POPE RING
12
En «dat» is geen peerdegedachti
W
Vlaanderens 26ste Bedevaart
naar het IJzerkruis
Kleurige Bioemenstoet van
Infante Isabella trok tussen dikke
hagen toeschouwers voorbij
Waarom
Kristelijke
Bij het Ylllste Eeuwgetij van de
Heilige Barnardus
gj
IHW wë
Ir
St Sixtusabdij te Westvleteren herdacht deze grote
Heilige in aanwezigheid van Z.H.Exc. MgrDe Smedt
'ipf
jasK
Nieuwsblad voor Wesfvlaanderen Verschijnt om de week
ONZE 3 UITGAVEN:
ZATERDAG
BladiqdeB
PRIJS t
AUGUSTUS
3 Frank
1953
BUITENLANDS OVERZICHT
Tien duizenden eensgezinde Bedevaarders
knielden vroom op Vlaanderens Dodenveld
WBsm
m*r' v,
-
mcisies brengen kransen aan tijdeBs de fttttaerêiltê MSSIBSJMS?*
LAATSTE ZENDTORENS
TE RUISELEDE
NEERGEHAALD
m
HET WEKELIJKS
POPERINGE IEPER WERVIK
ROESELARE MENEN KORTRIJK
VEURNE NIEUWPOORT DIKSMUIDE
49* JAAR.
N' 35.
POSTABONNEMENT 1953:
BelgiS (tot einde 1953) 58 fr.
Andere landen 4 fr. p. week
HOOFDBTJREHt, EN REDACTIE:
Poperlnge - Gasthuisstraat 19.
Tel. 9. - Postoheokr. 47.63.60.
Verantwoordelijke Uitgever
J. Sansen, Oasthuieetraat 19, Poperlnge
'A3 dat nu eigenlijk
geen... peerdege
dacht
Ge moet weten dat
op onze parochie een
rij-vereniging was opgericht. En
dan nog wel van boerenzonen. Re
gelmatig werden oefeningen gehou
den, want die Jongens moesten le
ren» rijden, 't Gebeurde wel af en
toe dat die kerels, na 't werk, lie
ver op de rug van hun peerd naar
huls keerden, dan over de scherpe
grint-brokken, maar daar moet ge
geen «ruiter» om zijn. Dat deden
de «boevers» ook!
"k Moete eerlijk bekennen dat die
Jonge ruiterijIn goede naam
stond en dat er echte liefhebberij
bij hoorde. *t Waren niet alleen
boeren die ook al 's de oefeningen
bijwoonden; peerden staan nog al
tijd in de gratie bij ons volk!
Met de processie hadden die jon
ge kerels aan de kop gereden. In
uniform nog wel, met de bruine
pots op, geleersd en gespoord! Dat
was meer dan meegevallen; en die
Jonge mannen hadden dat zo voor
naam gedaan! Kijk, de hele paro
chie had er over gesproken, het
werd een van die gebeurtenissen,
waarover 's Zondags na de mis ge-
parabeld wordt op «de plaats» en
de heibergen op de plaats. Boeren-
ruiterij Dat was nu precies echt
iets voor Jonge boeren; en lijk de
anderen, had ik die jonge peerde-
gasten hertelijk gelukgewenst!
En was dat nu toch geen peerde-
gedacht?
Die ruiters-afdeling heeft immers
een... commandant. Die kerel heeft
reeds zijn legerdienst achter de rug;
een heel stuk boer, met pezige...
poten en een koele kop. Die komt
me, 't Is drie weken geleden, een
stevige hand drukken en vraagt me
kort-weg; «Pé ge moet naar ons
rulter-tornool komen te Izegem, ge
moet komen kijken en ge moet
achteraf... schrijven over dat jon-
ge-boerenfeest... ge moet! Taai
van de «Commandant» dacht ik!
...Een peerdegedacht, zei ik!
Want lk ken veel meer van fietsen
dan van peerden! Voor de oorlog
ging lk alle jare, met de kermis
eens naar het plein waar de peer-
dekoers gehouden werd, maar 't was
veel minder om naar de lopers te
kijken dan om bij den hoop van
't volk te zijn. Mijn verstand van
peerden? Ik zie wel hoe breed hun
rug is en hun... achterste. Maar
daarom moet ge niet veel van peer
den kennen. Meent ge 't ook niet?
«Kom, kijk, en schrijf dan wat
ge wilt
«Akkoord commandant, zei lk.
Aan dat... bloedpeerd van dien com
mandant was er niets te weigeren.
Die vlerkante jonge boer stond mij
aan; 't was maar als hij welgezind
wegtrok dat lk gewaar werd dat lk
met de gebakken peren zat! Schrij
ven over een ruitertornooi? Als dat
nu geen peerdegedacht was!
Te Izegem dien Zondag 15 Augus
tus. Een hemels weertje en een zee
van volk! Voor dat tornooi? En
daar was waarachtig onze Bisschop
ook tegenwoordig. Kent hij meer
van peerden dan ik?
