VOOR POPERINGE EN IEPER Dag van Herinnering en... Verlangen Koning George VI Brussels Begrip Vlaamse nood aan yoor de werk Ontaarde vader snijdt zijn 14-jarige zoon met een broodmes de keel over 12 Cl van Engeland overleden HuQe Week ven de Soldaat ten einde is leder Belg werkt 1 maand per jaar or onze militaire inspanning te financieren Troebelen Weerzinwekkend familiedrama te Watou KATHOLIEK WEEKBLAD VOOR POPERINGE - IEPER - WERVIK EN OMSTREKEN ONZE 3 UITGAVEN: ZATERDAG Bladzijden Jr PRIJS 3 Frank FEBRUARI 1952 ss, .mm De Amerikaanse Presidentsverkiezingen. BUITENLANDS OVERZICHT ROND HET WERKLOOSHEIDSPROBLEEM Hoe de franstalige Brusselse pers de spot drijft met een volk dat «Vlaams» is en alleen maar vraagt te werken voor zijn bestaan De moordenaar, in het nauw gedreven, poogt zelfmoord te plegen en wordt gevangen genomen h llfllflsH HOOFDBUREEL en REDACTIE: Poperinge Gasthuisstr. 19. Tel. 9. - Postcheckr. 47.63.60. PLAATSELIJKE BURELEN: leper: P. BRAS-DEKLERCK, de Stuersstraat 4. - Tel. 445. Nieuwpoort: Drukkerij DUMON, Marktstr. Roeselare: J. VERRIEST-DEZEURE, St-Alfonsusstr. 12. - Tel. 1523. Veurne: M. D'HERT, Noordstraat 14. Aangesloten bij het Verbond der Belgische Periodieke Pers HET WEKELIJKS POPERINGE en IEPER (met Wervik en randgemeenten). ROESELARE (met Izegem-Menen en randgemeenten). KUSTSTREEK (Veurne-Nieuwpoort-Diksmuide en randgemeenten). 48' JAAR. Nr 6. POSTABONNEMENT 1952: België (tot einde 1952) 125 fr. België (6 maand) 70 fr. Andere landen 4fr. p. week Verantwoordelijke Uitgever: J. Sansen, Gasthuisstraat 19, Poperinge 11 Febnuari! 't Was vergadering geweest van de Vrienden van' Lourdes Fiel was verleden Zomer met de K.W.B, in bedevaart meegereisd naar Lour des en was natuurlijk lid geworden van de VriendenNiet zo veel om zelf nog 's dat geluk te hebben zei Fiel, maar om ook aan anderen dat groot genot te jeunen. 't Was precies of Fiel maar gister was thuis gekomen van die reis. Alles lag nog zo vers als boter in zijn geest en zijn gemoed. Ieder een zou 's moeten de gelegenheid hebben mee te reizen zei hij mij in 't naar huisgaan; dat zijn on vergetelijke dagen, 't Is waar, het werkt daar alles mee, de streek, de «Gave», de ligging van de kerk, de stemming onder de beevaarders, de processie, die aanroepingen... ge leeft daar in een andere wereld; een wereld die U vreemd is en toch niet vreemd, waarin ge opgaat, een zee waarin ge verdrinkt Pé, hele maal ondergaat. Waart ge van ar duin of van beton, ge zoudt daar murwe worden en zuiver deegl En toch! Waar ik liefst van al nog te rugkeerde, 's morgens heel vroeg of in de late avond; naar de grot, naar die rots, naar die rots waar de Lieve Vrouw een bankske van maakte om haar voet op te zetten! ...Als 't stil is rondom U en het volk nog niet toestroomt en ge daar opkijkt naar dat Lieve Vrou webeeld, op die zelfde plaats waar zij 't zal bij zes jaar honderd jaar geleden zijn versaheen aan dat arm kind; kijk Pé, dan gaat het zo wel om daar 's werkelijk te bidden, uw hert open te leggen, open als een beddelaken, zonder vouwen of hoekjes of kantjes. Daar had ik deugd van Pé, onzeggelijk veel deugd. Daar vaart ge weg naar moeder toe! En nu 11 Februari... de dag der eerste verschijning; door de Vrienden wordt die ciag een mis gevraagd in onze kerk. We zullen daar allen zijn die ooit naar Lour des reisden. Allen, diegenen ten minste die nog... in leven en ge zond zijn. Allen, ons nestis niet zo groot en toch zijn we een... honderd 1 Dat hebben we beleefd. De eersten die naar Lourdes gingen? Twee soldaten die van bachten de IJzel-, met een bran cardier met verlof tot daar ge raakten. Die twee kerels hebben 't vuur aan de lont gestoken, 't Is hier ten andere niet anders dan heel Vlaandei-n d-ur. Hoeveel... duizenden Vlamingen zouden die bedevaart hebben meegemaakt? Jaar na jaar groeit het aantal bedevaarten en het aanatl bede vaarders. De mensen, onze mensen wil len daar naartoe, beweert Fiel, maar 't is niet alleen «willen»! Onze Lieve Vrouwe roept onze mensen tot bij haar, daar aan die rots. En als ik zag onze mensen, dan