Het voortdurend Bevend mirakel, waarmede
de ongelovige wetenschapsmensen geen blijf weten
1
Onze
Week-end
Reportage
GftGGNS ven WEG IN EEN BEIERS DORPJE, LEEFT... [Tl TT Tl 11 Tl Cl T 1 UTTITTM^ 1 1T1T
#1WËË
1
I
het WEKELIJKS NIEUWS Zaterdag 17 Aprf! 1934 Bis. 16.
-
mJ f A:
HET VOORTDUREND
LEVEND MIRAKEL VAN
KONNERSREUTH!
BEKERINGEN EN REACTIE
VAN DE
A
1
w-\
De gestigmatiseerde van Konnersreuth, IaMmA MIJ IIADI Dl
JEUGD EN ZIEKTEPERIODE
Theresio Neumann, (door haar
huisgenoten en haar omgeving
kortweg Realgenoemd, werd
geboren op Goede Vrijdag 8 April
van het jaar 1898. Zij is dus
58 jaar oud. Het was in het
dorpje Konnersreuth in Beieren
(Opper-Palts) dat zij het levens
licht zag. Hoewel deze landstreek
niet tot het Beiers hooggebergte
behoort is de omgeving toch zeer
schilderachtig, vooral de hoog
vlakten en de toppen van het
Fichtelbergland geven het land
schap een merkwaardig uitzicht.
Zij is de oudste uit een gezin van
tien kinderen. Haar vader, kleer
maker van beroep, is een gewone
buitenmens en haar moeder, een
kerngezonde vrouw, wist benevens
de steeds zwaarder wordende kin-
derlast ook nog zorg te dragen
over een klein boerenbedrijf. Zo
gebeurde het vaak dat zij halve
nachten moest besteden om haar
huishoudelijk werk te verrichten,
want gedurende de dag werkte
zij op het veld zo goed als de
beste landman. Uit het voorgaan
de blijkt duidelijk dat de ouders
van Theresia Neumann doodge
wone mensen waren, die absoluut
geen tijd hadden om zich in te
laten met overgevoelige beschou
wingen en ook nooit enige teke
nen vertoonden van overprikke
ling of ziekelijke verbeelding.
haar ogen en weldra zag zij niets
meer. Het raadplegen van niet
minder dan 5 geneesheren bracht
geen verbetering in haar toestand.
Zij bleef meer dan 4 jaar lig
gen als een levend wrak, te jong
en te wilskrachtig om te sterven
en schier te ellendig om van een
levend wezen te kunnen gewagen.
Verschillende lichaamsdelen wa
ren maandenlang volledig lam;
haar linkervoet, die geheel ver
kromd was, werd gedurende negen
maanden geheel onder haar rech
ter bovenbeen opgetrokken. Op
verschillende plaatsen van haar
lichaam kreeg zij zware doorlig-
wonden en alsof dat alles nog
niet volstond werd zij nog gepij
nigd door gehoorstoornissen en
keelverzweringen.
WONDERBARE GENEZINGEN
Ondertussen schreven wij 1923.
Stilletjesaan waren de oorlogs
herinneringen ook in Duitsland
weggevaagd. Vader Neumann was
sinds geruime tijd in de huiskring
teruggekeerd. En op 29 April
's morgens te 6 uur was hij, voor
aleer een kleine reis te onderne
men, nog even bij Resl geweest.
Zoals het reeds 4 jaar het geval
was, had zij bij deze gelegenheid
niets van de gestalte van haar
vader kunnen bemerken. Nog geen
half uur later echter opende zij
de ogen en kwam ze tot de ver-
Theresia Neumann in extase.
Het enige meldenswaardige uit
de schooltijd van Resl die
overigens een gewone leerlinge
was is dat zij steeds uitermate
sterk ontroerd werd wanneer ge
handeld werd over het passie-ge-
beuren. Alhoewel zij zich later
op deze studie zal toeleggen was
zij ook in de catechismusles geen
uitblinkster. Haar eerste groot
verdriet kende zij toen haar
schoolvriendinnetje uit Preisdorf
overleed. Dikwijls hadden zij sa
men in de dorpskerk op hun kin
derlijke manier de kruisweg ge
daan, en hadden-zij samen menig
ernstig gesprek gevoerd.
Reeds in 1912, op 14-jarige leef
tijd dus, diende Resl bij een
naamgenoot van haar, een zekere
Martin Neumann, die eveneens in
Konnersreuth woonde. Toen haar
twee zusters Maria en Anna even
eens oud genoeg waren, ging zij
samen met hen in dienst.
In 1914 werd haar vader, zoals
alle weerbare mannen, opgeroe
pen om dienst te nemen in het
leger. Zo kwam de zorg over de
boerderij op haar schouders te
liggen gezien zij de oudste was.
