VOOR POPERINGE EN IEPER Hij is nog alzó Stalin duldde geen Machtspretendenten Weer een Mensenleven om een handvol 16 *iM 14 Te Torhout zegende Mgr De Smedt de Nieuwe Regentenschool in Rumbeke viert dit jaar twee Luisterrijke Eeuwfeesten köper Inwoner uit St Jan (leper) door obusontploffing te St Juliaan (Langemark) gedood ZATERDAG Bladzijden PRIJS 3 Frank 1953 KATHOLIEK WEEKBLAD VOOR POPERINGE KIEPERT WERVIK EN OMSTREKEN BUITENLANDS OVERZICHT De Rode Dictator schakelde alie mededingers uit Mgr Cento en de Gouverneur der Provincie woonden de plechtigheid bij - «De Vereenigde Vrienden»» vieren hun Honderdjarig bestaan - Alexander Rodenbach, promotor van het blindenwerlc, krijgt er zijn standbeeld CONTROLE OP DE JEUGD BIBLIOTHEKEN l¥lannenv©rhond vo©r Kath. Actie houdt algemene studiedag MEER DAN 30 MILLIOEN BOOFDBUREEL en REDACTIE: Poperinge - Gasthuisstr. 19. Tel. 9. - Postcheckr. 47.63.60. PLAATSELIJKE BURELEN: Roeselare: J. VERRIEST-DEZEURE, St-Alfonsusstraat 12. - Tel. 1623. leper: P. BRAS-DEKLERCK, de Stuersstraat 4. - Tel. 1160. Wervik: ROGER PECTOR, Leiestraat 1L - Tel. Komen 491. Veurne: M. D'HERT, Noordstraat 14. Nieuwpoort: Drukkerij DUMON, Marktstraat. Verantwoordelijke Uitgever. J. Santen. Gasthuisstraat 19. Poperinge 49* JAAR. N' 11. MAART POSTABONNEMENT 1953: België (tot einde 1953) 114 fr. Andere landen 4fr. p. week Aangesloten bij het Verbond der Belgische Periodieke Pen. HET WEKELIJKS ONZE 3 UITGAVEN: POPERINGE en IEPER (met Wervik en randgemeenten). ROESELAR" (met Izegem-Menen en randgemeenten). KUSTSTREEK (Veurne-Nleuwpoort-Dlksmulde en randgemeenten) ESCHEEDEN en eerlijk gIs goud, altijd ten dienstel Hij woonde vlak voor de kerk; een oude doening, een lands huis, zonder verdieping en een ruime werkwin kel. Heel de parochie kende Miel de timmerman. Als ik zeg heel de pa rochie, dan zou ik er ten minste nog twee andere moeten bij nemen, want er was maar één Miel en men sen als hij komen overal te pas. Bescheiden was hij. Hij kende het woord ambitieniet en nog veel min kende hij de lading die ondier dat schip ambitievaart. Niemand heeft ooit geweten hoe hij er voor zat. Voor zich zelf had hij niets over, maar waar er te geven was, deed hij altijd 't zijne. Be scheiden? Eens heeft men Miel ge praamd om op de lijst voor te ko men bij gemeenteraadsverkiezingen. «Bij wien ge toch aandringt, zei hij, ik ken geen snars van politiek en er zijn er toch zoveel die geren In de wetzouden zetelen Eerlijk als goud? Neen, een dozijn Miels vindt ge nievers al zouden ze overal goed te pas komen. Hij was altijd verlaan en had altijd tijd voor alles wat goed was. 's Morgens vroeg in de kerk. Dat is geen tijd verlies meende Miel, ter contrarie; dan ben ik er tijlijk uit en gauw aan 't werk. Verlaan? Wat uit zijn handen kwam was kerkewerk kloek en stevig. Hij paaide zijn klanten niet; ge mocht op hem staat maken. Zei hijmorgen te ne gen ben ik bij U. of zei hijtoeko mende week Dinsdag zal dat of dat af of gedaan zijn, dan wist ge ze ker dat 't geen uur vroeger noch Ia- ter zou zijn. Miel was bovendien een beetje de... voorzienigheid van heel de plaats en 't gebuurte. Hij had verstand van alle handwerk. Er ging geen dag voorbij waar hij niet ter hulp geroepen werd. Hij wachtte niet, kwam af, vermaakte, herstelde of bracht 't spel weer in orde en ging al lachend weer weg. Vroegt ge uw schuld, dan kreegt ge tot antwoord: «met St Elooi of met Nieuwjaar». Was er iets te doen op de paro chie, Miel was er bij. Omdat men hem niet missen kon. Maar lid van de commissie Dat was hij nooit. Een postje had hij in zijn leven aanveerd: wijkmeester van de H. Hertebond; en dat deed hij dan ook perfect, op zijn Miels Miel heeft geen hogen top ge schoren. Heel de parochie stond ver