Petrus en zijn Rakkers
J
9
REUZEVERKOOP
G. BOUCKAERT
Voor U,
Mevrouw
m
..MEUBELS BOONE
Koffies, Cichorei, Margarine enz.
MAGGI
EEN KRAFT MAAKT MACHT
KRUISWOORDRAADSEL Kr 20
TOOTAL
n
BLOEMEN EN LIJNEN
^mPIOCAJUUENNE
KLEED VOOR JONG
MEISJE
Ar,,
POELJEN
OOK VOOR HET FEEST
met 25
prijsvermindering
tof 15 Maart
PELSWAREN FABRIEK
HUWELIJKEN
i v r 6 i s huis
Elke man heeft
DASSEN nodig
NORO het levenselixir voor de was
25© Fr.
M'N BESTE LEZERESJES EN
LEZERS, hier ben ik weer met
't slecht weer. Ja, ja, is me dat
een ellendig weertje tegenwoordig.
Ge kunt U niet meer buiten riske
ren zonder paraplu of regenjas.
We zitten weer terug volop in de
Winter en ik die dacht dat 't ge
daan was met de Winterfratsen.
Naar het schijnt zijn de geleerden
bez'g met uitpluizen of het niet
mogelijk ware het nooit meer te
doen regenen!
Ze werken hiertoe met atomen.
Zouden z'erin slagen? Ik denk het
niet. Wat ik wel denk is: dat onze
hu l>r« er geweldig zouden
tag'o protesteren, want hoe zou
d»- dan gaan met de grote was?
Is een grote was zonder regenwa
ter wel denkbaar?
Ik denk van wel, kwettert
mijn Marenta, Ik wel. Tegenwoor
dig kunnen ze van alles. Ze zullen
nog uitvinden dat we niet meer
moeten doodgaan.
God beware mij daarvoor! 't Is
al wel genoeg zo!
MAAR WAT UITVINEEN be
treft, voor mij ls de telefoon een
pracht van een uitvinding. Een
zeer nuttige en aangename uitvin
ding. Het grootste gemak van dat
rinkelend kastje is zeker wel dat
men er niet doorheen kijken kan,
wie er aan de andere kant aan de
hvorn hangt. Ja, dat kan soms
heel dikwijls interessant zijn. Zo
bijvoorbeeld, uw huisbaas belt U
op:
Hallo, zeg eens, ge staat nog
twee maand huurgeld ten achter!
Pardon, klinkt het antwoord
aan de overzijde, ik ben niet thuis.
Bovendien zijt ge aan een ver
keerd adres, want ik heb zelfs
geen telefoon.
Ja, een telefoontje ls zeer nut
tig,
RAOUL SLIJPERS heeft tand
pijn. Hij zit met een wang als
een kinderachterste. De tandpijn
houdt hem reeds sedert dagen in
huis gekluisterd en de sukkelaar
zit rink-aaneen te jeremieren en
te fretten als een vrouw, die haar
goesting niet krijgt.
Hier zie, Raoulke, zegt hem
zijn vrouwke, spoel uw mond alle
vijf minuten eens met deze jene
ver en 't zal wel minderen met de
pijn. Dat helpt altijd.
Meteen zet zijn vrouw een kom
op tafel vlak voor Raoul, opdat
hij na elke spoeling zijn speeksel
daarin kwijt zou kunnen geraken,
zonder daarvoor altijd naar de
pomp te moeten lopen. Na een
half uur komt z'n vrouw eens kij
ken om 't effect van haar remedie
te kunnen constateren en verbijs
terd roept ze uit:
Maar Raoul, gij spuwt uw
speeksel niet uit, man!
Jawel, vrouwe, antwoordt Ra
oul, maar langs binnen!
Heren, als ge tandpijn hebt... ge
raadt de rest zeker wel?
Marenta klopt op mijn schou
der, zegt ze:
Weet ge wat de echte demo
cratie in ons landeke zou zijn?
Nee! schuddebol ik.
Ik heb dat zitten bepeinzen
al breien. Wel, de echte democra
tie zou hier zijn dat er burgemees
teressen waren!
Heu, wat zegt ge, burge...?
Welja, is dat zo'n wonder?
Ware dat niet echt democratisch.
Zeg, ik zie me al zitten in de ge
meenteraad als Burgemeesteres...
Hm!