Zij deinsde er niet voor terug
zware zakken graan op de schou
ders langs een trap omhoog te
dragen. Zij ploegde met de ossen
en maaide de grote oogsten. Zij
stond in die tijd bekend als een
eenvoudig, vrolijk en diep-gods-
dienstig meisje, dat zich geroepen
voelde tot het kloosterleven, doch,
toen haar intrede In het Benedik-
tinessenklooster van Tutzing reeds
geregeld was, vroeg haar moeder
haar thuis te blijven tot de oor
log gedaan was en haar vader
terug het werk op het veld zou
kunnen uitvoeren. Volgens de ge
tuigenis van Pastoor Naber van
Konnersreuth was zij: «Een rus
tig, psychisch nuchter meisje, to
taal wars van alle kwezelarij en
gekunstelde vroomheid.
Het. werk op het veld had haar
lichaamskracht tot een hoge ont
wikkeling gebracht en zo ge
beurde het regelmatig dat de een
of andere boer tijdelijk haar
diensten kwam inroepen.
Zo kwam het ook in 1918, op
Zondag 10 Maart, dat zij moest
helpen een brandende schuur
blussen bij de boer waarbij zij
in dienst was. Ruim twee uur
had zij, op een stoel staande, em
mers water aangegeven zo hoog
zij kon, toen zij plots een pijnlijk
gevoel in de rug kreeg. Zij moest
van de plaats van het onheil weg
gebracht worden, en bleef van
dat ogenblik af ziek. De kwaal
verergerde en in October moest
zij het bed houden. Na korte tijd
kon zij zich niet meer oprichten
om uiteindelijk volledig bewe
gingloos te moeten blijven lig
gen. Geen enkele beproeving bleef
haar bespaard want kort daarop
kwam er een soort waas voor
Niet ver van de Tsjecho-Slowaakse grens, verloren in het machtig Beiers landschap,
ligt Konnersreuth, een klein dorpje omgeven door de schilderachtige hoogvlakten van het
Fichtelgebergte.
Dertig jaar geleden liet nog niets vermoeden dat dit kleine dorp weldra over de ge
hele wereld zou bekend geraken. Een nederig boerenmeisje, Theresia geheten, zou zonder
het te willen, de aandacht van de ganse christenheid en ook van vele ongelovigen op Kon
nersreuth vestigen.
Wat was er dan daar gebeurd?
Dit is niet zo in een paar regels te verhalen. Hieronder laten wij een omstandig
verslag volgen van de wonderlijke gebeurtenissen, die zich daar hebben voorgedaan,
Zij zijn als het ware een speciale uiting van het diep godsgeloof, waarvan de bevol
king van deze schone streek steeds doordrongen is geweest.
Het wonder verhaal van de stigmatisatie van Theresia Neumann klinkt als een
sprookje. De moderne mensen, die niet erg ingenomen zijn met zulke sprookjes, hebben met
alle middelen gepoogd dit gebeuren in het rijk van de kinderverhalen te doen klasseren,
als het product van een te sterke verbeelding. Het Is hen echter niet gelukt en zelfs de
niets ontziende nivelleringskracht van vadertje tijd heeft niet kunnen gedaan krijgen, dat
Konnersreuth in de vergetelhoek zou geraken en aldus de praatjes over de onechtheid weer
hun gang zouden gaan.
Wij staan hier voor een van die wonderlijke zaken, waarover wij met ons menselijk
verstand geen oordeel kunnen vellen en die ons des te meer onze nietigheid en de bekrom
penheid van onze kennis doen inzien.
bazende ontdekking dat zij weer
zag. De ijlings bijgeroepen fami
lieleden konden het niet geloven
en eerst nadat zij met het waar
nemen van voorwerpen die men
haar toonde bewezen had dat zij
werkelijk zag, kwam men tot het
besef dat er iets buitengewoons
gebeurd was. Het vermelden waard
is, dat zij een van haar jongere
zusters, die tijdens die 4 jaar van
kind tot vrouw was ontwikkeld,
niet-eens meer herkende! Onmid
dellijk schreef men deze gene
zing toe aan de H. Kleine The
resia die op dezelfde dag zalig
verklaard werd te Rome.
Het was precies of deze eerste
genezing de andere kwalen nog
deed verergeren. De etterende
linkervoet waarover wij het hoger
hadden, bezorgde de vreselijk be
proefde zieke de ergste pijnen en
in het begin van het jaar 1925
vreesde men te moeten overgaan
tot het afzetten van de linkervoet.