baasd bij zijn dood en de kerk was te klein als Miel bescheiden begra ven werd. Mgar we hebben nog geen twee de «Miel» gevonden! Ik kende Miel reeds toen ik naar cchool liep. Na de noen stond hij, 's zomers toch, zijn pijp te roken, geleund tegen de deur van de werk winkel. Ge weet wel, met die groene timmermanskiel, de linke hand al tijd tussen kiel en vest. Al de schooljongens kenden hem en we hadden danig veel eerbied voor hem, waarachtig meer voor Miel dan voor de hoofdonderwijzer. Waarom? Dat wisten we niet. maar in onze ogen was Miel iets heel bij zonders. 'k Weet nog zo goed dat ik van Miel een soort van St Jozef maakte. Ik waagde het eens dat te zeggen thuis. Moeder loech herte- lijk. Maar vader zei: «Jongen, gij hebt al 't ongelijk niet, St Jozef was voorzeker ook alzo. Hij was alzo: bescheiden en eer lijk als goud. 'k Zie nu dat het toch zo waar is. Bescheiden? Zo er een heilige is die liefst in... 't hoekske stond, dan Is het wel St Jozef. Kijkt ge naar :ude schilderijen of oude kerkven sters dan staat St Jozef daar als een oud-mannenhuis-klant Zijn er zelfs in ons land oude St-Jozefs- kerken? Haalt ze eens uit? Er zijn geen oude St-Jozefskerken! Men heeft St Jozef werkelijk uit de hoek moeten halen. Daar hebben, onder meer de timmerlien zich voor in gespannen. En of ze gelijk hadden! Timmerliên behoren tot de elite, tot het keurkorps van het am bachtswezen en ze grepen hoog in den hemel naar een patroon. Wat hadden ze gelijk en hoe hoog ze ook grepen, toch vonden ze daar Iemand van hun eigen ambacht. Eerlijk als goud. Dat moest daar te Nazareth gaan lijk bij ons met Miel. Die bescheiden timmerman, die nooit vooruit wilde komen, zweeg over al de wonderbare din gen van zijngezin, maar altijd ten dienste stond van iedereen. Een man die in zijn leven niet opviel, maar die men miste, wanneer hij stierf. Hij ls nog alzo! St Jozef Is nog van geen haar veranderd. De bescheiden Heilige... die voor al tussenkomt voor bescheiden men sen, voor al diegenen die, zoals hij zelf, met hun handen hun brood moeten verdienen. Natuurlijk heb ben de houtbewerkers wel een voet je voor bij hem, maar kom, waar een handje moet toegesteken wor den, daar staat St Jozef gereed. Nu is hij patroon van de goede dood. En hoevele sukkelaars en dut sen zou hij nu nog langs een of ander achterpoortje den hemel bin nensmokkelen? Zeer bescheiden doet St Jozef dat. Hij is patroon van het kristen huisgezin. Past hem dat niet? In die kristen huisgezinnen lopen, over 't algemeen veel kinders over de vloer en moeten die gezinnen nogal bescheiden voortdoen om de eindjes aan mekaar te knopen. Dat is pre cies iets voor St Jozef. Daar kan hij, als in zijn leven, een handje toesteken, vermaken en herstellen. Dat doet hij doodgeren en heeft nu tijd; hij heeft heel de eeuwigheid voor zich en in zijn werkwinkel vindt hij alle alaam en benodigd heden. Hij zal zelf verschoten hebben als hij uitgeroepen werd tot patroon en beschermer van de Heilige Kerk. Want die Kerk leeft op en in de wijde wereld. Hij zal zich afge vraagd hebben: is dat nu werk voor een timmerman? Maar eerlijk als goud heeft hij aanveerd. Hij die zorg droeg over het Kind Jezus, kan ook wel zorg dragen over het werk van dat Kind. En nu vooral moet die zorg, in de zorgelijke da gen die we béleven, hem veel last kosten. Moesten wij zelf in alle be scheidenheid St Jozefs hulp inroe pen voor de... vervolgde Kerk, hij zou in al zijn eerlijkheid, ons meewerken hoog op prijs stellen. Hij zou ons nog te liever een handje hulp brengen waar wij die nodig hebben. «Wij»? Ge weet wel wie dat zijn... Wij allen, jong en oud, rijk of arm, die zonder hulp nooit zouden bij hem geraken, hierboven! Bescheiden, eerlijk als goud, al tijd bereidwillig... Zo