16
27
VOOR POPERINGE EN IEPER Kerstnummer
Met Kerstdag denkt
ieder mens aan Vrede...
Aan onze Lezers en ledewerkers
Kerstboodschap
Globemaster,
te pletter gestort
in de Verenigde Staten
met 116 inzittenden
eiste 86 slachtoffers
KATHOLIEK WEEKBLAD VOOR POPERINGE - IEPER - WERVIK EN OMSTREKEN
ONZE 3 UITGAVEN:
ZATERDAG
PRIJS
DECEMBER
3 Frank
1952
•f Wij herinneren er tevens aan, dat ook toekomende week onze
Uitgaven Roesclare-Menen en de Kuststreek opnieuw de Woensdag, onze
uitgave Poperinge-leper-Wervik, de Vrijdag zullen verschijnen. Ieder
een schikke zich dus hiernaar.
van zijn Hoogwaardige Excellentie Mgr
E. J. De Smedt, Bisschop van Brugge,
uitgesproken voor Radio-Kortrijk, op Kerstnacht 1952
Goddelijk Kind, ik dank U voor al het geluk dat
Uw komst ons heeft geschonken
K
Deze ergste vliegtuigramp der geschiedenis,
BUITENLANDS OVERZICHT
AAN ONZE POSTABONNENTEN
Inschrijvingsbulletijn
HOOFDBUREEL en REDACTIE:
Poperinge Gasthuisstr. 19.
Tel. 9. - Postcheckr. 47.63.60.
"PLAATSELIJKE BURELEN:
Roeselare:
J. VERRIEST-DEZEURE,
St-Alfonsusstraat 12. - Tel. 1523.
leper:
P. BRAS-DEKLERCK,
de Stuereatraat 4. - Tel. 445.
Wervik:
ROGER PECTOR,
Leiestraat 11. - Tel. Komen 491.
Veurne:
M. D'HERT, Noordstraat 14.
Nieuwpoort:
Drukkerij DUMON, Marktstraat.
Verantwoordelijke Uitgever.
J. Sansen. Gasthuisstraat 19. Poveringe
HET WEKELIJKS NIEUWS
POPERINGE en IEPER (met Wervik en randgemeenten).
ROESELAR' (met Izegem-Menen en randgemeenten).
KUSTSTREEK (Veurne-Nleuwpoort-Diksmulde en randgemeenten)
48' JAAR.
N' 62.
Bladzijden
POSTABONNEMENT 1953:
Belglfi (tot einde 1953) 136 fr.
Andere landen 4fr. p. week
r jf OU ER WEL ÉÉN
I I Jr mens zijn voor
iLJi wie Kerstdag
voorbijloopt als een
autobus over de baan?
Gebaren zou dat zelfs
niemand, want dan Is er
een nieuwe toevlucht ge
vonden: een fuif-partijtje,
niet zoveel om te fui
ven», maar om te... ver
geten!
Kerstdag! Dat aangrij
pende mysterie, mysterie
dat drie-en-dertig jaar
aansleept; want boven
de krib hangt immers
reeds de schaduw van
het Kruis. Mysterie van
liefde en verlossing!
Kijk even naar de kleinen. Kijk hoe zij krib en stal...
kennen en heel dat wonderlijk gebeuren meêleven en
schijnen te begrijpen. Hoe kunnen ze voor dat kribbeken
knielen en bidden; hoe kunnen ze moeder plagen om
bij en om dat kribbeke licht aan te steken. Hebt ge ooit
bemerkt hoe ze de ogen kunnen sluiten, de handjes vou
wen en roerloos knielen voor «hun» kribbeke? 't Is of er
daar iets heel bijzonders omgaat in dat kinderzieltje. Een
begrijpen dat niet te begrijpen is voor de groten, die niet
meer kinderlijk zijn.
In de Kersttijd zijn stal en kribbeke het grote bezit,
de grote schat, het innigste van de huiskring. Ga hun
doening na in de kerk. De schoolloperkes waren er mis
schien reeds bij als 't stalleken werd geplaatst. Want
die stal in de parochiekerk is ook van hen. Zij moeten
van dichtbij de beelden zien; zij keurenmet oog en
hert alles wat bij de Kerstvoorstelling behoort, tot het
stro toe en de os en de ezel.
