Het oorspronkelijk verhaal van een der eerste Vlamingen
die naar de Nieuwe Wereld uitweek
Onze
Week-end
Reportage
«HET WEKELIJKS NIEUWSS Saterdag 8 Nots 1852 B&. IS,
AMERIKA M VOOR Ilffil) UUR
Aan de haven van New-York prijkt
het reusachtig Vrijheidsstandbeeld.
De zinnebeeldige vrouw draagt een
toorts en in de andere hand de
Onafhankelijkheidsverklaring. Het
werd in 1888 door het Franse
volk aan de Verenigde Staten ge
schonken.
Charles-Louis Desmedt
Op de grote baan die van Diks-
muide naar leper leidt, even voor
bij de gemeente Woumen, recht
over het kasteel van Baron de
Coninck, maar toen bestond het
nog niet, lag een hoeve, bewoond
door de familie Desmedt. Ook die
hoeve, Het Duivenkot is sinds
lang verdwenen, alleen een «mote»,
of hoogte, duidt nog de plaats aan
waar ze eens gelegen was. De De-
smedt's bezaten hun hoeve ln
eigendom, het waren dus welstel
lende boeren, en hun zoon Louis
was voorbestemd om als landbou
wer op het erf te blijven. Maar
het gebeurde andersom Louis
verliefde op een meisje van de
plaatsede kom van het dorp,
trouwde met haar, zeer tegen de
goesting van zijn ouders, en open
de een lakenssnijderswinkel
een textielwinkel; doch daar hij
om zijn huwelijk met gans de
familie in onmin leefde, niemand
meer over de zullekwam om
hem de penning te jeunenof
bij hem kwam kopen, geraakte
hij moeilijk aan zijn brood en
met wrok in het hart trok hij
naar Amerika vanwaar hij vol
gende brief schreef:
55 dagen op een zeilschip
Milwaukée, 24 Febr. 1848.
Heden zijn wij in volle gezond
heid en welvarend. Onze reis heeft
geduurd: 55 dagen. De 14* Augus
tus zijn wij aan boord van het
schip Emma gegaan en de 18»
afgesteken. Zes dagen hebben we
op de Schelde gekruist, de 24" wa
ren we vóór het fort Lilloen
langs Vlissingen zijn we de Noord
zee ingevaren aan boord hebben
de 108 passagiers, 2 priesters, 2
familiën van Aalst en 3 van Cad-
zand. Nauwelijks waren we
vier uur in zee of ons schip
was als een hospitaal en wij
hadden slechts één bekommer
nis... onze maag wat te ledigen.
De 25" hoorden wij de Hoogmis
aan boord van het schip, op de
Engelse kust, bij Dover. Op 26'
bij het eiland Wight, de 27° vóór
Portsmouth, haven van Lisbonne,
hoofdstad van Portugal. Dit was
mijn verjaardag, we bakten pan-
nekoeken en hielden kermis. Des
anderendaags hield de zee ook
kermis; hier liepen hoge golven
lijk bergen en alles rolde over
hoop, niemand kon zich op de be
nen houden; men verloor een zeil.
De 3" September doorzeilden wij
de Spaanse Zee, vandaar namen
wij directie West in ruime zee en
de 4' liepen wij 125 mijlen. Van
dan af was de wind ons voorde
lig tot de 15°. Er begon een tem
peest dat achttien uren duurde
en dat ons het Noorden indreef.
Een dodelijke stilte heerste op
het schip, eenieder was in gebed.
Men hoorde niets dan een treu
rige klok die van tijd tot tijd, vol
gens de bewegingen van het schip,
haar trage kloppen liet horen. De
armen der masten (ra's) sloegen
in het water, de vogels kwamen
op het schip om rust te nemen,
de zwaarste kisten verliepen van
op hun plaats, men moest zich
in het bed vasthouden. Ik alleen
bleef langst op het dek de golven
beschouwen, die van tijd tot tijd
over het schip sprongen. Zo wer
den wij Noordwaarts gedreven
totdat wij begonnen de walvis en
de vliegende vis te ontmoeten.
Enigen zegden dat wij de Golf
van Mexico indreven en dat. men
ons in het mensenmoordend Vc-
rapas zou laten. Hierop antwoord
de mijn vrouw: «Dat God het
schip stuurt waar het Hem be
lieft, als Hij ons maar naar het
verdrukte Vlaanderen niet terug
zendt.
