De giftmoord van Gijverinkhove
voor het Assisenhof
PEEQIE
KRONIEK
Van de Zesdagen van Antwerpen
naar deze van Gent
Financiële
De Tweede Dag
NADRUK VERBODEN
(25)
- vrmirf -if ">""i*it..i<,«..i. rïnfinnnn jg
BANK VAN
ROESELARE
TREKKINGEN
LENING
VOOR WEDEROPBOUW
Eerste Schijf.
Tweede Schijf.
Derde Schijf.
VERW. GEWESTEN 1922
SPORTKLANKEN
ï'HET WEKELIJKS NIEUWS V Zaferdag IT FeBr. 195f. «w BTadz. 9,
(VERVOLG)
roelens te brengen. Barrezeele ech
ter, die te goed was voor zijn vrouw,
liet betijen. De ongelukkige kinde
ren werden door hun onwaardige
moeder verwaarloosd en eenvoudig
weg de straat opgestuurd.
In de laatste maanden van 1949
begon de toestand echter te ver
slechten. Zekere Van de Walie An-
dré, uit Hoogstade, werd een trou
we klant van «Het Paters vat je
Bij zijn dorpsgenoten stond hij
aangeschreven als een vrouwen
loper en dronkaard. Hij werd aan
zien als een kerel die tot alles in
staat is. Hij is een twistziek en een
weinig ontwikkeld persoon. Met
Hedwige Van Tilcke had hij ai
spoedig een zeer vertrouwelijke
omgang.
Maurice Barrezeele was op de
hoogte van deze toestand doch
scheen zich dit alles niet aan te
trekken. Hij wist dat het toch tot
niets helpen zou. Hij beschouwde
zelfs Van de Walie als een gewoon
herbergbezoeker en behandelde hem
op vriendschappelijke voet, trac-
teerde hem in zijn herberg en no
digde hem zelfs uit aan tafel.
De laatste tijd voor zijn over
lijden werd hij echter achter
dochtig, hij vroeg aan geburen in
lichtingen over het doen en laten
van zijn vrouw tijdens zijn af
wezigheid, waar zij naar toe ge
weest was, hoe zij gekleed was,
enz... Zelfs eenmaal ontstond er
twist over de buitenechtelijke be
trekkingen van zijn echtgenote.
Stilaan echter kwam Van Tilcke
meer en meer onder invloed van
Van de Walie, deze drong zelfs aan
opdat zij hem, samen met haar
kinderen naar Wallonië zou volgen.
Van Tilcke beschouwde stilaan
haar betrekkingen met Van de
Walie als een wraak op haar man,
zij verfoeide hem zelfs en aanzag
hem als de enige hinderpaal die
er nog overbleef om Van de Walie
te kunnen volgen. Wanneer deze
dreigde haar te laten staan werd
zij radeloos en zo rijpte dan het
besluit dat zij samen getroffen
hebben om Maurice Barrezeele te
doen verdwijnen.
VOOR PASEN MOET HIJ WEG
Zo had Van de Walie het aan
Hedwige Van Tilcke gezegd: «vóór
Pasen moet Barrezeele van kant
gemaakt worden, anders is het uit».
Nog aarzelt zij; doch Van de Walie
dringt aan. Van Tilcke verschaft
zich tenslotte het vergift aan «dat
moest dienen om een grote hond
te vergeven» zoals zij het aan de
apotheker Kinget te Veurne vertel
de toen zij zich een cachet met
strychnine liet ter hand stellen.
Inmiddels had Van Tilcke rade
loze brieven geschreven naar Van
de Walie die de laatste tijd weinig
of niet meer gekomen was. Zij
zou dan maar zelf de zaken In het
klare trekken.
Haar man bood haar daartoe de
gepaste gelegenheid. Goede Vrijdag
's avonds was hij thuis gekomen
van zijn werk. Bij zijn werkgever
had hij het avondmaal gebruikt
en thuis knapte hij nog een en
ander werkje op. Rond 20 uur kloeg
hij van hoofdpijn. Hedwige weet
wel een middeltje en raadt hem
aan een aspirine te nemen. Zij
haalt een glas water bij en over
handigt hem een tablet dat de ar
geloze man zonder wantrouwen in
neemt. Beiden begeven zich daarna
naar bed doch pas1-zijn zij een
half uur ter ruste of verschrikke
lijke krampen en pijnen overvallen
de ongelukkige Barrezeele. Rade
loos roept Hedwige om hulp bij de
geburen die de dokter verwittigen.
Het drama voltrekt zich in een
snel tempo.
Als door een bliksemschicht ligt
de stoere Maurice Barrezeele neer
geveld. Krampen en stuiptrekkin
gen martelen zijn lichaam dat op relaas van de verschrikkelijke dood
VERVOLG VAN 8» BLAD
en neer jaagt. Het schuim komt
de ongelukkige op de lippen. Zijn
gebuur Pieters is bij het ziekbed
gekomen en in een ogenblik van
helderheid fluistert de ongelukkige
met reeds gebroken stemGeor
ges, wij zijn toch altijd zulke goe
geburen geweest
Meer heeft de man niet meer
gesproken. Dr Snlck heeft de zieke
nog een morphine-lnspuiting ge
geven die echter niet meer kon ba
ten. De doodstrijd heeft nog een
uur geduurd. Zijn vrouw verliet
echter de kamer en onttrok zich
aan de gruwelijke voltrekking van
dit noodlot waarvan zij de hoek
steen en sleutel was.
Nog vervolgt de beschuldigings
akte met de zakelijke gegevens over
het onderzoek dat volgde, over de
autopsie van het lijk, over de be
kentenissen van Van Tilcke en van
Van de Walie, haar medeplichtige,
doch de naklank blijft er hangen
als een verschrikkelijke echo dat
een vrouw haar man en de vader
van haar vier kinderen in koelen
bloede vergiftigde om ongestoord
met haar minnaar te kunnen leven.