Kerstdag voor de kleinen! Zo ge niet wordt als kin
deren...» Nooit zijn die woorden van de Heer voor de
groten zo duidelijk als op die dag.
Kerstdag voor ons, die al wat hoort tot het leven van
een kind vergeten hebben, uitgenomen die indruk van
Kerstdag! Tracht maar niet te gebaren dat ge «te» groot
geworden zijt. Zovelen gaan op die dag naar de kerk,
die reeds de kerk ontwend zijn... Waarom? Om het
«Adeste» te horen? Jawel, dat lied ontroert, dat lied
rukt u weg uit uw gedachtenwereld. Ge luistert naar de
kinderstem, die trilt door de kerk en zindert in uw
gemoed.
Maar toch is het daarom niet. Er is iets anders, dat
alle mensen, die nog... mensen zijn, die dag naar de kerk
drijft... Vrede op aarde aan de mensen van goede wil...
Wie zijn hele «catechismus»... vergat, herinnert zich
die Kerstdag-woorden!
Op Kerstdag denkt ieder mens aan vrede!
m
Talloos zijn de Kerstverhalen I
Ook dees jaar zult gij in uw dagblad, in uw week
blad, in uw Zondagblad nieuwe Kerstverhalen lezen. Gij
zaagt misschien een opvoering van Timmermans' «Waar
de Ster bleef stille staan en de eeuwige, de enige inhoud
is en blijft: Vrede, zielevrede!
Kerstdag-vrededag.
En ach!
Hoe ver verwijderd is de vrede?
Er is vrees en angst in de wereld.
Er is onrust, er is geweld, er is oorlog!
Hoe dikwijls denken, kijken we nog naar Joe English's
schets «Kerstdag. - Kerstdroom aan het Front»?
Uit twee verschrikkelijke oorlogen zou de vrede ge
boren worden.
De mensheid snakt naar vrede!
We zien het, we ondervinden het: Oorlog in Korea,
oorlog in Indo-China, onrust in Noord-Afrika, onrust in
heel het zwarte Continent.
Millioenen mensen op de sukkelweg.
Ook nu nog steunen wij Oost-PriesterhulpHoe
zal Kerstdag 1952 er uitzien voor de millioenen mensen
die niets bezitten dan grote miserie en een weinig ver
trouwen in ons?
Hoeveel millioenen dolen en dompelen er in 't Oosten,
in India en Pakistan? Voor hoeveel kleinen is er in de
twintigste eeuw stal noch krib te vinden?
Te Wenen wordt een Vredes-Congres gehouden, door
hen die priesters en gelovigen martelden, martelen, op
sluiten en vervolgen. Zo ook wenste Herodes de vrede.
Zijn vrede: Gerust zou hij immers weer slapen, wanneer
dat kleine Kribbekind uit de weg geruimd zou zijn.
Herodes leeft nog;
Herodes heeft nog zijn soldeniers;
Herodes is nog ongerust om dat Kind;
Hij zal maar gerust zijn als dat Kind verdwenen is.
En de wereld smacht om vrede!...
Kerstdag!... 1952!
Wat hebben we dat Kerstekind te bedanken, dat ons
de vrede bewaarde, wanneer ook wij zelf vitten onder
mekaar, stoken tegen mekaar, afgunstig zijn van me
kaar... Zouden we niet met Kerstdag beloven onder me
kaar de vrede te herstellen, zo wij tegen iemand de koude
oorlog hadden verklaard?
Zouden we niet de kinderen laten bidden voor de
Trede? Kleinen weten niet wat haat is.
Zouden we, wij allen, niet een Vredes-offensief inzet
ten met Kerstdag? Bewust dat we, zonder dat Kind,
niemendal kunnen, als kinderen de handen vouwen en
de vrede afsmeken, beloven naar eigen vermogen, niet
bij de Verenigde Naties, maar in onze buurt vrededragers
en vredestichters te zijn... Zouden we dat niet kunnen?
