VOOR POPERINGE EN IEPER
Dag van Herinnering
en... Verlangen
Koning George VI
Brussels Begrip
Vlaamse nood aan
yoor de
werk
Ontaarde vader snijdt zijn 14-jarige
zoon met een broodmes de keel over
12
Cl
van Engeland overleden
HuQe Week ven de Soldaat ten einde is
leder Belg werkt 1 maand
per jaar or onze militaire
inspanning te financieren
Troebelen
Weerzinwekkend familiedrama te Watou
KATHOLIEK WEEKBLAD VOOR POPERINGE - IEPER - WERVIK EN OMSTREKEN
ONZE 3 UITGAVEN:
ZATERDAG
Bladzijden
Jr
PRIJS
3 Frank
FEBRUARI
1952
ss, .mm
De Amerikaanse
Presidentsverkiezingen.
BUITENLANDS OVERZICHT
ROND HET WERKLOOSHEIDSPROBLEEM
Hoe de franstalige Brusselse pers de spot drijft met een volk dat
«Vlaams» is en alleen maar vraagt te werken voor zijn bestaan
De moordenaar, in het nauw gedreven, poogt zelfmoord te
plegen en wordt gevangen genomen
h
llfllflsH
HOOFDBUREEL en REDACTIE:
Poperinge Gasthuisstr. 19.
Tel. 9. - Postcheckr. 47.63.60.
PLAATSELIJKE BURELEN:
leper:
P. BRAS-DEKLERCK,
de Stuersstraat 4. - Tel. 445.
Nieuwpoort:
Drukkerij DUMON, Marktstr.
Roeselare:
J. VERRIEST-DEZEURE,
St-Alfonsusstr. 12. - Tel. 1523.
Veurne:
M. D'HERT, Noordstraat 14.
Aangesloten bij het Verbond der
Belgische Periodieke Pers
HET WEKELIJKS
POPERINGE en IEPER (met Wervik en randgemeenten).
ROESELARE (met Izegem-Menen en randgemeenten).
KUSTSTREEK (Veurne-Nieuwpoort-Diksmuide en randgemeenten).
48' JAAR.
Nr 6.
POSTABONNEMENT 1952:
België (tot einde 1952) 125 fr.
België (6 maand) 70 fr.
Andere landen 4fr. p. week
Verantwoordelijke Uitgever:
J. Sansen, Gasthuisstraat 19, Poperinge
11 Febnuari!
't Was vergadering geweest van
de Vrienden van' Lourdes Fiel
was verleden Zomer met de K.W.B,
in bedevaart meegereisd naar Lour
des en was natuurlijk lid geworden
van de VriendenNiet zo veel
om zelf nog 's dat geluk te hebben
zei Fiel, maar om ook aan anderen
dat groot genot te jeunen.
't Was precies of Fiel maar gister
was thuis gekomen van die reis.
Alles lag nog zo vers als boter in
zijn geest en zijn gemoed. Ieder
een zou 's moeten de gelegenheid
hebben mee te reizen zei hij mij
in 't naar huisgaan; dat zijn on
vergetelijke dagen, 't Is waar, het
werkt daar alles mee, de streek, de
«Gave», de ligging van de kerk,
de stemming onder de beevaarders,
de processie, die aanroepingen... ge
leeft daar in een andere wereld;
een wereld die U vreemd is en toch
niet vreemd, waarin ge opgaat, een
zee waarin ge verdrinkt Pé, hele
maal ondergaat. Waart ge van ar
duin of van beton, ge zoudt daar
murwe worden en zuiver deegl En
toch! Waar ik liefst van al nog te
rugkeerde, 's morgens heel vroeg
of in de late avond; naar de grot,
naar die rots, naar die rots waar
de Lieve Vrouw een bankske van
maakte om haar voet op te zetten!
...Als 't stil is rondom U en het
volk nog niet toestroomt en ge
daar opkijkt naar dat Lieve Vrou
webeeld, op die zelfde plaats waar
zij 't zal bij zes jaar honderd
jaar geleden zijn versaheen aan
dat arm kind; kijk Pé, dan gaat
het zo wel om daar 's werkelijk te
bidden, uw hert open te leggen,
open als een beddelaken, zonder
vouwen of hoekjes of kantjes. Daar
had ik deugd van Pé, onzeggelijk
veel deugd. Daar vaart ge weg naar
moeder toe!
En nu 11 Februari... de dag
der eerste verschijning; door de
Vrienden wordt die ciag een mis
gevraagd in onze kerk. We zullen
daar allen zijn die ooit naar Lour
des reisden. Allen, diegenen ten
minste die nog... in leven en ge
zond zijn. Allen, ons nestis niet
zo groot en toch zijn we een...
honderd 1 Dat hebben we beleefd.
