VAN IJPEREN EN HET ARRONDISSEMENT.
Politiek, Nieuws- Handels- en Annoncenblad.
Chemin de fer
Veertiende jaar
Zaterdag 20" Mei 1899.
Nummer 21.
Priester Daens mishandeld.
Chemin de Fer Yicinaux.
Wie wind zaait
Mag storm oogsten.
Edmond VAN HOVE
Abonnementsprijs voorop betaalbaar 3.00 fr. per jaar Voor den buiten. 2.50 fr. Yoor stad. Per 6 maanden 1 fr. 50. Per 3 maanden 1 fr. Annoncen; 15 cent
p«r drukregel. Rechterlijke eerherstellingen: 1 fr. per regel. Akkoord per jaar of per maand. 5 centiemen per nummer. Afzonderlijke nummers voor artikels, enz. 4 fr. per 100
Alle berichten van verkoopingen of andere bekendmakingen ten bureele dezer gedrukt worden eens gratis ingelijfd. De annoncen voor België, ter uitzondering der beide Vlaanderen, als
mede die voor het buitenland worden ontvangen door den Office de Publicité, Magdalenastraat, Brussel. Men wordt verzocht alle hoegenaamde artikels uiterlijk tegen Vrijdag middag vrij
on onderteekend toe te zenden. Artikelen ongeteekend of personnaliteiten bevattende worden niet opgenomen.
ten, die ten minste zes volksverte
genwoordigers en drie senators be
noemen,zeggen zij duidelijk, met eene
drieste onbeschaamdheidHet is er
ons om te doen meester blijven in 't
grootste deel arrondissementen die
geen zes vertegenwoordigers benoe
men, en gedeeltelijk baas te worden
in de groote die in de handen zijn
van socialisten of liberalen, of waar
uit wij, door een verbond der anti
klerikale krachten, onvermijdelijk
gingen verdreven worden. Wij wil
len, ja, den schijn aannemen alsof
wij eenige zetels opofferen, maar wij
zullen eigentlijk eens en voor goed
zorgen, dat wij te eeuwigen dage
meerderheid blijven, en dat de vrij
zinnigen nooit nimmer, langs vrede-
lievenden weg, het roer van den
Staat in handen krijgen.
Het stelsel dat de klerikale meer
derheid wil invoeren, is zoo schreeu
wend listig, zoo grof zelfzuchtig, dat
het elk eerlijk man,wiens oordeel niet
door partij berekening wordt ver-
valscht tegen de borst moet stuiten.
Indien op dit oogenblik al de voor
staanders van evenredige vertegen
woordiging, met ter zijdelating van
alle nevenkwesties, het eens wilden
worden op dit eene puntevenredige
vertegenwoordiging, de oppositie
ware zoo algemeen, zoo indrukwek
kend, dat het recht triomfeeren zou
over de willekeur.
De vermenging der kwestie met
algemeen stemrecht eene strijd
vraag, waarop de proportionnalisten
verdeeld zijn kan niets anders dan
troef zijn in de kaart der sluwe kle-
rikalen.
Tegenover het bedriegstelsel van
't ministerie moest de eenige, de al-
gemeene eisch zijn eerlijke en vol
ledige toepassing der evenredige ver
tegenwoordiging.
Daarmee kunnen allen meegaan,
welke ook de meening zij over an
dere punten.
En de les, die uit zulk eendrachtig
samengaan spruiten zou, heeft het
ministerie door zijn ellendig geknoei
ruimschoots verdiend. Het heeft im
mers de algemeene verbittering op
gezweept, en wie wind zaait, mag
storm oogsten.
Zondag laatst, wanneer de eer weerde pries
ter Daens van Wervick naar Aalst terrug-
keerde, (waar hij eene meeting was gaan
geven,) werd hij, bij zijne aankomst te Gent
omringd van een dertigtal jongelingen van
het roodste rood, die hem uitjouwden, stamp
ten en sloegen, zoowel dat de moedige pries
ter verplicht was zich in het statiegebouw
te verschuilen en naar het telegraafbureel te
gaan om zijne vrienden van Aalst te verzoe
ken hem aan de statie dezer stad af te wach
ten om die deugdzame(?) Katholieken te belet
ten hunne mishandelingen te hernieuwen.
