POPERIKGE IEPER WERVIK 26 Het Sermoen van... M T Vrouw met jachtgeweer neergeschoten te Menen Rijwielen met veerdrijfkracht De Provinciale Tuinbouwten toonstelling en Poperingse Floraliën ieperling door auto gedood te Verviers Vlaamse landbouwers bezoeken de Oostenrijkse Tractorenfabrieken Steyr 16 door dhr Oouvornour van Wesivlaandoren geopend HET WEKELIJKS NIEUWS Slachtoffer neergeveld door het wapen dat op haar man gericht was Het dodelijk ongeval nabij Breda (Ned.) Poperingse FL Provinciale Tuinbouwtentoonsieiling DAT BRENGT OP... Nieuwsblad voor Wesfvlaanderen Verschijnt om de week Bladzijden PRIJS 3 Frank ZATERDAG SEPTEMBER 1953 BUITENGEWOON BELANGRIJK CONGRES VAN HET VROUWEN- VERBOND VOOR K.A. BUITENLANDS OVERZICHT Moordenaar, tijdens hevige vechtpartij niet de echtgenoot van de vermoorde, de arm gebroken en ontwapend Plezierig fietsrijden.. Het einde van de Bromfietsen De laatste dag en... terugreis 24 - 25 - 26 - 27 September 1953 Bezoek deze feeërieke bloemenweelde de! HET WEKELIJKS NIEUWS ONZE 3 UITGAVEN: POPERINGE IEPER WERVIK ROESELARE MENEN KORTRIJK VEURNE NIEUWPOORT DIKSMUIDE 49* JAAR. Nr 39. POSTABONNEMENT 1953: België (tot einde 1953) 46 fr. Andere landen 4 fr. p. week HOOFDBUREEL EN REDACTIE: Poperinge - Gasthuisstraat 19. Tel. 9. - Postoheokr. 47.63.60. Verantwoordelijke Uitgever J. Sansen, Gasthuisstraat 19, Poperinge i mm IS onlangs gebeurd. Te Wenen ging een grote dankprocessie uit, ter ere van O. L. Vrouw. Wenen is nog altijd bezet, door Russen, En gelsen, Amerikanen. Maar 't volk van Wenen stoorde zich dien dag niet aan de bezetting. Op stevige mannenschouders werd een groot beeld van O. L. Vrouw van Patima gedragen. Rijkskanselier Raab en de katholieke ministers stapten mee op met duizenden gelovigen... Schoon O. L. Vrouw van Patima I Zo ik wel onthouden heb, verklaarde de Lieve Vrouw te Fatima dat zij «de Koningin is van de Rozen krans Octobermaand staat vóór de deur, Rozenkransmaand 'k Heb het wel gedacht dat ge over die maand zoudt schrij ven», zo komt Meester me... ver strooien! Neen; ik kan het ra den, hij heeft weerom zelf iets te vertellen over die maand; 'k ben 't zeker. Ik luister! «Pé, ge kunt niet genoeg de paternoster aanbevelen Meester is wel een beetje... op gewonden, meen ik. Zenuwachtig stopt hij zijn pijp en... 't rolt er uit. 'k Versta mij waarachtig aan de wereld niet meer. Pé, ge weet lijk ik dat er hoe langer hoe meer van onze mensen naar Lourdes gaan op bedevaart. Vroeger, in «mijn» tijd, enkele honderden per jaar, nu vele duizenden; en ze Keren allen terug met het vaste voornementerug te gaan naar Lourdes. 'k Weet niet hoevelen wel sparen, of lid zijn van de Vrienden van Lourdes», om toch de kans te hebben een of andere keer aan die bedevaart te kunnen deelnemen. Te Lourdes stappen onzebe devaarders allen meê op in de Ro zenkransprocessie, bidden en zin gen met hert en ziel, lijk mannen dat kunnen. Nu, we weten ervan meê te spreken; we waren er ook bij. Maar, als hier de eerste Zon dag van October de Rozenkrans processie uitgaat, dan blijven 't grootste deel van die bedevaarders en bedevaartsters... thuis. Met hert en ziel doen ze meê te Lourdes; hier blijven ze zitten bij de kachel, 'k Versta er mij niet aan; onze Rozenkransprocessie zou moeten als een echo zijn van die Lourdes- processie, met hert en ziel zouden we moeten meedoen aan die pro cessie. 'k Zeg dat ik mij aan de we reld niet versta... Hoeveel «jong goed ging niet naar LourdesKa- jotters, Kajotsters, Boere- en Boe- rinnejeugd, Studenten, Burgers- jeugd. 'k Heb soms ne keer voch tigheid uit mijn ogen weggemoffeld als ik de enthousiaste verslagen las. Maar door de jeugd werden te Lourdes v#fel vaste voorne mens» gemaakt en... gauw verge ten? 