De eersten die naar Lourdes
gingen? Twee soldaten die van
bachten de IJzel-, met een bran
cardier met verlof tot daar ge
raakten. Die twee kerels hebben
't vuur aan de lont gestoken, 't Is
hier ten andere niet anders dan
heel Vlaandei-n d-ur. Hoeveel...
duizenden Vlamingen zouden die
bedevaart hebben meegemaakt?
Jaar na jaar groeit het aantal
bedevaarten en het aanatl bede
vaarders.
De mensen, onze mensen wil
len daar naartoe, beweert Fiel,
maar 't is niet alleen «willen»!
Onze Lieve Vrouwe roept onze
mensen tot bij haar, daar aan die
rots. En als ik zag onze mensen,
dan bedoel ik ons gewoon volk lijk
ik zelf en gij, Pé, die moeten spa
ren, echt sparen, die moeten uit
zien naar een week betaald verlof,
of die het toch moeten bezinnen
hoe ze aoht of tien dagen weg
kunnen zonder... kleerscheuren!
Daarom is 't zo goed dat De
Vrienden van Lourdeseen gele
genheid schenken aan zo velen
die... hunkeren om ook 's mee te
gaan. Onze gewone mensen, Pé,
men kent z» reeds in Lourdes; ge
weet wel, al diegenen die in de
Zomer althans vast zijn aan de
basiliek, aan 't hospitaal en die
andere diensten. De geestelijken
kennen ons, zelfs de bisschop van
die streek kent die bedevaarders
uit ons bisdom. Bidden kunnen we
daar en... zingen! En niemand die
achterwege blijft bij de oefeningen,
een bedevaart is 't, een echte,
al is het ver van een... uitvaart.
Maar dat is voor de middag en voor
de avond, dan komt Thijl ook zijn
wens tonen, 't Kwamen verleden
jaar, binst wij daar waren, tal van
auto's toe, met Vlamingen. Ze de
den een paar dagen oefeningen
mee met ons, maar schoten dan
verder op.
't Is wel schoon, Pé, op reis,
Lourdes of een ander heiligdom te
bezoeken, maar... ziet ge, dat is
geen... bedevaart. Daar ontbreekt
de stemming; die mensen worden
niet opgenomen, ze worden niet op
gezogen in die lucht van gods
dienstige vroomheid, die oefenin
gen hebben dezelfde zin niet meer,
die reizigers blijven reizigers, Of is
't niet waar misschien dat wie aan
Uwbedevaart meedeed U
goê bekende en vriend is geworden?
Die vrienden van Lourdes? Die
bedevaarten van K.W.B. en K.A.V.?
...Zeg wat ge wilt, maar dat is
een zegen voor ons volk! Van die
bedevaart blijft er iets hangen in
U; alzo een beetje Lourdes-heim-
wee en 'n beetje Lourdes-mysterie!
'k Beleve dat nu alles weer met
11 Februari!
Pé, van Lourdes bracht ik wei
nig mee... 't mocht er niet.van af.
Maar in ds keuken hangt de post
kaart met de foto van 't huis
van Bernadette en daarnevens de
foto van die drie kinderen die
O. L. Vrouw zagen te Fatima. Hoe
langer hoe meer geloof ik dat O.
L. Vrouw meer houdt van... ge
wone mensen, of van zulke ten
minste die eenvoudig zijn. Berna
dette was toch maar êen arm
schaap, al is zij nu een rijke hei
lige. Die kinders te Fatima waren
niet veel beter... koeiertjes zouden
wij zeggen. Te La Salette, te Ban-
noux of te Beauraing... idem het
zelfde!
Als onze mensen daar eens meer
aan dachten! Zouden ze dan niet
zien dat moeder voorliefde heeft
voor hen die 't niet te breed heb
ben, voor die gezinnen die in het
dagelijks werk en de miserie van
iedere dag toch nog... gelukkig,
zijn, niet jagen achter geld en goud
en ten slotte rekenen op de voor
zienigheid en op Moeders hulp?
Wat denkt ge er van Pé?
'k Ben wel van Fiels ge
dacht en... gij?
11 Februari! Dag der eerste
verschijning van de Aleve Vrouw
in dat verlaten oord, in dit onbe
kend oord... Lourdes. Maar dat was
in 1858.
1952! Verlaten en onbekend oord
Lourdes?
Hoevelen zullen weerom dit jaar
uit Vlaanderen op bedevaart, op...
pelgrimage gaan naar dat genade
oord. Op bedevaart, met de last
van de reis, met de last van al de
oefeningen, kruisweg en nachtaan
bidding, maar met al de diepe...
vreugde van die last, in die enige,
onvergetelijke stemming van on
ze Vlaamse bedevaarten?
11 Februari! Dag van innige
herinnering voor alle Vrienden.
van Lourdes die oud-bedevaarders
zijn, van groot verlangen voor hen
die naar Lourdes hunkeren!
PÉ VLAMYNCK.
■ESTES KEFAUVER
Amerikaans democratisch Senator,
die zich kandidaat stelt voor de
komende presidentsverkiezingen.