Doe me niet lachen, hé, dat
zijn toekomstdromen, die nooit
werkelijkheid worden. Hier en
daar vindt ge er een. ja, maar dat
zijn zeer grote uitzonderingen.
Ik geloof het niet, houdt ze
vol, in Groot-Brittannië is dat al
een normaal verschijnsel. Op een
dorpje ls er een blonde, blauw
ogige, jonge dame van... zeventien
jaar «burgermoeder». Die Miss
komt regelrecht van school op die
plaats terecht! Ik wed dat z'er
binnen de tien, twaalf Jaar niet
meer zal vanaf geraken, want bij
de gemeenteverkiezingen zullen
natuurlijk alle jonge mannen voor
haar stemmen.
Nu, ik zeg daarop heel wijsgerig
tot mijn aspirant-burgemeesteres
twee dingen:
Ten eerste, tenzij haar vrou
welijke jaloerse onderdanen haar
piet van de troon lichten en een
schoonheidspolitiek inzetten! Ten
tweede, wat U betreft, Marenta,
zoudt ge in dat geval geen de min
ste kans hebben!
Ze is kwaad weggelopen. Net als
de schoonmoeder van Flikke Kep-
pens.
Zegt die bewuste schoonmoeder
tot haar jonggehuwde dochter:
Als ik uw man nog eens zat
thuis zie komen, zet ik hier geen
voet meer binnen.
In Gods naam, moeder, zegt
de dochter, zeg dat maar niet te
gen hem zelf, want dan riskeert
hij nooit meer nuchter te zijn.
Pardaf!
WIE NIET STERK is, moet
slim zijn! zei Jef Bobbel en hij
trouwde. Ja, de sukkel trouwde.
Een maand nadien kwam z'n
vriend hem tegen en natuurlijk
werd er gepraat over zijn huwe
lijk.
Wel, Jef, hoe stelt ge 't in
uw huwelijk? Ik heb gehoord dat
ge een knappe vrouw hebt.
Ja, zuchtte, Jef Bobbel, dat
heb lk. Ze is thuis in de littera
tuur, thuis in de muziek, thuis in
de kunst, kortom thuis in alles,
behalve...
Behalve wat? vroeg zijn
vriend.
Behalve thuis! zei Jef.
O, zoete glimlach van m'n meisje
Dat naar me kijkt
Met kuiltjes in haar wang.
Ge zijt zo echt een Edelweisjs
Dat bloeit en prijkt
Langs wilden bergenrand.
O, zoete glimlach van m'n meisje
Ge sterkt me zeer
In 's levens harden kamp!
Meer waard is 't dan een reisje
Op 't kalme meer
Bij avond onder maantjes lamp!
Ja, m'n beste Lezeresjes, een
lach van een vrouw is als een zon,
die doorbreekt. Het is en het zal
blijven: een wapen, dat vele ver
steende harten breken kan; dat
vele troosteloze mensen weer een
lach kan doen bloeien op hun ge
zicht. Een vrouwenlach is een
geurende roos, een stralende zon,
een balsem voor veel verdriet en
miserie. Beste Lezeresjes, lacht
iedere dag, lacht je zorgen en die
van anderen weg, gaat lachend
door het leven, dan bent U alleen
een mooie en sterke vrouw.
MAAR IN PLAATS van te
lachen, komt Marenta bij me met
een dagblad in de hand en een
fronsend voorhoofd.
Zeg, ik ben niet dom, hoor
ik haar zeggen, maar dat, wat ik
nu hier kom te lezen, gaat mijn
vrouwpnverstand te boven. Als U
niet te dom bent, probeert gij dat
dan eens te ontcijferen.
Ik heb het geprobeerd: één
maal - tweemaal - driemaal - toen
heb ik het opgegeven want mijn
verstand begon er bij de derde
poging ook bij stil te staan. In
dien er lezeresjes of lezers zou
den zijn, die het begrijpen en uit
leggen kunnen, ze zouden me een
plezier doen met het eventjes te
vertellen, zonder natuurlijk
liegen. Hier volgt het:
«Ik lieg nooit, behalve als ik
over mezelf spreek, maar als ik
zeg: «Ik lieg nooit» en ik lieg
inderdaad als ik, over mezelf
spreek dan lieg ik. En als^ ik
lieg, wanneer ik zeg dat ik lieg,
lieg ik dus niet. En vermits ik
dan niet lieg, is het waar dat ik
lieg. En als ik lieg...
