VOOR POPERINGE EN IEPER
12
18
De doden zullen spreken
Het Garnaalfeest te Oostduinkerkc
Gedenkteken der Geallieerde Vliegers
te Koksijde onthuld
Brutale Heiligschennis
in de kerk van Langemar
Banden van 68 auto's
met bajinnet doorstoken
bij nacht, te liddelkerke
Moeder van kroostrijk gezin
schielijk gestorven op de dag
van haar vereremerking
KATHOLIEK WEEKBLAD VOOR POPERINGE-IEPER-WERVIK EN OMSTREKEN
Nr 3,
Bladzijden
PRIJS
3 Frank
ZATERDAI
AUGUSTUI
1951
BIJ DE 24e IJZERBEDEVAART
BUITENLANDS OVERZICHT
Ruw weder belette grotendeels het namiddagprogramma af te
werken waarvoor duizenden kijklustigen opgekomen waren
Baldadigaard ging op het Feest van
O. L. Vr. Hemelvaart als beeldstormer te wei
Dader aangehouden
Stort 55 FR.
I
Traditie wordt in ere gehouden en het verkiezen van
Mieke Garnaal besloot een goed geslaagde propagandadal
Tragisch overlijden te Langemark
De bloemtuil waarmede de kinderen moeder vreugdevol
thuis opwachtten... diende om hem aan het voeteinde
van haar doodsbed te leggen
HOOFDBUREEL en REDACTIE:
Poperinge Gasthuisstr. 19.
Tel. 9 - Postcheckr. 47.63.60.
PLAATSELIJKE BURELEN:
leper:
P. BRAS-DEKLERCK
de Stuersstraat 4. - Tel. 445.
Nieuwpoort:
Drukkerij DUMON, Marktstr.
Roeselare:
J. VERRIEST-DEZEURE
St-Alfonsusstr. 12. - Tel. 1523.
Veurne:
M. D'HERT, Noordstraat 14.
Aangesloten bij het Verbond der
Belgische Periodieke Pers.
-f."
47« JAAR
HET WEKELIJKS NIEUWS
ONZE 3 UITGAVEN:
POPERINGE en IEPER (met Wervik en randgemeenten).
ROESELARE (met Izegem-Menen en randgemeenten).
KUSTSTREEK (Veurne-Nieuwpoort-Diksmuide en randgemeenten).
POSTABONNEMENT 1951:
België (tot einde 1951) 55 fi
Belgisch Congo 4 fr. p. wee
Frankrijk Holland 4fr. p. wee
Anderelanden 6fr. p. wee
Verantwoordelijke Uitgever:
J. Sansen, Gasthuisstraat 19. Popering
Weer zullen de wegen
van Vlaanderen als
kanalen zijn waar
langs de mensen
naar de grote IJzer-
vlakte stromen. Heel
Vlaanderen leeft, de dag waarop
zijn doden onder de puinen van de
heldentoren spreken.
Wij kunnen ons van het verleden
niet losmaken. We kunnen niet
vergeten al het grote en het schone,
het stille-heldhaftige, het verbor-
gen-plichtsgetrouwe dat de jongens
deden die voor Vlaanderen vochten
en vielen. Zolang een Volk dat
kan, gedurig naar de bouwers van
zijn verleden terugkeren om er zich
te bezinnen, om er de kracht te
putten zelf het bouwwerk voort te
zetten, is er geen gevaar voor
teleurgang.
Wij kunnen niet vergeten, nu
minder dan vroeger. Nu de puinen
van het IJzerkruis voor ons nog
steeds een gedurig schrijnende aan
klacht zijn voor wat men ons heeft
aangedaan. Men heeft de Vlaming
willen treffen in het hart. Waar
men. hem niet verdelgen kon, niet
zoals vroeger het slavenjuk rond
de forse nek kon wringen en als
een knecht doen knikken, hebben
onverjaten hun machteloze woede
botgevierd op het graf waar Vlaan
deren leder jaar komt bidden voor
zijn: groei. Waar men de Vlaming
niet kon doen zwijgen en met ont
zetting vaststelde hoe zijn aanzien
onrustbarend stijgt, heeft men in
zinneloze razernij een ogenblik
zichzelf vergeten om te laten blij
ken waartoe de ontaarding die
genen heeft gevoerd die onze dood
gezworen hadden. Vergeten? Pas
voor een jaar heeft de verkrachting
van het recht er ons aan her
innerd hoe we meer en meer
moeten teruggrijpen naar de on
verschrokkenheid van een Renaat
De Rudder, een Lode Deboninghe,
een Frans Kusters.
En nu we ondervinden hoe de
vijandigheid als een duistere macht
tegen ons gekeerd staat om die
gene te beschermen die Vlaanderen
in zijn doden onteerden, willen we
hoger nog dan vroeger het hoofd
verheffen. Daar is geen macht die
er ons onder krijgen zal!
