Het voortdurend Bevend mirakel, waarmede de ongelovige wetenschapsmensen geen blijf weten 1 Onze Week-end Reportage GftGGNS ven WEG IN EEN BEIERS DORPJE, LEEFT... [Tl TT Tl 11 Tl Cl T 1 UTTITTM^ 1 1T1T #1WËË 1 I het WEKELIJKS NIEUWS Zaterdag 17 Aprf! 1934 Bis. 16. - mJ f A: HET VOORTDUREND LEVEND MIRAKEL VAN KONNERSREUTH! BEKERINGEN EN REACTIE VAN DE A 1 w-\ De gestigmatiseerde van Konnersreuth, IaMmA MIJ IIADI Dl JEUGD EN ZIEKTEPERIODE Theresio Neumann, (door haar huisgenoten en haar omgeving kortweg Realgenoemd, werd geboren op Goede Vrijdag 8 April van het jaar 1898. Zij is dus 58 jaar oud. Het was in het dorpje Konnersreuth in Beieren (Opper-Palts) dat zij het levens licht zag. Hoewel deze landstreek niet tot het Beiers hooggebergte behoort is de omgeving toch zeer schilderachtig, vooral de hoog vlakten en de toppen van het Fichtelbergland geven het land schap een merkwaardig uitzicht. Zij is de oudste uit een gezin van tien kinderen. Haar vader, kleer maker van beroep, is een gewone buitenmens en haar moeder, een kerngezonde vrouw, wist benevens de steeds zwaarder wordende kin- derlast ook nog zorg te dragen over een klein boerenbedrijf. Zo gebeurde het vaak dat zij halve nachten moest besteden om haar huishoudelijk werk te verrichten, want gedurende de dag werkte zij op het veld zo goed als de beste landman. Uit het voorgaan de blijkt duidelijk dat de ouders van Theresia Neumann doodge wone mensen waren, die absoluut geen tijd hadden om zich in te laten met overgevoelige beschou wingen en ook nooit enige teke nen vertoonden van overprikke ling of ziekelijke verbeelding. haar ogen en weldra zag zij niets meer. Het raadplegen van niet minder dan 5 geneesheren bracht geen verbetering in haar toestand. Zij bleef meer dan 4 jaar lig gen als een levend wrak, te jong en te wilskrachtig om te sterven en schier te ellendig om van een levend wezen te kunnen gewagen. Verschillende lichaamsdelen wa ren maandenlang volledig lam; haar linkervoet, die geheel ver kromd was, werd gedurende negen maanden geheel onder haar rech ter bovenbeen opgetrokken. Op verschillende plaatsen van haar lichaam kreeg zij zware doorlig- wonden en alsof dat alles nog niet volstond werd zij nog gepij nigd door gehoorstoornissen en keelverzweringen. WONDERBARE GENEZINGEN Ondertussen schreven wij 1923. Stilletjesaan waren de oorlogs herinneringen ook in Duitsland weggevaagd. Vader Neumann was sinds geruime tijd in de huiskring teruggekeerd. En op 29 April 's morgens te 6 uur was hij, voor aleer een kleine reis te onderne men, nog even bij Resl geweest. Zoals het reeds 4 jaar het geval was, had zij bij deze gelegenheid niets van de gestalte van haar vader kunnen bemerken. Nog geen half uur later echter opende zij de ogen en kwam ze tot de ver- Theresia Neumann in extase. Het enige meldenswaardige uit de schooltijd van Resl die overigens een gewone leerlinge was is dat zij steeds uitermate sterk ontroerd werd wanneer ge handeld werd over het passie-ge- beuren. Alhoewel zij zich later op deze studie zal toeleggen was zij ook in de catechismusles geen uitblinkster. Haar eerste groot verdriet kende zij toen haar schoolvriendinnetje uit Preisdorf overleed. Dikwijls hadden zij sa men in de dorpskerk op hun kin derlijke manier de kruisweg ge daan, en hadden-zij samen menig ernstig gesprek gevoerd. Reeds in 1912, op 14-jarige leef tijd dus, diende Resl bij een naamgenoot van haar, een zekere Martin Neumann, die eveneens in Konnersreuth woonde. Toen haar twee zusters Maria en Anna even eens oud genoeg waren, ging zij samen met hen in dienst. In 1914 werd haar vader, zoals alle weerbare mannen, opgeroe pen om dienst te nemen in het leger. Zo kwam de zorg over de boerderij op haar schouders te liggen gezien zij de oudste was. Zij deinsde er niet voor terug zware zakken graan op de schou ders langs een trap omhoog te dragen. Zij ploegde met de ossen en maaide de grote oogsten. Zij stond in die tijd bekend als een eenvoudig, vrolijk en diep-gods- dienstig