POPERIKGE IEPER WERVIK
26
Het Sermoen van...
M
T
Vrouw met jachtgeweer
neergeschoten te Menen
Rijwielen met veerdrijfkracht
De Provinciale Tuinbouwten
toonstelling en Poperingse
Floraliën
ieperling door auto gedood te Verviers
Vlaamse landbouwers
bezoeken de Oostenrijkse
Tractorenfabrieken Steyr
16
door dhr Oouvornour van Wesivlaandoren geopend
HET WEKELIJKS NIEUWS
Slachtoffer neergeveld door het wapen
dat op haar man gericht was
Het dodelijk ongeval nabij Breda (Ned.)
Poperingse FL
Provinciale Tuinbouwtentoonsieiling
DAT BRENGT OP...
Nieuwsblad voor Wesfvlaanderen Verschijnt om de week
Bladzijden
PRIJS
3 Frank
ZATERDAG
SEPTEMBER
1953
BUITENGEWOON
BELANGRIJK CONGRES
VAN HET VROUWEN-
VERBOND VOOR K.A.
BUITENLANDS OVERZICHT
Moordenaar, tijdens hevige vechtpartij niet de
echtgenoot van de vermoorde,
de arm gebroken en ontwapend
Plezierig fietsrijden..
Het einde van de Bromfietsen
De laatste dag en... terugreis
24 - 25 - 26 - 27
September 1953
Bezoek deze feeërieke bloemenweelde
de!
HET WEKELIJKS NIEUWS
ONZE 3 UITGAVEN:
POPERINGE IEPER WERVIK
ROESELARE MENEN KORTRIJK
VEURNE NIEUWPOORT DIKSMUIDE
49* JAAR.
Nr 39.
POSTABONNEMENT 1953:
België (tot einde 1953) 46 fr.
Andere landen 4 fr. p. week
HOOFDBUREEL EN REDACTIE:
Poperinge - Gasthuisstraat 19.
Tel. 9. - Postoheokr. 47.63.60.
Verantwoordelijke Uitgever
J. Sansen, Gasthuisstraat 19, Poperinge
i mm IS onlangs gebeurd.
Te Wenen ging een
grote dankprocessie uit,
ter ere van O. L. Vrouw.
Wenen is nog altijd
bezet, door Russen, En
gelsen, Amerikanen. Maar 't volk
van Wenen stoorde zich dien dag
niet aan de bezetting. Op stevige
mannenschouders werd een groot
beeld van O. L. Vrouw van Patima
gedragen. Rijkskanselier Raab en
de katholieke ministers stapten
mee op met duizenden gelovigen...
Schoon
O. L. Vrouw van Patima I Zo ik
wel onthouden heb, verklaarde de
Lieve Vrouw te Fatima dat zij
«de Koningin is van de Rozen
krans
Octobermaand staat vóór de
deur, Rozenkransmaand
'k Heb het wel gedacht dat
ge over die maand zoudt schrij
ven», zo komt Meester me... ver
strooien! Neen; ik kan het ra
den, hij heeft weerom zelf iets te
vertellen over die maand; 'k ben
't zeker. Ik luister!
«Pé, ge kunt niet genoeg de
paternoster aanbevelen
Meester is wel een beetje... op
gewonden, meen ik. Zenuwachtig
stopt hij zijn pijp en... 't rolt er
uit.
'k Versta mij waarachtig aan
de wereld niet meer. Pé, ge weet
lijk ik dat er hoe langer hoe meer
van onze mensen naar Lourdes
gaan op bedevaart. Vroeger, in
«mijn» tijd, enkele honderden per
jaar, nu vele duizenden; en ze
Keren allen terug met het vaste
voornementerug te gaan naar
Lourdes. 'k Weet niet hoevelen
wel sparen, of lid zijn van de
Vrienden van Lourdes», om toch
de kans te hebben een of andere
keer aan die bedevaart te kunnen
deelnemen.
