VOOR POPERINGE EN IEPER De vernieuwing van datkontrakt imm 'v?i Met "Peegie,, Sn het "Hof van Vlaonderen,, voor Félé-Rijsel Sneeuwlawines zaaien dood en vernieling in de Alpen Regeringscrisis in Nederland 10 Een tweevoudig onderzoek inzake de dynamitering van de IJzertoren Als de remmen het niet halen kunnen 4.000 Inboorlingen en een 50-tal Europeanen slachtoffer van een vuurberguitbarsting op Nieuw Guinea KATHOLIEK WEEKBLAD VOOR POPERINGE-IEPÉR-WERVIK EN OMSTREKEN mm B PRIJS JANUARI 3 Frank 1951 Middenstands- jeugdtombola BUITENLANDS OVERZICHT IM- Talrijke Télé-kijkers in Vlaanderen vingen tot hun aller voldoening deze welgeslaagde vertoning op Waar de witte dood heerst De grootste Alpenramp sedert meer dan 50 jaren eiste boven de 200 doden. Meer dan 50 vermisten Hei Be devaas ïcemité vraagt klaarheid Verklaringen van Minister Moyersoen en Volksvertegenwoordiger Develter HOOFDBUREEL en REDACTIE: Poperinge Gasthuiaetr. 19. Tel. 9 - Postcheckr. 47.63.80. PLAATSELIJKE BURELEN: leper: P. BRAS-DEKLERCK de Stuersstraat 4. - Tel. 445. Nleuwpoort: Drukkerij DUMON, Marktstr. Roeselare: J. VERRIEST-DEZEURE St-Alfonsusstr. 12. - Tel. 1523. Veurne: M. D'HERT, Noordstraat 14. Aangesloten bij het Verbond der Belgische Periodieke Pers. HET WEKELIJKS ONZE 3 UITGAVEN: POPERINGE en IEPER (met Wervik en randgemeenten). ROESELARE (met Izegem-Menen en randgemeenten). KUSTSTREEK (Veurne-Nieuwpoort-Diksmuide en randgemeenten). 47® JAAR Nr 4 ZATERI G Bladzijden POSTABONNEMENT 1951: België 115 fr. Belgisch Congo 4fr. p. week Frankrijk Holland 4fr, p. week Andere landen 5 fr. p. week Verantwoordelijke Uitgever: J. Sansen, Gasthuisstraat 19, Poperinge. mmm Een Moederkesdag! En een echte! 'k Weet wel, er bestaan nu zelfs officiële Moeder- kesdagen. 't Kan geen kwaad; evenmin als andere offi ciële Feestdagen werden ingesteld. Er zijn inderdaad mensen die anders alles zouden vergeten. Hun vaderland net zo goed als hun... moeder. Voor de zulken was die officiële viering zelfs nodig. Maar 'k vraag het U: hebben wij Moederkesdagente kort? Denkt echter wat ge wilt: Voor mij blijft O. L. Vrouw Lichtmis de schoonste in t jaar. Is dè,t schoon, dat verhaal van O. L. Vrouwe's Kerkgang? Hoe heeft onzeFelix Timmermans dat volks uiteengedaan in zijn fijn boekske «'t Kindeke Jezus in Vlaan deren Hij heeft dat gebeuren be keken zoals zijn eigen moeder, zo als al onze moederkes dat nu nog bekijken: Het Lieve Vrouwke dat naar den tempel gaat, met haar kind aan haar hert gedrukt; St Jozef met zijn schamel duiveman- deke waar twee tortelduiven ge rucht en lawijd maken. Als ver loren lopen ze door de straten van de stad, als verloren lopen ze in den tempel, simpele volksmen sen... Ze zwijgen en ze hebben inderdaad zoveel te verzwijgen. Want was er ooit groter geheim te verbergen? De Lieve Vrouw gaat naar den tempel om gezuiverd te worden! Zij zo zuiver als een oge! Zij de zuiverheid zelf. Zij liet ge beuren om te maken dat geen enkele gedoopte moeder ooit nog zou moeten gezuiverd worden. De Lieve Vrouw gaat naar den tempel om h&ar kind af te kopen! Zij deed het; al wist ze dat haar kind, drie en dertig jaar later alle moeders - kinderen afkopen zou niet met een koppel tortelduiven, maar op het... kruis. Zo deed Maria haar kerkgang op dien Moederkesdag. Nu doen, goddank, al onze moe ders hun kerkgang! Och kom, 't gebeurt nog dat in grote kerken en grote parochies de moeder een beetje verloren loopt... 