Midden grote landen: kleinediamant!
Beria aan de gezet
LO, parei van Veurne-Ambacht en verdiend
overwinnaar, gaf schitterend landelijk feest
Wijding der Godelieve-Abdij ie Bistel
Zij hebben niets te geven
Dodelijk verkeersongeval
in onbegrijpelijke omstandig
heden te Oostduinkerke
16
18
Nationale Landdag
der Kroostrijke Gezinnen
te Brugge
De strijd om de macht in de Sovjet-Unie
Reeds op 28 Juni
beschuldigd van misdadig optreden dat door
Opperste Gerechtshof zai worden beoordeeld
VAT BRENGT OP...
PRACHTIGE VERLICHTING VAN DE
LAKENHALLE EN ST-MAARTENSKATHEDRAAL TE IEPER
Eensgezind wordt door de overheidspersonen
steun aan de Kroostrijke Gezinnen toegezegd
BUITENLANDS OVERZICHT
Bekroning en prijsuitdeling van het Tornooi tussen 53 Westvlaamse
Gemeenten
Personenwagen rijdt, langs brede
eenrichtingsbaan, te pletter op stilstaande
vrachtwagen
lüfifcwetsL maar totaal overstuur
w mutism m zien Drenst,
Nieuwsblad voor Westvlaanderen Verschijnt om de week
ONZE 3 UITGAVEN
BUdiydcn
ZATERDAG
PRIJS t
3 Frank
JULI
1953
Je hereik welu/eer lieflMers, ..c
on de verkocpprijieit lünzoveel hoger!
MIDDEN grote landen,
kleine diamant!
Voor dat kleine land
dat «België» wordt
genoemd en... Is, was
de Gulden Sporenslag van enorme
betekenis. De Vlaamse gemeentena
ren en boeren van 1302 hebben
zelf wel nooit gedacht hoe hun
strijd om «de vrijheid van den
lande» zo zware gevolgen zou heb
ben. België vergete nooit wat het
aan de Vlamingen verschuldigd is!
Op 21 Juli wordt in steden en
dorpen het «Te Deum» gezongen.
Er Is werkelijk wel reden toe.
Denken zij er aan, die om wille
van hun ambt, van hun positie,
officieel aanwezig zijn op die
plechtigheid? Veelal immers waren
zij vroeger aanwezig, waar zij wer
kelijk moesten tegenwoordig zijn.
Dit «Te Deum» was een van die
vele ceremonies in 't jaar waar in
officiële tenue werd geparadeerd.
Muziek, troepenschouw, stijve hou
ding in de Kerk onder het «Te
Deum», stijve houding wanneer
het vaderlands lied weerklonk. Dat
was alles fapade-stijl!
En er was vroeger, net als nu,
reden om dit «Te Deum» niet al
leen bij te wonen, maar om met
hert en geest mee te doen aan die
kerkelijke plechtigheid.
01 zijn wij, die dat klein lande-
ke bewonen, die diamant midden
grote landen niet meer dan ande
ren dankbaarheid verschuldigd aan
de Voorzienigheid? Neen, we zijn
niet alleen. Onze buren van de lage
landen aan de zee, verkeren in de
zeilde omstandigheden. En die zeil
de omstandigheden zijn het die
ons naar «Benelux» leiden. Kijk
maar rondom u, wijd genoeg na
tuurlijk om Europa te bezien! WIJ
hadden geen bergen zoals de Zwit
sers, om ons koppig te verschan
sen; wij bewoonden de lage landen
aan de zee.
Koninkrijken als Beieren, als
Saksen, als Wurtenberg werden
opgezogen In de «Duitse eenheid».
Normaaidië, Bretagne, die grote
machtige graalschappen en hertog
dommen, denk maar aan Burgoan-
dië, verdwenen in het éne grote
Frankrijk.
Wij kenden bezettingen? Span
jaarden en Oostenrijkers en Fran
sen in de voorbije eeuwen. Twee
maal kenden we de bezetting in
onze eeuw en boven ons hing de
bedreiging dat die lage landen wel
de Westmarkzouden worden,
de «Ostmark» was reeds geboren.
