VAN IJPEREN EN HET ARRONDISSEMENT.
Politiek, Nieuws-, Handels- en Annoncenblad.
DE PRINSES MARIA.
Vierde jaar.
Zaterdag 11" Mei 1889.
Nummer 19.
De waarheid!
Kieskronijk.
Razende honden.
Naar Transvaal.
Abonnementsprijs voorop betaalbaars 3 fr. per jaar voor de stad. 3 fr. 50 voor den buiten. Per 6 maanden: 1 fr. 75. Annoncen: 15 cent. per drukregel. Rechter-
l"ke eerherstellingen: 1 fr. per regel. Akkoord per jaar of per maand. 10 centismen per nummer. Afzonderlijke nummers voor artikels, enz. 8 fr. per 100. Alle
berichten van verknopingen of andere bekendmakingen ten bureele dezer gedrukt worden eens gratis ingelijfd. De annoncen voor België, ter uitzondering der beide Vlaanderen, alsmede
die roor het buitenland worden ontvangen door den Office de Publicité, Magdalenastraat, Brussel. Men wordt verzocht alle hoegenaamde artikels uiterlijk tegen Vrijdag middag vrij en
underteekend toe te zenden. Artikelen ongeteekend of personnaliteiten bevattende worden niet opgenomen.
IJperen, 25 April 1889.
Mijnheer de Uitgever,
Over eenige dagen las ik in een Brusselsch
K-K. dagblad de volgende lijnen die mij
bijzonder diep troffen.
Aan L. C. van Oostende. Het han
delshuis dat gij bedoelt is liberaal;
talrijke katholieke huizen in dien
aard bestaan. Bijzondere inlichtin
gen volgen per brief.
Voor wie lezen kan, raadt men hier den
klerikalen Oostendenaar L. C. aan, liever
met een katholiek handelhuis affaires te
doen dan met een liberaal.
Die lijnen, ik herhaal het, M. de Uitgever,
troffen mij diep en onwillekeurig peisde ik
op IJperen. Ik dacht op het verschil dat
bestaat tusschen de handelwijze der libe
ralen en die der klerikalen hier ter stede.
Misschien zal het wel niet ongepast zijn
hier die beide manieren van handelen wat
van naderbij te beschouwen, en er eenige
gedragregels uit af te leiden voor onze
IJpersche vrienden.
Een klerikaal, M. de Uitgever, zorgt
enkel en alleen voor klerikalenis hij bur
ger, dan haalt hij niets voor het menagie,
voor kleeren, of gelijk welke noodigheden bij
eenen liberaal; hij gunt eenen politieken
vijand zelfs geen spoog waterhet minste
werkje dat bij hem verricht moet worden,
geschiedt door volbloed klerikalenin één
woord, een klerikaal zorgt voor zijne poli
tieke vrienden. Alles voor de vriendjes! is
zijne leuze.
Niemand zal betwisten hetgeen wij hier
vooruitzettenduizenden voorbeelden bewij
zen het hier in onze goede stad IJperen
zelve.
En een liberaal, hoe handelt hij
Wel, de liberaal en vooral de leiders
(10* Vervolg.)
Dezen, die naderden, waren La Brosse en
een jonge ridder, in eenen donkeren mantel
gehuld, en die niemand anders bleek te zijn
dan prins Lodewijk, de Dolfijn. Achterdoch
tig zag hij om zich heen, want hij vreesde
dat iemand zijne tegenwoordigheid hier
mocht bemerken.
Gij verzekert mij, dat niemand mijne
aanwezigheid hier vermoedt? vroeg hij aan
La Brosse.
Niemand, Hoogheid! bevestigde deze.
Trouwens, wie zou?... Ik zelf heb nog niet
kunnen begrijpen waarom uwe Hoogheid
ons gisteren en heden avond nog, dit onver
wacht en heimelijk bezoek....
Genoeg! 't Is welbesloot de prins en
wandelde sprakeloos verder.
Gij ziet er heden treurig uit, mijn prins,
hernam de barbier-heelmeester; deert u iets?
Ja, La Brosse, antwoordde Lodewijk-,
ik wenschte dat ik Parijs niet verlaten had.
Ik zal hem uithooren dacht de oude.
wederom die hartkloppingen die indertijd
uwe Hoogheid zooveel last veroorzaakten
vroeg hij met geveinsde belangstelling.
Neen, -dezelfde krankheid is het niet,
maar zij zetelt op dezelfde plaats.
der liberale partij is onverschillig aan
alles; hij koopt zijne winkelwaren bij libe
ralen en bij klerikalen, en als wij het wel
nagaan, nog soms liefst bij politieke vijan
den.
Zijn kleermaker is een schijnheilige kleri
kaal op wiens stem hij zeker niet rekenen
moet.