't Blijft echter over 't algemeen nog een gebeurtenis. Ge hoort dan vragen: heeft Madeleintje of Mar grietje al zijn kerkgang gedaan? En na de kerkgang wordt 't moe- derke bij familie of kennissen ver wacht! Een heerlijk Vlaams gebruik! 's Zondags horen we, of in ons Parochieblad je lezen we nu veelal dat er een mis zal gezongen wor den ter ere van O. L. Vrouw met kerkgang. En dat gebruik wordt nog in ere gehouden! Hier en daar zelfs brengt moeder het kleintje mee. Zingt het al een paar noten mee onder de mis... Het hindert niet. Neen, moeder komt niet meer om gezuiverd te worden. Neen, haar kind moet niet meer afgekocht worden. Met de brandende keers in de hand wordt ze door de priester ge leid naar het O. L. Vrouw-altaar. Het is moeders offer en moeders groot gebed: opdat haar kind dat het goddelijk licht van 't geloof ontving, dat licht zijn leven lang zou mogen bewaren. Dan knielt de moeder, wijl de priester nu van de Lieve Vrouw afsmeekt dat zij voor moeder en kind zou zorgen. Dat alles duurt niet lang, maar dat is alles zo zwaar van betekenis; dat kontakt van die moeder met de moeder hierboven, die eveneens de moeder geworden is van dat nieuw ge doopte kindje! Kan een jonge moe der die om haar eerstehaar kerkgang deed dat ooit vergeten? Kan ze begrijpen hoe er daar een akkoord werd gesloten tussen twee moeders; een moeder die met alle zorg en liefde over de wieg zal waken, over de eerste stappen van haar kind, er voor lijden en zor gen zal tot aan haar dood en die moeder die met dezelfde zorg en liefde zorg dragen zal voor dè,t kind, tot aan de laatste stonde. Daar ligt nog de kern van het ver trouwen van «onze» moeders. Dat vertrouwen blljve bij onze Jonge moederkes; dat vertrouwen zal niet beschaamd worden. Op O. L. Vrouw Lichtmis denken onze moeders aan de dagen er waren er soms vele waarop zij ter kerke gingen en knielden, de brandende keers in de hand aan 't Lieve Vrouw altaar! Zou Lichtmis niet de echte Moe derkesdag zijn: De dag waarop herinnerd wordt aan 't kontakt en aan 't kontrakt met de moeder hierboven? Op Zondag 28 Januari 1951 te 17 uur, gaat de trekking door der tombola, ingericht door en ten voordele van de Vrouwelijke en Mannelijke Katholieke Burgers- en Mid- denstandsjeugd, in de boven zaal van café Patria Oost straat 1, te Roeselare. Een laatste kans wordt U aangeboden een der 150 waar devolle prijzen te winnen, door overschrijving van 50 fr. voor 1 boekje (5 loten en gratis om slag) op P.C.R. 9576 der Bank van Roeselare, voor rekening 3483 der Middenstandsjeugd- tombola. HET GELUK VLIEGT EN WIE 'T VANGT HEEFT HET! 'k Heb, mene ik toch, TJ verteld hoe bij ons sedert enkele jaren Lichtmis inderdaad een Moederkes dag werd? Verleden jaar heb ik dat weer bezien, van uit mijn hoekske in onze kerke, 't Was nog donker buiten althans en er is nog geen daglicht in onze kerk, verre zij van daar! De keersen werden ge wijd en rijen moeders kwamen hun keers afhalen. De processie! 't Kruis voorop en twee lange, lange rijen moeders met de brandende keers in de hand! De koster had voorzeker al de registers uitgetrokken op het orgel... «Magnificat» en andere en jonge moeders zongen dat het helmde en dreunde in de kerk. Die lange processie, dat dansend licht in 't halfduister, dat heerlijk Magnificatvan moeders die zongen ter ere van de grote Moe der. Kom, dat is nog wat anders dan wanneer de plechtige com- muniecanten met de gepinte keers in de hand van 't klooster naar de kerk worden geleid. Ge kijkt daar 's naar maar dat pakt U niet. Onze Moederkes-Processie pakte iedereen die in de kerk was. Op die dag werd het kontakt en het kontrakt hernieuwd. En heb ben onze moeders, oudere