VOOR POPERINGE EN IEPER
De vernieuwing van
datkontrakt
imm 'v?i
Met "Peegie,, Sn het "Hof van
Vlaonderen,, voor Félé-Rijsel
Sneeuwlawines zaaien dood
en vernieling in de Alpen
Regeringscrisis
in Nederland
10
Een tweevoudig onderzoek inzake de
dynamitering van de IJzertoren
Als de remmen het niet halen kunnen
4.000 Inboorlingen en een
50-tal Europeanen slachtoffer
van een vuurberguitbarsting op Nieuw Guinea
KATHOLIEK WEEKBLAD VOOR POPERINGE-IEPÉR-WERVIK EN OMSTREKEN
mm B
PRIJS
JANUARI
3 Frank
1951
Middenstands-
jeugdtombola
BUITENLANDS OVERZICHT
IM-
Talrijke Télé-kijkers in Vlaanderen vingen tot hun
aller voldoening deze welgeslaagde vertoning op
Waar de witte dood heerst
De grootste Alpenramp sedert meer dan 50 jaren
eiste boven de 200 doden. Meer dan 50 vermisten
Hei Be devaas ïcemité vraagt klaarheid
Verklaringen van Minister Moyersoen en Volksvertegenwoordiger Develter
HOOFDBUREEL en REDACTIE:
Poperinge Gasthuiaetr. 19.
Tel. 9 - Postcheckr. 47.63.80.
PLAATSELIJKE BURELEN:
leper:
P. BRAS-DEKLERCK
de Stuersstraat 4. - Tel. 445.
Nleuwpoort:
Drukkerij DUMON, Marktstr.
Roeselare:
J. VERRIEST-DEZEURE
St-Alfonsusstr. 12. - Tel. 1523.
Veurne:
M. D'HERT, Noordstraat 14.
Aangesloten bij het Verbond der
Belgische Periodieke Pers.
HET WEKELIJKS
ONZE 3 UITGAVEN:
POPERINGE en IEPER (met Wervik en randgemeenten).
ROESELARE (met Izegem-Menen en randgemeenten).
KUSTSTREEK (Veurne-Nieuwpoort-Diksmuide en randgemeenten).
47® JAAR
Nr 4
ZATERI G
Bladzijden
POSTABONNEMENT 1951:
België
115 fr.
Belgisch Congo
4fr. p. week
Frankrijk Holland 4fr, p. week
Andere landen
5 fr. p. week
Verantwoordelijke Uitgever:
J. Sansen, Gasthuisstraat 19, Poperinge.
mmm
Een Moederkesdag! En een
echte!
'k Weet wel, er bestaan
nu zelfs officiële Moeder-
kesdagen. 't Kan geen
kwaad; evenmin als andere offi
ciële Feestdagen werden ingesteld.
Er zijn inderdaad mensen die
anders alles zouden vergeten. Hun
vaderland net zo goed als hun...
moeder. Voor de zulken was die
officiële viering zelfs nodig.
Maar 'k vraag het U: hebben
wij Moederkesdagente kort?
Denkt echter wat ge wilt: Voor mij
blijft O. L. Vrouw Lichtmis de
schoonste in t jaar.
Is dè,t schoon, dat verhaal van
O. L. Vrouwe's Kerkgang? Hoe
heeft onzeFelix Timmermans
dat volks uiteengedaan in zijn fijn
boekske «'t Kindeke Jezus in Vlaan
deren Hij heeft dat gebeuren be
keken zoals zijn eigen moeder, zo
als al onze moederkes dat nu nog
bekijken: Het Lieve Vrouwke dat
naar den tempel gaat, met haar
kind aan haar hert gedrukt; St
Jozef met zijn schamel duiveman-
deke waar twee tortelduiven ge
rucht en lawijd maken. Als ver
loren lopen ze door de straten van
de stad, als verloren lopen ze in
den tempel, simpele volksmen
sen... Ze zwijgen en ze hebben
inderdaad zoveel te verzwijgen.
Want was er ooit groter geheim te
verbergen?
De Lieve Vrouw gaat naar den
tempel om gezuiverd te worden!
Zij zo zuiver als een oge! Zij
de zuiverheid zelf. Zij liet ge
beuren om te maken dat geen
enkele gedoopte moeder ooit nog
zou moeten gezuiverd worden.