Woensdagmorgen. 6 Februari is
Koning George VI van Engeland
in het koninklijk domein van San-
dringham (Norfolk) overleden. De
eerste berichten omtrent dit af
sterven werden bekend gemaakt
omstreeks 11.45 uur. Volgens deze
bekendmaking zou de Koning
Dinsdagavond normaal en als naar
gewoonte zijn ter ruste gegaan en
is hij Woensdagmorgen vredig en
al slapend gestorven.
Koning George VI was de twee
de zoon van George V. Hij werd
geboren op 14 December 1895 te
Sandringham en volgde zijn broe
der Edward VIII op als Koning
van Groot Brittannië, nadat deze,
na een kort beheer, omwille van
Mrs Simpson, aan de troon ver
zaakte. Vanaf 1920 droeg hij de
titel van Hertog van York en was
in 1923 gehuwd met Elizabeth
Bowles - Lyon, dochter van de
Graaf van Strathmore. Op 12 Mei
1937 werd hij op luisterrijke wijze
tot. Koning gekroond in de Abdij
van Westminster. Zijn huwelijk
werd gezegend met. twee dochters,
Elizabeth (geb. 1926), de troonop
volgster, die op 20 November 1949
in het huwellik trad met Luite
nant Philip Mountbatten, en Mar-
garet-Rose (geb. 1930).
Koning George VI was een zeer
geliefd Vorst. Vanaf zijn prilste
jeugd had hij steeds grote belang
stelling en voorliefde voor de vloot.
Zo nam hij zelf actief deel aan
de zeeslag bij Jutland in de eerste
wereldoorlog. Tijdens zijn rege
ring kende hij harde dagen als
regeringshoofd. De tweede wereld
oorlog en de bombardementen van
Londen en andere Engelse steden
waren zeer zware beproevingen,
evenals de sociale en economische
moeilijkheden na de oorlog en de
strijd om het behoud van de Do
minions.
Onmiddellijk na het bekendma
ken van het afsterven van de
Vorst werden over geheel het land
de vlaggen halftop gehesen, Chur
chill heeft onmiddellijk de Kabi
netsraad bijeengeroepen en de zit
ting van het Lagerhuis werd ver
daagd. De B.B.C. schorste haar
uitzendingen, alleen het gesproken
dagblad bleef op het programma.
Men zal zich herinneren dat de
Kroonprinses Elizabeth, in gezel
schap van haar echtgenoot, Don
derdag 31 Januari op reis is ge
gaan. Het pijnlijk nieuws van het
afsterven van haar vader bereikte
haar in Kenia, waar zij thans ver
toefde. De omreis moest 5 maan
den dureii en had het Prinsenpaar
eveneens naar Indië, Ceylon en
Australië moeten leiden. Beiden
keerden evenwel onmiddellijk na
de doodsmare naar Engeland te
rug. (Verv. Laatste Berichten.)
LAATSTE KANS
DIPLOMATIEKE BOMMEN
Wanneer wij de laatste dagen
de West-Europese kranten over
lopen of spreken met mensen die
zich vooral met internationale po
litiek bezighouden, dan is het
steeds hetzelfde punt dat thans
terug komt: Duitsland.
Hoe zo?
Wel, verleden week schreven
ivij er al over. Het gaat over het
Europees leger, de strijdkrachten
die elkeen zou moeten leveren en
het. deel van de financiële last dat
elkeen zou moeten op zich nemen.
Duitsland heeft eerst gevraagd
dat die financiële last niet zou be
paald worden door de bezettende
mogendheden, doch door het öo-
mitê der Wijzen van het Atlan
tisch Pact. En het kreeg ongeveer
voldoening.
Daarna zei Adenauer dat Duits
land alleen het verdrag over het
Europees leger zou kunnen aan
nemen en goedkeuren indien Duits
land kon vertegenwoordigd wor
den in de N.A.T.O. (Atlantische
Organisatie)
Èn men zocht een formule die
in feite voldoening zou geven Zon
der West-Duitsland eigenlijk in
het Atlantisch Pact op te nemen.
Thans spreekt de West-Duitse
Kanselier en spreekt vooral de
Duitse pers ook over het 8aar-
probleemdat voorafgaandelijk of
te zelfdertijde op bevredigende
wijze zou moeten opgelost worden.
De Fransen «eggen dat Ade
nauer diplomatieke bommen smijt,
dat hij met zijn vuist op tafel
slaat en wat al te veel pretentie
krijgt.
Adenauer, 'van zijn kant, loo
chent de persberichtenvolgens de
welke hij op een private bijeen
komst van de Christllch Democra
tische Union iets dergelijks xou
gezegd hebben.
Intussen komt Amerika tussen
om aan Frankrijk en West-Duits
land te vragen van weerskanten
redelijk te zijn en de scherpe hoe
ken af te ronden.
En binnenkort moet te Lissabon
de. Raad van het Atlantisch Pact
bijeenkomen en zou alles moeten
in kannen en kruiken zijn.