en jon gere, de Lieve Vrouw niet meer nodig in onze dagen dan vroeger. Hoevele ogen zou moeder nu wel moeten hebben! Bezorgdheid voor de kleinen denk maar aan de gevaren van de banen! Bezorgd heid voor de groteren, gevaar op 't werk, gevaar langs de baan, ge vaar bij 't leger, en de groten hebt ge in uwe hand niet meer! Op die Moederkesdag, Lichtmis, wordt het kontrakt vernieuwd. Meer dan ooit zal ook de Lieve Vrouw haar moeders helpen. Zij kan immers zoveel en zij doet het zo geren. Lichtmis Moederkesdag. Vernieu wing van het groot kontrakt. PÉ VLAMYNCK. Een gevaarlijke klip f- Im _n^_ Een zware vrachtwagen waarop een tank geladen was, kwam van de baan van Hannut naar Namen gereden. De geleider bevond zich plots voor een gesloten overweg terwijl de weg sterk naar beneden helde. Remmen dat deed de man uit volle macht, doch door de schok brak de tank de ketens waarmede hij vast gebonden was en kantelde naar beneden waar hij schade berokkende aan een woning en op de zijkant bleef liggen. De vrachtwagen vervolgde zijn weg, niettegenstaande het remmen van de geleider, en beukte de slagbomen van de overweg in. Een 50-tal meter verder werd de vrachtwagen tot staan gebracht. KOREA, EEN WONDERLAND Een wonderland, niet in de zin natuurlijk dat het er wonderlijk goed is, maar in die zin dat daar zeer wonderlijke dingen gebeuren. Willen we even nakijken? In de eerste phase moesten de U.N.O.-troepen achteruitwijken en zich vastklampen aan het bruggen hoofd bij Fusan. Maar toen ieder een nog dacht dat het er maar slapjes ging, kwam plots de lan ding bij Inchan en kort daarna stond men overal aan de 38e breed tegraad. Toen zegden de enen: ze moeten hier stilhouden, want anders zal China tussenkomen. Maar de ande ren zegden: men moet de vijand ook in zijn eigen gebied kunnen achtervolgen om hem te vernieti gen. Trouwens, de Chinezen zullen zich wel ervan onthouden tussen te komen. En toen ging het vooruit tot aan de Yalu-rivier. Eens daar gekomen was er weer sprake over Chinezen, maar men dacht ze stil te houden door hen economische waarborgen te geven in verband met de mand- chourijse electridteitscentralen ge voed door de wateren van de Yalu. Maar toen kwamen de Chinezen toch in actie. En de U.N.O.-troe- pen trokken achteruit. Plots werd het aantal Chinezen nu op 2 a 300.000 geschat. En men voegde er aan toe dat de Chinezen reeds van af het eerste ogenblik van de oorlog tot interventie be sloten hadden. En tijdens die tweede terugtocht sprak men steeds over de uiterst lichte bewapening der Chinezen, hun gebrek aan artillerie en lucht- dekking. Dat schijnt trouwens be vestigd door verklaringen van Chi nese krijgsgevangenen die zegden dat bij de aanvang slechts één op drie van hen over een geweer be schikte. In die omstandigheden waagt men zich dan af hoe het dan mo gelijk was dat de zwaar gewapende U.N O -troepen zo rap moesten achteruitwijken. En die vraag krijgt nog een eigenaardiger uitzicht wanneer men in verslagen van oorlogscor respondenten leest dat Amerikaan se soldaten zeer verwonderd zijn steeds maar te moeten achteruit trekken want dat zij nog geen en kel Chinees gezien hebben. En het laatste sprookje is dit: dat terwijl de regering van Mao Tse Tung de laatste bemiddelings poging schijnbaar brutaal afivijst, men tezelf dertij de van het T ore- aanse front meldt, dat de Chinese legers terug achteruittrekken! Wat betekent dit toch allemaal? Wij weten het zelf niet. Maar het brengt er ons toe enige veron derstellingen te maken en enkele vragen te stellen. Wat willen de Chinezen: de U.N.O. legers uit Korea wegborste- len of er zolang mogelijk en zoveel mogelijk vasthouden? Willen ze het eerste, dan begrijpen wij er niets van. Willen zij het tweede, dan is alles begrijpelijkwant dan was het goeie tactiek de U.N.O.