De Lieve Vrouw gaat naar den
tempel om h&ar kind af te kopen!
Zij deed het; al wist ze dat haar
kind, drie en dertig jaar later alle
moeders - kinderen afkopen zou niet
met een koppel tortelduiven, maar
op het... kruis.
Zo deed Maria haar kerkgang op
dien Moederkesdag.
Nu doen, goddank, al onze moe
ders hun kerkgang!
Och kom, 't gebeurt nog dat in
grote kerken en grote parochies de
moeder een beetje verloren loopt...
't Blijft echter over 't algemeen
nog een gebeurtenis. Ge hoort dan
vragen: heeft Madeleintje of Mar
grietje al zijn kerkgang gedaan?
En na de kerkgang wordt 't moe-
derke bij familie of kennissen ver
wacht! Een heerlijk Vlaams
gebruik!
's Zondags horen we, of in ons
Parochieblad je lezen we nu veelal
dat er een mis zal gezongen wor
den ter ere van O. L. Vrouw met
kerkgang. En dat gebruik wordt
nog in ere gehouden! Hier en daar
zelfs brengt moeder het kleintje
mee. Zingt het al een paar noten
mee onder de mis... Het hindert
niet.
Neen, moeder komt niet meer om
gezuiverd te worden.
Neen, haar kind moet niet meer
afgekocht worden.
Met de brandende keers in de
hand wordt ze door de priester ge
leid naar het O. L. Vrouw-altaar.
Het is moeders offer en moeders
groot gebed: opdat haar kind dat
het goddelijk licht van 't geloof
ontving, dat licht zijn leven lang
zou mogen bewaren.
Dan knielt de moeder, wijl de
priester nu van de Lieve Vrouw
afsmeekt dat zij voor moeder en
kind zou zorgen. Dat alles duurt
niet lang, maar dat is alles zo
zwaar van betekenis; dat kontakt
van die moeder met de moeder
hierboven, die eveneens de moeder
geworden is van dat nieuw ge
doopte kindje! Kan een jonge moe
der die om haar eerstehaar
kerkgang deed dat ooit vergeten?
Kan ze begrijpen hoe er daar een
akkoord werd gesloten tussen twee
moeders; een moeder die met alle
zorg en liefde over de wieg zal
waken, over de eerste stappen van
haar kind, er voor lijden en zor
gen zal tot aan haar dood en
die moeder die met dezelfde zorg
en liefde zorg dragen zal voor dè,t
kind, tot aan de laatste stonde.
Daar ligt nog de kern van het ver
trouwen van «onze» moeders. Dat
vertrouwen blljve bij onze Jonge
moederkes; dat vertrouwen zal niet
beschaamd worden.
Op O. L. Vrouw Lichtmis denken
onze moeders aan de dagen er
waren er soms vele waarop zij
ter kerke gingen en knielden, de
brandende keers in de hand aan
't Lieve Vrouw altaar!
Zou Lichtmis niet de echte Moe
derkesdag zijn: De dag waarop
herinnerd wordt aan 't kontakt en
aan 't kontrakt met de moeder
hierboven?
Op Zondag 28 Januari 1951
te 17 uur, gaat de trekking
door der tombola, ingericht
door en ten voordele van de
Vrouwelijke en Mannelijke
Katholieke Burgers- en Mid-
denstandsjeugd, in de boven
zaal van café Patria Oost
straat 1, te Roeselare.
Een laatste kans wordt U
aangeboden een der 150 waar
devolle prijzen te winnen, door
overschrijving van 50 fr. voor
1 boekje (5 loten en gratis om
slag) op P.C.R. 9576 der Bank
van Roeselare, voor rekening
3483 der Middenstandsjeugd-
tombola.
HET GELUK VLIEGT EN
WIE 'T VANGT HEEFT HET!
'k Heb, mene ik toch, TJ verteld
hoe bij ons sedert enkele jaren
Lichtmis inderdaad een Moederkes
dag werd?
Verleden jaar heb ik dat weer
bezien, van uit mijn hoekske in
onze kerke, 't Was nog donker
buiten althans en er is nog geen
daglicht in onze kerk, verre zij
van daar! De keersen werden ge
wijd en rijen moeders kwamen
hun keers afhalen.
De processie! 't Kruis voorop en
twee lange, lange rijen moeders
met de brandende keers in de
hand! De koster had voorzeker al
de registers uitgetrokken op het
orgel... «Magnificat» en andere
en jonge moeders zongen dat het
helmde en dreunde in de kerk.
