VOOR POPERINGE EN IEPER
12
17
Die week is wél voorbij
D
Benoit haalt zijn slag
thuis te Antwerpen
Constant Huybrecht
beiden tot Levenslange Dwangarbeid veroordeeld
Cichoreiproductie in gevaar
Japai
kwamen naar
bijwonen aan
inse Notabelen
Wevelgem de Hulde
Loondorser door eigen
tractor gedood te Gistel
Een drama van de echtelijke
ontrouw krijgt in het openbaar
zijn beslag voor het Assisenhof
te Brugge
en de Hoogstadenaar André Van de Walle
Hedwige Van Tilcke valt bewusteloos wanneer ze
Donderdagavond te 8.30 u. het vonnis hoort vellen
KATHOLIEK WEEKBLAD VOOR POPERINGE-IEPER-WERVIK EN OMSTREKEN
ONZE 3 UITGAVEN:
Bladzijden
PRIJS
3 Frank
ZATERDAG
FEBRUARI
1951
BUITENLANDS OVERZICHT
VIJFTIG JAAR GELEDEN STIERF PETER BENOIT
2.
door F, R. Boschvogel.
de West-vlaming die Japan het vlas leerde kennen
Waf betekenen
Bke en GJ«»
Gebrekkige uitvoermogelijkheden en Buitenlandse concurrentie
bedreigen deze bij uitstek Westvlaamse nijverheid
MET ÉÉN SPRINGLADING
HOOFDBUREEL en REDACTIE:
Poperlnge Gasthuisstr, 19.
Tel. 9 - Postcheckr. 47.63.60.
PLAATSELIJKE BURELEN:
leper:
P. BRAS-DEKLERCK
de Stuersstraat 4. - Tel. 445.
Nleuwpoort:
Drukkerij DUMON, Marktstr.
Roeselare:
J. VERRIEST-DEZEURE
St-Alfonsusstr. 12. - Tel. 1523.
Veurne:
M. D'HERT, Noordstraat 14.
Aangesloten bij het Verbond, der
Belgische Periodieke Pers.
HET WEKELIJKS NIEUWS
POPERINGE en IEPER (met Wervik en randgemeenten).
ROESELARE (met Izegem-Menen en randgemeenten).
KUSTSTREEK (Veurne-Nieuwpoort-Diksmuide en randgemeenten).
47« JAAR
Nr 7
POSTABONNEMENT 1951:
België 115 fr.
Belgisch Congo 4 fr. p. week
Frankrijk - Holland 4fr. p. week
Anderelanden 5fr. p. week
Verantwoordelijke Uitgever:
J. Sansen, Gasthuisstraat 19, Poperinge.
E week van de soldaat ls
voorbij en... wel voor
bij I Maar we moeten
mekaar goed verstaan.
Er zijn feesten die ons
meer ongemak verschaffen dan ge
not. Na zulke feesten ademen we
vrijer en zijn blij dat alles normaal
verliep. Het feest is wél voorbij
gegaan.
Het toneel treedt een paar keren
op in 't jaar; er wordt weken naeen
herhaald, er wordt grote reklaam
gemaakt! Bij de opvoering veel
volk, veel geween en veel gelach...
groot succes! 's Anderendaags
zeggen de spelers tegen mekaar
«Alles wel voorbij - 't is tot toeko
mend jaar».
Alzo bedoel ik het niet met die
week van de soldaat.
Wel voorbij heeft een heel an
dere betekenis. Al wie die week
heeft gevolgd, een vergadering heeft
bijgewoond of een feestavond, is nu
overtuigd dat wel voorbijwil
zeggen dat er van die week meer
dan iets overblijft, dat we niet tot
toekomend jaar zullen wachten,
tot er weerom zulke week wordt
georganiseerd, om aan leger en
soldaten te denken!
Die week heeft enorm veel deugd
gedaan, overal!
Ik herinner me nog zo goed die
week van verleden jaar! 't Was de
eerste maal dat die week groots
werd opgevat. Aalmoezeniers traden
op in de kerken van steden en gro
te gemeenten, er werd gecollecteerd
aan de kerkdeur, «Marsch» werd
te koop geboden, er werden volks
vergaderingen gehouden, 't Ging
net als bij een verkiezing. Het
hoofdkwartier te Roeselare ontving
tegen de middag reeds de eerste
uitslagen van de hele compagnie.
En ik zie nog aalmoezenier Willems,
een Limburger, de ziel van de be
weging, enthousiast de Westvlaam-
se Milac-mannen geluk wensen.