Te Lourdes stappen onzebe
devaarders allen meê op in de Ro
zenkransprocessie, bidden en zin
gen met hert en ziel, lijk mannen
dat kunnen. Nu, we weten ervan
meê te spreken; we waren er ook
bij. Maar, als hier de eerste Zon
dag van October de Rozenkrans
processie uitgaat, dan blijven 't
grootste deel van die bedevaarders
en bedevaartsters... thuis. Met hert
en ziel doen ze meê te Lourdes;
hier blijven ze zitten bij de kachel,
'k Versta er mij niet aan; onze
Rozenkransprocessie zou moeten
als een echo zijn van die Lourdes-
processie, met hert en ziel zouden
we moeten meedoen aan die pro
cessie.
'k Zeg dat ik mij aan de we
reld niet versta... Hoeveel «jong
goed ging niet naar LourdesKa-
jotters, Kajotsters, Boere- en Boe-
rinnejeugd, Studenten, Burgers-
jeugd. 'k Heb soms ne keer voch
tigheid uit mijn ogen weggemoffeld
als ik de enthousiaste verslagen
las. Maar door de jeugd werden
te Lourdes v#fel vaste voorne
mens» gemaakt en... gauw verge
ten? 'k Weet het niet, Pé, maar
'k vreze het.
Is er 's avonds meer volk in de
kerk dan in andere maanden? En
nochtans, 't is al donker als 't Lof
begint. Er zijn waarachtig men
sen genoeg en schoolgaanders,
de grootste toch, die geen tijd
zouden verliezen met naar de
kerk te gaan. Ze blijven thuis...
Waarom? Ze geraken er niet meer
aan... dat is 't.
En thuis?
Kom, Pé, in onze tijd werd thuis
in de Octobermaand avond aan
avond de paternoster gebeden; en
wie nog «uit» moest, mocht wach
ten tot we gedaan hadden met dat
gebed. Niemand van ons vond dat
anders dan buitengewoon natuur
lijk; en daar was die avonden een
zo gemoedelijke atmosfeer. Nooit
gevoelden wij ons thuis zo innig
verbonden. Dan leek de keuken
een kleine kapel! Waarachtig, Pé!
Maar 't was bij u thuis idem 't
zelfde. Dat was traditie. Moeder
gaf het teken, vader legde zijn
pijp weg, groten en kleinen lieten
bezigheid of spel, de paternoster
kwam boven, moeder bad voor en
grove en fijne stemmen, door me
kaar, antwoordden. De kleinsten
konden wel eens verstrooid zijn,
maar, als wij ouder werden de
den wij geren meê; dat was een
ingetogen meebidden in die huis
kapel.
En nu! Neen, ik versta mij aan
de wereld niet.
Met al die vaste voornemens
van onze jeugd word ik gewaar
dat het ook verkeerd loopt. Uithui
zigheid, vergaderingen. Men kan
wel een vast uur vinden waar al
len, of nagenoeg allen thuis zijn.
Dat is niet meer MODERN!»
«Wat zou er wel moderner
zijn dan de godsvrucht tot de
Lieve Vrouw? Lourdes, Oostakker,
Patima, Banneux, Beauraing... dat
alles is zo oud niet zeker? Konden
we niet meebidden op die avond
waar over de radio de Paus zelf
de paternoster voorbad? Dat ware
toch wel modern!
MODERN? Kunnen we nu meer
Moedermissen dan vroeger?
Zijn de dutsen van kinders die
nu hun moeder verliezen minder
te beklagen dan vóór vijftig jaar?
Maar zouden we de oorzaak niet
kunnen ontdekken van die zoge-
zeide moderne opvatting?
Moeder had bij ons thuis niet
alleen iets maar veel te zeggen.
Ik ondervind dat het nu anders
is, veelal. Nu geeft moeder toe aan
de grillen van haar volkje en...
aapt veelal die grillen na. Kom,
Pé, ziet gij dat ook niet?