-le- gers eerst zover mogelijk te laten oprukken en ook thans zich weer vrijwillig achteruit te trekken met het doel de U.N.O-troepen weer naar het Noorden te lokken. En wat willen de Amerikanen Willen zij het conflict tot Korea beperken of zochten zij de Chine zen uit hun kot te lokken om in het verre Oosten nu al een stevig tweede front uit te lokken voor het geval Rusland het in de bol zou krijgen in het Westen aan te val len? Willen zij het eerste, dan ver staan w'er weer niets van. Maar willen zij het tweede dan wordt ook weer alles duidelijk. Daarom drongen zij dan over de 38e breed tegraad om de Chinezen te dwin gen tussen te komen. Daarom trekken zij dan achter uit om zoveel mogelijk Chinezen in Korea te lokken. En denken zij misschien dan aan een nieuwe lan ding ergens ten Noorden met een nieuwe omsingeling en vernietiging van vijandelijke troepen? Indien dit zo is, dan is het in Korea in - de grond een macaber spel van kat en muis. En de enige vraag die de toekomst dan zal moeten oplossen is: wie zal er ten slotte de 'muis zijn en wie de kat? VAN TWEE ISOLATION IS MEN We schreven hier vroeger reeds over een nieuw isolationisme (of: zucht om zich af te zonderen en alleen te staandoor Hoover, Taft en enkele anderen in Ameri ka gepredikt. Vandaag moeten we hierop te rugkomen en wel in verband met de Koreaanse oorlog. Men zal zich inderdaad herinne ren dat Amerika slechts zeer node gestemd had voor de laatste be middelingspoging van Sir Benegal Rau en dat de Amerikaanse rege ring, onmiddellijk na het eerste antwoord van Peking, bij de poli tieke commissie er op aandrong haar motie, houdende de veroorde ling van communistisch China als aanvaller, ter stemming te doen leggen. (Dat kadert trouwens ook helemaal met de veronderstellingen die we hierboven maakten). En nu er, op aandringen van de Canadese regering, een tweede ant woord van Mao Tse Tung is geko men, zegt Amerika onmiddellijk dat ze er weinig vertrouwen in hebben. Er is nu weer een bedenktijd van 48 uur. Daarvoor zullen wij dus moeten afwachten. Maar intussen is er iets anders gebeurd. Er werd inderdaad een eerste maal gestemd over de Ame rikaanse motie. Ên daar heeft Amerika het onderspit gedolven. Frankrijk en Engeland stemden tegen. België en Nederland ont hielden zich. Het was maar op een procedure- kivestie, maar de gevolgen daarvan zijn ernstig of beter die stemming brengt bepaalde toestanden duide lijk op het voorplan en daar volgen reacties op. Wij hebben hier inderdaad her haaldelijk betoogd dat West-Euro pa er alle voordeel bij had het nu in geen geval tot een derde wereld oorlog te laten komen, terwijl de U.S.A. dit met een lichter hart konden tegemoet zien aangezien niet zij, maar wij, zouden bezet worden. Zie vervolg bis. 2.) Nieuw-Guinea, ten noorden van Australië gelegsn, is Zondag 21 Ja nuari door een verschrikkelijke ramp geteisterd geworden. De vuur spuwende berg Lamington, die door de geleerden reeds enkele tijd als gedoofd geacht werd, is plots met een ongekende kracht in werking getreden. i Een piloot, die met zijn vliegtuig 1 uit Port Moresby kwam en op dat ogenblik in deze omgeving voorbij- i vloog, maakte dit afschuwelijk to- neel mede. Het deed denken, zo verklaarde hij, aan de filmbeelden die ik eens zag over een atoombom ontploffing. Een