New-York
Zes dagen moesten we varen
om terug op onze weg te ge
raken, zodat er op 23 September
uit de mast geroepen werd, om
één uur van de nacht: «Land!
Land! Alle reizigers sprongen
uit het bed, zelfs de kranken, om
de nieuwe wereld te beschouwen.
Een dag en een nacht bleven wij
in de baai van de haven. Alle
reizigers zegden dat wij in de
lusthof des hemels waren. Do
baai heeft buitengewone bermen
(oevers) bezet met kastelen in
drie hoogten, de eerste reeks aan
het water, de tweede boven de
eerste en de derde boven de twee
de, zodat dit het schoonste zicht
is dat ooit in Europa is te zien
geweest. Ik heb enige van die
gebouwen opgenomen (getekend).
Daar werden wij van de dokter
en van de heren der stad over
zien (onderzocht). De 25°, om 4 u.
in de namiddag, beschouwden wij
rle stad New-York met ziln 400
kerken, 4.000 straten, 22.000 hui-
Een en 400.000 inwoners. De ha
gen rond kerkhoven en kastelen
zijn al in gegoten ijzer, veel scho
ner en kunstiger dan de barrière
van de Heer de Coninck te Mer-
kem. De kostelijkheid, schoonheid
en pracht van deze stad kan
ik niet beschrijven. Bij al deze
schoonheid is ook vuiligheid, deze
stad ia besmet met vele weeglui
zen waarvan alle huizen vervuld
zijn.
Naar het binnenland
De 28° stapten we op het stoom
schip Colombie dat ons ln één
dag te Albany bracht. Vandaar
trokken we op Rochester, Utuca,
Siracuse, Romen nevens Philadel
phia, Pitsburg, Appelhouwer, nu
Canada, en dan Buffalo, tussen
het lac Ontario en Erié. Hier heb
ben we een ander stoomschip ge
nomen, het schoonste en koste
lijkste van gans Amerika dat ons
over het meer Erié, Huron en Il
linois (Bovenmeer) voerde en dat
op zijn terugvaart op het Erié-
meer vergaan is. Op dit schip wa
ren de matrozen allen Moren
(zwarten) en ik was koksknecht.
De vis kookte men in boter en
braadde men in suiker en al het
brood werd in suiker gebraden.
Deze lac's zijn gevaarlijk. In
schuw weder moeten alle schepen
ter oorzake van hun ondiepen
steengrond verbrijzeld worden.
Van New-York tot aan Buffalo
zijn de merkwaardigste bijzonder
heden: de grote steenrotsen die
in vele plaatsen overhellend zijn,
waarvan er een is van zes hoog
ten; de waterval Ontario of Nia-
garra, die 130.000 ton water laat
vallen; een brug van een half uur
lang; de schoonheid der gebouwen
en hoofdsteden die gans wit zijn,
staande op witte pilaren. Omtrent
500 uren heb ik geen ander ge
bouwen gezien. In de steden is
ook alles wit en de straten recht
hoekig doorsneden. Te lande is
het ook zo: alle stukken land en
propriëteiten zijn vierkantig, alle
straten zijn kruisstraten. Dit is
het schoonste land ter aarde.
Een uur van de stad, aan het
Illinoismeer, heb ik 40 ha. land
gekocht voor de som van 1200 fr.
Voor Bchrijven, koopbrief en ze
gels 6,40 fr. Dit is een schone par
tij effen land en zo vierkant als
een tegel. Er loopt een beek door
en langs deze heeft men schone
maaiweiden en grazlngen. Er
Op onze dagen heeft iedereen al een hele hoop verhalen en verhaaltjes gelezen over
Amerika. Het land waar alles the biggest in the worldis heeft reeds menig pen beroerd
en wij kennen allemaal het verhaal van de Amerikaan die voor het eerst in Europa kwam
en het hier allemaal zo petieterig en klein vond dat hij de Boerentoren van Antwerpen voor
werkmanswoning aanzag. Met de overvloed van verhalen uit het land dat men De Nieuwe
Wereld» is gaan noemen is oo een flink stukje overdrijving meegekomen zodat het vaak
moeilijk werd om waarheid en verdichtsel uit elkaar te houden. De tijd heeft nochtans ge
leerd en onomstotelijk bewezen dat Amerika in werkelijkheid toch het land der onbegrensde
mogelijkheden is, het land der multimillionairs, van wolkenkrabbers... en van atoombommen.