was St Jozef. Hij is nog alzo! Op 19 Maart, St Jozefsdag, zullen we 't niet vergeten en na die dag onthouden wij het nog! PÉ VLAMYNCK. WERELD EEN OUDE NAZI-ANECDOTE Ik weet niet meer in welke mémoiresik destijds gelezen heb over een bezoek dat buiten landse diplomaten brachten aan de toenmalige alleenheerser van het Derde Rijk, en waarin het volgende wordt verhaald. Na een indrukwekkende tocht door één van de prachtigste landschappen, kwam het gezelschap aan de voet van Hitiers fameus arendsnest te Berchtesgaden. Die «Berghof »- villa was o.m. te bereiken bij mid del van een lift waarvan de schacht uitgehouwen was in de bergwand. De bruine dictator was tot beneden gekomen om zijn gas ten te verwelkomen en toen bij het weder opstijgen iemand de vraag stelde, wat er wel zou ge beuren indien de kabel van de liftkooi stuksprong, antwoordde Hitier zelfDe wereldpolitiek zou even stil staan Dat was zeer juist gezien. Dat is het ook wat bij de dood van Stalin gebeurd is. Dat is het wat onvermijdelijk gebeurt wanneer een dictator van belang van het toneel verdwijnt. We hebben dat kunnen vaststel len dezer dagen. In Rusland zelf zal dat drama zich afgespeeld heb ben in zeer private kringen. In de andere hoofdsteden heeft men zich afgevraagd: wat zal er nu gebeu renf Revolutie in RuslandMassa- epuraties op korte of lange ter mijnf Uiteenbrokkeling van het Sovjetblok of nietf Meer of min der oorlogszuchtige richting t Wie zal Stalin opvolgent Op al die punten werden ver onderstellingen vooruit geschoven. Sommigen waagden zich zelfs aan halve profetieën: als het Malenkov is dit, als het Beria is dat, en als het Molotov is nog wat anders. Alle belangrijke politieke beslis singen met internationale draag wijdte werden in beraad gehou den. De wereldpolitiek stond stil. MAAR HET WAS SLECHTS EVEN Hitler had het onbewust wel licht zeer juist gelibelleerd: de wereldpolitiek zou stilstaandoch slechts heel even. Het leven gaat verder, en ook de politiek duldt geen stilstand. MALENKOV die tot opvolger van Stalin werd aangesteld. Zowel in Rusland als in de bui tenwereld moesten er, niettegen staande de dood van Stalin, be slissingen genomen worden. Rusland zelf zorgde er trou wens voor dat de onzekerheid althans gedeeltelijk niet lang duurde. Twee dagen pas na de dood van Stalin werd reeds mede gedeeld dat Malenkov ook ge deeltelijk toch zijn opvolger zou zijn. Dat was één. En over de koersvastheid van de satellieten met inbegrip van China bleef ook niet lang twij fel bestaan. Alle grote bonzen trokken naar de lijkplechtigheden en legden er roerende verklarin gen af van onvergankelijke trouw. Officieel was dus alles zeer vlug geregeld en was alles zonder hor ten of stoten verlopen. Diegenen die op een inwendige revolutie en/of op een desagregatie van het Sovjetblok gespeculeerd hadden naar aanleiding van het verdwij nen van Stalinkwamen bedrogen uit. De dood van Stalin, de Rode Dictator, heeft meer dan ooit de aandacht op Moskou gevestigd. Een man die door gans de wereld, en niet het minst door zijn eigen volk en zijn eigen volgelingen, gevreesd werd, heeft van de dood geen ge nade gekregen. Stalin was een dic tator en wel een van het ergste soort. Na zijn dood schijnt zelfs zijn wil nog na te werken, want het zo snel getroffen besluit dat het driemanschap Malenkov, Mo lotov en Beria voortaan de lakens zal uitdelen, duidt op een zorgvul dig voorbereide erfenisregeiing door Stalin zelf bedacht. Er is vaak gezegd dat een dicta tor geen opvolger heeft en dat is juist. Dictators smeden zelf hun machtspositie, schakelen de een na de andere hun mededingers uit en laten de mindere goden tot slechts op een bepaalde hoogte opgroeien, tot een goed bepaalde maat die de machtspositie van de dictator