STADSNIEUWS.
Maar het ongelukkig entre amis tout
est permis geeft veel te peizen. Is het uit
haat dat het blad zoo half bedreigend van den
schrijver des dichtstukjes spreekt, of is het
om vroeger eens ondervonden te hebben
- qu'entre amis tout n'est pas permis?
Raad nu eens, spitsvondig blad, met wie?
waar? wanneer? en ter welke gelegenheid?
dit gebeurde.
Sprekende van den brief des heeren P. Ver
meulen, verdraait het Nieuwsblad weeral
de waarheid. Het gazetje verwart het getal
gedrukte exempl. met het getal uitgedeelde,
het bevestigt dat M. Vermeulen maar eenige
vrienden heeft, terwijl wij van zijne beste
vrienden gesproken hebben.
Hier moet deze kleine vervalsching onzer
gezegden weerlegd worden, omdat wij zelfs
niet beweerd hebben, wat men ons wil doen
zeggen. M. Vermeulen, die bij elke gelegen
heid door de twee klerikale bladen onzer
stad aangevallen wordt, en dit zonder reden,
(dat proper werkje duurt al lang) stoort zich
daar niet aan en blijft wat hij altijd geweest
is en blijven zal: een volksman, in den vol
len zin des woords. En de hevige aanvallen,
aanhitsingen, zinspelingen, leertje steken der
twee pastoors gazetten van IJperen zullen
daar niets aan veranderen.
En wie laat het Nieuwsblad toe te zeggen
dat hij maar 21 vrienden heeft? Dat is te dom
om weerlegd te worden; maar wij kennen
eene variante op het getal 21: In eene stem
ming, waaraan 21 stemmers deel namen,
gebeurde het eens dat een voorgesteld per
soon 16 buizen kreeg, 3 witte brieftjes en 2
ja, van vrienden?
Dat is toch in elk geval nog veel min
dan 21
Gemist van adres.
(Dit artikel werd, uit plaatsgebrek, 8 dagen
verschoven.)
Nu eenigen tijd geleden ontving mijne
vrouw, op zekeren dag, eene soort van be-
richt-uitnoodiging, in aristocratisch fransch
opgesteld, van wege de Rousbrugge-Dam'en,
om in de feesten des zooveel honderdsten
verjaardags van het bestaan huns kloosters
mede te doen; om aan het banket, ter dier
gelegenheid gehouden, deel te nemen en ein
delijk ook een penningje te storten voor het
aankoopen van eenen nieuwen preêkstoel.
Op het eerste oogenblik zag ik verwonderd
naar mijne vrouw, die nooit bij de Rous-
brugge-Damen school ging, en vroeg haar
om welke reden dat avis-invitaiion hier te
recht kwam. Zij wist het zelve niet, maar-
naderhand kwamen wij te weten, dat men
meende daar ook mijne vrouw te mogen
bijrekenen, daar zij goede vriendin is eener
huismoeder, die in gemelde school hare op
voeding kreeg en zekerlijk aan het jubileum
zou deel nemen.
Het moet toch gezegd worden, dat de in
richters der verjaringsfeesten overal genoo-
digden... en geld opscharrelden, en dat ze
onbeschaamd hunne papiertjes rondstuurden,
op goed valle 't uit.
Het spijt me zeer het brieftje niet tot nu
gehouden te hebben, in plaats van het, na
lezing, in 't vuur te werpen. Hierin moest ik
mij niet geneeren, want ik was op voorhand
verzekerd, dat er wel eenen nieuwen preêk
stoel zou komen, zonder dat ik hem hielp
betalen, en dat men wel banket kon houden
ik zelf het nu ook wel zou mogen zingen',
immers, ik ben ook gansch alleen in de
wereld. Alzoo ging dat...
De gevoelvolle opperbevelhebber over alle
kleêrklopppers, pluimborstels en schoentrek
kers van het huis des hooggeleerden dokters,
ving aan een slepend aria te fluiten, hetwelk,
door zijne onervarenheid in maat of wijze,
welhaast yeel gelijkenis had met het:
Tot eene andere gedachtenreeks overgaan
de, sprak eensklaps Fideel
Hawel, als ik dien mijnheer de neef
alleen krijg, zal ik hem eens aan zijn adem
rieken, en ik zal hem eens mijn gedacht
zeggen, ja, waarachtig, ik ga 't hem zeggen,
dat...