Velen hebben al eens hun stamboom nagekeken in de zoete hoop dat zij er wellicht
een verre voorzaat uit opvissen die ginder, in dat Land van Belofte op goede voet stond
mei vrouwe Fortuna en de achterblijvers uit Europa met een fabelachtig fortuintje bedacht.
Daar is inderdaad af en toe een suikernonkel opgedoken en in de verbeelding nog meer dan
in werkelijkheid die alleen dienden om verbeeldingrijke schrijvers wat Inspiraties te bezorgen.
Hieronder geven wij over Amerika een heel ander beeld dan wij het gewoon zijn te
zien. Het is een onvervalste getuigenis over de Nieuwe Wereld en hoe zij er uitzag ruim
100 jaar geleden. Het is een eenvoudige brief geschreven van uit Milwaukée op 24 Febr. 1845.
De tekst van deze brief is oorspronkelijk en werd alleen op gebied van spelling wat
aangepast zonder nochtans te raken aan het kruimige en het rake beeld dat de schrijver er
wist in te leggen. Gemakkelijkheidshalve plaatsten wij enkele tussentitels om het geheel wat
in te delen.
Onze lezers zullen In deze regels die volgen vaak een schepje sarcasme en zelfs wat
bitterheid ontmoeten, de schrijver ervan nam inderdaad geen blad vóór de mond om zijn
achtergebleven verwanten de Ie te spellen. Tot beter begrip hiervan een kleine inleiding waar
wij de uitwijkeling Charles-Louis Desmedt, uit Woumen, voorstellen.
de religie. Dopen, trouwen en be
graven kost hier niets. Gendar
men, garden, heren en priesters
kan men zelf aan geen kleding
herkennen, allen zijn burgers. Nie
mand is hier heer, zo rijk hij ook
wezen moge. Voor ambachtslie
den is het niet zeer goed om re
den dat men alles in de winkels
kofept, zoals ploegen die gans van
ijzer zijn gegoten, wagens, kar
ren, eggen, keerns, schone laar
zen, alles wat voor de landbouw
nodig is. De ambachtslieden heb
ben zelf hun stiel gedood met
tienmaal zoveel te vragen als de
waarde van hun werk bedroeg.
Voor een wagen vroeg een wagen
maker en smid 7 tot 800 fr., in
de winkels koopt men er een voor
150 fr. Voor een paar laarzen wil
de de schoenmaker 28 fr. hebben,
in de winkels voor 8 h 10 fr. De
schoenmaker, met zijn stinkende
pikschorte, vroeg voor een paar
teenlappen te leggen in België zo
veel als men hier in de winkel de
hele laarzen nieuw koopt. De Sta
ten hebben erin voorzien om de
winkels van alles te vervullen.
Het bard (planken) koopt men in
de zaagmolens geschaafd en ge
ploegd voor 40 fr. de 1000 voet.
Het land koopt men, één uur van
de stad, voor 80 fr. de ha. en ver
der af voor 6,40 fr.; men pacht
een ha. voor 2 fr. Een vet zwijn
koopt men hier voor 10 fr., zes
uur verder voor 0,80 fr. Hier zijn
geen kooplioin zwijnen, de
jongen van zes weken oud maakt
men ln worsten en die smaken
zeer goed. Ik heb ook twee zeu
gen met jongen in, wat hennen en
eenden. Een kalfkoe met kalf in
of een kalf achter haar lopende
koopt men voor 40 80 fr. Men
koopt hier altijd de koe met het
kalf. De koeien zijn zwaarder dan
in België maar niet zo hoog op
hun poten en ze hebben een uit
nemend tutement (geloei). Ze gaan
nooit onder dak en zijn altijd vet;
men eet hun vlees aan 2 cents het
pond. De paarden zijn goedkoop
Dit is het Witte Huis de residentie die aan de Presidenten
wordt voorbehouden. Zoals men zich zal herinneren werd dit prach
tig gebouw van binnen helemaal hersteld. Tijdens de herstelling
verbleef de President tijdelijk op Blair House.
staan veel suikerbomen op zodat
ik jaarlijks een grote massa sui
ker kan trekken. Deze boom ge
lijkt veel aan een linde, men tapt
de suiker uit de stam en men
kookt die zoals men in België
moes maakt, en van dit kooksel
krijgt men nog sirope en azijn.
