Maatschappij Burgerwachten
Wij vernemen ook dat de iooneeliroep,
die hier op 6 Januari 11. met zulken schitte
renden uitslag de vroolijke fantasia Madame
Boniface vertolkt heeft, in de eerste dagen
van Februari eene tweede vertooning in
onze stad komt geven.
"Wij kennen nog de samenstelling van het
programma niet.
Sterfgeval.
Heden Zaterdag, om 3 ure namiddag,
vervulden wij een droevigen plicht. Wij
vergezelden een diepbetreurden vriend tot
aan zijne laatste rustplaats.
De heer Richard Coffyn was het die zoo
onverwachts uit het midden zijner familie
en zijner tallooze vrienden door eenen onver-
biddelijkeu dood gerukt werd.
De dierbare afgestorvene was gedecoreerd
met het burgerkruis: hij was kunstschilder,
leeraar aan de academie van schoone kun-
ten, sergent-majoor der 4e compagnie onzer
Burgerwacht en grefller van den tuchtraad.
Hij was niet alleen een brave werkman,
een goed echtgenoot en liefderijke vader,
maar daarbij een rondborstige burger en
een uitgelezen leeraar. Hij was de liefde en
de steun van al de zijnen en alwie met hem
in aanraking kwam, bewonderde zijne gulle
vriendschap. Hij was alom geacht en be
mind; hij telde niets dan vrienden.
Ziehier het verslag van het muziekfeest dat
Zondag laatst, om 12 ure, in de groote zaal
van den gouden Arend, door onderschei
dene liefhebbers gegeven werd:
Séance de musique de chambre.
Dimanche dernier nous avons eu le bon-
heur d'assister A une charmante audition de
musique de chambre.
Les morceaux au programme étaient les
quatre parties du cinquiemequatuor de Louis
Van Beethoven, plus le menuet du quatuor
2 op. 10 de Mozart.
C'est le quatuor de notre ville qui a eu la
gracieuseté de nous faire entendre ces ceu-
vres des deux grands maltres.
Le cinquième quatuor de Beethoven ren-
tre dans sa première manière, mais il est
l'antépenultième de la série. Ce quatuor jouit
d'une réputation justement méritée, et que
lui ont acquis iandante cantabile et ses ad-
mi rabies variations.
L'introduction de ce quatuor présente un
mouvement leste et gai. Dans cette introduc
tion, il n'y a en sormne que deux idéés prin-
cipales, l'une commenqant et l'autre termi-
nant chacune des reprises. Ces idéés sont
claires et aisées a comprendre: quant aux
phrases secondaires qui servent a relier les
idéés principales, elles sont assez nombreu-
ses et assez ternes. C'est la parlie la plus
faible du quatuor.
Le Menuet, qui forme la seconde partie,
est de nature pastorale. La simplicité et la
candeur qui prédoininent dans ce menuet lui
donnent une grande affinité avec les mor
ceaux identiques de Mozart, et mème de
Haydn. Tout dans Ce menuet rappelle et
coudoie les productions de ces deux illuslres
prédécesseurs de Beethoven. C'est ce menuet
qui, plus que toute autre partie, contribue a
faire ranger ce cinquième quatuor dans la
premiere manière de Beethoven.
L'andante cantabile avec variations est
tout bonnement sublime. C'est la partie la
plus intéressante de eet intéressant quatuor.
Cet andante, quoique d'une conception
sans recherche, ne laisse pas que de produire
une profonde et délicieuse impression. Le
thème initial posé par le premier violon se
laisse continuer par lui pendant toute la
première reprise et se chante dans les regis-
tres moyens, ce qui lui dotine une expression
de tendresse inflnie. A la deuxièine reprise,
l'alto et le violonc.elle entament dans une
extréme douceur la seconde idéé du thème et,
par un léger crescendo suivi d'un piano pres-
que subit, nous ramènent l'idée première,
ehantée de nouveau par le premier violon.
Les variations que Beethoven a composées
sur ce thême si peu complexe sont des plus
riches et des plus inélodieuses.