Theresia die tot hiertoe nog nooit
had gebeden om haar genezing
te bekomen en steeds alles in de
handen van de Goddelijke Voor
zienigheid had gelaten, bad nu
tot de zalige Theresia om een
weinig beterschap in haar toe
stand te mogen ondervinden. Zij
deed dit enkel en alleen uit mede
lijden met haar moeder die haar
verdriet niet altijd kon verber
gen. Met het onbeperkt vertrou
wen, eigen aan diep-godsdienstige
zielen legde zij bij het aanbren
gen van een nieuw verband drie
rozenbladeren op haar linkervoet.
Deze bladeren had men in aanra
king gebracht met het graf van
de Zaligverklaarde en zij waren
ook ter harer eer gewijd. Het re
sultaat liet niet lang op zich
wachten, na enige minuten ver
minderden de pijnen en bij het
wegnemen van het verband kon
men enkel nog vaststellen dat
de wonde reeds met een licht
vlies overtrokken was. De vol
ledige genezing was nog slechts
een kwestie van dagen.
Alhoewel de voet nu genezen
was, bleef het linkerbeen nog
steeds misvormd, terwijl de rug-
gegraat nog altijd als gebroken
en krachteloos was. Eenmaal had
zij op verzoek van haar vader,
die te goeder trouw meende dat
een overdreven sterke verbeel
ding wel eens de oorzaak kon
zijn van die verlamming, ge
poogd zich met geweld op te
richten; de pijnen waren bij dit
experiment zo hevig geweest dat
men de poging geen tweede maal
meer heeft hernomen.
Op 17 Mei, juist 14 dagen na de
genezing van haar linkervoet, had
te Rome in de St-Pieterskerk de
plechtige heiligverklaring plaats
van de reeds zaligverklaarde The
resia van Lisieux. Het was Zon
dag, en 's namiddags te 2 uur
«K rV„ -
I
Het woonhuis van de familie Neumann te Konnersreuth. In de zij
gevel, op de eerste verdieping, bevindt zich de kamer van Theresia,
waar het Vrijdag-drama zich afspeelt.
deed men in de kerk de Mei
oefening, Theresia bad op haar
bed de rozenkrans mee, toen zij
opeens een geweldige uitroep
slaakte. Haar ouders die inder
haast bijgekomen waren, hoorden
haar nog juist vragen: «Moeder,
waar is Mijnheer Pastoor?
Toen deze laatste, die men zo
maar uit de kerk weggehaald
had, bij het lijdensbed kwam, zat
Theresia half recht als in een
extase, de ogen op een vast punt
gericht op de muur voor zich. Na
enige tijd legde zij zich neer en
begon plots te wenen tot zij naar
de stok greep om haar familie
leden te roepen die nochtans
reeds een hele tijd bij haar bed
stonden, c Ik kan nu opzitten
was het eerste wat zij zegde, en
Ik kan ook lopenvoegde zij
er bij. Intuïtief keek haar moe
der naar haar linkerbeen, dat
inderdaad weer in normale po
sitie naast het rechterbeen lag.
Onmiddellijk richtte zij zich op
en behoedzaam begon zij, onder
steund door haar zuster, een klei
ne wandeling te maken. Nadat de
Pastoor opnieuw gevraagd had
wat er eigenlijk gebeurd was,
vroeg zij om alleen bij hem te
mogen blijven. Slechts aan haar
geestelijke leider durfde zij het
wonderbare dat haar overkomen
was verhalen. Naar zij de Pas
toor vertelde werd het, terwijl
zij aan het bidden was, plotseling
zeer klaar om haar heen, het was
op dit ogenblik dat zij door de
eerste schrik overmand die uit
roep had geslaakt. Uit dat licht
nu sprak een stem tot haar, zon
der dat zij echter een persoon
kon ontwaren, en volgend merk
waardig gesprek ontwikkelde zich
tussen de stem en haar.
Resl, wilt ge gezond worden?
Mij is alles goed, gezond wor
den, ziek blijven of sterven, alles
wat Onze Lieve Heer wil.
Resl zou het u geen genoe
gen doen, in uw lijden wat ver
zachting te bekomen, door op te
kunnen zitten en te gaan?
Mij doet alles genoegen, wat
van de goede God komt.
Een klein genoegen zal ik u
geven. Gij kunt weer opzitten en
lopen, maar gij zult nog veel te
lijden hebben, en geen dokter kan
u helpen, doch vrees niets, ik
heb u tot hiertoe geholpen en ik
zal u ook in de toekomst helpen.
Slechts door lijden kunt gij aan
uw neiging en uw offerroeping
het best beantwoorden en daar
door de priesters ondersteunen,
want juist door te lijden worden
zielen gered. Ik heb al vroeger
geschreven, dat door lijden meer
zielen worden gered dan door de
schitterendste preken.
Door dit laatste gezegde maakte
de stem haar identiteit bekend,
want deze woorden zijn afkomstig
van de heilige kleine Theresia.