Ook heb ik allerhande fruit, als
appels, peren, pruimen, notebo-
men en veel wijngaarden. De bo
men zijn eiken, olmen, essen, lin
den, ijzerhout. Ik heb meer dan
tachtig eiken boven de vijftien
voet dik en omtrent vijftig voet
lang.
Land en volk
Het is reeds tien jaar dat hier
een Fransman het eerste huis
bouwde en in min dan tien jaar
zal deze stad Parijs overtreffen.
Hier (in Milwaukee) is een bis
schop en vier katholieke priesters.
Van 's morgens 7 u. tot 's avonds
10 u. zijn 's Zondags alle kerken
open en er is veel volk. Alle win
kels en herbergen zijn gesloten
en hier is nooit getwist aangaan
Weliswaar minder dan vroeger treft men in Amerika nog de India
nen aan, die in hun typsche bootjes de vele rivieren en meren van
het land doorkruisen.
maar veel kleiner dan ln België.
De beste en schoonste zijn deze
die voortkomen van een wilde
hengst en een Engelse merrie.
Deze hengsten zijn maar vier
voet hoog maar wonderschoon. De
schapen zijn gelijk aan die van
België.
Alle vogels die men in België
vindt zijn hier ook, uitgenomen
kraaien en mezen; de patrijzen
zijn als grote hennen en zitten
zowel op de ljomen als op de
grond. De hazen zijn wit en er
zijn veel herten.
Hier zijn geen ezels, de boerin
nen zitten op kleine peerdjes, do
boeren rijden in voituren.
De pracht is hier uitnemend. Er
zijn mensen van alle natiën als
Zweden, Essen, Denen, Noren,
Pommersen, Hannoversen, Duit
sers, Belgen, Engelsen, Fransen,
lerlanders, enz. De vrouwen van
de Noren zijn juist in kostume
als de Belgische, uitgenomen dat.
zijn geen kanten aan hun cornet
(hoofddeksel) hebben. Van hun
taal kan men niets verstaan. Zij
bouwen een stad met. naam Misky,
zeven uur van de onze. Bij ons
zijn het ai Duitsers en Ieren.
Het Duits kunnen we goed ver
staan en spreken, met de Engel
sen hebben we meer moeite; mijn
dochter is in de Engelse school
12 Milwaukee en leert wel.
Indianen
Wij wonen aan de westzijde van
het meer Illinois, in het land der
Kikapou's. Deze wilden zijn hier
nog, maar ze zijn niet zoals men
ze afschildert; ze zijn zedig, goed
hartig en beschaafd en uitvinders
van kunstwerken. Wanneer men
hen ontmoet zijn ze altijd in ben
den, ze groeten u, glimlachen en
gaan stil verder zonder het min
ste gerucht of geraas te maken.
Hun kledij bestaat in een blauw
of wit deksel op de rug, de benen
met rood laken omwonden en aan
elk oor een menigte blikken of
koperen platen. De borst en het
gezicht zijn wit of zwart geschil
derd en op het hoofd hebben ze
rechtstaand stekelhaar. Velen zijn
gewapend met kostelijke snapha
nen (geweren) of met boog en
pijlen. Zij maken kunstige brei
werken, manden, matten, reticu-
len en vrouwenhoeden. Het rijn
slimme mensen; velen kennen
Frans en vertellen historiën van
boven de drie honderd jaar oud;
zij zijn hoveerdig maar vrijgees
ten en erkennen geen koningen.
Als men hen zegt: De Fransen
zullen komengeven zij een
grote schreeuw en stampen op de
grond. De mannen kent men uit
de vrouwen niet, ze trekken de
baard uit; allen hebben een breed
gezicht en gaan al wringen met
de tenen naar elkander toe. BIJ
mijn huis en op mijn land zijn er
van hun begraafplaatsen, deze
zijn een hoop aarde bij een boom
op welke zij het portret van de
dode kunstig uitsnijden. Als de
maan schijnt jagen zij ganse
nachten. Ze kennen geen geld;
voor een cent die nieuw is, kan
men een schoon peerd kopen. Hun
peerden zijn goed geleerd en heb
ben geen toom van node; ze heb
ben goede voeten en moeten nooit
geijzerd worden.