'k Weet het niet, Pé, maar 'k vreze het. Is er 's avonds meer volk in de kerk dan in andere maanden? En nochtans, 't is al donker als 't Lof begint. Er zijn waarachtig men sen genoeg en schoolgaanders, de grootste toch, die geen tijd zouden verliezen met naar de kerk te gaan. Ze blijven thuis... Waarom? Ze geraken er niet meer aan... dat is 't. En thuis? Kom, Pé, in onze tijd werd thuis in de Octobermaand avond aan avond de paternoster gebeden; en wie nog «uit» moest, mocht wach ten tot we gedaan hadden met dat gebed. Niemand van ons vond dat anders dan buitengewoon natuur lijk; en daar was die avonden een zo gemoedelijke atmosfeer. Nooit gevoelden wij ons thuis zo innig verbonden. Dan leek de keuken een kleine kapel! Waarachtig, Pé! Maar 't was bij u thuis idem 't zelfde. Dat was traditie. Moeder gaf het teken, vader legde zijn pijp weg, groten en kleinen lieten bezigheid of spel, de paternoster kwam boven, moeder bad voor en grove en fijne stemmen, door me kaar, antwoordden. De kleinsten konden wel eens verstrooid zijn, maar, als wij ouder werden de den wij geren meê; dat was een ingetogen meebidden in die huis kapel. En nu! Neen, ik versta mij aan de wereld niet. Met al die vaste voornemens van onze jeugd word ik gewaar dat het ook verkeerd loopt. Uithui zigheid, vergaderingen. Men kan wel een vast uur vinden waar al len, of nagenoeg allen thuis zijn. Dat is niet meer MODERN!» «Wat zou er wel moderner zijn dan de godsvrucht tot de Lieve Vrouw? Lourdes, Oostakker, Patima, Banneux, Beauraing... dat alles is zo oud niet zeker? Konden we niet meebidden op die avond waar over de radio de Paus zelf de paternoster voorbad? Dat ware toch wel modern! MODERN? Kunnen we nu meer Moedermissen dan vroeger? Zijn de dutsen van kinders die nu hun moeder verliezen minder te beklagen dan vóór vijftig jaar? Maar zouden we de oorzaak niet kunnen ontdekken van die zoge- zeide moderne opvatting? Moeder had bij ons thuis niet alleen iets maar veel te zeggen. Ik ondervind dat het nu anders is, veelal. Nu geeft moeder toe aan de grillen van haar volkje en... aapt veelal die grillen na. Kom, Pé, ziet gij dat ook niet? Was dat niet een beetje... kin derachtig, of... kleine-mensenach- tig, dat samenbidden van de pater noster? Dat deden de kortwoon- ders nog! En daar... moeder stak Onze Lieve Vrouwke buiten en vaagde meteen haar eigen gezag buiten. En die... moderne moeders kunnen maar niet begrijpen hoe zij, die zo meegaande waren, nu Zoals verder in ons blad aangekondigd wordt, houdt het Vrouwenverbond voor K. A., op 27 en 28 September, in de Peperstraat 24, te Gent, een groot Congres. We willen hier speciaal de aandacht vestigen op de spreekbeurt, die Zaterdagna- middag, te 14.30 uur, zal ge houden worden door E. P. De- volder, Professor aan de Uni versiteit te Leuven. Aan de hand van 1.000 binnengekomen antwoorden op een door het Vrouwenverbond gelanceerd enkwest, zal de Eerwaarde Spreker het onderwerp behan delen: «Hedendaagse Gods dienstigheid en Gezinsopvoe ding Z. H. Excel. Mgr De Smedt zal deze studievergadering met zijn tegenwoordigheid vereren en de aanwezigen toespreken. Alle leden van het Vrou wenverbond voor K.A,. ais- mede alle vrouwen die met het welzijn van hun volk be gaan zijn en er iets willen voor doen, worden dringend aangemaand deze zeer inte ressante bijeenkomst bij te wonen. Druk Russisch diplomatiek gedoe inderdaad niets anders meer mo gen doen dan... méégaan. Er is daar geen spraak van nieu werwets, dat is heel eenvoudig ver keerd... en geweldig ongezond. Gij hebt nu maar een dingen te doen, Pé, schrijven