Na al die wisselvalligheden, na
die bezettingen, na al die beroering
leeft, bloeit ons eigen kleine
vaderland: België.
Moet Ik het u zeggen? We leven
toch allen in de eeuw van toeris
me. Duizenden bezoeken Frankrijk,
Zwitserland. Die reizen zijn zelfs
bij lang niet meer interessant ge
noeg. Dat wil zeggen dat die lan
den niet ver genoeg af liggen van
onze landsgrenzen. Oostenrijk en
Tyrol kwamen aan de beurt, Italië
en Spanje. Is het niet vreemd dat
al die toeristen, wanneer zij, na de
behaaglijke reis thuiskomen, als
van zelf biechtennievers is het
zo goed als bij ons
Bij ons, In dat kleine landje,
België.
En hebben we dan geen reden
om op 21 Juli dat Te Deum met
heel andere ogen te beschouwen
dan met dit speciaal soort ogen
dat ik de officiële ogen noemen zal.
Neen, 't volstaat niet op die dag
daar vooraan te staan in de kerk,
houd als een kanon, stijf als een
telefoonpaal. Een verlofdag ls 21
•lull geworden; te beter, maar die
verlofdag geeft ons gelegenheid om
uiting te geven aan onze dank
baarheid tegenover de voorzienig
heid. Laat dan maar dat Te
Deum» in de grote steden niets
anders zijn dan een van de grote
ceremonies, met ceremoniële ge
neraals en officieren, hoog-ambte-
naren, enz., met legermuziek en
•soldatenparade... kom dat alles
hoort bij dat 21 Juli-feest. Maal
laten wij die dag, zonder al dat
uitwendig betoog In onzekerk,
O. L. H. bedanken, die zo goed en
zo mild was voor ons kleine volk.
Hoe hebben we gevraagd, gesmeekt
onder de loodzware oorlogsjaren?
Wat hebben we dan niet beloofd?
Ware het niet jammer dat we on
ze beloften bulten gooiden als oude
conserveblikken, ware 't niet on
verantwoord van ons dankbaarheid
te aanschouwen als een museum-
aardigheid? Zou het maar zijn als
we zweepslagen voelen of vrezen
dat wij ons wenden tot de Voor
zienigheid? Op 21 Juli moeten we
onze dankbaarheid tonen.
Of er dan wel reden bestaat om
op 21 Juli een Te Deum aan te
heffen en dat niet over te laten
aan diegenen alleen voor wie de
broek ln de plooi wordt gestreken
en de hoge hoed ultgeborsteld.
We hebben niet alleen te bedan
ken. We hebben evengoed te vra
gen en ons eigen plichten even te
bekijken: onze plicht van vader
landsliefde.
Die schone diamant!
En toch zijn er die aan die
diamant hebben... geknoeid en
knoeien.
We hebben vaderlandsliefde zien
ontaarden tot... partijliefde. We
zien het nog; we beleven het nog.
Werd de verdediging van ons land,
werd de Europese defensie niet en
kel bekeken van uit de kleine,
scheve hoek van het partijbelang?
Kwam het zogezegd Patriotisme
niet uit die zelfde hoek gekropen
waar het ging om flagrante on-
rechtveerdigheid te herstellen?
Komt dat zogezegde Patriotisme
niet uit zijn schelp gekropen waar
't ging om de dag van het Vlaamse
lied te Brussel? Kijkt men uit die
zelfde hoek niet... scheel naar een
klauwende leeuw en met genoegen
naar een rode vaan of een kraaien
de haan? Die leeuw vocht voor ons
land in 1302... nu nog!
Wij willen dat land dienen, om
dat we houden van dat land, van
de Koning, van onze nationale in
stellingen. We houden van dat land
waar noeste arbeid welvaart schiep.
We houden van dat land dat be
schaving bracht en brengt in ons
overzees gebied. We houden van
«ons» volk. In dat land wensen
wij, Vlamingen, het onze bij te
dragen aan welvaart, aan kunst en
wetenschap, aan alles wat het land
dienstig is. Wij wensen dat te kun
nen doen naar eigen geaardheid en
traditie, in eigen taal, in eigen stijl
Wij knoeien niet aan die diamant:
wensen dat die kostelijke diamant
steeds meer glanze midden... srote
landen. PÊ VLAMYNCK.