En, naar oud-Vlaams gebruik, het deel van de arme
niet vergeten?... De arme?... De missies, de heimatlozen,
de sanazieken? Bij de armoede van de kribbe ontdekt
ge zoveel andere armoede, ook in 't jaar 1952.
Vragen we, om dat offensief, geen ander loon dan de
vrede in onze gezinnen en in ons klein landeke.
Op Kerstdag denkt ieder mens aan vrede!
PÉ VLAMYNCK.
Dit is ons Kerstdagnumnier. Aan onze talrijke
lezersschaar, aan onze medewerkers en verkopers
wensen wij een zalig en vrolijk Kerstfeest. Hierin
is begrepen dat allen zich opnieuw deemoedig zou-
den mogen scharen rondom de kribbe, waarboven
f- de engelen hun eeuwige zangen zingen: «Vrede
op aarde aan de mensen van goede wilMogen
wij allen van goede wil zijn, wij in ons dagelijks
gewoon leven, de leiders der volkeren in hun om
gang met elkaar, de volkeren ten slotte ondereen.
Moge leder de echte vredesboodschap van het Kerstgebeuren in zich
opnemen.
Onze lezers zullen met hun blad van toekomende week onze
•«aakvolle jaarkalender toebedeeld krijgen.
Dierbare Luisteraars,
Het is nu stil In uw huiskamer.
De kleine kinderen zijn naar bed
en op huin lippen speelt een he
melse glimlach, want zij dromen
over het Goddelijk Kind dat straks
geboren wordt. Maar ook over de
grote mensen hangt thans een
wondere stemming. Ze zijn inniger
en zachter, omdat ze aanvoelen dat
deze nacht heilig is.
In deze nacht kwam God bij de
mensen wonen. Hij kwam een van
de onzen worden, maar veel armer
dan wij. Maria, zijn Moeder, was
op reis voor de volkstelling en ze
werd afgewezen aan iedere afspan
ning. Haar kind kwam ter wereld
in een stal. Ze wikkelde het in
doeken en legde het in een krib.
Toen zongen de engelen: «Glorie
aan God in den hoge en op aarde
vrede aan de mensen die God be
hagen
Straks zuilen velen onder U naar
de kerk gaan om de aandoenlijke
Kerstplechtigheden bij te wonen.
Ze zullen onder de betovering van
de heerlijke gezangen komen. Voor
hun geest zal verschijnen al wat
hun heilig geloof in Jezus Christus
hun bracht. Tijdens de Consecratie
zullen ze opblikken naar de heilige
Hostie en zeggen: «Goddelijk
Kind, ik dank U voor al het geluk
dat Uw komst ons heeft geschon
ken!
Sommigen onder U zullen niet
naar de kerk gaan, de enen omdat
ze ziek zijn in het lichaam; an
deren omdat ze niet willen komen
en ziek zijn in de ziel. Het doet
me pijn te denken dat gij niet zult
deelnemen aan ons groot christe
lijk familiefeest. Het zal ons kosten
dat we U moeten missen, maar
denkt niet dat we U vergeten. Ook
tot U is deze Kerstboodschap ge
richt.
Wat de Goddelijke Meester in
deze Kerstnacht tot ieder van ons
wil zeggen, ligt vervat in de woor
den van de Bergrede. Ze zijn het
levensprogramma dat Hij ons
voorhoudt
Zalig de armen van geest;
want hun behoort het rijk der he
melen;
Een Globemaster, men kan dat
vertalen als Wereldmeesteris
met 116 inzittenden te Moses Lake
in de Verenigde Staten te pletter
gestort, Zaterdag 20 December. Aan
dit laconisch bericht, Zaterdag
avond over de radio omgeroepen,
werd bijgevoegd dat het hier om de
ergste luchtramp gaat der geschie
denis, want 86 personen kwamen
hierbij om het leven.
Om een vergelijking te kunnen
maken moeten wij terug tot 12
Maart 1950 toen in Wales (Enge
land) een Avro Tudor lijnvliegtuig
te pletter sloeg en waarbij toen
80 personen gedood werden.
Maar de Globemaster is weer
zoveel groter... het is een reuze
toestel en wanneer dergelijk tuig
neerstort is de ramp ook des te
omvangrijker.