reusachtige pad destoel van rook en stof verhief zich naar schatting tot een hoogte j van 17 km. i Toen dezelfde piloot 's Maandags boven deze plaats voorbijvloog, be merkte hij in een straal van 16 km. rond de vulkaan niets dan onbe schrijfelijke verwoesting. Woningen en hutten der inboorlingen waren verdwenen, bomen ontworteld, ter wijl alles overdekt scheen met een eentonige grijze laag asse. Dinsdag werden de eerste min of meer nauwkeurige aanduidingen over de omvang van deze ramp ver strekt doo-r Ivan Champion, direc teur van de disfcrictsdienst, die de reddings en hulpoperaties verzorgt. Volgens de voorlopige cijfers zouden een 4090-tal inboorlingen vermist worden. Men vreest dat de meesten onder hen door de uitbarsting ver rast werden, zonder aan vluchten te kunnen denken. Er zijn eveneens 34 Europeanen vermist, waarvan de meesten Katholieke of Anglikaan- se zendelingen zijn. Een hulpschip is vertrokken naar Killrton, haven die het dichtst bij de plaats van de ramp gelegen is. Het schip heeft klederen, verband middelen en voedingsmiddelen aan boord. Een speciale ploeg, die zich aan boord bevindt, zal trachten de inboorlingen op te sporen die uit angst voor de uitbarstingen naar de Rimboe gevlucht zijn. Getracht wordt de inboorlingen zoveel mogelijk aan boord te nemen en hen naar Part Moresby over te brengen. Zaterdag 20 Januari is Peegie dus televisie-star geworden. Ver mits de olijke knaap in de wieg ge legd werd om Vlaanderen te doen schaterlachen, paste het ook dat Peegie naar het sterkste en mo dernste middel greep om de men sen van z'n fratsen te laten genie ten. Willem Dcnys leidde zelf zijn geesteskind binnen in de tempel der televisie en werkelijk, dat ple zante Verhaal lijkt er voor geknipt om de luister-kijkers te boeien. De minuten waren knap afgemeten en de tijd vloog te snel voorbij, maar schone liedjes mogen niet te lang duren. Meteen werd echcr bewezen dat de mogelijkheden van televisie schier onbegrensd zijn en dat de pioniers van deze nieuwe kunst nog heel wat materiaal in hun mars hebben om het publek, hier bedoe len wij voornamelijk de sympathi santen van de Vlaamse uitzendin gen van Téié-Rijsel, deugdelijke ontspanning aan te bieden. PEEGIE NAAR RIJSEL Onze lezers kennen Peegie, hij hoeft hen niet meer voorgesteld, want sedert jaar en dag kunnen de getrouwen van Het Wekelijks Nieuws zijn fratsen volgen in het vervolgverhaal van dezelfde naam dat geregeld in ons blad verschijnt. Peegie veroverde zelfs de boeken markt, want einde 1949 werd het eerste deel van deze gezonde brok Vlaamse humor uitgegeven bij de uitgeverij Sansen Gebroeders te Poperinge. a Het Wekelijks Nieuws had thans het genoegen dhr Willem Denys, schrijver van het boek, voor te stellen aan het publiek der Vlaamse uitzendingen van Téié- Rijsel, ingaande op het verlangen van dhr Victor Claeys die sedert hst ontstaan van Téié-Rijsel, in de bres staat om in deze uitzendingen voor ons Vlaamse Volk een waar dige plaats te veroveren. Dit Vlaams programma kreeg een eigen naam: Het Hof van Vlaanderen». Het stelt een stam café voor waar de oude tinnen pot ten de Vlaamse haard versieren en de koperen patelen aan do wand SNEEUWLAWINES Deze Winter heeft het overvloe dig gesneeuwd in de Alpen. Wij kregen hier in onze streken ook een sneeuwsmaakje doch het is maar kinderspel bij hetgeen er in die hoge bergstreken neerviel. De sneeuw -tapelde er zich op in la gen die verschillende meters hoog te bereikten. Het Wintertij heeft zich echter zeer vroeg gekeerd. Zo kwam het dat de bovenste lagen