Deze voorzomer moeten al deze
wilden over de Mississipi gedre
ven worden. De troepen zijn reeds
in onze stad gekomen. Ieder bur
ger die met de troepen wil mede
gaan krijgt 40 gemete land. Ik
heb ook goesting, maar mijn
vrouw wil niet Ze zegt dat wij
nog beter veertig hectaren zou
den kopen. WIJ hebben 1930 uren
lang moeten dolen zonder ver
volgd te zijn en we moeten ook
de vervolgers der wilden niet zijn,
want die hebben ons geen kwaad
gedaan. Wanneer wij in hun c;
banen visiete maken geven ze ons
gebraden hertenvlees te eten, waar
we soms bij de eigen familie niets
gepresenteerd werden, en, zegt ze,
kwaad voor goed lonen ls alleen
ln België mode.
Bij dit alles moet men zich niet
Inbeelden dat iedereen hier ge
lukkig is. Ik heb een gebuur, een
edelman uit Luxemburg, die veel
land bezit. Hij deed niet anders
dan eten en drinken en bolleren
en gelijk de edellieden in Europa
gewoon zijn te doen. Maar... de
beurs is uit, krediet is uit en hij
had vergeten zijn oogst in te hoe
ven. Hij had aardappelen geplant
en deze waren zo overlommerd
dat hij ze niet meer vond om uit
te doen. En nu zit hij zonder eten
op 160 ha. van het schoonste en
beste land dat men ooit gezien
heeft. Hier moet, men zelf werken
en in vier jaren kan men hier rijk
worden.
Werken alleen telt
De boer is hier beenhouwer,
timmerman, trekt en raffineert
suiker, spint de wol van zijn scha
pen, is brandwijnstoker, steenbak
ker en kalkbrander. Onder de boe
ren zijn kleer- en schoenmakers.
Hij scheert zich zelf en de ene
boer snijdt de andere zijn haar
af. In ai deze dingen helpen wij
de ene de andere en zo wordt de
boer rijk en heeft in weinig ja
ren een voituur op vier wielen en
de vrouwen een Indiaans peerdje.
Mijn vrouw zal weldra ook een
peerdje hebben.
De pracht is hier uitnemend
groot: de dochters der werklieden
dragen hier hoeden met pluimen
en zwarte gazen klederen. De
vrouwen hebben hier veel gezag
maar geen geld; de dochters zijn
hier al even rijk. Wanneer een
dochter trouwt van rijke of arme
mensen krijgt ze niets anders
mede dan het bed waarop ze
slaapt. Al het. goud wordt door
do zonen gedeeld. Ook moet de
zoon al het werk doen, de doch
ters werken niet. Hij moet tot
zijn vader, moeder en zijn zusters
het haar kammen en friseren. Dit
is de reden waarom de dochters,
als er zonen zijn, niets te erven
hebben.
Als wij van Woumen vertrok
ken schilderde iedereen ons af als
zotten en ais we met Woumen-
kermiszondag te Rochester, in het
lahd der Irokezen, aankwamen
waren daar reeds twee en dertig
schepen vol Europese zotten aan
gekomen. Deze hebben ten dele al
veel land aangekocht en zijn al
van het. zotte genezen. In de zo
mer van 1844 zijn binnen de stad
New-York 18.000 landverhuizers
aangekomen. Vier t.ot. vijf uren
van hier is een grote streek land,
zo groot als Veurne - Ambacht.,
waarvan ik tot 1000 gemeten kon
bekomen. Indien de Belgen wat,
moed hadden konden ze hier met
wat geld gelukkig ziin; maar wat
wil ik zeggen, de Belgen willen
niet onafhankelijk zijn, ze weten
niet wat het hier is. Hier zijn
niets anders dan vrije mannen en
allen goede kristenen; vloeken, be
driegen, beledigen wordt hier niet
gedaan. Do weg om hier te ko
men is niet wijd, maar duivels
lang. De reis kost 200 fr.men
mag 100 pond bagage medenemen
en alle geld is hier gangbaar, het
papieren geld is nog in zwang.
Als men komt moet men ten min
ste 2000 fr. over hebben om land
te kopen en een jaar te leven.