AL LIFTEND IN KERSTVERLOF
Het liften wat bij ons vooral
op het baanverkeer wordt toege
past en de naam kreeg van auto
stop, wordt in Amerika ook op
vliegtuigen toegepast. Soldaten die
in verlof gaan nemen de gelegen
heid te baat om met een vliegtuig,
dat een dienstreis uitvoert, de lan
ge afstand naar huis te overbrug
gen.
Dat was ook 't geval met de Glo
bemaster C-124 die van uit Moses
Lake, in de Staat Washington, een
dienstreis deed naar San Antonio,
in Texas. De bevrachting was
verre van volledig en 116 soldaten
namen de gelegenheid te baat om
naar Texas te liften zodat het
toestel tot de nok gevuld was.
VERONGELUKT
IN SNEEUWSTORM
De Globemaster C-124 vertrok
Zaterdagnamiddag, te 15.30 uur
Europese tijd. Men had de reis
de operatie slederitgenoemd.
Een hevige sneeuwstorm woedde
en er hing een onheilspellend laag
wolkendek.
Het personeel van het vliegveld
zatr het toestel naar het einde van
de startbaan toe verdwijnen. Toen
een der officieren, die het vlieg
tuig nastaarde, het toestel in de
hoogte zag gaan bemerkte hij dat
het wankelde en reeds was de
Globemaster uit het zicht verdwe
nen toen men plots een geweldige
vuurgloed waarnam waarop een
dreunende slag volgde.
(Zie vervolg blz. 2)
Het HIT. 0.-Vraagteken
Bovenstaande foto geeft een beeld van de reusachtigheid van het
vliegtuig «Globemaster», waarmede zich het ongeval voordeed. In de
muilvan dit viiegend arsenaal kan een hele helicopter geborgen
worden, Een groot aantal dezer helicopters werden met Globemas-
tprs» naar het front in Korea overgebracht.
KWANTITEIT OF KWALITEIT
De vergadering van de Raad van
het Atlantisch Verdrag, die verle
den week te Parijs doorging, is er
een zeer eigenaardige geweest.
Niet alleen omdat er geen beslis
singen konden genomen worden
door het feit van de Amerikaanse
politieke toestand, zoals we verle
den week schreven, maar om het
raadselachtige dat over het geheel
van de besprekingen en van de
beslissingen hangt.
Twee discussies schenen blijk
baar boven alle andere uit te ste
ken: kwantiteit of kwaliteit, en,
voorrang voor het militaire of
voor het economische.
Volgens de enen moest men er
vooral voor zorgen dat het aantal
divisies en vliegtuigen, dat men
zich voorgenomen had te hebben,
bereikt wordt, terwijl de anderen
van oordeel waren dat het aantal
niet zozeer van belang was dan
wel de kwaliteit.
Anderzijds dreunden de militai
ren dat men in de eerste plaats
moest zorgen voor de militaire be
hoeften en dat men dan maar zien
moest wat er nog overbleef voor
economische behoeften. En daar
tegen werd gereageerd door de
burgerlijke commissieleden die
vonden dat het geen zin had zich
tot de tanden te wapenen indien
men daarom de algemene econo
mie moest uit het oog verliezen.
Het ts nu duidelijk dat, aan de
grondslag daarvan de appreciatie
ligt over het communistisch ge
vaar.
Welnu daarvan menen de enen
dat het niet gegroeid is, maar eer
der afgenomen. En ze halen als
argumenten aan: IJ Rusland heeft
gedurende 1958 geen nieuwe divi
sies in Europa op voet gezet;
8) de zuiveringsprocessen achter
het ijzeren gordijn bewijzen zo
wel het gebrek aan vertrouwen in
de satellieten als het feit dat dc
communistische economische plan
nen niet naar wens verlopen zijn;
S) de versterking van de Wes
terse defensie zal de Russen nog
meer doen nadenken dan vroeger,
wanneer hen de lust mocht be
kruipen een oorlog te doen los
barsten.