Zaterdag 11 Juli, dag der her
denking van de Slag der Gulden
Sporen, werd te Brugge de Natio
nale Landdag Ingezet van de Bond
der Kroostrijke Gezinnen, en op
Zondag werd deze schitterende
Landdag besloten.
Westvlaanderen stond natuurlijk
aan de spits en zorgde voor het
grootste aantal deelnemers.
Zaterdagvoormiddag had ln de
Gotische zaal van het Brugs stad
huis een studievergadering plaats
onder voorzitterschap van dhr L.
Scheere. Aan de bestuurstafel had
den eveneens plaats genomen: de
HH. Heyman, algemeen voorzitter;
Van Lauwe, onder-voorzitter van
het Vlaams Centraal Comité
Rijckmans, voorzitter van het
Waals Verbond; Senator Allewaert,
provinciaal voorzitter van West
vlaanderen, en talrijke vooraan
staanden uit de organisatie.
Stippen wij aan uit de voorge
dragen verslagen dat Westvlaande
ren zijn aantal leden van de Bond
tot 46.496 wist op te drijven en
aldus aan de spits komt te staan.
Hulde werd gebracht aan de West-
vlaa.mse pioniers van de Bond.
l'n de studievergadering werd
door dhr Eneman, C.V.P.-schepen
te Brugge, het probleem van het
gezinsinkomen behandeld en aan
getoond welke schrijnende onge
lijkheid er op dit gebied bestaat,
ongelijkheid die nadelig uitvalt
voor de ouders die de moed hadden
kinderen te aanvaarden. Het be
toog van spreker komt er op neer
dat het gezinsinkomen dient aan
gepast aan de levensduurte. Merk
waardig ls hierbij aan te stippen
dat de linkse woordvoerders, dhr
Sabbe (Liberaal) en dhr Van Acker
(Socialist) zich eensgezind bij deze
thesis aansloten en spreker geluk
wensten om zijn uiteenzetting.
De tweede dag werd Ingezet met
een Plechtige Hoogmis tijdens de
welke Mgr Quaegebeur het woord
richtte tot de aanwezigen. Vervol
gens had een openluchtvergiadering
plaats op de Burg, bijgewoond door
Eerste-Mlnister Van Houtte; de
Ministers De Taeye, Van den Daele
en Dequae; Mgr Quaegebeur; Z.
Exc. Ridder van Outryve d'Yde-
walle, gouverneur der provincie, en
een overtalrijke menigte.
Minister De Taeye onderlijnde
wat reeds verwezenlijkt werd voor
de Grote Gezinnon en wees erop
dat België thans een goede gezins
politiek voert. Verder beklemtoonde
hij dat de regering haar beste
krachten hiervoor verder zal in
spannen.
De minister dankend voor het
geen reeds werd verwezenlijkt,
sprak dhr Heymans, algemeen
voorzitter, over het belang dat
dient gehecht aan de vertegen
woordiging der Grote Gezinnen,
overal waar gezinsbelangen in het
gedrang komen. Vooral wees spre
ker erop dat er ook zedelijke be
langen zijn die moeten verdedigd
worden, in dit verband wees hij o.
m. op de film.
Dhr Heymans brak tot besluit
een lans voor eensgezindheid onder
de leden.
Als laatste spreker kwam Eerste-
Minister Van Houtte aan het woord
die allereerst de voorgaande spre
ker dankte voor de openhartige en
constructieve wijze waarop de aan
dacht van de regering werd gaande
gemaakt voor de belangen der gro
te gezinnen. De Eerste-Minister
beloofde ten slotte dat hij er voor
zal ijveren om mede te werken met
de Bond ten einde in de meest na
bije toekomst nog tot doelmatige
verwezenlijkingen te kunnen over
gaan.
Zo eindigde voor de Bond der
Grote Gezinnen een Landdag die
het allerbeste laat verhopen voor
de toekomst.
De prachtige nieuwe verlichting van de Hallen en het Belfort te leper. Rechts op de achtergrond
bemerken wij de mooie verlichting van de prachtige St-Maartenskathedraal met haar honderd meter
spitse toren.