De vier en twintigste Ijzerbede
vaart wordt, zoals al de voorgaan
de, een stap vooruit. Geen feestdag',
geen dag waarop de Vlamingen
jubelend samenstromen om uit
bundig te vieren. Over de IJzer-
vlakte zal de ingetogenheid hangen
die past bij een graf en de stilte,
de geslotenheid waarin de krachten
zich samenballen voor forser ver
weer. Van heinde en verre zal ons
Volk komen bidden en luisteren
naar de doden die spreken. Ze
zullen er spreken over hun strijd,
hun vernedering, hun verguizing
en hun offer. We zullen er gewezen
worden op de oprechtheid van hun
geloof in de zaak, de sterkte van
hun moed en onvervaardheid, hun
eensgezindheid in de strijd, de
breedheid van hun gave in het
«alles voor Vlaanderen en Vlaan
deren voor Christus». Zij zijn ons
voorgegaan zoals het Vlamingen
past: voortbouwend aan een ver
leden dat groot was en rijk aan
deugden, vooruitstrevend naar een
nog heerlijker toekomst.
Gewijde momenten waarop de
kransen op him graf zullen worden
gelegd. Zo eert een Volk zijn doden.
Dat gebaar is geen zinloze parade.
Het is de stille belofte aan de
helden van ons land even moedig
te zullen zijn als zij en nimmer
te begeven. De toren van hulde die
we hen hadden gebouwd en die
gedynamiteerd werd, willen wij
doen herrijzen. De eerste paal
wordt ingeheid. Over de IJzervlakte
zullen de slagen dreunen, moker
slagen die daveren tot in het hart
van ieder bedevaarder en bonzen
in de oren van diegenen die
Vlaanderen niet kunnen dulden.
Ieder slag worde een eed van
trouwe, steeds dieper en dieper
gedreven tot in de fundamenten
van ons leven zelf opdat we nooit
meer wankelen, maar stoer en sterk
op ons stuk blijven, beslist zoals
het IJzerkruis dat straks weerom
ten hemel zal wijzen en het massa
graf van onze helden zegenen.
Ieder klop van de hamer zij een
krachtige verwittiging dat Vlaan
deren wil leven, alles ten spijt.
Neen, de Ijzerbedevaart is niet
zoals enkelen nog menen, een sa-
mentroepen van haatdragers en
verbitterden, van oproerzaaiers en
afbrekers. Die dag buigt gans
Vlaanderen zich eerbiedig over de
graven van de beste zijner zonen.
Wij hebben alleen de grootheid van
ons Volk voor ogen, de gaafheid
van onze aard. Doorheen de Pax-
poort, willen wij opgaan naar een
grote toekomst, doorheen het ver
geven van alle klein-menselijk ge
knoei. Veel tijd om ons met
enggeestig gevit bezig te hóuden
hebben we niet. Maar in ons ge
heugen zal immer gegrift blijven
wat men ons heeft aangedaan om
dat het een spoorslag is tot steeds
grotere trouw. Dit is de vrucht die
de schermers van het IJzerkruis
zeker niet hadden verwacht, dat
weerom, zoals vroeger tienduizenden
Vlamingen naar de IJzervlakte
bedevaren met nog stoutere be
slistheid dan voorheen om zich
voor hun land te weren.
Zondag, 19 Augustus... stilte over
Vlaanderen.
Onze doden zullen spreken.
Kwapenninck.
(Voor verdere mededelingen zie blz. 7).
HET BELANG DER CIJFERS
TWEE EN DERTIG
DAGEN CRISIS
ZEVEN EN DERTIG MINISTERS
Wat wij verleden week lieten
voorzien is intussen gebeurd: Frank
rijk heeft een regering en het is
dhr Pleven die ministerpresident is.
Dhr Pleven heeft de investituur
gekregen, vooral omdat men het
beu was in crisis te leven en om
dat dit spelletje aardig wat water
bracht op de molen van de R.P.F.
Slotsom is dus: 32 dagen dagen
crisis 37 ministers. Het is één
per dag crisis en nog een toemaatje
zoals bij een goede winkelier die
op de klandizie gesteld is.
En zeggen dat de socialisten er
nog niet bij zijn. Die hadden het
wellicht nog beter gedaan, want
Leon Blum is in de tijd vóór de
oorlog ook eens met zo 'n bendetje
ministers afgekomen waaronder er
ene was die de plezante titel had
van ministro des loisirsmi
nister dus van het tijdverdrijf.
In de ploeg van dhr Pleven is
er van zo 'n portefeuille geen spra
ke. Maar we kregen voor de lands
verdediging alleen toch al vijf man:
een echte ministereen adjunct
minister en drie staatssecretarissen.