bedoel ik ons gewoon volk lijk ik zelf en gij, Pé, die moeten spa ren, echt sparen, die moeten uit zien naar een week betaald verlof, of die het toch moeten bezinnen hoe ze aoht of tien dagen weg kunnen zonder... kleerscheuren! Daarom is 't zo goed dat De Vrienden van Lourdeseen gele genheid schenken aan zo velen die... hunkeren om ook 's mee te gaan. Onze gewone mensen, Pé, men kent z» reeds in Lourdes; ge weet wel, al diegenen die in de Zomer althans vast zijn aan de basiliek, aan 't hospitaal en die andere diensten. De geestelijken kennen ons, zelfs de bisschop van die streek kent die bedevaarders uit ons bisdom. Bidden kunnen we daar en... zingen! En niemand die achterwege blijft bij de oefeningen, een bedevaart is 't, een echte, al is het ver van een... uitvaart. Maar dat is voor de middag en voor de avond, dan komt Thijl ook zijn wens tonen, 't Kwamen verleden jaar, binst wij daar waren, tal van auto's toe, met Vlamingen. Ze de den een paar dagen oefeningen mee met ons, maar schoten dan verder op. 't Is wel schoon, Pé, op reis, Lourdes of een ander heiligdom te bezoeken, maar... ziet ge, dat is geen... bedevaart. Daar ontbreekt de stemming; die mensen worden niet opgenomen, ze worden niet op gezogen in die lucht van gods dienstige vroomheid, die oefenin gen hebben dezelfde zin niet meer, die reizigers blijven reizigers, Of is 't niet waar misschien dat wie aan Uwbedevaart meedeed U goê bekende en vriend is geworden? Die vrienden van Lourdes? Die bedevaarten van K.W.B. en K.A.V.? ...Zeg wat ge wilt, maar dat is een zegen voor ons volk! Van die bedevaart blijft er iets hangen in U; alzo een beetje Lourdes-heim- wee en 'n beetje Lourdes-mysterie! 'k Beleve dat nu alles weer met 11 Februari! Pé, van Lourdes bracht ik wei nig mee... 't mocht er niet.van af. Maar in ds keuken hangt de post kaart met de foto van 't huis van Bernadette en daarnevens de foto van die drie kinderen die O. L. Vrouw zagen te Fatima. Hoe langer hoe meer geloof ik dat O. L. Vrouw meer houdt van... ge wone mensen, of van zulke ten minste die eenvoudig zijn. Berna dette was toch maar êen arm schaap, al is zij nu een rijke hei lige. Die kinders te Fatima waren niet veel beter... koeiertjes zouden wij zeggen. Te La Salette, te Ban- noux of te Beauraing... idem het zelfde! Als onze mensen daar eens meer aan dachten! Zouden ze dan niet zien dat moeder voorliefde heeft voor hen die 't niet te breed heb ben, voor die gezinnen die in het dagelijks werk en de miserie van iedere dag toch nog... gelukkig, zijn, niet jagen achter geld en goud en ten slotte rekenen op de voor zienigheid en op Moeders hulp? Wat denkt ge er van Pé? 'k Ben wel van Fiels ge dacht en... gij? 11 Februari! Dag der eerste verschijning van de Aleve Vrouw in dat verlaten oord, in dit onbe kend oord... Lourdes. Maar dat was in 1858. 1952! Verlaten en onbekend oord Lourdes? Hoevelen zullen weerom dit jaar uit Vlaanderen op bedevaart, op... pelgrimage gaan naar dat genade oord. Op bedevaart, met de last van de reis, met de last van al de oefeningen, kruisweg en nachtaan bidding, maar met al de diepe... vreugde van die last, in die enige, onvergetelijke stemming van on ze Vlaamse bedevaarten? 11 Februari! Dag van innige herinnering voor alle Vrienden. van Lourdes die oud-bedevaarders zijn, van groot verlangen voor hen die naar Lourdes hunkeren! PÉ VLAMYNCK. ■ESTES KEFAUVER Amerikaans democratisch Senator, die zich kandidaat stelt voor de komende presidentsverkiezingen. Woensdagmorgen. 