C'est le violoncelle qui débute d'un air
grave et magistral dans la première varia
tion: mais bientót l'alto, le second et le pre
mier violon reprennent chacun a leur tour
la phrase commencée par le violoncelle; et
après quelques mesures d'ensemble général,
oü les nuances s'entrecroisent avec une pré
cision et un choix adorables, la variation
s'éteint dans un pianissimo d'un effet sai-
sissant.
Dans la seconde variation, le premier vio
lon module dans les cordes élevées une série
de petits staccatos exubérants de délicatesse.
La troisième est plus grave. Cette fois
c'est l'alto ainsi que le violoncelle qui repren
nent le chant, mais avec accompagnement
des violons en pianissimo et sur deuxiè-
mes et premières cordes. Cette variation finit
en crescendo pour mieux faire ressortir la
•ante. Celle-ci est certes la plus belle: elle
cependant bien simple et n'est autre cho-
?%que le thème de l'andante, mais avec des
odifleations comme seul le génie de Bee
thoven pouvait en créer. Cette variation s'ex-
écute pour tous les instruments en pianissi
mo et le léger crescendo qui arrive vers le
milieu de la seconde reprise est réellement
empoignant.
A l'encontre des autres, la cinquième varia
tion s'exécute, pour les quatre instruments,
en fortè. Elle fait contraste par son brillant
et son éclat avec les variations qui précédent.
Mais sitót la variation finie, le caractère pré
dominant, la douceur, reparait, et par quel
ques transitions délicieusement ciselées,
Beethoven nous amène A un poco adagio qui
rappelle le thème premier et termine moel-
leusement ces suaves variations.
Le finale n'est pas moins beaumais après
le chef-d'oeuvre qui précède il n'est pas
destine produire tout son effet. Comme le
Menuet il se rapproche du genre Mozart.
Ce finale forme la dernière partie de cet at-
trayant quatuor.
Nous ne reviendrons pas sur le menuet de
Mozart dont nous avons parlé lors de la fête
présidentielle. Ce menuet a été bissé, et ce
bis nous a valu de nos artistes un charmant
petit morceau de genre exécuté en pizzicato.
Tous ces différents morceaux ont été exé-
cutés avec un ensemble parfait et une ponc-
tueuse observance du style: chaque note avait
son exacte valeur, chaque nuance son degré
de puissance. La justesse était irréprocha-
ble et l'ensemble d'intonation, si difficile A
obtenir, était soigné jusqu'A la fibre. Ra-
rement nous avons entendu exécuter avec
autant de correction, de finesse et d'élégance.
Nos cordiales felicitations A ces Messieurs
pour le brillant résultat auquel ils sont arri
vés et nos chaleureux remerciments pour le
plaisir qu'ils nous ont procure.
Nous avons ouï que d'autres auditions sui-
vront. C'est une excellente idéé: on ne peut
trop faire connaitre la bonne musique et le
public Yprois, qui déjA par ses nombreux
applaudissements a témoigné de son goüt
pour les classiques, ne l'era que désirer et
savourer davantage cette musique que d'au-
cuns, sans jamais l'avoir entendue, procla-
ment si indigos te et si oxydante.
Schieting van Zondag 17 Januari.
NAAR DE KARTONS.
Hoog getal
Vermeulen H.
15 20 25
20
20
100
Boedt Léon
30 10 20
20
25
95
Ligv Albert
15 10 25
20
15
85
Beke Emiie
20 10 5
20
15
70
Laag getal.
Dumon Aug.
10 15 5
5
5
40
Ligy Félix
15 10 10
1
5
41
Fraipont M.
20 5 i
10
5
41
Froidure Robert 15 5 15
10
I
46
Officiseie akten.
Een koninklijk besluit komt den heer E.
Victoor tot Burgemeester der gemeente
Meesén te benoemen.
Beknopt verslag
over de vergadering der katholieke
Landbouwersmaatschappij
in Sint-Laurentius, te IJperen.
Voorzitterschap
van M. den baron Surmont de Volsberghe
de Voormezeele.
(In afwachting dat het getal aanwezi
gen wat ver groote, wordt er stillekens aan
'hel bureel gesproken.)