Was dat niet een beetje... kin
derachtig, of... kleine-mensenach-
tig, dat samenbidden van de pater
noster? Dat deden de kortwoon-
ders nog! En daar... moeder stak
Onze Lieve Vrouwke buiten en
vaagde meteen haar eigen gezag
buiten. En die... moderne moeders
kunnen maar niet begrijpen hoe
zij, die zo meegaande waren, nu
Zoals verder in ons blad
aangekondigd wordt, houdt het
Vrouwenverbond voor K. A.,
op 27 en 28 September, in de
Peperstraat 24, te Gent, een
groot Congres.
We willen hier speciaal de
aandacht vestigen op de
spreekbeurt, die Zaterdagna-
middag, te 14.30 uur, zal ge
houden worden door E. P. De-
volder, Professor aan de Uni
versiteit te Leuven. Aan de
hand van 1.000 binnengekomen
antwoorden op een door het
Vrouwenverbond gelanceerd
enkwest, zal de Eerwaarde
Spreker het onderwerp behan
delen: «Hedendaagse Gods
dienstigheid en Gezinsopvoe
ding
Z. H. Excel. Mgr De Smedt
zal deze studievergadering met
zijn tegenwoordigheid vereren
en de aanwezigen toespreken.
Alle leden van het Vrou
wenverbond voor K.A,. ais-
mede alle vrouwen die met
het welzijn van hun volk be
gaan zijn en er iets willen
voor doen, worden dringend
aangemaand deze zeer inte
ressante bijeenkomst bij te
wonen.
Druk Russisch diplomatiek gedoe
inderdaad niets anders meer mo
gen doen dan... méégaan.
Er is daar geen spraak van nieu
werwets, dat is heel eenvoudig ver
keerd... en geweldig ongezond.
Gij hebt nu maar een dingen te
doen, Pé, schrijven over de Rozen
kransmaand. Schrijven dat, zo we
wensen dat het goed ga in 't ge
zin, in ons land en in de wereld
dat is toch ook een gezin van
vele mensen men moeder niet
missen kan en og veel min de
Lieve Vrouw.
Zij die naar Lourdes gingen kun
nen nu hun vaste voornemens
's overzienniet alleen overzien,
maar toepassen in de October
maand en 't voorbeeld geven aan
anderen
Meester, heb ik geantwoord,
'k zal uw... sermoen uitgeven; 't
past immers bizonder goed voor de
komende Rozenkransmaand.
PÉ VLAMYNCK.
AFWACHTENDE KALMTE
IN EUROPA
De laatste dagen waren be
trekkelijk rustig in Europa. De
zelfde vraagstukken bleven en blij
ven wel aan de dagorde, en er
wordt wel vergaderd en gerede
twist, maar het gebeurt op beperkt
plan en grote gebeurtenissen of
beslissingen zullen er wel niet zo
spoedig uit voortvloeien. Men
schijnt af te wachten...
Af te wachten: de houding van
het Vrije Europa ingevolge de uit
slag der verkiezingen in Duits
land. Deze is op verre na nog niet
bepaald! Want hier komt het erop
aan zijn houding vast te leggen
ten opzichte van het Duitse vraag
stuk zoals het zich stelt sinds de
verkiezingen van 6 September 11.
en de Europese Verdedigingsge
meenschap. Deze zaak kwam aan
de dagorde te Straatsburg. Dhr
Spaak zette een opinie voorop die
zeer eng overeenkomt met die van
de Amêrikaanse staatsman Forster
Dulles: een grote inspanning om
de noodzakelijkheid te bewijzen
van de herbewapening van Duits
land met als gelukkige oplossing
voor dit geval een niet-agressieve
Europese Verdedigingsgemeenschap.