Zie... dat was buiten verwachting'
'k Weet niet of die sympathieke
aalmoezenier Zondag laatst op
nieuw te Roeselare op de uitslagen
wachtte! In ieder geval ik weet dat
hij tot in de... wolken zou gerezen
zijn!
In ons landje was de piot zeer...
populair.
Maar met de slag is Milac
even populair geworden.
Spijt al zijn populariteit hebben
we lang gedacht dat de piot een
luxe-artikel was. We droomden van
een land waar de jongens thuis
mochten blijven zonder te moeten
dat uniformaantrekken. Dro
men is bedrog. Dat hebben we op
eigen kosten ervaren en de droom
is t' einden en uitgedroomd. Ge laat
uw geld en uw... goudewerk niet
op tafel liggen, zelfs niet bij dag,
ge laat uw land niet meer onbe
schermd; vooral dan niet wanneer
ge op de hulp en de steun van
vrienden en verbondenen moogt
rekenen. Dan hebben we begrepen
dat het leger een... noodzakelijk
kwaad was. Dat was reeds een
stapke in de nieuwe richting. Milac
heeft het ons nog anders voorge
steld. Bij 't leger wordt ingescha
keld het beste wat we in het land
bezitten: onze jeugd, de toekomst
van ons land. Die jeugd zorgt voor
onze veiligheid. Milac voegde er
aan toe: Zorgt dan zelf voor de
veiligheid van die jeugd.
Kan het dan anders of ook Milac
moest populair worden?
Zijn de ouders niet blij en gerust
wanneer ze overtuigd zijn dat er,
gelijk waar hun jongen vertoeft, er
anderen zijn, die bekommerd zijn
om hun soldaat, En dat zijn in
de eerste plaats dan nog soldaten
zelf: makkers die 't zelfde leven
leven, dezelfde last dragen, bij
mekaar zijn, op de soldatenkamer
evengoed als bij de oefeningen en
in de vrije tijd. Maar dat was on
mogelijk zonder die band, die de
jongens verbindt, die ze met thuis
verbindt, met hun eigen soldaten-
organisatie... de Milac. Geen jongen
staat meer alleen, geen enkele, ten
zij hij verkiest zijn eigen gang te
gaan en alle risico's te dragen. Het
is er dan een die niet verzekerd is
tegen de... ongevallen van 't solda
tenleven.
nodig. Dat comité is de band die
de jongens vastbindt aan huis en
gemeente, maakt dat ze niet ver
vreemden. Onze jongens zijn ons
veel te sympathiek dan dat we ze
laten vervreemden. Er zijn, god
dank, in ons Vlaamse land nog
mensen genoeg die hert hebben
voor zulk werk en desnoods voor
dat werk tijd zullen... maken!
Die week voor de soldaten is da
nig wel voorbij, omdat ze vooral
danig veel... belooft. Maar stelt
niet uit tot morgen wat ge...
Pfi VLAMYNCK.
P. S. 'n Paar storende zetfouten ont
sierden verleden week het artikel van Pé Vla-
mynck over Oost-Priesterhulp. Zo stond er dat
c vluchtelingen waren uit Siberië waar
moest S1LEZIË gelezen worden. En er stond
verder dat de bazenvoor vlees hadden
gezorgd; 't moest natuurlijk BOEREN zijn.
De lezer gelieve ons te verontschuldigen.
AandachtHet Westen
TERWIJL DE POT IN HET
OOSTEN VOORTKOOKT...
Over Korea wordt zoveel niet
meer gesproken, ledereen is meer
gerustgesteld. De terugtocht der
U.N.O.-legers is blijkbaar een stra
tegische terugtocht geweest die dus
niet het gevolg geweest is van een
werkelijk, overrompelende kracht
van de Chinese vrijwilligers
Intussen hebben de U.N.O.-legers
voor de tweede maal Seoel her
overd en zijn ze ongeveer aan de
38e breedtegraad aangeland.
Verder zit men in New-York nog
steeds te zoeken naar de mensen
die zouden willen deel uitmaken
van de Commissie van Goede
veroordeling van China door de
U.N.O. en niettegenstaande de ivei-
gerende houding van Chou en Lai,
zou pogen het Korea-conflict op
minnelijke wijze te regelen en te
beëindigen.
Dat alles houdt intussen minder
de aandacht gaande, ten eerste om-
dal alles wat lang duurt en waarbij
men niet rechtstreeks betrokken is
tenslotte in zekere zin vervelend
wordt, en ten tweede omdat ieder
een thans voor zeker aanneemt dat
de V .N O -troepen de tegenstanders
de baas kunnen.