De Voorzitter (tot M. Biebuyck). He-
wel, Louie, waarover gaat gij spreken?
M. Biebuyck (lachend). O! M. de se
nator, ik zal aan die boeren wat prietpraat
verkoopen; ik ben advokaat en nog al wel
ter tale over mijne specialiteit, gij zult het
wel zien.
I)e Vöorzilecr (tot M. Colaerl). En
gij, René, wees niet te extravagant, en ver
tel vooral geene dommigheden, hoort ge, of
het zou uw mandaat van député kunnen
kosten; want, op mijn' ziele, ik zou het zeg
gen aan den Deken en gij zoudt op uw'
duirnen krijgen!
M. Colaert (benauwd). Als 't u be
lieft,... M. de Voorzitter,... doe mij... niet
spreken... want ik... ben zoo verkoud. (Ter
zijde) Ik zou er kunnen in blijven.
De Voorzitter. Dat 's niks! ge moet
camphre opsnuiven om uwe verkoudheid te
verhelpen. (Tot Henritje) Tel eens hoeveel
boeren er al in de zaal zijn.
Henritje. Ik loop, ik vlieg!! (Hij komt
terug na eenigc oogenblikken) Vijf dozij
nen, M. de Voorzitter.
M. Biebuyck (tot zijnen gebeur).
Spreekt hij van oesters?
De gebeur. Neen, van boeren.
De Voorzitter. Mijnheeren, ik ga de
zitting openen. Opgepast en niet gelachen!
(stil) Kom, H. Geest, verlicht mijn verstand.
(luid) De zitting is geopend. Boum!
[Plechtig.) In den naam des Vaders, en
des Zoons en des H. Geestes.
Allen. Arnen.
De Voorzitter. Brave lieden, wilt me
'k Ben een arme liereman, [aanhooren,
Die geen ander ambacht kan
En tot boffen en beloven, ben geboren.
Mijne toehoorders zijn gedeeltelijk Walen
en gedeeltelijk Vlamingen: ik zal in 't fransch
spreken en M. Colaert zal u alles repeteren
in 't vlaamsch, want vergeten wij nimmer
(met opgewondenheid)
Flamands, Wallons,
Ce ne sont la que des prénoms,
Beige est notre nom de familie...
De Walen. Vlve la Belgique!
De Vlamingen. Leve het Vaderland!
De Voorzitter. Brave lieden, wij zou
den gaarne een inkornrecht leggen op de
beesten die in de Belgique zonder pasport
binnenkomen. Het zal waarschijnlijk in de
Kamer aangenomen worden, en heel zeker
door den Senaat, waarvan ik deel maak.
Nogtans, voor de frime willen wij u con-
sulleeren om te weten wat gij daarover
peist. Het vleesch is te goedkoop, wij zouden
het gaarne wat doen opslaan, want de rij
ken zullen er algelijk eten en de arme men-
schen zullen doen gelijk nu: het vleesch van
Yerre bekijken door de vitrien der beenhou
werijen (gemompel).
Ge zoudt mij vragen: maar waarom legt
gij geene rechten op het graan? Ha! brave
lieden, pas póur le moment, 't zal wel
komen. Men vraagt ons nu, van enkel tegen
de wilde... 'k wil zeggen de vreemde hoorn
beesten met hoorens, te slemmen, en om
t'akkoord te blijven, is het beter van weèr-
kanten wat water in den wijn te doen.
Ik zeg dus zwart en wit; verstaat ge dit?
Een boer (rechtstaande). 't Is alzoo
niet, M. dé Minister,....
De Voorzitter (zedig). Sénateur, sett
lement.
De boer. Ilewel, M. de sénateur seu-
lement, de knoop ligt niet in al die dingen,
waarvan gij spreekt. Wat kent gij van den
landbouw? Ik, Karei Vrijman, van Aardi-
ghem. houd slaan, dat het is omdat al de
groote grondeigenaars, gelijk gij en deze die
bij u aan die schoone tafels zitten, hunne
pachters uitzuigen en te hooge pachten van
hunne hofsteden willen trekken (toejuichin
gen).