Daarbij nog een veiligheidspact
tussen U.R.S.S., V.S., Engeland en
de Europese' Gemeenschap, en een
gedemilitariseerde zone aan de
Oost-Duitse grens dit alles om
de Russische argwaan ten opzich
te van de Duitse herbewapening
te doen verdwijnen. Maar on
middellijk lieten zich tegengestelde
opinies horen, nl. van diegenen
die met de Europese Gemeenschap
nog dralen; hun argument: ten
gevolge van een gebeurlijke Duitse
bewapening: gevaarlijke verstar
ring van de zijde van Rusland,
en aanwakkering van het Franse
wantrouwen tin opzichte van
Duitsland. Iemand stelde zelfs
voor: geen E.V.G., wel een ver
drag tussen de Vier Groten, en
geen Duitse herbewapening gedu
rende 5 jaar. Het congres der
Franse Radicaal-Socialistische par
tij van Zondag 11. verklaart zelfs
betreurt dat de internationale
politiek het vraagstuk van de mili
taire gemeenschap voortijdig stelt
niettegenstaande de vurige verde-
RUZIE OM VIJFTIG FRANK
Een rustige Zondagavond was
het in de herberg De Sperre
gelegen op de hoek der Ieper
straat en de Guido Gezellelaan te
Menen en gehouden door dhr Ka-
miel Vandenbussche.
Sportliefhebbers bespraken er
de voetbaluitslagen, de biljart was
druk bezet en de kaarterstafels
kenden hun gewone bijval.
Onopgemerkt tussen de in- en
uitgaande bezoekers was de 60-ja-
rige Achille Delrue, metser-aanne
mer van beroep en wonende Dro-
genboomstraat, te Geluwe, in de
late avonduren binnen gekomen.
Niemand schonk er bijzondere
Wanneer wij onderstaand verhaal
uit Brussel moeten geloven dan zou
een ln Brussel wonende Nederlan
der, de heer J. Jansen, een ware re
volutie gaan ontketenen op het ge
bied van de voortbeweging van rij
wielen. Bij een bezoek dat een cor
respondent hem bracht, toonde de
heer Jansen een fiets, die wordt
voortgedreven door een 100 meter
lange stalen veer van 40 mm.
breedte, welke zich bevindt in een
trommel in het achterwiel.
Deze veer wordt van de stilstand
uit eerst over een afstand van een
zestigtal meter via een versnel
lingsbak opgewonden. Daarna wordt
het trappen echter overbodig, daar
de sterke veer, welke een capaci
teit heeft van 0,8 P.K., na het over
halen van een handeltje, met een
regelbare snelheid van maximum 35
Km. per uur voor de aandrijvings-
kracht zorgt.
Wanneer men voelt dat de veer
bijna is afgelopen dit zou pas na
ongeveer 20 Km. het geval zijn
kan deze door een weinig meetrap
pen in enkele seconden tijd weer
Worden opgedraaid.
De uitvinder heeft met dit merk
waardig voortbewegingstoestel, naar
hij vertelde, onder controle een
tocht heen en terug naar Antwer
pen gemaakt (ongeveer 95 km.),
waarbij hij de veer niet meer dan
een zevental keren zou hebben moe
ten opwinden.
Zijn flets zou ook met veel ge
mak tegen heuvels en hellingen op
rijden. Vooral wanneer het rijwiel
reeds vaart heeft, zou het opdraaien
van de veer zeer licht zijn.
Een Belgische financieringsmaat
schappij heeft zich reeds geïnteres
seerd voor de uitvinding. Het Bel
gisch octrooi zal tnans ook in an
dere landen worden gedeponeerd.
Besprekingen worden op het ogen
blik met de Belgische vertegen
woordiger van een Zweedse fabriek
gevoerd over de levering der stalen
veren, die een kracht moeten heb
ben van 210 Kgr. per kwadraatmili-
meter. Nog voor het einde van dit
jaar zal een begin worden gemaakt
met de vervaardiging in serie van
de nieuwe Jansenmotor De veer
met versnellingsbak, die tezamen
20 Kgr. wegen, zou op eenvoudige
wijze op ieder gewoon rijwiel kun
nen worden aangebracht.
Cliché «Het Nieuws van de Dag».