Ja, bepaalde artikels,ook in de
pers in ons land verschenen, heb-
Dienstendie, niettegenstaande de ben zelfs een mening verspreid als-
De soldatenweek is wel voorbij!
Waar ouders vroeger niet inge
licht waren over leger en soldaten
leven in onze tijd, werden ze nu in
gelicht en hun jongens werden op
tijd ook... ingelicht. Die kleine ac-
i I ncxix, w xixv i ruu v wi lvxa
tie van vroeger jaren is er nu een vernieuwde Vlaamse muziek, mu-
Benoit is orkestleider geweest te
Parijs, en treft te Brussel de
Vlaamse dichter Emmanuel Hiel
I aan. Deze wint Benoit voor een
grootscheepse geworden. Er zijn
misschien nog ouders die onver
schillig gebleven zijn; 't is mogelijk.
O. L. H. moet van alles zijn getal
hebben, zegt Fiel! Maar dat zijn
voortaan uitzonderingen.
Wel voorbij! Duizenden nummers
van Marsch werden aan de man
gebracht; en die nummers wer
den... gelezen. Ge hebt gezien en
ondervonden dat de mannen van
Marsch echte soldatentaal spre
ken; ze mogen er zijn die kerels
en... 'k verkneukel me zelf maan
delijks aan dat soldatenblad.
Wel voorbij! En op vele vergade
ringen werd een ernstig woord ge
zegd over ons leger in onze tijd!...
In 1951, wanneer alle landen die
van vrijheid en welvaart houden
zich met alle kracht inspannen om
dat hoogste goed in verdedigen.
Ook dat was nodig.
Wel voorbij! En Milac heeft U
getoond hoe ook bij de legerleiding
wordt opgetreden voor de belangen
van de soldaten; hoe Milac zorgt
voor de zedelijke gaafheid van de
soldaten, waar in vele diensten de
sport, de sociale diensten enz. een
eigen woord meespreken.
Die week is voorbij. Daar vooral
is ze wel voorbij, waar een plaat
selijk comité bestaat of wordt in
gericht. Tot op onze kleinste ge
meenten is dergelijk comité brood-
ziek waarin de volle klare klanken
van het oude en nieuwe volkslied
zitten. Pierre Benoit wordt nu Pe
ter Benoit. De onstuimige, durven
de, Vlaamse Benoit. De Vlaamse
revolutionnair. Na heel wat tegen
kanting wordt hij bestuurder der
Muziekschool te Antwerpen. Deze
benoeming heeft hij vooral te dan
ken aan Constance Teichman, de
Engel van Antwerpen, die vol be
wondering is voor de muziek te
Antwerpen. Maar in de andere ho
ge standen is Peter Benoit manne
ke nul. De muziek is een voorrecht
voor de hogere verfranste standen
te Antwerpen, te Brussel, overal.
En daar komt Peter Benoit in
korte tijd het aanschijn van de
Antwerpse muziekschool verande
ren. Peter Benoit is 33 jaar oud,
op volle kracht dus. Doch er is
meer dan gewone moed nodig om
ook hier tegen de botte onwil van
een ontwortelde burgersklas zijn
kop en zijn hart uit te vechten.
Elke andere nabuur zou er aan ten
onder gaan. Benoit niet. Hij vecht,
hij moet vechten. En met liefde,
want zijn woord is geen politiek:
voor mijn volk, voor mijn taal,
voor mijn nationaliteit!
Conscience zegt van hem: Hij is
van ijzer en staal.
Doch zijn vijanden ontwapenen
ook niet. Wacht maar, Benoit,, het
is slechts een begin. Als ze onder
vinden dat ze het met ernstige
polemieken tegen de klare en kloe
ke uiteenzettingen van Benoit niet
kunnen halen, willen ze hem kapot
geselen met hun bozen spot: Be-
Dinsdag herdacht de nijverige
vlasgemeente Wevelgem, een harer
roemrijkste zonen, Constant Huy
brecht, 100 jaar geleden geboren
en overleden in 1922. Constant
Huybrecht leerde het vlas kennen
aan de Japanners en week naar
dit land uit. Hij stichtte er de
vlasindustrie te Hokkaido, rond de
jaren 1880, dit plaatsje telde toen
27.000 inwoners, nu is het een
grootstad geworden van 365.000 in
woners. De Japanners aanzien
Huybrecht dan ook als een wel
doener van hun land en de Rege
ring had er aan gehouden een de
legatie te sturen naar Wevelgem;
ten teken van erkentelijkheid. De
den deze verre reis: de HH. Santoh
Yosika, afgevaardigde van de
Japanse vlasnijverheid; Yamada,
Voorzitter van een der grootste
syndicaten van vlasspinnerij en
weverijen van Japan, Mr en Mevr.