Een ruk aan de bel, kort en vreeselijk als
de groet eens misselijken schuldeischers, deed
de oude wijsgeer opspringen, driftig en
kwaad uitroepende
Helaba! brombeer, stekelvarken, is 't
om de bel kapot te snakken?... Ik kom al, ik
kom al
En dit zeggende, ging hij er traag heên.
Op dit eigenste oogenblik trad langs de
zijdeur onze jager binnen, die zijne zuster
Liza bij de hand geleidde.
Donderbliksemswas zijn eerste woord,
ik dacht waarlijk dat het huis inviel!... Daar
komt gij mij in de armen gesprongen als een
verschrikt konijntje, den eersten dag van de
jacht, en gij ziet eruit, alsof een regiment
kurassiers u op de hielen zate!... Nu zie ik,
zonder mijne vrouw in dat puur aristo-
klerikaal gezelschap te hebben. Wat! eene
preêkkuip? waarin de kinders hunne ouders
misschien zullen hooren lasterenleeren
haten en ongehoorzamen; misschien vervloe
ken! Want dat kerkmeubel is wel de plaats
waar en meest gezondigd wordt in 't open
baar, waar er meest onder den dekmantel
van evangelische waarheden haat in 't hart
der menschen, gal in de ziel gestort wordt.
Daarbij, als liberale vrouw, was de mijne
er op hare plaats niet. Dit feest was gehou
den voor zuivere, godsminnende katholieken
en dibben. Men zegt, men verzekert zelfs,
dat er daar vrouwen van onze gemeente
raadsleden warenDat schijnt mij ongeloof
lijk, want zage men een nederig liberaal
mensch in gesprek of betrekking met 'nen
kaloot, men zou reeds zijne inzichten en
denkwijzen durven verdenkenterwijl die
ergernis du monde chic, niet besproken
wordt, tenzij tusschen kannen en glazen, als
men er niet meegaande de oogen op sluit.
Dat zijn redens van ontevredenheid: 't is wat
aardig, maar 't is toch zoo! De karakter
flauwheid van sommige sullen van liberalen
heeft op de kleine burgerij en ok de volksklas
eenen noodlottigen invloeden de Hemel
spare er ons de te vreezen gevolgen van.
Niet alleen durven de katholieken den
liberalen vragen in hunne intieme feestjes
mede te doen, maar ze durven zelfs de onbe
schaamdheid zoo ver drijven, hunne mede
werking te vragen voor openbare, belache
lijke manifestation, 't is te zeggn processiën,
waar iedereen die er aan deel neemt, vooraf
weet bespot te worden om zijne medewer
king.
Ziehier eene uitnoodiging, welke over een
tweetal weken aan eenen liberaal gezonden
werd:
M.
Het Bestuur des Broederschaps van het
H. Sakrement noodigt UEd, om op Zondag
toekomende de plechtige Processie met licht
te willen vergezellen. Gelieft UEd., tot dien
einde op gemelden dag, ten 8 3/4 uren
's morgens, in de koor van Sinte Maar-
tens kerk te bevinden.
Geloofd zij hel Allerheiligste Sakre-
ment des Autaars.
Is men vooraf niet beschaamd zulke onge
hoorde uitnoodiging tot liberalen te sturen?
En meent men dat wij geen eigenliefde meer
in 't lijf hebben, om onzen persoon der spot
ternij van aanschouwers en voorbijgangers
prijs te geven? Als de processie er zonder ons
niet door kan, ze moet maar t'huis blijven en
daarmee uit!
Doch, ziehier wat we laatstmaal in onze
brievenbus vonden:
Wij geven het in zijn oorspronkelijk fransch:
M.
- Les RR. Pères Garmes vous prient d'ho-
norer de votre presence I'inauguration du
nouvel orgue qui a été construit par la
maison Pierre Schyven et Cie, de Bru-
xelles, d'après leur système breveté de dé-
DOUBLE MENT.