Menen, de grensstad, die reeds dikwijls het toneel was van ge
welddadige gebeurtenissen, bleef de laatste tijd betrekkelijk kalm. Zon
dagavond zou het echter weer tot een van die herbergruzies komen,
waarop ditmaal echter een tragische ontknoping volgde en waarbij een
jonge vrouw het leven inschoot op het ogenblik dat een moordend wa
pen op haar man gericht was. Ongeluk of moord? Aanvankelijk heeft
men zich deze vraag gesteld, doch bij het objectief overschouwen der
feiten blijkt wel dat het hier een moord betreft, gepleegd met voor
bedachten rade en waarin alleen het toeval het slachtoffer wijzigde.
zich omkeerde en de herberg
verliet.
Vandevelde nam doodbedaard
het geld op, borg het weg en met
een was de rust in de herberg te
ruggekeerd. Tenminste voor korte
tijd...
LAAT HET ONS NU MAAR
UITVECHTEN
Lang zou deze rust niet duren,
want een veertigtal minuten na de
hierboven verhaalde twist, ver
scheen Delrue plots terug in de
herberg. De aannemer had zijn
Zondagse klederen verwisseld voor
een wekedags plunje. Zonder zich
om de andere bezoekers te be
kommeren ging hij tot het tafel
tje waar Paul Vandevelde had
(Zie vervolg olz 2)
Het slachtoffer
AGNES VANDEWIELE
aandacht aan want Delrue, die fei
telijk veel dichter bij Menen dan
bij Geluwe woont, was een regel
matige bezoeker van De Sperre
Hij speelde enkele partijtjes op
de biljart om dan aan een tafel
tje plaats te nemen en bij het
drinken van een glas bier het
spel vah de andere herbergbezoe
kers te volgen.
Het kon zo ongeveer 10.30 uur
zijn toen de kolenhandelaar Paul
Vandevelde, wonende in de Dadi-
zelestraat te Menen, in gezelschap
van zijn echtgenote, de 28-jarige
Agnes Vandewiele. de herberg bin
nen kwam. Ook Vandevelde was
als gewezen sportbeoefenaar een
vast bezoeker van deze herberg
waar de sportmannen elkaar ren
dezvous gaven. Vandevelde is
trouwens een gewezen kampioen
worstelaar.
Toen Vandevelde Delrue in het
oog kreeg schoot het hem te bin
nen dat hij van laatstgenoemde
nog een bedrag van 50 fr. te goed
had wegens een gedane levering,
en Vandevelde nam de gelegen
heid te baat dit ter sprake te
brengen.
Alhoewel Delrue niet ontkende
dat er nog een dergelijke schuld
te vereffenen was, scheen hij er
toch weinig voor te voelen deze
betaling maar onmiddellijk te
doen en hij antwoordde aan Van
develde dat hij beter die 50 fr.
bij gelegenheid eens aan zijn
vrouw, Idalie Debusschere, zou
vragen.
Vandevelde stond er echter op
dat Delrue zelf dat zou vereffe
nen en drong aan dat hij het da
delijk zou doen.
Het over en weer gepraat tussen
beide mannen nam zelfs de vorm
aan van een hooglopende ruzie,
tot plots Delrue aan de discussie
een einde stelde en zonder een
woord commentaar een briefje
YM 6Q fraais up d& tafel legde.
NIKITA KRUSJTJEV
de nieuwe secretaris - generaal van
de Russische Communistische par
tij en die aldus, na Malenkov, de
machtigste man werd in de Sovjet-
Unie.
diging van het geval door Minister
Faure. Anderzijds wordt Eerste-Mi-
nister Laniel door de V.S. aange
zet tot de spoedige ratificatie
van de E.V.G. Nu valt het af te
wachten of men tot een opinie zal
komen welke iedereen kan bijtre
den.
Af te wachten ook de gevolgen
van de Italiaans-Y ougo-Slavische
wrijving omtrent Triest. Terwijl
de ene volgens het beproefd procé
dé der volksredevoeringen op zijn
dictators zijn eisen met bedreigin
gen naar voor brengt, stelt de an
dere aan de geallieerden voor dit
punt door de bevolking van Triest
zelf te laten oplossen door een
volksraadpleging: de meest demo
cratische en meest logische oplos
sing, zegt Eerste-Minister Pella.'