6 Februari is Koning George VI van Engeland in het koninklijk domein van San- dringham (Norfolk) overleden. De eerste berichten omtrent dit af sterven werden bekend gemaakt omstreeks 11.45 uur. Volgens deze bekendmaking zou de Koning Dinsdagavond normaal en als naar gewoonte zijn ter ruste gegaan en is hij Woensdagmorgen vredig en al slapend gestorven. Koning George VI was de twee de zoon van George V. Hij werd geboren op 14 December 1895 te Sandringham en volgde zijn broe der Edward VIII op als Koning van Groot Brittannië, nadat deze, na een kort beheer, omwille van Mrs Simpson, aan de troon ver zaakte. Vanaf 1920 droeg hij de titel van Hertog van York en was in 1923 gehuwd met Elizabeth Bowles - Lyon, dochter van de Graaf van Strathmore. Op 12 Mei 1937 werd hij op luisterrijke wijze tot. Koning gekroond in de Abdij van Westminster. Zijn huwelijk werd gezegend met. twee dochters, Elizabeth (geb. 1926), de troonop volgster, die op 20 November 1949 in het huwellik trad met Luite nant Philip Mountbatten, en Mar- garet-Rose (geb. 1930). Koning George VI was een zeer geliefd Vorst. Vanaf zijn prilste jeugd had hij steeds grote belang stelling en voorliefde voor de vloot. Zo nam hij zelf actief deel aan de zeeslag bij Jutland in de eerste wereldoorlog. Tijdens zijn rege ring kende hij harde dagen als regeringshoofd. De tweede wereld oorlog en de bombardementen van Londen en andere Engelse steden waren zeer zware beproevingen, evenals de sociale en economische moeilijkheden na de oorlog en de strijd om het behoud van de Do minions. Onmiddellijk na het bekendma ken van het afsterven van de Vorst werden over geheel het land de vlaggen halftop gehesen, Chur chill heeft onmiddellijk de Kabi netsraad bijeengeroepen en de zit ting van het Lagerhuis werd ver daagd. De B.B.C. schorste haar uitzendingen, alleen het gesproken dagblad bleef op het programma. Men zal zich herinneren dat de Kroonprinses Elizabeth, in gezel schap van haar echtgenoot, Don derdag 31 Januari op reis is ge gaan. Het pijnlijk nieuws van het afsterven van haar vader bereikte haar in Kenia, waar zij thans ver toefde. De omreis moest 5 maan den dureii en had het Prinsenpaar eveneens naar Indië, Ceylon en Australië moeten leiden. Beiden keerden evenwel onmiddellijk na de doodsmare naar Engeland te rug. (Verv. Laatste Berichten.) LAATSTE KANS DIPLOMATIEKE BOMMEN Wanneer wij de laatste dagen de West-Europese kranten over lopen of spreken met mensen die zich vooral met internationale po litiek bezighouden, dan is het steeds hetzelfde punt dat thans terug komt: Duitsland. Hoe zo? Wel, verleden week schreven ivij er al over. Het gaat over het Europees leger, de strijdkrachten die elkeen zou moeten leveren en het. deel van de financiële last dat elkeen zou moeten op zich nemen. Duitsland heeft eerst gevraagd dat die financiële last niet zou be paald worden door de bezettende mogendheden, doch door het öo- mitê der Wijzen van het Atlan tisch Pact. En het kreeg ongeveer voldoening. Daarna zei Adenauer dat Duits land alleen het verdrag over het Europees leger zou kunnen aan nemen en goedkeuren indien Duits land kon vertegenwoordigd wor den in de N.A.T.O. (Atlantische Organisatie) Èn men zocht een formule die in feite voldoening zou geven Zon der West-Duitsland eigenlijk in het Atlantisch Pact op te nemen. Thans spreekt de West-Duitse Kanselier en spreekt vooral de Duitse pers ook over het 8aar- probleemdat voorafgaandelijk of te zelfdertijde op bevredigende wijze zou moeten opgelost worden. De Fransen «eggen dat Ade nauer diplomatieke bommen smijt, dat hij met zijn vuist op tafel slaat en wat al te veel pretentie krijgt. Adenauer, 'van zijn kant, loo chent de persberichtenvolgens de welke hij op een private bijeen komst van de Christllch Democra tische Union iets dergelijks xou gezegd hebben. Intussen komt Amerika tussen om aan Frankrijk en West-Duits land te vragen van weerskanten redelijk te zijn en de scherpe hoe ken af te ronden. En binnenkort moet te Lissabon de. Raad van het Atlantisch Pact bijeenkomen en zou alles moeten in kannen en kruiken zijn. Dit moet er ons dan ook toe brengen het probleem Duitsland eens van zeer dichtbij te gaan be kijken en een houding te gaan aannemen die op lange termijn als de beste moet voorkomen. VAN WAAR KOMT DUITSLANDS PRETENTIE? Als de Fransen, en ook velen in ons land, zeggen: Duitsland kriigt een beetje al te veel pretentie, dan moet men zich allereerst de vraag stellen: hoe komt dat toch. In zeker opzicht moet dit ons inderdaad verwonderen. De oorlog is pas zes jaar gedaan. Nazi-Duits- land heeft heel de wereld op stel ten gezet en onnoemelijke schade aangericht. Men