En voor de buitenlandse zaken zijn
er drie. En houdt u vast voor
het toerisme: twee. Daarvan zal er
waarschijnlijk één zijn die de an
dere moet vervangen wanneer hij
zelf aan toerisme doet
Maar alle gekheid op een stokje:
wij. zijn overtuigd dat dhr Pleven
niet anders kon.
WaaromWel om twee redenen:
1) omdat hij zijn meerderheid uit
'n stel kleine stukken moest sa-
menlijmen, en 2) omdat de formule
van de investituur zelf in die om
standigheden fataal tot overpro
ductie aan ministers leidt.
Inderdaad: als we de lijst der
ministers bekijken, dan vinden we
daarin: 1) U.D.S.R.; 2) Radicalen;
3) Onafhankelijken; 4) M.R.P.; 5)
Boeren; 6) R.G.R. Als ge aan
die zes nu ook madr twee ministers
geeft, dan zijn er al twaalf. Maar
dat gaat niet, want men moet de
relatieve sterkte van elke vartij
eerbiedigen. Als men dan beaint
met twee aan de zwakste te geven
en men kan toch niet minder
dan moet men er vier, zes. acht of
meer geven aan de partijen die
twee, drie, vier maal zo sterk. zijn.
En dan die investituur! Ai' de
candidaat minister-president het ha
len wil bij de stemming waarbij het
over het vertrouwen in zijn pro
gramma gaat, dan zit hij wél alleen
GENERAAL NAM IL
Leider van de
Kommunistische afvaardiging, die
de besprekingen te Kaesong voert.
Voor eenmaal had men te Kok
sijde geen akkoord kunnen treffen
met de weermaker. Met veel moei
te kon het voormiddagprogramma
van Zondag 12 Oogst afgewerkt
worden, toen, na een plechtige
Mis in open lucht, het gedenk
teken der geallieerde Vliegers ont
huld werd.
De gecombineerde manoeuvres,
die tijdens de namiddag op het
strand moesten plaats grijpen en
waaraan de Zee-, Lucht- en Land
strijdkrachten moesten deelnemen,
konden ten gevolge van de slechte
weersgesteldheid dan ook niet door
gaan. De talrijke toeschouwers wer
den echter niet helemaal te leur ge
steld en enkele prachtige vliegnum-
mers zorgden voor een aangename
verpozing.
Nochtans heeft Koksijde, als
oudste militaire vliegtuigbasis in
ons land, van deze dag een feest
gemaakt dat wel in zijn uiterlijke
vormen verstoord werd door ruwe
weersomstandigheden, doch waar
van de innerlijke betekenis van
grote waarde is.
DE OPENLUCHTMIS
Te 10 uur was de grote ruimte,
waar eens de Abdijkerk van St
Idesbald stond, ten dele gevuld met
gelovigen die de openluchtmis bij
woonden, opgedragen door Z. E. H.
Boone, Principaal Aalmoezenier dei-
Luchtmacht. De celebrant werd aan
het altaar bijgestaan door Z. E. H.
Quoidbach, oud-legeraalmoezenier
van de oorlog '14-18 en door Z. E.
H. Brulez, legeraalmoezenier en ka
pitein-vlieger uit de oorlog '40-'45.
In het koor bemerkten wij dhr
Segers, Minister van Verkeerswe
zen; Majoor Gheude, vertegenwoor
diger van de Minister van Lands
verdediging en Senator J. Van Bug
genhout, Burgemeester te Koksijde.
Afdelingen der luchtmacht, mili
taire politie der luchtmacht, val
schermtroepen en marine stonden
in de linkerzijbeuk opgesteld.
Vooraan in het koor links stond
de standaard der luchtmacht,
rechts de vaandels van verschillen
de vaderlandse afvaardigingen die
vertegenwoordigd waren. De mu
ziekkapel der luchtmacht luisterde twee wereldoorlogen wordt thans
de H. Mis op met gepaste muziek.
Een hemel vol jagende wolken om
lijstte het geheel. Bij het einde der
Mis kwam een regenbui de plech
tigheid verstoren.
Na de Mis brachten de personali
teiten, onder geleide van Senator
Van Buggenhout, een bezoek aan
het ossuarium der opgravingen.
DE ONTHULLING
VAN HET GEDENKTEKEN
Inmiddels had zich een talrijke
menigte naar het gedenkteken be
geven dat thans zou onthuld wor
den bij het rondpunt dat de ver
binding vormt tussen Koksijde-Bad
en St Idesbald.
De troepenafdelingen, met de
muziekkapel der luchtmacht uit
Brussel, stelden zich op rond het
monument waar inmiddels nog tal
rijke personaliteiten zich bij de
reeds vernoemden kwamen voegen.