De geallieerden worden op deze
manier aardig met hun rug tegen
de muur geplaatst: Tito, welke
hun verdedigingsplan zou kunnen
dienen, onaangenaam zijn, en Ita
lië zijn plan laten uitvoeren; of
wel het omgekeerde, en de sympa
thie verliezen van iem,and die wel
een gewezen vijand is, maar die
de Atlantische allianties zeer nut
tig zou kunnen zijn. Zal de diplo
matie een kunsttoer vinden om
beiden tevreden te stellen?
Af te wachten ook het antwoord
van de U.R.S.S. op de Westerse
nota; zal het tot een rechtstreekse
bespreking met Rusland komen?
Zal het principe ervan worden
aanvaard? Wat zal besproken
worden? Zal het manceuver rond
een of ander dagorde de zaak niet
doen mislukken?
Dit zijn zoveel vragen waarop
een antwoord wordt verwacht, en
waar Rusland rechtstreeks of on
rechtstreeks bij betrokken is, maar
niet gehaast schijnt te zijn om
blijk van reactie te geven. Zijn be
drijvigheid, die zeef druk is, evo
lueert op een ander plan en in een
ander zeer belangrijk werelddeel.
DRUKKE DIPLOMATIEKE
ACTIVITEIT IN EN OM
HET VERRE OOSTEN
Rusland hoeft inderdaad niet
(Zie vervolg blz. 2)
Aanrijder sloeg op de vlucht en kon nog niet vereenzelvigd
worden
Het slachtoffer Albert Catteeuw.
Vrijdag 18 dezer, rond 1 uur werd
de 29-jarige Albert Catteeuw, on
gehuwd, geboren te Zonnebeke op
14/12/24 en woonachtig te leper in opgehelderd worden.
de Pennestraat,27 te Verviers in de
Fabriekstraat het slachtoffer van
een erge aanrijding.
Catteeuw had te Verviers sedert
enkele tijd werkgelegenheid gevon
den en had er zijn intrek genomen
bij zijn broer, die aldaar gehuisvest
is.
In de nacht van Donderdag op
Vrijdag keerde hij per fiets naar
zijn logement terug. In een her
berg werd nog iets gebruikt en ter
wijl zijn makkers nog binnen wa
ren, sprong Catteeuw reeds op zijn
fiets om te vertrekken.
Plots hoorden zijn makkers de
slag van een aanrijding en toen zij
buitensprongen, zagen zij hun mak
ker bloedend naast zijn vernielde
fiets ten gronde liggen. In de verte
zagen zij de aanrijder op de vlucht
slaan.
Het slachtoffer werd naar het
hospitaal van Verviers overge-
gebracht, waar men een dubbele
schedelbreuk vaststelde. Ondanks
de beste zorgen overleed Albert
Catteeuw kort na zijn overbrenging
naar het hospitaal.
Een streng onderzoek werd inge
steld om de onverantwoordelijke
autovoerder op te sporen, doch tot
nog toe kon dit vluchtmisdrijf niet
Boven: tijdens de ontvangst ten stadhuize waar wij van links naar
rechts bemerken: de Schepenen Roffiaen en Vitse, Burgemeester Dr
Van Walleghem, dhr Abel Vallaeys, Voorzitter van het Uitvoerend
Comité; dhr Gerard Stevens, Ere-Voorzitter en Schepen Maurice De-
vos. Midden: een beeld (waaraan helaas de kleuren ontbreken)
van de grote tentoonsiellingshalle. Onder de groep der personali
teiten en genodigden voor het Poperings Stadhuis.
Onder de glimlach f van een
mild nazomers zonnetje heeft dhr
Pierre van Outryve d'Ydewalle,
Gouverneur van Westvlaanderen,
Donderdag 24 dezer de Provinciale
Tuinbouwtentoonstelling en de Po-
perinse Floraliën geopend.
Te 11.30 uur had ten Stadhuize
een receptie plaats tijdens dewelke
Burgemeester Dr Van Walleghem
de aanwezige personaliteiten, het
Ere- en hèt Uitvoerend Comité,
alsmede de exposanten verwel
komde. Namens de inrichters
dankte Voorzitter Abel Vallaeys.