...Zou dat nu toch geen peerde
gedacht geweest zijn van mij, om
hier op dat eindelijk plein te ver
zeilen?
Hebt ge nog onthouden welke in
druk op u maakten vroeger, die stoe
ten geopend door bereden gendar
mes? Ja, die uniforms deden er wel
Iets aan en die berenmutsen, maar
die peerdelijven ook. Weet ge 't nog
en ge maakte van zelf de plaats op
de straat vrij. Daar reden als 't u
belieft een honderd vijftig jonge
boeren het plein op in rijen van
vier; de commandant van iedere
groep vooraan. Peerd en man als
uit één stug gegoten! De jongens in
uniform, geleersd, maar zonder spo
ren! Een groet aan de Bisschop en
't groot volk! En dan... dan gingen,
draafden, gingen, draafden, liepen
die peerden, zwenkten om het ein
delijk plein, 't Bekijken weerd? Ge
moet werkelijk geen boer zijn noch
peerde-zot om geboeid te zijn door
dat spel. Maar 'k zag hoe de peerde-
liefhebbers met hun ogen en hun
gedachten dat spel volgden, het
«door mekaar», het «los van me
kaar» rijden volgden als waren ze
zelf op een van die lopers gemetst.
Dan kwam de Kampioen-afde
ling» aan de beurt *k Moete eer
lijk bekennen dat die kampioen mij
boeide; ik keek om nu eens goed te
Weten of hij het was die zijn loper
hoe de ruiter zijn loper In handen
kan hebben. Dan Juicht ge toe, zon
der dat ge 't weet, onder de beko
ring van dat zo voornaam en...
spectaculair spel van man en peerd.
Zeg wat ge wilt, maar een peerd is
en blijft het schoonste van onze
dieren.
'k Ben geen peerdeliefhebber ge
worden!
Maar wel bewonder ik die lande
lijke jonge-boerenruiterij; en nu
verwondert het mij niet dat ook de
Bisschop te Izegem was en er aan
hield zelf aan die jonge stoere kam
pioen van Westkapelle de ereprijs
te overhandigen. Er waren daar nu
reeds een twintigtal ruiterafdelin-
gen vertegenwoordigd; er komen er
nog wel meer.
Sport? Jawel en echt boerensport.
Man en peerd zijn gebonden aan
hetzelfde zware werk; en man en
peerd binden zich dan weer aan
de liefhebberij. Dan mag het dier 's
benen en lijf rekken, in voorname
gang en draf, het peerd laat zich
scholen voor die echte... peerde-
gymnastiek. En de jonge boer, die
met zware stap door 't gescheurde
land, door de diepe vore gaat op de
stap van zijn peerd, richt en... dres
seert zijn loper, wordt als één met
zijn loper als hij, vast in 't zadel,
met breidel en knie en een woord gedacht!
het maohtig dier naar zijn eigen
wil doet buigen.
Sport? Meer dan sport. Iedereen
weet dat het peerd een nobel dier
is; men noemde het destijds de...
schoonste verovering van de mens.
De ruiter blijftde veroveraar.
Maar het kost hem tijd en moeite.
Die ruiterijwordt een school,
een school van eindeloos geduid, van
meesterschap over u zelf evengoed
als van meesterschap over het dier.
Een school van... zachtmoedigheid
en tevens van vastberadenheid. Al
deugden die ge nodig hebt, niet al
leen om met... peerden om te gaan!
Boerensport; want de ruiters moe
ten... gezamenlijk oefenen, op me
kaar afgestemd zijn, elkander ver
staan. Zou er een sport meer soli
dariteit verwekken, meer ware vor
ming geven?
,..Dat was alles zo voornaam op
dat plein te Izegem!
Naar koersen, waar men de lo
pers afjakkert en de... beurs even
eens, nee, daar ga ik niet. Naar het
boerentornooi keer ik wel terug,
zelfs als het minder spectaculair
zou zijn als dees jaar.
'k Wenste maar dat er nog in
vele landelijke gemeenten afdelin
gen rezen van die jonge-boerèn-
ruiterij. En dAt is geen... peerde-
WE LEVEN RAL
PÉ VLAMYNCK.
Inderdaad! Verleden week schre
ven we hier nog over zware moei
lijkheden die zich in Marokko
konden voordoen. En in die 8 da
gen is de sultan al in ballingschap
naar Ajaccio vertrokken en zit de
nieuwe Iman al op de troon.
En over Mossadegh schreven we
ironiserend dat hij een percentage
stemmen behaalde dat alle dicta
tors de baard afdeed. En we be
sloten dat dit meer weg had van
de discipline van een tuchthuis
dan van de kunde der democratie.
Het woord tuchthuis lijkt enigs
zins profetisch geweest te zijn,
want 8 dagen nadien zat dezelfde,
Mossadegh gevangen en zat da
Sjah weer op de troon.
En dat zijn maar een paar ge
beurtenissen der laatste 8 dagen.
