VAN IJPEREN EN HET ARRONDISSEMENT. Politiek, Nieuws-, Handels- en Annoncenblad. DE PRINSES MARIA. Vierde jaar. Zaterdag 11" Mei 1889. Nummer 19. De waarheid! Kieskronijk. Razende honden. Naar Transvaal. Abonnementsprijs voorop betaalbaars 3 fr. per jaar voor de stad. 3 fr. 50 voor den buiten. Per 6 maanden: 1 fr. 75. Annoncen: 15 cent. per drukregel. Rechter- l"ke eerherstellingen: 1 fr. per regel. Akkoord per jaar of per maand. 10 centismen per nummer. Afzonderlijke nummers voor artikels, enz. 8 fr. per 100. Alle berichten van verknopingen of andere bekendmakingen ten bureele dezer gedrukt worden eens gratis ingelijfd. De annoncen voor België, ter uitzondering der beide Vlaanderen, alsmede die roor het buitenland worden ontvangen door den Office de Publicité, Magdalenastraat, Brussel. Men wordt verzocht alle hoegenaamde artikels uiterlijk tegen Vrijdag middag vrij en underteekend toe te zenden. Artikelen ongeteekend of personnaliteiten bevattende worden niet opgenomen. IJperen, 25 April 1889. Mijnheer de Uitgever, Over eenige dagen las ik in een Brusselsch K-K. dagblad de volgende lijnen die mij bijzonder diep troffen. Aan L. C. van Oostende. Het han delshuis dat gij bedoelt is liberaal; talrijke katholieke huizen in dien aard bestaan. Bijzondere inlichtin gen volgen per brief. Voor wie lezen kan, raadt men hier den klerikalen Oostendenaar L. C. aan, liever met een katholiek handelhuis affaires te doen dan met een liberaal. Die lijnen, ik herhaal het, M. de Uitgever, troffen mij diep en onwillekeurig peisde ik op IJperen. Ik dacht op het verschil dat bestaat tusschen de handelwijze der libe ralen en die der klerikalen hier ter stede. Misschien zal het wel niet ongepast zijn hier die beide manieren van handelen wat van naderbij te beschouwen, en er eenige gedragregels uit af te leiden voor onze IJpersche vrienden. Een klerikaal, M. de Uitgever, zorgt enkel en alleen voor klerikalenis hij bur ger, dan haalt hij niets voor het menagie, voor kleeren, of gelijk welke noodigheden bij eenen liberaal; hij gunt eenen politieken vijand zelfs geen spoog waterhet minste werkje dat bij hem verricht moet worden, geschiedt door volbloed klerikalenin één woord, een klerikaal zorgt voor zijne poli tieke vrienden. Alles voor de vriendjes! is zijne leuze. Niemand zal betwisten hetgeen wij hier vooruitzettenduizenden voorbeelden bewij zen het hier in onze goede stad IJperen zelve. En een liberaal, hoe handelt hij Wel, de liberaal en vooral de leiders (10* Vervolg.) Dezen, die naderden, waren La Brosse en een jonge ridder, in eenen donkeren mantel gehuld, en die niemand anders bleek te zijn dan prins Lodewijk, de Dolfijn. Achterdoch tig zag hij om zich heen, want hij vreesde dat iemand zijne tegenwoordigheid hier mocht bemerken. Gij verzekert mij, dat niemand mijne aanwezigheid hier vermoedt? vroeg hij aan La Brosse. Niemand, Hoogheid! bevestigde deze. Trouwens, wie zou?... Ik zelf heb nog niet kunnen begrijpen waarom uwe Hoogheid ons gisteren en heden avond nog, dit onver wacht en heimelijk bezoek.... Genoeg! 't Is welbesloot de prins en wandelde sprakeloos verder. Gij ziet er heden treurig uit, mijn prins, hernam de barbier-heelmeester; deert u iets? Ja, La Brosse, antwoordde Lodewijk-, ik wenschte dat ik Parijs niet verlaten had. Ik zal hem uithooren dacht de oude. wederom die hartkloppingen die indertijd uwe Hoogheid zooveel last veroorzaakten vroeg hij met geveinsde belangstelling. Neen, -dezelfde krankheid is het niet, maar zij zetelt op dezelfde plaats. der liberale partij is onverschillig aan alles; hij koopt zijne winkelwaren bij libe ralen en bij klerikalen, en als wij het wel nagaan, nog soms liefst bij politieke vijan den. Zijn kleermaker is een schijnheilige kleri kaal op wiens stem hij zeker niet rekenen moet. Zijn slachter is een klerikaal, kwansuis omdat hij sedert jaren en jaren bij