DE ONDERVRAGING DER
BESCHULDIGDEN
Raadsheer Bossaert breekt de
stilte, die na de laatste woorden
van de griffier over de zaal blijft
hangen, en verzoekt Hedwige Van
Tilcke recht te staan. De onder
vraging is kort, zij bekent de feiten
zoals zij in de beschuldigingsakte
voorkomen, ook Van de Walie be
kent alles. Het blijkt aldus dat zij
samen Maurice Barrezeele als de
enige hinderpaal voor hun samen
zijn beschouwden en dat zij ook
samen de plannen beraamden om
hem van kant te maken. Van
Tilcke zorgde voor de uitvoering
ervan.
HET DEFILE DER GETUIGEN
Een getuigenverhoor brengt in
een Assisenzaak doorgaans weinig
nieuws, hun verklaringen immers
vormden de stof tot het samen
stellen der beschuidigingsakte. al
leen sommige bijzonderheden wer
pen af en toe een spronkel nieuw
licht in deze zaak.
De onderzoeksrechter Van Acker
brengt relaas uit over het onder
zoek der zaak. Dr Snick uit Lo, die
Barrezeele bijstond en verzorgde,
geeft een zakelijk relaas over het
verloop van de doodstrijd van Bar
rezeele en hoe hij tot het besluit
kwam van strychnine vergiftiging.
Hij onderstreept tevens de koele
houding van Hedwige Van Tilcke
bij het doodsbed van haar man.
Vervolgens hoort men de opper
wachtmeester der Rijkswacht van
Veurne, Candaele Georges, evenals
de wachtmeester Claeys André uit
Veurne, de opperwachtmeester Ver-
slype Camiel uit Stekene en de
wachtmeester Riquière Roger die
stuk voor stuk het sombere drama
hielpen ontwarren en thans him
bevindingen mededelen.
DE NAMIDDAGZITTING
Tijdens de namiddagzitting komt
Prof. Labarre der Universiteit van
Brussel het eerst op de getuigen-
stoel. Bijgestaan door een tolk
deelt hij in het Frans zijn bevin
dingen mede over het onderzoek
der lichaamsdelen van het slacht
offer hem door Prof. Thoma uit
Gent overgemaakt. Hij besluit,
doch slechts in vage termen, tot
vergiftiging door strychnine. Prof.
Thoma, die de lijkschouwing deed,
beaamt deze besluiten en doet uit
schijnen dat slechts een tweede
ontleding zekerheid gaf.
De volgende getuigen zijn men
sen uit de omgeving der Barrezee-
le's. Zulma Brigou en haar echtge
noot Georges Pieters, die door Van
Tilcke bij het ziekbed van Barre
zeele geroepen werden, geven een
IHET MEESTERSCHAP VAN
STROM - ARNOLD
Wij zegden hoger dat van spor
tief oogpunt beschouwd deze Zes
daagse geen succes zijn geworden.
De grote ploegen hebben er natuur
lijk de grootste schuld aan. Zo be
merkten wij dat na de grote jach
ten de «kleinere ploegen» steeds
enkele ronden achteruit werden ge
worpen. De natuurlijke gang van
zaken. Doch achteraf kwamen deze
ploegen bijna zonder slag of stoot
terug, en zo noteerden wij een vier
tal uren voor het einde veertien
ploegen op kop, en er waren er
slechts vijftien meer op piste. Dit
noemt men het publiek voor de
aap houden». Doch genoeg daar
over.
Met het wegvallen van Schulte-
Peters, stegen de kansen van Bru-
lieel-Debeuckelaer. Strom-Arnold,
Bruylandt-Adriaensens en Acou-
Depauw bleken de ernstigste out
siders. Doch de Antwerpse ploeg
weinig strijdlustig en het waren ten
slotte nog Acou-Depauw, die het
Arnold-Strom het lastigst hebben
gemaakt. Men zegt, dat Bruneel-
Debeuckelaer, winnaars te Brussel,
te Antwerpen niet mochten win
nen. Het was de beurt aan de twee
Gerrits, en nu deze ploeg uiteen
viel kwamen Strom-Arnold in hun
plaats. Dit is heel logisch gerede
neerd, .maar ja, boze tongen dienen
óojc niet altijd geloofd.
Op het meesterschap dat de twee
Australiërs de laatste uren hebben
ten toon gespreid, valt er niets af
te dwingen. Ze waren werkelijk de
sterksten op piste. De sympathie
waarmede hun zege werd toege
juicht, bewees dat het publiek zich
ook met hun ^ege akkoord ver
klaarde. Individueel waren Arnold,
Acou en Arseen Rijckaert de besten
op piste. Had Acou als maat zijns
gelijke getroffen, dan hadden de
overwinnaars voorzeker Strom-Ar
nold niet geheten. Adriaensens-
Bruylandt, die zich te Antwerpen
terugvonden, eindigden op een ron
de, en zullen te Gent zeer te duch
ten zijn.
Alhoewel ze de laatste dag uit
koers verdwenen, kunnen ook de
Westvlamingen Sercu-Ollivier op
een zeer goede prestatie terugblik
ken. Vijf dagen lang zijn ze nooit
uit het koppeloton weg te krijgen
geweest en stonden zij zelfs meer
dan eens alleen op kop. In de Kuipe
zal er ook met hen af te rekenen
vallen.
EN NU NAAR DE
GENTSE ZESDAGEN
Vrijdag 16 dezer zal Oscar Dae-
mers zijn ploegen voor zes dagen
de piste opzenden. Als buitenlandse
ploegen komen slechts Schulte-Pe-
tërs aan de start. Het aanwerven
van meer regionale en Westvlaamse
ploegen moet zekerlijk van finan-
ciël standpunt uit bekeken een goed
zaakje worden. Schulte-Peters, Ar-
nold-Strom. Bruylandt-Adriaensens
samen met SterrenploegVan
Steenbergen-Bruneel zullen er het
veld beheërsen. Andere outsiders:
Hamon - Thyssen, Sercu-Ollivier,
Ockers-Tytgat en Van der Mser-
WhftUtAAffieen RilckaorU u
Hoe eigenaardig het ook moge
klinken, de Antwerpse Zesdagen
zijn voor deze van Gent een goede
reclame geworden. Vergeten wij
niet dat de ploeg der Australiërs
een specifieke Gentse ploeg is, die
er de gunst van het publiek geniet.