Hoewel Resl nu terug helemaal
gezond was zou zij nog eenmaal
in haar gewone toestand door
ziekte beproefd worden. Op 7 No
vember 1925 kreeg zij ineens ge
weldige buikpijnen; een inder
haast bijgeroepen geneesheer kon
slechts onmiddellijk operatief in
grijpen bevelen, oorzaak: blinde
darmontsteking. Er mocht zelfs
niet de minste tijd verloren gaan
en onmiddellijk moesten de nodige
voorbereidingen getroffen worden
voor de 6 km. lange reis naar het
ziekenhuis van Waldsassen.
Weerom met het doel haar we
nende moeder dat verdriet te be
sparen, vroeg Kesl aan de Pas
toor of zij tot de H. Theresia
mocht bidden om genezing te be
komen zonder operatie. Op het
vestigend antwoord van de ziele-
herder van Konnersreuth besloot
zij een relikwie van de H. There
sia op de pijnlijke plaats te laten
leggen. Terwijl deze wens van
haar werd uitgevoerd, baden haar
familieleden, die rond het ziek
bed geschaard waren, tot de hei
lige die haar reeds geholpen had.
Op een gegeven ogenblik richtte
zij zich weer op, haar gezicht dat
als 't ware vergeestelijkt was,
drukte een intense bewondering
uit. Steeds in de zelfde richting
kijkend, spreidde zij de armen
uit en antwoordde verschillende
keren instemmend ja op vragen
die haar door een onzichtbaar
iemand gesteld werden. Toen wees
zij, nog altijd in die toestand van
extase blijvend, naar haar zijde
en zegde een paar keren naeen
werkelijk Toen zakte zij weer
neer in de kussens. Van zodra
zij weer helemaal menselijk be
wust was van hetgeen rondom
haar gebeurde, vroeg zij: «Moe
der, breng mij een kleed want de
H. Theresia is weer gekomen en
ik moet onmiddellijk naar de
kerk gaan om God te danken.
Zonder de minste hinder te on
dervinden van de pijnen en de
koortsen die haar zo gekweld
hadden, ging zij naar de kerk om
de Heer te danken voor deze bui
tengewone gunst.
Wat nu te zeggen van deze
verschillende genezingen?
Eerst en vooral het volgende,
zoals trouwens met heel de zaak
van Konnersreuth het geval is,
legt de H. Kerk de grootste terug
houdendheid aan de dag. Van na
tuurlijk standpunt blijven er in
de verschillende genezingen steeds
kleine mogelijkheden open om een
natuurlijke verklaring te geven
van het gebeurde. Wanneer wij
echter de som maken van al deze
uitzonderlijke gevallen moeten wij
toch tot het besluit komen dat
Theresia Neumann wel een zeer
speciaal wezen moet zijn. Want
wat te denken van iemand die de
gehele dag in doodsgevaar op haar
bed gelegen heeft en nog slechts
door een heelkundig ingrijpen kon
gered worden, en 's avonds naar
de kerk wandelt, nadat de een of
andere sterke psychologische reac
tie een ommekeer in de toestand
heeft veroorzaakt? Gewoonlijk zijn
de mensen dan totaal uitgeput en
moeten zij terug de nodige krach
ten verzamelen door een verkwik
kende slaap en een lange rust
periode. Maar neen, de volgende
dag reeds reist Resl naar de
hoogstverbaasde dokter in Wald
sassen.
Prelaat Jos. Messmer besluit
dan ook zijn onderzoek over Kon
nersreuth met de woorden: «In
tussen moet ik voor mijn persoon,
na al mijn levens- en ziekte-erva
ringen toch erkennen, dat zulk
een reeks en keten van merk
waardige en wonderbare gebeur
tenissen een verschijnsel vormt,
als nog maar zelden beleefd is,
en dat hier het geloof aan een
louter natuurlijke leiding van al
deze gebeurtenissen op een har
dere proef wordt gesteld, dan het
zo dikwijls versmade kolenbran-
dersgeloofvan de gelovige ka
tholieken.
Een laatste genezing deed zich
voor wanneer de andere wonder
bare verschijnselen zich reeds ge
ruime tijd hadden geopenbaard.
Het was na de Vrijdags-extase
van 19 November dat men meen
de dat het einde van Theresia
nakend was. Zij had een zware
aanval van bronchitis te door
staan. Nadat Pastoor Naber reeds
de gebeden der stervenden had
gezegd, richtte zij zich weer op,
precies zoals de vorige keren, en
met een extatische glans over
haar aangezicht keek zij met
fascinerende blikken naar de
muurwand voor zich. Wanneer
zij zich terug neerlegt zegt zij op
gemoedelijke toon dat de steken
de pijn weg is en zij weer vrij
kan ademhalen. Ook hier kan
men de genezing nog door louter
natuurwetten verklaren, alhoewel
de mogelijkheid hiervan bij dit
geval insgelijks zeer klein is.