Maar de anderen denken dat het
Sovjetgevaar niet in het minst is
afgenomen, zeggende: 1) zo de
Russen geen nieuwe divisies heb
ben bijgemaakt, ze hebben ze alle
maal van overvloedig nieuw ma
teriaal voorzien en al de legers
van de satellieten op peil ge
bracht; 8) alhoewel wij een
groot gedeelte gerealiseerd hebben
van de 50 divisies en dc J/.000 vlieg
tuigen die we tegen einde 1952
moesten hebben, dan blijven de
Sovjets daar toch nog mat hun
115 divisies waarmee zij op korte
weken tot aan de Pyreneeën zou
den kunnen wandelen.
Het leek dan ook logisch te zeg
gen zoals onze Minister van Bui
tenlandse Zaken, dhr Van Zee
land, het deed: Wij moeten zowel
de kwantiteit als de kwaliteit be
reiken en opvoeren.
Intussen schijnen de besluiten
van Parijs toch niet in die lijn te
lianen, aangezien men in het slot
communiqué gezegd heeft dat men
geen bepaalde cijfers meer zou
vastleggen zoals men te Lissabon
gedaan had, maar alleen nog zou
aandringen op zo hoog mogelijke
inspanningen.
Eén feit is in dit verband zeer
typisch. De huidige opperbevelheb
ber van de N.A.T .O.-strijdkrachten
in Europa, Generaal Ridgway, had
een programma opgemaakt, over
de infrastructuur, ttz. over de aan
log van havens, vliegvelden, tele
foonlijnen, telegraafposten, enz...,
ten belope van ISO millioen pond.
zeggende dat hij aldus overtuigd
was daarmee de oorlog te kunnen
vermijden.
ADM. MOUNTBATTEN,
in het kader der NATO met het
commando in het Middellands Zee
gebied belast.
Welnu de Engelsen hebben on
middellijk gezegd: laten wij be
ginnen discussiëren over de helft.
En het is ten slotte 78 millioen
geworden. Waarop Ridgway slecht
gehumeurd geraakt is en gezegd
heeft dat hij, in die omstandighe
den geen enkele verantwoordelijk
heid meer kon opnemen. Onze Mi
nister De Greef stelde dan, juist
vóór de stemming, voor Ridgway
nog even te horen. En men was
akkoord. Doch men vond de Ge
neraal niet. En het bleef bij de
78.000.000 Maar men zei ten slotte
dat dit een eerste storting zou zijn
en dat. men met de lente opnieuw
over het zaakje zou spreken.
Wat ons in dit alles vreemd
voorkomtdat is dat men in de
j N.A.T.O. gaat doen wat de Britse
regering in eigen land al gedaan
heeft: alle bewapeningsinspannin
gen aanzienlijk verminderen.
En waarom Daar tast men in
het duister.
Is het communistisch gevaar af
genomen? Is Europa te oud en te
moe om de nodige offers te bren
gen? Volgen de regeringen de weg
van de minste inspanning Spreekt
men zich optimistischer uit om
een motivering te vinden voor de
verminderde inspanning waartoe
men in elk geval besloten heeft?
Wie zal liet zeggen? Wie zal
antwoorden
AMERIKAANSE
VRAAGTEKENS
Achter de N.A.T.O.-vraagtekens
staat er echter ook een groot
Amerikaans. Zal de republikeinse
meerderheid nog zo vrijgevig zijn
als de democratische? Èn is het
daarom niet dat men op de N.A.
T.O. te Parijs zo spaarzaam is ge
weest omdat men niet meer durf
de rekenen op evenveel Ameri
kaanse centen? Of is het om aan
de nieuwe machtshebbers te zeg
gen: kijk, als gij niet méér los
laat dan kan Europa niet doen
wat ook voor uw veiligheid nood
zakelijk is?
Intussen weet een mens werke
lijk niet meer wat hij moet den
ken, want wanneer men Amerika
zelf onder de loupe neemt, dan is
het ook het enj vraagteken ach
ter het andere.
Terwijl iedereen weet dat wij
(ttz. de landen van het Atlantisch
Pact) nog ontzaglijk veel wapens
tekort hebben, beslist men in
Amerika van de wapenproductie
te verminderen. Zo zal de tank-
productie dermate vertraagd wor
den dat einde I95i nog slechts
55 van dat goedje zal gemaakt
worden van het aantal dat eerst
voorzien was. Ook de voortbrengst
van legercamions van 2 ton
wordt geremd.