hem zijn vleesch haalt en hij niet gaarne verandert... Maar handelt een klerikaal ook zoo? Zijn juwelier is een klerikaal Zijn schoenmaker nog, zijn hoedenmaker nog! Heeft een liberaal den voorgevel van zijn huis te schilderen, dan kan men op de sporten van de ladders den naam van een klerikalen kiesdraver lezen Heeft een liberaal handelhuis een commis of bediende noodig, dan neemt het bij voor keur alweer een klerikaal, en denkt niet eens op de gevaren van zulke handelwijze. Enz., enz. Zoo is het in alles Wij herhalen het, zoo handelen de kleri kalen niet; zij zorgen voor hun volk, en daarin ligt het geheim van hunne macht. De kleine neringdoeners van allen aard weten dat zij, wanneer zij klerikaal zijn, door de klerikalen ondersteund worden. En zij zien dagelijks dat, wanneer zij zich zelfs openlijk liberaal toonen, zij toch door de liberalen niet worden ondersteund. En wat gebeurt er? Ze worden onverschillig, ze durven hunne politieke grondbeginsels niet openlijk meer verdedigen en na eenigen tijd wordt hunne onverschilligheid zoo groot dat ze niet eens meer gaan stemmen, in afwachting dat ze volop klerikaal worden. Zoo gaat het En aan wie de schuld Zou hij verliefd zijn? vroeg La Brosse zich af. Ik zou plichtig zijn, mijn prins, vleide hij, indien ik verder durfde aandrin gen om te weten welke hemelblauwe oogen in Parijs hunne blikken zoo diep hebben kunnen doen doorstralen. Gij doet mij lachen, La Brosse; de schit terendste freulen van Parijs schijnen deernen bij de edele maagden van 't lieflijk Braband. Zoo, zoo wederwoordde schertsend de hoveling. De lofspraak uwer Hoogheid zal ze doen blozen van geluk, de bloemen van dit Het antwoord is onnoodig Daarom, liberalen, ondersteunt uwe vrien den; breekt af en voor goed met al die goed zakkigheid; tracht uwe vrouwen te bewegen en desnoods dwingt ze van bij liberalen alle noodigheden aan te koopen en ge zult zien, de toekomst is aan ons IJperen's burgerij is liberaal tot in het merg der beeaen, maar.... ze vraagt dat de leiders der vrijzinnige partij het goede voor beeld geven. En dat is haar recht Wij besluiten dus Liberalen, ondersteunt uwe vrien den! Geen cent meer verteert bij een klerikaal Volgt onder dit opzicht het voorbeeld der klerikalen na, en ons de macht, ons de zegepraal Een vrije burger. De liberale kandidaat J. Berger, werd verleden zondag tot gemeenteraadslid van Jemappe gekozen. Te Couthuin werd Rondia, liberaal, ins gelijks gekozen als gemeenteraadslid. Doch de schoonste zegepraal der liberalen werd te Doornijk behaald. De liberale kan didaat werd met eene meerderheid van 300 stemmen gekozen als senateur. Van Lerber- ghe neemt de plaats in van eene kaloot, de zegepraal is dus te schooner 't Is den tijd dat de honden razend worden en die verschrikkelijke ziekte door bijten aan den mensch overzetten. Te Schaffen, bij Diest, zijn drie menschen name Gybels, Bresselaars en Sammen aan die ziekte over- mismoed. Maar waarlijk, mijn prins, drong weer La Brosse aan, gij zijt wat onpasselijk. Ik moet hem van hier weren, dacht hij, zienlijk beducht, of al mijne plannen vallen in duigen. Niemand zal mij er van afbrengen, sprak hij weer; alles toont mij aan, dat uwe Hoogheid ziek is. Dat nachtelijk reizen, dat... Ik loop terstond den heelmeester verwitti gen, indien... De Dolfin schrikte op en hield hem tegen. leden en alle drie hadden gaan dienen naar Sint-Hubert. Sedert eenige jaren heeft Pas teur van Parijs het middel gevonden om den mensch van de razernij te genezen. Maar ongelukkiglijk weten vele menschen dat niet en de priesters, uit geldzucht en ikzucht aangedreven, recommandeeren altijd Sint- Hubert en spreken van Pasteur niet, en nochtans het geldt menschenlevensHadden Gybels, Bresselaers en Sammen zich van Pasteur laten meesteren, zij leefden nog Laat ons dus, in het belang des volks, overal voor raad geven aan de