Als algemeen besluit over deze
genezingen mogen wij schrijven
dat zowel lichtgelovigheid van
naïeve mensen als de wonder-
schuwe mentaliteit van vele mo
derne geleerden de zaak in een
verkeerd daglicht stellen. Wij
menen dan ook dat de woorden
van Kardinaal Faulhaber het
dichtst de werkelijkheid benade
ren en laten ze hieronder als slot
van dit hoofdstuk volgen: «WIJ
MOETEN NIET OVERAL WON
DEREN WILLEN ZIEN, MAAR
ER OOK NIET BANG VOOR
ZIJN.
Midden in de vasten van het
jaar 1926 kreeg Theresia Neumann
de eerste verschijnselen van stig
matisatie. Op Goede Vrijdag van
hetzelfde jaar was zij volledig ge
tekend als gestigmatiseerde. Zie
hier het wonderlijke verhaal van
dit gebeureap"
Op een nacht, wijl zij de slaap
niet kon vatten, en zij droomver
loren in haar bed lag, kreeg zij
plotseling een visioen van de Za
ligmaker. Zij zag Hem in de hof
van de Olijfberg samen met de
drie vermoeide apostelen. Dit vi
sioen ging gepaard met een ste
kende pijn in haar zijde. Plots
voelde zij dat er iets warms van
afvloeide; bij nader toekijken
bleek het bloed te zijn. 's Ande
rendaags was het Vrijdag en tot
de middag bleef het bloed neer
sijpelen uit haar zijde. Door dit
voorval hevig geschrokken, durfde
zij dit slechts aan haar meest
vertrouwde zuster Zenzl vertellen.
Precies een week later kreeg zij
een tweede visioen. Ditmaal was
het, het tweede mysterie van de
droevige rozenkrans dat zij te
aanschouwen kreeg: de geseling.
Nogmaals slaagde zij er in het
gebeurde voor haar omgeving ver
borgen te houden, hierbij gehol
pen door haar zuster Zenzl.
Na nog echter twee gewone
visioenen te hebben doorgemaakt
op de daarop volgende Vrijdagen,
verloor zij op Goede Vrijdag, in
volle exatische toestand, het be
wustzijn terwijl zij hevig bloedde
uit de hartwonde en de ogen. De
ouders die dit nu natuurlijk be
merkt hadden begonnen iets bo
vennatuurlijks te vermoeden en
verwittigden Pastoor Naber. Deze
vroeg om de wonden, die men
ondertussen ontdekt had te mo
gen zien. Uit onderworpenheid
aan de Kerkelijke Overheid toon
de zij hierop de wonden in haar
handen en voeten die'zij in 't ver
volg als een teken Gods zou blij
ven dragen.
Deze wonden waaraan zij on
dertussen gewoon is geraakt, be
zorgen haar een voortdurende pijn
alsof er iets steekt. De zijdewonde,
die een snede van ruim 3 cm. ver
toont, veroorzaakt een pijn die
het hele hart schijnt te doorbo
ren. Zoals iedereen het zou ge
daan hebben, poogden de ouders
van Resl door het toedienen van
geneeskundige zorgen die wonden
te doen genezen. Een bijgeroepen
geneesheer deed wat hij kon,
maar het enige resultaat was dat
Theresia door verschrikkelijke pij
nen gefolterd werd die haar vaak
het bewustzijn deden verliezen.
Einde raad bad Resl tot de
H. Theresia om de gunst te beko
men door een zichtbaar teken te
mogen vernemen welke zij ten
overstaan van deze verschijnselen
moest aannemen. Haar gebed werd
verhoord en na enige tijd droog
den de wonden, zonder toe te
gaan of met een korst te worden
bedekt. Na Goede Vrijdag van
het Jaar 1927 vertonen ook de bin
nenzijde van de handen en voet
zolen de stigmata, niet in zulke
grote afmeting echter als de bui
tenzijde.
Haar lijdensweg was echter nog
maar pas begonnen. In Novem
ber 1926 kreeg zij geweldige pij
nen in het achterhoofd en bij na
der toezien bemerkte men ver
schillende bloedvlekken die door
haar witte hoofddoek waren heen
gedrongen. Aldus kreeg zij ook de
pijnen van de doornenkroon te
verduren. Ook van de pijnen van
de geseling werd zij niet gespaard.
Op Goede Vrijdag van het jaar
1928 vertonen zich bij Resl de
eerste tekenen van de geseling.
ZIJ bloedt op haar rug en borst
en de eerste tekenen localiseren
zich. Op 1 Maart 1929 bemerkt
Theresia een eerste vochtige plek
op haar rechterschouder. Dit nieu
we stigma zou haar voortaan ook
bijblijven.
