H
VAN IJPEREN EI HET A BROS DTS SEIENT.
Politiek, Nieuws-
Handels- en
Aimoncenblad.
Alexander Hannotiau
Veertiende j<aar
Zaterdag 26" Augustus 1899.
Nummer 35.
Het werkliedenpensioen.
Abonnementsprijs voorop betaalbaar 3.00 fr. per jaar voor den buiten. 2.50 fr. voor stad. Per O maanden 1 fr. 50. Per 3 maanden 1 fr. Annoncen: 15 cent
per drukregel. Rechterlijke eerherstellingen: 1 fr. per regel. Akkoord per jaar of per maand. 5 centiemen per nummer. Afzonderlijke nummers voor artikels, enz. 4 fr. por 100
Alle berichten van verkoopingen of andere bekendmakingen ten bureele dezer gedrukt worden eens gratis ingelijfd. Do annoncen voor België, ter uitzondering der beide Vlaanderen, als
mede die voor het, buitenland w orden ontvangen door den. Office de. Publicilé; Magdalcaastraat, Brussel. - Woa wordt verzocht alle hoegenaamde artikels uiterlijk tegen Vrijdag middag vrij
un onderteek end toe te zenden. Artikelen ongeteek end of personnaliteiten bevattende worden niet opgenomen.
Wij knippen onderstaande artikel uitHet
Recht orgaan der kristene demokreten
Het Pensioen der oude werklieden.
Over eenige dagen wandelde ik rond in de
stad Oostende, waar men op dezen oogenblik
alle mogelijke pracht ten toon gespreid ziet,
het geld afgeperst met het zweet en bloed
der werklieden wordt verbrast met de lichte
kooien, die als een zwerm zwalmen naar de
badsteden komen afgezakt om hun walge
lijk stielken uit te oefenen met alle slach
van rijke huwelijksbrekers en galante ze-
denbedervers 1
In eene breede straat ging ik een gebouw
voorbij op welker deur geschilderd stond
God, zegene de hand die hier eene aalmoes
insteekt, en verder gesticht: voor ouder
lingen.
Rondziende bemerkte ik drie ouderlingen
voor een hoog getralied venster, dicht toege
stopt, hunne blikken naar buiten werpende.
Op hun wezen stond droefheid te lezen, en
waarlijk ik ook was diep ontroerd bij het
zicht van dit schouwspel.
Ik dacht aan 't verleden van die oude zee
wolven, die gansch hun leven hadden door
gebracht te midden de woeste gevaren, or
kanen trotseerende om aan de zee den dage-
lijkschen nooddruft te onttrukken.
Hoe moest hun hert niet gesteld zijn, zij
die van jongs af als vrije vogels het wijde
en diepe nat doorkruisten, om onbewust van
de grootschheid der natuur, Gods verhevene
schepping en zijne almacht te bewonderen
en met volle longen de gezonde en frissche
noorderlucht iu te ademen, terwijl ze nu in
een engen kring, opgesloten, met dikke mu
ren, getraliede vensters afgescheiden waren
van al wat hen duurbaar is.
Bitter noodlot voorwaartreurige toekomst
zwarte gezichteinder voor het werkvolk
Dit noopte er mij toe nog eens de stem te
verheffen om het zoo lang gewenscht en
reehtveerdig pensioen der oude werklieden
te verdedigen en die wraakroepende opslui
ting der ouderlingen te doen ophouden.
Het wint allergerhand meer veld! en in
het ministerie is men bezig (als wij hen mo
gen gelooven) een ontwerp gereed te maken
on zij ii werk.
pte Vervolg.
Veel gereisd hebbend, begaafd met een
verbazend geheugen voor hetgeen de kunst
betreft en met eene buitengewone teeken
vaardigheid bedeeld, kan hij uren lang,
bezig houden, nimmer moê- of uitgepraat,
van het een op het ander springend, en,
als het toeval nu wil, dat ge met hem voor
eene witwarmeren gelagtafel, waarop hij
teeken kan, gezeten zijt, dan staat het blad,
op het einde van 't gesprek, heelemaal vol
met schetsen en krinkels en krabbels, even
handig als mooi getrokken, precies de ver
aanschouwelijking eener les van kunstge
schiedenis of van schoonheidsleer.