over de Rozen kransmaand. Schrijven dat, zo we wensen dat het goed ga in 't ge zin, in ons land en in de wereld dat is toch ook een gezin van vele mensen men moeder niet missen kan en og veel min de Lieve Vrouw. Zij die naar Lourdes gingen kun nen nu hun vaste voornemens 's overzienniet alleen overzien, maar toepassen in de October maand en 't voorbeeld geven aan anderen Meester, heb ik geantwoord, 'k zal uw... sermoen uitgeven; 't past immers bizonder goed voor de komende Rozenkransmaand. PÉ VLAMYNCK. AFWACHTENDE KALMTE IN EUROPA De laatste dagen waren be trekkelijk rustig in Europa. De zelfde vraagstukken bleven en blij ven wel aan de dagorde, en er wordt wel vergaderd en gerede twist, maar het gebeurt op beperkt plan en grote gebeurtenissen of beslissingen zullen er wel niet zo spoedig uit voortvloeien. Men schijnt af te wachten... Af te wachten: de houding van het Vrije Europa ingevolge de uit slag der verkiezingen in Duits land. Deze is op verre na nog niet bepaald! Want hier komt het erop aan zijn houding vast te leggen ten opzichte van het Duitse vraag stuk zoals het zich stelt sinds de verkiezingen van 6 September 11. en de Europese Verdedigingsge meenschap. Deze zaak kwam aan de dagorde te Straatsburg. Dhr Spaak zette een opinie voorop die zeer eng overeenkomt met die van de Amêrikaanse staatsman Forster Dulles: een grote inspanning om de noodzakelijkheid te bewijzen van de herbewapening van Duits land met als gelukkige oplossing voor dit geval een niet-agressieve Europese Verdedigingsgemeenschap. Daarbij nog een veiligheidspact tussen U.R.S.S., V.S., Engeland en de Europese' Gemeenschap, en een gedemilitariseerde zone aan de Oost-Duitse grens dit alles om de Russische argwaan ten opzich te van de Duitse herbewapening te doen verdwijnen. Maar on middellijk lieten zich tegengestelde opinies horen, nl. van diegenen die met de Europese Gemeenschap nog dralen; hun argument: ten gevolge van een gebeurlijke Duitse bewapening: gevaarlijke verstar ring van de zijde van Rusland, en aanwakkering van het Franse wantrouwen tin opzichte van Duitsland. Iemand stelde zelfs voor: geen E.V.G., wel een ver drag tussen de Vier Groten, en geen Duitse herbewapening gedu rende 5 jaar. Het congres der Franse Radicaal-Socialistische par tij van Zondag 11. verklaart zelfs betreurt dat de internationale politiek het vraagstuk van de mili taire gemeenschap voortijdig stelt niettegenstaande de vurige verde- RUZIE OM VIJFTIG FRANK Een rustige Zondagavond was het in de herberg De Sperre gelegen op de hoek der Ieper straat en de Guido Gezellelaan te Menen en gehouden door dhr Ka- miel Vandenbussche. Sportliefhebbers bespraken er de voetbaluitslagen, de biljart was druk bezet en de kaarterstafels kenden hun gewone bijval. Onopgemerkt tussen de in- en uitgaande bezoekers was de 60-ja- rige Achille Delrue, metser-aanne mer van beroep en wonende Dro- genboomstraat, te Geluwe, in de late avonduren binnen gekomen. Niemand schonk er bijzondere Wanneer wij onderstaand verhaal uit Brussel moeten geloven dan zou een ln Brussel wonende Nederlan der, de heer J. Jansen, een ware re volutie gaan ontketenen op het ge bied van de voortbeweging van rij wielen. Bij een bezoek dat een cor respondent hem bracht, toonde de heer Jansen een fiets, die wordt voortgedreven door een 100 meter lange stalen veer van 40 mm. breedte, welke zich bevindt in een trommel in het achterwiel. Deze veer wordt van de stilstand uit eerst over een afstand van een zestigtal meter via een versnel lingsbak opgewonden. Daarna wordt het trappen echter overbodig, daar de sterke veer, welke een capaci teit heeft van 0,8 P.K., na het