Na een banket dat in Hotel
Skindieswerd aangeboden, had
te 15 uur de plechtige opening
plaats door dhr Gouverneur in
Wie denkt dat hij een klein
beetje dichterlijk aangelegd is,
houdt van vogeltjes die in de verte
fluiten en van licht-ruisende bo
men waar een zacht windeke z'n
liedje in neuriet. Dat aanhoren
's morgens wanneer ge met open
vensters zalig in uw bed ligt wak
ker te worden, is zeker van het
meest stemmige uit. Ons Münich-
holz-Hotel een typisch Oosten
rijkse inrichting waarin we allen
geherbergd lagen bood ons, dank
zij zijn hoge ligging op de bergrug,
daar een uitstekende gelegenheid
toe.
Hierboven de zwaar gehavende wagen. Men merkt duidelijk de plaats op de boom waar hij aanbotste
en het stukgeslagen voordeel van de wagen. Bemerk hoe het stuur door de voorruit van de wagen
steekt.
A. De Puydt uit Poperinge, die
langs achter zat, werd op slag ge
dood.
Verleden week hel ben we in ons
nummer verslag uitgebracht van
het pijnlijk dodelijk ongeval na
bij Breda (Nederland), waarbij twee
Belgische dames gedood werden.
Hierbij geven we een foto van
de auto waarmede het ongeluk ge
beurd is. De lezer weet dat de rech
tervoorband sprong en dat de
auto op een boom aanbotste. Een
duidelijk beeld van de zwaar geha
vende auto krijgt de lezer op het
De menner, dhr K. De Blauwe
uit Brasschaat, werd met het hoofd
buiten de voorruit geslingerd en
bleek er zeer erg aan toe. Waar
men eerst een dubbele schedelbreuk
vreesde, bleek dit achteraf geluk
kig slechts een hersenschudding te
zi.jn. Zijn toestand is ondertussen
keelsj -hierbo-mi .fp zien. Juffrouw buiten, .gevaar. SUbcfftq- w hst ljange<-«i zorgzame behandeling.
evenwel gesteld met zijn vrouw,
Madeleine Versa vel, geboren te
Ocstvleteren. Buiten kennis na de
zware aanbotsing op de boom, gaf
zij na ongeveer twintig minuten de
geest. Hun twee medereizende kin
deren (twee van de vier, de andere
waren thuis gebleven), werden
eveneens zwaar gekwetst aan de
benen. Hun toestand baart evenwel
geen gevaar voor het leven, wel een
Maar als ge dan even daarop een
zware boerenvuist op de deur hoort
hinderen, en vanuit uit lakens een
Westvlaamse: Gauw, mannetje,
't is tyd, kruupt 't er maor uut
hoort zinderen in de hotelgang...
dan is al uw buitenlandse toeristen
stemming in een trek verdwenen...
en ge voelt het plots weerom aan
dat ge midden de uwen staat, de
uwen die gewoon zijn van er
's morgens vroeg uit te kruipen en
voor wie een bed een bed is, al
staat het thuis in Vlaanderen of
hoog in de Oostenrijkse bergen.
Even daarop horen we buiten het
gesnor van twee zware autobussen
die lastig de steile heuvelrug ko
men opgereden. We steken even de
kop buiten onze dubbele kamer
vensters en daar zien we onze bus
sen weer van de dag voordien. Ons
horloge wijst 7.30 uur. Best is maar
niet uit te rekenen hoeveel (of hoe
weinig) uurtjes we van een ver
kwikkende nachtrust genoten heb
ben. Kortom één zaak spoort ons
aan, we krijgen tijd genoeg om te
slapen als we terug thuis zijn, hier
moeten we ervan profiteren en...
reizen.