meisje, dat zich geroepen voelde tot het kloosterleven, doch, toen haar intrede In het Benedik- tinessenklooster van Tutzing reeds geregeld was, vroeg haar moeder haar thuis te blijven tot de oor log gedaan was en haar vader terug het werk op het veld zou kunnen uitvoeren. Volgens de ge tuigenis van Pastoor Naber van Konnersreuth was zij: «Een rus tig, psychisch nuchter meisje, to taal wars van alle kwezelarij en gekunstelde vroomheid. Het. werk op het veld had haar lichaamskracht tot een hoge ont wikkeling gebracht en zo ge beurde het regelmatig dat de een of andere boer tijdelijk haar diensten kwam inroepen. Zo kwam het ook in 1918, op Zondag 10 Maart, dat zij moest helpen een brandende schuur blussen bij de boer waarbij zij in dienst was. Ruim twee uur had zij, op een stoel staande, em mers water aangegeven zo hoog zij kon, toen zij plots een pijnlijk gevoel in de rug kreeg. Zij moest van de plaats van het onheil weg gebracht worden, en bleef van dat ogenblik af ziek. De kwaal verergerde en in October moest zij het bed houden. Na korte tijd kon zij zich niet meer oprichten om uiteindelijk volledig bewe gingloos te moeten blijven lig gen. Geen enkele beproeving bleef haar bespaard want kort daarop kwam er een soort waas voor Niet ver van de Tsjecho-Slowaakse grens, verloren in het machtig Beiers landschap, ligt Konnersreuth, een klein dorpje omgeven door de schilderachtige hoogvlakten van het Fichtelgebergte. Dertig jaar geleden liet nog niets vermoeden dat dit kleine dorp weldra over de ge hele wereld zou bekend geraken. Een nederig boerenmeisje, Theresia geheten, zou zonder het te willen, de aandacht van de ganse christenheid en ook van vele ongelovigen op Kon nersreuth vestigen. Wat was er dan daar gebeurd? Dit is niet zo in een paar regels te verhalen. Hieronder laten wij een omstandig verslag volgen van de wonderlijke gebeurtenissen, die zich daar hebben voorgedaan, Zij zijn als het ware een speciale uiting van het diep godsgeloof, waarvan de bevol king van deze schone streek steeds doordrongen is geweest. Het wonder verhaal van de stigmatisatie van Theresia Neumann klinkt als een sprookje. De moderne mensen, die niet erg ingenomen zijn met zulke sprookjes, hebben met alle middelen gepoogd dit gebeuren in het rijk van de kinderverhalen te doen klasseren, als het product van een te sterke verbeelding. Het Is hen echter niet gelukt en zelfs de niets ontziende nivelleringskracht van vadertje tijd heeft niet kunnen gedaan krijgen, dat Konnersreuth in de vergetelhoek zou geraken en aldus de praatjes over de onechtheid weer hun gang zouden gaan. Wij staan hier voor een van die wonderlijke zaken, waarover wij met ons menselijk verstand geen oordeel kunnen vellen en die ons des te meer onze nietigheid en de bekrom penheid van onze kennis doen inzien. bazende ontdekking dat zij weer zag. De ijlings bijgeroepen fami lieleden konden het niet geloven en eerst nadat zij met het waar nemen van voorwerpen die men haar toonde bewezen had dat zij werkelijk zag, kwam men tot het besef dat er iets buitengewoons gebeurd was. Het vermelden waard is, dat zij een van haar jongere zusters, die tijdens die 4 jaar van kind tot vrouw was ontwikkeld, niet-eens meer herkende! Onmid dellijk schreef men deze gene zing toe aan de H. Kleine The resia die op dezelfde dag zalig verklaard werd te Rome. Het was precies of deze eerste genezing de andere kwalen nog deed verergeren. De etterende linkervoet waarover wij het hoger hadden, bezorgde de vreselijk be proefde zieke de ergste pijnen en in het begin van het jaar 1925 vreesde men te moeten overgaan tot het afzetten van de linkervoet. Theresia die tot hiertoe nog nooit had gebeden om haar genezing te bekomen en steeds alles in de handen van de Goddelijke Voor zienigheid had gelaten, bad nu tot de zalige Theresia om een weinig beterschap in haar toe stand te mogen ondervinden. Zij deed dit enkel en alleen uit mede lijden met haar moeder die haar verdriet niet altijd kon verber