Modeiro, de eerste professor aan
de Universiteit van Tokio, Hr Koyo
Migota, insgelijks afgevaardigde
van de Japanse vlasnijverheid. Van
Belgische zijde: de HH. Wallaeys,
senator Deconinck, Volksvertegen
woordiger, de Hr Burgemeester
van Wevelgem, de schepenen en
tal van figuren uit de vlas en tex-
tielwereld van het Kortrijkse.
Na de plechtige herdenkingsmis
in de parochiale kerk, had een
ontvangst plaats op het Gemeente
huis. De Heer A. Wallaeys, Bur
gemeester verwelkomde de hoge
vreemde gasten en schetste de reu
zenarbeid van Constant Huybrecht
op vlasgebied. De Japanse afge
vaardigden dankten hartelijk en
verklaarden allen dat de figuur van
Constant Huybrecht imnur zal in
ere worden gehouden in het verre
Nippon. Na het ledigen van de
erewijn, werd het gulden Boek ge
tekend.
Men begaf zich vervolgens stoets
gewijze met de fanfare De Een
dracht op kop naar het gemeen
telijk kerkhof, waar een prachtig
grafmonument, gifte van de Japan
ners, prijkt. Men bemerkt erin
gebeiteld, in Japans, een gelegen
heids- en denkschrift. Talrijke
bloemengarven werden hier neer
gelegd. De Hr Gheysens G., Voor
zitter van het inrichtend Comité,
hield hier een korte toespraak, ook
de vreemde afgevaardigden. Er
werd een minuut stilte bewaard,
terwijl de fanfare het Japanees
Nationaal lied en de Brabangon-
nespeelde. Rond het graf be
merkte men tal van familieleden
van de aflijvige, zijn zoon, en
kleinkinderen, neven, enz....
In de zaal Vanack:r, werd een
banket opgediend aan meer dan
200 genodigden. Men bemerkte hier
Z. Exc. Minister Dequae, E. H. Pas
toor van Wevelgem, die zich bij
de groep hadden gevoegd.
Verscheidene tafelreden werden
uitgesproken, onder meer door
Ministfer van Koloniën, Hr Dequae,
die er de nadruk op legde dat
Constant Huybrecht door het vlas
te leren kennen in Japan, van dit
land 'n goede klant heeft gemaakt
voor onze vlasindustrie.
Ook twee Japanse afgevaardig
den spraken met veel lof over Con
stant Huybrecht en noemden hem
de grootste vlaskenner van Europa.
Een familielid van de aflijvige
dankte allen in naam van de fami
lie voor de gebrachte hulde.
noit; de boer, de liedjeszanger, de
idioot, de fabrikant van piano's die
nu in 't Vlaams gaan spelen. Be
noit, die onze Latijnse muziek
school tot een bekrompen bewaar-
klasje van Vlaamse marktzangers
wil inrichten: Benoit, die zelf hele
maal in 't Frans werd opgevoed,
en niet dulden kan dat onze kinde
ren wat Frans leren. Benoit, de
slechte Belg, die de beide landsta
len als bloedvijanden tegen elkaar
wil oprichten, Benoit, de wonder
doener die de muzikale tempel van
Europese vermaardheid wil afbre
ken om hem in drie dagen opnieuw
op te bouwen. Het wordt gefluisterd
het wordt hem achterna geroepen
op straat, het staat te lezen in de
Fransdolle kranten. Er wordt ge-
gicheld, gelachen. Met dergelijke
spot heeft men nog groteren dan
Benoit klein gekregen.
Doch geen Benoit. Het gaat moei
lijk, hij wankelt, aarzelt al eens,
doch houdt nog kop boven water.
Dan komt de laster, de pijnlijk
ste laster die een gevoelig hart kan
treffen: Flore Wantzel is te Brus
sel gebleven. Het komen en gaan
van elke man en elke vrouw wordt1
afgespied, dicht bij Benoit's wo
ning. Fabelachtige praatjes doen
de ronde.
Dat gooien met slijk treft Benoit
meer dan wat ook. Hij versaagt
een ogenblik, och, hij wanhoopt
zelf. Voor Constance Teichman
aarzelt hij niet deze afschuwelijke
woorden uit, te spreken: «Als ze
aldus verder gaan met hun snode^
eerroverij, blijft er me maar één
dingen meer over, me verdoen.»