over halen van een handeltje, met een regelbare snelheid van maximum 35 Km. per uur voor de aandrijvings- kracht zorgt. Wanneer men voelt dat de veer bijna is afgelopen dit zou pas na ongeveer 20 Km. het geval zijn kan deze door een weinig meetrap pen in enkele seconden tijd weer Worden opgedraaid. De uitvinder heeft met dit merk waardig voortbewegingstoestel, naar hij vertelde, onder controle een tocht heen en terug naar Antwer pen gemaakt (ongeveer 95 km.), waarbij hij de veer niet meer dan een zevental keren zou hebben moe ten opwinden. Zijn flets zou ook met veel ge mak tegen heuvels en hellingen op rijden. Vooral wanneer het rijwiel reeds vaart heeft, zou het opdraaien van de veer zeer licht zijn. Een Belgische financieringsmaat schappij heeft zich reeds geïnteres seerd voor de uitvinding. Het Bel gisch octrooi zal tnans ook in an dere landen worden gedeponeerd. Besprekingen worden op het ogen blik met de Belgische vertegen woordiger van een Zweedse fabriek gevoerd over de levering der stalen veren, die een kracht moeten heb ben van 210 Kgr. per kwadraatmili- meter. Nog voor het einde van dit jaar zal een begin worden gemaakt met de vervaardiging in serie van de nieuwe Jansenmotor De veer met versnellingsbak, die tezamen 20 Kgr. wegen, zou op eenvoudige wijze op ieder gewoon rijwiel kun nen worden aangebracht. Cliché «Het Nieuws van de Dag». Menen, de grensstad, die reeds dikwijls het toneel was van ge welddadige gebeurtenissen, bleef de laatste tijd betrekkelijk kalm. Zon dagavond zou het echter weer tot een van die herbergruzies komen, waarop ditmaal echter een tragische ontknoping volgde en waarbij een jonge vrouw het leven inschoot op het ogenblik dat een moordend wa pen op haar man gericht was. Ongeluk of moord? Aanvankelijk heeft men zich deze vraag gesteld, doch bij het objectief overschouwen der feiten blijkt wel dat het hier een moord betreft, gepleegd met voor bedachten rade en waarin alleen het toeval het slachtoffer wijzigde. zich omkeerde en de herberg verliet. Vandevelde nam doodbedaard het geld op, borg het weg en met een was de rust in de herberg te ruggekeerd. Tenminste voor korte tijd... LAAT HET ONS NU MAAR UITVECHTEN Lang zou deze rust niet duren, want een veertigtal minuten na de hierboven verhaalde twist, ver scheen Delrue plots terug in de herberg. De aannemer had zijn Zondagse klederen verwisseld voor een wekedags plunje. Zonder zich om de andere bezoekers te be kommeren ging hij tot het tafel tje waar Paul Vandevelde had (Zie vervolg olz 2) Het slachtoffer AGNES VANDEWIELE aandacht aan want Delrue, die fei telijk veel dichter bij Menen dan bij Geluwe woont, was een regel matige bezoeker van De Sperre Hij speelde enkele partijtjes op de biljart om dan aan een tafel tje plaats te nemen en bij het drinken van een glas bier het spel vah de andere herbergbezoe kers te volgen. Het kon zo ongeveer 10.30 uur zijn toen de kolenhandelaar Paul Vandevelde, wonende in de Dadi- zelestraat te Menen, in gezelschap van zijn echtgenote, de 28-jarige Agnes Vandewiele. de herberg bin nen kwam. Ook Vandevelde was als gewezen sportbeoefenaar een vast bezoeker van deze herberg waar de sportmannen elkaar ren dezvous gaven. Vandevelde is trouwens een gewezen kampioen worstelaar. Toen Vandevelde Delrue in het oog kreeg schoot het hem te bin nen dat hij van laatstgenoemde nog een bedrag van 50 fr. te goed had wegens een gedane levering, en Vandevelde nam de gelegen heid te baat dit ter sprake te brengen. Alhoewel Delrue niet ontkende dat er nog een dergelijke schuld te vereffenen was, scheen hij er toch weinig voor te voelen deze betaling maar onmiddellijk te doen en