Daarnaast zijn er nog vele die
onze aandacht moeten weerhouden
en commentaar vergen.
Om te beginnen: de kwestie van
de ronde of de vierkante tafelcon
ferentie over Korea waarover wc
verleden week schreven en waarin
nog steeds geen beslissing is ge
vallen. We springen er dan ook
deze keer over.
In de USE.O. verwekte het ver
der nogal geharrewar dat België
besliste geen deel meer te nemen
GEN. FAZLOLLAH ZAHEDI
nieuwe Eerste Minister van Iran.
Voor de 26® maal zijn tienduizenden vrome bedevaarders naar
Vlaanderens Dodenveld getogen, daar te Kaaskerke langs de Ijzer,
waar eens het is toch reeds zo lang geleden de trotse IJzertoren
oprees en waar thans, in diep geheide grondslagen, de belofte geboren
werd van een nieuwe IJzertoren.
Schrijnende bewijzen van gepleegde grafschennis treuren er
rond een biddend kruis dat door de storm werd neergehaald, snaar
koppig terug herrees. Zo zal ook de IJzertoren herrijzen, want dat
hebben de tienduizenden beloofd die op Vlaanderens heilige doden
akker de eed van trouw hebben gezworen. Zo zal Vlaanderen zelf
herrijzen uit het puin van verdeeldheid, schoner en sterker dan het
eens was, want eensgezind hebben de bedevaarders ook deze eed
gezworen.
Vraag niet hoeveel tienduizenden in de bedevaartweide stonden,
want een menigte schatten is zo moeilijk. Alleen kon men van op
de Fax-poort duidelijk zien dat wij weer de volkstoeloop der voor
oorlogse jaren evenaren, ondanks het slechte weder dat aanhield tot
vlak vóór de Bedevaart.
Reeds Zaterdagavond was Diksmuide overrompeld door bede.
vaarders, die 's avonds de verlichting van de Pax-poort en van de
krypte kwamen bewonderen en die de opvoering bijwoonden der
IJzersagevan F. Verknoeke, onder regie van Remi Van Duyn.
Het was een schone inzet der Bedevaart, die Zondag de grote
massa te been bracht.
OPDAT ZIJ RUSTEN IN VREDE
De H. Mis, waarmede traditiege
trouw de Ijzerbedevaart begint, was
ook Zondag 23 Augustus, het ver
trekpunt van deze Dodenherden
king. Z. E. Pater Lambertus, Trap-
ist der Abdij van Achel in Lim-
>urg, beter gekend als Aalmoezenier
P. Vandermeulen uit Bree, die aan
de IJzer vocht om de zedelijke
gaafheid der soldaten hoog te hou
den en als vele anderen naar Cé-
zembre verbannen werd omdat hij
voor Vlaamse jongens in het
Vlaams predikte, deed de Mis.
Tussen het puin en in de scha
duw van het witte IJzerkruis je
stond het altaar. De Aalmoezenier
droeg het H. Offer op voor zijn ge
sneuvelde soldaten, voor allen die
vielen aan de IJzer.
Vooraan, naast de leden van het
Bedevaartcomité, namen plaats de
Ministers De Taeye, Van den Daele
en Dequae, en dhr Roppe, Gouver
neur van Limburg; eveneens talrij
ke Senatoren en Volksvertegen
woordigers, waaronder de HH. Fe-
ryn, Sobry, De Gryse, Develter,
Ousters, Gabriels, Verroken, Ver-
lackt, de Paepe, Leynen, De Boodt,
Piers, De Cl-ercq, talrijke provincie
raadsleden en burgemeesters en
vele andere vooraanstaanden.
De menigte volgt ingetogen de
handelingen van de priester, ieder
woord door de priester uitgespro
ken, kan langs de geluidsverster
king verstaan worden.
HET DRIEVOUDIG
PROGRAMMA DER JEUGD
Onder leiding van Staf Nees
werd na de H. Mis door het Renaat
De Rudderkoor en de Edgard Ti-
nelkring de IJzerpsalm uitgevoerd.
Wanneer de voorzegger Hein
zo stevig onder de knie had" dat het Nacw^rtr vervoleensrZzrifierDrocïa-
peerd aan al de grillen van zijn maye inzette, gaf een 'kort fluit-
meester voldeed, of wel of het peerd signaal aan enkele heethoofden,
zelf zijn meester al die vreemde be- verspreid in de menigte, het teken
wegingen verplichtte te maken. Ge 0m banderollen boven te halen met
moogt waarlijk niets kennen van het woord amnestieen andere
peerden om toch verbaasd te staan met de tekst «Weg met de C.V.P.
Niemand der bedevaarders stoorde
zich aan de onrustzaaiers wiens ge
roep geen steun vond bij de aan
wezigen. Een oorlogsverminkte uit
Antwerpen, trachtte vlugschriften
rond te strooien en enkele woorden
tot de ministers te richten, doch
zijn opzet mislukte.