De Voorzitter (eenigzins gram wor
dend). Maar, brave man, ik heb u..
De boer [kwaad). Tut, tut, tul! Gij
moet hier niet keffen en onnoozelen zeever
uithangen; hetgeen ik zeg is waar, en al de
boeren van Aardighem peizen lijk ik! Salut
en de kost!!
(Al de Aardighemnanrs staan recht en
verlaten, bras dessus bras dessous, cle
zaal, al zingende)-.
En 'nen ring, djing, djing,
En 'nen koperdraad,
En Surmont nu alleene staat.
De voorzitter tot M. Colaert (ongemak
kelijk). Spreek gij, René, ik ben te zeer
getroffen
M. Colaerl [moeielijk adem halend).
Hum,mijnheers.weest toegevend voor mij
wantik ben verkoud... Eene valling... mijn-
heers..: at... atchiëe!
A Uen (die nog overblijven). God zege-
ne u, Menheêre.
M. Colaert. Ik zal alles doen... gelijk
M... Mijn Mijnheeer Sur... Sur... Surmont
het zegt, en ik beloof u... van op den da...
dag der stemming in de ka... ka... kamer op
mijnen po... pot... post te zijn... atchiëe!
Allen. Cod zegeneu, menheêre.
M. Colaert. Sapristi, door die valling
ben ik leelijk gekl...
De Voorzitter. Ik ontneem u het
woord, M. Colaert, gij zijt te libre op uw
publiek en die brave lieden, die nog over
gebleven zijn, moet gij respecteeren. Zet u
neêr...
M. Colaert.In God... God... Gods
naam... atc... [de rest blijft in den neus
steken.)
De Voorzitter (tot Louis).- Contmuez,
M. Biebuyck, le discours de M. Colaert.
M. Biebuyck. Permettez dat ik er nog
eenige woorden bijvoeg. Eten alleen is niet
voldoende, er moet iets meer in 't land vrij
kunnen binnen komen, dan graan en vee,
brood en vleesch. Ik protesteer tegen de hoo
ge douaanrechten op den Bourgogne..!
Boer Jan [tol Sus). Wat is dat Bour
gogne?
Boer Sus. Lourdes water in toegelakte
flesschen.
M. Biebuyck [voortgaande). Zoo ook
voor de truffels, en... eene menigte andere
zaken. Daarom ben ik liberéchangist en...
De VoorzitterHola! Alzoo niet ge
boerd, schei uit van dat die brave lieden wijs
te maken. Zet u neèr en houd dat voor u.
M. Biebuyck (verwonderd). Gelijk
gij wilt, M. de Senateur.
De Voorzitter. Brave lieden ik geloof
dat de zaak nu genoeg gediscuteerd is en
wij mogen stoppen. Vraagt er iemand het
woord.
Een toehoorder. Ik.
De Voorzitter. Uw naam en domicilie?
De toehoorder. - -Ignatius klopterop.van
Stokkeghem. Eenige leden van het bareel
kijken verschrikt op en denken aan den
1September)Gij. groote mannen, die zoo
veel op uwen neus durft zeiten, tracht eens
te verkrijgen hetgeen ik u zal zeggen. Nu
mogen de menschen maar 6 dagen ter week
vleesch eten; indien zulks ook den vrijdag
toegelaten ware, zouden er wekelijks in ons
land honderden, zelfs duizenden dieren meer
geslacht worden,om in die nieuwe noodwen
digheden te voorzien. Die beesten zouden toch
aan de boeren moeien gekocht worden, en
alzoo zou de veehandel veel uitgebreider
worden... Gaat dus naar uwe bisschoppen,
en vraagt hun dat zij ook \oor den vrijdag
dispensatie geven van vleesch te eten, gelijk
zij het vroeger voor den Zaterdag gedaan
hebben. Kunt gij dat verkrijgen dan komen
er jaarlijks eenige honderden franks meer in
den zak onzer landbouwers, en....
(Henritje en eenige andere goedgeloo-
vige zielen, bij het hooren dier blasphemie,
slaan een kruis en maken zoodanig veel
gerucht dat men Klopterop's stem niet
meer verstaat.)