Dit moet er ons dan ook toe
brengen het probleem Duitsland
eens van zeer dichtbij te gaan be
kijken en een houding te gaan
aannemen die op lange termijn
als de beste moet voorkomen.
VAN WAAR KOMT
DUITSLANDS PRETENTIE?
Als de Fransen, en ook velen in
ons land, zeggen: Duitsland kriigt
een beetje al te veel pretentie, dan
moet men zich allereerst de vraag
stellen: hoe komt dat toch.
In zeker opzicht moet dit ons
inderdaad verwonderen. De oorlog
is pas zes jaar gedaan. Nazi-Duits-
land heeft heel de wereld op stel
ten gezet en onnoemelijke schade
aangericht. Men zou het tiental
len jaren lang kunnen bezetten en
milliarden oorlogsschade doen be
talen. En in plaats daarvan
heeft West-Duitsland omtrent zijn
totale vrijheid herwonnen en is
er over oorlogsschade haast geen
sprake (tenzij over de Dawes- en
Youngleningen betreffende de oor
logsschade van de oorlog 1911,-18!).
Zou dit dan voor de Duitsers
geen reden moeten zijn om zich
stillekens gelukkig te achten en
te zwijgen
Zo bekeken wei-
Maar... de wereld is niet blijven
stilstaan in 191,5.
En van de gedroomde vrede is
niets in huis gekomen.
De geallieerden uit Oost en We"st
van gisteren zijn-de tegenstanders
in de koude oorlog van heden en
de mogelijke hoofdvijanden in een
niet onmogelijke echte oorlog van
morgen.
Elk van belde bezet nu een stuk
van Duitsland. En alle twee we
ten zij het belang van de Duitse
ruimte en van de Duitse volks
massa en productiecapaciteit naar
waarde te schatten.
Is het dan, om die reden alleen
reeds, niet normaal dat Duitsland
uit die toestand het maximum aan
eigen voordelen tracht tehalen
Maar er is nog meer.
Sedert Amerika en het Westen
over het algemeen, na de putch
te Praag, ernstig aan hun weder-
bewapenina zijn gaan denken en
gaan werken, heeft Amerika niet
opgehouden te verklaren dat er
Duitse legers nodig waren om
West-Europa doelmatig te kunnen
beveiligen.
Er wordt de jongste tijd weer veel
over het leger gesproken. Ge kunt
geen krant openslaan of ge leest
een of ander over de besprekingen
met het oog op de integratie van
de strijdkrachten in het Europees
leger, of over de belangrijkheid van
de militaire inspanning van België.
Het Europees leger, als militair
en als politiek probleem, is beslist
een uiterst belangrijke aangelegen
heid voor een klein land als het
onze, dat gevaar loopt verstikt te
worden onder de arrogantie, de ver
meende superioriteit en het cijfer-
overwicht van de machtigere part
ners.
De militaire inspanning van Bel
gië is ook een aangelegenheid waar
over de wereldopinie nooit genoeg
kan worden ingelicht. In enkele
recente parlementaire documenten
zijn daarover overigens onlangs
zeer interessante cijfers verschenen.
Wij hoeven onze lezers niet te
overstelpen niet cijfers om hun an
dermaal duidelijk te maken welk
een nijpend tekort aan werkgele
genheid in Vlaanderen bestaat,
meer speciaal dan nog in West-
vlaanderen. Recente congressen en
studievergaderingen hebben er vol
doende ruchtbaarheid aan gegeven.
Zeventig procent van de totale
werkloosheid is gelocaliseerd in het
Een der eerste foto's van de aangerichte schade tijdens de jongste
troebelen in de Egyptische hoofdstad. De eigendommen der Europe
anen kregen het hard te verduren. Men bemerkt op de foto hoe een
winkelhuis gedeeltelijk verwoest werd en een auto die vernield en in
*d.
brand gestoken werd.
de hebben genomen, nadat Koning F a r o e k Eerste - Minister Nalias
Men herinnert zich hoe deze troebelen 'n cin-
"ash afzette en dhr Mahcr fashatot deze post verhief.
Vlaamse landsgedeelte. Zelfs gedu
rende een periode van opvallende
welvaart lijk wij er een achter de
rug hebben, hebben wij een be
langrijk overschot aan arbeids
kracht die geen broodwinning
vindt... Ik zeg niet op eigen bo
dem! Want tienduizend koelies uit
onze provincie gaan sedert mensen-
geheugenis de grenzen over om in
mensonwaardige omstandigheden,
ten prijze van lichamelijk én mo
reel verderf, een brokke broods te
gaan zoeken. Ik zeg niet op eigen
bodem, want sedert generaties
teert ae Waalse grootnijverheid op
het overschot van de Vlaamse le
venskracht. Sedert generaties wij
ken onze jonge gezinnen uit naar
Wallonië, laten er zich assimileren,
zodat mettertijd ten slotte alleen
nog hun naam als enig spoor van
herkomst overblijft.