Kolonel Huyghe der Luchtmacht
vertegenwoordigde Z. M. de Ko
ning; verder waren eveneens tegen
woordig Generaal De Bock dei-
luchtmacht, de Nederlandse atta
ché der luchtmacht Generaal For-
bewel, de bestendig afgevaardigden
Bossuyt, Ollivier en Smissaert.
Eerst in het Nederlands en ver
volgens in 'het Frans dankt Senator
Van Buggenhout de personaliteiten
voor hun aanwezigheid bij de ont
hulling van dit gedenkteken. Hij
herinnerde eraan hoe Koksijde in
het jaar 1915 het eerste militaire
vliegveld kreeg', dat toen aan de
geallieerden grote diensten bewees
niettegenstaande het vliegwezen
met zijn eerder primitieve Farman-
toestellen nog in zijn kinderschoe
nen stond. De vijandelijke bombar
dementen brachten mede dat in de
loop van de oorlog '14-'18 het vlieg
veld opgegeven werd.
In 1941 legden de Duitsers een
luchtbasis aan, die bij de bevrijding
door de R.A.F. vernield werd en na
derhand door de R.A.F. terug in
gebruik genomen werd om vervol
gens een vaste basis te worden voor
de Belgische luchtmacht.
Tot aandenken aan allen die vie
len bij het vliegwezen tijdens deze
dit gedenkteken opgericht. Dhr Van
Buggenhout sprak de hoop uit dat
het vliegveld van Koksijde eens zou
mogen worden een vliegveld voor
de burgerlijke luchtvaart in dienst
van de vrede.
Sprekende over de oprichting van
dit gedenkteken, dat door werklo
zen van Koksijde in een minimum
van tijd werd gebouwd, bracht dhr
Van Buggenhout een warme hulde
aan de ontwerper ervan, dhr inge
nieur Deleye uit Nieuwpoort en aan
beeldhouwer J. Wittervulghe die de
bas-reliefs van het monument uit
voerde.
Op verzoek van dhr Burgemees
ter onthulde vervolgens dhr Minis
ter Segers het gedenkteken.
Tijdens zijn toespraak wees dhr
Minister er op dat Koksijde niet
alleen een lac'-.end taloemenstrand
(Zie vervolg blz. 6.)
op de bank, maar dan moet hij
vooraf met veel mensen gesproken
hebben die invloedrijk zijn in hun
partijen, want anders haalt hij het
niet
Eii zo moet hij onvermijdelijk
links en rechts wat portefeuilles be
loven om te zien dat hij de inves
tituur krijgt.
Het resultaat is dan onvermijde
lijk dat de regering een klein par
lement wordt.
Blijft dan natuurlijk te zien of
men met zo 'n grote ploeg ernstig
werk kan verrichten.
Wel dhr Pleven heeft zich dat
blijkbaar ook afgevraagd en hij
heeft naar 'n formule gezocht die
de oplossing kan brengen. En we
geloven eerlijk dat hij hierin in
zekere mate geslaagd is. Althans
op papier
Inderdaad: hij heeft twee inee-
presidenten van de ministerraad, de
HH. Bidault en Mayer. De ene zal
alles combineren wat in verband
staat met het leger, de bewapening
en het Atlantisch Pact, terwijl de
laatste in feite de gehele financieel-
economische sector zal overkoepe
len.
Als er nu niet te veel gesleur en
geslenter ontstaat vooraleer de za
ken en de dossiers bij de coördina
tors terecht komen, dan kan het
vnnkeltje draaien. Maar dat zal
moeten afgewacht worden.
.Intussen blijft het een feit dat
de regering Pleven, alhoewel op
vier en zeventig benen, toch maar
op lemen voeten staat.
Eerst en vooral omdat de socia
listen haar steunen zonder er te
willen aan deelnemen, zodanig dat
zij die op elk ogenblik kunnen om
verwerpen.
Ten tweede en voortil omdat er
eigenlijk geen echte regering be
staat.
Hoezo
Welja: we hébben het hier vroe
ger uiteengezet, de grote stronkel-
steen op binnenlands gebied is de
schoolkwestie.
Welnu Pleven heeft die knoop
doorgehakt door hem eenvoudia weg
niet te willen doorhakken, ttz. door
geen enkele regeringsverantwoorde
lijkheid dienaangaande te nemen,
en dit als een vrije kwestie aan de
nationale vergadering over te laten.
Dat ivas in de gegeven om
standigheden zeer handig van
wege dhr Pleven, rriaar handig is
daarom nog niet ernstig. Dit feit
alleen bewijst hoe ziek de Franse
politiek is. De schoolkwestie is in
derdaad 'n zeer ernstige kwestie die
de fundamenten van de staatsop
vattingen zelf raakt. Het is dan ook
de regering die in deraelijke zaken
haar verantwoordelijkheid moet
durven en kunnen nemen, zo te
genover het land nis tegenover de
nationale vergadering.