Die lange processie, dat dansend
licht in 't halfduister, dat heerlijk
Magnificatvan moeders die
zongen ter ere van de grote Moe
der. Kom, dat is nog wat anders
dan wanneer de plechtige com-
muniecanten met de gepinte keers
in de hand van 't klooster naar
de kerk worden geleid. Ge kijkt
daar 's naar maar dat pakt U niet.
Onze Moederkes-Processie pakte
iedereen die in de kerk was.
Op die dag werd het kontakt en
het kontrakt hernieuwd. En heb
ben onze moeders, oudere en jon
gere, de Lieve Vrouw niet meer
nodig in onze dagen dan vroeger.
Hoevele ogen zou moeder nu wel
moeten hebben! Bezorgdheid voor
de kleinen denk maar aan de
gevaren van de banen! Bezorgd
heid voor de groteren, gevaar op
't werk, gevaar langs de baan, ge
vaar bij 't leger, en de groten hebt
ge in uwe hand niet meer!
Op die Moederkesdag, Lichtmis,
wordt het kontrakt vernieuwd.
Meer dan ooit zal ook de Lieve
Vrouw haar moeders helpen. Zij
kan immers zoveel en zij doet het
zo geren.
Lichtmis Moederkesdag. Vernieu
wing van het groot kontrakt.
PÉ VLAMYNCK.
Een gevaarlijke klip
f- Im
_n^_
Een zware vrachtwagen waarop een tank geladen was, kwam van de
baan van Hannut naar Namen gereden. De geleider bevond zich plots
voor een gesloten overweg terwijl de weg sterk naar beneden helde.
Remmen dat deed de man uit volle macht, doch door de schok brak
de tank de ketens waarmede hij vast gebonden was en kantelde naar
beneden waar hij schade berokkende aan een woning en op de zijkant
bleef liggen. De vrachtwagen vervolgde zijn weg, niettegenstaande het
remmen van de geleider, en beukte de slagbomen van de overweg in.
Een 50-tal meter verder werd de vrachtwagen tot staan gebracht.
KOREA, EEN WONDERLAND
Een wonderland, niet in de zin
natuurlijk dat het er wonderlijk
goed is, maar in die zin dat daar
zeer wonderlijke dingen gebeuren.
Willen we even nakijken?
In de eerste phase moesten de
U.N.O.-troepen achteruitwijken en
zich vastklampen aan het bruggen
hoofd bij Fusan. Maar toen ieder
een nog dacht dat het er maar
slapjes ging, kwam plots de lan
ding bij Inchan en kort daarna
stond men overal aan de 38e breed
tegraad.
Toen zegden de enen: ze moeten
hier stilhouden, want anders zal
China tussenkomen. Maar de ande
ren zegden: men moet de vijand
ook in zijn eigen gebied kunnen
achtervolgen om hem te vernieti
gen. Trouwens, de Chinezen zullen
zich wel ervan onthouden tussen te
komen.
En toen ging het vooruit tot aan
de Yalu-rivier. Eens daar gekomen
was er weer sprake over Chinezen,
maar men dacht ze stil te houden
door hen economische waarborgen
te geven in verband met de mand-
chourijse electridteitscentralen ge
voed door de wateren van de Yalu.
Maar toen kwamen de Chinezen
toch in actie. En de U.N.O.-troe-
pen trokken achteruit.
Plots werd het aantal Chinezen
nu op 2 a 300.000 geschat. En men
voegde er aan toe dat de Chinezen
reeds van af het eerste ogenblik
van de oorlog tot interventie be
sloten hadden.
En tijdens die tweede terugtocht
sprak men steeds over de uiterst
lichte bewapening der Chinezen,
hun gebrek aan artillerie en lucht-
dekking. Dat schijnt trouwens be
vestigd door verklaringen van Chi
nese krijgsgevangenen die zegden
dat bij de aanvang slechts één op
drie van hen over een geweer be
schikte.
In die omstandigheden waagt
men zich dan af hoe het dan mo
gelijk was dat de zwaar gewapende
U.N O -troepen zo rap moesten
achteruitwijken.
En die vraag krijgt nog een
eigenaardiger uitzicht wanneer
men in verslagen van oorlogscor
respondenten leest dat Amerikaan
se soldaten zeer verwonderd zijn
steeds maar te moeten achteruit
trekken want dat zij nog geen en
kel Chinees gezien hebben.