niet in het gedrang brengt. Wie een voet buiten die afbakening zet, moet verdwijnen. Dit princiep werd door Stalin letterlijk toegepast. Om dit te illustreren, geeft het leven van Stalin voldoende voor beelden. Telkens ziet men grote fi guren opkomen en verdwijnen. Het meest treffende geval is dit van Leon Trotski, die op 20 Augustus 1940 te Coyoacan in Mexico ver moord werd op bevel van Stalin, die aldus afrekende met zijn meest gehate vijand... omdat hij een me dedinger was op het communistisch terrein. NIET VERSTANDIG MAAR BRUTAAL Stalin, die zijn eigenlijke naam Jozef Vissarionovltsj Djoegasjvili slechts in zijn jeugd gedragen heeft, was van op 20-jarige ouder dom gekend als beroepsrevolu- tionnairAchtereenvolgens ging hij schuil onder de namen David, Koba en Stalin (de stalen man). Was hij in zijn jeugd niet zeer schrander en zelfs helemaal geen schitterend student, dan tekende hij zichtoen toch reeds met een wrede trek, met een brutaliteit die hem ten slotte altijd zou bijblijven. Hierboven Stalin aan dè kaartentafel tijdens de jongste wereldoorlog loen de Duitsers tot diep in Rusland tot Stalingrad binnenge drongen waren. Het hoge gezelschap pleegt overleg over de krijgs verrichtingen. We zien Stalin, het potlood in de hand, een lijn op de stafkaart trekken terwijl zijn huidige opvolgers, alle drie aan de tafel gezeten, aandachtig toekijken. We herkennen zittend v. 1. n. r. Molotov, Beria en Malenkov. Als student amuseerde hij zich in zijn vrije tijd op een vrij zonder linge manier: hij sneed schapen de nek af, goot petroleum op mie renhopen om ze vervolgens in brand te steken. Hij vergat nooit een belediging doch wreekte zich als de tijd er hem toe geschikt leek. Later zou deze karaktertrek even scherp tot uiting komen in het Kremlin waar hij de grote proces sen van Moskpu leidde van uit zijn werkkamer en met een duivels ge noegen luisterde wanneer de grote revolutionnairen zich tot in het slijk vernederden om er toch maar levend van af te komen. Zij be- Enkele groten die te machtig werden, verdwijnen moesten... en verdwenen. BOVEN (van links naar rechts)1. ZÏNOVIEW, pionier van de Herfslrcvolutie in 1917, gouverneur van Leningrad, lid van het driemanschap met Stalin en Ivamenew, veroordeeld op 29 Oogst 1936 en... 's anderendaags voor de kop geschoten. 2. KAMENEW, schoonbroeder van Trotski, intiem mede werker van Lenin, zeer gematigd van karakter maar rivaal van Staün, werd eveneens terechtgesteld. 3. BOUKARINE, specialist der Marxistische gedachte, ontwerper van het «Alphabet van het Communis me» dat het verplichtend handboek werd der partij... gefusilleerd op 15 Maart 1938. 4. RYKOW, eco nomist, rivaal van Stalin, werd door hem van Duitse vriendschap beschuldigd en samen met Boukarine op 15 Maart 1938 voor de kop geschoten. ONDER (van links naar rechts)5. TOUKHATCIIEVSKY, opperbevelhebber van liet Russische leger in de strijd tegen ï'olen, werd omvv ile van Duitse medeplichtigheid gefusilleerd. 6. KRE- TINSKY, die gepoogd had de Duitse revolutie uit te lokken en Russisch Minister van Buitenlandse Za ken was geworden, werd samen met Boukarine en Uykow op 15 Maart 1938 gefusilleerd. 7. YAGODA, chef van de Gépéou, deed Boukarine, Rykow en Krctinsky fusilleren... viel later bij Stalin in ongena de om zijn al te grote maehtsinvloed en werd zcif van kant gemaakt. 