hij antwoordde aan Van develde dat hij beter die 50 fr. bij gelegenheid eens aan zijn vrouw, Idalie Debusschere, zou vragen. Vandevelde stond er echter op dat Delrue zelf dat zou vereffe nen en drong aan dat hij het da delijk zou doen. Het over en weer gepraat tussen beide mannen nam zelfs de vorm aan van een hooglopende ruzie, tot plots Delrue aan de discussie een einde stelde en zonder een woord commentaar een briefje YM 6Q fraais up d& tafel legde. NIKITA KRUSJTJEV de nieuwe secretaris - generaal van de Russische Communistische par tij en die aldus, na Malenkov, de machtigste man werd in de Sovjet- Unie. diging van het geval door Minister Faure. Anderzijds wordt Eerste-Mi- nister Laniel door de V.S. aange zet tot de spoedige ratificatie van de E.V.G. Nu valt het af te wachten of men tot een opinie zal komen welke iedereen kan bijtre den. Af te wachten ook de gevolgen van de Italiaans-Y ougo-Slavische wrijving omtrent Triest. Terwijl de ene volgens het beproefd procé dé der volksredevoeringen op zijn dictators zijn eisen met bedreigin gen naar voor brengt, stelt de an dere aan de geallieerden voor dit punt door de bevolking van Triest zelf te laten oplossen door een volksraadpleging: de meest demo cratische en meest logische oplos sing, zegt Eerste-Minister Pella.' De geallieerden worden op deze manier aardig met hun rug tegen de muur geplaatst: Tito, welke hun verdedigingsplan zou kunnen dienen, onaangenaam zijn, en Ita lië zijn plan laten uitvoeren; of wel het omgekeerde, en de sympa thie verliezen van iem,and die wel een gewezen vijand is, maar die de Atlantische allianties zeer nut tig zou kunnen zijn. Zal de diplo matie een kunsttoer vinden om beiden tevreden te stellen? Af te wachten ook het antwoord van de U.R.S.S. op de Westerse nota; zal het tot een rechtstreekse bespreking met Rusland komen? Zal het principe ervan worden aanvaard? Wat zal besproken worden? Zal het manceuver rond een of ander dagorde de zaak niet doen mislukken? Dit zijn zoveel vragen waarop een antwoord wordt verwacht, en waar Rusland rechtstreeks of on rechtstreeks bij betrokken is, maar niet gehaast schijnt te zijn om blijk van reactie te geven. Zijn be drijvigheid, die zeef druk is, evo lueert op een ander plan en in een ander zeer belangrijk werelddeel. DRUKKE DIPLOMATIEKE ACTIVITEIT IN EN OM HET VERRE OOSTEN Rusland hoeft inderdaad niet (Zie vervolg blz. 2) Aanrijder sloeg op de vlucht en kon nog niet vereenzelvigd worden Het slachtoffer Albert Catteeuw. Vrijdag 18 dezer, rond 1 uur werd de 29-jarige Albert Catteeuw, on gehuwd, geboren te Zonnebeke op 14/12/24 en woonachtig te leper in opgehelderd worden. de Pennestraat,27 te Verviers in de Fabriekstraat het slachtoffer van een erge aanrijding. Catteeuw had te Verviers sedert enkele tijd werkgelegenheid gevon den en had er zijn intrek genomen bij zijn broer, die aldaar gehuisvest is. In de nacht van Donderdag op Vrijdag keerde hij per fiets naar zijn logement terug. In een her berg werd nog iets gebruikt en ter wijl zijn makkers nog binnen wa ren, sprong Catteeuw reeds op zijn fiets om te vertrekken. Plots hoorden zijn makkers de slag van een aanrijding en toen zij buitensprongen, zagen zij hun mak ker bloedend naast zijn vernielde fiets ten gronde liggen. In de verte zagen zij de aanrijder op de vlucht slaan. Het slachtoffer werd naar het hospitaal van Verviers overge- gebracht, waar men een dubbele schedelbreuk vaststelde. Ondanks de beste zorgen overleed Albert Catteeuw kort na zijn overbrenging naar het hospitaal. Een streng onderzoek werd inge steld om de onverantwoordelijke autovoerder op te sporen, doch tot nog toe kon dit vluchtmisdrijf