gen. Met het onbeperkt vertrou wen, eigen aan diep-godsdienstige zielen legde zij bij het aanbren gen van een nieuw verband drie rozenbladeren op haar linkervoet. Deze bladeren had men in aanra king gebracht met het graf van de Zaligverklaarde en zij waren ook ter harer eer gewijd. Het re sultaat liet niet lang op zich wachten, na enige minuten ver minderden de pijnen en bij het wegnemen van het verband kon men enkel nog vaststellen dat de wonde reeds met een licht vlies overtrokken was. De vol ledige genezing was nog slechts een kwestie van dagen. Alhoewel de voet nu genezen was, bleef het linkerbeen nog steeds misvormd, terwijl de rug- gegraat nog altijd als gebroken en krachteloos was. Eenmaal had zij op verzoek van haar vader, die te goeder trouw meende dat een overdreven sterke verbeel ding wel eens de oorzaak kon zijn van die verlamming, ge poogd zich met geweld op te richten; de pijnen waren bij dit experiment zo hevig geweest dat men de poging geen tweede maal meer heeft hernomen. Op 17 Mei, juist 14 dagen na de genezing van haar linkervoet, had te Rome in de St-Pieterskerk de plechtige heiligverklaring plaats van de reeds zaligverklaarde The resia van Lisieux. Het was Zon dag, en 's namiddags te 2 uur «K rV„ - I Het woonhuis van de familie Neumann te Konnersreuth. In de zij gevel, op de eerste verdieping, bevindt zich de kamer van Theresia, waar het Vrijdag-drama zich afspeelt. deed men in de kerk de Mei oefening, Theresia bad op haar bed de rozenkrans mee, toen zij opeens een geweldige uitroep slaakte. Haar ouders die inder haast bijgekomen waren, hoorden haar nog juist vragen: «Moeder, waar is Mijnheer Pastoor? Toen deze laatste, die men zo maar uit de kerk weggehaald had, bij het lijdensbed kwam, zat Theresia half recht als in een extase, de ogen op een vast punt gericht op de muur voor zich. Na enige tijd legde zij zich neer en begon plots te wenen tot zij naar de stok greep om haar familie leden te roepen die nochtans reeds een hele tijd bij haar bed stonden, c Ik kan nu opzitten was het eerste wat zij zegde, en Ik kan ook lopenvoegde zij er bij. Intuïtief keek haar moe der naar haar linkerbeen, dat inderdaad weer in normale po sitie naast het rechterbeen lag. Onmiddellijk richtte zij zich op en behoedzaam begon zij, onder steund door haar zuster, een klei ne wandeling te maken. Nadat de Pastoor opnieuw gevraagd had wat er eigenlijk gebeurd was, vroeg zij om alleen bij hem te mogen blijven. Slechts aan haar geestelijke leider durfde zij het wonderbare dat haar overkomen was verhalen. Naar zij de Pas toor vertelde werd het, terwijl zij aan het bidden was, plotseling zeer klaar om haar heen, het was op dit ogenblik dat zij door de eerste schrik overmand die uit roep had geslaakt. Uit dat licht nu sprak een stem tot haar, zon der dat zij echter een persoon kon ontwaren, en volgend merk waardig gesprek ontwikkelde zich tussen de stem en haar. Resl, wilt ge gezond worden? Mij is alles goed, gezond wor den, ziek blijven of sterven, alles wat Onze Lieve Heer wil. Resl zou het u geen genoe gen doen, in uw lijden wat ver zachting te bekomen, door op te kunnen zitten en te gaan? Mij doet alles genoegen, wat van de goede God komt. Een klein genoegen zal ik u geven. Gij kunt weer opzitten en lopen, maar gij zult nog veel te lijden hebben, en geen dokter kan u helpen, doch vrees niets, ik heb u tot hiertoe geholpen en ik zal u ook in de toekomst helpen. Slechts door lijden kunt gij aan uw neiging en uw offerroeping het best beantwoorden en daar door de priesters ondersteunen, want juist door te lijden worden zielen gered. Ik heb al vroeger geschreven, dat door lijden meer zielen worden gered dan door de schitterendste preken. Door dit laatste gezegde maakte de stem haar identiteit bekend, want deze woorden zijn afkomstig van de heilige kleine Theresia. Hoewel Resl nu terug helemaal gezond was zou zij nog eenmaal in haar gewone toestand door ziekte beproefd worden. Op 7 No vember 1925 kreeg zij ineens