Na Brugge en verschillende an
dere steden van ons land zijn
thans ook in de Hallestede leper
's avonds enkele gebouwen prachtig
en feestelijk verlicht, nl. de Sint-
Maartenskathedraal, de Hallen met
het Belfort en het Oorlogsmonu
ment der Ieperse gesneuvelden.
Vrijdagavond werd deze verlich
ting voor het eerst in werking ge
steld, dit om toe te laten nog en
kele verbeteringen aan te brengen.
Te 12 u. middernacht waren deze
werkzaamheden ten einde. Daar
van maakte onze fotograaf gebruik
om enkele opnamen te doen van
deze mooie verlichting.
Op Zon- en Feestdagen zullen
deze gebouwen iedere avond ver
licht zijn. Thans zullen de vele
toeristen die de schone stad leper
een bezoek brengen, ook 's avonds
kunnen genieten van het pracht
werk der Ieperse Lakenhalle en de
sierlijke toren van de St-Maartens
kathedraal.
v>
In de Pravda werd op Vrijdag
10 Juli jl. een bekendmaking van
het Presidium van de Opperste Sov
jet van de U.S.S.R. gepubliceerd,
waarbij medegedeeld werd dat Lav-
renti Beria geheven werd uit zijn
functie van Minister van Binnen
landse Zaken en van eerste plaats
vervangende Premier van de Sov
jet-Unie. Nog dat door het Presi
dium was besloten dat hij zich
schuldig had gemaakt aan misdadig
optreden en dat het Opperste Ge
rechtshof vonnis vellen zou over
zijn optreden.
Tot zijn opvolger werd meteen
aangeduid Sergei Kroeglov, die in
1946 reeds Minister van Binnen
landse Zaken werd, maar na de
dood van Stalin als dusdanig ver
vangen werd door Beria.
Beria was een van het drieman-
Zondag 12 Juli werd te Lo de
kroon gezet op een tornooi dat
53 gemeenten van Veurne-Am
bacht in het gelid bracht.
Men kent de oorsprong van
dit tornooi, wij schreven er reeds
vroeger over. De Nationale Maat
schappij voor de Kleine Land
eigendom schreef verleden jaar
een wedstrijd uit tussen de ge
meenten van de Arrondissemen
ten Veurne - Diksmuide, waarbij
ieder deelnemer zou overgaan tot
een grondig onderzoek over de
toestanden op de gemeente, vroe
ger cn nu, dit op stoffelijk en
Boven: de overheden tijdens de verwelkoming door dhr Arrondissementscommissaris Van Elslande. Wij
bemerken van links naar rechts: dhr Burgemeester Heyndrickx van Lo (2" rij), Volksvertegenwoordiger
Ifolf, Z. E. II. Prof. Dondeync, dhr Marieke, directeur-generaal Schee rlinck, Minister Moyersoen, Gene
taal-Majoor Danneels, Senator Ronse, Arrondissementscommissaris Van Elslande, de Senatoren Van
Buggenhout en Holvoet en de Bestendig Afgevaardigden Smissaert en Loncke. Midden links: de HH.
Burgemeesters der gemeenten die deel namen aan 't tornooi: rechts dhr Burgemeester van Lo ontvangt
het erediploma uit de handen van GeneraaI-Majoor Danneels. Onder links: «De Westhoek een ju-
Weeldoos», de prachtige wagen der Vrije Beroepsschool St Idesbuldus te Veurne met de Vlaamse kerk
torens: midden: «De Oogst voorheen», wagen uitgebeeld door Lo en rechts: de reuzin «Belle» van
Vinkem, met haar gezelschap.
zedelijk gebied. Het moest voor
iedere gemeente in zekere zin een
monografie worden, doch dan
geen nuchtere vaststelling alleen
maar tevens een voorstelling van
middelen tot verbetering van
sommige toestanden. Van de 56
gemeenten der voornoemde ar
rondissementen, bleven slechts 3
afzijdig, de 53 overigen, dus 96
stuurden een verslag in. Een
deelname die men meer dan be
vredigend kan noemen. De in
zenders bewezen daarbij dat zij
zeer goed op de hoogte zijn van
de toestand hunner gemeente.