U lieden kunt mij vinden één uur
van de stad Milwaukée, langs de
Miski route. Mijn naam is hier
niet gekend; in gans de stad
noemt, men mij de Flamander
Aan de Miski route moet iedereen
hier twee dagen werken, de weg
welke natie zij zijn, evenwel zijn
het toch ook onze broeders. Fran
sen zijn er hier veel, allen uit Ca
nada, hun taal is met de wilde
talen zo verbasterd dat ze bijna
onverstaanbaar is. De Duitsers en
Ieren besteden het grootste deel
van hun geld aan de overtocht,
pachten land voor een jaar, kopen
intussen ander land en laten mijn
heer een andere zot zoeken. Hier
zijn het al Duitsers en Ieren en
die maken fortuin. Veel Belgen
zouden het hier ook kunnen in
dien ze moed genoeg hadden.
Als men hier toekomt en land
koopt zullen de meeste gebuurs
u hun woning aanbieden. Ik moet
dit ook zo doen als anderen op
reis zijn. In alle hulzen kan men
eten, drinken en slapen, alles on-
vergeld, hoe vreemd men ook ia
Dit is een artikel van de onafhan
kelijke grondwet die zegt dat al
len broeders en zusters zijn.
Ik kon ln de stad blijven wo
nen en met schilderen of schrij
ven veel geld verdienen, maar dit
alles ls geen zeker bestaan. Ik
heb mijn bestaan gevonden met
40 ha. goed land te kopen. Ik leef
hier vrij, in overeenstemming met
moeder aarde; niet dat ik hier
door mijn vaderland wil bespot-
tan, neen, dit land ia ook goad.
houden. Ik kan niet allo dage
schrijven en ik moet de brief 800
uren franco zenden. Geef ook le
zing aan al mijn goede kennissen
en bewaart hem wel. Engel De-
bussche ls mijn gebuur. Hij heeft
6 ha. land gekocht voor de som
van 180 frank.
Heden beginnen we suiker t«
koken met twee ketels. Meulenae-
re is bij zijn vrouw. Mortier en
kinders zijn allen in volle gezond
heid; de Gebroeders D'Hpndt heb
ben land gekocht ln de stad Mil
waukée en hebben een schoon
huls gebouwd. Heden zijn wij al
len ln een voordelige plaats op
de wereld. WIJ groeten U lieden
met duizend zegeningen. Indian er
Iemand wil komen ik raad aan in
het voorjaar niet te komen. Het
heeft hier lang gevroren en er
moet veel Ijs van de noordelijks
zeeën afkomen. Deze IJsbrokken
zijn soms 8 600 voet hoog en
wanneer die op uw hoofd zouden
vallen bekomt ge een zeer onge
zonde deuk. Wil U wel voorzien
van beddegoed, want ge zult ln
zee koude en hete streken ont
moeten; neem weinig bagage me
de, want boven de 1Ö0 pond moet
men vracht betalen.
Het geboerte la hier da beate
stiel die ik ken, met wat geld,
beter maken en bruggen hel
pen leggen. Daarmede worden
alle belastingen, patenten, accijn
zen, personeel, betaald. Hier kun
nen wij vrij uit ons vensters kij
ken, de rook gaat vrij uit onze
schouw, onze honden kunnen vrij
bassen. We voeren onze goederen
uit naar een vrije stad, onze troe
pen zijn vrije troepen, en dit alles
maakt de onafhankelijkheid uit
waar de Belgen zo vijand van
zijn, want met onafhankelijke
vrijgeesten kan men op de kos
ten van de anderen niet leven en
dit zou ln België mis uitkomsn.
Hoewel ik dit alles ln waarheid
schrijf ls dit niet om U lieden aan
te lokken. Het is genoeg dat ik
hier ben en ik kan hier niemand
van U gelukkig of ongelukkig ma
ken. Het is aan U wel mijn brief
te doorgronden en te zien of U
lieden een bestaan vindt Op geld
alleen kan men niet beroemen,
wel op eigen handen.
Ik bouw een huls van twee ver
diepingen met een toren daarop;
een fit huis zal mij boven de
twaalf frank niet kosten. Hier
bouwt men een huis op een dag:
cement omkaderd met hout. Een
kerk in vier dagen. De kerken
gelijken op die van België.
Op onze reis hebben we veel
uitgestaan; mijn vrouw heeft heel
de tijd het bed gehouden, maar
zodra we aan land stapten was
ze genezen en lk kreeg de land
ziekte die wel tien weken bij bleef.