zou het tiental len jaren lang kunnen bezetten en milliarden oorlogsschade doen be talen. En in plaats daarvan heeft West-Duitsland omtrent zijn totale vrijheid herwonnen en is er over oorlogsschade haast geen sprake (tenzij over de Dawes- en Youngleningen betreffende de oor logsschade van de oorlog 1911,-18!). Zou dit dan voor de Duitsers geen reden moeten zijn om zich stillekens gelukkig te achten en te zwijgen Zo bekeken wei- Maar... de wereld is niet blijven stilstaan in 191,5. En van de gedroomde vrede is niets in huis gekomen. De geallieerden uit Oost en We"st van gisteren zijn-de tegenstanders in de koude oorlog van heden en de mogelijke hoofdvijanden in een niet onmogelijke echte oorlog van morgen. Elk van belde bezet nu een stuk van Duitsland. En alle twee we ten zij het belang van de Duitse ruimte en van de Duitse volks massa en productiecapaciteit naar waarde te schatten. Is het dan, om die reden alleen reeds, niet normaal dat Duitsland uit die toestand het maximum aan eigen voordelen tracht tehalen Maar er is nog meer. Sedert Amerika en het Westen over het algemeen, na de putch te Praag, ernstig aan hun weder- bewapenina zijn gaan denken en gaan werken, heeft Amerika niet opgehouden te verklaren dat er Duitse legers nodig waren om West-Europa doelmatig te kunnen beveiligen. Er wordt de jongste tijd weer veel over het leger gesproken. Ge kunt geen krant openslaan of ge leest een of ander over de besprekingen met het oog op de integratie van de strijdkrachten in het Europees leger, of over de belangrijkheid van de militaire inspanning van België. Het Europees leger, als militair en als politiek probleem, is beslist een uiterst belangrijke aangelegen heid voor een klein land als het onze, dat gevaar loopt verstikt te worden onder de arrogantie, de ver meende superioriteit en het cijfer- overwicht van de machtigere part ners. De militaire inspanning van Bel gië is ook een aangelegenheid waar over de wereldopinie nooit genoeg kan worden ingelicht. In enkele recente parlementaire documenten zijn daarover overigens onlangs zeer interessante cijfers verschenen. Wij hoeven onze lezers niet te overstelpen niet cijfers om hun an dermaal duidelijk te maken welk een nijpend tekort aan werkgele genheid in Vlaanderen bestaat, meer speciaal dan nog in West- vlaanderen. Recente congressen en studievergaderingen hebben er vol doende ruchtbaarheid aan gegeven. Zeventig procent van de totale werkloosheid is gelocaliseerd in het Een der eerste foto's van de aangerichte schade tijdens de jongste troebelen in de Egyptische hoofdstad. De eigendommen der Europe anen kregen het hard te verduren. Men bemerkt op de foto hoe een winkelhuis gedeeltelijk verwoest werd en een auto die vernield en in *d. brand gestoken werd. de hebben genomen, nadat Koning F a r o e k Eerste - Minister Nalias Men herinnert zich hoe deze troebelen 'n cin- "ash afzette en dhr Mahcr fashatot deze post verhief. Vlaamse landsgedeelte. Zelfs gedu rende een periode van opvallende welvaart lijk wij er een achter de rug hebben, hebben wij een be langrijk overschot aan arbeids kracht die geen broodwinning vindt... Ik zeg niet op eigen bo dem! Want tienduizend koelies uit onze provincie gaan sedert mensen- geheugenis de grenzen over om in mensonwaardige omstandigheden, ten prijze van lichamelijk én mo reel verderf, een brokke broods te gaan zoeken. Ik zeg niet op eigen bodem, want sedert generaties teert ae Waalse grootnijverheid op het overschot van de Vlaamse le venskracht. Sedert generaties wij ken onze jonge gezinnen uit naar Wallonië, laten er zich assimileren, zodat mettertijd ten slotte alleen nog hun naam als enig spoor van herkomst overblijft. Ondertussen gaan weleer bloei ende sectoren van het eigen West vla amse bedrijfsleven te kwiste, ten gevolge van handelsovereenkomsten met net buitenland, waaraan onze cichorei, onze tabak, onze schoe nen moeten opgeofferd worden aan de uitvoer van kapitaalgoederen die door de Waalse industrie worden geleverd. En wij sputteren wel eens, wij congresseren en stemmen een motie en