Kom, ik zal er gaan uitschei
den, want straks begin ik zelf te
liegen en dan zoudt U me niet
meer kunnen vertellen of er ge
logen wordt.
Ik zal dus maar m'n pen neer
leggen ep m'n inktpot sluiten,
want voor vandaag kan 't weer
Pakker kreeg er genoeg van.
HekKER VERJEERTVENPEEG.
/K Be* wel leet met mdn
tXRESS/MG MEER ERBRENDT
Tekenverhaal «HET WEKELIJKS NIEUWS»
gaan.
Maar... de Lamme komt hier
binnengevlogen... blauw van ko-
leire. Hij loopt van alteratie een
paar stoelen omver. Er is iets ge
beurd met de Lamme.
Is er iets? riskeert Marenta
voorzichtig.
Jaa 't buldert de Lamme, d er
ls iets! D'er is zeker iets!! Ver
beeldt U: ik ga daar even bin
nen bij mijn zuster. Haar kleine
Piet wil absoluut op mijn rug
paardje rijden. Nu, 'k zegge:
graag. Pietje, graag, ventje. En
hij rijdt paardje op mijn rug. Ik
vraag hem zo plots: Zeg, jongen,
dat is zeker plezierig zo op Non
kels rug te kunnen rijden?»
En weet ge wat die snotaap
antwoord? Weet ge 't verdikke?
Och, Nonkel, zegt ie, ik zit
toch liever op een echten ezel!!!
M'n beste vrienden en vriendin
nen, tot de volgende keer!
bet Manneke uit de Maan
heel de peg gewerkt
Z>& T DE STUKKEN /N DE GE -
Buren vl/egen en detnog
WEL ME T MDN VERJEERDEG
HEES .WET NU
■PAKKER
rtANKRWET
/K LUES RUNE VERGE
EEN
TEM PET GD VENDEEG
VERJEERDE. PROE/C/ET
/VU WEER
Beste Hekker enem. elnol
WEL LVD OH SOMM/GE RUNTEN
/V/ET OVEREENKOMEN. LV/C /K
IV'J HOPEM DRT WE NOG OH TDD
KOMEN OM UEE/V LE/VG LEVEN
TOE TE
MENSEN.
JE, MEER
DEN GEEN SLETEN
JBERTUS EN JENOS.
PONDERS,
WORDT NOGEL
STREE.
Voor meisjes is het eenvoudig
en klassiek model nog altijd het
meest in de smaak. Dit model kan
in vele omstandigheden dienst be
wijzen, zowel voor de school als
voor het bureel
3'3 3-BOKGErtZFSTEK 2>/FSG
\S£-S£C3JETG7?/S r
../K lS?/9T A//G
I/Endeec, peer zult
SE MEER VEN NOREN
KgxrEc-srvD/NT
SCHONE
■OP AL ONZE GECONFECTION-
NEERDE ARTIKELS.
GROOTSTE KEUS ZAL VOOR DE EERSTE
BEZOEKERS ZI]N
Tegen zending van 5 fr. postzegels ontvangt U onze
PRACHTKATALOCUS
MEULEBEKE
BIJHUIZEN te:
ASSEBROEK: Mej. Ballegeer, Wantestraat, 128.
BOEZINGE: Mej. Hollynck, Dorpstraat, 39.
BLANKENBERGE: Mad. Waes, Langestraat, 79.
DIKSMUIDE: Mr Desmet, Vaartstraat, 60.
DUDZELÊ: Mr Denecker, Nieuwstraat, 6.
KOKTEMARK: Mr Delos, Kerkstraat, 10.
MENEN: Mevr. Coucke, Wahisstraat, 149.
PASSENDALE: Mr Kindt, Molenstraat, 21.
POELKAPELLE: Mevr. Vandeputte, Nieuwplaats, 15.
RUMBEKE: Mevr. Vermander, Plaats, 88.
STADEN: Mej. Nouwynck, Statiestraat, 28.
WERVIK: Mr Demyttenaere, Nieuwstraat, 23.