En het laatste sprookje is dit:
dat terwijl de regering van Mao
Tse Tung de laatste bemiddelings
poging schijnbaar brutaal afivijst,
men tezelf dertij de van het T ore-
aanse front meldt, dat de Chinese
legers terug achteruittrekken!
Wat betekent dit toch allemaal?
Wij weten het zelf niet. Maar
het brengt er ons toe enige veron
derstellingen te maken en enkele
vragen te stellen.
Wat willen de Chinezen: de
U.N.O. legers uit Korea wegborste-
len of er zolang mogelijk en zoveel
mogelijk vasthouden? Willen ze
het eerste, dan begrijpen wij er
niets van. Willen zij het tweede,
dan is alles begrijpelijkwant dan
was het goeie tactiek de U.N.O.-le-
gers eerst zover mogelijk te laten
oprukken en ook thans zich weer
vrijwillig achteruit te trekken met
het doel de U.N.O-troepen weer
naar het Noorden te lokken.
En wat willen de Amerikanen
Willen zij het conflict tot Korea
beperken of zochten zij de Chine
zen uit hun kot te lokken om in
het verre Oosten nu al een stevig
tweede front uit te lokken voor het
geval Rusland het in de bol zou
krijgen in het Westen aan te val
len?
Willen zij het eerste, dan ver
staan w'er weer niets van. Maar
willen zij het tweede dan wordt
ook weer alles duidelijk. Daarom
drongen zij dan over de 38e breed
tegraad om de Chinezen te dwin
gen tussen te komen.
Daarom trekken zij dan achter
uit om zoveel mogelijk Chinezen in
Korea te lokken. En denken zij
misschien dan aan een nieuwe lan
ding ergens ten Noorden met een
nieuwe omsingeling en vernietiging
van vijandelijke troepen?
Indien dit zo is, dan is het in
Korea in - de grond een macaber
spel van kat en muis. En de enige
vraag die de toekomst dan zal
moeten oplossen is: wie zal er ten
slotte de 'muis zijn en wie de kat?
VAN TWEE
ISOLATION IS MEN
We schreven hier vroeger reeds
over een nieuw isolationisme
(of: zucht om zich af te zonderen
en alleen te staandoor Hoover,
Taft en enkele anderen in Ameri
ka gepredikt.
Vandaag moeten we hierop te
rugkomen en wel in verband met
de Koreaanse oorlog.
Men zal zich inderdaad herinne
ren dat Amerika slechts zeer node
gestemd had voor de laatste be
middelingspoging van Sir Benegal
Rau en dat de Amerikaanse rege
ring, onmiddellijk na het eerste
antwoord van Peking, bij de poli
tieke commissie er op aandrong
haar motie, houdende de veroorde
ling van communistisch China als
aanvaller, ter stemming te doen
leggen. (Dat kadert trouwens ook
helemaal met de veronderstellingen
die we hierboven maakten).
En nu er, op aandringen van de
Canadese regering, een tweede ant
woord van Mao Tse Tung is geko
men, zegt Amerika onmiddellijk
dat ze er weinig vertrouwen in
hebben.
Er is nu weer een bedenktijd van
48 uur. Daarvoor zullen wij dus
moeten afwachten.
Maar intussen is er iets anders
gebeurd. Er werd inderdaad een
eerste maal gestemd over de Ame
rikaanse motie. Ên daar heeft
Amerika het onderspit gedolven.
Frankrijk en Engeland stemden
tegen. België en Nederland ont
hielden zich.
Het was maar op een procedure-
kivestie, maar de gevolgen daarvan
zijn ernstig of beter die stemming
brengt bepaalde toestanden duide
lijk op het voorplan en daar volgen
reacties op.
Wij hebben hier inderdaad her
haaldelijk betoogd dat West-Euro
pa er alle voordeel bij had het nu
in geen geval tot een derde wereld
oorlog te laten komen, terwijl de
U.S.A. dit met een lichter hart
konden tegemoet zien aangezien
niet zij, maar wij, zouden bezet
worden.
Zie vervolg bis. 2.)