Hun zege te Antwerpen wordt een
lokaas te meer. Ook de goede pres
tatie van Adri-Bruylandt en de in
dividuele schittering van Ars. Rij
ckaert, Buyl, Ockers en Van Steen
bergen te Antwerpen, komen recht
streeks de Zesdagen van Gent ten
goede.
Het baart dan ook geen twijfel
of de Gentse kuipe zal weer iederen
avond nokvol lopen van enthousias
te kijkers. Mocht de gezellige en
warme sfeer, die er altijd heerst, er
toe bijdragen om ook de renners er
toe aan te zetten om sportief hun
kans te gaan en schoon «spektakel»
te laten zien. Gooien ze ook hier te
Gent hun ruiten in, dan schop
pen ze tegen hun eigen benen. Dat
zij dit niet vergeten.
J.
van het slachtoffer. Kenschetsend
uit deze verklaringen is dat de
moordenares toen zij om hulp
vroeg bij de geburen er niet efp.s
van sprak een dokter te ontbieden.
Zij vroeg dat men een priester zpu
verwittigen. Voör de dokter scheen
zij eerder bang te zijn. De gebuaen
zelf hebben de dokter ontboden.
Over de houding van Van Tildke
wordt nog een schril licht gewor
pen wanneer apotheker Kin set
uit Veurne komt getuigen dat iin
Tilcke vergift kwam halen «g>m
een hond te vergevenZo stpat
het vermeld op het attest dat dpor
de apotheker volgens de wet inge
vuld werd. Van Tilcke was echter
zo sluw geweest als aanvrager i de
naam van Van de Walie op te ge
ven en daarna te tekenen met hhar
meisjesnaam. Aldus liet zij de apo
theker in de waan dat zij de eaht-
genoto van Van de Walie was.
De getuigen, Artois Marcel, VBn-
denbroucke Oliva en Dewulf Omer
brengen weinig nieuws eveminin
als de kloosterzuster die eenslui
dend een schril licht werpt op 1 de
houding van Hedwige Van Tilcke
tegenover haar kinderen. Die apme
dutsen werden meestal door hun
moeder de straat opgestuurd en
aan hun lot overgelaten. Dikvfljls
gebeurde het dat de kleine Barre-
zeele's hun boterhammen mee naar
school brachten en die diaar
's middags opaten, alhoewel zij
slechts amper vijf minuten van de
school wonen. Dat waren dan die
I.gen dat hun moeder niet thuis
as... en dat gebeurde dikwijls.
Over de verstandhouding in het
gezin Barrezeele weten de geburen
te vertellen dat er wel eens ge
krakeeld werd over geldzaken. Over
de omgang van Van Tilcke met
andere mannen schijnt Barrezeele
zich niet veed zorgen gemaakt te
hebben.
De namiddagzitting van deze
eerste dag werd besloten met de
getuigenis van Julien Barrezeele,
vader van het slachtoffer.
Terwijl de oude man in de zaal
treedt, breekt Hedwige Van Tilcke
in snikken los. De man treedt met
wankelende schreden naar voor om
zonder haatte getuigen over
hetgeen hij weet over zijn overle
den zoon en zijn onwaardige
schoondochter.
Hij wist reeds enige tijd dat ex
iets haperde in het jonge gezin.
Hij had er Van de Walie tweemaal
in de keuken gezien en schamper
merkt de man op dat herbergklan-
ten in de herberg blijven. Zijn
zoon sprak hem nooit over die Van
de Walie. Wat Hedwige Van Tilcke
betreft vertelt de man hoe zij ge
ruime tijd de was deed voor zijn
gezin, aangezien zijn echtgenote
reeds lange tijd ziekelijk was.
Hedwige bracht gewoonlijk het ge
wassen goed terug aan huis. Op
19 Februari 1950 echter stelde hij
na haar heengaan vast dat een be
drag van 700 fr. uit de kaslade ver
dwenen was. Niemand was In huis
geweest tenzij zijn schoondochter
^Hedwige.
Wanneer de voorzitter aan Van
Tilcke vraagt of het waar is dat
zij dat geld gestolen heeft, ant
woordt deze snikkend: neen, neen,
neen, ik heb dat niet gedaan.
Dat was dan de laatste getuige
van de eerste dag. Het was 17.20 u.
toen de voorzitter de debatten sloot
en aankondigde dat deze Donder
dag zouden hervat worden om
9.15 uur.
Buiben is het kil en nat gewor
den. De gevangeniswagen, die niet
meer het uitzicht heeft van een
gewoon dievenkarretje, maar een
mooie gesloten auto is geworden,
schuift voor. De Rijkswachters in
gala-uniform houden de nieuws
gierige toeschouwers op afstand
terwijl beide beschuldigden in de
wagen stappen om naar de gevan
genis gebracht te worden. In de
wandelgangen wordt nog een laat
ste woord gewisseld over de debat
ten. die morgen voortgezet en mis
schien de uitspraak zullen brengen.
DE LAATSTE GETUIGEN
De getuigenissen die de tweede
dlaig, op Donderdag 15 Februari, ge
hoord worden, zijn er op afgestemd
om het karakter en het gedrag van
beide betichten en terloops van het
slachtoffer te omschrijven. Deflou
Eugenie uit Alvexingem had Mauri
ce Barrezeele in dienst en kende
hem als een naarstig en eerlijk
werkman. Hij bleef in haar dienst
tot de diag dat hij in het huwelijk
trad.