Drie weken leefde ik bij mijn ge
buur Michiel Chaupaert, van Es
sen-Hamburg. We hebben veel af
gezien maar zijn gelukkig geval
len. De eerste zeereis is van wei
nig belang, men kent de gevaren
niet en men gaat die aan al la
chen: een tweede zullen we niet
wagen, dit ware voor ons een mis
slag. Wie zou 40 ha. goed land
verlaten om in Vlaanderen mis
schien 40 roeden te bekomen? Is
het land hier niet duur het laat
daarom niet na veel vruchten te
oogsten. Ik trek hier suiker met
twee ketels en hiermede alleen
kan men bestaan. Ik wil maar zes
gemete land beploegen en zal veel
koeien en schapen houden, hen
nen en eenden, enz. Wol, boter en
eieren zijn hier duur en dit alles
kost weinig werk. De lucht is hier
goed en gezond, men kan ver zien.
In de winter vriest het ook maar
zo hevig niet als in België en de
dagen zijn er langer. In de zomer
is het weder zeer veranderlijk; in
de lente veel dauw en betrokken
lucht. Het dondert veel, soms gan
se dagen, doch men hoort van
geen ongelukken of ziet men dat
de donder ergens zou gevallen
zijn.
Hier zaait men wilskoren, ta
bak, lamoenen, aardappelen, witte
tarwe, boekweit, haver, en na dit
alles vlas dat een overgrote lengte
groeit en zeer duur is omdat het
veel werk vraagt.
Hier vindt men alles lijk in Bel
gië, uitgenomen ezels, gaais en
zotten. Het schijnt dat Europa de
depot daarvan heeft. De beesten
zijn veel tammer dan bij ons. Ais
men een wilde koe koopt zal ze
in twee dagen uw hof niet meer
verlaten, en als men een wilde
hond een stuk brood toewerpen
kan ls het de uwe. De eekhoorns
komen dagelijks drie tot vier voet
van mij spelen en mijn werk be
zichtigen. Het schijnt dat alle
beesten vragen om gevoederd te
worden van de mens.
De United States
Hier zijn 26 Staten en 3 Direc
toriums; het onze is nog niet als
Staat aanveerd en blijft directo
rium totdat het, genoeg bevolkt
is. Het draagt de naam van Wis
consin en strekt zich uit van de
boorden van de llllinois tot aan
de oevers van de Mississipi, wat
ongeveer 120 vierkante uren uit
maakt en waai-van nog maar de
boorden van de Illinois bevolkt
zijn. Deze Staat, ten volle bevolkt
zijnde, is machtig genoeg een
Europees koninkrijk te verplette
ren. Rond de grenzen staat ge
schreven; «United States of Ame
rica, Concordia et Fideiitas, mil
lions for DefenléDeze Staten
hebben 18.000.000 zielen. Hier zijn
weinig soldaten. In geval van on
lusten zijn allen soldaat. Niemand
moet gevraagd worden. In de tijd
van drie dagen zijn 500.000 man
op de been. De vrouwen gieten
kogels; ieder stad levert 100 ton
bloem, 100 koeien, 100 schapen. In
één woord, iedereen werkt mede.
Ieder mens draagt een geweer
met kogels geladen die ze zelf gie
ten. Met zaad schieten is geen eer,
doch ik schiet ermede en met het
eerste schot dat ik in Amerika
deed vielen zeven snippen.
Land der gastvrijheid
Wanneer we voor het eerst te
Milwaukée aankwamen kon nie
mand ons verstaan. Als wij in een
winkel of herberg gingen liep
men om een taaisman en terwijl
hier alle natiën zijn, uitgenomen
Belgen, kon men geen Vlaams
taaisman vinden. De Onderpastoor
was een Belg van Doornik, maar
kon geen woord Vlaams. Wij we
ten niet, zegden de mensen, van
In is Verenigde Staten is alles groots. Bovenstaand monument is
het gedenkteken dat werd opgericht ter ere van Thomas Jefferson,
derde President en auteur van de Amerikaanse Onafhankelijkheids
verklaring. Het werd in 191/3 ingehuldigd, bij de £00' verjaring van
Jefferson's geboorte.
maar voor iemand die er zijn be
staan moet zoeken ls het er soms
lastig. Hiervan heb ik ondervin
ding: lk trof een winkel aan, had
ooms en moeien en zelfs een zus
ter op de parochie wonen die al
len ln de tijd van vijf Jaren mijn
winkel niet gezien hebben. Die
laatst gemelde zuster had nog wel
de procuratie van haar enige
broeder willen afspelen in de me
ning dat hij op zee verongelukt
was of in Amerika van de wilde
dieren zou verscheurd worden.