Nieuw-Guinea, ten noorden van
Australië gelegsn, is Zondag 21 Ja
nuari door een verschrikkelijke
ramp geteisterd geworden. De vuur
spuwende berg Lamington, die door
de geleerden reeds enkele tijd als
gedoofd geacht werd, is plots met
een ongekende kracht in werking
getreden.
i Een piloot, die met zijn vliegtuig
1 uit Port Moresby kwam en op dat
ogenblik in deze omgeving voorbij-
i vloog, maakte dit afschuwelijk to-
neel mede. Het deed denken, zo
verklaarde hij, aan de filmbeelden
die ik eens zag over een atoombom
ontploffing. Een reusachtige pad
destoel van rook en stof verhief
zich naar schatting tot een hoogte
j van 17 km.
i Toen dezelfde piloot 's Maandags
boven deze plaats voorbijvloog, be
merkte hij in een straal van 16 km.
rond de vulkaan niets dan onbe
schrijfelijke verwoesting. Woningen
en hutten der inboorlingen waren
verdwenen, bomen ontworteld, ter
wijl alles overdekt scheen met een
eentonige grijze laag asse.
Dinsdag werden de eerste min of
meer nauwkeurige aanduidingen
over de omvang van deze ramp ver
strekt doo-r Ivan Champion, direc
teur van de disfcrictsdienst, die de
reddings en hulpoperaties verzorgt.
Volgens de voorlopige cijfers zouden
een 4090-tal inboorlingen vermist
worden. Men vreest dat de meesten
onder hen door de uitbarsting ver
rast werden, zonder aan vluchten te
kunnen denken. Er zijn eveneens
34 Europeanen vermist, waarvan de
meesten Katholieke of Anglikaan-
se zendelingen zijn.
Een hulpschip is vertrokken naar
Killrton, haven die het dichtst bij
de plaats van de ramp gelegen is.
Het schip heeft klederen, verband
middelen en voedingsmiddelen aan
boord. Een speciale ploeg, die zich
aan boord bevindt, zal trachten de
inboorlingen op te sporen die uit
angst voor de uitbarstingen naar
de Rimboe gevlucht zijn.
Getracht wordt de inboorlingen
zoveel mogelijk aan boord te nemen
en hen naar Part Moresby over
te brengen.
Zaterdag 20 Januari is Peegie
dus televisie-star geworden. Ver
mits de olijke knaap in de wieg ge
legd werd om Vlaanderen te doen
schaterlachen, paste het ook dat
Peegie naar het sterkste en mo
dernste middel greep om de men
sen van z'n fratsen te laten genie
ten.
Willem Dcnys leidde zelf zijn
geesteskind binnen in de tempel
der televisie en werkelijk, dat ple
zante Verhaal lijkt er voor geknipt
om de luister-kijkers te boeien. De
minuten waren knap afgemeten en
de tijd vloog te snel voorbij, maar
schone liedjes mogen niet te lang
duren.
Meteen werd echcr bewezen dat
de mogelijkheden van televisie
schier onbegrensd zijn en dat de
pioniers van deze nieuwe kunst nog
heel wat materiaal in hun mars
hebben om het publek, hier bedoe
len wij voornamelijk de sympathi
santen van de Vlaamse uitzendin
gen van Téié-Rijsel, deugdelijke
ontspanning aan te bieden.
PEEGIE NAAR RIJSEL
Onze lezers kennen Peegie, hij
hoeft hen niet meer voorgesteld,
want sedert jaar en dag kunnen de
getrouwen van Het Wekelijks
Nieuws zijn fratsen volgen in het
vervolgverhaal van dezelfde naam
dat geregeld in ons blad verschijnt.
Peegie veroverde zelfs de boeken
markt, want einde 1949 werd het
eerste deel van deze gezonde brok
Vlaamse humor uitgegeven bij de
uitgeverij Sansen Gebroeders te
Poperinge.
a Het Wekelijks Nieuws had
thans het genoegen dhr Willem
Denys, schrijver van het boek, voor
te stellen aan het publiek der
Vlaamse uitzendingen van Téié-
Rijsel, ingaande op het verlangen
van dhr Victor Claeys die sedert
hst ontstaan van Téié-Rijsel, in de
bres staat om in deze uitzendingen
voor ons Vlaamse Volk een waar
dige plaats te veroveren.