Mannens Oscar, uit Alverimgem,
heeft Van Tilcke in dienst gehad
tot de dag van haar huwelijk. Hij
weet niets dian goed van Van Tilcke.
Rabaey Adrien uit Vinikem daar
entegen, schildert Van Tilcke af als
een dievegge en een onbetrouw
baar persoon. Vanaf haar 14 jaar
was zij in zijn dienst, zij stal geld,
kousen en kleinigheden die zij in
haar bed verstopte. Getuige doet
opmerken dat zij hiervoor van haar
vader een flink pak slaag kreeg en
voegt er schamper aan toe: maar
't was niet veel geen avance».
Dit eerder gemoedelijk getuigen
verhoor wordt even onderbroken
wanneer Dr Verstraete, de psychia
ter die gister belet was te komen
getuigen, zijn bevindingen komt
mededelen over het geestesonder-
zoek van beide beschuldigden. Vol
gens hem zijn beide verdachten
volledig normaal en toerekenbaar.
Aan hem zegde Van Tilcke tijdens
de observatie: "k Heb misdaan,
k moet er dus voor boeben
Getuige Damman Maria uit Gij
verinkhove vertelt dat Hedwige als
«niet stief goed» bekend 6tond;
van een gebuur, die baar over Bar
rezeele sprak, vernam zij: Ze hou
den daar de zot met hem bochten
zijn ruggehiermede werd de ver
houding Van Tileke-Van de Walie
bedoeld.
Vervolgens zijn het Wydoodt
Marguerite uit Gijverinkhove, Fi-
goureux Aliidor, veldwachter uit
Hoogstade, en Duron Cainiel, bur
gemeester uit Hoogstade, die op de
getuigen.'»el komen. De eerste van
deze getuigen schildert Van Tilcke
af als een vrouw die zich niet be
kommerde om haar kinderen en
dleze helemaal verwaarloosde. Zelfs
het derde kind der Barrezeele's, dat
geruimen tijd met blindheid be
dreigd werd, was niet voldoende
verzorgd. De twee laatste getuigen
tekenen Van de Walie uit als een
man met brtuaal voorkomen, die
weinig werkte en waarvan men
bang was. Het blijkt zelfs dat hij
zich tijdens de oorlog uitgaf voor
controleur bij de boeren der omge
ving. Over wat Van de Walie
eigenlijk op Gijverinkhove ging
doen in Het Patersvatjeweten
beide getuigen echter slechts een
en ander van horen zeggen
Gurdebeke Suzanne is de laatste
getuige uit de onmiddellijke omge-
dervraginig had Van Tilcke stout
weg alles geloochend. Toen de
rijkswacht een en ander vernam
over de verdachte verhoudingen
met Van de Walie, werd aan deze
ongure persoon een bezoek ge
bracht. Een lijfonderzoek bracht
aan het licht dat hij twee brieven
in zijn broekzak had die door Van
Tilcke aan hem gericht waren. De
kerel poogdie wel te vertellen dat
die brieven van «een lief uit Wal
lonië kwamen, doch toen men
hem de naamtekening van Van
Tilofce Hedwige onder de neus leg
de, gaf hij' maar liever toe. Mede
plichtigheid aan giftmoord loochen
de hij echter. Met die twee brie
ven werd Van Tilcke op haar beurt
aan de tand gevoeld; zij vroeg im
mers in die brieven hoe het kwam
dat Van de Walie niet meer naar
haar kwam en daar stond zelfs zo'n
wanhoopskreet in als Vaarwel tot
in den hemel
Van Tilcke bleek door de ontdek
king van deze brieven in het nauw
gedreven en bekende; een paar uur
later tijdens een confrontatie met
Van de Walie, bekende ook deze
zijn medeplichtigheid. Zo kwam de
zaak eigenlijk voor goed aan het
rollen.
VAARWEL TOT IN DEN HEMEL
Volgens deze getuige heeft Van
de Walie Van Tfloke ook bedreigd
indien zij het voorgenomen plan
(de vergiftiging) niet ten uitvoer
bracht. Wanneer Mter Dezegher
aan getuige vraagt welk soort van
bedreiging dit was, antwoordt ge
tuige dat het enkel een bedreiging
was van haar te laten staan.
Na het getuigenverhoor, dat
ving van de verdachten. Zij was het
die Dokter Snick uit Lo op de be
wuste avond van Goede Vrijdag
opbelde. Hedwige was haar komen
vragen eerste haar ouders te gaan
halen en dan de E. H. Pastoor te
verwittigen.
DE TWEE LAATSTE BRIEVEN
Reeds blijkt hert getuigenverhoor
met deze karakter-getuigenbe
ëindigd te zijn, wanneer Van der
Steene Jos., der Bijzondere Opspo-
ringsbrigadie van Veurne, binnen
treedt. Hij heeft het eerste onder
zoek mede helpen leiden en brengt
heel wat interessante bijzonderhe
den naar voor die als een recapitu
latie vormen van gans het geval.
Het bijzonderste element uit de
ze getuigenis ia wel de wijze waar
op beidie verdachten tot bekente
nissen kwamen. Bij een eerste on-
lid der jury van de verdachten nog
weten wat die zinsnede vaarwel
tot in den hemeleigenlijk bete
kende. Van Tilcke antwoordt niet
cp deze vraag, doch barst in snik
ken los. Van de Walie kijkt onver
schillig toe en antwoordt slechts
«dat hij niet wist wat hij daar
moest van denken».
HET REKWISITORIUM
Zo komt dan het Openbaar Mi
nisterie aan het woord voor het re-
kwisitorium.
Het achtbaar orgaan der Wet
spreekt met kalme stem en geeft
een zeer nuchtere uiteenzetting en
ontleding der feiten, die diep Inslaat.