De knapste van al de inzenders
was echter Lo, dat met 97 op
100 punten als primus bekroond
werd. Laat er ons aan toevoegen
dat Handzame als tweede en
Houthulst als derde de bekroon
de onmiddellijk volgden met zeer
klcih puntenvcrschil.
Lo, de parel van het Veurne-
Ambacht, zoals het op zijn post
stempel vermeld staat, het stad
je waarvan de taalkundigen wel
een lettertje afpeuterden toen zij
de spelling vereenvoudigden,
maar dat er niettemin even kra
nig om is, Lo heeft als bekroon
de stede het landelijk feest mo
gen inrichten dat dit tornooi
moest sluiten. De aloude stede
heeft deze taak met ere vervuld.
Alhoewel de weermakcr zijn par
ten speelde en zelfs een open-
luchtloneel naar een toneelzaal
verwees, ken dit alles toch de
geestdrift niet koelen die te Lo
heerste en dat van dit landelijk
feest iets enigs maakte.
PLECHTIGE PRIJSUITDELING
Het was 10.30 uur toen Arron
dissementscommissaris Van Elslan
de, dhr Moyersoen, Minister van
Binnenlandse Zaken, verwelkomde,
evenals dhr Scheerlinck, Vertegen
woordiger van de Minister van
Landbouw. Gaandeweg zouden de
overheidspersonen toekomen, de
senatoren Van Buggenhout, Scbry,
Holvoet en Ronse, die tevens voor
zitter is van de Beheerraad der
Maatschappij voor de Kleine Land
eigendom. In gezelschap van de hr
Ronse bemerkten wij ook dhr Ma
rieke, directeur-generaal van deze
Maatschappij. Verder bemerkten
we nog de volksvertegenwoordigers
Develter en Nolf. de Bestendig Af
gevaardigden Smissaert en Loncke,
Provincieraadslid Van Damme, de
burgemeesters der deelnemende ge
meenten en talrijke andere voor
aanstaanden.
Zie vervolg talz. 2 onder titel LO
LAVRENTI BERIA
schap die de opperste leiding op
zich genomen had na de dood van
Stalin.
Samen met de mededeling van
het Presidium werd een verslag be
kend gemaakt over een plenaire zit
ting van het Centraal Comité van
de Communistische Partij van de
Sovjet-Unie. In dit communiqué
werd medegedeeld dat het misdadig
optreden van Beria er op gericht
was het Ministerie van Binnen
landse Zaken hoger te plaatsen dan
de Regering zelf, zodat besloten
werd hem als vijand van de com
munistische partij te verklaren en
hem uit de gelederen der partij te
stoten.
Verder heette het dat Beria de
partij en de Sovjetstaat wilde on
dermijnen in het belang van het
buitenlandse kapitaal, dat hij agent
geworden was van het internatio
naal imperialisme en dat hij een
cultus voor eigen persoonlijkheid
voerde.
Langs de «Pravda» werd Beria
nog scherper aangevallen. Aldus
werd hij beschuldigd allerlei machi
naties te hebben gebruikt om een
leidende functie in de partij te be
komen, dat hij verwoede vijand van
land en partij was, dat hij een on
dermijningsactie had gevoerd, zijn
functie gebruikte om de macht al
leen naar heim toe te halen, ver
trouwensmannen in de sleutelposi
ties te hebben aangesteld, de uit
voering deed dwarsbomen van ge
nomen beslissingen inzake de land
bouweconomie, met het doel de kol
chozen te saboteren. Het Sovjetblad
schreef nog dat Beria valse midde-
(Zle vervolg blz. 10)
Maandag 13 Juli, had in de
prachtig verbouwde Godelieve-Ab-
dij te Gistel, de wijding der gebou
wen plaats door Z. H. Exc. Mgr
De Smedt, Bisschop van Brugge.
Men kan de geschiedenis dezer
Abdij, waar zoveel herinnert aan
de H. Godelieve, die op deze plaats
de marteldood stierf, in een oude
en nieuwe geschiedenis indelen. De
oude geschiedenis kreeg haar plaats
in een ver verleden dat met de
geuzentijd werd afgesloten toen de
kloosterzusters uit dit stille oord
van gebed verjaagd werden.