Dit Vlaams programma kreeg
een eigen naam: Het Hof van
Vlaanderen». Het stelt een stam
café voor waar de oude tinnen pot
ten de Vlaamse haard versieren en
de koperen patelen aan do wand
SNEEUWLAWINES
Deze Winter heeft het overvloe
dig gesneeuwd in de Alpen. Wij
kregen hier in onze streken ook
een sneeuwsmaakje doch het is
maar kinderspel bij hetgeen er in
die hoge bergstreken neerviel. De
sneeuw -tapelde er zich op in la
gen die verschillende meters hoog
te bereikten.
Het Wintertij heeft zich echter
zeer vroeg gekeerd. Zo kwam het
dat de bovenste lagen sneeuw door
de milde zonnewarmte aan het
smelten gingen en zich losmaakten
van de ondergelegen harde ijsach-
tige korsten. Dat is in de Alpen het
gevreesde en kritieke ogenblik dat
het ontstaan van sneeuwlawines in
de hand werkt.
De bovenste sneeuwlaag begint
op het ogenblik van de dooi te ver
schuiven en glijdt van de steile
berghellingen naar beneden. De
snelheid vermeerdert zienderogen,
en plots wordt het een wilde jacht
van een stormende witte massa. De
onderste lagen sneeuw die tot een
ijsmassa vastgevroren zijn, worden
in deze jacht losgescheurd en stor
men mede naar beneden. De snel
heid van dergelijke lawines bereikt
vaak tot de 160 Km. per uur. Het
geluid dat daarbij veroorzaakt
wordt kan men heel vaag verge
lijken met het razen van de don
der.
De sneeuw, die de Alpen tot het bekoorlijkste landschap om
tovert dat men zich kan indenken, heeft zich sedert Zaterdag 20 Ja
nuari in die streken tot een gruwelijk monster ontpopt. De zo
gevreesde sneeuwlawines hebben er een ware verwoesting aange
richt en veroorzaakten reeds de dood van meer dan 200 mensen,
terwijl meer dan 50 personen vermist worden, die vermoedelijk voor
een groot deel eveneens door de Witte Doodverrast werden,
sommigen midden in hun werk, anderen terwijl de ski-pret al hun
aandacht opeiste. Ieder jaar kennen de Alpen in mindere of meerdere
mate het donderend geraas der neerstortende sneeuwmassa's. Het is
echter meer dan vijftig jaar geleden dat deze ramp nog dergelijke
omvang aannam... en nog kan men het einde van de verwoesting
niet voorspellen want in de Alpen sneeuwt het nog immer voort en
verhoogt het gevaar voor nieuwe rampen met het uur.
In de Nederlandse Kamer werd
door de Hr Oud, Burgemeester van
Rotterdam, Liberaal, een scherpe
aanval gedaan op het beleid van de
Nederlandse Regering. Dit gebeur
de ter gelegenheid van een debat
over Nieuw-Guinea. maar de on
dergrond bleek wel de defensiepoli
tiek der Nederlandse Regering te
zijn.
Tussen de Minister van Buiten
landse Zaken Hr Stikker, eveneens
Liberaal, en zijn politieke vrienden,
bestond een groot meningsverschil
inzake Nieuw-Guinea. Het lot van
de koloniën in het Verre Oosten
ligt namelijk in Nederland nauw
aan het hart, maar hun meningen
zijn erover ten zeerste verdeeld.
Ingevolge de houding door de Li
berale fractie aangenomen, nam de
Hr Stikker ontslag, en de ganse
Regering volgde weldra dit voor
beeld. Eerste-Minister Hr Dr Drees
maakte dit ontslag over aan Ko
ningin Juliana, die het nog niet
heeft aanvaai-d en nu haar advi
seurs zal raadplegen.
Ook in militaire Nederlandse
kringen is een crisis tot stand ge
komen, Generaal Kruis werd ont
slagen als Stafchef van de Neder
landse legermacht. Dit zou gebeurd
zijn uit reden dat hij, tegen de zin
der Regering in. de legereffectieven
zou hebben willen verhogen.
Zó werd Peegie op het televisiescherm getoverd. Het ganse gezelschap zat rustig rond de stamtafel
terwijl dhr Willem Denys rechtstaande achter de tafel voorleest. De stamgasten van Het Hof van
Vlaanderenzijn een en al aandacht en hebben blijkbaar vergeten dat de cameraman, die men links
bemerkt, alles zorgvuldig o neemt. Met de rechterhand controleert hij de scherpstelling van zijn toestel.