ge weldige buikpijnen; een inder haast bijgeroepen geneesheer kon slechts onmiddellijk operatief in grijpen bevelen, oorzaak: blinde darmontsteking. Er mocht zelfs niet de minste tijd verloren gaan en onmiddellijk moesten de nodige voorbereidingen getroffen worden voor de 6 km. lange reis naar het ziekenhuis van Waldsassen. Weerom met het doel haar we nende moeder dat verdriet te be sparen, vroeg Kesl aan de Pas toor of zij tot de H. Theresia mocht bidden om genezing te be komen zonder operatie. Op het vestigend antwoord van de ziele- herder van Konnersreuth besloot zij een relikwie van de H. There sia op de pijnlijke plaats te laten leggen. Terwijl deze wens van haar werd uitgevoerd, baden haar familieleden, die rond het ziek bed geschaard waren, tot de hei lige die haar reeds geholpen had. Op een gegeven ogenblik richtte zij zich weer op, haar gezicht dat als 't ware vergeestelijkt was, drukte een intense bewondering uit. Steeds in de zelfde richting kijkend, spreidde zij de armen uit en antwoordde verschillende keren instemmend ja op vragen die haar door een onzichtbaar iemand gesteld werden. Toen wees zij, nog altijd in die toestand van extase blijvend, naar haar zijde en zegde een paar keren naeen werkelijk Toen zakte zij weer neer in de kussens. Van zodra zij weer helemaal menselijk be wust was van hetgeen rondom haar gebeurde, vroeg zij: «Moe der, breng mij een kleed want de H. Theresia is weer gekomen en ik moet onmiddellijk naar de kerk gaan om God te danken. Zonder de minste hinder te on dervinden van de pijnen en de koortsen die haar zo gekweld hadden, ging zij naar de kerk om de Heer te danken voor deze bui tengewone gunst. Wat nu te zeggen van deze verschillende genezingen? Eerst en vooral het volgende, zoals trouwens met heel de zaak van Konnersreuth het geval is, legt de H. Kerk de grootste terug houdendheid aan de dag. Van na tuurlijk standpunt blijven er in de verschillende genezingen steeds kleine mogelijkheden open om een natuurlijke verklaring te geven van het gebeurde. Wanneer wij echter de som maken van al deze uitzonderlijke gevallen moeten wij toch tot het besluit komen dat Theresia Neumann wel een zeer speciaal wezen moet zijn. Want wat te denken van iemand die de gehele dag in doodsgevaar op haar bed gelegen heeft en nog slechts door een heelkundig ingrijpen kon gered worden, en 's avonds naar de kerk wandelt, nadat de een of andere sterke psychologische reac tie een ommekeer in de toestand heeft veroorzaakt? Gewoonlijk zijn de mensen dan totaal uitgeput en moeten zij terug de nodige krach ten verzamelen door een verkwik kende slaap en een lange rust periode. Maar neen, de volgende dag reeds reist Resl naar de hoogstverbaasde dokter in Wald sassen. Prelaat Jos. Messmer besluit dan ook zijn onderzoek over Kon nersreuth met de woorden: «In tussen moet ik voor mijn persoon, na al mijn levens- en ziekte-erva ringen toch erkennen, dat zulk een reeks en keten van merk waardige en wonderbare gebeur tenissen een verschijnsel vormt, als nog maar zelden beleefd is, en dat hier het geloof aan een louter natuurlijke leiding van al deze gebeurtenissen op een har dere proef wordt gesteld, dan het zo dikwijls versmade kolenbran- dersgeloofvan de gelovige ka tholieken. Een laatste genezing deed zich voor wanneer de andere wonder bare verschijnselen zich reeds ge ruime tijd hadden geopenbaard. Het was na de Vrijdags-extase van 19 November dat men meen de dat het einde van Theresia nakend was. Zij had een zware aanval van bronchitis te door staan. Nadat Pastoor Naber reeds de gebeden der stervenden had gezegd, richtte zij zich weer op, precies zoals de vorige keren, en met een extatische glans over haar aangezicht keek zij met fascinerende blikken naar de muurwand voor zich. Wanneer zij zich terug neerlegt zegt zij op gemoedelijke toon dat de steken de pijn weg is en zij weer vrij kan ademhalen. Ook hier kan men de genezing nog door louter natuurwetten verklaren, alhoewel de mogelijkheid hiervan