8. YEGOV, oud - slotenmaker, eerziclitig en haatdragend, volgde Yagorla op als chef der Gépéou,,, maar werd om zijn al te groot ge worden macht kort daarop eveneens uitgeschakeld met de kgg^. kenden misdaden die zij nooit be dreven. HET BEGON MET LENIN De geschiedenis van de Russische Revolutie is beheerst door de figuur van Lenin, de rechtstreekse voor ganger van Stalin. Stalin heeft er altijd aan gehou den zich voor een vertrouweling en intieme vriend van Lenin te laten doorgaan. Zelfs liet hii in marmer een standbeeld vervaardigen waar op hij en Lenin naast elkaar zit ten. Van de andere kant staat het vast dat Lenin alle relaties met Stalin afbrak en in zijn testament schreef Ik stel de kameraden voor een weg te vinden om Stalin te ont slaan als Algemeen Secretaris van de partij en een ander man aan te stellen met meer loyauteit, minder grillig, een man die meer denkt aan zijn kameraden Volgens Trotski heeft Lenin met deze uitlating waarvan Stalin kort vóór de dood van Lenin kennis kreeg, zijn eigen doodvonnis gete kend. Lenin was ziek, doch Stalin zou zijn dood verhaasten. Lenin heeft mij om vergif ge vraagd verklaarde Stalin zekere dag aan Trotski. De oude man lijdt, voegde hij er aan toe. Wij mogen hem dat niet ge ven, antwoordde Trotski. Wat er volgde, weet men niet historisch juist, alleen dit staat vast dat Yagoda, later chef van de G:peoe en vriend van Stalin tot hij zelf door deze uit de weg geruimd werd, een uitstekend gift menger was. Trotski voegt hier nog deze bedenking bij: «Het is onmogelijk dat Stalin, wiens leven in gevaar was (door de verklaring van Lenin) niet gehandeld heeft In dit verband is het wel ken schetsend dat Stalin zelf de laatste jaren zeer beducht was eens ver giftigd te worden. War n het her inneringen aan Lenin die hem deze angst veroorzaakten? (Zie vervolg blz. 12) SJIWWWWWWWWWWIAWüWMVWWt De zitting gaat voort. De koning is dood, leve de ko- nina. Stalin is weg, Malenkov vólgt hem op. DE VRAAGTEKENS BLIJVEN OPEN Het is wcrke.lijk plezant om nu de pers ook de grote door te lezen. Men vindt er de meest tegensprekelijke zaken, en alle maal voorgesteld als onfeilbare Waarheid. Volgens de enen zal het er bin nen kort gaan stuiven, u>ant Ma lenkov is er ene van de harde school die omver en erover wil... Volgen anderen is er verbetering aangezien er thans veel generaals bij de nieuwe machthebbers zitten en dat dit gewoonlijk mensen zijn die de dictators trachten militaire dwaasheden uit het hoofd te pra ten. Volgens de ene:, weeral is de zaak definitief afgehandeld en is Malenkov werkelijk in de volle zin van het woord de opvolger van Stalin, terwijl van de andere zijde gemeend wordt dat de strijd lang en ver van uitgestreden is, dat de huidige oplossing een voor lopig compromis is en dat thans de strijd op leven en dood tussen Malenkov, Beria en Molotov be gint. Wie van de twee het bij het goede einde heeft T Niemand kan het zeggen. Het enige antwoord dat men op al die vragen en even tualiteiten kan geven is: alles is mogelijk. (Zie vervolg blz. 2) Z. Exc. Ridder P. van Outryve d*Y dewalle tijdens zijn spreekbeurt. Verder aan de tafel bemerken we: Z. E. H. Berquin, Bestuurder van het St-Jozefsinstituut; Z. Exc. Mgr De Smedt en Mgr Cento, Nuntius. Wie van Brugge over de weg naar Torhout rijdt moet zeker wel het grote gebouw kennen dat links van de weg aan de bocht voor hem op rijst: het Sint-Jozefsinstituut. Van welk dorp of stad uit Westvlaan- deren hij is, hij mocht een of an dere jongen kennen die er zijn studies voltrekt. Het gebouw bergt achter zijn muren meer dan dui zend leerlingen, waarvan 550 inter nen. De Normaalschool telt er 404, de Kostersschool 22, het Sint-Rem- bertscollege 246, de Oefenschool 251, de Tuinbouwschool 43, en se dert het begin van het nieuwe schooljaar zijn er 71 studenten- regenten bijgekomen in een kraak- nieuwe school. Wie met het spoor van Brugge naar Torhout reist, zal DUBBEL EEUWFEEST Rumbeke zal dit Jaar een dub bel eeuwfeest vieren. Precies 100 jaar geleden immers werd te Rumbeke de Letter- en Toneelgil- de «De Vereenigde Vrienden» ge sticht, wel bepaald op 4 September 1853. In hetzelfde