Een der laagste misdaden werd
gepleegd, een man en een vrouw roe
pen zelfs ln hun schaamteloosheid
het edelste gevoelen in dat bestaat,
de liefde, om hun gruwelijke mis
daad te dekken en te verontschul
digen
Beide verdachten worden ln korte
trekken uitgetekend, Van Tilcke als
de vrouw die haar kinderen verwaar
loosde en haar man bedroog om hem
uiteindelijk uit de weg te ruimen.
Van de Walie, twistziek, dronkaard,
onbetrouwbaar, die reeds talrijke
veroordelingen opliep voor slagen,
diefstal, verklikking en zijn crimi
nele carrière bekroonde met een
moord. Het slachtoffer daarentegen
was een man die eenieders achting
wegdroeg.
Het Openbaar Ministerie overloopt
dan de feiten zoals zij zich afspeel
den vanaf de dag dat Van Tilcke en
Van de Walie elkaar ontmoetten. Het
cynisme van Van Tilcke wordt on
derstreept daar waar zij koelbloedig
alle voorbereidselen trof tot de
moord, deze voltrok en niets deed
om haar man achteraf te redden of
ziin lijden te verzachten.
Het Openbaar Ministerie verzoekt
de jury, na gewaarschuwd te heb
ben voor mogelijke gevoelsargu
menten vanwege de verdediging, de
vragen omtrent de plichtigheid van
beschuldigden bevestigend te be
antwoorden.
DE VERDEDIGING VAN
VAN TILCKE
Na een schorsing van een tien
tal minuten wordt het woord ver
leend aan Mtr Floré, eerste ver
dediger van Van3 Tilcke.
Volgens verdediger ligt deze zaak
buiten de lijn der gewone vergifti
gingszaken. Gewoonlijk immers, al
dus pleiter, loochent een giftmeng-
ster tot het uiterste.
Zij viel echter van hij het begin
van het onderzoek door de mand en
bekende.
Spreker stelt dan de vraag of Van
Tilcke wel gehandeld heeft uit vrije
wil en onderlijnt hierbij dat de wet
dit element vereist alvorens iemand
kan veroordeeld worden als misda
diger. Hij schildert de verwaarloosde
jeugd van Van Tilcke, haar ongeluk
kig «huwelijk zonder liefde». Alvo
rens dit deel van zijn pleidooi te
eindigen wijst pleiter op het feit dat
de ongunstige verklaringen van de
vrouwelijke getuigen kwamen ter
wijl de mannen zich gunstig uitlie
ten over haar.
Het slot van het pleidooi ls een
aanval op Van de Walie, die als de
slechte geest van Van Tilcke, als
een vrouwenzot bestempeld wordt.
Pleiter overloopt op zijn beurt de fei
ten en stipt punt na punt de slech
te invloed aan van Van de Walie,
die volgens pleiter, Van Tilcke eerst
verleidde en dan tot het uiterste
bracht. Hij besluit met een patheti
sche oproep tot de juryleden om
Van Tilcke terug aan haar kinderen
te schenken of ten minste een milde
straf uit te spreken.
Terwijl Mtr Floré zijn pleidooi
hield zat Van Tilcke met gebogen
hoofd hartstochtelijk te wenen en
onderlijnde met haar snikken en
kermen, de woorden van haar ver
dediger. Haar zakdoek echter die
zij reeds gans de zitting voor de
ogen hield was nog altijd even
schoon wit... en droog.
De namiddagzitting.
DE VERDEDIGING VAN
VAN DE WALLE
Mter Dezegher uit Poperlnge
kwam MJ die aanvang der narnld-
dagzititing aan het woord voor de
verdediging van Van de Walie.
Pleiter ls zich bewust van het moei
lijke en het wanhopige van zijn
taak, die hij echter daarom Juist
des te schoner acht. Het ware on
juist, aldus pleiter, de indruk op te
vatten dat André Van de Walie de
spirituele moordenaar, de spirituele
giftmenger is.
Het leven van .Van de Walie wordt
dan in rake trekken geschetst, de
•boerenjongen, oudste van 6 kinde
ren, kende heel wat tegenkomsten.
De bezettingsjaren diepen hem mee,
hij gaat ln de Fabriekswacht en
heeft slechts één fout, name
lijk dat hij een zwak heeft voor
vrouwen. Zo belandt hij bij Van
Tilcke. Pleiter schildert Van Tilcke
af als een publieke vrouw, die het
met alle mannen opnam, alleen
met haar eigen man kon het niet
gaan. In die toestand voelde Van
Tilcke een verdorven liefde groeien
voor Van de Walie. Odk een ander
van de vele mannen met wie Van
Tilcke omging, had in deze zaak
kunnien betrokken zijn. Van de Wal
ie had alleen maar het ongeluk de
laatste in deze serie te zijn.
Pleiter haalt dan gans het psy
chologisch proces aan dat zich tus
sen beide voltrok. Aan de hand van
de getuigenissen uit het dossier be
wijst hij hoe Van Tilcke er voor
te vinden was met haar minnaar
medie naar Wallonië te trekken,
doch tegen de moeilijkheden op
zag. Dan deed zich een breuk voor
tussen belde nadat zij reeds over
eengekomen waren Barrezeele te
vergiftigen. Toen deze breuk zich
voltrok, speelde Van Tilcke haar
laatste troeven uit. Zij zou en wil
de Van de Walie voor zich hebben
en zou daarvoor haar man uit de
weg ruimen. Zij kocht 't vergift zon
der medeweten van Van de Walie
en pleegde zelfs vervalsing door het
op het zijn naam te kopen. Op
eigen initiatief ging Van Tilcke
over tot de vergiftiging van hiaar
man. Pleiter bewijst aldus dat al
leen Van Tilcke het materiële feit
pleegde. Wat betreft het dader
schap door beloften of bedreigin
gen, kan hier evenmin sprake zijn,
vermits de wet eist dat de bijstand
verleend tot de misdaad onmisbaar
moet rijn tot het voltrekken van
het feit.
Mter Dezegher waagt dan aan
het slot van zijn schitterend1 plei
dooi, datde Juryleden de zaken
goed uit elkaar zouden houden.