berusten. Wie geeft, er nu acht op onze klacht, op onze nood? Wij zijn zo ongevaarlijk en het, derven gewoon. Vlaanderen zal toch doorgaan, gelijk hoe, zijn kin deren op te voeden om het leger op de been te brengen dat onze vrij heid moet bevechten. Vlaanderen zal toch de menselijke compensatie leveren voor het uitstervende Wal lonië. Het zal de nodige jonge werkkrachten verwekken die onze reusachtige pensioenenpyra mide voor instorting moet vrijwaren. Waarom zouden de leidende eco nomische kringen van den lande zich bezorgd maken over ons? Le vert Westvlaanderen alleen niet 15 a 20 van het ganse Belgische spaarwezen? Hebben de grootban ken geen kantoor gevestigd tot in de kleinste Westvlaamse parochies toe? Om er de laatste spaarcent weg door Vlaamse centen is de Waalse uit weg te halen natuurlijk. Want industrie opgebouwd en wordt er nog immer door in stand gehouden. Niet om ons ter hulp te komen. Want ai zijn er géén volledige cij fers voorhanden, toch bewijzen de statistische gegeven van een paar parastatalen dat ons aandeel in de gezamenlijke schotel gewoon onbe duidend is. In het licht van dit alles kunnen wij ons nu een oordeel vormen over een ons al te goed bekende frans talige Brusselse pers die het heel normaal vond dat er een massa interpellatie gehouden werd in het Parlement, in verband met de werkloosheid die nu ook haar in trede schijnt gedaan te hebben in Wallonië. Die volmondig de Waalse eisen steunt voor bijwerking van ultra-moderne verkeerswegen en kanalen die nooic tot hun volle ca paciteit werden gebruikt en die overigens bij ons gewoon niet be staan. Deze pers, om te beginnen m. L de Courricr de Ia Bourse et de la Banquevindt dat wij in Vlaan deren bezig zijn van ons werklo- zenp-obleem een taaikwestie te ma ken. Het heeft bij ons een politieke kleur gekregen, meent het blad. En in zake nieuwe industrieën behoort men uit te gaan van zuiver econo mische beschouwingen en niet van sociale bekommernissen. Dus niet \an de bezorgdheid om de korste brood voor onze huisgezinnen! In een zelfde zin. maar krasser nog neemt de Libre Bclgique van 2 Februari een loopje met de werkelijkheid en met onze nood, in haar commentaar rond het recente verslag van de Nationale Bank. Het Verslag vau de Nationale Bank aanvaardt, zo schrijft de Li bre, dat de werkloosheid in Vlaan deren een aanschijn heeft aange nomen dat men structueel is gaan betitelen, en waaraan slechts kan verholpen worden door het tot stand brengen van nieuwe vormen van economische activiteit. De Li bre is het daarmee niet helemaal eens. Als de werkloosheid in Vlaan deren momenteel de belangrijkheid heeft gekregen die wij kennen, dan is dat in de eerste plaats omdat thans plaatselijk een werkloosheids- \ergoeding werdt uitgekeerd aan de arbeiders die vroeger uitweken naar de industriële centra. Als er geen werklozenvergoeding bestond dan zou er in Vlaanderen ook geen werkloosheid zijn en dan zouden de industriële centra (Wallonië dus, (Zie vervolg blz. 2.) De militaire inspanning van ons land vertegenwoordigt inderdaad, budgetair gezien, een last van 24,4 milliard frank, wat per hoofd van onze actieve bevolking 7.000 frank betekent, of meer dan het gemid delde maandinkomen van de ac tieve bevolking. Met andere woor den wil dit zeggen, dat ieder wer kende Belg minstens een maand arbeidt, louter om de militaire in spanning van zijn vaderland te financieren. Er is echter een aspect van het vraagstuk, dat niet genoeg in het licht wordt gesteld. Als het inder daad waar is, dat een zo belang rijke inspanning wordt gevraagd van de actieve bevolking, dan is het niet minder waar, dat onze jongens, c!ie onder de wapens worden geroe pen, nog een veel zwaardere last nebben te dragen. En over die jon gens wordt al te weinig gesproken, zowel op het politieke als op het diplomatieke plan. GEEN OPPOSITIE-DEFAITISME We wensen ons hier niet te be zondigen aan 't gemakkelijk spelle tje dat de oppositie-partijen spelen, met betrekking tot de 24-maanden legerdienst. Het is immers al te onverantwoordelijk, alleen omdat men in de oppositiepartij