sneeuw door de milde zonnewarmte aan het smelten gingen en zich losmaakten van de ondergelegen harde ijsach- tige korsten. Dat is in de Alpen het gevreesde en kritieke ogenblik dat het ontstaan van sneeuwlawines in de hand werkt. De bovenste sneeuwlaag begint op het ogenblik van de dooi te ver schuiven en glijdt van de steile berghellingen naar beneden. De snelheid vermeerdert zienderogen, en plots wordt het een wilde jacht van een stormende witte massa. De onderste lagen sneeuw die tot een ijsmassa vastgevroren zijn, worden in deze jacht losgescheurd en stor men mede naar beneden. De snel heid van dergelijke lawines bereikt vaak tot de 160 Km. per uur. Het geluid dat daarbij veroorzaakt wordt kan men heel vaag verge lijken met het razen van de don der. De sneeuw, die de Alpen tot het bekoorlijkste landschap om tovert dat men zich kan indenken, heeft zich sedert Zaterdag 20 Ja nuari in die streken tot een gruwelijk monster ontpopt. De zo gevreesde sneeuwlawines hebben er een ware verwoesting aange richt en veroorzaakten reeds de dood van meer dan 200 mensen, terwijl meer dan 50 personen vermist worden, die vermoedelijk voor een groot deel eveneens door de Witte Doodverrast werden, sommigen midden in hun werk, anderen terwijl de ski-pret al hun aandacht opeiste. Ieder jaar kennen de Alpen in mindere of meerdere mate het donderend geraas der neerstortende sneeuwmassa's. Het is echter meer dan vijftig jaar geleden dat deze ramp nog dergelijke omvang aannam... en nog kan men het einde van de verwoesting niet voorspellen want in de Alpen sneeuwt het nog immer voort en verhoogt het gevaar voor nieuwe rampen met het uur. In de Nederlandse Kamer werd door de Hr Oud, Burgemeester van Rotterdam, Liberaal, een scherpe aanval gedaan op het beleid van de Nederlandse Regering. Dit gebeur de ter gelegenheid van een debat over Nieuw-Guinea. maar de on dergrond bleek wel de defensiepoli tiek der Nederlandse Regering te zijn. Tussen de Minister van Buiten landse Zaken Hr Stikker, eveneens Liberaal, en zijn politieke vrienden, bestond een groot meningsverschil inzake Nieuw-Guinea. Het lot van de koloniën in het Verre Oosten ligt namelijk in Nederland nauw aan het hart, maar hun meningen zijn erover ten zeerste verdeeld. Ingevolge de houding door de Li berale fractie aangenomen, nam de Hr Stikker ontslag, en de ganse Regering volgde weldra dit voor beeld. Eerste-Minister Hr Dr Drees maakte dit ontslag over aan Ko ningin Juliana, die het nog niet heeft aanvaai-d en nu haar advi seurs zal raadplegen. Ook in militaire Nederlandse kringen is een crisis tot stand ge komen, Generaal Kruis werd ont slagen als Stafchef van de Neder landse legermacht. Dit zou gebeurd zijn uit reden dat hij, tegen de zin der Regering in. de legereffectieven zou hebben willen verhogen. Zó werd Peegie op het televisiescherm getoverd. Het ganse gezelschap zat rustig rond de stamtafel terwijl dhr Willem Denys rechtstaande achter de tafel voorleest. De stamgasten van Het Hof van Vlaanderenzijn een en al aandacht en hebben blijkbaar vergeten dat de cameraman, die men links bemerkt, alles zorgvuldig o neemt. Met de rechterhand controleert hij de scherpstelling van zijn toestel. Uiterst links bemerkt men een toeschouwer die even om het hoekje komt gluren ten einde een kijkje te nemen op het spel. Bovenstaande foto toont natuurlijk alles wat er op het speelplan te zien was, zelfs de projectoren die van uit de hoogte het geheel belichten en... verwarmen! Tussen de lam pen door ziet men de hangende microfoons die ieder geluid