Nu willen zij hun broeder in de
andere wereld allen dienst bewij
zen en op dezelfde parochie von
den zij hem niet. Uw broeder is
niet verongelukt. Wanneer het
schip St Louis op het lac Hu
ron vergaan is was ik er reeds af.
Uw broeder verscheurt zelf het
wild en dit bekomt hem wel. Men
moet zich niet voorstellen dat ik
van de wereld af ben. Wanneer
het noodzakelijk ware of het mij
beviel, kan lk in een reis van 29
dagen te Woumen aankomen. In
dien het kwam te gebeuren dat
ik naar België afreis zal ik mijn
goederen in Amerika niet verko
pen om, zo het mij in België niet
beviel, nogmaals naar hier terug
te keren.
We leven hier goed en wensen
dat vader, moeder, zusters en
broeders en kennissen ook ginder
naar wens leven moge. Wensen U
ook allen een zalig Nieuwjaar en
dit behelst alles wat U lieden al
len als het beste kunt wensen.
Het ls de tweede brief die lk
afzend, lk twijfel of go de eerste
zult ontvangen hebben daar er
omtrent die tijd acht schepen op
de meren vergaan zijn. Nu heb
ben we een post te lande, mijn
adres is; Charles-Louis Desmedt,
te Milwaukée, Staat of Directoire
Wisconsin, in de Verenigde Staten
van Noord-Amerlka.
Zeer lieve zwager gelief mede
deling te geven aan onze ouders
van weerszijden door lezing, want
indien ge hem afgeeft het zou
kunnen gebeuren dat ze de brief
V'.
wat courage, wat moeienisse, wer
ken en wat geduld,
ls men het eerste Jaar gekuld;
het tweede moet al beter gaan,
men komt aan zijn bestaan.
Het derde Jaar komt het geld met
en valt in onzen zak. [gemak
Het vierde koopt men een voituur,
men rijdt wel vier uren per uur.
Met een buffelvel aan onze voeten,
hiermede wil ik heel België groe
tten.
WIJ groeten U allen met dui
zend zegeningen.
Milwaukée, 14 Febr. 1945.
CHARLES-LOUIS DESMEDT.
Een euikernonkel?
Wat 13 er later van die man ge
worden? Zijn nog brieven toege
komen? Niemand kan het met ze
kerheid zeggen. Doch men vertelt
dat in de jaren 1880 zou een brief
gekomen zijn van de Bisschop
van Baltimore gericht aan het
gemeentebestuur van Woumen om
te informeren naar de erfgena
men van Louis Desmedt.
De gemeente Woumen heeft er
niet op geantwoord, niemand in
de familie heeft erop geantwoord
en zo is het sprookje van de rijke
oom uit Amerika ditmaal niet be
waarheid geworden.
Tot heden toe ls die brief als
een soort relikwie ln de familie
bewaard geworden, en nog dik
wijls spreekt men van de avon
tuurlijke reis en het leven van
die man die Vlaanderen ont
vluchtte om aan de overzijde van
de wereld de vrijheid te zoeken
die hij hier niet vinden kon. Men
betreurt zijn verdwijnen en meer
nog het verlies van zijn fortuin
dat intussen, in do verbeelding
van sommigen, tot mlllioenen
aangegroeid is, en alle opsporin
gen om het verder verloop van
het ongewone avontuur te verne
men zijn vruchteloos gebleven.
C. JANSSEUNE.
Deze foto brengt een prachtig zichtop de stad New-York. Vooraan
bemerkt men de moderne opgevatte gebouwen van de Verenigde
Naties. Het. grote kubieke gebouw is dit van het U.N.O.-secretariaat,
de twee andere zijn de conferentiezaal en het gebouw voor algeme
ne vergadering. Verder heeft men een zicht op de wolkenkrabbers,
waaronder het Fmpire State Building flinks) en het Chrysler Buil
ding (meer rechts) de indrukwekkendste zijn. Op de achtergrond
de statige Hudsonrivier en een deel van de Staat New Yersy.