Of vluchten, wegvluchten ui'
Antwerpen. Eens komt een Rus
sische prins bij Benoit binnen en
treft de meester aan in een bui
van donkerste wanhoop, zwijgend
legt de prins een contract vóór
Benoit neer, om in een Russisch
theater een verlokkelijke positie te
gaan bekleden. Weg uit deze klein
heid, weg uit deze giftige stal, ver
weg waar geen mens de vereen
zaamde kunstenaar nog vinden
kan (Pour vivre heureux, il faut
vivre caché, M. Benoit).
Benoit staat met de zware kop
naar het papier gebogen. Een pen-
netrek en hij is verlost. Maar daar
toeten schepen op de Schelde, en
de beiaard ringelt. Antwerpen
roept. Vlaanderen roept. En dan
smijt hij de pen met een driftige
smak tegen de grond.
Neen!
's Avonds zit hij wat verlicht bij
de Teiehman's.
Ik heb vandaag aan u gedacht,
zegt Juffrouw Constance. Nu gij
ook bestuurder zijt van de Société
de Musiquein onze stad, zoudt
ge eens een groot nieuw werk
moeten uitvoeren. Zoals weleer
«Lucifer». Doch een specifiek
Antwerps werk, dat het hart van
deze versteende sinj oren zou ver
overen. Hebt gij er ons niet eens
over gesproken, dat gij dergelijk
werk zo goed als klaar hadt?
(Zie vervolg blz. 2.)
of de gehele terugtocht van de
U.N.O.-troepen van de boorden van
de Yalu tot over de Han en Taegu
alleen te wijten geweest is aan een
persoonlijke politiek van generaal
Mac Arthur die het Chinese vaste
land wou aanvallen en door een zo
genaamde overrompeling door de
Chinese vrijwilligers wou bewijzen
dat het anders niet ging.
Wat er nu ook ran zij, iedereen
neemt aan dat de U.N.O -troepen
de toestand kunnen meester blij
ven en dat element heeft een zeke
re rust bijgbracht in de zenuwach
tige spanning die over de wereld
heerst.
Anderzijds hebben de Verenigde
Naties ook blijkbaar besloten deze
keer bii de 38e breedtegraad te blij
ven stilstaan om aldus tot een ver
gelijk met China te komen. Er is
wel een Zuid-K or eaanse verklaring
geweest in tegenovergestelde zin en
'sommige persagentschappen heb
ben een naar dagen geleden gemeld
dat de «Kapitooh-divisie de fameu
ze 38e had overschreden, maar on
middellijk daarop volgde het be
richt dat diezelfde divisie nog 3 ki
lometer beneden die lijn vocht en
in een verklaring voor het Lager
huis verklaarde de Britse Premier
(Zie vervolg blz. 2.)
Op de bank der beschuldigden hebben Hedwige Van Tilcke en haar
medeplichtige André Van de Walle plaats genomen, terwijl achter hen
de Rijkswachters de wacht houden. De foto werd genomen bij het be
gin der zitting, men bemerkt links Van de Walle die onbewogen de zaal
inkijkt, rechts Hedwige Van Tilcke die snikkend het hoofd verbergt
in haar handen.
Tilcke uit Gijverinkhove
In dat nederige huisje te Harel-
beke, werd de grote Vlaamse toon
dichter geboren.
De groep na de ontvangst op het stadhuis. Men bemerke de Japanse
dame in Nationale kledij; verder herkent men de andere Japanse af
gevaardigden, dc familieleden van Constant Huybrecht en de leden
tan liet inrichtend comité.
Zaterdagnamiddag 10 Febr. jl.,
omstreeks 2.30 u., kwam langs de
brede betonbaan, genaamd Abdij-
weg welke naar de alomvermaar-
de Sinte Godelieve Abdij ten Putte
loopt, tot een vreselijk ongeval,
welke een akelig schouwspel bood,
en waarvan de 48-jarige loondorser
Jules Decerf, vader van 3 kinderen,
wonende Garenmarkt te Gistel, het
slachtoffer werd.
HOE HET ONGEVAL
ZICH VOORDEED
Na enkele dagen gedorsen te
hebben op de hoeve van landbou
wer Boone, gelegen en palende aan
de Sinte Godelieve Abdij, hadden
de werklieden de dorsmachine en
tractor reisvaardig gemaakt om te
vertrekken naar de hoeve van
Charles Boddez, Kleine Warande
te Gistel.
