VAN IJPEREN EN HET ARRONDISSEMENT.
PolitiekNieuws-, Handels- en Annoncenblad.
OE ONNOOZELE.
Liberale Vereeniging
Achtste jaar.
Zaterdag 30" December 1893.
Nummer
Klerikale eerlijkheid.
De drijvoudige stem der onderwijzers
Sterfgevallen.
STADSNIEUWS.
Turn- en Muziekfeest
Zondag 31 December 1893
Kerstfeest.
AtJiuXX ieuJA-- d
Abonnementsprijs voorop betaalbaar: 3 50 fr. per jaar voor de stad. 3 fr. voor den buiten. Per 6 maanden: 1 fr. 75. Annonce»: 15 cent. per drukregel. Rechte
lijke eerherstellingen: 1 fr. per regel. - Akkoord per jaar of per maand. 10 centiemen per nummer. Afzonderlijke nummers voor artikels, enz. 8 fr. per 100. Alle
berichten van verkoopingen of andere bekendmakingen ten bureele dezer gedrukt worden eens gratis ingelijfd. Deannoncen voor België, ter uitzondering der beide Vlaanderen, alsmede
die voor het buitenland worden ontvangen door den Office de Publicité, Magdalenastraat, Brussel. Men wordt verzocht alle hoegenaamd® artikels uiterlijk tegen Vrijdag middag vrij es
onderteek end toe te zenden. Artikelen oDgeteekend of personnaliteiten bevattende worden niet opgenomen.
Een klerikaal dagblad, troetelkind
en vertrouweling van het huidig
Staatsbestuur, schreef op 10 Juli
1892:
Nooit is er spraak geweest, in
de rangen der rechterzijde, het
openhaar onderwijs af te schaffen.
Nooit heeft men er aan gedacht
de openbare ambtenaars hunne
verkregen rechten te ontnemen.
Wanneer het land zal geregeerd
worden door een katholiek minis-
terie, zullen de gemeenteonder-
wijzers veel beter behandeld wor-
den dan zij het thans zijn.
Hoe hebben de klerikalen die be
loften gehouden
Lezers, gij weet het, Nauwelijks
waren zij aan het bewind, of een on-
menschelijke, barbaarsche oorlog
woedde, het geheele land door, tegen
het openbaar onderwijs. Duizenden
brave onderwijzers werden gemar
teld en gebroodroofd; velen van hen
bezweken in den strijd en daalden
vroegtijdig ten grave. Dagelijks nog
worden er nieuwe slachtoffers ge
maakt en volksscholen afgeschaft.
Bijna 300 dorpen het achtste van
het geheel getal zijn thans beroofd
van gemeenteschool
Nooit zoolang België bestaat, wer
den zooveel wreede vervolgingen,
zooveel onrecht gepleegden nooit,
zoolang het bestaan zal, zullen die
monsterachtige feiten uit het geheu
gen gaan. De geschiedenis zal onze
meesters met den schandnaam van
broodroovers brandmerken.
Niettegenstaande de hevige tegen-
7de Vervolg.
De brief werd aldus verzonden. De ster
vendevrouw verwachte angstig het antwoord
daarop. Zij was nu aan hare sponde gekluis
terd. Robert, die aan hare zijde zat, hield den
geheelen dag hare handen in de zijne; zijne
moeder poogde nu en dan te glimlachen en
begon hem zelf een weinig meer aan te spre
ken, alsof zij wist, dat na haren dood, hare
woorden in zijn geheugen zouden terugko
men. Het was weemoedig om aan te hooren
als zij hem lessen en raadgevingen gaf, alsof
hij inderdaad gezond verstand hadde beze
ten.
- Wie weet, mijnheer, zegde zij daarbij
tot den heer Acton, misschien zal hij mijne
woorden eens in zijn hart gegrift vinden.
Aldus verliep eene week. De dood naderde
langzaam, en hoe onderworpen Edith ook
was, gevoelde zij nochtans nu en dan hoe
kanting van M. Ligy, verslaggever,
en van minister De Burlet, heeft de
Kamer dinsdag, met 85 stemmen te
gen 32, het voorstel aangenomen om
aan de lagere onderwijzers de drij -
voudige stem te verleenen.
Zelfs M. Woeste, die er eerst zoo
krachtdadig tegen was, heeft voor
gestemd.
Hij had weeral kazak gekeerd,
zegde hij, omdat een bestuurder van
het lager onderwijs hem was komen
bidden en smeken de tweevoudige
stem te verleenen aan de onderwij
zers.