Haalde de regering or een der
gelijk punt geen meerderheid, dan
moest zij het aftrappen.
Maar nu zullen wij misschien de
37 ministers zich zien onthouden
op dit essentieel punt, ofwel de ene
zus en de andere zo zien stemmen.
En wellicht komt er een meerder
heid voor subsidiesysteem, maar die
meerderheid zal niet regeren en de
bestaande regering zal het niet af
trappen.
Shakespeare zou gezegd hebben:
there is something rotten in the
states of Franceer is iets rot
in Frankrijk.
MET HOEVEEL
ROND DE GROENE TAFEL?
Er is op deze wereld iemand die
zich nu al in het haar krabt met
het vooruitzicht op de 4 September.
Dat is de man die de opdracht
kreeg alles gereed te maken voor
de ondertekening van het vredes
verdrag met Japan, voorzien voor
die datum te San Francisco.
Waarom? Wel omdat hij het
juiste cijfer niet kent van de lan
den die het pact in kwestie uilen
helpen geboren worden.
(Zie vervolg blz. 2.)
In de nacht van Zondag op
Maandag hebben één of meer van
dalen er plezier in gevonden te
Middelkerke de banden van de bui
tenstaande auto's met een bajon-
net te doorsteken.
68 automobilisten moesten Maan
dagmorgen vaststellen, dat min
stens twee van de vier banden op
die wijze onbruikbaar werden ge
maakt en gezien de meeste auto's
maar één reserveband hebben,
moesten de meeste wagens naar de
garages worden gesleept.
Dit is natuurlijk geen reklame
voor de badplaats! Maar het moet
ook worden toegegeven, dat dit zo
wel als te Middelkerke in een an
dere badplaats kan gebeuren; wat
tot nu toe echter gelukkig nog niet
geschiedde.
De daders worden zeer ijverig op
gezocht.
Waarom, zoals in andere bad
plaatsen, geen bewaakt park of
plaats aangeduid, waar de automo
bilisten hun wagens kunnen komen
plaatsen, zonder daarom verplicht
te zijn veiligheidshalve naar een
garage te gaan?
Als naar gewoonte op Zon- en
Hoogdagen, ging Z. E. H. Pastoor
Corneiilie Woensdagavond, feest
van O. L. Vrouw Hemelvaart, zelf
de parochiekerk van Langemark
sluiten rond 20 uur.
Met grote ontsteltenis bemerkte
de priester dat in zijn kerk een
ware verwoesting werd aangericht
en dat hier een brutale heiligschen
der aan het werk geweest was.
De prachtige dwaal der kommu-
niebank was aan flarden gescheurd,
rond de katafalk, die vooraan stond
opgesteld voor een begrafenis welke
Donderdag moest plaats hebben,
waren al de kaarsen brutaal aan
stukken geslagen. De veriichtings-
lampen rond de heiligenbeelden der
kerk waren uitgedraaid en op de
grond kapot gesmeten.
De baldadigaard scheen het
ook gemunt te hebben op de offer
blokken der kerk, twee dezer wa
ren opengebroken. Gelukkig waren
de offerblokken daags voordien ge
ledigd geworden, zodat de buit
blijkbaar gering geweest is.
Twee wierookschelpen, een zilve
ren en een koperen, waren geledigd
geworden, de ene achter het hoog
altaar, de andere in de sacristie,
de wierookschelpen zelf waren ver
dwenen en dus vermoedelijk als
buit medegenomen.
Ook het hoogzaal had bezoek ge
kregen van de schurk. Daar had
hij al de zangboeken verscheurd
en de smeltverzekeringen weggeno
men uit het elektrisch schakelbord.
Tot toppunt van brutale heilig
schennis heeft de vuilaard het koor
van de kerk op onmenselijke wijze
bezoedeld.
Onmiddellijk werd de Rijkswacht
verwittigd en werd een streng on
derzoek ingesteld. Men meent te
kunnen aannemen dat deze balda
digheden plaats hadden tussen 19
en 20 u.
OOK IN HET KLOOSTER
Ook het klooster der Eerwaarde
Zusters kreeg ongewenst bezoek,
vermoedelijk van dezelfde bandiet.
Daar slaagde hij erin langs een
op postcheckrekening Nr 4763.60
der Drukkerij Sansen, Poperinge,
en ons blad zal U wekelijks tot
einde 't jaar per post tehuis be
steld worden.
pe
bi
poort, die op de straat uitgeeft,,
de tuin te dringen, waar hij J,
beeld vah O. L. Vrouw van Lourl
omver wierp. Van het beel(
der H. Bernadette was het hoi
afgeslagen. Enkele stappen ven
vond men een paar brokstuk!
van dit beeld terug, brutaal in
grond getrapt.