Hein Nackaerts kon zijn procla
matie voortzetten, die besloten werd
met de uitvoering van De Blauw
voet
Daarna kwam dhr Gheysen aan
het woord namens de jeugd van
Vlaanderen.
Na een oproep tot bezinning
over de geschiedenis der Vlaamse
beweging, wijst spreker op de no
den der jeugd en op het gevaar
van vervlakking. Daarom legt hij
de jeugd drie punten voor om in
haar actieprogramma op te nemen:
actieve deelname aan de her
opbouw van de IJzertoren. Ieder
lid der jeugdbewegingen brenge
ten minste 10 stenen aan;
taalstudie, want invloedrijke
posten in Vlaanderen gaan verlo
ren omdat de jeugd haar eigen taal
niet meer kent;
sociaal-voelende mensen wor
den en de leuze toepassen: wat
haat vernielde, moet liefde terug
opbouwen.
LAAT ONS NIET LANGER
VERDEELD ZIJN
Na de uitvoering van Vlaande
ren door de massa, kwam dhr
Adiel Debeuckelaere namens de
oudstrijders aan het woord.
Eerst richtte hij zich tot de ge
vallen strijdmakkers en riep hij het
leed en onrecht op dat zij leden,
om dan een oproep te doen voor
Vlaanderens ontvoogding en rechts
herstel. Vlaanderen is mondig, riep
spreker uit, zijn lot ligt in zijn
eigen hand. De nood van zijn volk
is zijn hoogste wet. Er is maar één
Vlaanderen en 't is mijn land.
Maar dit land heeft recht op de
volledige medewerking van al zijn
kinderen, zo één zo al. Laten wij
niet langer verdeeld blijven om
persoonlijke veten en naijver, om
menings- en partijverschillen, om
verschillende opvattingen over de
middelen die wij willen gebruiken
voor hetzelfde doel, om wit of
zwart, om wat deze of gene heeft
gedaan of niet gedaan vóór, tijdens
of na de oorlog.
HELDENHULDE
De uitvoering van het «Lied der
Vlamingenen de Feestzang
door de bedevaarders en door het
koor, besloten dit gedeelte der
plechtigheid, waarna door Hein
Nackaerts de Ballade der zes rid
ders van Anton van Wilderode
werd voorgedragen waarin telkens
voor ieder der IJzerhelden de strofe
weerkeerde:
(Zie vervolg blz. 2)
aan de werkzaamheden der com
missie voor niet-zelfstandige vol
keren. Amerika ziet dit met lede
ogenwant volgens de States is
elk colonialisme uit den boze.
Maar wie de zaak objectief be
kijkt kan ons land alleen maar
gelijk geven. Wij hebben immers
nooit geweigerd alle mogelijke in
lichtingen ie geven over ons be
heer in de niet autonome gebie
den en over de maatregelen die
we daar treffen om de onder-ont
wikkelde volkeren te beschaven.
Maar onze regering heeft dan
ook met klem geëist dat bv. alle
Zuid- en Midden-Amerikaanse Sta
ten die nog tienduizenden burgers
van tweede en derde zone hebben,
dat ook zij die inlichtingen zou
den geven. Welnu die landen wei
geren halstarrig en zijn er inte
gendeel steeds als de kippen bij
om ons te beknibbelen.
De Belgische regering heeft er
dan ook het mes ingezet en gezegd
dat men in die commissie niet
meer moest rekenen op onze me
dewerking of op onze inlichtingen.
Ander punt: de wanorde en de
stakingen in Frankrijk. Daar
krijgt men eerder de indruk dat
we niet rap, maar zeer traag le
ven. De toestand is inderdaad nog
lange van opgeklaard. Op een
bepaald ogenblik brak de hoop
door: de bemiddelingspogingen van
de M.R.P. waren geslaagd, zo
luidde het. Maar toch verliep het
Mi
Boven: een zicht op de eretribune tijdens het voorbijtrekken van de
reusachtige bioemenstoet. Men bemerkt er o.m. dhr Burgemeester
Senator Van Buggenhout en zijn Dame. Onder links: een klein
meisje biedt aan dhr Burgemeester een ruikertje bloemen aan.
Onder rechts: van uit de voorbijrijdende wagens werd de tribune
gebombardeerd... met bloemen.
"oven: een algemeen zicht op liet woud van vlaggen dat in de jagende wind rond het puin van de
toren en het witte kruisje stond opgesteld met in de achtergrond de met kransen versierde Pax-poort.
Boven in de inzetten rechts: Prof. Fransen, Advocaat Debeuckelaere, en daaronder dhr Gheysen,
de drie sprekers tijdens deze bedevaart. Onder links: de overheidspersonen tijdens de eed van
trouw aan Vlaanderen, van links naar rechts herkent men: Z. E. Pater Lambertus, dhr L. Roppe,
Gouverneur van Limburg, Minister Dequae, Prof. Fransen en Minister Daele. Onder rechts*.