Woeste zooals men ziet, verandert
nogal gemakkelijk van gedacht... als
paapkens hem dit verzoeken, want
er valt niet aan te twijfelen dat die
bestuurderwaarvan hij sprak, een
geestelijks zal zijn.
De eenige voorwaarde der drijvou -
dige stem voor de onderwijzers is,
dat zij een diploma bezitten en ten
minste sinds vijf jaar hun ambt uit
oefenen in eene officieele of in eene
vrije school.
Het voorstel, om hetzelfde voor
deel te verleenen aan onderwijzers
zonder diploma, werd verworpen.
Deze uitslag is eene echte neerlaag
voor minister De Burlet.
Ds kunstschilder Prosper Van Luppen, de
eeuige zoon van wijlen Jo*. Van Luppen, die
het spoor zijns vaders volgde en daarop
reeds eenen welverdienden naam had ver
worven, is te Antwerpen overleden.
De heer Blangini, toondichter, die ver
scheidene operetten geschreven heeft, welke
onder het keizerrijk gespeeld werden, is te
Parijs in 76 jarigen ouderdom overleden.
De uitvinder van het combiaingeweer,
smertelijk het scheiden zou zijn, en ontzonk
haar den moed bij de gedachten aan de on
zekere toekomst van haren zoon.
De laatste levensdag van Edith Livingstone
brak aan. De zon kwam het laatst voor haar
op. Zij zat in de flauwe morgendschemering
aan het venster met haren zoon in de armen,
wiens voorhoofd en wangen zij onophoudelijk
kuste, waarbij zij heete tranen stortte.
Arm kind! riep zij eindelijk uit, wat
moet er van u worden? Ach! luister tenmin
ste in dit laatste oogenblik van mijn leven
naar mij. Uw vader is ook reeds dood. Wel
dra zult gij alleen op de wereld zijn. Ik ver
trouw u in de handen van Hem die over al
zijne schepselen waakt; ook de arme wees
zal hij niet verlaten, bemind kind, zie en
luister naar mij. Tracht te begrijpen dat ik
ga sterven, opdat gij u mijner eens mocht
herinneren.
Hare stem werd zwakker en zwakker;
zij kon haren zoon nog slechts krampachtig
in de armen drukken.
Op hetzelfde oogenblik hield een rijtuig
voor de deur stil. Da heer Livingstone en
het wapen onzer burgerwacht, isteSaive,
in den ouderdom van 80 jaar overleden.
De Tandmeester EMEANUËL
HUISMAN is allen Woensdagen
te raadplegen van 9 totSu. bij M.
Charles Nuytten; Schoenmaker, (in
de Vergulde Pantoufle) Boterstraat
12 Yper
DER STAD YPEREN.
DAGORDE:
Hernieuwing der leden van het Comiteit.
De Onvermoeibaren, turnraaatschappij
boden jl. zondagavond, hunnen laden en de
zer huisgezinnen een prachtig turn- en mu
ziekfeest in den stadsschouwburg aan. De
zaal was eivol en er was veel en schoon volk
aanwezig. Er waren heel mooie kleedijen en
wezentlijke pronkzucht ten toon gespreid en
daartusschen krioelde het van bevallige ge
zichtjes, die u als pas ontloken roosjes tegen
lachten. De zaal was lief opgesmukt en alles
had een lustig, feestelijk uitzicht.
Het muziekaal deel was goed verzorgd en
verwekte menigmaal de luidruchtigste sal
vo's. Noemen wij maar de Hongaarsche
Gang, het tweespel voor fluiten met bege
leiding, en Herdenken groote wals, voor
symphonie; drie verrukkelijke brokjes, die
allen medesleepten en vol gevoel en melodij
waren. De Koorzang L'orpheon t is het
Volk gezongen door de Werkerslier en een
kluchtlied, door den heer G. Maillard, geno
ten voorzeker een ongemeenen bijval en de
den daverende toejuichingen losbaarsten.
De turnkunst heeft iedereen bewezen dat
mevrouw Archer stapten eruit en traden het
huis binnen. Hai tverscheurend inderdaad
was het hen te zien. Noch op de kalme, ijs
koude en gestrenge, trekken van den ouden
man, evenmin als op het gelaat van die
trotscheeigenbelangzuchtige vrouw, die hem
hierin gevolgd had, was de minste sympa
thie te vinden voor de zoo vroeg verwelkte
bloem daarbinnen.