bij dit geval insgelijks zeer klein is. Als algemeen besluit over deze genezingen mogen wij schrijven dat zowel lichtgelovigheid van naïeve mensen als de wonder- schuwe mentaliteit van vele mo derne geleerden de zaak in een verkeerd daglicht stellen. Wij menen dan ook dat de woorden van Kardinaal Faulhaber het dichtst de werkelijkheid benade ren en laten ze hieronder als slot van dit hoofdstuk volgen: «WIJ MOETEN NIET OVERAL WON DEREN WILLEN ZIEN, MAAR ER OOK NIET BANG VOOR ZIJN. Midden in de vasten van het jaar 1926 kreeg Theresia Neumann de eerste verschijnselen van stig matisatie. Op Goede Vrijdag van hetzelfde jaar was zij volledig ge tekend als gestigmatiseerde. Zie hier het wonderlijke verhaal van dit gebeureap" Op een nacht, wijl zij de slaap niet kon vatten, en zij droomver loren in haar bed lag, kreeg zij plotseling een visioen van de Za ligmaker. Zij zag Hem in de hof van de Olijfberg samen met de drie vermoeide apostelen. Dit vi sioen ging gepaard met een ste kende pijn in haar zijde. Plots voelde zij dat er iets warms van afvloeide; bij nader toekijken bleek het bloed te zijn. 's Ande rendaags was het Vrijdag en tot de middag bleef het bloed neer sijpelen uit haar zijde. Door dit voorval hevig geschrokken, durfde zij dit slechts aan haar meest vertrouwde zuster Zenzl vertellen. Precies een week later kreeg zij een tweede visioen. Ditmaal was het, het tweede mysterie van de droevige rozenkrans dat zij te aanschouwen kreeg: de geseling. Nogmaals slaagde zij er in het gebeurde voor haar omgeving ver borgen te houden, hierbij gehol pen door haar zuster Zenzl. Na nog echter twee gewone visioenen te hebben doorgemaakt op de daarop volgende Vrijdagen, verloor zij op Goede Vrijdag, in volle exatische toestand, het be wustzijn terwijl zij hevig bloedde uit de hartwonde en de ogen. De ouders die dit nu natuurlijk be merkt hadden begonnen iets bo vennatuurlijks te vermoeden en verwittigden Pastoor Naber. Deze vroeg om de wonden, die men ondertussen ontdekt had te mo gen zien. Uit onderworpenheid aan de Kerkelijke Overheid toon de zij hierop de wonden in haar handen en voeten die'zij in 't ver volg als een teken Gods zou blij ven dragen. Deze wonden waaraan zij on dertussen gewoon is geraakt, be zorgen haar een voortdurende pijn alsof er iets steekt. De zijdewonde, die een snede van ruim 3 cm. ver toont, veroorzaakt een pijn die het hele hart schijnt te doorbo ren. Zoals iedereen het zou ge daan hebben, poogden de ouders van Resl door het toedienen van geneeskundige zorgen die wonden te doen genezen. Een bijgeroepen geneesheer deed wat hij kon, maar het enige resultaat was dat Theresia door verschrikkelijke pij nen gefolterd werd die haar vaak het bewustzijn deden verliezen. Einde raad bad Resl tot de H. Theresia om de gunst te beko men door een zichtbaar teken te mogen vernemen welke zij ten overstaan van deze verschijnselen moest aannemen. Haar gebed werd verhoord en na enige tijd droog den de wonden, zonder toe te gaan of met een korst te worden bedekt. Na Goede Vrijdag van het Jaar 1927 vertonen ook de bin nenzijde van de handen en voet zolen de stigmata, niet in zulke grote afmeting echter als de bui tenzijde. Haar lijdensweg was echter nog maar pas begonnen. In Novem ber 1926 kreeg zij geweldige pij nen in het achterhoofd en bij na der toezien bemerkte men ver schillende bloedvlekken die door haar witte hoofddoek waren heen gedrongen. Aldus kreeg zij ook de pijnen van de doornenkroon te verduren. Ook van de pijnen van de geseling werd zij niet gespaard. Op Goede Vrijdag van het jaar 1928 vertonen zich bij Resl de eerste tekenen van de geseling. ZIJ bloedt op haar rug en borst en de eerste tekenen localiseren zich. Op 1 Maart 1929 bemerkt Theresia een eerste vochtige plek op haar rechterschouder. Dit nieu we stigma zou haar voortaan ook bijblijven. Sinds die vastenperiode van het jaar 1926 leeft Resl iedere Vrij dag mee met het lijden van de Zaligmaker op een gans bizon- dere wijze. Meestal op de