L'inauguration aura lieu le Mardi 10
Aoüt a deux heures précises.
hoezeer gij geneigd zijt met onzen welbe
minden advokaat in 't huwelijkswater te
schipperen. Kom, Liza, wees toch bedaard;
er zij nog nergens potten gebroken. In der
gelijke gevallen komt het er op aan zijne
tegenwoordigheid van geest in den ransel te
hebben en zijne tegenpartij vlak in de oogen
te durven zien. Ga gij maar stil naar uw
bloemenkamertje, geef uwe zenuwen een
glas water, en wordt wat bedaarder, wat
bedaarder, zusterken. Het eerste vuur zal ik
voor mij nemen... en... donderbliksems!
neem u in acht, liniaalklopper!... Hoor,
Liesjeik zal u wel roepen, als 't er op aan
komt. Wees er niet verlegen in, kom
Neen, Theodoor, bad aarzelend het
meisje, roep mij niet, als 't u belieft... Ik zie
er zeker heel vreemd uit?
Wat geeft dat?... Nu, gelijk gij wilt...
Nu werd een licht gepiep gehoord en een
harden bons. De ruk aan de bel ging alle
verbeelding te boven. De arme klok, met ge
sprongen veder overgedraaid, zonder den tijd
gehad te hebben om te kunnen klinken, hing
daar nu piepend en deerniswaardig te wie
gelen.
Met een Ohwas Liesje-kind de zaal
uit gesneld. Haar broeder wandelde in
nieuwsgierige spanning, koortsig en peinzend
over en weder mompelde
Komaan, opening van 't geweervuur...
Jadat zal ik hun zeggen,... ja,... juist...
Kijk, donderbliksems 1... ik zou ze wel wat
Un programme des morceaux sera distri-
bué avant la séance.
t. s. v.
Wij zijn liefhebber van muziek, 't is waar;
maar geen liefhebber van kerkmuziek, want
wij kunnen de muffe kapeliucht niet verdra
gen. De eerw. Paters hebben vergeten den
ingangprijs van het concert te bepalen.
Maar wij kunnen toch die uitnoodigingen
niet aannemen, want we zijn er niet door
gevleid. Dat papen zich onder hen vermaken
en zonder ons. Daarom aarzelen wij niet te
verklaren, dat de 3 uitnoodigingen, waarvan
wij hier gesproken hebben, gemist waren
van adres.
Twee maten en twee gewichten.
Het Journal d' Ypres spot met het pro
gramma der kermisfeesten van Tuindag.
Maar beziet eens het programma der kermis
van Kortrijk, de tweede stad onzer provincie,
met 27000 inwoners, katholiek tot in 't merg
der beenderen. Dat is wel tien keeren ar
moediger dan te IJperen, en daarop zegt het
Journal niets alhoewel dat programma
openbaar voor iedereen te zien hangt. Ja
maar, onze overheid is liberaal en de Kor-
trijksche is klerikaal, en dat is de reden
waar het partijdig blad, alles bij de liberalen
afkeurt te IJperen, en de klerikalen, die de
zelfde faut begaan ,met vrede laat! O Loyala
Vuurwerk.
Het vuurwerk van verleden Zondag was
prachtig en is goed gelukt, niettegenstaande
de maneschijn; die de duisternis kwam weg
jagen. Iets waarmede de toeschouwers veel
pret hadden was minister Beernaert die Woe
ste op zijne rug droeg, terwijl deze het Staats-
wiel bewoog,
Een welgelukt stuk, voorwaar, zonder
achterdocht evenweleen olifant en daarbo
ven op een aap in menschekleeren. Die aap
draaide een rad tegen stroomhet was
België die achteruit sukkelt
363
id.
294
id.
169
id.
110
id.
28
id.
5
id.
1
id.
5.000 fr.
6.350 fr.
7.500 fr.
8.750 fr
3.750 tot
5.000 tot
6.250 tot
7.500 tot
8.750 tot 10.000 fr
10.000 tot 11.250 fr
12.000 fr.
die aan het hoofd
De onderwijzers in Engeland.