jaar 1853 had nog een ander heuglijk feit plaats, na melijk de publicatie bij de uitgeve rij Clingeneyer te Brussel van een werk over Blinden en Doofstom men door Alexander Rodenbach, burgemeester te Rumbeke en... zelf blind van in zijn jeugd. Men kan het een toeval noemen dat deze twee merkwaardige ge beurtenissen precies in hetzelfde jaar plaats grepen, maar wij wil len hier dan nog aan toevoegen dat Alexander Rodenbach ook de eerste Ere-Voorzitter werd van de maatschappij «De Vereenigde Vrienden». Het was dus vanzelfsprekend dat beide eeuwfeesten niet van el kaar mochten gescheiden worden. Doch vermits men bezwaarlijk der- elijk programma in één dag kon afhandelen, heeft men er te Rumbeke een feest van gemaakt dat zijn stempel drukt op gans het jaar 1953 met DRIE HOOGTEPUNTEN Zaterdag 18 en Zondag 19 April gaat te Rumbeke het Provinciaal Toneelcongres door van het Alge meen Westvlaams Toneelverbond. Naast studievergaderingen, 'n aca demische zitting en de uitreiking van ere-diploma's aan leden van het St-Genesiusgild is er een to neelopvoering voorzien, iets van het bovenste schof, waarvoor De Ver eenigde Vrienden zelf instaan. De twee dynamische éénacters van Frans Molnar, Souper en Een, twee, drie», zijn voor deze gele genheid geprogrammeerd. Deze opvoering is een buitenkans voor de liefhebbers der fijne saty- re. Op al de toneelspelers van de maatschappij werd voor de opvoe ring beroep gedaan en zelfs 3 der vroegere vooraanstaande spelers, die om een of andere reden niet meer actief optraden, sprongen thans weer in 't gelid. Een tweede hoogtepunt van dit eeuwfeestjaar is de Alexander Ro- öcnbachviering, dit op Zondag 21 Juni. (Zie vervolg blz. 2) Strengere maatregelen inza ke slechte lectuur. Eindelijk! Ja, maar het is in Holland. De Belgische Regering heeft voor deze problemen geen oog, of geen tijd. Zondag as., 15 Maart, is weer om een grote dag voor het Man- nenverbond. Algemene Studiedag te Roeselare, in de Centrale voor Katholieke Actie. Het programma is zeer interessant en ziet er uit als volgt: Te 8.30 uur: gelegenheid tot Mis- horen in de kapel van de Centrale. Te 9 uur: sectievergaderingen voor de landbouwers en midden standers leidersvergadering voor de kernleiders. Te 9.30 uur: sectievergadering voor de werknemers. WERKNEMERS. Toestand en werkopdrachten van de K.W.B. in Westviaanderen, door R. Vanden- abeele; De Apostolische Bezieling in de K.W.B., door Z. E. H. De Jon- ghe. LANDBOUWERS. Boeren in de Katholieke Politiek, door Volks vertegenwoordiger A. De Nolf; Boeren in Kongo, door R Gheysen. MIDDENSTANDERS. Beant woordt het programma van het N.C.M.V. aan de sociaal-ekonomi- sche en aan de godsdienstig-zede- lijke noden van de Middenstan ders? door Z. E. H. Fruytier. KERNLEIDERS. Godsdien stige vorming; De plaats en opdracht van het- kristelijk Gezin in deze tijd; Practisch werk. Te 11.30 u.: ALGEMENE VER GADERING in de zaal Cloedt, Gasstraat 20: Kristelijke Gemeen schapsgeest,- Onze Verbondenheid, door Heer L. Bekaert, Maandag 9 Maart waren fle persvertegenwoordigers uitgenodigd tot een conferentie in het lokaal Het Schaakte Rumbeke door het Huldecomiteit Alexander Rodenbach. Het doel was de pers en langs daar het publiek in kennis te stellen met de feestelijkheden die dit jaar te Rumbeke doorgaan. Toen de Voorzitter van het Huldecomiteit, dhr Jos. Delbaere, het sympathiek schelletje deed klinken om de aanwezigen naar de vergaderzaal te nodigen, was iedereen dadelijk In de atmosfeer van hetgeen moest volgen. Aan de bestuurstafel leidde dhr Delbaere de vergadering, bijgestaan door Weleerwaarde Broeder Louis, die gedu rende 47 jaar als Broeder van Liefde te Woluwé in het Onderwijs stond bij de Blinden en Doofstommen en door verschillende leden