VAN IJPBREN EN HET ARRONDISSEMENT. Politiek, Nieuws-, Handels- en Annoncenblad. Tweede Jaar. Zaterdag 2" Juli 1887. Nummer 27. De klerikale winkel of papenhaiidel. Wat staat er na onmiddellijk te doen Abonnementsprijs voorop betaalbaar: 3 fr. por jaar voor de stad. 3 fr. 50 voor den buiten. Per 6 maanden: 1 fr. 75. Annoncen: 15 cent. per drukregel. Rechter lijke eerherstellingen: 1 fr. per regel. Akkoord per jaar of per maand. 10 centiemen per nummer. Afzonderlijke nummers voor artikels, enz. 8 fr. per 100.Alle berichten van verknopingen of andere bekendmakingen ten bureele dezer gedrukt worden eens gratis ingelijfd. De annoncen voor België,-ter uitzondering der beide Vlaanderen, alsmede die voor het buitenland worden ontvangen door den Office de Publicité, Magdalenastraat, Bcv>sbl. -Men wordt verzocht/ allo hoegenaamde artikels uiterlijk tegen Vrijdag middag vrij en onderteekend toe te zenden. Artikelen ongeteekend ofpersonnalïteifeii bevattende worden niet opgenomen. f Vervolg). Eene reusachtige geldafpersing bestaat ook in het heilig verklaren van afgestorvene lieden. Wanneer deze hun pijpje uitkloppen, zijn zij dood gelijk een ander; maar het ge beurt wel eens later, dat de Paus die afge storvene lieden heilig verklaart in eene canonisatie. Daar krijgt de doode, indien hij zijn proces wint, den titel van eerwaarde, zalige of heilige, zoodat wij schier mogen besluiten dat de geestelijke familieorders in den hemel ook bestaan. De heiligverklaring- geschiedt, zegden wij, ten guvolge van een proces. Daarin komen rechters voor in den persoon eeniger theologanten, de advokaat van den aanvrager en de advokaat des dui vels. Onnoodig te zeggen, dat deze laatste verplicht is den postulant zoo zwart te ma ken als een pot, om hem aldus te beletten het eeuwig Rijk binnen te stappen. Indien 's duivelsadvokaat wint, is 't zeker kermis in de helle? zoo denken wij het. Maar is de aanvrager integendeel een per soon, wiens leven stichtend was en wiens deugden en godsvrucht prijsbaar waren, dan wordt de canonisatie uitgeproken, dat is eene plechtige verklaring des Pauzen, toela tende dat den naam van zoo'n persoon, X, bij voorbeeld, in de canons of lijst der hei ligen geschreven worde. 't Is dus God niet meer, die verklaart dat gij heilig of verdoemd zijt, 't is de Paus? En veronderstel eens, dat een afgestorven mensch voor duizend jaar naar 't Vagevuur gezonden worde, en dat de Paus hem 10 jaar na zijne dood heilig verklare.wiemoeter hier duim leggen: God of de Paus? Blijft dat zietlje nog in 't vagevuur, volgens Gods recht vaardigheid? Of zijn de 990 overblijvende jaren kwijt gescholden, door het feit der canonisatie? Wij meenen te moeten herin neren dat de Paus zich nooit bedriegen kan in zaken van geloof, want hij is onfaalbaar Zoo een pruilerijtje tusschen God den Vader en den Paus, wanneer ze over hoop liggen, nopens eene heiligverklaring, moet waarlijk prettig zijn En wanneer de Paus een grillig mensch is dingen die mogelijk zijn, als hij de jicht heeft of pijn in zijn eksteroogen dan kan hij Jan en Alleman heilig verklaren, om zijne bitsigheid te koelen of zijn ongemak te vergeten Hemelsche deugd, wat een winkel, wai een bazaar Ziet ge van hier, aandachtige lezer, hoe de rijke godvruchtige famieljon er aan houden, een hunner afgestorvene famieljeleden te doen heilig verklaren, en voor die grootsche zaak niet nauw kijken en duizenden betalen? Verstaat gij wel, hoe steeds de kosten grooter en hooger beloopen, naarmate liet proces langer duurt en de zittingen talrijker wor den Beeldt ge u in, hoe een slimme paus,die de waarde des- gelds kent, (en Jat kennen al de papen) met zoo'n middelije aan geld geraken kan? En zeggen dat die reusachtige geldkloppe- rij al eeuwen en eeuw duurt; want liet feit is hier veel ouder dan liet woord, en dit komt voor de eerste maal in de pauzelijke bul van Johannes XV, in 9931! Voortijds mochten de bisschoppen heiligen maken of canoniseer enelk in de weder- zijdsche uitgestrektheid hunner bisdommen; maar sedert 1172 is de heiligverklaring het monopolium geworden van den roomschen paus, qui ïexerce avec de grandes et utiles lenteurs, après un mür et minu- tieux examen, en prenant, en un mot des précautions immaginables Hoe vindt ge die karotetrekkers? 