Van de Walie deed verkeerd met
zijn betrekkingen met Van Tilcke,
doch deze feiten worden hier op
dit Assisenhof niet behandeld. Had
Barrezeele gewild, hij had hiertegen
klacht kunnen indienen. Wat hier
de rol speelt ls enkel en alleen het
daderschap inzake giftmoord.
DE REPLIEKEN
Na dit zeer aandachtig gevolgd
en indrukwekkend pleidooi, komt
het Openbaar Ministerie aan het
woord voor de repliek die hier op
neerkomt dat het orgaan dier wet
de wettekst voorleest en uitlegt aan
de juryleden waar het gaat in art.
66 over het daderschap door bedrei
gingen, enz.
Mter Eeekhout komt tenslotte
aan het woord voor de repliek als
tweede verdediger van VanTilcke.
Hij doet uitschijnen dat alleen
het zedelijk bestanddeel in deze
misdaad telt. Aldus beklemtoont hij
dlat Van Tilcke totaal onder invloed
stond van Van de Walie en niet
anders kon handelen. Zo tracht de
ze verdediger de gedachte te vor
men dat Van de Walie zedelijk ver
antwoordelijk en Van Tilcke onder
dwang de misdaad beging.
Het is inmiddels 17.30 uur gewor
den. De spanning in de zaal stijgt
mot het ogenblik, want de verloren
zaak van beide betichten schijnt
na die pleidooien een ander uitzicht
gekregen te hebben.
DE VRAGEN
De Juryleden kregen vier vra
gen te beantwoorden
1. Is Hedwige Van Tilcke schuldig
aan moord op Maurice Barre
zeele?
2. Gebeurde deze moord bij mid
del van strychnine?
3. Is André Van de Walie schuldig
aan moord op Maurice Barre
zeele?
4. Gebeurde deze moord bij mid
del van strychnine?
Na een uur beraadslaging ant
woordde de Jury op de vier vragen:
JA.
DE EIS EN DE
LAATSTE PLEIDOOIEN
Het Openbaar Ministerie kwam
na het bekendmaken van deze ant
woorden aan het woord voor de
Strafvordering. Het orgaan der wet
eiste voor beide levenslange hech
tenis in plaats van de doodstraf,
daar eniigzins verzachtende om
standigheden dienden in acht ge
nomen.
De verdedigers kwamen een laat-
Ze kropen verder en waren op
twee honderd meter van de gevaar
lijke zone genaderd. Ieder soldaat
kreeg een eigen richting te door
lopen en sloop, het wapen vurens
gereed, verder. Peegie trutselde
iaat en toen hij de andere ver ge
noeg waande, deed hij nog een
sprongske.
Opeens dook hij in een gracht
en daar lag, alle goden, een Hoe
dende kaeikop met zijn tong uit
gestoken, hem akelig aan te grin
niken. Het was at bloed dat er uit
droop en de dode ogen keken
Peegie grijnzend aan. Hij verslikte
zich wel zes, zevenmaal, voelde
zijn tong droog worden, wilde
moord en brand roepen, doch kon
geen gebenedijd woord uitbrengen.
Mens! Ze hebben heuren kop
afgeslagen die vrêe knuls. Oei,
joey, joeg, mijn hoofd! Ze zouden
het nekeer moeten afslaan! Zijn
dat zulke wilde duvels van rood
huiden die Duitsers?
Ondertussen was de patrouille
genaderd en stond daar verzameld
rond het mijnenveld. Een grote
schaterlach echode langs de bomen
en daar dansten de moedige kerels,
de helmen in de lucht gooiend, ol
giechelen van het overzadig jolijt.
Het was een koei, die achterge
bleven, in dit mijnenveld gesuk
keld was. Hier lag een poot, daar
de staart, wat verder een klomp
beafstukken.
Toen Peegie van uit zijn gracht
dit plezant gedoe gewaar werd,
dankte hij stiekem de Heilige Ge-
r ar dus, verzamelde zijn moed, vat
te de kop bij de horens en spij
kerde hem op zijn bajonet. Toen
wipte hij uit zijn somber schuil
oord en vertrok als een triomfa
tor met zijn trofée naar de groep.
Hier is 't ne zi! Bismarck!
Junder mutse af! Morgen eten we
koeitonge en hersens met padde
stoelen, wuk zeg je nu?
Ni, zei Jefke en hij haalde een
citroen boven, steek deze tussen
haar tanden, dat is de mode.
Het zal de Kolonnel hem
spijten, opperde Peegie, olzo geheel
zijn mijnenveld naar de wuppe.
Doet dan nekeer joen beste om
een tapijtjie gereed te maken voor
de vijand. Als we maar geen nieuw
moeten brodèren.
Zeg Luitenant, zouden we geen
entrekotjie mogen eten, nu dat we
toch ter plaatse zijnWe kunnen
het braden op een vuurke van
sparrehout. ge moogt 't fijnste
beetjie hebben.
De Luitenant deed alsof hij doof
was op zijn een oor en hij zei:
Ge hebt een kwartuur rust,
doet er mee wat ge wilt.
Verborgen achter een muur ifan
dennen en sparren, knetterde een
gloeiend vuurtje en smikten de
moedige kerels op het goede ver
loop van de tocht. Zelfs de Luite
nant versmaadde het hem aange
boden stukje solgnant in genen-
dele.
Zeg Jefkie, spotte Peegie, we
gaan nog mee op patroelje hé man.
Als de Kappre peinst van ons
daarmee nen tand te trekken, he-
wel j'is hem stijf simple zulle.
Smakelijk en hij knaagde aan 'n
malse brokke.
Toen ze daar vol geneugten ende
smaak zo zaten te likken en te
smikken aan het fijn gebraad en
zij op hun gemak het plezante
van de ontdemting zaten te be
spreken, en Peegie de Luitenant
herinnerde aan liet onzinnige avon
tuur met de blinkdozen, toen gin
gen opeens hun ogen wagenwijd
open.