opvangen De camera houdt natuurlijk die bijhorigheden buiten haar veld en laat alleen haar mogische blik over de spelers gaan. en over de mooie wandversieringlampjes, koperen schotels en ouderwetse schouw die aan het geheel een mooi aanzien geven. Die hel is over de Alpen losge- barst. Huiverend kijken de be woners naar de geheimzinnige ge bergten vanwaar de witte c jcd ieder ogenblik haar verschrikkelij ke sprong kan doen om mensen, huizen en alles wat op haar weg staat te overrompelen en weg tê maaien. EEN RAMP OVER ZWITSERLAND Zaterdagnamiddag, 20 Januari, barstte de ramp der sneeuwlawines over Andermatt en omstreken los. Reeds in de morgen had men drei gende voortekenen bemerkt die wezen op het naderend onheil. De soldaten van de genie hebben nog getracht een ramp te voorkomen door enorme massa's sneeuw en ijs met dynamietiadingen in de lucht te doen springen. De ramp kon echter niet vermeden worden en in de namiddag donderde de ene sneeuwlawine na de andere van hoge bergen naar beneden. Het stadje Andermatt kreeg het hard te verduren. Sommige wijken dien den ontruimd te wordtn. De red dingsploegen die dadelijk ingezet werden, slaagden erin tientallen personen van onder het puin der ingestorte huizm te redden. Men vond echter ook drie lijken, terwijl een 10-tal personen vermist wor den. In het kanton Grauwbunden rolde een zware sneeuwlawine op het dorp Sankt-Antoenion. Drie huizen werden geheel vernield en twee andere zwaar beschadigd. Bij andere lawines werden 5 stallen bedolven. Hulpploegen zij er in ge- (Zie vervolg blz. 2.) De zaak van de IJzertoren treedt meer en meer in het brandpunt dsr publieke belangstelling. Voor het ogenblik kan men gerust beweren dat een tweevoudig ondirzoek in verband hiermede gedaan wordt. Enerzijds heeft men het onder zoek naar de dader en aanstokers van deze laffe aanslag. Anderzijds Duizende toeristen worden ieder jaar bekoord door het wondere sneeuwlandschap der Zwitserse Alpen. Het is een waar feest voor de ogen deze glinsterende sneeuwpracht die in de zon de mooiste schakeringen aanneemt. De dood heeft zich thans in al de natuur- pracht in hinderlaag gelegd en men spreekt er van de Witte Doo ddie verraderlijk op haar slachtoffers neerstort onder vorm van gevreesde sneeuwlawine. Onder de warme zonnestralen komt stilaan de bovenste sneeuwlaag los om plots met een ruk neer te storten terwijl zij, Ui donderend geraas, de onderste sneeuwlagen met zich meesleurt. Honderden kubiekmeter sneeuw komen zo, in één massa verenigdlos en storten zich ajs $gn rmachliae pletrol op. de huizen dig «ga de vo.ei yan Mi. vebmt^ jn d$ Isntessn te sluimeren Jiggsiu echter is een tweede onderzoek aan de gang naar de gediagingen van Procureur-Generaal Bekaert, dit naar aanleiding van de uitlatingen door volksvertegenwoordiger De velter. Hiervan maakten wij vroe ger reeds melding. HET STANDPUNT VAN HET BEDEVAARTCOMITÉ Het Bcdevaartcomité zelf had tot nogtoe geen commentaar uitge- oTacht op het verioop van zaken. Het comité beperkte er zich toe zich Burgerlijke Partij te stellen. Zaterdag 20 Januari echter wer den de journalisten uitgenodigd op een persconferentie te Brussel waar i dhr Clottens, secretaris van het I Bedevaartcomité, 't standpunt uit- eenzette dat het Comité inneemt inzake de aanslag op de IJzertoren. De woordvoerder wees er voor eerst op dat het Comité zich tot nogtoe van iedere verklaring ont hield uit eerbied voor het gerecht en uit Lezorgdheid om het geheim van het onderzoek niet te schen den. Het Comité zelf deed geen en kele stap cm