't Moet wel zijn dat de Paus canoniseert als hij goeste krijgt of als het in zijn gedacht komt, want 1). Hinard vertelt dat Paus Pius VII, bij zijne kroning aan den Keizer voor stelde, zekeren Bonaventura Bonoparte, die ergens in een afgelegen klooster overleden was, heilig te verklaren Ik vraag mij zeiven af: Was Bonaventura Bonaparte al rijp voor den liemel? Want de man was daarom nog niei onder de geluk zaligen omdat Pius VII het voorstelde; immers keizer Napoleon had gemakkelijk, in een oogenblik van slechtgemutstheid, kunnen antwoorden, dat zijnen homonym Bonaventura nog wel een beetje kon wach ten. Onder de heiligverklaringen die veel ge rucht maakten en ook veel geld kostten, noemen wij die der gebroeders Karolus en Fi-ederik Borromeus, maar vooral de cano nisatie van den eerwaarden Benoot-Josef Labre 1 Het walgt me van dien rekel te spreken, maar ik doe het om der waarheid wille. Die heilige vuilaard liep op den aardbol van 1783 tot 1859. Toen zijne heiligverkla ring op touw stond, gaf Napoleon III, door een dekreet van 1861, tien duizend franks om de kosten der canonisatie te dekken. In 1873 werd Labre een definitieve heilige. Nieuwsgierige menschen kunnen daarom trent meer inlichtingen vinden in het boek: Vie admirable du bienheureux pélerin et mendiant Benoit-Joseph Labre. Paris 1875. Aubineau van den ultramontaanschen Univers had voor dit werkje zijne beste pen versneden. De welriekende Labre woonde te Amette, bij Atrecht. Hij kastijdde zich liet lichaam, droeg kousen die tot aan den gordel kwamen en eenen ouden versleten hoed, omdat God het alzoo wilde Het was een walgelijk persoonaadje, die eenen groeten stank verspreidde; het zicht alleen van den vuilaard verwekte braaklust. Hij wilde zich nooit wasschun, noch van hemd noch neusdoek veranderen. Luizen en vlooien verschooning, lezer! krioelden op hem; Cacezani heeft zc bij geheele troepen gezien op zijn baard en kleederen. Wanneer men hem vroeg dit ongedierte te verwijderen, om de andere penitenten, die in denzelfden biechtstoel gingen biechten, niet afkeerig te maken, bezag Labre zijne zespoolige kalan ten met vaderlijke teederheid en antwoordde met aandoenlijke eenvoudigheid: Ce n'est pas facile. Tusschen den heiligen vuillap en zijne kweekelingen bestond er eene ware aan trekkingskracht, en wanneer een grillige langpooter goesting kreeg teverhuizen, greep Labre hem bedaard terug cn stak hem weer in zijne mouw Bij de heiligverklaring van dien vuilen kerel was het een waar feestMgr. Legnette noemde hem eene bloem van heiligheid, die tot in Rome, den geur zijner deugden liet verspreiden. Na zijne dood bekwam de abt Melis eene der sloffen van den afgestorvene, qui lui parut exhaler une o leur suave De vooringenomenheid van zekere lieden ging zoover voor den smerigen rekel, dat de erfgenamen geen voldoende aantal voorwer pen van Labre bezaten, om ze als herinne ring ot souvenir aan zijne bewonderaars te schenken. Het bevreemdt mij zeer, in ons stedelijk muzeum geen opgevulde insekten te ontwa ren, die binst hun leven op Labre's propriéteit huis hielden 't Ware wenschelijk dat deze leemte aangevuld wierde Indien er wat lang over deze bijzonderhe den gesproken werd, is bet om te bewijzen dat de Paus, wanneer hij eene aanvraag tot heiligverklaring ontvangt, weinig rekening iioudt van den Postulant. Als er maar klui ten bij zijn om de proceskosten te betalen, is 't al wat er gevergd wordtvan de ver ontwaardiging der oudere heiligen, die tegen het bijzijn van zulken kollega in 't Paradijs protesteeren, lioudt hij geene rekening, en van de spotternij der stervelingen evenmin. Geld, altijd geld X. De vooruitstrevende liberalen hebben in hun Congres eene reeks artikelen aanvaard, welke in het nieuw programma van het libe ralisme zullen ingeschreven worden en wel ke, niettegenstaande sommige onuitlegbare tegenkantingen, eindelijk algemeen zullen worden aangenomen, omdat het hatelijke priester-bestuur er de dringende noodzakelijk heid van doet begrijpen. Het Congres heeft, men moet het bekennen, belangrijke beslis singen genomen, van welker ver wezen tlij- lting de lotsbestemming afhangt onzer duur baarste ontwerpende uitbreiding van liet stemrecht aan allen burger die kan lezen en schrijven; het uitsluitelijk wereldlijk onder wijs; de afschaffing van al de voorrechten toegestaan aan de bedienaars der eeredien- sten; het afschaffen der slichting van missen, welke slechts een bedekt middel is om de kapitalen machtig te worden, welke zoo uit den handel worden