Na ongeveer 1 Km. gereden
te hebben en gekomen zijnde
aan de hoeve van landbouwer
Kimpe, op een 50-tal meter van het
Naaikapelleke bij het gehucht
De 8 Zaligheden», ging Decerf,
welke per fiets de machine volgde,
zijn rijwiel langs de kant plaat
sen en sprong op de tractor die be
stuurd werd door Valère Lingier,
uit de Steenbakkerijstraat, tenein
de vast te stellen welke hoeveel
heid mazout er nog in de tank der
tractor was. Doch helaas! Deze
handelswijze werd hem noodlottig,
hij verloor het evenwicht waardoor
hij op de grond stuikte en een der
logge achterwielen van de tractor
op zijn rug terecht kwam. De
uiterst koelbloedige geleider welke
een kreet hoorde stopte bijna ogen
blikkelijk, maar niets kon baten,
want het zware gewicht stond reeds
op de rug van het slachtoffer wel
ke met zijn gezicht tegen de grond
gedrukt lag. Teneinde zijn werkge
ver uit zijn netelige positie te kun
nen redden diende Lingier zijn
werkmakkers welke per fiets reeds
een eind verder reden roepende
achterna te lopen.
Toen deze ter plaatse kwamen
werd de tractor met behulp van
een kruk opgelicht om het slacht
offer te bevrijden, maar gedurende
het werk sloeg deze kruk twee maal
achtereenvolgens weg en stortte het
voertuig iedere maal terug op het
lichaam van Decerf. Toen men er
tenslotte toch in gelukte, legde men
hem nevens de baan op zijn rug,
verwittigde een dokter en werd een
priester bijgehaald.
ZIJN LAATSTE WOORDEN
Ondanks zijn hevig lijden waren
de laatste woorden die de zwaarge-
kwetste Decerf uitsprak in tegen
woordigheid van al zijn werkne
mers de volgende: «De groeten aan
vrouw en kinderen... 't is met mij
gedaanWaarna de dokter ter
plaatse verscheen en beval hem met
een per toeval aldaar geparkeerde
Rode-Kruis wagen naar de H. Hart-
kliniek van Oostende over te bren
gen. Gedurende zijn overbrenging
diende Z. E. H. Directeur der Sinte
Godelieve Abdij hem het H. Oliesel
toe. Na enkele uren in de kliniek
vertoefd te hebben overleed Decerf
er omstreeks 17 uur aan de gevol
gen zijner opgelopen verwondin
gen, welke bestonden uit een inge
drukte borstkas, een totale verbrij
zeling der ruggegraat; ook hart en
longen waren geraakt.
Het parket van Brugge stapte ter
plagtse af,
Ter gelegenheid van Eisenhower's
bezoek aan ons land, vroegen velen
zich af, van waar zijn bijnaam
Ikekomt.
Wel, men schijnt het niet juist
te weten. Er wordt echter verteld
dat het de leerlingen van de mili
taire school vail West-Point waren,
die, toen Eisenhower daar studeer
de, zijn naam verkortten en er
«Ike» van maakten. (Spreek uit:
Aik
Anderen vroegen wat G. I.be
tekent, ds letters waarmede men
de Amerikaanse soldaat aanduidt.
Het schijnt dat het de initialen
zijn van Government Issues dit
wil zeggen Producten van de re
gering ».- Het waren de G.I. »'s zelf
die zich deze bijnaam gaven, om
een allusie te maken op het feit
dat zij gevoed, gekleed en uitgerust
zijn op staatskosten.
Met het hoofd in de handen, zagen we Hedwige Van Tilcke de zaal onderzoek
van het Assisenhof te Brugge binnenkomen. Zo bleef zij er zitten
gedurende de ganse debatten, zij de diep gezonken vrouw, die op
joede Vrijdag 1950 haar echtgenoot Barrezeele Maurice te Gijverink
hove door vergiftigin - op koelbloedige wijze om het leven bracht.
Niemand heeft haar gezicht kunnen zien tijdens deze zitting.
Haar medeplichtige Van de Walle André zit onverschillig naast haar
op de bank der beschuldigden. Stuur kijkt hij voor zich uit, alsof
gans de zaak hem niet aangaat. Wanneer de voorzitter hem onder
vraagt, antwoordt hij kort. Bij het getuigenverhoor is hij echter heel
en al aandacht.
Stil is het in de zaal. Talrijke toeschouwers volgen deze zaak, die
voorzeker een der afschuwelijkste moorden is van de laatste jaren.
DE ZITTING IS OPEN
Wanneer te 9.30 uur de Voorzit
ter, Raadsheer Bossaert, bijgestaan
door de. rechters Vanden Bussche
en Declercq, de zitting opent, wordt
het zeer stil in de ruime assisen-
zaal.
Als verdedigers hebben plaats ge
nomen: Mters Floré, uit Brugge, en
Eeokhout, uit Gent, voor Hedwige
Van Tilcke, ter-wijl Mter Desegher,
uit Poperinge, de verdediging van
Van de Walle waarneemt.