(7266)
VROUWENHOEKJE
HIER HET GROOTSTE. DOELMA
TIGSTE KATH. HUWELIJKS-
WERK. Vel. J. practijk. Streng
geheim. Briefwis. Een eindeloze
reeks huwelijkskandidaten voor
U. Schrijf om docum. en lijsten
naar: DE GELUKKIGE TOE
KOMST, Postbus II, DEINZE. -
Of: Postbus 381, Antwerpen. -
Of: Postbus 231, Brussel L (6956)
Horizontaal. 1.
Vulkaanultwerpselen
- gelei - sneeuw-
schaatsen. 2. Ge
raspte snuiftabak -
wild zwijn. 3.
Stad in Italië -
meer in Finland.
Nadrukkelijke ver
klaring - muziek
noot - slede - sol
mol. 5. Zwaar
moedigheid. 6.
Pers. voornw. - voor
zetsel - onder an
dere (afk.) - voor
zetsel. 7. Kippen-
product - geboorte
streek van Abraham.
- 8. Achter - bin
nen - lidwoord -
kade. 9. Geld
aan timmeren be
steden. 10. Bloei-
wljze - geliefde van
Zeua - ledig - ko
raalbank.11. Win-
terrijtuig - vracht
schip. 12. Godin
der overwinning -
deel van een boek.
- 13. Graansoort - smalle plank -
lange haarvlecht.
Vertikaal. 1. Meisjesnaam -
kropgezwel - zoon van Jakob.
2. Bijenzwerm - wlsselborgtooht.
3. Toestand van rust en kalmte -
Nederlandse letterkundige. 4.
Voorzetsel - soort onderwijs (afk.)
- Ingenieur (afk.) - aanwijzend
voornw. 5. Kennis der paramen
ten. 6. Vorm van een pers. voornw,
- voegw. - uitroep - 69 cm. 7.
Compagnie (afk.) - voedster. 8.
Pers. voornw. - uitroep - pers. voornw.
- godsd. (afk.). 9. Schuldig oor
delen. 10. Japanse munt - mu
zieknoot - daar - wat. 11. Raaf
achtige vogel - gesloten hoekbalkon.
- 12. Hooggras - lichaamsdeel.
13. Tweewielig rijtuig - eerste vrouw
- aangenaam koel.
OPLOSSING VAN
KRUISWOORDRAADSEL Nr
19.
Horizontaal. 1. Manier - Jum
per. 2. Olie - Ijle - Arno. 3.
Slede - enige. 4. Ketels - meneer.
5. Sr - Inl - es. 6. Eb - el -
en - in 7. La - Ko - AC - ed.
8. MIJ - ze - uw - om. 9. Si
Ada - - EK. 10. Ratels - ballon.
11. Trede - steen. 12. Eire -
nul - Eure. 13. Rennen - lorren.
Vertikaal. 1. Moskee - marter.
2. Alle - blij - Arie. 3. Niets
- stern. 4. Iedere - zieden.
5. El - Ike - le. 6. RIJ - sl - as
- NN. 7. Lij - nu - dd - pu.
8. Je - ml - AB - 11. 9. EE - ecu
-as. 10. Mannen - weiter.
11. Prles - kleur. 12. Enge - Ido
- Oere. 13. Roeren - minnen.
te verkrijgen:
Hollandse successen,
aan voordelige prijs, bij
Henri Boussemaere
Izenbergsesteenweg 384,
Tel. Leisele 27 - Alveringem,
(7206)
OVER TE NEMEN
BEENHOUWERIJ-
CHARCUTERIE
CENTRUM STAD.
Inl.: Kerkstraat, 7, Nieuwpoort.
(7201)
OED.
Alle Tcotal dassen dragen de Tootal
waarborg voor volledige voldoening.
Ze zijn wasbaar en kreukvrij.
Verschillende prijzen
37 Fr. - 42 Fr. - 59 Fr.
TOOTAL. Van Maerlantstr. 16. Brussel 4.
NORO kost 25 fr.
NORO maakt uw kousen, gelijk dewelke, steekvast!
NORO is een blijvend stijfsel, welke tot 10 wassingen uithoudt, niet
kraakt, doch een vastheid en soepelheid aan ALLE lin
nen geeft!
NORO kunt U krijgen bij uw winkelier en indien hij het nog niet
heeft, vraagt ons dan een gratis staal aan, U zult er plezier
aan beleven!
10.000 stalen worden gratis uitgedeeld en franco toegestuurd!
NORO is goed en wij durven ermede voor de dag komen.
NEEMT EEN PROEF OP ONZE KOSTEN.