Ondertussen gaan weleer bloei
ende sectoren van het eigen West
vla amse bedrijfsleven te kwiste, ten
gevolge van handelsovereenkomsten
met net buitenland, waaraan onze
cichorei, onze tabak, onze schoe
nen moeten opgeofferd worden aan
de uitvoer van kapitaalgoederen die
door de Waalse industrie worden
geleverd. En wij sputteren wel eens,
wij congresseren en stemmen een
motie en berusten. Wie geeft, er nu
acht op onze klacht, op onze nood?
Wij zijn zo ongevaarlijk en het,
derven gewoon. Vlaanderen zal
toch doorgaan, gelijk hoe, zijn kin
deren op te voeden om het leger op
de been te brengen dat onze vrij
heid moet bevechten. Vlaanderen
zal toch de menselijke compensatie
leveren voor het uitstervende Wal
lonië. Het zal de nodige jonge
werkkrachten verwekken die onze
reusachtige pensioenenpyra mide
voor instorting moet vrijwaren.
Waarom zouden de leidende eco
nomische kringen van den lande
zich bezorgd maken over ons? Le
vert Westvlaanderen alleen niet 15
a 20 van het ganse Belgische
spaarwezen? Hebben de grootban
ken geen kantoor gevestigd tot in
de kleinste Westvlaamse parochies
toe? Om er de laatste spaarcent
weg
door Vlaamse centen is de Waalse
uit weg te halen natuurlijk. Want
industrie opgebouwd en wordt er
nog immer door in stand gehouden.
Niet om ons ter hulp te komen.
Want ai zijn er géén volledige cij
fers voorhanden, toch bewijzen de
statistische gegeven van een paar
parastatalen dat ons aandeel in de
gezamenlijke schotel gewoon onbe
duidend is.
In het licht van dit alles kunnen
wij ons nu een oordeel vormen over
een ons al te goed bekende frans
talige Brusselse pers die het heel
normaal vond dat er een massa
interpellatie gehouden werd in het
Parlement, in verband met de
werkloosheid die nu ook haar in
trede schijnt gedaan te hebben in
Wallonië. Die volmondig de Waalse
eisen steunt voor bijwerking van
ultra-moderne verkeerswegen en
kanalen die nooic tot hun volle ca
paciteit werden gebruikt en die
overigens bij ons gewoon niet be
staan.
Deze pers, om te beginnen m. L
de Courricr de Ia Bourse et de la
Banquevindt dat wij in Vlaan
deren bezig zijn van ons werklo-
zenp-obleem een taaikwestie te ma
ken. Het heeft bij ons een politieke
kleur gekregen, meent het blad. En
in zake nieuwe industrieën behoort
men uit te gaan van zuiver econo
mische beschouwingen en niet van
sociale bekommernissen. Dus niet
\an de bezorgdheid om de korste
brood voor onze huisgezinnen!
In een zelfde zin. maar krasser
nog neemt de Libre Bclgique
van 2 Februari een loopje met de
werkelijkheid en met onze nood, in
haar commentaar rond het recente
verslag van de Nationale Bank.
Het Verslag vau de Nationale
Bank aanvaardt, zo schrijft de Li
bre, dat de werkloosheid in Vlaan
deren een aanschijn heeft aange
nomen dat men structueel is
gaan betitelen, en waaraan slechts
kan verholpen worden door het tot
stand brengen van nieuwe vormen
van economische activiteit. De Li
bre is het daarmee niet helemaal
eens. Als de werkloosheid in Vlaan
deren momenteel de belangrijkheid
heeft gekregen die wij kennen, dan
is dat in de eerste plaats omdat
thans plaatselijk een werkloosheids-
\ergoeding werdt uitgekeerd aan
de arbeiders die vroeger uitweken
naar de industriële centra. Als er
geen werklozenvergoeding bestond
dan zou er in Vlaanderen ook geen
werkloosheid zijn en dan zouden
de industriële centra (Wallonië dus,
(Zie vervolg blz. 2.)
De militaire inspanning van ons
land vertegenwoordigt inderdaad,
budgetair gezien, een last van 24,4
milliard frank, wat per hoofd van
onze actieve bevolking 7.000 frank
betekent, of meer dan het gemid
delde maandinkomen van de ac
tieve bevolking. Met andere woor
den wil dit zeggen, dat ieder wer
kende Belg minstens een maand
arbeidt, louter om de militaire in
spanning van zijn vaderland te
financieren.
Er is echter een aspect van het
vraagstuk, dat niet genoeg in het
licht wordt gesteld. Als het inder
daad waar is, dat een zo belang
rijke inspanning wordt gevraagd
van de actieve bevolking, dan is het
niet minder waar, dat onze jongens,
c!ie onder de wapens worden geroe
pen, nog een veel zwaardere last
nebben te dragen. En over die jon
gens wordt al te weinig gesproken,
zowel op het politieke als op het
diplomatieke plan.