Daartegenover kreeg de indus
trie van nu al de verzekering dat
ze veel meer voor burgerlijk ver
bruik zal mogen produceren. Zo
bv. 1.500.000 auto's in het tweede
trimester 1953!
En daarnaast leest men berich
ten over het stokeren van gepre
fabriceerde fabrieken en werktuig
machines. De uitleg van dit alles
zou dan de volgende zijn: het
helpt niet al die tanks en camions
in grote stocks te hebben: eer ze
misschien ooit zouden moeten ge
bruikt worden zouden ze wellicht
gedemodeerd zijn en tot niets
meer dienen. Het is dus veel beter
slechts een kleine stock te hebben
maar de productiemogelijkheden
geweldig op te drijven. Welnu dat
is te verwezenlijken door het ge
reedhouden van fabrieken die op
het uur H in enkele dagen tijds
volledig kunnen gemonteerd wor
den en op volle toeren draaien om
dan het hypermoderne materieel
in een recordtijd en in reusach
tige hoeveelheden ten tonele te
kunnen voeren.
Is dat wel zo?
Of moet men daarin eerder de
invloed gevoelen van de nieuwe
republikeinse meerderheid waarin
de industriëlen zeer sterk zijn?
Die mensen immers hebben liever
te werken voor de burgerlijke sec
tor tvaar de winsten veel groter
zijn, dan voor de militaire?
Het is in alle geval slaande dat
de auto-industrie juist het aantal
auto's zal mogen maken voor bur
gerlijk gebruik d o ze vroeg! Toe
val? Of invloed van de voorzitter
van de General Motor Company
die een van Eisenhowers ministers
wordt?
En staat dit allemaal niet in
verband met dc vraag welke stra
tegie de U.S.A. onder Eisenhower
zullen voeren? Verdediging van
Europa op de Elbe of aan de
kusten
Inderdaad: indien de Amerika
nen hun geprefabriceerde fabrie
ken moeten gaan monteren op het
(Zie vervolg blz. 2)
Zalig de zachtmoedlgen, want
ze zullen de aarde bezitten;
Zalig die wenen, want ze zul
len getroost worden;
Zalig die hongeren en dorsten
naar de gerechtigheid, want ze
zullen verzadigd worden;
Zalig de barmhartigen, want
ze zullen barmhartigheid onder
vinden;
Zalig de zuiveren van hart;
want ze zullen God zien;
Zalig de vreedzamen, want ze
zullen kinderen Gods genoemd
worden;
Zalig die vervolging lijden om
de gerechtigheid, want hun be
hoort het rijk der hemelen;
Zalig zijt gij, als men u om
Mijnentwil beschimpt en vervolgt,
en vals beschuldigt van allerlei
kwaad; verheugt en verblijdt U,
want groot is uw loon in de hemel;
zo ook heeft men uw voorgangers,
de profeten, vervolgd.
Gij zijt het zout van de aarde.
Maar als het zout zijn kracht ver
liest, waarmee zal men dan zouten?
Het is nergens meer goed voor, dan
om weggegooid te worden, en door
de mensen te worden vertrapt.
Gij zijt het licht van de wereld.
Een stad, boven op een berg gele
gen, kan niet verborgen blijven.
Ook steekt men geen licht aan, om
het onder de korenmaat te zetten,
maar men plaatst het op de kan
delaar, om het te laten schijnen
voor allen, die in huis zijn.
Zo moet ook uiw licht voor de
mensen uitschijnen, opdat ze uw
goede werken mogen zien, en uw
Vader verheerlijken, die in de he
mel is. (Matth., V, 3-16)
In deze woorden hebben millioe
nen een oplossing gevonden voor
hun problemen. Hebt gij ze ook
begrepen, dierbare luisteraars?
We kunnen ze samenvatten in de
spreuk; «Alles voor de anderen,
het minste voor mijHet is een
wondere leer. Alleen wie gelooft,
kan ze vatten en beleven.