DE DADER AANGEHOUDEN
Het gerécht, dat dadelijk het J
derzoek flink aanpakte, kreeg ré'
de Donderdagmorgen een een
aanduiding toen een herberg.:
woonachtig op de plaats te Lan
mark, de twee ontvreemde wieroti
schelpen ontdekte op een vuiir]
hoop op de koer van zijn wóni,
Dit liet toe reeds de verondersï
ling te opperen dat de dader of
daders, na hun Wandaad in
kerk, in deze herberg geweest vj
ren.
Anderzijds kwam het verdai
voor dat zekere A. W., uit Lan)
mark, zich 's avonds omstreeks)
uur nog aangeboden had in
boekerij van hét klooster om
een boek te ontlenen. Gezien
ersoon in bedronken tóest;
eek te zijn, werd hem het
vraagde geweigerd. De zuster ij
hem te woord stond, had ech[
bemerkt dat de klederen van dj l
persoon langs achter vuil en u
stoft bleken te zijn.
Het onderzoek bracht verder ad
het licht dat A. W. een der bez'i
kers was geweest van de herbéil
waar de uit de kerk gestolen vol
werpen terug gevonden werden.'j
Al dadelijk begonnen ernscj
vermoedens op deze persoon te v'ij
len en hij werd dan ook ducb'j
aan de tand gevoeld. J
De bewijzen stapelden zich tefe*
hem op doch tijdens het ducb]J
kruisverhoor wilde de verdac M
geen woord lossen.
Op bevel van de procureur i
konings werd hij Donderdagavcj 5
na een ondervraging ten gemet'1'
tehuize, gevankelijk naar de Rijfj
wacht te Westrozebeke overj'
bracht. jjj
Hoe groot de verontwaardig:
is in Langemark, kan men i
gissen. Doch de opluchting, nu i
vermoedelijke dader ontdekt is,-,1
niet minder groot.
Het gerucht deed Donderdi'
avond laat de rönde dat W.
bekentenissen was overgegaan, d
hiervan kón tot nog toe geen W
vestiging gekregen worden.
Links: het prachtige monument dat als hulde aan dc geallieerde luchtmacht werd opgericht. Aan de voet
van het gedenkteken bemerkt men Minister Segers die zijn toespraak houdt, links bemerkt men de ver
tegenwoordiger van de Koning en rechts Senator Van Buggenhout. In de inzet boven: links, de ont
hulling van het gedenkteken door Ministers Segers; rechts, de personaliteiten tijdens de H. Mis; van 1.
n. r. herkent men Minister Segers, de vertegenwoordiger van de Minister van Landsverdediging, en Se
nator Van Buggenhout, Burgemeester te Koksijde. In de inzet onder: links, de bloemenhulde na de
onthulling; rechts, een opname van de muziekkapel der luchtmacht tijdens het defile op de TerlmckpL
Het grote familiefeest te Lange
mark, der vereremerking van ver
dienstelijke moeders, dat Zondag ji.
12 Oogst doorging en waarvan wij
elders in ons blad verslag brengen,
werd met een rouwfloers omkranst
door het plots overlijden van een
der heldinnen van deze dag.
Armandina Beauprez, echtgenote
Alfons Lagrou, was mee ter kerke
gegaan om de Heer te danken voor
haar schoon gezin. Samen met haar
echtgenoot en haar tien kinderen
knielde zij voor God, toen deze
haar wenkte om uit zijn hand zelf
de allerschoonste beloning te ont
vangen.
ONPASSELIJK GEWORDEN
TIJDENS DE HOOGMIS
Ontelbare gelovigen woonden in
de parochiekerk van Langemark de
plechtige H. Mis bij die werd opge
dragen ter intentie van de moeders
die minstens aan tien kinderen het
leven schonken. Straks zou hen een
ereteken overhandigd worden door
de burgerlijke overheden.
Pas lvad de celebrant het Gloria
aangeheven of Z. E. H. Pastoor
Corneiilie bemerkte dat een der ge
vierde moeders, Mevrouw Amandi-
na Beauprez, echtgenote Alfons La
grou, die vooraan in de kerk had
plaats genomen, plotseling onwel
werd. Met behulp van een paar
aanwezigen werd de zieke vrouw
naar de sacristie geleid. Bemerkend
dat zij zich niet meer recht kon
houden, werd inderhaast een ge
neesheer ontboden die haar per
auto naar huis bracht.