Sinds die vastenperiode van het
jaar 1926 leeft Resl iedere Vrij
dag mee met het lijden van de
Zaligmaker op een gans bizon-
dere wijze. Meestal op de Vrijda
gen in de Kersttijd en in de tijd
spanne tussen Pasen en Sinksen,
komt het voor dat de extatische
toestand helemaal of gedeeltelijk
wegblijft. Op de gewone Vrijda
gen overvalt haar deze toestand
in de eerste morgenuren (onmid
dellijk na middernacht) en zelfs
wanneer men bij wijze van proef,
haar in een gemoedelijk gesprek
had gewikkeld, overviel haar op
eens de extase en was zij verder
afwezig voor de buitenwereld.
Allen die het geluk hebben ge
kend Resl tijdens een dezer ex
tases van dichtbij gade te slaan,
zijn het er over eens dat met geen
woorden te beschrijven is wat
men op die ogenblikken in zijn
binnenste voelt. Haar gelaat
schijnt als vergeestelijkt en soms
is het of haar lichaam zweeft.
Menig ongelovig geleerde, die om
wetenschappelijke motieven toe-
schreven. Nu willen wij het even
hebben over het verder verloop
van de speciale verschijnselen bij
Theresia Neumann, die meer nog
dan het ontstaan van die teke
nen, de wereld met verbazing
heeft doen opkijken naar dit een
voudig meisje uit een klein Beiers
boerendorp.
Al de wonden bloeden slechts
eenmaal gezamenlijk, nl. op Goede
Vrijdag. Op de Vrijdagen in de
vasten zijn het alleen de won
den van de handen, voeten en de
zijdewonde die bloeden, terwijl zij
op die dagen ook bloedige tranen
schreit. Op de gewone Vrijdagen
bloeden de handen en voeten niet.
Wat in dit verband ook zeer
merkwaardig aandoet, is dat men
zonder haar pijn te doen, het ge
ronnen bloed kan afwassen tij
dens de toestand van «Erhobene
RuheWanneer men echter niet
tijdig klaar komt met de reini
ging, en zij helemaal tot het be
wustzijn terugkeert, lijdt zij ver
schrikkelijk onder die behande
ling. Over het geval van de bloe
dige tranen heeft tot hiertoe nog
geen enkele geleerde een afdoen
de verklaring kunnen geven.
Wat echter meer dan gelijk
welk ander verschijnsel, de aan
dacht van de wetenschappelijke
wereld heeft getrokken, is het feit
dat zij sinds de vasten van 1926
niets meer heeft gegeten of ge
dronken. Zij leeft louter en al
leen van de H. Communie, die
haar dagelijks wordt gegeven.
Van 14 tot 28 Juli 1927 hebben
op last van de Bisschop van Re
gensburg en met de goedkeuring
van Resl zelf, onder de leiding
van Dr Seidl, vier Zusters Fran
ciscanessen, die vooraf en nadien
beëedigd werden, gedurende een
periode van 15 dagen onafgebro
ken Theresia bewaakt. Zonder de
minste onderbreking hadden voort
durend twee zusters de ogen ge
richt op het doen en laten van
Resl. Regelmatig werd haar ge
wicht gecontroleerd, waarbij werd
vastgesteld dat op eigenaardige
en niet te verklaren wijze twee
maal naeen een sterke gewichts
afname gevolgd werd door een
gewichtstoename zodat haar ge
wicht op hetzelfde peil bleef. In
een gemeenschappelijke verklaring
legden zij er de nadruk op dat
Theresia werkelijk niets gebruik
te. Zo ver werd het onderzoek
gedreven dat het water waarmede
men haar mond spoelde, vóór en
na de spoeling, gemeten werd.
Bij dit voedselderven komt dan
nog de vermindering van de
slaap. Meestal leest zij haar
zeer omvangrijke correspondentie
's nachts. Slechts twee tot drie uur
SCHIJNT ze te slapen, want die
toestand wordt door de dokters
niet als een gewone slaap be
schouwd.
Een ander verschijnsel is dat
van de extatische H. Communie.
In de kerk van Konnersreuth
heeft Resl een afgezonderde plaats
want vaak gebeurt het wanneer
zij communiceert dat een extati
sche toestand intreedt. Ook komt
het in zulk geval voor dat de
priester de gelegenheid niet krijgt
haar de H. Eucharistie toe te rei
ken, maar dat de H. Hostie als
vanzelf op de tong van Theresia
komt neer te liggen.
DE BELEGERING
VAN KONNERSREUTH
Reeds vóór Resl bekend werd
als een gestigmatiseerdewas
haar geval haar lijden en ge
nezingen het onderwerp van
alle gesprekken in de omgeving
en tot ver in de Beierse land
streek. Maar zodra het nieuws
van haar «stigmatisatie begon
de ronde te doen, werd Konners
reuth een waar toevluchtsoord
van allerhande mensen die de een
of andere gunst moesten vragen.