En ook dat moet u niet verwonderen im
mers, Hannotiau is leeraar aan de kunstaca-
d:mie van Molenbeek, gesticht en thans nog
bestuurd door den Heer Frans Stroobant,
fijnschilder en tevens eender eerste en trouw-
gebleven bezoekers van het kunstrijke
Brugge.
om het pensioen te verzekeren aan de oude
mijnwerkers. Waarom aan mijnwerkers al
leen? Liehaerthad die plechiige belofte,doch
met het samenstellen van 't nieuw ministerie
heeft minister de Smet de Naeyer dezelfde
verklaring niet moer willen bevestigen.
Zal dit nog eens een parel moeten zijn aan
de kroon der achteruitkruipers die bezig zijn
met het vlaamsche volk te verraden, uit be
looning omdat zij altijd de beste steun wa
ren van godsdienst en van vaderland
Voor 't oogenblik maak ik daar geen ver
der gewag van.
Oog in 't zeil, en oog voor oog, tand voor
tand, en wanneer wij de ondervinding op
doen dat wij maar iets kunnen bekomen met
op onze poot te spelen zooals de Walen, he-
wel! wij zullen den ouden leeuw wakker
schudden, wij zullen straatrumoer maken
en 't zal er erger op los gaan dan vroeger,
want een Vlaming, eens moegeterd, is te
vreezen in zijne wraakneming.
Beschouwen wij dus de zaak in 't alge
meen, en bekreunen wij er ons niet om dat
men nu ophemelt wat men vroeger onder
de voeten stampte, omdat het door de demo
craten verdedigd werd. Binnen kort zingen
al de conservo's hetzelfde deuntje, en Pol
Ghyoot zelve die wist te vertellen dat het
vlaamsche werkvolk er een schande zou van
maken, een pensioen aan den Staat te vra
gen, onze Pol ook zal in de gilde aan de
eerlijke en werkzame slaven, zeggen dat
het maar reehtveerdig is dat de werkman
pensioen bekome
Maar A propos, in't voorbijgaan had kluch-
tenare van Gent hem misschien op voorhand
gezeid dat hij het vlaamsche werkvolk op
die wijze moest zeep aan den baard strijken?
Eu hoe komt het dat het nu mogelijk ge
worden is pensioen te geven of ten minste
dat men bereid is het te geven, ofschoon
men vroeger sprak van 200 millioen, eene
kwestie die niet rijp en was, enz. Brugsche
Vuile deelde vroeger ook dit gedacht, en zie
o wonder I 'Is ook al bekeerd; tusschen vijf
kolommen lafhertigheden tegen een priester,
hemelt het op zijne beurt de katholieke re
geering op voor haar ontwerp.
O Tartufen! O Pheniksenl
Men riep vroeger om dit zoo reehtveerdig
ontwerp te bestrijden meermalen het belang
Ziedaar meer den mensch in zijne eigen
aardigheid, zijn doen en laten. Wil ik u nu
eventjes den kunstenaar voorstellen?
Hannotiau is zeer stellig eene artistenna-
tuur: niet alleen beseft hij wat kunst is en
smaakt hij deze, waar hij ze ook vinden mo
ge; maar hij beoefent ze zelf met bijzonder
goedgelukken en nog wel in méér dan ééne
harer uitingen. Vooraleer schilder te worden
was hij bouwkundige, in 1881en, zoo hij
verfkwast en pale tal een poosje ter zijde legt,
dan vindt zijne drift tot de kunst eene andere
bevrediging in de steendrukteekeniiig, een
vak, waarin hij reeds merk waardige dingen
leverde, zooals zijn album cv r Brugge, bij
Lamertin uitgegeven. Die veelzijdigheid in
de openbaring van zijn kunnen is zeker
geen alledaagsch verschijnsel en weinige
kunstenaarszielen werden zoo mild door de
goede Fee begaafd.