Ons adres: U ZULT EEN VASTE KLIENT WORDEN!
COULIER'S PRODUCTEN, MIDDELKERKE-Zee
Overal een COULIER-Product! (7421)
Wij zijn reeds geneigd om tus
sendoor iets te neuriën van de
winter is verganghengelijk een
oud liedje het zegt, want de eer
ste werkelijk deugdelijke zonne
dagen hebben wij reeds ten ge
schenke gekregen en dan nog v n
Maart, die nochtans met zijn
Maartse buien geen al te goede
naam heeft.
Natuurlijk roepen wij niet te
vroeg en te luid want daar kun
nen nog allerlei vervelende dingen
achter komen. Ondertussen snuis
teren wij toch al in bos en heg
om te weten of er daar reeds iets
voorhanden is dat wij als een
stukje lentebelofte mee naar de
woonkamer kunnen nemen.
Wie over een tuin beschikt en
daar over wat bloeiende heesters
beschikt, heeft deze dagen al be
nieuwd uitgekeken naar de zwel
lende botten van Ribes sangui-
neum, een der vroegst bloeiende
heesters met mooie rode bloemen
of naar de geel-bloeiende For
sythia en de purper-rose Prunus
Pisardi.
Doch doet er ons aan denken
dat wij in de lente nog erg kleu-
ren-arm zijn in onze tuin. In de
kleuren is er nog zeer weinig af
wisseling doch wij mogen niet
vergeten dat er ook met lijnen
iets en zelfs alles te doen is. Bloe
men schikken is een kunst, die
door iedere huisvrouw moet be
oefend worden. Iedere vrouw kan
haar smaak op dit gebied vormen.
In de zomer is er overvloed van
kleuren en dan ziet men door
gaans ook vele smaakloos samen
gestelde ruikers. In de lente daar
entegen is de keuze van kleuren
klein en moet gij het trachten te
doen met de lijnen.
Maak van de lente gebruik om
U in deze kunst van bloemen-
schikken te oefenen. Zij die over
geen tuin beschikken vinden in
de vrije natuur, in bos en haag
hun gading. De wilgenkatjes of
de uitlopende els ep beuk schij
nen U wellicht de moeite niet
waard om als versiering in een
vaas te worden gezet. Doe noch
tans eens de proef. Gij zult er
verrassende resultaten mee be
reiken.
Misschien zult gij U dan ook,
maar dat ls dan voor de zomer,
aan slergrassen beginnen te inte
resseren, zoals de Japanners het
doen. Zij stellen inderdaad hun
schoonste pronkstukken samen
uit allerhande siergrassen. Hierin
is het nogmaals uitsluitend de lijn
die van belang is. Siergrassen zijn
immers helemaal van kleuren
weelde gespeend.
"Van de Japanse bloemenmeester
Rikjoe, die een school stichtte
voor bloemen-sierkunst met zeven
jarige cursus, wordt gezegd dat
zijn eerste pronkstuk was samen
gesteld uit drie stengels siergras
die hij zo kunstig had weten bij
elkaar brengen dat het stuk
ieders verwondering afdwong.
Neen, wij zullen wel niet de Ja
panse bloemenschikkers evenaren
en laten hen gerust de titel van
grootmeester. Wat wij echter wel
kunnen, en daarmede beginnen
wij reeds in deze komende lente,
dat is met eenvoudige middelen,
met een paar bloeiende of ka Ges-
dragende takken een pronkstukje
samenstellen waar een sierlijke
lijn in zit. Beproef het eens.
TANTE KOBA.
Blouse en rok kunnen ook bij
feestelijke gelegenheden dienst be
wijzen. Natuurlijk moeten de mo
dellen er voor aangepast zijn. Uit
het hier voorgesteld model kan
men zich nuttig inspireren
WILT U TEVREDEN BLIJVEN, koopt bij de
Casselstraat 47 POPERINGE Tel. 200.
IEDEREEN KOOPT ER: OM DE GROTE KEUS DE BESTE KWALITEIT
EN DE LAAGSTE PRIJZEN.
'T GROOTSTE MEUBELMACAZIJN DER STREEK
(7291)
snel en zonder
gevaar met Thee
MEGRIFAL van
Prof. Dr Fall Dit natuurlijk middel
geelt een spoedig resultaat zonder de
gezondheid te schaden. Zelfs zieke
personen verdragen dit uitstekend
middel der natuur dat bovendien de
algemene gezondheidstoestand aan
zienlijk verbetert, een frisse tint en een
jeugdig en slank uitzicht geeft.