Het programma voor vandaag is
zwaar. De Steyr-fabrieken hebben
ons een zware maar mooie reis
voorbehouden, de tocht zou gaan
aldoor Salzkammergut, het Oosten
rijkse merengebied met Gmüden en
Sankt Wolfgang, om vandaar ai
over de bergen heen terug de vlieg-
haven van Linz te bereiken.
Eerst zakken we Steyr binnen.
Niet meer dan een half uurtje tijd
is er ons daar gegund, op verre na
niet genoeg om het oude en typi
sche Steyr volledig te bezoeken...
en veel te veel om er niets te doen.
Steyr is geen toeristencentrum, dat
bewijzen ons de winkels die abso
luut niet op souvenirs afgestemd
zijn. We lopen enkele winkels af,
cijferen... en stellen vast dat de
(Zie vervolg blz. 9)
aanwezigheid van talrijke voor
aanstaanden waaronder wij ver
melden; Z. E. H. Deken Geldof;
Inspecteur Generaal Scheirïinck,
vertegenwoordiger van Minister
Heger, dhr Moerman, privé Secre
taris van Minister De Taeye en
diens vertegenwoordiger op deze
plechtigheid; de Senatoren Feryn
en Missiaen; de Volksvertegen
woordigers Lefere, Stubbe en La-
hayeBestendig Afgevaardigden
Olivier, en Storme; Mevr. Van
Moerkerke, Provinciaal Raadslid
dhr van Merris. Vrederechter te
Poperinge, en tal van vooraan
staanden.
De rondgang doorheen deze Flo
raliën was een ware sprookjes-
tocht doorheen een fonkelende
bloemenweelde, doorheen een ten
toonstelling waar het nuttige aar
het aangename gepaard ging.
De knappe bloemisten en kwe
kers waren de weermaker te slim
geweest en hadden toch, ondanks
het gure weer van vorige dagen,
iets enig schoon tot stand ge
bracht.
In de schenkzaal der tentoon
stelling werd de erewijn aan de
genodigden aangeboden en werd
het belang van deze Provinciale
Tentoonstelling en de Poperingse
Floraliën nogmaals onderlijnd door
dhr Burgemeester, dhr Gouver
neur, dhr Martin, Voorzitter van
het Belgisch Syndicaat der Dahlia
kwekers, en dhr Firmin Gerrits,
Secretaris van het Inrichtend Co
mité.
(Zie vervolg blz. 3)
In 't verleden, zoals heden, leef
de de mensheid onder de betove
ring van dit edel metaal.
De Bijbel verhaalt uitvoerig ovn
de goudschatten van Israëls Ko
ning Salomon en de ongelooflijke
luxe van zijn tempelbouw te Je
rusalem. Hij wijst eveneens met
veel ontzag op de rijkdommen
van Egypte
Dat de Egyptische koningen over
fabelachtige goudschatten moeten
beschikt hebben, blijkt uit het
enige koningsgraf dat, dank zij het
talent van de Engelsman Howard
Carter, in ongeschonden staat is
teruggevonden in de Vallei der Ko
ningen bij Thebe: het graf van
Toet-anch-amon.
Deze was maar een onbeduiden
de koning, die jong is gestorven en
toch vond men in zijn graf gouden
sieraden, met goud beslagen paar
dentuig, gouaen godenbeeldjes, een
gouden masker en een mummiekist
in massief goud. Dit alles wordt
zorgvuldig bewaard in het Egyp
tisch museum te Caïro.
Zoeven bericht men ons dat nieu
we opzoekingen in dit graf geleid
hebben tot de ontdekking van
volgende spreuk: «Toet-anch-amqn
atzo eteko ekenze emvan sjen ucht
ensto tsje nav ens.De geleerden
zijn het er over eens dat dit be
tekent: «Toet-anch-amon at zoe-
tekoek en zeem van sjenuchtens tot
sjenavens.
Indien hij de voortreffelijke mer
ken van De Werkende Biege
kend had, zou hij de smulpartij,
zeker dag en nacht voortgezet heb-l
ben. iMed.)
Hij spuvol zij» fiondaLsWcne uiiin
DRUKLETTERS
ee\ doet dot ut