Ik zegde daar even, dat Hannotiau aan
bouwkuude gedaan had; doch zulks was
eerder om nuttigheidsredenen dan uit persoon
lijke neiging geschied. Te huis had men be-
in der nijverheid, die groote factor, die ten
gevolge daarvan verlamd geweest zijn.
De laatste statistieken opgemaakt in
Duitschland bewijzen gansch het tegendeel.
Wanneer het wetsontwerp in Duitschland
ter spraae kwam zegde Bismarck dat de
hoofdkwestie deze was, middels te zoeken
om de nijverheid te belasten, zonder de hen
te dooden die hel ei aan den werkman
verschafte.
Nooit is de nijverheid in Duilschlaud zoo
bloeiend geweest en overal bastatigt men
eene groote vermindering in de lasten van
openbare onderstand en het gevloekte pau
perisme verdwijnt van lieverlede.
De lasten te betalen voor de verzekering
tegen ongevallen op het werk bedragen 3 "Zo-
Deze tegenziekte 11/2 °/0 en do verzekering
tegen den ouden dag 1 1/2 °/0 of te samen
5 1/2 centiemen afgetrokken op den arbeid.
Voor de verzekering der zondagrust on.
dergaan zij een verlies van 3 °/0, maakt te
samen 8 1/2 °/0.
Is de nijverheid nu dood
Binst het afgeloopen jaar heeft men 69
millioen betaald aau pensioen waarvoor de
Staat 27 millioen betaalde.
Het bedrag van den uitvoerder duitsche
producten bedroeg in 1897 3256 millioen
mark.
In 1899 bij de 4000 millioen.
Deze cijfers toonen genoeg dal al die vrees
valt als een papieren kasteel.
Ook denkt men er aan bij onze buren het
pensioen meer en meer uit te breiden op
meer volksgezinde manier.
In een brief, gezonden aan de Palriote
van een duitsch katnoliek, wordt de regee
ring geluk gewenscht.
Wij ook wenschen haar geluk, omdat de
regeering onder den drang der zaken ein
delijk gedwongen is, trapsgewijze de recht-
veerdige hervormingen toe te staan, die de
christene volkspartij in haar programma
geschreven heeft.
Meer dan ooit is het klaarblijkend dat de
vierde staat (het volk) de bovenhand krijgt.
Het valt nu te zim in welkeu zin de re
geering het ontwerp zal opvatten.
Toen wij op ons laatste congres te Antwer
pen gehouden, na eene grondige bespreking
onze besluitselen deden kennen, en waarvan
sloten, dat hij de zaken zijner ooms, onder
nemers te Brussel, zou overnemen en daar
hunne firma zeer belangrijk heeten mocht,
bleek het oorbaar dat de toekomstige be
stuurder met de bouwkunde vertrouwd was.
Derhalve ging hij in de leer bij bouwmeester
Schoij, wien het Staatsbestuur de herstelling
der kerk, op den kleinen Zavel, opgedragen
had. Hij teekbnde er twee jaar; doch inlus-
schen hadden vrienden, die veel bij hem aan
huis kwamen en waaronder vcoral de be
treurde Artan, de zeeschilder, hem aangera
den den aanleg, dien hij voor het teekenen
bezat, in het schilderen te benuttigen.
Hannotiau volgde den raad en zeide vaar
wel aan hoekmeter, passeren winkelhaak,
om penseel en kleurendoos aan te vatten.
Hij volgde slechts eene korte wijl de lessen
ter Academie van beeldende kunsten doch
ging des te liever bij Antoon Van Hammée,
die hem leerde teekenen, t. t. z. het trouwst
mogelijk de voorwerpen, die hem onder het
oog kwamen, af te beelden. En daarin ligt
hot geheim van Iiannoliau's gelukken: ter
wijl, heien ten dage, zooveel schroomelijk-
onze partijgenooten op de hoogte gebracht
worden, blaften de Woestebladen als bezete
nen en tal van artikels werden geschreven
om de zoogezegde onmogelijkheid aan te too
nen van het toekennen van een pensioen.