Overtreft elke medicijn bij zwaarlij
vigheid en hare ongemakken als ver-
stoptheid, slechte spijsvertering, ver
moeidheid, keerjaren, enz
Thee MEGRIFAL 30 Fr. Apotheek De
Pelgrim,30. Tongerse Stw., St.-Truiden
en Qlle opolheken
PER DAG EN MEER
THUIS VERDIENEN
DIET BREIMACHINE RAPIDE
Vlug, kosteloos aanleren; werk ver
zekerd door fabriek zelf; 30 duizend
kg. wol uit voorraad leverbaar. Huis
gesticht in 1896. «RAPIDE»: ae
beste, vertrouwelijkste, meest be
kend merk. Schr. of kom: Kort-
rijk Stw. 53, Gent, of Brabantstr.
180, Brussel. (5627)
PRODUCTEN RADAR
Bieden U de schoonste, de nuttigste, de aangenaamste geschenken - Verzamelt uw bons,
Verkrijgbaar in alle
BESTE WINKELS
Koffiebranderijen DEVOLDER, Consciencestraat, 20, Kortrijk Tel. 251.11
Nr 2
Hij liep wantrouwig voort; beter
gezegd, hij zwoegde voort. En enke
le minuten later nam hij zijrr hoed
af en vaagde met zijn mouw het
zweet van zijn voorhoofd weg, en
nog enkele minuten later had hij
lust om zijn overjas uit te trekken.
Maar dat is gevaarlijk, dacht hij,
als je bezweet bent. En hij werkte
zich moedig vooruit, en na een
poos was er omzeggens geen weg
meer te bespeuren.
Hij probeerde zo goed mogelijk in
het spoor van de autobus te blijven,
maar waar de wielen gereden had
den, was de sneeuw hard en glad,
en hij moest soms gevaarlijke oefe
ningen doen om in evenwicht te
blijven, en als hij daar niet in
slaagde, schoot hij naast het spoor
met een been of een arm helemaal
weg in de losse sneeuw. Eens was
het de arm waarmede hij zijn hoed
vasthield, en de hoed schoot mee
de sneeuw in, en hij kwam er als
een vodje terug uit, en de kranten,
die helemaal nat waren, wierp hij
weg, en enkele passen verder plof
te hij neer, midden op zijn valies,
en er was een grote deuk in die hij
met moeite weer in de juiste plooi
kreeg.
Bij een bocht, waar een nieuw
stuk weg begon, even lang en even
eenzaam als het vorige, bleef hij
een ogenblik in vertwijfeling stil
staan. En hij keek naar zijn natte
schoenen, en naar zijn vormeloze
broek, en naar zijn overjas, waar
van de panden stijf stonden als
planken, en hij wreef zich peinzend
over de kin.
De bergtoppen rondom leken nog
juist even hoog als daar straks, en
het dal leek nog helemaal niets
dieper.
Het station was alleen naar de
andere kant verhuisd. En van het
Instituut was nergens nog een spoor
te ontdekken. Toen hij daar een
paar minuten over nagedacht had,
begon hij kou te krijgen en hij zet
te zijn hoed terug op en begon weer
te gaan.
Hij herinnerde zich nu ook wat
de chauffeur van de autobus hem
gezegd had, en hij begon zich lang
zaam te verwensen, omdat hij zijn
verstand niet gebruikt had. Waar
om had hij ook de bus niet geno
men? Hij zou de weken die volgden
immers tijd te over hebben om rond
te lopen. En zijn beste schoenen, en
zijn goede broek, en zijn nieuwe
pardessus... Hij was een idioot
Hij ploeterde woedend verder, en
opeens hoorde bij rinkelende bellen
en de hoefslag van een dravend
paard achter zich, en in zijn haast
om zich uit de voeten te maken,
geraakte zijn zwaartepunt plots uit
de haak, zijn een been schoot de
lucht in, de arm met het valies
volgde, en het volgende ogenblik
zat hij met een knak in het harde
spoor van de bus. Het was of zijn
ruggegraat ineenschoof, de wereld
draaide als een wielende chaos om
hem heen, en dan ineens zat hij
midden in een warme mist, en toen
hij opkeek, zag hij een paardekop
boven zich en de mist kwam uit de
neusgaten.