Reeds is het de vijfde maal dat
we hier in dit blad relaas uit
brengen over de grote historische
bioemenstoet van Koksijde.
Evenals vorige jaren kende deze
stoet werkelijk een massale be
langstelling. Voorbereiding en or
ganisatie liepen vlot van stapel
doch een dreigend wolkenpak aar
zelde niet bij de vorming van de
stoet enkele regenbuien af te stu
ren, zodat bij deelnemers en
groepscommissarissen heel wat.
verlegenheid en zelfs ontsteltenis
ontstond.
Intussen had de Burgemeester
met zijn stok gedreigd en gezon
gen van: «Halt, halt, halt... Re
gen niet meer valt! zodat de der
tig praalwagens met de 800 men
sen in beweging konden komen
zonder zich aan een nat pak te
wagen.
Triomfantelijk weerklonk het
bazuingeschal en ingezet door een
flinke mars, uitgevoerd door de
Muziekharmonie der IJsland-
vaarderstrok de stoei, onder
leiding van Ko, Wanne en Rochus
doorheen de Strandlaan, te Sint
Idesbald.
Het aantreden van de folkloris
tische groep kent altijd groot
succes, vooral door de uitvoering
van de hupse volksdansen door de
Vissersjeugd, zowel de kleinere
als de grotere. Het is altijd met
een zekere majesteit dat de grote
boot Wanne en de boot Spi-
nolavoorbij de toeschouwers
varen.
Na de groep van de Visserij
komt de Landbouwgroep: stevige
hoerepaarden met wapperende
wimpels, inhaalwagen met geluk
kige boeren, molenhuis en molen
met de nooit oud-wordende mole
naar en molenarin, de dorsvloer
met de lustige dorsers. Alles
draagt de stempel van stevigheid
en blije arbeidslust.
Groep IV beeldt de bouwnijver
heid uit: fijne bouwmeesters bij
een rollende toren, ambachtslui
met hun attributen, de pui van
het stadhuis te Veurfie met de ty-
pjgchó Belleman,
De wagens van het Hotelwezen
hebben ook hun bijzondere aan
trekkelijkheid, vooral de frisse
pergola en de bedrijvige keuken
met de sympathieke koks.
Eveneens onder klaroengeschal
wordt de komst van de hoogedele
Aartshertoglnne aangekondigd.
Vooraf defileren bloemenwagens,
de Rederijkers van Veurne met
het zangkoor, een bonte wemeling
van piekeniers, maskeliers en sol
deniers, de Hoogeerwaarde Abt, de
Edellieden en Hofdames te paard,
allen in kleurige uniformen en
ten slotte de Infante zelf. Jam
mer dat het wolkenpak de zon niet
toeliet dit alles t.e bestralen.
Andere wagens volgen nog, o. a.
met de heren magistraten van de
goede stede Veurne.
Muziekkorpsen van Leisele. Hou-
tem, Ruddervoorde en Oostduin-
kerke verleenden hun medewer
king.
Moet ik nog vertellen hoe alles
in de bloemen stak, hoe verzorgd
de wagens gepint en bebloemd
waren, hoe hardnekkig de bloe-
mengevechten? Onophoudend wer
den bloemen gegooid naar het
meelevend publiek.
Het zal wel hier de plaats zijn
om ook een bloempje te gooien
naar feestleider J. Priem voor
zijn prima-organisatie, alsook aan
E. Leys die met zijn mannen in
stond voor de kleurige en zeer ge
slaagde bebloeming.
De Hr Burgemeester mot ie
Horen Schepenen en Raadsleden,
alsook de Feestdirecteurs van St
Idesbald, Koksijde-Bad en Koksij-
de-Dorp namen de stoet in ogen
schouw in de resp. agglomeraties.
Die Heren weten gewis wat een
bloemenregen betekent, en menig
maal werden zij in vinnige korte-
afst.andsgevechten gewikkeld.
Koksijde beleefde andermaal een
grote dag.
Er werd vastgesteld dat de
stoet dit jaar een vlotter verloop
kende, dit omdat hij te Koksijde-
Bad beter kon hervormd worden
en ook omdat hij minder opge
houden werd voor de tribunes.
niet zo vlot. Enkele treinen reden
weer, maar tezelfdertijde werd een
spoorlijn gesaboteerd en ontsnap
ten honderden mensen per duizend
gelukken aan een dood in de
ravijn.
Do gevolgen van die stakingen
zijn nog moeilijk te overzien. Fi
nancieel is men al aan een verlies
van over de honderd milliard...
Sociaal-politisch schijnt de hele
zaak vooral ten goede te zullen ko
men aan de communisten.
Zuiver politisch schijnt de rege
ring Laniel nochtans voorlopig
het. pleit te hebben gewonnen.
Daar Pella nu ook in Italië het
vertrouwen van het parlement
kreeg, kan men zeggen dat de
toestand in het Westen, tijdens de
jongste 8 dagen, althans voorlo
pig weer gesaneerd werd.