Het was eene goede voorzorg die Priester
Daens genomen had, want nauwelijks stond
de trein stil of het gehuil der bezetenen liet
zich hooren en zeker zou hij nogmaals mis
handeld zijn geweest waren zijne vrienden
hem niet ter hulp gekomen.
Die moedige rekels, ziende dat zij zich niet
meer op den eer weerden volksvriend konden
wreken, poogden zich uit de voeten te maken,
doch zij gelukten er niet in zonder hier en
daar eene oorveeg te krijgen, die hen weldra
op de vlucht stelde.
Men vraagt zich nu af hoever de woede der
klerikalen het nog zal brengen?
Die schijnheilige klerikalen, die zich voor
katholiek en godsdienstig uitgeven, schijnen
te vergeten of nooit geweten te hebben dat
in de 25* les van den Mechelschen Catechis
mus gevraagd wordt
Is het grooter hwaad geestelijke perso-
Heures de depart d'YPRES pour
1 Janvier 1899.
YPRES-FURNES.
FURNES-YPRES.
YPRES-KEM MEL.
KEMMEL-YPRES.
1
Het geheele land door groeien de
protestatiën en den tegenstand aan
tegen den staatsaanslag waarmede
de klerikalen ons bedreigen.
Onze lezers kennen de schurken
streek, welke ons onder den naam
en zijn werk.
van nieuwe kieswetgaat gespeeld
worden.
Om dat broedsel want het zit
doorzaaid met wolfijzers en schiet
geweren goed aan 't verstand van
eenvoudige menschen te brengen
zullen we eventjes eene kleine ver
gelijking maken.
Vijf personen moeten een eierkoek
verdeelen: een der vijf meesters snijdt
hem in twee en zegt: die helft is
voor mij, en, omdat gij gevieren u
aan de andere helft geen indigestie
zoudt eten zal ik zoo vrij zijn er nog
een lekkere brok voor mijn persoon
tje af te nemen. En dan heeft die
fameuze slokker op den hoop toe
nog een air van te roepen Hewel,
is die koek nu niet rechtvrardig en
juist verdeeld
Welnu, dat is nu de nieuwe kies
wet zooals ze waait en draait. Minis
ter Van den Peereboom de slimme
vos redeneert net eender. Er zijn
vijf politieke partijen in ons land: ge
matigde liberalen, vooruitstrevers,
socialisten, katholieken en kristen de-
mokraten. De katholieken, in hun
nieuw wetsontwerp, passen de Even
redige Vertegenwoordiging niet toe
voor de kleine arrondissementen, en
raffelen dus ineens, met éénen slag,
zoowat 70 zetels weg voor hunne par
tij.En van de rest,waar ze bijna niets
van krijgen kunnen, als alle anti
klerikalen willen komen ze dan
nog het leeuwenaandeel eischen.
Dat is hunne eerlijkheid, eene eer
lijkheid a la Cartouche
Ziehier onder andere wat Het
Volksbelang er over schrijft
Door het ontworpen stelsel alleen
te laten gelden voor arrondissemen-
HET WEEKBLAD
«8«33S»e«
Poperinghe, 5-30 6-53 8-52 9-03 9-43 10.52
11-45 2-46 3-43 6-24 8 10 9-41
Houthem, 5-08 8-00 10 57 12-33 5-02 7-38
Comiaes 5-08 8-00 9-41 10-57 12-33 2-29
5-02 7-38
Comines-Armentières, 5-39 8-25 11-27 3-18
5-45 9-17
Roulers, 6-41 7-44 10-19 11-58 2-34 3-48
6-23 7-37.
Langhemarck-Ostende, 6-54 9-48 11 57 3-39
6-07 (4-00 's ra. en 8-13 's av. totCortemarck),
Courtrai, 5-08 8-00 9-41 10-57 12-33 2-29
5-02 7-38.