En dan kwam een meisje toegelo
pen dat ijverig vroeg
«Zijt gij gevallen?»
Pierre keek haar aan, en zag dat
zij met moeite haar lach kon in
houden.
«Neen.» ze! hij boos. «Ik ben
gaan zitten om wat uit te rusten.
Ik doe dat altijd als ik moe ben.
O, het spijt me zo,zei het
meisje. «Als het mijn fout is...»
Pierre hoorde aan haar toon dat
ze daar niet zo zeker van bleek. En
dan zag hij dat het paard aan zijn
oren kwam snuffelen. Hij duwde de
kop terug omhoog en stond moei
zaam op.
«Zijt gij heel de weg van bene
den gekomen met die klederen
aan vroeg het meisje verwon
derd.
Ja,zei Pierre knorrig. Is daar
iets verkeerds aan
Waarom hebt ge de bus niet
genomen 1
Iedereen scheen te weten dat je
de bus moest nemen om de berg op
te gaan.
Ik heb ze gemist, loog hij kop
pig.
Waarom hebt ge dan geen sle
de gehuurd Ze staan vlak naast
het station.»
Er waren geen meer,zei hij.
Ze waren allemaal verhuurd.
Het meisle keek hem met een be
nieuwde glimlach aan. Pierre zag
dat ze hem niet geloofde, en dat ze
zich afvroeg waarom hij het in zijn
hoofd gehaald had om te voet de
berg op te lopen. Hij greep woest
naar zijn valies, dat de vorm had
aangenomen van een onregelmatig
parallelogram.
Wilt ge niet in mijn slee mee
rijden vroeg het meisje. Er is
plaats genoeg.
Neen, knorde Pierre, terwijl hij
het valies vóór zijn buik reohtduw-
de en voortliep.
Maar hij keerde zich achterdoch
tig weer om en vroeg
Ts het nog ver
Een kilometer af acht.
Pierre keek haar verbaasd aan,
kwam terug en vroeg
Acht Acht kilometer Nu nog
acht, kilometer
Ja.
a? MENGEL HSR*: UIT WLKMJKS H/El/US
Hoe loopt die weg dan
«Wel...» zei het meisje.
De afstand van boven naar be
neden is nog geen drie kilometer,
en de weg is er twintig-
Veertien,verbeterde het mc-is-
je.
Dat is nog tien te veel baste
Pierre. Waarom kunnen ze hier
geen fatsoenlijke weg leggen, die
geen zes-en-dertig keren rond
draait eer hij komt waar hij moet
zijn En als ze geen behoorlijke
weg kunnen aanleggen, waarom zet
ten ze dan beneden geen wegwijzer
met het aantal kilometers op Is
dat een land hier
Hij wierp woedend zijn valies in
de slede' en stapte in. Maar terwijl
hij dat deed, stiet hij met zijn teen
tegen de zijplank, en het scheelde
geen haar of hij stuikte hals over
kop los over de slee heen. Hij
kon zich vasthouden aan de bank,
bonkte met zijn knie ergens tegen
een staaf, riep au kwam met
zijn knieën op de bodem van de
'slee terecht, en keek driftig naar
•het meisje om te zien of zij hem
uitlachte.
Het meisje sloeg haastig de ogen
neer en beet op haar lippen. Toen
Pierre zich ten slotte op de bank
gewerkt had, ging ze naast hem
zitten. Ze nam de deken en zei
voorzichtig
Die is voor over de benen.
Pierre rukte ze over zijn knieën,
terwijl het meisje het andere eind
om de hare lei. Ze klakte met de
tong en het paard begon te draven,
terwijl de bellen aan het tuig lus
tig rinkelden. De bomen suisden
aan weerskanten voorbij, sneller en
sneller, en vooraan aan de ijzers
van de slee poeierde de sneeuw in
zilveren golven uiteen.
Het meisje droeg een donker
blauw skipak, en een sportieve hals
doek, en een pelskapje dat haar
•hele profiel als een donzige aureool
omkranste. Toen ze een tijdje ge
reden hadden, keek ze naar Pierre
en zag hem met betrokken gelaat
zitten mokken. Ze zei, een beetje
aarzelend
Het is alleen de berg, weet ge.