De grote vraag blijft natuurlijk:
wat brengt ons de 6' September
in West-Duitsland?
En in dat verband is het nieuw
Oost-Duits-Russisch akkoord na
tuurlijk van groot belang. We
schreven er verleden week al
over. Nu werd het akkoord bekend
gemaakt. De bepalingen ervan
vindt U wel elders in dit blad.
De bedoeling ligt er vingerdik
op, en ze is dubbel.
Aan de ene kant de Oost-Duit
sers 'n boel toegevingen doen om
een herhaling ie voorkomen van
de gebeurtenissen'-van de 11' Juni
en om het effect van de Ameri
kaanse voedselpakketten te ver
nietigen.
Anderzijds aan alle West-Duit
sers de indruk en de hoop geven
dat Duitsland spoedig zal herenigd
won-den als zij maar zo slim zijn
niet mee te doen aan het Europees
Leger.
Dit laatste is nog steeds het
eerste doel dat Rusland in Duits
land nastreeft: geen integratie van
puitse contingenten in de Wester
se verdediging siegers. Het Krem
lin weet zeer goed dat het ontbre
ken van Duitsland in ons systeem
de noodzakelijkheid zou meebren
gen Amerikaanse en Engelse troe
pen op het Vasteland te houden
en dat dit op de duur niet zou
blijven houden. Ook strategisch
heeft het Westen West-Duitsland
nodig, willen wij ons, bij een mo
gelijke aanval doelmatig kunnen
verdedigen.
We kunnen alleen onze wens
van verleden week herhalen: mo
ge West-Duitsland klaar zien.
Maar anderzijds moet men zich
toch afvragen of er zich tijdens
de jongste' weken geen feiten heb
ben voorgedaan die het geheel
probleem van de wereldvrede op
een andere manier doet stelle,n.
Wij bedoelen: het feit dat thans
ook Rusland over het fabricatie-
procédé van waterstofbommen be
schikt. Dat is het grote feit dat
alle andere domineert.
WAT NU?
Malenkov heeft dus medege
deeld dat ook Rusland een water
stofbom had laten ontploffen. Dit
nieuws werd door de Verenigde
Staten geconfirmeerd en zelfs de
datum werd opgegeven: 12 Augus
tus.
Voor zover wij weten heeft de
Sovjet-Unie daarmee weer een
stap ingehaald op de States.
Eerst had Amerika alleen atoom
bommen. En het Westen kon zich
veilig gevoelen, want de vernie-
lingskracht tvas zo groot dat Ja
pan ervoor gecapituleerd had.
Maar toen kreeg Moskou het ook
voor mekaarom er te maken.
Een tijdje daarna namen de
States weer een voorsprong, want
zij vonden de waterstofbom uit
(Zie vervolg Dlz. 2)
Er zijn weinig omstandigheden,
waarin de individuele verantwoor
delijkheden zo zwaar doorwegen,
als waar het aankomt op de ver
zekering der toekomst onzer kin
deren. Die toekomst is niet in de
eerste plaats een zaak van mate
riële welstand: wat van veel gro
ter belang is, zijn de psychologi
sche voorwaarden waarmee we de
vorming en de ontwikkeling van
karakter en wil onzer kinderen
omringen. De zwaarste verantwoor
delijkheid der ouders is hun op
voedingstaak.
In deze zomerverlofdagen krijgt
die verantwoordelijkheid trouwens
een zeer speciale betekenis. Het is
nu, inderdaad, dat we gesteld zijn
voor de keuze van de school waar
aan we een gedeelte van de ouder
lijke opvoedingstaak zullen over
dragen. Want, in feite, is dat de
reële draagwijdte van de school
keuze. Het opvoedingsrecht van
vader en moeder is nu eenmaal
onvervreemdbaar van buitenaf
het is slechts mits onze uitdruk
kelijke wil, dat anderen in
casu de school dat gedeelte van
onze taak kunnen overnemen dat
we zelf omwille van de evolutie
van de tijd en van de moderne
samenleving niet vervullen kun
nen.
De geest van de opvoeding.
In de katholieke milieu's heeft
men steeds betoogd, dat de zen
ding van de school, evenveel op
het niveau van de opvoeding als
van de belering ligt. In de tradi
tionele neutrale kringen wordt dit
trouwens van dag tot dag meer
beaamd. Maar daaruit volgt ook,
dat we ons bij de keuze van een
school niet alleen meer mogen la
ten leiden door beschouwingen van
beter leren van wiskundeof
beter verzorgd onderwijs in het
Korte jaren na de eerste we
reldoorlog werden op Sint-Pieters-
veld niet minder dan 8 hoge sta
len torens gebouwd. Deze 285 me
ter-hoge masten moesten dienen
als zendantennes voor het radio
station «Belradio», dat aldaar op
gericht werd. Zowel het hoofdge
bouw als de woningen der bedien
den en de meeste pylonen stonden
op Wingens grondgebied. Vermoe
delijk heeft men dat te Brussel
niet geweten, want het nieuwe
zendstation kreeg de naam van
Belradio Ruiselede Toen werd
er van Wingense zijde niet eens
geprotesteerd tegen deze jammer
lijke vergissing, en... nu nog
spreekt menover de torens van
Ruiselede
Onder de laatste oorlog werden
deze torens een kopke kleiner ge
maakt: men wilde ze inkorten tot
op ongeveer 140 meter boven de
grond, maar deze operatie luk
te niet te best, zodat er onregel
matige toren-einden bleven Staan.