«ALLES VOOR DE ANDEREN»
De profeet Isaïas legt het Godde
lijk Kind deze woorden in de mond:
De Geest des Heren is op mij,
daarom heeft hij mij gezalfd:
om aan armen het Evangelie te
verkondigen heeft hij mij ge-
tzonden,
om te genezen die vermorzeld
[zijn van harte,
om aan gevangenen loslating tè
melden en aan blinden het ge-
[zicht,
om gewonden heen te zenden in
[vrijheid;
om het jaar van 's Heren wel-
[behagen te verkondigen
en de dag der vergelding.
Als wij horen spreken over ar
men en bedrukten, denken we
spontaan aan de lichamelijke ont
bering en aan het lijden van het
hart. Ja, daarvoor is God mens ge
worden. Tussen zijn geboorte en
zijn dood ging Hij rond al weldoen
de. Geen leed liet Hem koud. Hij
genas de zieken met de krach1; van
zi.in handen, de harten met de zal
ving van zi.in troost, de geesten met
de wijsheid van zi.in leer Eenvou
dig was Hij, zachtmoedig, begrij
pend, waarderend, barmhartig. Hij
kende rust noch vernozing: alles
gaf Hij... voor de anderen.
Maar er is een droefheid die bi.i
de mens veel dieper ligt, omdat zij
zi.in eeuwige levensbestemming ver-
li delt. De zonde Is een breuk met
God: ze is de armoede van d= ziel,
de verbrijzeling van haar opperste
betrachten. De Heer Jezus heeft in
lichamelijke armoede geleefd en Is
in lichamelijk lijden gestorven om
dat Hij wilde boetvaardigheid doen
in onze plaats. Het Lam Gods '.vilde
Hij zijn dat de zonden der wereld
wegneemt. Vervolging en lijden was
zijn deel. Alles gaf Hij... voor de
anderen.
In deze heilige Kerstnacht moe
ten wij Hem daarvoor danken.
Dank voor de vergiffenis, want
ieder van ons is verlost en ieder
van ons mag als een verloren zoon
bij de Vader terugkeren. Dank voor
de vreugde, want ieder van ons kan
met de dichter zingen: Ja, e.r zijn
blijde dagen nog in 't leven, er zijn
er nog voorwaar. Dank voor onze
stoffelijke welstand. In deze Kerst
nacht moeten we rondkijken in
onze woning en bedenken hoeveel
er zou moeten verdwijnen om zo
arm te worden als de Zoon van
God.
Dank en navolging, want Hij ver
wacht dat wij, zijn vrienden en
zijn leerlingen, van de liefde onze
karakteristieke trek zullen maken.
Alles voor de anderen! Broeders,
wat zou er vrede heersen in ons
gezin, in onze onderneming, in ons
land, in Europa, in de wereld zo
we beslisten: «Alles voor de ande
ren
(Zie vervolg blz. 2)
Op bijna alle plaatsen kwam de bode rond om het abon
nementsgeld voor 1953, zijnde 136 fr., voor een vol Jaar, te ont
vangen.
Wie verzuimde te betalen kan er nog voor zorgen HET
WEKELIJKS NIEUWSzonder onderbreking te ontvangen
Hij dient onderstaand inschrijvingsbulletijn in te vullen en
het onder open omslag met zegel van 0,20 fr. op te sturen
naar «Het Wekelijks Nieuws», Drukkerij Sansen, Poperinge
Ook hij die tot nog toe geen postabonnement had, kan dit
bekomen met aan zelfde werkwijze te voldoen.
Ondergetekende begeert een postabonnement op
«HET WEKELIJKS NIEUWS»
voor het ganse jaar 1953
Uitgave(1)
NAAM
ADRES
GEMEENTE (STAD)
(Handtekening)
Vergeet niet de uitgave te vermelden:
(1) Poperinge-Ieper-Wervik
of Roeselare - Izegem - Menen
of Veurne - Nieuwpoort - Diksmuide.
WIE NU HET BEDRAG VAN HET JAARABONNEMENT,
hetzij 136 fr., stort op Poslcheck 4763.60 van «Het Wekelijks
Nieuws te Poperinge, ontvangt ons blad per post tot einde '53.