Zijn slachter is een klerikaal, kwansuis
omdat hij sedert jaren en jaren bij hem zijn
vleesch haalt en hij niet gaarne verandert...
Maar handelt een klerikaal ook zoo?
Zijn juwelier is een klerikaal
Zijn schoenmaker nog, zijn hoedenmaker
nog!
Heeft een liberaal den voorgevel van zijn
huis te schilderen, dan kan men op de
sporten van de ladders den naam van een
klerikalen kiesdraver lezen
Heeft een liberaal handelhuis een commis
of bediende noodig, dan neemt het bij voor
keur alweer een klerikaal, en denkt niet
eens op de gevaren van zulke handelwijze.
Enz., enz.
Zoo is het in alles
Wij herhalen het, zoo handelen de kleri
kalen niet; zij zorgen voor hun volk, en
daarin ligt het geheim van hunne macht.
De kleine neringdoeners van allen aard
weten dat zij, wanneer zij klerikaal zijn,
door de klerikalen ondersteund worden.
En zij zien dagelijks dat, wanneer zij zich
zelfs openlijk liberaal toonen, zij toch door
de liberalen niet worden ondersteund.
En wat gebeurt er?
Ze worden onverschillig, ze durven hunne
politieke grondbeginsels niet openlijk meer
verdedigen en na eenigen tijd wordt hunne
onverschilligheid zoo groot dat ze niet eens
meer gaan stemmen, in afwachting dat ze
volop klerikaal worden.
Zoo gaat het
En aan wie de schuld
Zou hij verliefd zijn? vroeg La Brosse
zich af. Ik zou plichtig zijn, mijn prins,
vleide hij, indien ik verder durfde aandrin
gen om te weten welke hemelblauwe oogen
in Parijs hunne blikken zoo diep hebben
kunnen doen doorstralen.
Gij doet mij lachen, La Brosse; de schit
terendste freulen van Parijs schijnen deernen
bij de edele maagden van 't lieflijk Braband.
Zoo, zoo wederwoordde schertsend de
hoveling. De lofspraak uwer Hoogheid zal ze
doen blozen van geluk, de bloemen van dit
Het antwoord is onnoodig
Daarom, liberalen, ondersteunt uwe vrien
den; breekt af en voor goed met al die goed
zakkigheid; tracht uwe vrouwen te bewegen
en desnoods dwingt ze van bij liberalen alle
noodigheden aan te koopen en ge zult zien,
de toekomst is aan ons
IJperen's burgerij is liberaal tot in het
merg der beeaen, maar.... ze vraagt dat de
leiders der vrijzinnige partij het goede voor
beeld geven.
En dat is haar recht
Wij besluiten dus
Liberalen, ondersteunt uwe vrien
den!
Geen cent meer verteert bij een
klerikaal
Volgt onder dit opzicht het voorbeeld der
klerikalen na, en ons de macht, ons de
zegepraal
Een vrije burger.
De liberale kandidaat J. Berger, werd
verleden zondag tot gemeenteraadslid van
Jemappe gekozen.
Te Couthuin werd Rondia, liberaal, ins
gelijks gekozen als gemeenteraadslid.
Doch de schoonste zegepraal der liberalen
werd te Doornijk behaald. De liberale kan
didaat werd met eene meerderheid van 300
stemmen gekozen als senateur. Van Lerber-
ghe neemt de plaats in van eene kaloot, de
zegepraal is dus te schooner
't Is den tijd dat de honden razend worden
en die verschrikkelijke ziekte door bijten
aan den mensch overzetten. Te Schaffen, bij
Diest, zijn drie menschen name Gybels,
Bresselaars en Sammen aan die ziekte over-
mismoed.
Maar waarlijk, mijn prins, drong weer
La Brosse aan, gij zijt wat onpasselijk.
Ik moet hem van hier weren, dacht hij,
zienlijk beducht, of al mijne plannen vallen
in duigen.
Niemand zal mij er van afbrengen,
sprak hij weer; alles toont mij aan, dat uwe
Hoogheid ziek is. Dat nachtelijk reizen, dat...
Ik loop terstond den heelmeester verwitti
gen, indien...
De Dolfin schrikte op en hield hem tegen.
leden en alle drie hadden gaan dienen naar
Sint-Hubert. Sedert eenige jaren heeft Pas
teur van Parijs het middel gevonden om den
mensch van de razernij te genezen. Maar
ongelukkiglijk weten vele menschen dat niet
en de priesters, uit geldzucht en ikzucht
aangedreven, recommandeeren altijd Sint-
Hubert en spreken van Pasteur niet, en
nochtans het geldt menschenlevensHadden
Gybels, Bresselaers en Sammen zich van
Pasteur laten meesteren, zij leefden nog
Laat ons dus, in het belang des volks,
overal voor raad geven aan de menschen die
door razende honden gebeten zijn, zonder
uitstel naar Parijs te gaan
Hoe mag het toch komen dat ongelukkige
Vlamingen zoo naar Argentina verhuizen, en
niet naar Transvaal? In Argentina spreekt
men niets dan Spaansch, en is veel teleur
stelling; in Transvaal is alles Vlaamsch, oud
Hollandsch en welvaart overal.