Dezer dagen heeft men eyenwel
de rest omlaaggehaald; er stonden
namelijk nog twee tamelijk hoge
torens recht. Nu zijn ze neerge-
donderd, want ze wegen samen zo
maar 200.000 kgr. Ze werden ver
kocht als oud ijzer aan een koop
man van Aalter.
Daaraan ziet men dat geen tro
nen en ook geen torens blijven
staan. Tegenwoordig heeft men op
radiogebied geen zo hoge anrennes
meer nodig, om dezelfde en zelfs
beter uitslagen te bereiken.
franswaarover we ons, ten an
dere in de meeste gevallen slechts
een zeer oppervlakkig en subjec
tief oordeel vormen. Waar het in
de eerste plaats op aankomt, is te
weten of de geest van de opvoe
ding, die In een bepaalde school
gegeven wordt, beantwoordt aan de
opvoeding die wij voor onze kin
deren zelf wensen, of de schoolop-
voeding al dan niet aansluit bij
de geest die wij thuis onze kinde
ren trachten in te prenten, zoals
onze eigen ouders ons die geest
als een kostbaar erfbezit hebben
overgedragen.
Het is op grond van deze prin
cipes dat de Kerk, van in de eer
ste tijden, een net van scholen ter
beschikking heeft gehouden van
haar gelovigen. En dezelfde begin
selen liggen ten grondslag aan de
morele verplichting, die de kerke
lijke overheid ons, katholieken,
oplegt met betrekking tot de
school-opvoeding onzer kinderen.
Dat is hoegenaamd geen fanatis
me, maar een eenvoudig gevolg
van het bovennatuurlijk gezag van
de Kerk. Het geloofsleven Is in
derdaad niet beperkt tot de zuiver
godsdienstige manifestaties van het
geloof, maar het strekt zich uit
over alle gebieden van het dage
lijkse leven, over alle terreinen
van kennis en wetenschap, omdat
ten slotte het materiële leven zo
wel als de verwerving van kennis
ondergeschikt ls aan het bovenna
tuurlijke einddoel van ons hele le
ven, in zijn geheel.
Moeten we er nog op drukken,
dat een katholiek in die omstan
digheden niet anders kan dan
zijn kinderen naar een katholieke
school te sturen? Het is toch al
te zonneklaar, of wensen we later
van onze eigen kinde;en het ver
wijt te moeten horen, dat we san
onze plicht tekort zijn gekomei,
wat hun godsdienst:;»-morele op
voeding betref, wanneer het te
laat zal zijn en we tot onze treur
nis moeten vaststellen dat onzo
eigen traditionele christelijke le
vensvisie ln onze kinderen is te
loor gegaan?
Ons katholiek scholen-net.
De toestand is In ons land trou
wens zo, dat materiële bekommer
nissen niet langer een beletsel zijn
om een schoolkeuze te doen, die
overeenstemt met onze wensen en
met ons geweten. Met de huidige
schoolwetgeving betekent noch
voor het lager, het technisch, net
normaal of het middelbaar onder
wijs, de keuze van een christelijke
school een onoverkomelijke ver
zwaring van het huishoudelijk bud
get. En voor al deze schoolbran-
ches heeft het katholiek onderwijs
een net van scholen, dat voor geen
enkel ander onderwijs ook als
onderwijs hoeft onder te doen.
Een manifestatie als het congres
van het Katholiek Technisch On
derwijs, dat dit jaar in Maart
werd gehouden, heeft dat nog zeer
speciaal voor onze technische scho
len onderlijnd. Deze week kwam
het geunifieerd programma van
het Katholiek Middelbaar Onder
wijs van de pers: het is een spre
kend bewijs van de soepele aan
passing en veelzijdigheid van de
païdagogische waarde van de ka
tholieke middelbare scholen.
De materiële belangen van
onze kinderen.
Slaat de verantwoordelijkheid
van de ouders in de eerste plaats
op de morele waarden van de op
voeding, toch mag het materieel
(Zie vervolg b!z 2)
Aansluitend bij het bondig re
laas dat wij verleden in een ge
deelte onzer vorige uitgave heb
ben gebracht over de St-Bernar-
duslierdenking in de St Sixtus
Abdij te Westvleteren op Donder
dag 20 Augustus, geven wij hier
volledig verslag over deze merk
waardige gebeurtenis.