Als Openbaar Ministerie treedt
op de Substituut van de Procureur
des Konings, Verhegge.
Na de aanstelling der juryleden,
doet de Voorzitter de beschuldigden
binnen brengen. Eerst de identifi
catie der beschuldigden, waarna
de griffier aan het woord komt, die
de akte van beschuldiging voorleest.
DE GIFTMOORD
MET STRYCHNINE
De akte van beschuldiging, waar
van de griffier de lezing geeft van
bij de aanvang der debatten, begint
onmiddellijk met het relaas van
hetgeen zich die 7» April 1950 af
speelde rond 21 uur 's avonds, in
de herberg Het Patersvatje te
Gijverinkhove. Dr Snick, uit Lo,
was er ontboden aan het ziekbed
van Maurits Barrezeele. Hij had
vastgesteld dat de patient, die niet
meer bij machte was te spreken,
uiterst hevige koorts had en om de
twee minuten, geweldige spiercon
tracties kreeg, waarbij het lichaam
herhaaldelijk met krampachtige
zenuwschokken omhoog ging. De
dokter gaf de zieke een inspuiting
met morphine, doch een half urn-
later was Barrezeele dood. De dok
ter vond het overlijden verdacht en
de stijfheid van het lijk, toen het
nog warm had, deed bij hem het
vermoeden rijzen, dat men hier ver
moedelijk stond voor een vergif
tiging met strychnine.
Het parket werd verwittigd, het
der wetsdokters was
moeizaam, doch uiteindelijk kon
met zekerheid uitgemaakt worden
dat het slachtoffer vergiftigd werd
bij middel van strychnine.
Zo ver stond bét onderzoek op
11 April. Diezelfde dag bekende
Hedwige Van Tilcke dat zij haai
man vergiftigd had door toediening
van een pil, groot en sterk genoeg
om een grote hond te vergeven
De cichorei is een specifiek Westvlaamse Nijverheid. Zo sterk is
deze bedrijvigheid met het eigen Westvlaams karakter vergroeid, dat
men dit laa.ste zou verminken moest men haar wegcijferen. Onze
dorpen en gemeenten hebben hun asten die grote vierkante droog
ovens, die de eentonigheid van het vlakke landschap breken en vanaf
de maand Oktober hun witte rookwolken uitwalmen. Het woord ast
is in geen woordenboek van algemeen Nederlands ie vinden want het
hoort bij het eigen Westvlaams patrimonium. Dat geeft niet, iedereen
weet wat het beduidt; de mensen van de streek zijn er vertrouwd mee
geraakt.
Deze eigen nijverheid nu wordt de laatste jaren zwaar bedreigd,
deels door gebrek aan doelmatige uitvoer en anderzijds door buiten
landse concurrentie die catastrofale gevolgen dreigt te hebben.
Met het doel passende verweermiddelen te vinden werd door de
Syndikalc Kamer der Westvlaamse cichoreidrogers te Roeselare een
vergadering belegd om de toestand te onderzoeken en passende sane
ringsmaatregelen te treffen.
WAT IS CICHOREI?
Onze huismoeders kennen de ci
chorei of suikerij als het onont
beerlijk bestanddeel om een geurig
potje koffie te zetten. Cichorei
wordt uitgezaaid en geeft een vle
zige dikke penwortel. In de cicho-
reidrogerijen, de Asten wordt de
wortel gewassen, gesneden en ge
droogd. Vandaar gaat dit product,
dat inmiddels de naam kreeg van
boon naar de branderijen waar
het roosteren, malen en fermente
ren de cichorei als gewaardeerd ar
tikel klaar maakt voor de markt.
Bij het roosteren wordt dikwijls
wat plantenvet, in de vorm van
sesam- of aardnotenolie aan de ci
chorei toegevoegd, waardoor het
product langer droog blijft en een
meer donkerbruine kleur, een
amandelachtige geur en een aange
name smaak, krijgt.
De verwerking tot surrogaat voor
koffie is uitgevonden en het eerst
uitgevoerd in 1775 door de Franse
artsen Harpong en Bruneau te Ses-
sinez (Frankrijk) en nam een ho
ge vlucht ten tijde van het conti
nentaal stelsel onder Napoleon.
EEN OUDE NIJVERHEID
De teelt der cichoreiwortelen is
een aloude nijverheid in onze stre
ken. De statistieken uit de jaren
vóór 14-18 bevestigen, dat 7 11.000
Ha. voor de opbrengst van suike-
rijwortelen instonden. Na 14-18
daalde deze oppervlakte en bleef
schommelen tussen de 5 k 7.000 Ha
Niettemin bleef het een belang
rijke tak, waarvan de afzetmoge
lijkheden ruim voorhanden waren.