staat, een maatregel te brandmerken, die. in gevolge de internationale verplich tingen van ons land noodzakelijk is. Ons land heeft inderdaad de verbintenis aangegaan, een bepaald contingent ter beschikking te kun nen houden en, vermits de bestaan de militiewet niet bij machte was die legersterkte te waarborgen, kon alleen een oplossing gevonden wor den in de verlenging van de leger dienst, waardoor steeds minstens dé helft méér troepen onder de wa pens is, dan tijdens het regime van de 12 maanden. We gaan het beginsel van deze lange legerdienst dus niet aanklam pen. De oppositie heeft overigens nooit de moed gehad, de werkelijke redenen van deze lange diensttijd onder 't oog te zien... De vergelij kingen met 1 et buitenland met Nederland vooral gaan inder daad niet op, omdat de kern van de kwestie te zoeken is in de domo- grafische samenstelling van de be volking der onder mekaar vergele ken landen: in België zijn nu een- Kon. het dan nóg iemand ver wonderen dat dit in zekere zin de Duitsers in de bol zou slaan en dat ze zouden zeggen: goed, gij hebt ons nodig; wij zijn bereid te doen wat gij vraagt, maar op die en die voorwaarde. Het is zo klaar als pompwater dat het zo moest aflopen en het komt ons dan ook onvermijdelijk voor dat Duitsland zulke verre gaande voldoeningen krijgt. Wie niet bereid is die toegevin gen te doen moet dan ook de za ken anders gaan bekijken en o.m. zeggen: wij hebben geen Duitse divisies nodig om hei Westen te verdedigen. In dat verband hebben wij ons tijdens de jongste weken afge vraagd of er zich niet een tendenz in die richting aan het afteke nen is. Uit Amerika kwamen inderdaad plots optimistische berichten. De jongste proefnemingen inzake (Zie vervolg blz. 7.) Uitgeput door bloedverlies en zeker ook terneergeslagen door hei besef van hetgeen er gebeurd was, wachtte de moordenaar, onder bewaking der Rijkswacht, on, verzorgd te worden. Zijn handen zijn krampachtig samengetrokken van de pijn, veroorzaakt door de won den aan de polsen. Op het aangezicht bemerkt men rechts de bloed sporen voortkomend van de wonde dis hij zich aan de borst toebracht. Tot Maandag, 4 Februari, was vertelde dat hij eindelijk werk ge- Leon-Corneel Borstlap een onbe kende te Watou, een vreemdeling die er zich drie maanden geleden was komen vestigen met zijn vrouw en drie kinderen. Hij was er het aantal werklozen komen verhogen en ging in de grensstreek voorbij als iemand, die geen vrien den noch vijanden telt. Deze onbekende, afkomstig uit Berchem bij Antwerpen, heeft zich zelf sedert Maandag een tries tige faam bezorgd, iedereen kent hem nu sedert die beruchte Maan dag, toen rond 10 u. als een vluch tig strovuur de mare rondliep dat Borstlap zijn 14-jarige zoon Ge rard met een broodmes de keel doorsneed. Door een half-winters land schap, waar het dooiweer vocht met de laatste sneeuw, reden wij naar de wijk Witte Huizen halfweg de Steenvoordestraat. Bij het huis nummer 51, een vervallen wit-gekalkt doeningske waarvan de groene vensterluiken tevergeefs poogden het uitzicht te verbete ren, hielden wij stil. Een rijks wachter stond bij de Ingang en de geburen gluurden van uit hun dein- nieuwsgierig naar het scha mel huisje. Zouden zij nu iets vernemen over deze vreemde indringer? WERKLOOSHEID EN ARMOEDE De 43-jarige Leon-Corneel Borst lap en zijn. 38-jarige echtgenote, Degenaers Maria, waren voor Wa tou toch geen volledige onbekenden. Toen Antwerpen in de jongste oorlogsjaren enkele tijd onder de Duitse V-bommen lag, waren zij met hun drie kinderen, Madeleine, Gerard en Alfons, thans respectie velijk 18, 14 en 12 jaar oud, naar Westvlaanderen gevlucht en had den er toen te Watou een veilig onderkomen gevonden, in het Ouderlingengesticht. Eens het gevaar voorbij, trok gans het gezin terug naar Berchem vonden had. Naar hij wist te vertellen, was er voor hem een zeer lonende werkge legenheid te Grobbendonk. Werk voor het leger, zei hij. Om reiskosten te besparen, zo vertelde hij verder, had hij een. gemeubeld appartement gehuurd en hij zou eens per maand naar huis komen. Zijn nieuw werk mocht hij dadelijk aanpakken en hij was naar Watou gekomen om er zijn fiets te halen ten einde geen nut teloze reizen per tram van Antwer pen naar Grobbendonk te moeten doen. ONVERWACHTE KENTERING Na gauw een kort avondmaal ge bruikt te hebben, trok Borstlap met zijn vrouw en kinderen mee naar de kinema. Het zou hem eens deugd dioen, zei hij. 