De beafstukken ontvielen hunne
bevende handen die sidderend de
lucht in rezen en als, een kluwen
gehypnotiseerde slangen, zo zaten
zij daar gefisceerd en strak een
duister gedrocht te bezien.
door Willem de HAZELT
't Wuuf van Satan, stotterde
Peegie...
Twee feldgrauwe kerels, pikzwart
van het slijk en met ogen lijk
gloeiende antracieten, doken op,
elk van achter een dikke sparre-
boom, een kleine mitraillette vol
gatjes er rond, moordend op hen
gericht.
Nicht schiessen kameraad!
riep Peegie. ('t Is hier ol of niet).
Wir essen nur koeiekontervleis....
't is ol... geen gefaarlijke luiten...
Schweigen! Verstanden? Loss
aufvlehen en met een gebaar van
zijn mitraillette als wou hij deze
onder hun broek stoten, veerden
allen recht en de handen naar de
hemel uitgestoken, verdwenen zij
achter de sparren.
Ha dee stinkers, piekerde
Peegie. Alzo zonder bellen of klin
ken in huis komen en onzen sou
per bederven. Z'heen garantie zel
ve dee koeie in de mijnen doen
lopen, die dommekonte wok.
Overal doken nu van die grau
we Marsbewoners op, tussen de bo
men, in het gras, achter bermen
en huizen en hoe verder de marsch
hoe dichtergezaaider zij daar lagen
te glorieogen, lijk woede katers
btj nachte.
Peegie kreeg kittels, daar waar
de Duitser hem prikte met de ba-
jonnet, hij moest zich zelve nu en
dan inhouden om niet te roepen:
scheed uit 'k hee kittels. Maar als
de Duitser wat harder stootte
voelde hij een onaangenamepijn
en werd er zelfs kwaad om.
Waar gaan se nu naartoe met
moeders kind, mediteerde hij.
Gaan ze ons nu levende doodschie
ten? 'k Had het verblomme in de
gaten dat dit spel tegen ons hoofd
ging waaiën. Wien gaat er gaan
peinzen da je door een onnozel
beafstuk joe gaat laten vangen lijk
nen vis aan nen tetting. Nu 't zal
misschien ons geluk zijn ols me de
keure heen van te blijven leven.
Als toe maar tenden Duitsland niet
en vliegen om daar hunder vuul-
ste corvèegies te gaan doen. Ik die
nog nooit gewerkt hee met mijn
handen.
Dat komt ervan van geestesar-
beider te zijn, lijk of dat Sissen
zegt, zc mochten de deze nooit la
ten vichten aan 't front, wuk ver
stand heen ze zijnder daarvan. En
voila 't is zo late.
De Duitsers verdapperden het
tempo tot ze een heel eind achter
de eerste linie doorgedrongen wa
ren. Toen mieken ze halt en een
kort bevel weerklonk achter de
patrouille:
Waffens nieder! Uw noch hanse
gehen... raus!
En daar kreeg Peegie nen trap
onder zijn bezatse, zodat zijn helm
scheef op zijn verstand ging staan.
Hij keek beteuterd om alsof hij het
niet goed begrepen had.
Der Krieg ist fertig fur Ihnen,
spotte de Duitser. Befehl von der
Fuhrer. Viel Gluck. Heil Hitler!!!
Hij keerde zijn arsenaal en vertrok.
De groep was er als versteend
en verroerde niet, was dit nu een
grap? Zouden ze niet in de rug in
enen trek omvergemaaid ivorden
van een ratelende mitraillette. zo
ze het waagden een stap vooruit te
treden. De Luitenant nog bleek als
een lijk en Jefke zijn broek zwol
langs achter, hij stond er immers
met zijn mond Wijd open en het
tochtte...
Wuk zei 't ne, vezelde Peegie.
Heil Hitier, bromde Jef.
Waarom?
Waarom? Vraagt achter mijn
eerste hemde. Gauiv Peegie me
zijn weg voordat ze oes nere schie
ten. Eén! twee! drie!!!
En daar schoten die twee als
een scherp geschoten pijl het veld
in, hals over kop in een gracht
belandend. Ze zaten er als met
verstomming geslagen. Nu eerst
drong het tot Peegie door dat ze
zijn diensten en zijn vel konden
missen en dat het poortje van de
kooi voor de kanarievogel wijd
opengezet iverd. Wat nu kleine
vogel? Vliegen...
Gauw Jef we zijn weg.
Ze liepen zo hard en zo lang,
als nagezet door helse zwarte spo
ken, tot ze doodmoe bij een konij
neboertje binnen vielen. Ze kregen
het gedaan, Peegie een oude overal
en Jef een versleten panen broek
tegen 200 fr, het stuk af te kopen.
('t Vervolgt.)
VVWWXA/UWVWWVWWWW
LEES het EERSTE DEEL van
PEEGIE
de moderne Uilenspiegel uit Roeselare,
door Willem De Hazelt.
Te verkrijgen ln alle boekhandels
en ter
Boekhandel SANSEN-VANNESTE
Gasthuisstraat 15, POPERINGE.
Prijs: gewone uitgave 78 fr.
gecartonneerd 112 fr.
(4- verzendingskosten 2 fr.)
(tegen rembours 4 fr.)
i
11
1
at» maal tussen. Mter Floré voor
Hedwige Van Tilcke, Mter fieze-
gher voor Van de Walie.
HET VONNIS
Na beraadslaging door het Hof
wérd te 20.30 u uitspraak gedaan.
Bedde beschuldigden werden tot
LEVENSLANGE DWANGARBEID
verwezen.
BIJ het aanhoren van dit von
nis viel Hedwige Van Tilcke be
wusteloos en moest door de rijks
wachters bulten de zaal gedragen
worden.
Aldiua viel het doek over deze
gruwelijke vergiftiglngsmoord.