Doch in 1902 kwam er nieuw le
ven in de Abdij. De Zusters Bene
dictinessen kwamen terug het
klooster betrekken dat hersteld
werd volgens de plannen van archi
tect Bethune. Het was een klein
armoedig klooster, zeer onvolledig
en alleen bevattende één vleugel
kloostergebouw en het zeer beschei
den kerkje. In 1918 werd een twee
de vleugel opgetrokken.
Men zou echter moeten wachten
tot de jaren 1952-53 om architect
De Gheyter op zeer durvende wijze
de transformatie te zien aanpakken
en meteen de kloosterbouw te zien
vervolledigen, alles in een sobere
Vlaamse stijl, die zo rustig aandoet.
Monseigneur De Smedt, verge
zeld van Hoogeerw. Vicaris Mgr
Mahieu, Kan. Ghesquière, Z. E. H.
Deken D'hoore en talrijke hoofd
waardigheidsbekleders, kwam te 17
uur bij de stille, witte abdij aan.
Enkele genodigden, onder wie
Architect De Gheyter. dhr Dhondt.
aannemer der bouwwerken, en dhr
Roger Van de Weghe, die hier ver
schillende kunstwerken uitvoerde,
alsmede enkele bezoekers en bede
vaarders woonden deze stemmige
plechtigheid bij.
Het mooie kloosterpand werd ge
wijd, het prachtig gebouwtje rond
het putje van de H. Godelieve en
het kapelletje met het beeld der
Heilige op de plaats waar zij ge
marteld werd.
Tot besluit werd in het kerkje
een blij en dankbaar Te Deum
gezongen.
De laatste dagen heb ik met een
grote nauwkeurigheid de Vlaamse
socialistische bladen uitgepluisd om
even te zien of zij ook een Vlaams
programma hebben, of zij aan hun
leden iets te zeggen hebben in be
trekking met de volksstam waartoe
hun lezers behoren, met de rijke
cultuurschat waarop ook zij, ais
Vlamingen fier zouden moeten
zijn...
Niets! Voor, op en na 11 Juli, de
Vlaamse hoogdag bij uitstek, heb
ben zij gezwegen als mossels. Toen
er herrie werd geschopt rondom
de Dag van het Vlaamse Lied
was Vooruiter aanstonds bij
als een haan op een mesthoop om
de verdachtmakerij nog wat klank
bij te zetten en mee te hiuilen in
het koor der wolven. Nu alles ten
beste verlopen is en de grote markt
van Brussel dat heerlijke schouw
spel bood van duizende eerlijke
Vlamingen die hun liefde en trouw
voor hun volk uitzongen zonder ook
maar de minste verdachte bijbe
doeling, zwijgt het orgaan der
Belgische Socialistische Partij als
vermoord. Zijn lezers mogen niet
weten dat zij voorheen bedrogen
werden.
Zij hebben niets te geven, geen
Vlaamse fierheid, geen Vlaamse
trouw, geen Vlaamse traditiegeest,
niets! Integendeel, dat alles moet
juist bij hun leden versmacht, moet
uit het hart gerukt. Zolang er nog
iets van dat alles rest, schijnt het
Socialisme ln Vlaanderen in zijn
doorbraak en zijn opgang geremd
te zijn. Zolang een Vlaming Vla
ming blijft van hart en geest en
overtuiging, schijnt het Socialisme
op hem geen vat te hebben en
blijft hij... gevangen in de klau
wen van dat vervloekte klerika
lisme.
Wat zouden zij ook te geven
hebben? Een volk dat groot wil
blijven of zich opnieuw wil ver
heffen, keert regelmatig naar zijn
verleden terug. Daar speurt het de
geschiedenis na door zijn voorva
deren geschreven: de grote helden
daden en de gestage volgehouden
dagelijkse strijd om van het gewo
ne leven iets groots te maken, om
ergens te komen. Het gaat de kui
tuur van zijn voorouders na, spie
gelt zich aan de daden en werken
van die mannen die dat volk be
kendheid bijbrachten en zijn roem
tot ver buiten de grenzen droegen.