Vrijda gen in de Kersttijd en in de tijd spanne tussen Pasen en Sinksen, komt het voor dat de extatische toestand helemaal of gedeeltelijk wegblijft. Op de gewone Vrijda gen overvalt haar deze toestand in de eerste morgenuren (onmid dellijk na middernacht) en zelfs wanneer men bij wijze van proef, haar in een gemoedelijk gesprek had gewikkeld, overviel haar op eens de extase en was zij verder afwezig voor de buitenwereld. Allen die het geluk hebben ge kend Resl tijdens een dezer ex tases van dichtbij gade te slaan, zijn het er over eens dat met geen woorden te beschrijven is wat men op die ogenblikken in zijn binnenste voelt. Haar gelaat schijnt als vergeestelijkt en soms is het of haar lichaam zweeft. Menig ongelovig geleerde, die om wetenschappelijke motieven toe- schreven. Nu willen wij het even hebben over het verder verloop van de speciale verschijnselen bij Theresia Neumann, die meer nog dan het ontstaan van die teke nen, de wereld met verbazing heeft doen opkijken naar dit een voudig meisje uit een klein Beiers boerendorp. Al de wonden bloeden slechts eenmaal gezamenlijk, nl. op Goede Vrijdag. Op de Vrijdagen in de vasten zijn het alleen de won den van de handen, voeten en de zijdewonde die bloeden, terwijl zij op die dagen ook bloedige tranen schreit. Op de gewone Vrijdagen bloeden de handen en voeten niet. Wat in dit verband ook zeer merkwaardig aandoet, is dat men zonder haar pijn te doen, het ge ronnen bloed kan afwassen tij dens de toestand van «Erhobene RuheWanneer men echter niet tijdig klaar komt met de reini ging, en zij helemaal tot het be wustzijn terugkeert, lijdt zij ver schrikkelijk onder die behande ling. Over het geval van de bloe dige tranen heeft tot hiertoe nog geen enkele geleerde een afdoen de verklaring kunnen geven. Wat echter meer dan gelijk welk ander verschijnsel, de aan dacht van de wetenschappelijke wereld heeft getrokken, is het feit dat zij sinds de vasten van 1926 niets meer heeft gegeten of ge dronken. Zij leeft louter en al leen van de H. Communie, die haar dagelijks wordt gegeven. Van 14 tot 28 Juli 1927 hebben op last van de Bisschop van Re gensburg en met de goedkeuring van Resl zelf, onder de leiding van Dr Seidl, vier Zusters Fran ciscanessen, die vooraf en nadien beëedigd werden, gedurende een periode van 15 dagen onafgebro ken Theresia bewaakt. Zonder de minste onderbreking hadden voort durend twee zusters de ogen ge richt op het doen en laten van Resl. Regelmatig werd haar ge wicht gecontroleerd, waarbij werd vastgesteld dat op eigenaardige en niet te verklaren wijze twee maal naeen een sterke gewichts afname gevolgd werd door een gewichtstoename zodat haar ge wicht op hetzelfde peil bleef. In een gemeenschappelijke verklaring legden zij er de nadruk op dat Theresia werkelijk niets gebruik te. Zo ver werd het onderzoek gedreven dat het water waarmede men haar mond spoelde, vóór en na de spoeling, gemeten werd. Bij dit voedselderven komt dan nog de vermindering van de slaap. Meestal leest zij haar zeer omvangrijke correspondentie 's nachts. Slechts twee tot drie uur SCHIJNT ze te slapen, want die toestand wordt door de dokters niet als een gewone slaap be schouwd. Een ander verschijnsel is dat van de extatische H. Communie. In de kerk van Konnersreuth heeft Resl een afgezonderde plaats want vaak gebeurt het wanneer zij communiceert dat een extati sche toestand intreedt. Ook komt het in zulk geval voor dat de priester de gelegenheid niet krijgt haar de H. Eucharistie toe te rei ken, maar dat de H. Hostie als vanzelf op de tong van Theresia komt neer te liggen. DE BELEGERING VAN KONNERSREUTH Reeds vóór Resl bekend werd als een gestigmatiseerdewas haar geval haar lijden en ge nezingen het onderwerp van alle gesprekken in de omgeving en tot ver in de Beierse land streek. Maar zodra het nieuws van haar «stigmatisatie begon de ronde te doen, werd Konners reuth een waar toevluchtsoord van allerhande mensen die de een of andere gunst moesten vragen. Ook vele nieuwsgierigen