Tussen de twee wereldoorlogen in
werden ongeveer 30 millioen kgr.
cichoreibonen op de binnenlandse
markt verbruikt terwijl een onge
veer gelijk gewicht naar het bui
tenland werd uitgevoerd waar dit
product gegeerd werd en een gou
den klank had omwille van zijn
kwaliteit.
De jongste wereldoorlog echter
kwam de zaken in de war sturen.
Niettemin zou men toch de vroege
re afzetgebieden zonder slag of
stoot terug hebben kunnen inpal
men ware het niet dat de regering
op dat ogenblik uitvoerbeperkin-
gen invoerde.
De concurrerende landen lieten
niet cp zich wachten. Polen en Tsje-
cho-Siowakije namen onze plaats in
op de buitenlandse markten en met
lede ogen moesten onze voortbren
gers machteloos toezien.
Daarbij bleef het niet, een han
delsakkoord, met Polen afgesloten,
voorzag de invoer in ons land van
Poolse cichorei onder vorm van
bonen
ONMOGELIJKE PRIJZEN
Het gaat hier niet alleen om een
gewone kwestie v_an uitvoerverbod
en hinderlijke invoer. Het is veeleer
een kwestie van prijzen die met het
politiek gebeuren in nauw verband
staat.
Polen en Tsjecho-Slowakije liggen
beide achter het beruchte ijzeren
gordijn.
De politieke constellatie van die
landen is voldoende gekend. Nor
male prijsschommelingen en prijs
berekeningen worden in deze lan
den niet toegelaten. Het zijn alleen
de politieke oogmerken die de prij-
(Zie vervolg blz. 7.1
HEDWIGE YAN TILCKE
De beschuldigingsakte tekent dan
verder in rake trekken het beeld
van deze diep gevallen vrouw.
Reeds tijdens haar jeugd is zij
van slecht gedrag. Door haar ouders
werd zij verwaarloosd en zij stond
bekend als slordig, lui en vadsig;
zij was onbetrouwbaar en haar ze
delijk gedrag liet te wensen over.
Haai- onderwijzeressen getuigden
van haar dat zij weinig ontwikkeld,
wild van karakter was en meer
bekommerd met de werklieden in
de school, dan met wat anders.
Toen zij 14 jaar was, ging zij uit
werken bij de boeren. Sommige
van haar werkgevers echter spre
ken met lof over haar.
Toen zij op 4 Mei 1944 in het
huwelijk trad met de 12 jaar oudere
Maurice Barrezeele, hadden zij
reeds een kind dat 2 jaar oud was.
Als huisvrouw was Van Tilcke
zeer verkwistend, zij maakte schul
den en kocht nutteloze voorwerpen.
Hiervoor kreeg zij van haar echt
genoot de bitterste verwijten toe
gestuurd.
Zij verborg het trouwens voor
niemand, dat zij tegen haar goes
ting getrouwd was. Zij stelde zich
tegenover haar man brutaal aan en
maakte hem het leven ondragelijk.
Barrezeele. die gekend stond als een
zeer zachtaardig man, liet die stor
men over zich heengaan. Hij werk
te bij landbouwer Dewulf, waar hij
graag gezien was en toen hij zelf
zag dat er iets moest bijverdiend
worden, opende hij een herberg:
«Het Patersvatje».
«HET PATERSVATJE»
Van erg ging het naar ergei.
Hedwige Van Tilcke zou haar her
berg doen floreren op haar manier.
Met de echtelijke trouw nam zij
het zo nauw niet en het duurde niet
lang of haar herberg kreeg een
slechte naam. De kinderen, die in
'43, '44, '45 en '47 het gezin kwamen
vermeerderen, vermochten het niet
Hedwige Van Tilcke tot betere ge-
(Zie vervolg blz. 9.)
In het hart van Londen moest een fabrieksgebouw, dat reeds lang
buiten gebruik was, afgebroken worden, om plaats vrij te maken voor
het bouwen van een grote autobergplaats. De firma, die met de af
braak belast was, speelde het klaar om met één springlading de
42 meter hoge fabrieksschouw netjes neer te halen, en wel zo secuur,
dat de toeschouwers van op de openbare weg zonder gevaar het ge
beuren konden volgen. De fotograaf kon van de schouw nog een
laatste opname maken, juist op het ogenblik eer zij, met een flinke
v fefiBS. sp. de grand zou terechtkomen-