niet Boven: tijdens de ontvangst ten stadhuize waar wij van links naar rechts bemerken: de Schepenen Roffiaen en Vitse, Burgemeester Dr Van Walleghem, dhr Abel Vallaeys, Voorzitter van het Uitvoerend Comité; dhr Gerard Stevens, Ere-Voorzitter en Schepen Maurice De- vos. Midden: een beeld (waaraan helaas de kleuren ontbreken) van de grote tentoonsiellingshalle. Onder de groep der personali teiten en genodigden voor het Poperings Stadhuis. Onder de glimlach f van een mild nazomers zonnetje heeft dhr Pierre van Outryve d'Ydewalle, Gouverneur van Westvlaanderen, Donderdag 24 dezer de Provinciale Tuinbouwtentoonstelling en de Po- perinse Floraliën geopend. Te 11.30 uur had ten Stadhuize een receptie plaats tijdens dewelke Burgemeester Dr Van Walleghem de aanwezige personaliteiten, het Ere- en hèt Uitvoerend Comité, alsmede de exposanten verwel komde. Namens de inrichters dankte Voorzitter Abel Vallaeys. Na een banket dat in Hotel Skindieswerd aangeboden, had te 15 uur de plechtige opening plaats door dhr Gouverneur in Wie denkt dat hij een klein beetje dichterlijk aangelegd is, houdt van vogeltjes die in de verte fluiten en van licht-ruisende bo men waar een zacht windeke z'n liedje in neuriet. Dat aanhoren 's morgens wanneer ge met open vensters zalig in uw bed ligt wak ker te worden, is zeker van het meest stemmige uit. Ons Münich- holz-Hotel een typisch Oosten rijkse inrichting waarin we allen geherbergd lagen bood ons, dank zij zijn hoge ligging op de bergrug, daar een uitstekende gelegenheid toe. Hierboven de zwaar gehavende wagen. Men merkt duidelijk de plaats op de boom waar hij aanbotste en het stukgeslagen voordeel van de wagen. Bemerk hoe het stuur door de voorruit van de wagen steekt. A. De Puydt uit Poperinge, die langs achter zat, werd op slag ge dood. Verleden week hel ben we in ons nummer verslag uitgebracht van het pijnlijk dodelijk ongeval na bij Breda (Nederland), waarbij twee Belgische dames gedood werden. Hierbij geven we een foto van de auto waarmede het ongeluk ge beurd is. De lezer weet dat de rech tervoorband sprong en dat de auto op een boom aanbotste. Een duidelijk beeld van de zwaar geha vende auto krijgt de lezer op het De menner, dhr K. De Blauwe uit Brasschaat, werd met het hoofd buiten de voorruit geslingerd en bleek er zeer erg aan toe. Waar men eerst een dubbele schedelbreuk vreesde, bleek dit achteraf geluk kig slechts een hersenschudding te zi.jn. Zijn toestand is ondertussen keelsj -hierbo-mi .fp zien. Juffrouw buiten, .gevaar. SUbcfftq- w hst ljange<-«i zorgzame behandeling. evenwel gesteld met zijn vrouw, Madeleine Versa vel, geboren te Ocstvleteren. Buiten kennis na de zware aanbotsing op de boom, gaf zij na ongeveer twintig minuten de geest. Hun twee medereizende kin deren (twee van de vier, de andere waren thuis gebleven), werden eveneens zwaar gekwetst aan de benen. Hun toestand baart evenwel geen gevaar voor het leven, wel een Maar als ge dan even daarop een zware boerenvuist op de deur hoort hinderen, en vanuit uit lakens een Westvlaamse: Gauw, mannetje, 't is tyd, kruupt 't er maor uut hoort zinderen in de hotelgang... dan is al uw buitenlandse toeristen stemming in een trek verdwenen... en ge voelt het plots weerom aan dat ge midden de uwen staat, de uwen die gewoon zijn van er 's morgens vroeg uit te kruipen en voor wie een bed een bed is, al staat het thuis in Vlaanderen of hoog in de Oostenrijkse bergen. Even daarop horen we buiten het gesnor van twee zware autobussen die lastig de steile heuvelrug ko men opgereden. We steken even de kop buiten onze dubbele kamer vensters en daar zien we onze bus sen weer van de dag voordien. Ons