wilden zich persoonlijk van de vele vreemde geruchten komen verge wissen. c\ De ouders van Theresia Neumann, die beide nog in leven zijn. lating had gekregen om een exta se van Resl bij te wonen, legde er de nadruk op dat de houding van haar lichaam op sommige ogenblikken van opperste concen tratie alle wetten van de zwaarte kracht met de voeten schijnt te treden. De extatische toestand wordt onderbroken met grotere en kleinere tussenpozen, waarin Resl op de haar gestelde vragen kan antwoorden zonder echter volle dig tot het bewustzijn terug te keren. Zij vertelt dan hetgeen zij gezien heeft als iemand die vol strekt onwetend is over het ver der verloop van het passiegebeu ren. Ook kan zij in die ogenblik ken zich niet wiskundig uitdruk ken, zo bijvoorbeeld zal zij ver schillende apostelen zien, maar ze een voor een tellen: «Een, nog een en nog een, enz...Slechts twee deelnemers van het passie gebeuren noemt zij bij hun naam: O. L. H. en O. L. Vr. noemt zij Der liebe Heiland en Moeder van de Heiland Het is ook tijdens die half-be- wuste toestand dat zij de echte uit de valse relikwieën herkent en de personen die niet met goede bedoelingen gekomen zijn of niet behoorlijk gekleed zijn de deur wijst. Zij betitelt die toestand zelf met het woord Erhobene Ruhe letterlijk vertaald: Verheven rust. WAT DE WERELD MET VERSTOMMING SLOEG Wij hebben in wat voorafgaat, het ontstaan van het levend mirakelvan Konnersreuth be- In 1927 werd die volkstoeloop zó groot dat de Kerkelijke Over heid, in overeenstemming met de familie Neumann, besloot tot het nemen van een drastische maat regel over te gaan. Voortaan zouden slechts zij, die over een geschreven toelating van de Bis schop van Regensburg beschikten, nog de kans krijgen, toegelaten te worden tot het huis van The resia Neumann. Er staat wel kans krijgen want op de toe lating stond uitdrukkelijk ver meld dat de familie Neumann er nog mede moest Instemmen. Deze maatregel was meer dan noodzakelijk, want de volkstoe loop was zó groot geworden dat er paal en perk moest ge steld worden aan de opdringerige nieuwsgierigheid van vele onge geneerde mensen. Niettegenstaande het zeer moei lijk was om een toelating te krij gen, en men doorslaande argu menten voor de dag moest kun nen halen, was de familie Neu mann nog dikwijls overlast van bezoekers. Vader Neumann hield er nochtans streng de hand aan: zonder Scheinniet binnen, men mocht komen van zo ver men wilde, men mocht smeken om een stenen hart te vermurwen, niets baatte. Dat moet ons niet zo geweldig verwonderen, want tijdens de dagen vóór het bis schoppelijk ingrijpen, hadden de ouders van Resl zich dikwijls af gevraagd hoe lang hun kind het nog zou volhouden midden al die drukte. WAT GEBEURT ER NU? Niet zo heel lang geleden slaag de een Vlaamse Jongen, die dienst nam in het Amerikaans leger, er in een bezoek te brengen aan Theresia, samen met een groep soldaten. Zij troffen het niet ten- volle want het was geen Vrijdag, en dus konden zij ook geen exta se bijwonen. Niettemin kregen «ij verschillende doeken en verban den te zien met geronnen bloed en konden zij ook de wonden van de handen heel duidelijk waarne men. Ondertussen ls Pastoor Na ber, die nog steeds op post is, een oude man geworden terwijl ook de ouders van Theresia reeds een gevorderde leeftijd bereikt heb ben. Nog steeds leeft Resl het passieverhaal mede op 82 Vrijda gen van het jaar, en bloedt dj regelmatig uit haar wonden. Ieder jaar met Witte Donderdag wordt zij ziek, beleeft gans het passie drama tot ln het minste detail, blijft na de laatste grote extase als schijndood liggen om op Paas- morgen als t ware te verrijzen en naar de eerste H. Mis ln de dorpskerk te gaan. Binst de oorlog hebben de Nazi's, die haar niet goed gezind waren, eenmaal gepoogd haar weg te halen. Het was Juist Vrij dag en wanneer zij het huis met geweld binnendrongen was There sia Juist in extatische toestand. Dit maakte op de soldaten zo een diepe indruk dat zij verschrikt het