GEEN OPPOSITIE-DEFAITISME
We wensen ons hier niet te be
zondigen aan 't gemakkelijk spelle
tje dat de oppositie-partijen spelen,
met betrekking tot de 24-maanden
legerdienst. Het is immers al te
onverantwoordelijk, alleen omdat
men in de oppositiepartij staat, een
maatregel te brandmerken, die. in
gevolge de internationale verplich
tingen van ons land noodzakelijk
is. Ons land heeft inderdaad de
verbintenis aangegaan, een bepaald
contingent ter beschikking te kun
nen houden en, vermits de bestaan
de militiewet niet bij machte was
die legersterkte te waarborgen, kon
alleen een oplossing gevonden wor
den in de verlenging van de leger
dienst, waardoor steeds minstens dé
helft méér troepen onder de wa
pens is, dan tijdens het regime van
de 12 maanden.
We gaan het beginsel van deze
lange legerdienst dus niet aanklam
pen. De oppositie heeft overigens
nooit de moed gehad, de werkelijke
redenen van deze lange diensttijd
onder 't oog te zien... De vergelij
kingen met 1 et buitenland met
Nederland vooral gaan inder
daad niet op, omdat de kern van
de kwestie te zoeken is in de domo-
grafische samenstelling van de be
volking der onder mekaar vergele
ken landen: in België zijn nu een-
Kon. het dan nóg iemand ver
wonderen dat dit in zekere zin de
Duitsers in de bol zou slaan en
dat ze zouden zeggen: goed, gij
hebt ons nodig; wij zijn bereid te
doen wat gij vraagt, maar op die
en die voorwaarde.
Het is zo klaar als pompwater
dat het zo moest aflopen en het
komt ons dan ook onvermijdelijk
voor dat Duitsland zulke verre
gaande voldoeningen krijgt.
Wie niet bereid is die toegevin
gen te doen moet dan ook de za
ken anders gaan bekijken en o.m.
zeggen: wij hebben geen Duitse
divisies nodig om hei Westen te
verdedigen.
In dat verband hebben wij ons
tijdens de jongste weken afge
vraagd of er zich niet een tendenz
in die richting aan het afteke
nen is.
Uit Amerika kwamen inderdaad
plots optimistische berichten.
De jongste proefnemingen inzake
(Zie vervolg blz. 7.)
Uitgeput door bloedverlies en zeker ook terneergeslagen door hei
besef van hetgeen er gebeurd was, wachtte de moordenaar, onder
bewaking der Rijkswacht, on, verzorgd te worden. Zijn handen zijn
krampachtig samengetrokken van de pijn, veroorzaakt door de won
den aan de polsen. Op het aangezicht bemerkt men rechts de bloed
sporen voortkomend van de wonde dis hij zich aan de borst toebracht.
Tot Maandag, 4 Februari, was vertelde dat hij eindelijk werk ge-
Leon-Corneel Borstlap een onbe
kende te Watou, een vreemdeling
die er zich drie maanden geleden
was komen vestigen met zijn
vrouw en drie kinderen. Hij was
er het aantal werklozen komen
verhogen en ging in de grensstreek
voorbij als iemand, die geen vrien
den noch vijanden telt.
Deze onbekende, afkomstig uit
Berchem bij Antwerpen, heeft
zich zelf sedert Maandag een tries
tige faam bezorgd, iedereen kent
hem nu sedert die beruchte Maan
dag, toen rond 10 u. als een vluch
tig strovuur de mare rondliep dat
Borstlap zijn 14-jarige zoon Ge
rard met een broodmes de keel
doorsneed.
Door een half-winters land
schap, waar het dooiweer vocht
met de laatste sneeuw, reden wij
naar de wijk Witte Huizen
halfweg de Steenvoordestraat. Bij
het huis nummer 51, een vervallen
wit-gekalkt doeningske waarvan
de groene vensterluiken tevergeefs
poogden het uitzicht te verbete
ren, hielden wij stil. Een rijks
wachter stond bij de Ingang en de
geburen gluurden van uit hun
dein- nieuwsgierig naar het scha
mel huisje.
Zouden zij nu iets vernemen
over deze vreemde indringer?
WERKLOOSHEID EN ARMOEDE
De 43-jarige Leon-Corneel Borst
lap en zijn. 38-jarige echtgenote,
Degenaers Maria, waren voor Wa
tou toch geen volledige onbekenden.
Toen Antwerpen in de jongste
oorlogsjaren enkele tijd onder de
Duitse V-bommen lag, waren zij
met hun drie kinderen, Madeleine,
Gerard en Alfons, thans respectie
velijk 18, 14 en 12 jaar oud, naar
Westvlaanderen gevlucht en had
den er toen te Watou een veilig
onderkomen gevonden, in het
Ouderlingengesticht.
Eens het gevaar voorbij, trok
gans het gezin terug naar Berchem
vonden had.
Naar hij wist te vertellen, was er
voor hem een zeer lonende werkge
legenheid te Grobbendonk. Werk
voor het leger, zei hij.