Gerechtigheid is geschied.
GEMO.
Noordstraat 38, Roeselare
Agentschappen
LEPER, Dikemuldesitraat 22.
VEURNE, Noordstraat 24.
BRUGGE, Vlamingstraat 35.
Alle Bank-, Beurs- en Wissel-
verrichtingen.
Voordelige voorwaarden.
MONETAIRE TOESTAND
Inzake onze devlezendekkingsele-
menten, bemerken wij op de week
staat van de Nationale Bank, afge
sloten per 8 dezer, enkele respecta
bele schommelingen, die nochtans,
alles samengenomen, de gunstige
toestand van onze handelsbalans
bevestigen.
Zo zien we eerst dat onze ver
plichtingen op termijn, ln goud en
deviezen met 160 mlllloen vermeer
deren. Wij houden er rekening mee,
ofschoon niet met zekerheid kan ge
zegd worden dat we hier uitsluite-
11 jk voor een aangroei van verplich
tingen staan, in verband met onze
invoer. Andere verrichtingen tussen
Internationale deviezenbanken ver
mengen er zich vaak mee. Daar
naast overgaand naar de activa
noteren wij een vermindering van
onze dollaraanspraken op de Euro
pese Betallngsunle, ten bedrage van
196 mlllloen. Samen een teruggang
van 360 mlllloen. Waar tegenover we
dan volgende stijgingen stellen: 10
mlllloen in de goudvoorraad: 145
mlllloen in de harde deviezen en 657
mlllloen in de vorderingen op het
buitenland (betallngsaccoorden).We
gens onze boni-positie in de Beta
lingsunie ls deze laatste post ook
grotendeels als harde deviezenpost
te rekenen. Zegge samen meer dan
800 mlllloen.
De billettenomloop daalt niet 408
mlllloen. om terug te komen op
87.770 mlllloen. De omloop schijnt
zich dus te stabiliseren rond dit be
drag, want bulten de normale fluc
tuaties van de maand zijn momen
teel geen redenen aanwezig om een
aanmerkelijke daling te voorzien.
Integendeel.
De financiering van de particulie
re sector der economie is gekenmerkt
door een daling van de gedisconteer
de wissels met 897 mlllloen en een
lichte stijging, nl. 10 mlllloen, ln de
voorschotten op pverheidsfondsen.
Een normale afebbing dus na de ver
valdag. En wij krijgen de indruk dat
ook hier een stabilisatie tot stand
komt, al mag het bedrag ook zeer
hoog worden genoemd. De financie
ring van de Invoer, thans speciaal
gericht op de grondstoffenvoorraden
zal hier ook wel zijn invloed laten
gelden, alsmede de weer oplaaiende
kooplust van de bevolking, waardoor
de likwiede spaarmiddelen zich niet
normaal reconstitueren.
De financiering van het staatsap
paraat heeft geen bijzondere pro
blemen gesteld. De schatkist verbe
tert haar positie met 40 mlllloen en
de parastatalen gaan ongeveer het
dubbele van dit cijfer achteruit. De
inkomsten zijn dus nog peilhoudend
en de regelmatige vernieuwing van
de geplaatste schatkistcertiflcatèn
eveneens.
167» Trekking van 10 Februari '51.
Wint 1 millioen frank:
Wint 1 millioen frank:
Reeks 3279 Nr 818.
De andere obligaties dezer reeks
zijn terugbetaalbaar tegen 1000 fr.
106° trekking van 14-2-51.
Wint 1 millioen fr.:
Reeks 6790 Nr 493
Wint 500.000 fr.:
Reeks 4378 Nr 975
De andere obligaties van die
reeksen zijn inlosbaar ad. 1.000 fr.
42« Trekking van 12 Februari 1951.
Reeks 10207 Nr 897.
Wint 500.000 frank:
Reeks 7226 Nr 162.
De andere obligaties van die reek
sen zijn terugbetalbaar tegen
1.000 fr.
328» Trekking van 10 Febr. 1951.
Wint 250.000 fr.: R. 65.902 ny 17.
Winnen 100.000 fr.: Reeks 65.902
nr 1 en reeks 65.902 nr 8.
De overige obligatiën van deze
reeksen zijn uitbetaalbaar niet
312,50 fr. of 300 fr., naargelang zij
overgemaakt werden wegens het
Koninklijk Besluit van 11 Mei '35.
Reeksen waaraan geen lot toege
kend werd: 88.603 en 137.622,
EEN BUITENGEWOON GEVAL:
Driemaal dezelfde cijfers.
Tijdens de trekking van de lening
Verwoeste Gewesten 1922 die
Zaterdagvoormiddag plaats had te
Brussel, kwam. voor de drie grote
loten (250.000 en tweemaal 100.000
fr.) driemaal dezelfde reeks te
voorschijn. De loten werden inder
daad gewonnen onderscheidenlijk
door de nummers 17, 1 en 8 van de
reeks 65.902,
jf, De internationale veldloop van
Forestoise zag 'n schitterende zege
van onze landgenoot John Doms,
voor de Fransen Petitjean en Lu
cas, Reiff en Leblond.
jf. De Zesdagenforme primeerde
ook te Brussel, waar Van Steen-
bergen-Janssens de 100 km. kop-
pelrit in de wacht sleepten voor
Ollivier-Sercu en Van der Meer-
schaut-Rijckaert.
Jf, Op 27 Februari zal Luc Van
Dam de Brit Randolph Turpin ont
moeten, met de Europese titel der
middengewichten, als inzet.
•16 De Bretoen Mahé winnaar
van Parijs-Tours 1950 zal aan
onze voorjaarsklassiekers komen
deelnemen.
Jf, De heropgetneden Joe Louis
zet zijn zegereeks verder en klopte
nu de Kubaan Agramonte afgete
kend op punten.
^6 Frankrijk, Italië, Bslgië en
Duitsland mogen elk zes renners
afvaardigen paar jie Ronde vaa