De berg is te steil. De weg kan niet
recht omhooglopen. Hij loopt in
spiralen. Anders geraakt de bus
niet boven.
Pierre antwoordde niet en bleef
met vooruitgestoken onderlip nors
voor zich uit zitten kijken.
Het is daarom dat deze berg zo
goed geschikt is om ski te lopen,
zei het meisje. Ge kunt zo steil
en zo snel naar beneden als ge
wilt, en daarna kunt ge met de bus
terug naar boven.
Konden ze dat allemaal niet ge
zegd hebben vroeg Pierre bitsig.
Als ze er dan een paal gezet had
den, of een plank of zo iets, dan
was ik er nooit aan begonnen.
Het meisje schrok van zijn toon.
Maar ze begon weer dadelijk te,
monkelen. Ze wist dat hij alleen
maar woedend was op zichzelf, en
dat hij het, zoals iedereen die in
zo'n geval verkeert, op een ander
probeerde uit te werken. Ze besloot
er veiligheidshalve maar niet ver
der over te spreken.
Ze reden geruime tijd in stilte
voort. En Pierre bleef koppig zwij
gen. Maar langzaam ontdooide er
iets in zijn binnenste, en er was
een stem die zei dat hij in feite
zeer onbeleefd en ondankbaar was
tegenover het meisje naast hem, en
dat hij geen enkele grond had om
op haar of op iemand anders boos
te zijn.
Was het haar fout, dat hij zo
weinig verstand had van bergen
Kon zij het verhelpen,, dat hij lie
ver onbezonnen zijn eigen zin deed,
in plaats van eerst eens raad te
vragen aan mensen die er iets van
wisten Had zij er schuld aan, dat
daarbeneden geen wegwijzer stond
met het aantal kilometers er op
Daarbij, wie zei dat die wegwijzer
er niet stond Hij had er niet
eens naar gekeken. Hij had niet de
minste reden om de verongelijkte
uit te hangen. Als er iemand" schuld
had, was hij het zelf.
Terwijl hij dat allemaal over
dacht, keek hij naar het meisje,
en hij trok zenuwachtig aan zijn
overjas. Hij wou rneer dan. eens be
ginnen te spreken, maar iedere keer
dat het hoofd van" het meisje "zich
naar hem keerde en haar guitige
ogen de zijne ontmoetten, ontzonk
hem de moed, en hij keek weer
weg.
Toen begon het te sneeuwen. De
zachte, witte vlokken maakten het
woud nog sprookjesachtiger. Een
uur geleden zou het Pierre in ver
voering gebracht hebben. Nu bleef
hij er onverschillig bij, en hij sloeg
onwillig de vlokken weg die op zijn
neus en zijn wimpers kwamen lig
gen. Hij voelde zich ongelukkig en
wilde zich bij het meisje veront
schuldigen, maar hij stuitte iedere
keer op de blinkende lichtjes in
haar ogen, en dat bracht hem in
verwarring. Ten slotte begon hij
zich aan die verwarring te ergeren
en hij zei, ongeduldig
«O... wel...»
En dan wist hij niets meer. Het
meisje keek beniéuwd om en vroeg:
Wat was dat
Pierre keek onwennig naar de
grond, en hij zocht naar woorden.
En dan zei hij, stil en grommend
Het spijt me, dat ik zo brutaal
ben geweest. Ik had er geen de
minste reden toe. Verontschuldig
me. Ik ben nog nooit in de bergen
geweest, weet ge. Ik weet er niets
van hoe dat gaat, en alles was zo
schoon... en... en...»
Hij keek schuchter naar het
meisje en zag dat z* hem glimla
chend lat aan te kijken.
«Ik wist dat ge u zoudt veront
schuldigen, zei ze. Ik heb u
niets kwalijk genomen. Gij waart
alleen maar gekrenkt, in uw eigen
liefde. Moest gij mij in uw toe
stand aangetroffen bobben, ik zou
ook niet dadelijk beleefd dank u
gezegd hebben.
Ze bleef hem lachend bekijken, en
Pierre zag dat ze helder grijze ogen
had.
Gaat gij naar het Thompson-
instituut vroeg zij daarop.
Ja.
Dan zitten we morgen op de
zelfde banken. Ik ben ook inge
schreven.
(Wordt vervolgd)
Ver antwoorden jke Uitgever:
JSansen, Giuthuisstr. 19, Popering
j