Om reiskosten te besparen, zo
vertelde hij verder, had hij een.
gemeubeld appartement gehuurd en
hij zou eens per maand naar huis
komen. Zijn nieuw werk mocht hij
dadelijk aanpakken en hij was
naar Watou gekomen om er zijn
fiets te halen ten einde geen nut
teloze reizen per tram van Antwer
pen naar Grobbendonk te moeten
doen.
ONVERWACHTE KENTERING
Na gauw een kort avondmaal ge
bruikt te hebben, trok Borstlap met
zijn vrouw en kinderen mee naar
de kinema. Het zou hem eens
deugd dioen, zei hij.
'm&ÈÊ
zijn werk in een glasblazerij
Als ervaren glasblazer verdiende
de man goed zijn brood. De drank
zucht maakte echter van de man
een lastigaard en meermaals kwam
het tot heftige taferelen waarbij
vrouw en kinderen het moesten
ontgelden. De geldzorgen konden
toch geweerd worden en toen de
oudste, Madeleine, in 1949 een be
trekking vond te Brussel als dienst
meid en aldus het gezinsinkomen
vermeerderde, scheen alles weer
goed te gaan.
De betrekkelijke welstand zou
niet lang duren. Half-October had
Borstlap de 14-jarige Gerard, die
voor zijn ouderdom een flink opge
groeide knaap was, meegenomen
naar de glasblazerij, maar na en
kele dagen werd de jongen door de
directie der fabriek terug naar huis
gezonden wegens zijn te jeugdige
ouderdom. Tien dagen later viel
ook Borstlap zelf zonder werk.
De man scheen plots zijn leven
over een andere boeg te willen
smijten. Op zijn aandringen ver
liet het gezin de stad en op 11 No
vember kwamen zij met have en
goed te Watou aan. Borstlap wilde
voortaan op de buiten wonen. Voor
lopig schooi' hij mee in de rij werk-
0lozen bij het stempelbureel en
maal, tengevolge van het, lage ge- 1 hoopte inmiddels dat hij in het
De mensen die hem kenden, spra
ken altijd van die vrolijke krulïe-
bol, die met een lach door het leven
ging. Bovenstaande foto werd gc-
nomen toen hij samen met vader,
bij Antwerpen en Borstlap hervatte over wie hij dan fier was, enkele
er zijn werk in een glasblazerij, tlaeen werkte on de srlasfahriek. Tn
boortecijfer. de dienstplichtige jon
gelui veel minder in a.antal clan in
een land els Nederland, dat een
zeer hoog demografisch niveau
bereikt.
(Zie vervolg blz 2
grensgebied wei eens aan bestaans
middelen zou geraken, al ware het
o„k in het kweken'van enkele die
ren.
Zo gemakkelijk ging het echter
niet en pas was het gezin sedert
een paar maanden ondergebracht
dagen werkte op de glasfabriek. In
de armen houdt hij een stuk glas.
Zijn vader, die hem op de fabriek
bracht en wellicht in dat jongens
gemoed een horizont opende. zou
drie maanden later zijn moorde
naar worden
De vrouw wist niet goed wat zij
er aan had dat haar man ineens
zo welgezind was, en 's anderen
daags verwonderde het haar nog
veel meer toen zij zijn bezorgdheid
om de kinderen en om de gang
van het huishouden bemerkte. De
14-jarige Gerard kloeg van een
pijnlijk gezwel aan de tanden toen
hij opstond. Vader, die zich vroeger
nooit om de kinderen bekommerd
had. maande de jongen aan liever
een halve dag thuis te blijven van
school. In de koude slaapgelegen
heid boven onder de pannen, moest
de jongen niet blijven en hij deed
hem beneden te bed gaan liggen ir
zi.in eigen slaapkamer.
Tosn de 12-jarfce Alfons dan
maar alleen optrok naar school,
had hij een briefje mee van vader
waarop deze met vaste hand ge
schreven had:
WAARDE HEER,
Wil er nota van nemen dat
mijn zoon Gerard, ziek zijnde,
niet naar school kan komen.
Vanmiddag aal hij in school
zijn,
Borstlap Leon.
Zo vriendelijk en behulpzaam
als hij deze morgen was, zag ik
in een vervallen huisje langs de hem nog nooit»', verklaarde ons
Nog garis onder de indruk van het
verschrikkelijk toneel dat zij be
leefde, vertelt de vrouw hoe zij
haar kind vond met doorgesneden
hals.
Steenvoordestraat, of Borstlap gaf
al zijn inzichten te kennen van
terug te keren naar het Antwerpse.
Inmiddels was de tO:Stand in het
gezin rampspoediger geworden. De
schamele inkomsten werden door
Borstlap merendeels verbrast en de
oudste doch.ét, die haar dienst nu
o:;k to Brussel verlaten had en
mee inwoonde, was reeds tot twee
maal toe bfj cic Rijkswacht klacht
gaan indienen omdat haar moeder
mishandeld werd door vader. Toen
de vader ook zijn dochter niet ont
zag, ontvluchtte deze het ouderlijk
dak en zccht te Antwerpen een
onderkomen bij haar tante.