Hoort wat men schrijft uit de hoofdstad
Pretoria
Vlamingen, Nederlanders, die een hand-
werk verstaan of bekwaamheid bezitten
op administratief, bouwkundig of land-
bouwkundig gebied; onderwijzers en in het
algemeen alle bekioame oppassende per-
- sonen kunnen zeker zijn in de Zuid-
Afrikaansche republiek eene flinke positie
-> te verwerven, daar het gebrek aan arbeids-
krachten in Transvaal zoo groot is, dat de
loonen tot 18 A 24 gulden per dag
gestegen zijn, terwijl men er voor 100
gulden per maand rijk kan leven.
Die brief is dezer dagen toegekomen.
Waarom geeft de belgische Staatsregeering
geene inlichtingen, geenen raad over Trans
vaal? Hebben wij ginder consuls, wat doen
die dan? Hebben wij er geene, waarom zendt
men er geene heen Want daar is de toe-
begrijpt gij?... Nu,'t is wel, nu kan ik te-
rugkeeren naar rnijn kamp. Vaarwel, La
Brosse! Vergeet niet dat mijn bezoek geheim
moet blijven zelfs voor mijn vader..
Ja, vooral voor den koning, dacht de
sluwe hoveling.
Morgen, ging de Dolfijn voort, blijfik
niet langer in dat verwenschte kamp. Ik ga
den hertog te gemoet en ben met hem waar
schijnlijk overmorgen reeds terug. Nu, vaar
wel
Vaarwel, mijn prins, uw neederige en
land.
Jammer maar, hernam, na eene korte
poos, met een onderdrukten zucht de Dolfijn;
jammer genoeg dat de schoonste onder die
bloemen meestal door uitgeputte en ontze
nuwde handen worden geplukt.
La Brosse had volkomen begrepen. Als
alle zuchtende minnaars, kon prins Lodewijk
zijn geheim in zijn hart moeilijk gevangen
houden en sprak, in zijn vertrouwen, on
voorzichtige woorden. Doch de heelmeester
hield zich alsof hij niets verstaan kon en
vervolgde op denzelfden lichten toon
Verschoon mij, zoo ik niet gansch uw
gevoelen deel, mijn prins. Ik zag gisteren in
Brussel dat al de mooie meisjes niet in het
oudemannenhuis hare minnaars gekozen
hadden. De knapen zagen er gespierd uit om
eenen os met een vuistslag te vellen.
De Dolfijn maakte een gebaar van onwil en
Wat valt u in, dwaas? sprak hij ge
stoord. Niemand mag weten dat ik.... Neen,
zeg ik u, er scheelt mij niets, ik ben gezond.
Uwe Hoogheid wordt door zijn jong en
krachtig gestel bedrogen; ik verzeker u dat
uwe Hoogheid ziek is. De heelmeester....
Wederom wilde hij zich verwijderen. Doch
de prins duwde hem op de rustbank neder.
Wilt gij wel gehoorzamen, dolleman!
gebood hij. Kom, luister wel toe, La Brosse,
en zeg mij... Die vraag doe ik aan u en aan u
alléén, verstaat gij? Behelst dat paviljoen
daar niet de vertrekken der prinses, mijne
toekomende schoonmoeder?
La Brosse hield zich heel verwonderd en
onnoozel.
Der prinses Maria? stamelde hij. Inder
daad, prins. Maar, die vraag...
Ik dank u. Het is alles wat ik weten
wilde, Eene onverzaadbare nieuwsgierigheid,
getrouwe dienaarvleide hij en zag den Dol
fijn na, die in de duisternis verdween.
Ik moet hem ten spoedigste van hier
verwijderen, grommelde hij tusschen de tan
den, anders valt heel mijn heerlijk plan in
duigen. Wie weet, die verliefde losbol is
bekwaam onvoorzichtigheden te begaan, zijn
vader de oogen te openen, en dan ware alle
kans verkeken. Later kan ik zijne dolle drift
tot het gelukken mijner onderneming ge
bruiken, doch nu moet ik beginnen hem van
hier te verwijderen.... Komaan, hoe verzon
nen? Wat aangevangen
En hoofdschuddend, in gepeinzen verzon
ken, richtte hij zich naar het kleine pavil
joen, dat op s hertogen bevel te zijner
beschikking was gesteld geworden.
(Wordt voortgezet.)
HET WEEKBLAD