Zij traden de nette, doch eenvoudiggemeu-
belde kamer van Edith binnen, zoo zeer
verschillend van het prachtige hotel, dat zij
verlaten hadden, en gingen naa^ het bed,
waarin Edith achter de sneeuwwitte gordij
nen met eene doodelijke bleekheid op hare
ingevallene, doch nog steeds sehoone trek
ken verspreid, met haren zoon aan het hart
gedrukt, lag. Haar vader en hare zuster
stonden aan de zijde van dat sterfbed, doch
geen van beiden bood de ongelukkige vrouw
wier blikken smeekend op hen gevestigd
waren, een hertelijk woord van troost.
Slechts eenige koele en onbeduidende vol
zinnen kwamen langzaam uit hunnen mond.
Zij wendden hunne oogen van haar af, en
om 3 ure stipt namiddag
ALGEMEENE VERGADERING
in het lokaal den ZALM
onze jonge turners met rasse schreden voor
uitgaan. Al de oefeningee werden met sa
menhang, met kracht en gelijkheid, onbe
rispelijk uitgevoerd. De moeilijksten waren
verbaasd over handigheid, de vaardigheid en
de gezwindheid, waarmede aide werkzaam
heden, tot defjinoeilijkste en de lastigste toe,
uitgevoerd werden. Wat de menigte, echter
volop in verrukking bracht, dat waren de
vele, wezentlijk puike pyramiden en vooral
de Matrozendans, .die zoo meesterlijk weer
gegeven werden. Aan de dreunende toejui-
chingenfkwam:telkenma!e, om zoo tezeggen
geen einde.
Het wasteen alleszins aangenaam, betoo-
verend schoon feest, dat aller goedkeuring
weggedragen heeft.
Eere en dank aan de Commissie en aan
onzen vriend'Carlos.
Maandag laastleden hadi'in het Huis der.
Oud-pompiers, het jaarlijksch kerstfeest
plaats, door onze wakere Wülems-Fonds
afdeeling den kinderen der leden aangeboden.
Iedereen weet, hoezeer de kleinen, en ook
wel de grooten, haken naar dat bij uitstek
prettig feest, waar onze lieve kleinen zoo
hartelijk, in de§ weer] zijn. Deze maal meer
nog dan de] vorige jaren is liet kerstfeest
goed gelukt.(Het heeft eenen bijval zonder
weerga genoten en allen hebben daar een
onvergetelijken |namiddag gesleten. Ruim
een twintigtal nummers maakten het pro
gramma uitjen alle werden, door jongentjes
en meisjes, fniet hooger dan dat, vertolkt.
Het iSjjccktijwonderlijk met welke vrijmoe
digheid en welke ongedwongenheid die ten
gere vertolkers en vertolsters optreden.
Allen hebben de groote menigte daar aan
wezig, hertel ij k doen lachen en allen ook
verwonderden iedereen door hunnen als aan
geboren aanleg. Vele ouders waren fier, en
terecht, over hun kroost, dat daar zoo kod
dig, zoo onverschrokken en bevallig optrad.
Wanneer do kerstboom, met allerlei snoe
perijen en speelgoed beladen en neljes met
lichtjes, lintjes en vaantjes versierd, te voor
schijn kwam, dan was het klein goedje in
zijn schik. Aan de jubelkreten scheen geen
einde te komen. En hoe fier kwam het hun
toen zij zagen dat Edith hen niet verstond,
bleven zij zwijgend haren doodstrijd afwach
ten, zonder dat hunne trekken zich zelfs tot
een liefdevollen of deelnemenden blik plooi
den. Edith vestigde nu hare stervende blik
ken op deze wezens en scheen door eenen
plotselingen schrik getroffen.
Zij begreep voor de eerste maai de wezen
lijke bedoelingen van mevrouw Archer, de
onverschilligheid en het eigenbelang van den
heer Livingstone; zij begreep nu inderdaad
dat zij, die daar voor haar stonden, niet de
beschermers van haren zoon konden zijn,
maar vijanden waren. Zij wilde zelfs de hulp
van deze meedoogenlooze wezens met inroe
pen. Stuiptrekkend trok zij Robert dichter
aan hare borst en terwijl zij al hare krach
ten tot eene heldere en vaste stem uit, terwijl
zij haren zooneen laatsten kus gaf:
Arm, diep beklagenswaardig kind! Gij
staat alleen op deze aardeo God, die over
al uwe schepselen ontfermt, bescherm ook
mijn kind
{Wordt voortgezet).
X
T
■m-
HET WEEKBLAD
V.
t
J