Er hing over St-Sixtusabdij een
atmosfeer van innige vreugde. Dat
vertelden die stille, altijd biddende
en afgezonderde Monniken, die an
ders vijanden zijn van uiterlijk
vertoon en feestviering. Maar dit
feest, ter gelegenheid van de 800®
verjaardag van de grote uitbrei-
der. van de Cisterciënserorde, de
H. Bernardus van Clairveaux, had
buiten die feestviering, zoveel in
nigheid cn weldoende warmte uit
gestraald, dat het werkelijk in de
lij» lag van do zo bekende contem
platieve Trappistengeest, De geno
digden van de buitenwereld wer
den er met. de Kloosterlingen één.
Voor beiden was deze dag al even
uitzonderlijk aangenaam als op
beurend.
Het hoogtepunt van de herden
king was de prachtig en innig ge
zongen Hoogmis geassisteerd door
de gemoedelijke Bisschop van
Brugge, Mgr De Smedt, en gecele
breerd door H. E. V. Abt Dom De-
leye, op die buitengewoon stichten
de wijze aan de Trappisten eigen.
Opgeluisterd door het fijn zingen
de knapenkoor van de Abdij van
Steenbrugge werden én Monniken
cn genodigden als in een andere
wereld geplaatst. Ook H. E. H.
Dom Isidoor Lambrecht, Abt van
Steenbrugge, was er aanwezig.
Mgr De Smedt hield, totaal onver
wacht, een minzame maar pittige
kanselrede, over de krachtige Ma-
riaminnende Bernardus.
De inwoners van de wijk en de
mensen van verder die ook die
plechtigheid niet wilden missen,
waren echt getroffen door de wijze
waarop die indrukwekkende en
immer glimlachende Bisschop, de
kinderen zegende, vooraleer onder
een gemoedelijk aperitiefje nader
kennis te maken met alle geno
digden. Het werkvolk van de Ab
dij, ook op het feest uitgenodigd,
was niet weinig verwonderd Mon
seigneur De Smedt ook in hun werd dit duidelijk naar voor ge-
midden te zien verschijnen om er,
met kennis van zaken, te causeren
over hoppe, vlas, graangewassen
en vee. Op handige wijze wist hij
hen aan de praat te krijgen, zo
dat zijn ondervraging wel op een
interview leek, dat door de buiten
mensen gretig beantwoord werd.
Een fijn feestmaal in de refter
van de Monniken, voor de gele
genheid omgebouwd in feestlokaal,
bracht uiterst lekker bereide vis-
spijzen naar voor. Het welkom
woord van H. E. V. Abt; een niet
van humor gespeende toast van
Mgr de Bisschop van Brugge,
waarin hij benadrukte dat de drie
Westvlaamse Abdijen de steunpel-
lers waren van zijn bisdom en dat
zijn bisschoppelijke colleges open
staan voor alle roepingen. Hij ver
geleek de contemplatieven aan
oen munitiefabriek, die wapens
(macht) moet leveren aan de strij
dende katholieken van de wereld.
Hij stelde iedereen volmaakt op
zijn gemak en omvormde weldra
die anders steeds zwijgende refter,
waar nooit vlees, vis of eieren op
gediend worden, tot een echte
Vlaamse kermistafel. Dit was t.a.
ook de geest van heel het feest en
de daaropvolgende academische
zitting. Ingeleid door E. P. Prior
bracht, waar hij typeerde: er
wordt veel gebazeld over Vlaande
ren, gedronken op ons geliefd lan-
deke, en wellicht nuttig werk ge
leverd ook. Weest ervan gerust,
hier wordt gebeden en geboet voor
Vlaanderen, door mensen die ons
klein stukje Vaderland door en
door liefhebben.
E. P. Subprior handelde in zijn
spreekbeurt op zeer bevattelijke
en aangename wijze over Bernar
dus' apostolische werkzaamheid en
de innerlijke drijfkracht van deze
actie; terwijl een welsprekende
Dom Amandus van de Abdij van
Steenbrugge, de invloed uiteenzet
te die deze veelzijdige Heilige uit
geoefend heeft bij zijn viertal rei
zen in Vlaanderen. Vergeten we
niet te melden dat het feest opge
luisterd werd door het knapenkoor
van de Abdij van Steenbrugge en
de tenor dhr De Grijze, die prach
tige liederen voordroegen, melo
dieus begeleid door dhr Dervijn.
Tegen de avond keerde de stille
rust terug in Sint-Sixtusabdij. De
bezoekers droegen diep in hun ge
moed iets mede van de onvervalste
vreugde die heerst in het Trap
pistenklooster, terwijl de Monni
ken de stilte verwelkomden waar
in alleen Gods stem weerklinkt.
'WfÊSÈÊ,
V. I. n. r.: Z. E. P. Prior, Z. Hoogw. Exc. Mgr De Smedt, tijdens het
sermoen en Z. E. P. Subprior. Iets meer naar achter; Hoogecrw. Va
der Abt, Dom Deieye.