hazenpad kozen. Reeds verschillende keren zijn groepen Amerikaanse soldaten toe gelaten geweest tot de Vrijdag- extasen, en waar het hier dik wijls mensen betrof die het met de godsdienst niet altijd zo nauw namen, is het interessant hun reacties even na te gaan. Welnu, allen kwamen diep onder de in druk en geen een onder hen ge raakt uitgepraat over hetgeen zij met eigen ogen gezien hebben. r ONGELOVIGE WERELD» Alhoewel men steeds voorzich tig moet zijn met de term: «Be kering zijn er toch vele geval len van bekeringen die men met recht en reden aan een contact neming met Resl mag toeschrij ven. Wij houden er aan hier nog maals voorop te zetten dat de H. Kerk in geen enkel geval tot hiertoe uitspraak heeft gedaan. Onder de voornaamste bekerin gen vernoemen wij die van de protestantse hoofdredacteur van de Münchener Neueste Nahrich- tenen van Der Illustrierte Sonntag». Hij was ook een heftig bekamper van het nationaal so cialisme en werd in 1935 in een concentratiekamp terechtgesteld. Verder vernoemen wij de to neelspeler en dramaturg, Sieg- mund Christian Von Elfeld, Dr Benno Karpeles, een Jood, en Bruno Rotschild, die de grote gunst gevraagd had in Konners reuth te mogen begraven worden, wat in 1932 gebeurde. Wat denkt nu de ongelovige wereld over het geval Theresia Neumann Het mag gezegd dat de Kerkelijke Overheid zowel als de familie Neumann een zo groot mogelijke bewegingsvrijheid gela ten hebben aan alle geleerden, doktoren en onderzoekers die geen aanhangers waren van de katho lieke godsdienst. Bij zover dat er soms in katholieke middens pro test opging omdat aan niet-gelo- vigen veel gemakkelijker vergun ningen werden verleend dan aan gewone christenen. Veel onder zoeken hebben plaats gehad, maar tot hiertoe is er nog geen enkel geleerde in geslaagd een afdoen de natuurlijke verklaring over deze verschijnselen te verstrek ken. Zeer vele ernstige geleerden hebben in officiële verklaringen er de grootste nadruk op gelegd dat alle bedrog uitgesloten is. Nu er bijna 30 jaren over de eerste merkwaardige gebeurtenis sen zijn heengegaan vormt het le ven in het dorp en het gewoon doen en laten van Theresia het levend bewijs dat alle bedrog uit gesloten is. Trouwens in de eerste vijf jaar van het regelmatig weer keren van de extases, hebben ruim 400.000 mensen dit wonderlijk ge beuren meegemaakt. Niet één heeft ook maar de minste ver onderstelling van bedrog durven maken. De slotsom van een merkwaar dige studie over Konnersreuth, van de hand van een van de critisch-aangelegde ongelovige ge leerden die een onderzoek in deze zaak hebben ingesteld, luidt als volgt: «Een natuurlijke verkla ring van het geval Theresia Neu mann kunnen wij vooralsnog niet geven, maar gezien wonderen on mogelijk zijn, zal er eenmaal een wetenschap moeten gevonden wor den die een natuurlijke verkla ring van deze wonderbare teke nen mogelijk maken.Als dit pover resultaat de enige uitweg is van de ongel'ovige wereld, moeten wij toch tot de vaststelling ko men dat de wetenschapsmensen, spijts al de moeite die zij er voor gedaan hebben, er bitter weinig hebben van terechtgebracht. SLOTSOM Ook op onze dagen blijft het geval van Theresia Neumann een soort levend wonder waarin de H. Kerk weliswaar nog geen uit spraak deed maar waar de onge lovigen ten zeerste mee verveeld zitten. Het gewone smoesje van commercewaarmede men zo gaarne uitpakt om ophefmakende gebeurtenissen met uitgesproken bovennatuurlijk karakter, bij de massa, met een woord uit de we reld te helpen, komt hier niet in aanmerking. Beieren, het land van diep- godsdienstige mensen bij uitstek, heeft in alle eenvoud en deemoed, de wonderbare tekenen in het leven van Theresia Neumann, aanvaard en bewaard als een kostbaar geschenk van God dat in alle soberheid en oprechtheid aan de wereld het levend bewijs moet leveren van de waarachtig heid van het verlossingswerk van O. L. H. Jezus Christus. M.A.C.Q. .1

HISTORISCHE KRANTEN

Het Wekelijks Nieuws (1946-1990) | 1954 | | pagina 20