horloge wijst 7.30 uur. Best is maar niet uit te rekenen hoeveel (of hoe weinig) uurtjes we van een ver kwikkende nachtrust genoten heb ben. Kortom één zaak spoort ons aan, we krijgen tijd genoeg om te slapen als we terug thuis zijn, hier moeten we ervan profiteren en... reizen. Het programma voor vandaag is zwaar. De Steyr-fabrieken hebben ons een zware maar mooie reis voorbehouden, de tocht zou gaan aldoor Salzkammergut, het Oosten rijkse merengebied met Gmüden en Sankt Wolfgang, om vandaar ai over de bergen heen terug de vlieg- haven van Linz te bereiken. Eerst zakken we Steyr binnen. Niet meer dan een half uurtje tijd is er ons daar gegund, op verre na niet genoeg om het oude en typi sche Steyr volledig te bezoeken... en veel te veel om er niets te doen. Steyr is geen toeristencentrum, dat bewijzen ons de winkels die abso luut niet op souvenirs afgestemd zijn. We lopen enkele winkels af, cijferen... en stellen vast dat de (Zie vervolg blz. 9) aanwezigheid van talrijke voor aanstaanden waaronder wij ver melden; Z. E. H. Deken Geldof; Inspecteur Generaal Scheirïinck, vertegenwoordiger van Minister Heger, dhr Moerman, privé Secre taris van Minister De Taeye en diens vertegenwoordiger op deze plechtigheid; de Senatoren Feryn en Missiaen; de Volksvertegen woordigers Lefere, Stubbe en La- hayeBestendig Afgevaardigden Olivier, en Storme; Mevr. Van Moerkerke, Provinciaal Raadslid dhr van Merris. Vrederechter te Poperinge, en tal van vooraan staanden. De rondgang doorheen deze Flo raliën was een ware sprookjes- tocht doorheen een fonkelende bloemenweelde, doorheen een ten toonstelling waar het nuttige aar het aangename gepaard ging. De knappe bloemisten en kwe kers waren de weermaker te slim geweest en hadden toch, ondanks het gure weer van vorige dagen, iets enig schoon tot stand ge bracht. In de schenkzaal der tentoon stelling werd de erewijn aan de genodigden aangeboden en werd het belang van deze Provinciale Tentoonstelling en de Poperingse Floraliën nogmaals onderlijnd door dhr Burgemeester, dhr Gouver neur, dhr Martin, Voorzitter van het Belgisch Syndicaat der Dahlia kwekers, en dhr Firmin Gerrits, Secretaris van het Inrichtend Co mité. (Zie vervolg blz. 3) In 't verleden, zoals heden, leef de de mensheid onder de betove ring van dit edel metaal. De Bijbel verhaalt uitvoerig ovn de goudschatten van Israëls Ko ning Salomon en de ongelooflijke luxe van zijn tempelbouw te Je rusalem. Hij wijst eveneens met veel ontzag op de rijkdommen van Egypte Dat de Egyptische koningen over fabelachtige goudschatten moeten beschikt hebben, blijkt uit het enige koningsgraf dat, dank zij het talent van de Engelsman Howard Carter, in ongeschonden staat is teruggevonden in de Vallei der Ko ningen bij Thebe: het graf van Toet-anch-amon. Deze was maar een onbeduiden de koning, die jong is gestorven en toch vond men in zijn graf gouden sieraden, met goud beslagen paar dentuig, gouaen godenbeeldjes, een gouden masker en een mummiekist in massief goud. Dit alles wordt zorgvuldig bewaard in het Egyp tisch museum te Caïro. Zoeven bericht men ons dat nieu we opzoekingen in dit graf geleid hebben tot de ontdekking van volgende spreuk: «Toet-anch-amqn atzo eteko ekenze emvan sjen ucht ensto tsje nav ens.De geleerden zijn het er over eens dat dit be tekent: «Toet-anch-amon at zoe- tekoek en zeem van sjenuchtens tot sjenavens. Indien hij de voortreffelijke mer ken van De Werkende Biege kend had, zou hij de smulpartij, zeker dag en nacht voortgezet heb-l ben. iMed.) Hij spuvol zij» fiondaLsWcne uiiin DRUKLETTERS ee\ doet dot ut

HISTORISCHE KRANTEN

Het Wekelijks Nieuws (1946-1990) | 1953 | | pagina 1