In de verslagen van den heer Matthew
Arnold over het openbaar onderwijs in En
geland lezen wij dat er in de scholen van
Engeland en van het land van Wales voor
4.998.718 kinderen plaats is dat is voor ruim
500,000 meer dan er werkelijk in de school
jaren zijn. Te Londen is er plaats voor
627.361 leerlingen; 573.947 zijn in de school
jaren en 447.108 volgen wezentlijk de lessen.
De armoede der ouders is veelal eene hinder
paal aan de strenge toepassing der school-
verplichting. Maar er is toch van jaar tot
jaar verbetering en vooruitgang. De heele
uitgaaf voor dat onderwijs beloopt tot vijf
en vijftig miljoenen.
Wat de jaarwedde der gediplomeerde on
derwijzers betreft, zij is gemiddeld ruim drie
duizend franks 's jaars.
Is dat verre boven die duizend armzalige
frankskens wachtgeld, die men onze wegge
jaagde onderwijzers als eene vernederende
aalmoes toewerpt?
Maar wat onze klerikalen misschien van
schaamte doen blozen en hunne veelschreeu-
werij over schoolverkwisting uitlokken zal,
dat is de jaarwedde, welke de stad Londen
aan hare onderwijzers toestaat.
kunnen laten wachtenbeleefdheid voor be
leefdheid. Allo! een goed gedacht!...
Wat hij voornemens was, weten wij niet,
maar wat wij weten is, dat hij toen in den
gang stappen hoorde, snel de deur uittrad,
langs welke zijne zuster verdwenen was
De majoor Stekel en Alfons Delm werden
eene minuut daarna door Fideel met veel
plecht binnengeleid.
Mijnheer de majoor, sprak stotterend
Fideel (hoewel het natuurlijker geweest ware
zonder gestotter te zeggen: stekelvarken)
mijnheer de perfesser Pyrrhus is wel juist
voor het oogenblik niet te huis...
Hein! hoe zegt ge? onderbrak de ma
joor. Waar is hij dan?...
Dat Heinliep Fideel als eene ontlossing
van vijftig Leidsche elementen door het lijf.
De eerste grol des brombeers, de eerste steek
van het stekelvarken sloeg Fideel reeds uit
zijn lood. De majoor zag er inderdaad sidde-
ringbarend uit. Zijn geweldig lange knevels
door 65winters vergrijsd,zijne twee dwarsse
kaaklidteekens uit Mexico meègebracht, zijn
rond bandietenhoedje, zijne korte poolsche
vest, zijne voetriemen en zijne bullepees
karwats droegen inderdaad weinig bij om
Fideels onverschrokkenheid jegens den
brombeer op hun graad te houden. Hij
stotterde
Maar hij zal binnen vijf minuten hier
zijn, mijnheer de majoor.
(Wordt voortgezet).
Te Londen waren er op 25 September
1885:
95 hoofdonderwijzers met eene jaarwedde
van 2.500 tot 3.750 fr.
id.
id.
id.
id.
id.
id.
id.
De hoofdonderwijzers,
staan der kindertuinen
47 ontvangen van 2.500 toi 3.750 franks.
161 id. id. 3.750 tot 5.000 franks.
107 id. id. 5.000 tot 6.250 franks.
24 id. id. 6.250 tot 7.500 franks.
Nooit is de jaarwedde van eenen hulpon
derwijzer hooger dan 5.000 franks.
Die cijfers zijn welprekend.
Te onzent zijn het de pastoors, de kanun
niken en andere alles verzwelgende zwarte
raven die de openbare besturen innemen,
zich die hooge jaarwedden toeëigenen en er
nog allerlei bestuurlijke tanden weten bij te
trekken.
De uitslag daarvan is dat Engeland snel,
zeker en gerust op de wegen van vooruit
gang en voorspoed voortwandelt, terwijl bij
ons de ellende en de onwetendheid ons lang
zamerhand in eenen toestand brengen, die
den burgeroorlog onvermijdelijk voor gevolg
hebben zal.