Courtrai-Bruxelles, 5-08 8-00 9-41 10-57 12.33
2-29 5.02.
Courtrai-Gand, 5-08 8 00 10-57 2-29 5-02
7-38.
De Poperinghe vers Hazebrouck, 7-11 9-19 12-03
4 01 6-38 8-28.
4-41 7-23 9-46 10-30 1-01 3-51 6-36
10-30 (le samedi seuleraent).
4-45 7-27 9-50 10-24 1-05 3 55 6-05
10-24 (les mercredis seulement)
7.00 10.00 11.20 13.30 16.00 18.30 20.10
KEMMEL-WARNETON.
7.23 10.26 12.26 13.56 16.26 17.47 18.56 20.36
KEMMEL-NEU VE-ÉGLISE.
6.03 7.23 9.13 11.46 13.56 16.26 22.07
NEUVE-ÉGLISE-KEMMEL.
5.47 7.07 8.22 8.57 10.10 12.10 14.30 17.31
WARNETON-KEMMEL.
5.27 8.00 8.37 11.10 13.10 15.40 17 10
19.00 21.30
6.03 8.3S 9.13 10.26 11.46 14.46 17.47 19.37
KERSTE VERVOLG.
In Parijs offerde Van Hove aan den God van den
dag en maakte er dingetjes, welke hij nu niet meer
zou willen onderteekenen, maar die nochtans vlot
van de hand geraakten en den schilder hetdage-
lijksch brood verschaften; doch niet zoohaast was
hij in Brugge terug—dit gebeurde omstreeks 1878—
of alles, wat hij zich slechts als een visioen, in het
hedendaagsch Babyloon, had mogen herinneren,
doemde weer in werkelijkheid op, schooner en
dichterlijker nog dan vroeger, met eene aantrek
kingskracht, die den jeugdigen kunstenaar in ha
ren maalstroom meêtilde en waartegen hij ook niet
beproefde te worstelen.
Zijn weg was gevonden doorvlamd van bewon
dering voor degothiekenen voorzijne geboortestad,
zou hij schilderen zooals Memlinc en Van Kyck het
deden, en Brugge's schilderachtige zichten in de
landschapjes op den achtergrond zijner doeken
overbrengen.
't Was de groote Londensche kunstperiodiek,
The Artist, die Van Hove een modern
Memlinc heette. Dengrooten vijftiendeeuwerniet
te na gesproken, is de vergelijking, op meer dan
een punt, verre van ongepast; zelfde strengheid in
de keus des onderwerps, met angstige uitsluiting
van het grove en allcdaagsche, bij Memlinc bijna
uitsluitend godsdienstig, bij Van Hove meer bepaald
philosophisch; zelfde eerbied voorden vorm en de
natuurzelfde nauwgezetheid in 't weergeven der
minste bijzonderheden; zelfde geduld in 't voltooien
der koppen en handen, waarvan men bij beiden,
door middel van 't vergrootglas, de kaartjes en
rimpeltjes tellen kan.
Doch Van Hove is minder stroef dandegothieken;
hunne weikwijze mag hij wel afgekeken hebben en
op andere onderwerpen toegepast, maar hierbij
heeft hij zijn voordeel gedaan met al de gegevens
welke de moderne wetenschap, wijsbegeerte en
kunst hem aanbieden.
Bezie al zijne Madona's, een onderwerp waar
in hij uitmunten dat hij overigens met voorliefde
behandelt. Het onderwerp werd duizendmaal in
streng klassieken godsdienstigen zin aangevat.