Uit dit alles groeit de rechtmatige
trots en het verlangen naar een
grote daadvaardigheid; groeit even
eens de liefde voor en de aanhan
kelijkheid aan de stam waartoe
men behoort, de wil om voort te
bouwen in dezelfde stijl als het
voorgeslacht. Een volk dat eenmaal
besloten heeft niet te willen ver
gaan maar groot te worden, boort
dieper nog; het delft naar de fun
damenten waarop de bouwers van
zijn geschiedenis de eerste stenen
legden, onderzoekt de deugden die
zijn grootheid ben grondslag lagen
om zich die eveneens met alle
macht eigen te maken.
Dat alles kan het Socialisme niet
zonder gevaar zijn rangen te zien
leeglopen. Uit de geschiedenis van
Vlaanderen immers valt er slechts
één besluit te trekken: het Socia
lisme misleidt onze mensen, leidt
ze weg van een traditie die het
kleine land tussen de Maas en de
Noordzee bracht tot een peil dat
ver boven de andere volkeren uit
steekt. Het Socialisme voert ons
volk naar de afgrond omdat het
voor onze mensen de bronnen af
sluit die de Vlaamse volkskracht,
eenmaal voedden en tot een gewel
dige hoogte optrokken.
Wat zou het Socialisme over
Vlaanderen gewagen, het Socialis
me dat met zulke grimmige verbe
tenheid het katholicisme bevecht
dat het ieder invloed ervan op hét
openbaar en zelfs privaat leven als
klerikalisme doodverft? Godsdienst
is opium voor het volk! is wel de
gelijk een van de spreuken die het
Socialisme ten grondslag liggen ook
al verklaart het dan huichelachtig
dat het niets heeft tegen het ge
loof binnen de kerk, maar alleen
wanneer dat daarbuiten optreedt,
Men moet al over zeer weinig ge
zond verstand beschikken, maai
wellicht wel over een grote dosia
haat en verbittering om de Kerk
het recht te durven ontzeggen het
gehele leven van de mensen naar
omhoog te richten.
Gans onze rijke Vlaamse geschie
denis is als het ware het vrucht
baar resultaat van dat... ondraag
lijk klerikalisme! Ze is zodanig
met het geloof verweven dat we
daarin het welsprekendste bewijs
vinden hoe hoog een volk kan stij
gen wanneer het zich laat optillen
door de kracht van een gewijde
levensovertuiging. Is onze opgang
niet begonnen toen de monniken
zich hier in onze streken kwamen
vestigen en ons volk de Blijde
Boodschap brachten? Stonden onze
Vlaamse edellieden niet immer pa
raat om het geloof in verre streken
met de wapens te gaan verdedigen?
Onze kunst is noch min noch meer
een geschilderde, geschreven, op
toon gezette of in tapijt geweven
catechismus die thans nog, hier en
over de ganse wereld, niet enkel
onze hoogstaande kuituur van die
tijd laat smaken -en bewonderen,
maar eveneens aantoont hoe diep
ons volk doordrongen was van het
katholicisme. Men heet ons nog
een volk van kathedraalbouwers,
en waar ook belforten en stadhui
zen als in steen geweven uit de
grond rezen, daar was toch telkens
een nis met een Mariabeeld er in.
Vlaanderens schone gezinnen
waren zijn grote trots en zijn
sterkte voor de toekomst en nie
mand die niet weet hoe diepe gods
dienstzin de genster was die zijn
werkkracht, zijn eerlijkheid, recht
schapenheid, zedelijke sterkte en
alle andere deugden voortdurend
spees. Geheel zijn taal was van
zijn levensovertuiging doorspekt in
volkse vrome spreuken.
Neen, zelfs over 11 Juli kan het
Socialisme niet gewagen zonder
verplicht te zijn de waarheid
te verdraaien of zichzelf schade te
(berokkenen, want het ging toen
om veel meer dan om louter onaf
hankelijkheid. Het ging ook om
alle christelijke waarden die door
(Zie vervolg blz 2)
floor
heden, waaronder wij rechts herkennen Z. E.%11. Deken D'Hoore uit
Gistel en Z. E. II. English, ceremoniemeester, tijdens de bewieroking
van het «putje» dat wij op het voorplan bemerken,
De foto, onmiddellijk na de aanrijding genomen, toont duidelijk
hoe de personenwagen met de motorkap onder de vrachtwagen reed.