menschen die door razende honden gebeten zijn, zonder uitstel naar Parijs te gaan Hoe mag het toch komen dat ongelukkige Vlamingen zoo naar Argentina verhuizen, en niet naar Transvaal? In Argentina spreekt men niets dan Spaansch, en is veel teleur stelling; in Transvaal is alles Vlaamsch, oud Hollandsch en welvaart overal. Hoort wat men schrijft uit de hoofdstad Pretoria Vlamingen, Nederlanders, die een hand- werk verstaan of bekwaamheid bezitten op administratief, bouwkundig of land- bouwkundig gebied; onderwijzers en in het algemeen alle bekioame oppassende per- - sonen kunnen zeker zijn in de Zuid- Afrikaansche republiek eene flinke positie -> te verwerven, daar het gebrek aan arbeids- krachten in Transvaal zoo groot is, dat de loonen tot 18 A 24 gulden per dag gestegen zijn, terwijl men er voor 100 gulden per maand rijk kan leven. Die brief is dezer dagen toegekomen. Waarom geeft de belgische Staatsregeering geene inlichtingen, geenen raad over Trans vaal? Hebben wij ginder consuls, wat doen die dan? Hebben wij er geene, waarom zendt men er geene heen Want daar is de toe- begrijpt gij?... Nu,'t is wel, nu kan ik te- rugkeeren naar rnijn kamp. Vaarwel, La Brosse! Vergeet niet dat mijn bezoek geheim moet blijven zelfs voor mijn vader.. Ja, vooral voor den koning, dacht de sluwe hoveling. Morgen, ging de Dolfijn voort, blijfik niet langer in dat verwenschte kamp. Ik ga den hertog te gemoet en ben met hem waar schijnlijk overmorgen reeds terug. Nu, vaar wel Vaarwel, mijn prins, uw neederige en land. Jammer maar, hernam, na eene korte poos, met een onderdrukten zucht de Dolfijn; jammer genoeg dat de schoonste onder die bloemen meestal door uitgeputte en ontze nuwde handen worden geplukt. La Brosse had volkomen begrepen. Als alle zuchtende minnaars, kon prins Lodewijk zijn geheim in zijn hart moeilijk gevangen houden en sprak, in zijn vertrouwen, on voorzichtige woorden. Doch de heelmeester hield zich alsof hij niets verstaan kon en vervolgde op denzelfden lichten toon Verschoon mij, zoo ik niet gansch uw gevoelen deel, mijn prins. Ik zag gisteren in Brussel dat al de mooie meisjes niet in het oudemannenhuis hare minnaars gekozen hadden. De knapen zagen er gespierd uit om eenen os met een vuistslag te vellen. De Dolfijn maakte een gebaar van onwil en Wat valt u in, dwaas? sprak hij ge stoord. Niemand mag weten dat ik.... Neen, zeg ik u, er scheelt mij niets, ik ben gezond. Uwe Hoogheid wordt door zijn jong en krachtig gestel bedrogen; ik verzeker u dat uwe Hoogheid ziek is. De heelmeester.... Wederom wilde hij zich verwijderen. Doch de prins duwde hem op de rustbank neder. Wilt gij wel gehoorzamen, dolleman! gebood hij. Kom, luister wel toe, La Brosse, en zeg mij... Die vraag doe ik aan u en aan u alléén, verstaat gij? Behelst dat paviljoen daar niet de vertrekken der prinses, mijne toekomende schoonmoeder? La Brosse hield zich heel verwonderd en onnoozel. Der prinses Maria? stamelde hij. Inder daad, prins. Maar, die vraag... Ik dank u. Het is alles wat ik weten wilde, Eene onverzaadbare nieuwsgierigheid, getrouwe dienaarvleide hij en zag den Dol fijn na, die in de duisternis verdween. Ik moet hem ten spoedigste van hier verwijderen, grommelde hij tusschen de tan den, anders valt heel mijn heerlijk plan in duigen. Wie weet, die verliefde losbol is bekwaam onvoorzichtigheden te begaan, zijn vader de oogen te openen, en dan ware alle kans verkeken. Later kan ik zijne dolle drift tot het gelukken mijner onderneming ge bruiken, doch nu moet ik beginnen hem van hier te verwijderen.... Komaan, hoe verzon nen? Wat aangevangen En hoofdschuddend, in gepeinzen verzon ken, richtte hij zich naar het kleine pavil joen, dat op s hertogen bevel te zijner beschikking was gesteld geworden. (Wordt voortgezet.) HET WEEKBLAD

HISTORISCHE KRANTEN

Het weekblad van Ijperen (1886-1906) | 1889 | | pagina 1