Leeren en Werken.
Vlaamsche Ster.
De kostelooze volksvertooning door de
Vlaamsche Ster gegeven, heeft veel bijval
gehad. Gelijk voorgaande jaren was dit punt
van het kermisprogramma eene der grootste
aantrekkelijkheden voor het volk. Ook was
de schouwburgzaal stampvol. De heeren too-
neelisten hebben zich wel uit den slag getrok
ken.
Stadsmuzeum.
Ons stadsmuzeum is met een nieuw ta
fereel verrijkt: De Burger en de Dood,
door Gustaaf Goppieters. Deze schilderij, die
het jaartal 1876 draagt, werd over een tien
tal jaren te Antwerpen ten toon gesteld. Gus
taaf Coppieters, onlangs te Brussel overleden,
was oud-leerling van Portaels en schilderde
in zijne ledige uren uit liefhebberij. In de
wereldtentoonstelling voor schoone kunsten,
in 1885 te Antwerpen gehouden, had hij ook
eene schilderij gezondenn° 87, getiteld Te
rugkeer van de Vischvangst.
Het doek, dat ons muzeuin geschonken
werd door Mevrouw Coppieters, in uitvoe
ring van den laatsten wil haars betreurden
echtgenoots, bevat vijf paneelen elk een af
zonderlijk tafereeltje voorstellende:
I. Een diklijvige burger zit voor eene wel
voorziene tafel, terwijl de Dood, een afzich
telijk wezen, met eene zeis in de hand, hem
nadert en den verbaasden man eenen zand-
looper of uurglas toont, hem doende verstaan
dat zijne laatste uur welhaast zal slaan.
II. De burger, die het leven nog niet moede
is, en het langste koordeke wil zoeken
tracht de Dood te overhalen om met hem
mede te eten en doet hem den geur van het
versch gebraden kieken, dat op tafel staat,
opsnuiven.
III. Pietje de Dood heeft zich laten over-
klappen en zet zich ter tafel bij. Terwijl hij
lustig de volle bekers ledigt, draait den Bur
ger den zandlooper om tijd te winnen.
IV. Pietje is zoo zat dat hij op zijne beenen
alleen niet recht houdt en op s' Burgers
schouder leunt. Terwijl hij de overige flesch
rondzwaait ontneemt de Burger hem zijnen
hoed en zeis.
V. De Dood verlaat waggelend de burger-
woon, steeds de overgeblevene flesch opste
kend, terwijl de Burger, kalm zijn pijpje
rookend en de zeis behoudend, van den dor
pel zijns huizes, Pietje's zwarte schim la
chend nakijkt.
Het geheel is oorspronkelijk opgevat en
geniet bij de bezoekers van het muzeum veel
bij val,vooral omdat de schilder Pietje de Dood
in dë kleedij onzer IJpersche lijkbidders of
krijsChers gestoken heeft. Teekening en
ii mev
"En hij is met zijn botten in 't water gevallen." enz.
EGLISE
DES
PÈRES CARMES
A YPRES.
Wat is, vroeg m'een knaapje,
Het middel, mijnheer, om in 't leven,
In braafheid te handlen, te werken, te streven?
Hoe wordt men door ieder geacht en bemind?
Door leerendat wordt men vóórzeker, mijn kind!
Door leeren, mijn jongen
Kent 't menschdom zijn rechten en plichten,
Men eischt ze door leeren, en men leert ze verrichten,
Door leeren verdrijft men én rampspoed én nood,
Het maakt ons in aanzien verheven en groot
Wat is, vroeg m'een jongling,
Het middel om eerlijk door 't leven,
Zoo blij als de vogel door 't luchtruim, te zweven?
Ik ken er slechts één, maar 't is treffend en sterk
't Is stichtend, 't is heilzaam, genotvol: het Werk!
Door werken, 6 jongeling,
Ivan iedere mensch zich verheffen,
Men leert er zijn waarde als mensch door beseffen,
Het werk is de steun en de troost van het volk.
Van geest en van kunst is 't de heerlijkste tolkl
V.V. D.W.