interpellaties van Volksvertegenwoordigers uit te lok ken, noch om de toelagen van de Regering te verkrijgen. Nu het onderzoek echter gesloten is, acht het Comité het ogenblik gekomen om het stilzwijgen te ver breken en zijn eis naar voor te brengen. Die eis bestaat er in dat het Assisenhof de zaak der dy namitering zou behandelen. De bedoeling van het Comité is niet een oordeel uit te spreken over een of ander persoon die in de aanslag van medeplichtigheid verdacht wordt. Uit verdere verklaringen blijkt dat dhr Van Glabbeke, gewezen Minister van Justitie, een zeer be vreemdende houding heeft aange nomen tijdens de periode dat het onderzoek geopend werd. Hij was in deze zaak achtereenvolgens ge mengd als Minister, als advocaat van een verdachte en als officieus raadgever van een ander verdach te. Dhr Clottens verklaarde verder dat de houding der verantwoorde lijke instanties van bij de beginne zeer bevreemdend was, de Rijks wacht van Diksmuide kreeg geen opdracht tot opsporing na de aan slag; verder biijkt dat noch de procureur, noch de krijgsauditeur, of de diensten van de Staatsveilig heid enige nasporingen deden, trouwens de onderzo:ksrechter be klaagde er zich over dat door deze nalatigheden veel kostbare in lichtingen verloren gingen. Verder wordt dan gehandeld over het feit dat de onderzoeksrechter in zijn werk gehinderd werd door de pro cureur-generaal. Dit conflict tussen de gerechterlijke instanties werd reeds vroeger belicht door de ont hullingen van dhr Develter. Ten slotte wordt in deze verklaring van dhr Clottens er op gewezen dat een politiek mandataris, die op het ogenblik der feiten Minister was, op de hoogte zou geweest zijn van de beraamde aanslag, nog voor dat hij gepleegd werd. (Zie vervolg blz. 2.) prijken. Het is voor de Vlamingen een Zaterdag-avond rendez-vous geworden waar tussen pot en pint verteld en gezongen wordt. In deze atmosfeer vertelde Wil lem Denys over Peegie RIJSEL GROEIT Het bezoek van Zaterdagavond was meteen een goede gelegenheid om een kijkje te nemen in de tech nische diensten van de Televisie zender en zijn ontwikkelingsgang na te gaan. In het prachtige stadhuis, ver maarde Belfort, zijn al de dienster van Téié-Rijsel ondergebracht. Wi. gaven hiervan reeds vroeger eer, beschrijving, toen de zender begir. 1950 van wal stak. Inmiddels werd de zaak echter verder uitgewerkt. Zo werd er vlak onder de reusach tige antenne, die boven de toren spits uitrijst, een parabolische schermantenne aangebracht die ge richt is op de zender van Télé-Pa- rijs en in relais deze programma's kan overnemen om ze dan na ver sterking ,pnieuw uit te zenden. De antenne van Rijsel bevindt zich op 90 meter hoogte, terwijl de eigen lijke zender, ook in de teren aan gebracht, op 65 meter hoogte op gesteld is. Op de vierde verdieping van .het eigenlijke stadhuisgebouw is het studio ondergebracht, samen met de video, de versterker en de twee té- lécinema's die toelaten verschillen de films zonder onderbreking uit te zenden. Een installatie zoals deze van Télé-Parijs is het nog niet gewor den, want in Rijsel wordt nog met beperkte middelen gewerkt. Niettemin weet men er met de éne opname-camera zeer handig te werken. Het eigenlijke toneel is slechts met moeite 4 meter breed, Dhr Carpentler, die de techni sche diensten leidt en dhr Cornu, zijn secretaris en tevens belast met het artistiek gedeelte der uitzen dingen, onthulden echter een en ander over hun toekomstplannen (Zie vervolg blz. 6.J

HISTORISCHE KRANTEN

Het Wekelijks Nieuws (1946-1990) | 1951 | | pagina 1