van het Uitvoerend Comiteit, waaronder de HH. Raf. Van Tieghem en Valeer Verhalie, respectievelijk Voorzitter en Secretaris van dit rivmitó. ALEXANDER RODENBACH wel verbaasd zijn geweest hoe in minder dan een jaar tijd vlak naast zijn trein een reuzengebouw is op getrokken. Dat gebouw is de nieu we Regentenschool.' De school is uiterst modern van bouw en opvatting: 5 klassen, 3 laboratoria, een lees- en clubzaal, een speelzaal, een centrale biblio theek voor leraars en studenten, een groot auditorium, een kapel en meer dan 100 kamers. Het eerste jaar regentaat telt vier afdelingen: letterkundige (25 stud.), weten schappelijke (20), Germaanse talen (15), en de enige afdeling in Bel gië voor Lichamelijke Opvoeding opgericht in het kader van het vrij normaal onderwijs. Daarnaast een schoolpsychologisch centrum voor opzoeking op gebied van paedago- gische psychologie, ijking van test instrumenten. onderzoek en hulp bij leermoeilijkheden, wat het on derwijs in Westviaanderen buiten gewone diensten zal kunnen be wijzen. Over dit grote Instituut en die nieuwe Regentenschool heeft dan ook op 7 Maart de feestvlag gewap perd. In tegenwoordigheid van Zij ne Excellentie Ridder van Outryve d'Ydewalle, gouverneur van West viaanderen, heeft Zijne Excellentie Monseigneur De Smëdt de gebou wen ingewijd. Te 3 uur namiddag, na de inleidende liturgische gebe den in de kapel te hebben gezon gen, kwam Mgr De Smedt, in bis schoppelijk ornaat, op het binnen plein van de nieuwe school, waar de leerlingen en studenten waren opgesteld. Daar werd het gebouw langs buiten inger »end, waarna de Opperpriester nap'- binnen ging om de plechtige inwijding te voltrek ken, terwijl het driestemmig lied O Hoofd vol bloed en wonden werd uitgevoerd door al de leerlin gen. Ondertussen was Zijne Excel lentie Mgr Cento in het gebouw aangekomen, waar hij werdbe groet door Mgr De Smedt, door de Gouverneur van de Provincie en door de directeur van het Sint- Jozefsinstituut. De genodigden wer den door de directeur van het In stituut aan de Pauselijke Nuntius voorgesteld: we herkenden, de volksvertegenwoordigers De Smedt en De Nolf, de heren Smissaert, Olivier, Storme, Gillon en Bossuyt, leden van de bestendige deputatie, Zeereerwaarde Heer Deken Leter- me, de heer Pollet, burgemeester van de stad, Zeereerwaarde Heren inspecteurs en principaal en talrij ke burgerlijke personaliteiten. Na een kort bezoek aan de nieu we gebouwen en het défilé door de leerlingen, had in de grote zaal van het instituut de Academische Zitting plaats. De Zeereerwaarde Heer Directeur verwelkomde de ho ge gasten en, na herinnerd te heb ben aan de roemrilke geschiedenis van het kleine Torhout, wenste hij met die school de traditie te be vestigen in dienst van Kerk en Land. De feestrede werd uitgespro ken door Prof. Dr. Kriekemans. die de grootheid van de christelijke opvoeding in een snedig en kern achtig betoog belichtte uit haar evenwicht tussen de verschillende opvoedingssystemen en uit haar bo vennatuurlijke inspiratie die ze ontvangt van de eeuwige genade bronnen van de Kerk. Verder snra- ken nog gouverneur P. van Outryve d'Ydewalle, die het goed-heil over de nieuwe school uitsprak, en Mgr De Smedt, die de wens uitdrukte dat in Zijn school gedegen weten schap in overwegende studie zou bloeien. Tot slot sprak Mgr Cento zijn vreugde uit over dit feest met de wens da.t die school de roem rilke traditie van het bisdom, dat immer in de Kerk vooraan stond voor missionering en onderwijs, zou voortzetten. brachten de katholieken bij mekaar voor steun aan de geteistertien van de water ramp. In de socialistische bladen hierover geen woord. Als in formatie en volksvoorlichting kan het er goed door. Kwestie van de mensen dom te houden. Om