De slag was zo geweldig dat de achterwielen van de vrachtwagen uit
hun verband gerukt werden, zoals men op de foto bemerkt.
Maandagnamiddag jl., omstreeks
14.30 uur, deed zich langs de Ko
ninklijke Baan, ter hoogte van St
André, schier op de scheidingslijn
der gemeenten Koksijde en Oost
duinkerke, doch nog op grondgebied
van deze laatste gemeente, een
verschrikkelijke botsing voor in
vrijwel onbegrijpelijke omstandig
heden.
De met geprepareerde tarmac ge
laden vrachtwagen der onderne-
minesfivma Govaert. stond gepar
keerd langs de rechterkant van de
brede Koninklijke Baan waar de
tramlijn de weg in twee éénrich-
tingsvakken verdeelt. De menner,
André Deramoult uit Woesten. had
zijn wagen tot staan gebracht om
eén personenwagen, die in de zan
dige berm aan de overkant van het
fietspad was blijven steken, weer
op de vaste baan te brengen.
Terwijl overleg gepleegd werd hoe
de personenwagen best weer op de
baan zou getrokken worden, werd
Deramoult plots opgeschrikt door
een geweldige slag. Een kleine per
sonenwagen was langs achter op
de stilstaande vrachtwagen gebotst
met zodanig geweld dat het voor
ste gedeelte onder de vrachtwagen
stak en zelfs het bovenste koets
werk van de personenwagen totaal
ingebeukt wis.
Dadelijk w--rd hulp geboden. De
eigenaar van het nabijgelegen «Ho
tel Normandie», vergezeld van een
geneesheer die daar als gast ver
toefde, kwam dadelijk ter plaats
om hulp te bieden.
De menner van de personen
wagen, de 24-jarige Guy Mairesse,
uit Brasschaat, was slechts licht
door het gebeurde, waarover hij
geen uitleg kon verstrekken. Hij
werd voor verpleging naar de Kli
niek te Veurne overgebracht.
Erger was het gesteld met de
60-jarige Mevr. Wed. Gobert, fa
milielid van Mairesse, en die langs
hem in de wagen had plaats ge
nomen. Zij werd het voorhoofd let
terlijk ingedrukt door de botsing
en was op slag gedood.
De politie van Oostduinkerke en
Koksijde werd verwittigd en kwam
dadelijk ter plaatse, evenals de
Rijkswacht van Nieuwpoort. Ook
het Parket van Veurne kwam ter
plaatse voor het onderzoek:
Zoals wij reeds hoger schreven,
kon de geleider van de personen
wagen geen uitleg verstrekken ovei
het gebeurde.
Men mvmt aan dat Mairesse eer
ogenblik verstrooid geweest is en
te laat het stuur overhaalde om
uit te wijken. De rich tings wijze)
van zijn wagen zat nochtans uit
wat er op wijst dat hij de hin
dernis tijdig l-mcrkte en zinnen"
was naar links uit te wijken.
De stand van de voorwielen wee
er eveneens op dat Mairesse op he.
laatste ogenblik nog zijn Stuw
naar links overtrok.
Dat de botsing met groot geweld
gebeurde, blijkt uit het feit dat de
achterwielen van de vrachtwago
door de schok uit hun plaats ge
rukt werden en iets naar voor va
ren opgeschoven.
Het ongeval verwekte natuurljjk
grote beroering en is des te onbe
grijpelijker, daar het, éénrichtings
verkeer op deze baan geen gov. ">r
ET WEKELIJKS
POPERINGE IEPER WERVIK
ROESELARE MENEN KORTRIJK
VEURNE NIEUWPOORT DIKSMUIDE
«9* JAAR.
Nr 29.
POSTABONNEMENT 1983:
België (tot etude 1958) 70 fr.
Andere landen 4 fr. p. week
HOOFD®UREEL EN REDACTIE
Poperinge - Gasthuisstraat 19.
Tefl. 9. - Poetcfheökr. 47.63.60.
Verantwoordelijke Uitgever:
J. Sansen, Gasthuisstraat 19, Poperinge
lejettey