Ook vele nieuwsgierigen wilden
zich persoonlijk van de vele
vreemde geruchten komen verge
wissen.
c\
De ouders van Theresia Neumann, die beide nog in leven zijn.
lating had gekregen om een exta
se van Resl bij te wonen, legde
er de nadruk op dat de houding
van haar lichaam op sommige
ogenblikken van opperste concen
tratie alle wetten van de zwaarte
kracht met de voeten schijnt te
treden. De extatische toestand
wordt onderbroken met grotere en
kleinere tussenpozen, waarin Resl
op de haar gestelde vragen kan
antwoorden zonder echter volle
dig tot het bewustzijn terug te
keren. Zij vertelt dan hetgeen zij
gezien heeft als iemand die vol
strekt onwetend is over het ver
der verloop van het passiegebeu
ren. Ook kan zij in die ogenblik
ken zich niet wiskundig uitdruk
ken, zo bijvoorbeeld zal zij ver
schillende apostelen zien, maar
ze een voor een tellen: «Een, nog
een en nog een, enz...Slechts
twee deelnemers van het passie
gebeuren noemt zij bij hun naam:
O. L. H. en O. L. Vr. noemt zij
Der liebe Heiland en Moeder
van de Heiland
Het is ook tijdens die half-be-
wuste toestand dat zij de echte
uit de valse relikwieën herkent
en de personen die niet met goede
bedoelingen gekomen zijn of niet
behoorlijk gekleed zijn de deur
wijst. Zij betitelt die toestand zelf
met het woord Erhobene Ruhe
letterlijk vertaald: Verheven rust.
WAT DE WERELD MET
VERSTOMMING SLOEG
Wij hebben in wat voorafgaat,
het ontstaan van het levend
mirakelvan Konnersreuth be-
In 1927 werd die volkstoeloop
zó groot dat de Kerkelijke Over
heid, in overeenstemming met de
familie Neumann, besloot tot het
nemen van een drastische maat
regel over te gaan. Voortaan
zouden slechts zij, die over een
geschreven toelating van de Bis
schop van Regensburg beschikten,
nog de kans krijgen, toegelaten
te worden tot het huis van The
resia Neumann. Er staat wel
kans krijgen want op de toe
lating stond uitdrukkelijk ver
meld dat de familie Neumann
er nog mede moest Instemmen.
Deze maatregel was meer dan
noodzakelijk, want de volkstoe
loop was zó groot geworden
dat er paal en perk moest ge
steld worden aan de opdringerige
nieuwsgierigheid van vele onge
geneerde mensen.
Niettegenstaande het zeer moei
lijk was om een toelating te krij
gen, en men doorslaande argu
menten voor de dag moest kun
nen halen, was de familie Neu
mann nog dikwijls overlast van
bezoekers. Vader Neumann hield
er nochtans streng de hand aan:
zonder Scheinniet binnen,
men mocht komen van zo ver
men wilde, men mocht smeken
om een stenen hart te vermurwen,
niets baatte. Dat moet ons niet
zo geweldig verwonderen, want
tijdens de dagen vóór het bis
schoppelijk ingrijpen, hadden de
ouders van Resl zich dikwijls af
gevraagd hoe lang hun kind het
nog zou volhouden midden al die
drukte.
WAT GEBEURT ER NU?
Niet zo heel lang geleden slaag
de een Vlaamse Jongen, die dienst
nam in het Amerikaans leger, er
in een bezoek te brengen aan
Theresia, samen met een groep
soldaten. Zij troffen het niet ten-
volle want het was geen Vrijdag,
en dus konden zij ook geen exta
se bijwonen. Niettemin kregen «ij
verschillende doeken en verban
den te zien met geronnen bloed
en konden zij ook de wonden van
de handen heel duidelijk waarne
men. Ondertussen ls Pastoor Na
ber, die nog steeds op post is, een
oude man geworden terwijl ook
de ouders van Theresia reeds een
gevorderde leeftijd bereikt heb
ben. Nog steeds leeft Resl het
passieverhaal mede op 82 Vrijda
gen van het jaar, en bloedt dj
regelmatig uit haar wonden. Ieder
jaar met Witte Donderdag wordt
zij ziek, beleeft gans het passie
drama tot ln het minste detail,
blijft na de laatste grote extase
als schijndood liggen om op Paas-
morgen als t ware te verrijzen
en naar de eerste H. Mis ln de
dorpskerk te gaan.
Binst de oorlog hebben de
Nazi's, die haar niet goed gezind
waren, eenmaal gepoogd haar
weg te halen. Het was Juist Vrij
dag en wanneer zij het huis met
geweld binnendrongen was There
sia Juist in extatische toestand.