Uiterst links bemerkt men een toeschouwer die even om het hoekje komt gluren ten einde een kijkje
te nemen op het spel. Bovenstaande foto toont natuurlijk alles wat er op het speelplan te zien
was, zelfs de projectoren die van uit de hoogte het geheel belichten en... verwarmen! Tussen de lam
pen door ziet men de hangende microfoons die ieder geluid opvangen De camera houdt natuurlijk die
bijhorigheden buiten haar veld en laat alleen haar mogische blik over de spelers gaan. en over de
mooie wandversieringlampjes, koperen schotels en ouderwetse schouw die aan het geheel een mooi
aanzien geven.
Die hel is over de Alpen losge-
barst. Huiverend kijken de be
woners naar de geheimzinnige ge
bergten vanwaar de witte c jcd
ieder ogenblik haar verschrikkelij
ke sprong kan doen om mensen,
huizen en alles wat op haar weg
staat te overrompelen en weg tê
maaien.
EEN RAMP OVER
ZWITSERLAND
Zaterdagnamiddag, 20 Januari,
barstte de ramp der sneeuwlawines
over Andermatt en omstreken los.
Reeds in de morgen had men drei
gende voortekenen bemerkt die
wezen op het naderend onheil. De
soldaten van de genie hebben nog
getracht een ramp te voorkomen
door enorme massa's sneeuw en ijs
met dynamietiadingen in de lucht
te doen springen. De ramp kon
echter niet vermeden worden en
in de namiddag donderde de ene
sneeuwlawine na de andere van
hoge bergen naar beneden. Het
stadje Andermatt kreeg het hard
te verduren. Sommige wijken dien
den ontruimd te wordtn. De red
dingsploegen die dadelijk ingezet
werden, slaagden erin tientallen
personen van onder het puin der
ingestorte huizm te redden. Men
vond echter ook drie lijken, terwijl
een 10-tal personen vermist wor
den. In het kanton Grauwbunden
rolde een zware sneeuwlawine op
het dorp Sankt-Antoenion. Drie
huizen werden geheel vernield en
twee andere zwaar beschadigd. Bij
andere lawines werden 5 stallen
bedolven. Hulpploegen zij er in ge-
(Zie vervolg blz. 2.)
De zaak van de IJzertoren treedt
meer en meer in het brandpunt dsr
publieke belangstelling. Voor het
ogenblik kan men gerust beweren
dat een tweevoudig ondirzoek in
verband hiermede gedaan wordt.
Enerzijds heeft men het onder
zoek naar de dader en aanstokers
van deze laffe aanslag. Anderzijds
Duizende toeristen worden ieder jaar bekoord door het wondere sneeuwlandschap der Zwitserse Alpen. Het is een waar feest voor
de ogen deze glinsterende sneeuwpracht die in de zon de mooiste schakeringen aanneemt. De dood heeft zich thans in al de natuur-
pracht in hinderlaag gelegd en men spreekt er van de Witte Doo ddie verraderlijk op haar slachtoffers neerstort onder vorm van
gevreesde sneeuwlawine.
Onder de warme zonnestralen komt stilaan de bovenste sneeuwlaag los om plots met een ruk neer te storten terwijl zij, Ui
donderend geraas, de onderste sneeuwlagen met zich meesleurt. Honderden kubiekmeter sneeuw komen zo, in één massa verenigdlos
en storten zich ajs $gn rmachliae pletrol op. de huizen dig «ga de vo.ei yan Mi. vebmt^ jn d$ Isntessn te sluimeren Jiggsiu
echter is een tweede onderzoek aan
de gang naar de gediagingen van
Procureur-Generaal Bekaert, dit
naar aanleiding van de uitlatingen
door volksvertegenwoordiger De
velter. Hiervan maakten wij vroe
ger reeds melding.
HET STANDPUNT
VAN HET BEDEVAARTCOMITÉ
Het Bcdevaartcomité zelf had tot
nogtoe geen commentaar uitge-
oTacht op het verioop van zaken.
Het comité beperkte er zich toe
zich Burgerlijke Partij te stellen.
Zaterdag 20 Januari echter wer
den de journalisten uitgenodigd op
een persconferentie te Brussel waar
i dhr Clottens, secretaris van het
I Bedevaartcomité, 't standpunt uit-
eenzette dat het Comité inneemt
inzake de aanslag op de IJzertoren.