getrokken en alleen die nen ter ondersteuning van eene geheime en bestendige samenzwering tegen de heden- daagsche maatschappij; liet intoomen van de schrikwekkende en gevaarlijke ontwikkeling- der kloosterlijke doode hand; de herziening en aanvulling der wetten betrekkelijk do regeling van de werkverhuring, en de ver antwoordelijkheid der meesters in rampge- vallen; de verordening van liet werk dei- kinderen in de mijnen,werkhuizen en fabrie ken; de inrichting eener hulpkas ten vuor- deele van de zieke, oude of gebrekkelijke werklieden. Al deze maatregelen, die voortaan de grondwet zullen uitmaken van het liberalis me, zijn gestemd en toegejuicht geweest dooi de afgevaardigden op het Congres te Brussel; doch, men vergete niet dat het niet genoeg is eenen maatregel te stemmen opdat deze de kracht eener wel bezitte. Het tijdstip van uitvoering gaat dus begin nen; dit zal voorzeker eene niet gemakkelijke taak zijn; echter zullen al degenen die tot het goed gelukken van het congres hebben bijge dragen, hun werk niet onvoltooid willen laten; wij zijn overtuigd dat zij nogmaals de eeis.eti al liunne krachten zullen inspan nen om het voorgestelde doel te bereiken. De groote zaak bestaat nu in propaganda te maken. Bij het sluiten der laatste zitting, zegde de heer Janson aan de leden der verga dering Wij hopen dat onze werkzaamheden eenen heilvollen invloed zullen hebben. Ik vertrouw het programma, welk gij hebt aanvaardaan uwe rechtschapenheid en aan uw politiek eergevoel. En al de aanwezigen hebben eenparig met een krachtig geroep van ja! ja! die levendige woorden beantwoord. Welnu, het mag niet kunnen gezegd wor den dat zulke plechtige belofte maar eene ijdele vertooning was; onze afgevaardigden hebben recht op al onze erkentelijkheid, zij hebben het bewijs gegeven van hunnen goe den wil, en daarom ook sturen wij hun onze beste lof- en dankbetuigingen toe. Wij vragen hun thans maar eene zaak meer, te weten, dat zij gelieven het werk, waaraan zij hunne toewijding gegeven heb ben, ten goeden einde brengen dat zij, zoo ver mogelijk, en elk in den kring zijner betrekkingen, het programma verspreiden, tot welks ontstaan zij zoo moedig hebben medegeholpen; dat zij onbevreesd werken om liet overal te doen zegenpralenals men iets wil, moet men het geheel willen. Ten gevolge huns maatschappelijken stands en ook door hunne enkele hoedanigheid van afgevaardigden, genieten allen een zeker gezag; dat zij hetzelve ten nutte maken om in alle omstandigheden de genomen besluiten bij de werklieden en bij de burgerij in 't algemeen te verklaren, uit te leggen en om deze in hunne gevoelens te doen deelen; dat zij de vreesachtigen en de weifelaars moed in spreken en overtuigen van de noodzakelijk heid deze maatschappelijke en staatkundige hervormingen te verwezentlijken; dit alles is hun een plicht aan welken zij niet zullen willen ontbreken. Dat degenen onder de congresleden, die, in hunne hoedanigheid van advokaat, met gemak en in eene overtuigingsvolle taal hunne gedachten in het openbaar weten te uiten, alle gelegenheden te baat nemen om de wederspannigsten zeiven in hunne denk wijze te doen treden. Vooral mogen zij niet wachten hunne zen ding te beginnen tot dat het de liberale associatie belieft hare leden bijeen te roepen, want derwijze zouden zij voorzeker nog een geruimen tijd laten voorbij gaan; het ware geraadzaam dat zij zeiven en zonder verde ren uitstel vergaderingen beriepen, in welke zij het nut en de waarde zouden ontwikkelen van de genomen besluiten. Dat zij de andersdenkenden op eene hoffe lijke en grondige bespreking uitnoodigen, in welke zij zich niet zullen beperken bij eenige onbepaalde antwoorden of schijnbare weer leggingen, maar in welke zij stout en vast den strijd zullen aanvangen en geen duim van den grond zullen afstaan welken zij be loofd hebben te verdedigen. In een woord, dat zij niet ophouden te werken zoolang eene beslissende zegepraal hunne aanhoudende pogingen niet bekroond hebbe; dan en dan alleen zullen zij zich mo gen beroemen hun woord gehouden te heb ben. Het doel dat wij moeten betrachten is htt getal onzer aanklevers te doen aangroeien, en dit is niet enkel het werk onzer afge vaardigden, maar alle vooruitstrevende libe ralen, zonder uitneming moeten daartoe het hunne bijdragen. HET7 WEEK B L AD

HISTORISCHE KRANTEN

Het weekblad van Ijperen (1886-1906) | 1887 | | pagina 1