Do cijfers worden verdriedubbeld om de
stmpelaars af le schrikken en de toepassing
ervan onmogelijk te maken.
De christeno volkspartij moet er meer dan
ooit aanhouden, onze eischen te doen door
dragen, niet voor een gedeelte, maar voor
gansch het land.
Een eenvoudig ontwerp, toepassing van
het pensioen der oude werkliedenaangevuld
door de klimmende belasting op het inko
men, het staatsmonopolium voor 't stoken
van alcool, herziening der wet op de erfe
nissen, zonder in iets het werkvolk te tref
fen, en zich wel wachtende eene nieuwe
bureelratterij op te richten die met het vet
van de pot wegloopt.
Het land is ten toppunt van weelde ge
klommen-, aliengeihand gaat de viucht van
onzen arbeid meer en meer naar den vreem
de, waar tal van naamlooze maatschappijen
zich vormen met belgisch kapitaal gesticht.
Het oogenblik is goed gepast om de weelde
en het overtollige te treffen, en dan zullen
wij de vaderlandsliefde en de genegenheid
voor den werkman van al die grootsprekers
eens naar waarde kunnen schatten.
Wij moeten er toe komen de vrijheid te
herwinnen van onze oude werklieden, die
nu helaas! alle fierheids- en vrijheidsgevoel
aan de voeten moeten leggen van achteruit
kruipers, die de mensch maar gebruiken als
een stuk voorwerp dat ze kunnen bezigen
om hunne politieke winkels te doen draaien
en ze in tij I van kiezing in rang, twee en
twee, opgeleid te worden door een jonge
snotbek, naar 't kiesbureel, evenals kalvers
naar de markt.
De eerlijke en neerstige werkman moet
van zijne vrijheid, hem door God geschon
ken, genieten zoolang hij leeft.
De vrijheid moet hem terug geschonken
worden ten volle, opdat bij niet meer ge
dwongen zou zijn eene schuilplaats te zoeken
in gestichten waar men 't huwelijk breekt,
de oude dutsen bezigt aan alle slach van
slavelijken arbeid, om 't gras te maaien in
de kasteelen of peeren en appels te trekken.
heden, bij gebrek aan goede teekening, ons
oog beleedigen, behagen integendeel Hanno-
tiuu's werken door hunne groote juistheid,
trouw en sierlijkheid der teekening. 't Is ove
rigens het abc der kunst: wie niet goed tee
kent, kan onmogelijk goed schilder worden,
omdat zelfs de heerlijkste kleuren het foutie
ve van den vorm niet verbergen kunnen.
Reeds vroeg kon Hannotiau zich vermeien
in 't aanschouwen van mooie kunstgewroch
ten en daarin zal ook wel eene der redenen
van zijnen kuüstaard liggen: bij een bloed
verwant, die eene schilderijenverzameling
bezat,kreeg hij stukken van Rousseau, Millet
Delacroix e. a (e kijk. Die oom, nu, was zeer
veranderlijk van aardals hij een artist moê
was, werd dezes plaats door eenen anderen
ingenomen, zoodat De Groux, Dubois, Leys,
teekeningen van Rops, enz. de eerste vervan
gen kwamen. Hannotiau hiefi altijd eene
voorliefde voor de drie laatste namen gekoes
terd, Leys bovenal, van wien hij eene merk
waardige collectie van bij de honderd teeke
ningen bezit, die eene groote waarde verte
genwoordigen. Medard Veiucest.
[Wordt voortgezet).
m;wiiMg|iiMji«MpyiiwwwMii»<ii>imijlwwaa8awM5iugwiiiww.iiMiafgtwawwwwww;
HET
L A D