'm&ÈÊ zijn werk in een glasblazerij Als ervaren glasblazer verdiende de man goed zijn brood. De drank zucht maakte echter van de man een lastigaard en meermaals kwam het tot heftige taferelen waarbij vrouw en kinderen het moesten ontgelden. De geldzorgen konden toch geweerd worden en toen de oudste, Madeleine, in 1949 een be trekking vond te Brussel als dienst meid en aldus het gezinsinkomen vermeerderde, scheen alles weer goed te gaan. De betrekkelijke welstand zou niet lang duren. Half-October had Borstlap de 14-jarige Gerard, die voor zijn ouderdom een flink opge groeide knaap was, meegenomen naar de glasblazerij, maar na en kele dagen werd de jongen door de directie der fabriek terug naar huis gezonden wegens zijn te jeugdige ouderdom. Tien dagen later viel ook Borstlap zelf zonder werk. De man scheen plots zijn leven over een andere boeg te willen smijten. Op zijn aandringen ver liet het gezin de stad en op 11 No vember kwamen zij met have en goed te Watou aan. Borstlap wilde voortaan op de buiten wonen. Voor lopig schooi' hij mee in de rij werk- 0lozen bij het stempelbureel en maal, tengevolge van het, lage ge- 1 hoopte inmiddels dat hij in het De mensen die hem kenden, spra ken altijd van die vrolijke krulïe- bol, die met een lach door het leven ging. Bovenstaande foto werd gc- nomen toen hij samen met vader, bij Antwerpen en Borstlap hervatte over wie hij dan fier was, enkele er zijn werk in een glasblazerij, tlaeen werkte on de srlasfahriek. Tn boortecijfer. de dienstplichtige jon gelui veel minder in a.antal clan in een land els Nederland, dat een zeer hoog demografisch niveau bereikt. (Zie vervolg blz 2 grensgebied wei eens aan bestaans middelen zou geraken, al ware het o„k in het kweken'van enkele die ren. Zo gemakkelijk ging het echter niet en pas was het gezin sedert een paar maanden ondergebracht dagen werkte op de glasfabriek. In de armen houdt hij een stuk glas. Zijn vader, die hem op de fabriek bracht en wellicht in dat jongens gemoed een horizont opende. zou drie maanden later zijn moorde naar worden De vrouw wist niet goed wat zij er aan had dat haar man ineens zo welgezind was, en 's anderen daags verwonderde het haar nog veel meer toen zij zijn bezorgdheid om de kinderen en om de gang van het huishouden bemerkte. De 14-jarige Gerard kloeg van een pijnlijk gezwel aan de tanden toen hij opstond. Vader, die zich vroeger nooit om de kinderen bekommerd had. maande de jongen aan liever een halve dag thuis te blijven van school. In de koude slaapgelegen heid boven onder de pannen, moest de jongen niet blijven en hij deed hem beneden te bed gaan liggen ir zi.in eigen slaapkamer. Tosn de 12-jarfce Alfons dan maar alleen optrok naar school, had hij een briefje mee van vader waarop deze met vaste hand ge schreven had: WAARDE HEER, Wil er nota van nemen dat mijn zoon Gerard, ziek zijnde, niet naar school kan komen. Vanmiddag aal hij in school zijn, Borstlap Leon. Zo vriendelijk en behulpzaam als hij deze morgen was, zag ik in een vervallen huisje langs de hem nog nooit»', verklaarde ons Nog garis onder de indruk van het verschrikkelijk toneel dat zij be leefde, vertelt de vrouw hoe zij haar kind vond met doorgesneden hals. Steenvoordestraat, of Borstlap gaf al zijn inzichten te kennen van terug te keren naar het Antwerpse. Inmiddels was de tO:Stand in het gezin rampspoediger geworden. De schamele inkomsten werden door Borstlap merendeels verbrast en de oudste doch.