Evenmin als Fritz van Uhde, wanneer deze de too-
neelen uit het Nieuwe Testament moderniseert,
houdt Van Hove van vieux jeu Hij verjongt,
met reden, het aandoenlijk tafereel dier immer jon
ge en dichterlijke moederliefde :zijne moedermaagd
is niet goddelijk schoon, maar eene vrouw zooals
men er dagelijks ziet; alleen haar sluier herin
nert aan de oude werken. Zijn kind is niet het ma
gere, onbeholpen, stijve wezentje der gothieken,
maar een echte Divmo Bambino, zooals deengeltjes
en amorkens van Rubens en Van Dyck, mollig en
malsch, waarin men bijten zou. Ily vertoont ze
noch ineen nederig stalleken, noch pralend op een
rijken troon, met goudbrokaat behangen, maar
liefst op den drempel van een gezellig huisje, ver
aangenaamd door een fluitend sijsje en geurende
bloemen,of te midden van een verrukkelijk Brugsch
landschapje. Bij hem gaan Moeder en Kind in elk
ander op,onverschillig aan hetgeen rondom hen ge
beurt, in plaats van, zooals in de meeste oude op
vattingen, voor den toeschouwer deftig te poseeren
en hem in de oogen te kijken, als wilden te zeggen:
Zie ons aan 1
In zijne doeken Ontwaking van het Kind Jesus
van 1892, (behoorend aan de prinses van Tour en
Taxis, te Regensburg, Beieren,) De H. Familie
1889 (thans te Miinchen), De H. Maagd met het
Jesushind 1892, De Moedermaagd 1893 (behoorend
aan M. Verhaeghe-Lebret, te Brugge), hetdrieluik
De Moedermaagd, St Jan enSt Lucas, 1894, medaille
van 2a klasse in de laatste Wereldtentoonstelling te
Brussel, (thans te Antwerpen), Mater Amabtlis, (1)
1897 (eigendom van burggraaf de Ruffo Bonneva 1
de la Fare, te Brugge), Mater Salvatoris tegenwoor
dig in Duitschland tentoongesteld 1898, Mater Jesus
et nostra en de Elisabeth met den E. Joannes
{beide aangekocht door den heer advocaat J. Do
Brouwer), Mater admirabilts (verkocht in de Bel
gische tentoonstelling te St Petersburg), 1898,
in die doeken, zeg ik, daagt een gemoedelijk huise
lijk poëma voor ons op, half wereldsch, half gods
dienstig, steeds heerlijk, ontdaan van de naive
stijfheid der vorige eeuwen, verjongd door de leven
dige en schilderachtige verbeelding vanonzenBrug-
(iDit tafereeltje bevond zich inde tentoonstelling
van Strijd naar Lauwerende Yperen, in 1897,
geling, die de scenen uit het verre Oosten naar zij
ne vaderstad verplaatsten ze in een dier bouwkun
dige décors inlijst, waarvan hij, evenals onze oude
re Meesters, het geheim schijnt te kennen, samen
met de perspectief, de uitdrukking, de groepeering
en heel de toerusting der moderne schilderkunst.
Hier is zijne kunst levend, waarheidvol, diepzinnig
en prachtvol. Aan landschap en luchtperspectief,
aan menschen, bloemen en bijhoorigheden schenkt
hij hunnen waren en kunstschoonen vorm. Vast en
afgewerkt is de teekening; vol en tintelend de
kleur; meesterlijk geleerd de factuur. Zijne schil
dering heeft een dichterlijk en tevens indrukwek
kend karakter. Zijne Madona's en Deezekens ver-
toonen een mengsel van bevallige droomerij en
verbazingwekkend naturalisme.
In dergelijk oordeel staan wij niet alleen. Ziehier
wat een geleerd kunstcriticus, die zich liefst onder
den deknaam ./oi in deDTandre Libérale
verschuilt, over Van Hove schreef, bij de beoordee
ling dezes werken in de eerste tentoonstelling van
het Kunstverbond der Vlaanderen, 1897 Toujours
éminemment travailleur et consciencieux, M. Van
Hove, l'artiste brugeois bien connu, nous présente
un excellent portrait et une Mater amabilis. Nous
rendons pleinement justice a l'habiletó de la factu-
re, ainsi qu'a l'harmonieuse tonalitó du tableau de
la Madone. Le portrait nous rappelle quelque peu
le faire des Gothiques; mais nous ne l'en aimons
pas moins et l'oeuvre, dans son ensemble, ne man
que nullement de sèduction
Medard Vekkesï, {Wordt voortgezet).