Dit maakte op de soldaten zo een
diepe indruk dat zij verschrikt
het hazenpad kozen.
Reeds verschillende keren zijn
groepen Amerikaanse soldaten toe
gelaten geweest tot de Vrijdag-
extasen, en waar het hier dik
wijls mensen betrof die het met
de godsdienst niet altijd zo nauw
namen, is het interessant hun
reacties even na te gaan. Welnu,
allen kwamen diep onder de in
druk en geen een onder hen ge
raakt uitgepraat over hetgeen zij
met eigen ogen gezien hebben.
r ONGELOVIGE WERELD»
Alhoewel men steeds voorzich
tig moet zijn met de term: «Be
kering zijn er toch vele geval
len van bekeringen die men met
recht en reden aan een contact
neming met Resl mag toeschrij
ven. Wij houden er aan hier nog
maals voorop te zetten dat de
H. Kerk in geen enkel geval tot
hiertoe uitspraak heeft gedaan.
Onder de voornaamste bekerin
gen vernoemen wij die van de
protestantse hoofdredacteur van
de Münchener Neueste Nahrich-
tenen van Der Illustrierte
Sonntag». Hij was ook een heftig
bekamper van het nationaal so
cialisme en werd in 1935 in een
concentratiekamp terechtgesteld.
Verder vernoemen wij de to
neelspeler en dramaturg, Sieg-
mund Christian Von Elfeld, Dr
Benno Karpeles, een Jood, en
Bruno Rotschild, die de grote
gunst gevraagd had in Konners
reuth te mogen begraven worden,
wat in 1932 gebeurde.
Wat denkt nu de ongelovige
wereld over het geval Theresia
Neumann Het mag gezegd dat
de Kerkelijke Overheid zowel als
de familie Neumann een zo groot
mogelijke bewegingsvrijheid gela
ten hebben aan alle geleerden,
doktoren en onderzoekers die geen
aanhangers waren van de katho
lieke godsdienst. Bij zover dat er
soms in katholieke middens pro
test opging omdat aan niet-gelo-
vigen veel gemakkelijker vergun
ningen werden verleend dan aan
gewone christenen. Veel onder
zoeken hebben plaats gehad, maar
tot hiertoe is er nog geen enkel
geleerde in geslaagd een afdoen
de natuurlijke verklaring over
deze verschijnselen te verstrek
ken. Zeer vele ernstige geleerden
hebben in officiële verklaringen
er de grootste nadruk op gelegd
dat alle bedrog uitgesloten is.
Nu er bijna 30 jaren over de
eerste merkwaardige gebeurtenis
sen zijn heengegaan vormt het le
ven in het dorp en het gewoon
doen en laten van Theresia het
levend bewijs dat alle bedrog uit
gesloten is. Trouwens in de eerste
vijf jaar van het regelmatig weer
keren van de extases, hebben ruim
400.000 mensen dit wonderlijk ge
beuren meegemaakt. Niet één
heeft ook maar de minste ver
onderstelling van bedrog durven
maken.
De slotsom van een merkwaar
dige studie over Konnersreuth,
van de hand van een van de
critisch-aangelegde ongelovige ge
leerden die een onderzoek in deze
zaak hebben ingesteld, luidt als
volgt: «Een natuurlijke verkla
ring van het geval Theresia Neu
mann kunnen wij vooralsnog niet
geven, maar gezien wonderen on
mogelijk zijn, zal er eenmaal een
wetenschap moeten gevonden wor
den die een natuurlijke verkla
ring van deze wonderbare teke
nen mogelijk maken.Als dit
pover resultaat de enige uitweg is
van de ongel'ovige wereld, moeten
wij toch tot de vaststelling ko
men dat de wetenschapsmensen,
spijts al de moeite die zij er voor
gedaan hebben, er bitter weinig
hebben van terechtgebracht.
SLOTSOM
Ook op onze dagen blijft het
geval van Theresia Neumann een
soort levend wonder waarin de
H. Kerk weliswaar nog geen uit
spraak deed maar waar de onge
lovigen ten zeerste mee verveeld
zitten. Het gewone smoesje van
commercewaarmede men zo
gaarne uitpakt om ophefmakende
gebeurtenissen met uitgesproken
bovennatuurlijk karakter, bij de
massa, met een woord uit de we
reld te helpen, komt hier niet in
aanmerking.
Beieren, het land van diep-
godsdienstige mensen bij uitstek,
heeft in alle eenvoud en deemoed,
de wonderbare tekenen in het
leven van Theresia Neumann,
aanvaard en bewaard als een
kostbaar geschenk van God dat
in alle soberheid en oprechtheid
aan de wereld het levend bewijs
moet leveren van de waarachtig
heid van het verlossingswerk van
O. L. H. Jezus Christus.
M.A.C.Q.
.1