De woordvoerder wees er voor
eerst op dat het Comité zich tot
nogtoe van iedere verklaring ont
hield uit eerbied voor het gerecht
en uit Lezorgdheid om het geheim
van het onderzoek niet te schen
den. Het Comité zelf deed geen en
kele stap cm interpellaties van
Volksvertegenwoordigers uit te lok
ken, noch om de toelagen van de
Regering te verkrijgen.
Nu het onderzoek echter gesloten
is, acht het Comité het ogenblik
gekomen om het stilzwijgen te ver
breken en zijn eis naar voor te
brengen. Die eis bestaat er in dat
het Assisenhof de zaak der dy
namitering zou behandelen.
De bedoeling van het Comité is
niet een oordeel uit te spreken
over een of ander persoon die in
de aanslag van medeplichtigheid
verdacht wordt.
Uit verdere verklaringen blijkt
dat dhr Van Glabbeke, gewezen
Minister van Justitie, een zeer be
vreemdende houding heeft aange
nomen tijdens de periode dat het
onderzoek geopend werd. Hij was
in deze zaak achtereenvolgens ge
mengd als Minister, als advocaat
van een verdachte en als officieus
raadgever van een ander verdach
te. Dhr Clottens verklaarde verder
dat de houding der verantwoorde
lijke instanties van bij de beginne
zeer bevreemdend was, de Rijks
wacht van Diksmuide kreeg geen
opdracht tot opsporing na de aan
slag; verder biijkt dat noch de
procureur, noch de krijgsauditeur,
of de diensten van de Staatsveilig
heid enige nasporingen deden,
trouwens de onderzo:ksrechter be
klaagde er zich over dat door deze
nalatigheden veel kostbare in
lichtingen verloren gingen. Verder
wordt dan gehandeld over het feit
dat de onderzoeksrechter in zijn
werk gehinderd werd door de pro
cureur-generaal. Dit conflict tussen
de gerechterlijke instanties werd
reeds vroeger belicht door de ont
hullingen van dhr Develter. Ten
slotte wordt in deze verklaring van
dhr Clottens er op gewezen dat
een politiek mandataris, die op het
ogenblik der feiten Minister was,
op de hoogte zou geweest zijn van
de beraamde aanslag, nog voor dat
hij gepleegd werd.
(Zie vervolg blz. 2.)
prijken. Het is voor de Vlamingen
een Zaterdag-avond rendez-vous
geworden waar tussen pot en pint
verteld en gezongen wordt.
In deze atmosfeer vertelde Wil
lem Denys over Peegie
RIJSEL GROEIT
Het bezoek van Zaterdagavond
was meteen een goede gelegenheid
om een kijkje te nemen in de tech
nische diensten van de Televisie
zender en zijn ontwikkelingsgang
na te gaan.
In het prachtige stadhuis, ver
maarde Belfort, zijn al de dienster
van Téié-Rijsel ondergebracht. Wi.
gaven hiervan reeds vroeger eer,
beschrijving, toen de zender begir.
1950 van wal stak. Inmiddels werd
de zaak echter verder uitgewerkt.
Zo werd er vlak onder de reusach
tige antenne, die boven de toren
spits uitrijst, een parabolische
schermantenne aangebracht die ge
richt is op de zender van Télé-Pa-
rijs en in relais deze programma's
kan overnemen om ze dan na ver
sterking ,pnieuw uit te zenden. De
antenne van Rijsel bevindt zich op
90 meter hoogte, terwijl de eigen
lijke zender, ook in de teren aan
gebracht, op 65 meter hoogte op
gesteld is.
Op de vierde verdieping van .het
eigenlijke stadhuisgebouw is het
studio ondergebracht, samen met de
video, de versterker en de twee té-
lécinema's die toelaten verschillen
de films zonder onderbreking uit
te zenden.
Een installatie zoals deze van
Télé-Parijs is het nog niet gewor
den, want in Rijsel wordt nog met
beperkte middelen gewerkt.
Niettemin weet men er met de
éne opname-camera zeer handig te
werken. Het eigenlijke toneel is
slechts met moeite 4 meter breed,
Dhr Carpentler, die de techni
sche diensten leidt en dhr Cornu,
zijn secretaris en tevens belast met
het artistiek gedeelte der uitzen
dingen, onthulden echter een en
ander over hun toekomstplannen
(Zie vervolg blz. 6.J