TWEE MAAI,
NAAR ANTWERPEN
OP ZOEK NAAR WERK
E n onverwachte kentering in de
toestand deed zich voor toen Borst-
i p Woensdag, 30 Januari, plots be
sloot naar Antwerpen te reizen om
er werk te zoeken. Donderdag was
hij reeds terug, maar het geld dat
zijn -vrouw hem meegaf, was reeds
aan drank verbrast.
's Anderendaags vertrok hij op
nieuw naar Antwerpen en Zondag
avond. toen de vrouw zich met de
twee jongste kinderen klaar maak
te om naar de kinema te gaan,
was zij niet weinig verwonderd
rond 19.30 u. haar man te zien
binnentreden, die haar welgezind
zijn vrouw.
Borstlap, die vroeger nooit een
hand uitstak in het huishouden,
bracht nog een geïmproviseerd ta
feltje langs de schouw in orde,
want in het armoedig huisje waai
de enkele meubeltjes, getuigenissen
van vroegere welstand, een scherpe
tegenstelling vormden, moest men
zich verhelpen zo goed het ging.
Het kon zo wat 9.30 uur zijn toen
de vrouw twee emmers gereed zette
om bij geburen achter water te
gaan, want in het huis dat het ge
zin betrekt, is geen drinkwater
voor handen.
«Ga maar alleen water halen
want ik heb hier 't een en 't ander
te doen eer dat ik deze middag
naar Antwerpen vertrek zei haai
man, ge moet een beetje meer
met de mensen sprekenhad hij
er aan toegevoegd, want de men
sen kennen ons hier niet, vertel
hen maar dat ik werk gevonden
heb te Grobbendonk
De niets vermoedende vrouw, nog
altijd niet begrijpend hoe haai
man ineens zo vriendelijk gewor
den was, liet de deur achter zich
toevallen en stapte de straat over
tot bij de geburen Decae, waar zij
om water ging en met veel omhaal
vertelde ze er dat Leon werk ge
vonden had... en dat het nu wel
beter zou gaan...
HET GRUWELIJK TONEEL
'k Bleef wel 20 minuten weg
verklaarde ons nadien de vrouw
toen ze ons het relaas vertelde van
al het verschrikkelijke dat zij die
morgen had meegemaakt.
Rond vijf voor tien kwam zij te
rug en toen zij de deur opende,
trof het haar dat het zo stil was
in huis. In het midden van de
vioer lag de overjas van haar man.
Het was haar reeds opgevallen da.
de fiets van haar man, die aan de
gevel stond, verdwenen was. Zij
stiet de deur van de slaapkamer
open en bemerkte verschrikt da,
er bloed kleefde aan het hoofd
kussen van het bed. De deken.-
lagen echter toegeplooid en zo retr
bij haar het vermoeden dat haai
zoon plots geweldig was beginne,
te bloeden en dat haar man wei-
licht er haastig mee naar een dok
ter was gereden.
Terug in de keuken werd haai'
aandacht getroffen door bloedspo
ren die zij bemerkte op een hand
doek die over de leuning van da
zetel lag, een emmer met water
vertoonde eveneens overvloedige
bloedsporen en met stijgende ver
wondering zag zij langs de zetel
een zware hamer liggen en een
koord die daar straks nog niet
lagen.
Met een ruk trok de vrouw de
deur der slaapkamer terug open en
verwijderde de dekens van het bed.
De ontzettende akeligheid van
hetgeen zij daar zag, deed haar
adem stokken, haar kind, haar Ge
rard, lag daar met een gapende
wonde aan de keel.
Gerard», kermde zij, «wat is
or met u gebeurd jongen?
Als een schicht renae de vrouw
bij geburen, wie zij vroeg' om haas
tig een dokter te ontbieden. De ge
neesheer was spoedig ter plaatse
doch kon in niets meer helpen. Een
diepe snede tot op de halswervels
had de arme jongen schier ont
hoofd. Een afschuwelijk toneel
moet zich daar afgespeeld hebben.
Het bloed van het slachtoffer was
tot tegen de zoldering gespat. Dc
houding van het lijk, dat nog warm
had, wees er op dat de jongen te
gen zijn vader nog wanhopig ge
vochten had om zijn leven.
Zijn beide armpjes lagen nog i
een afwerende houding langs h t
hoofd, terwijl de handen kram; -
(Zie vervolg blz.
Het huis nummer 51 langs de Steenvoordestraat, waar de misdaad
zich afspeelde. In de zij-ingang bemerkt men de kleine Alfons, die
zo pas thuiskwam van school en die door de rijkswachter aangemaand
werd bij de geburen te gaan. Altlus werd het knaapje van het schrik
wekkend toneel der misdaad gespaard.