Zij voelde hoe haar laatste krach
ten begaven. 't Zal sterven zijn
sprak zij nog met zwakke stem,
toen zij haar man en haar kinde
ren zich rond haar zag scharen. De
priester diende haar het H. Oliesel
toen; na enkele ogenblikken ver
loor de zieke het bewustzijn om
kort nadien stil te sterven en daar
boven haar Moederfeestte gaan
vieren.
Tijdens zijn treffend sermoen
zegde Z. E. H. Deken Verhaeghe uit
leper: «Moeders van zoveel kinde
ren moeten niet vrezen in het uur
van de dood. Gods liefdevolle va
derarmen staan breed open om die
zielen, die warme moederharten, te
ontvangen
HAAR MOEDERFEEST
Niemand wist nog, dat een ogen
schijnlijke onpasselijkheid, Aman-
dina Beauprez, zo plots uit het le
ven gerukt had. Het prachtige Moe
derfeest werd een schone hulde en
vreugdefeest, toen plots met ont
steltenis vernomen werd dat de
dood zo verraderlijk een dezer held
haftige moeders had weggerukt. De
algemene vreugde werd plots ver
stoord toen dat éne ereteken niet
afgehaald werd.
In de namiddag begaven de over
heden zich naar de woning van de
Heer Lagrou. Rustig', de handen ge
vouwen voor een eeuwig gebed, lag
daar de dierbare afgestorvene. Als
een laatste hulde werd haar het
eremetaal opgespeld, het schone
embleem met het kind in moeders
handen.
Snikkend legde de jongste zoon
Michel de schone bloementuil, die
hij moeder moest overhandigen bij
haar thuiskomst, neer aan het
voeteinde van het bed waar moeder
haar eeuwige dodenslaap was inge
treden.
Donderdag had de begrafenis van
mevrouw Lagrou plaats. Een talrij
ke menigte woonde de begrafenis-
dienst bij. Het doodsprentje herin
nerde zo treffend aan dit smartelijk
gebeuren. Bovenaan stond het kor
te versje;
De Moeders gaan maar sterven niet
Zij leven naar zij geven
Zolang men Moeders kinderen ziet
Zolang' zal Moeder leven.
Het Wekelijks Nieuwsbiedt
aan de familie z'n innige deelne
ming aan in dit zo pijnlijk afster
ven.
Wie de landkaart van onze West
kust inkijkt, vindt er tussen al onze
opgesmukte badplaatsen als daar
zijn De Panne, Koksijde en Nieuw
poort, een ander plaatsje vermeld
als Oostduinkerkc.
Daar is het dat we, de weinig
aanlokkende wenken van een ach
ter zware onweerswolken verdoken
Oogstzonne ten spijt, Zondag jl.
eens op toegetrokken zijn om met
die mensen kennis te maken en
tevens hun krachtinspanningen te
gaan bijwonen.
Het duurde tot vrij Iaat in de
avond eer gans dat rijkgevulde
feestprogramma afgehandeld was
en ware het niet dat het jolijte
volk dat Mleke Garnaalvierde
uiteindelijk dan toch voor een zo
striemende en ijskoude Westenwind
begeven moest; dan zouden we uit
ai dat feestvierende volk maar
moeilijk voor de kleine uurtjes zijn
weggeraakt.
Is er een moord gebeurd, mis
schien? vroeg onze lokale corres
pondent toen hij de wagen van
Het Wekelijks Nieuwszag stil
houden. Maar een pinkend oogje
naar zijn ge-buur verraadde ons sef
fens dat de moeilijk in te nemen
titelbladzijde nu misschien wel eens
de naam Oostduinkerkc blokietteren
zou.
We doen het ditmaal met veel
genoegen. Niet uit weder jeunste voor
het goed en vriendelijk onthaal,
maar wel omdat de krachtinspan
ningen die daar verwezentlijkt
werden, al kan er nog veel af
gerond worden het dubbel en
dik verdienden.
DE SCHONE TRADITIE
Oostduinkerke heeft dus zijn
Gernaers »-dag gevierd.
Het begon te 10 uur toen de Pi- I
caUol-harmonie, uit leper, alle Oost-
duinkerkenaar-, naar de Dorpplaats
lokte.
Dc Ieperlingen hielden er 'n
prachtig défilé. De plaatselijke
harmonie nam daarna de leiding
vóór de lange sliert van 14 typi
sche strandvissers die te paard met
volledige uitrusting naar zee trok
ken. 'n Grote massa vreemdelingen
sloot zich bij de stoet aan. zodat
bij de aankomst op de zeedijk, te
11 uur, deze even zwart zag van
't volk als de lucht van de onweers
wolken..
Toch volgden ruim 2.000 kijklus-
tigen aandachtig t mooie schouw
spel dat zich vóór hun ogen vol
trok, zoals dit sinds honderden ja
ren dagelijks op strangege
beurt.