De Voorzitter [dikkedruppels zweetend).
Dat al de personen die voor onze petitie stem
men den vinger opsteken [Men telt er der
tien). Goed, brave lieden, met algemeene
stemmen zijn onze conclusien aanvaard, 't
is gedaan! [Ter zijde) La comédieest finie.
[Na de vergadering).
Henrietje. God, Maria toch! Dertien is
een slecht getal; onze pogingen zullen niet
lukken. Ik ga eene mis laten zingen voor
O. L. V. van Bijstand, Troost in Nood.
Louis. Allez..., allez..., kom ineê met
mij, we zulien gaan Colaerts suocè's vieren
met den beker
(zij vertrekken al redekavelende-)
Geestigheid.
Vlaanderen is diep vervallen, indien men
het vergelijkt met zijnen vroegeren kunst
roem, zijne burgerlijke reuzemuacht, zijne
milde weelde en zijnen vrijheidszin. Daar
uit halen onze geestige Fransche Journalen
en Gazetten, dat zijn volk dommer is dan
welkdanig ander, en dat vooral de Vlamin
gen voor hunne Waalsche staatsbroeders het
onderspit moeten delven, wanneer het op
geest, verstand of intelligentie aankomt.
Laat ons zien:
In 1819 werd de zoogenoemde prijs van
Roma gesticht, voor de schilder-, bouw-,
beeld- en graveerkunst. Van 1819 tot 1885
werden 108 eerste en tweede laureaten uit
geroepen.
95 Vlamingen wonnen de eerste en tweede
prijzen.
13 Walen, waaronder nog 1 van Nijvelen
1 van Komen, bekwamen de eerste en twee
de prijzen.
Laat ons bekennen dat de Koninklijke
Akadetnie van Antwerpen daar een groot
deel schuld aan heeft.
Welk een jammer voor de Waalsche en
Franscbgezinde Belgen! Laat ons gauw de
Antwerpsche Akademie om verre helpen!
In 1834 werd de prijs van Roma ook inge
richt voor de Toondichters.
Van 1834 tot 1885 werden 58 eerste en
tweede prijzen uitgeroepen.
39 Vlamingen bekwamen eerste en tweede
prijzen.
17 Walen bekwamen eerste en tweede
prijzen.
2 Vreemdelingen (een Deen en een Duit-
scher) bekwamen eerste en tweede prijzen.
En alhoewel hier weeral de scheppings
kracht der Vlamingen in die uitstekende
kunst schitterend uitkomt, toch zal men de
Scheldestad verstoken houden eener Konink
lijke Muziekschool. Wat zouden wel onze
doorluchtige en geestige Fransche gazet
schrijvers zeggen?
Maar wat denkt er het Vlaamsche Volk
over? Zwelt zijn gemoed niet vol vaderland-
sche fierheid op, en zal het blijven ootmoe
dig het hoofd bukken voor zijne verzuigers
en voor zijne dwaze verfranschers?
Wat willen deze? Alles vernietigen wat
den Vlaamscben kunstroem staaft, om ons
dagelijks te kunnen uitschelden voor dom
koppen, paardekoppen
Het Guiliotineeren.
Velen verkeeren in de meening, dat de ont
hoofding een oogenblikkelqken dood voor
gevolg heeft, en het guiliotineeren het minst
barbaarsch middel vau exécutie is.
Dit is echter eene groote dwaling. De van
den romp gescheiden kop van een dier of van
eenen mensch blijft, gedurende een geruimen
tijd, leven en gevoel, en zelfbewustzijn van
hetgene rondom hem gebeurt, behouden. De
volgende daadzaken, aan ernstige en geloofs-
waardige schrijvers en geleerden ontleend,
zullen dit bewijzen.
Een Duitsch reiziger verhaalt:
Van den opgetrokken haai werd on-
middelijk den kop afgehakt en op het dek
geworpen. Beweegloos. en schijnbaar dood,
lag hij daar ongeveer een kwartier uurs,
toen een passagier naderde, en, nieuwsgie
rig om het vreeselijk tandengestel van het
zeemonster te onderzoeken, met zijne twee