ét, die haar dienst nu o:;k to Brussel verlaten had en mee inwoonde, was reeds tot twee maal toe bfj cic Rijkswacht klacht gaan indienen omdat haar moeder mishandeld werd door vader. Toen de vader ook zijn dochter niet ont zag, ontvluchtte deze het ouderlijk dak en zccht te Antwerpen een onderkomen bij haar tante. TWEE MAAI, NAAR ANTWERPEN OP ZOEK NAAR WERK E n onverwachte kentering in de toestand deed zich voor toen Borst- i p Woensdag, 30 Januari, plots be sloot naar Antwerpen te reizen om er werk te zoeken. Donderdag was hij reeds terug, maar het geld dat zijn -vrouw hem meegaf, was reeds aan drank verbrast. 's Anderendaags vertrok hij op nieuw naar Antwerpen en Zondag avond. toen de vrouw zich met de twee jongste kinderen klaar maak te om naar de kinema te gaan, was zij niet weinig verwonderd rond 19.30 u. haar man te zien binnentreden, die haar welgezind zijn vrouw. Borstlap, die vroeger nooit een hand uitstak in het huishouden, bracht nog een geïmproviseerd ta feltje langs de schouw in orde, want in het armoedig huisje waai de enkele meubeltjes, getuigenissen van vroegere welstand, een scherpe tegenstelling vormden, moest men zich verhelpen zo goed het ging. Het kon zo wat 9.30 uur zijn toen de vrouw twee emmers gereed zette om bij geburen achter water te gaan, want in het huis dat het ge zin betrekt, is geen drinkwater voor handen. «Ga maar alleen water halen want ik heb hier 't een en 't ander te doen eer dat ik deze middag naar Antwerpen vertrek zei haai man, ge moet een beetje meer met de mensen sprekenhad hij er aan toegevoegd, want de men sen kennen ons hier niet, vertel hen maar dat ik werk gevonden heb te Grobbendonk De niets vermoedende vrouw, nog altijd niet begrijpend hoe haai man ineens zo vriendelijk gewor den was, liet de deur achter zich toevallen en stapte de straat over tot bij de geburen Decae, waar zij om water ging en met veel omhaal vertelde ze er dat Leon werk ge vonden had... en dat het nu wel beter zou gaan... HET GRUWELIJK TONEEL 'k Bleef wel 20 minuten weg verklaarde ons nadien de vrouw toen ze ons het relaas vertelde van al het verschrikkelijke dat zij die morgen had meegemaakt. Rond vijf voor tien kwam zij te rug en toen zij de deur opende, trof het haar dat het zo stil was in huis. In het midden van de vioer lag de overjas van haar man. Het was haar reeds opgevallen da. de fiets van haar man, die aan de gevel stond, verdwenen was. Zij stiet de deur van de slaapkamer open en bemerkte verschrikt da, er bloed kleefde aan het hoofd kussen van het bed. De deken.- lagen echter toegeplooid en zo retr bij haar het vermoeden dat haai zoon plots geweldig was beginne, te bloeden en dat haar man wei- licht er haastig mee naar een dok ter was gereden. Terug in de keuken werd haai' aandacht getroffen door bloedspo ren die zij bemerkte op een hand doek die over de leuning van da zetel lag, een emmer met water vertoonde eveneens overvloedige bloedsporen en met stijgende ver wondering zag zij langs de zetel een zware hamer liggen en een koord die daar straks nog niet lagen. Met een ruk trok de vrouw de deur der slaapkamer terug open en verwijderde de dekens van het bed. De ontzettende akeligheid van hetgeen zij daar zag, deed haar adem stokken, haar kind, haar Ge rard, lag daar met een gapende wonde aan de keel. Gerard», kermde zij, «wat is or met u gebeurd jongen? Als een schicht renae de vrouw bij geburen, wie zij vroeg' om haas tig een dokter te ontbieden. De ge neesheer was spoedig ter plaatse doch kon in niets meer helpen. Een diepe snede tot op de halswervels had de arme jongen schier ont hoofd. Een afschuwelijk toneel moet zich daar afgespeeld hebben. Het bloed van het slachtoffer was tot tegen de zoldering gespat. Dc houding van het lijk, dat nog warm had, wees er op dat de jongen te gen zijn vader nog wanhopig ge vochten had om zijn leven. Zijn beide armpjes lagen nog i een afwerende houding langs h t hoofd, terwijl de handen kram; - (Zie vervolg blz. Het huis nummer 51 langs de Steenvoordestraat, waar de misdaad zich afspeelde. In de zij-ingang bemerkt men de kleine Alfons, die zo pas thuiskwam van school en die door de rijkswachter aangemaand werd bij de geburen te gaan. Altlus werd het knaapje van het schrik wekkend toneel der misdaad gespaard.

HISTORISCHE KRANTEN

Het Wekelijks Nieuws (1946-1990) | 1952 | | pagina 1