Met statige tred trokken de 14
zware boerenpaarden 't zilte nat
in. het zware kruisnetachter
hen slepend Zowel de oude als de
.jonge generatie uit onze vissersfa
milies was er vertegenwoordigd.
Jonge kerels doorkruisten even
stoutmoedig de wilde branding als
doorwinterde waterratten die Le-
gein, Ollieuz en andere noemen, en
ook de toeschouwers schenen wel
de moed dezer stoere zeemannen,
van kop tot teen door olieklederen
beschut, te waarderen, want zelfs
'n hevige regen- en Oogsthagelbui
vermochten niet 'n 500-tal gehar
naste kijklustigen te verstoren.
Toen na anderhalf uur kruien
de vloed zich weer liet gevoelen,
verlieten de vissers rond 1.30 uur
het strand.
Op 'n nagemaakte visserssloep
werden de ongeveer 100 kgr. buit
gemaakte garnaal dan gekookt in
steenputwater waaraan zout wordt
toegevoegd. Zó bereidt men de fijn
ste garnaal, beweren de kruiers.
Deze levendverse garnaal en nog
vele andere tientallen kilos werden
verder in de namiddag door de sei-
zoengasten smakelijk verorberd.
DE FOLKLORISTISCHE
VISSERSSTOET
Kort vóór 4 uur vertrok dan de
grootse stoet van de dorpplaats
naar de baden alwaar aiover de
grote kustbaan en de zeedijk gede
fileerd werd.
Benevens de muziekkorpsen viel
vooral de balletgroep der Volen-
dammers», uit Gent, in 't oog, sa
men met de formaties van jeug
dige vissers en visserinnetjes. Vele
auto's, prachtig versierd naar de
geest van 't garnaalfeest, besloten
de lange optocht. Tot slot werd op
het Astridplein aan alle deelnemen
de garnaalvissers 'n erediploma uit
gereikt door dhr Burgemeester Flo-
rizoone, terwijl 'n afgevaardigde
van de (Franse?) I.N.R.-diensten
een klankopname verzorgde,
VERSIERINGEN
EN ETALAGEOPSMUK
'n Uurtje tijd werd ons daarop
gegund en... terwijl het dan toch
niet regende, profiteerden we er
van om even de huisversieringen
na te gaan.
Schier geen huis of het was ver
sierd met het traditionele vis
net». Typische en rake schakerin
gen werden met die versierde net
ten uitgevoerd en menig stokvisje
hing nevens bloemen in volle praal
te bengelen. Een caféhouder had
zelfs het originele idee opgevat het
glazen voordak van zijn inrichting
als zee om te toveren en daar
vaarde, op 'n reuzengarnaal ge:
ten, 'n nagebootste visser die zi
met 'n zonnescherm behendig w
te verdedigen tegen... de striemd
de regenvlagen.
Kortom, Oostduinkerke stond
het teken van de garnaal en waji
een viswinkel behendig voor <j'
dag alle ander vis uit de uitstf,
ling geweerd had, daar vond cf
de banketbakker het nodig choc;,
lade-garnalen aan de kijklustig)
voor te schotelen. Meer nog... over;
waar men ging, èn geen enk,
drankinrichting bleef ervan f
spaard, kraakten de garnaalsch
len onder de voeten.
Vergeten we bovenal niet te v,
melden dat de typische kleds'i
dracht in de gemeente schier
gemeen was. Geen meisje of jet
gen of zij hadden het visserspi,
aan en waar ook, in welke irirlcj
ting de dorstige z'n glaasje beste
len ging, daar werd hij vriendeli'
opgediend door 'n visserinnetje f
ware het dan ook een nichtje
dochtertje van de bazin... uit Le
ven, Luik of Brussel., maar in v
serstenu
HET AVONDFEEST
Met 't invallen der duistew
werd 't gecostumeerd volksbal, rr;
als thema Vissers en Viserinnetj,
aller Natie's» ingezet. De «Lusti,
Volendammersbrachten er m
hun vrolijke deuntjes dra de rj.
dige bezieling in.
(Zie vervolg blz.
Typische garnaalvissers, met de zuidwester op het hoofd, stappen nJ
in de folklorische stoet. Op hun zware paarden voeren zij al hw
vistuig mede. Inzet boven links: een der vele mooie versieringe!
de visser, gezeten op een reusachtige garnaal en door een sierlijke r!
genscherm beschut tegen de... regen.Boven rechts: Mieke Ga,
naai met de garnaalkroon op het hoofd, de verworven beker in de ha
en vergezeld van haar twee hofdames die als Z<- en 3« in de prijskat
ook in de eer mogen delen. Inzet onder links: het glaasje bi
smaakte nog zo lekker toen het aangeboden werd door echte viss
en visseripueJ-jes In typische kledij