het handvol koper, dat het ontwapenen van oorlogstuig opbrengt, hebben al zoveel men sen hun leven gelaten. Mij zal er geen ongeluk overkomen zegt ieder obuszoeker, want zij menen allen zeker te zijn over de veiligheid van hun werkwijze tot de fatale dag komt dat zij hun tol moeten betalen aan het gevaar dat zij zo lang getrot seerd hebben. De oude frontstreek heeft weer gedreund onder een zware ont ploffing, het zoveelste slachtof fer viel ditmaal te St Juliaan (Langemark), en nog zal dit het laatste slachtoffer niet zijn, want liet obuszoeken zit er bij sommigen nog te diep in. Hierbij stelt men zich de vraag: als de gewone man zo ge makkelijk dit oorlogstuig ont dekt, kunnen dan de ontmij ningsdiensten het niet even ge makkelijk en nog met beter middelen opsporen om het daar na onschadelijk te maken? Som mige streken immers, krioelen nog van dit tuig. De 32 - jarige Charles David, echtgenoot van Julia Delameilleu- re en vader van 4 kinderen, ge boren te Villiers-le-Sec op 28 Juli 1920. had Zaterdagnamiddag zijn woning in de Roeselarestraat 4, te St-Jan-bij-Ieper verlaten om in de omgeving de velden in te trekken. Een klein bosje, met amper een 15-tal hoge bomen bezet en gele gen langs de Wijngaardstraat, die even buiten St Jan van de grote betonbaan naar Langemark leidt, was het doel van zijn wandeling. De twee oudste kinderen vergezel den hun vader, hetgeen er wel schijnt op te wijzen dat David niet zinnens was obussen te gaan ont wapenen. Jn bedoeld bosje moet hij noch tans oorlogstuig aangetroffen heb ben dat hem belang inboezemde, want hij zond zijn twee kinderen naar huis om ongestoord aan het gevaarlijk werk te kunnen begin nen en de obus los te vijzen. Het hoge struikgewas onttrok de man aan het zicht van op de straat en de omliggende velden, tot rJots rond 17.30 uur een geweldige ont ploffing door de lucht scheurde. Landbouwer Roger Soenen was samen met zijn werkman op een in de onmiddellijke nabijheid ge legen akkerland aan het werk. Beiden snelden dadelijk naar het bosje waar zij een rookwolk zagen opstijgen en vanwaar zij, naderbij gekomen, hulpgeroep vernamen. Op de plaats der ontploffing ge- Het slachtoffer Charles David. komen, trof hen een verschrikkelijk schouwspel. Badend in zijn bloed, lag Charles David er ten gronde, de beide benen en een arm letter lijk afgesneden, de ogen uitgerukt en gans het lichaam overdekt met wonden. Niettegenstaande hij zo zwaai gekwetst was, was de ongelukkige nog bij kennis. Hij smeekte om verzorging. Landbouwer Soenen besloot om dringend geneeskundige hulp te gaan halen, maar reeds kwam de melkvoerder De Caesstecker, die langs de grote baan woont en die van op afstand ook de ontploffing had waargenomen, met zijn auto op de plaats van de ramp. De ge kwetste weid door hulpbiedende handen In de wagen gelegd en naar het O. L. Vrouwhospitaal te leper overgebracht, waar men al het mogelijke deed om de ongelukkige te redden. Omzichtig werden do naaste fa milieleden van het slachtoffer van het gebeulde verwittigd. In de avond kwamen zijn echtgenote en zijn moeder naar het hospitaal. Hun droefheid was hartverscheu rend. De beste zorgen ten spijt, over leed Charles David nog dezelfde avond te 20.05 uur. De ongelukkige behield tot het laatste ogenblik het bewustzijn. Charles David, die regelmatig als seizoenarbeider naar Frankrijk trok, was sedert weken werkloos. Zijn pogingen om met een gevaar lijke bezigheid het inkomen te ver meerderen. werden hem fataal. Woensdag te 8.30 uur had te St Jan-bij-leper de begrafenisdienst van het slachtoffer plaats. «Het Wekelijks Nieuws» biedt aan de naastbsstaanden de betui ging van zijn christelijke deel neming.

HISTORISCHE KRANTEN

Het Wekelijks Nieuws (1946-1990) | 1953 | | pagina 1