VAN YPEREN EN HET ARRONDISSEMENT. Politiek, Nieuws- en Handels Annoncenblad. STADSNIEUWS. Twintigste jaar. Zaterdag 3 Februari 1906. Nummer 5. Kazak'keerderij. Staat men voor den oorlog Arm West-Vlaanderen. Pour la Defense de mes Amis. Abonnementsprijs voorop betaalbaar 3 00 fr. per jaar voor den buiten, 2.50 fr. voor siad. Per 6 maanden 1 fr, 50 Per 3 maanden 1 fr. Annoncen 15 cent. per drukregel Rectit-rlijke eerherstellingen 1 fr per regel. Akkoord per jaar of per maand. 5 centiemen per nummer Afzonderlijke nummers voor artikels, enz. 4. fr. per 100 A'Lé berichten «aa ver Roepingen of andere beken lm aki ogen ten bureele dezer gedrukt worden eens gratis ingelijfd. De annoncen voor België, ter uitzond* ring der beide Vlaanderen, als mede die voor het buitenland worden ontvangen door den Office de Pubïieité, Magdalenastraat. Brussel Men wordt verzocht alle hoegenaamde artikels uiterlijk tegen Vrijdag middag vrij en ondertekend toe te Z '.iifeu. Artikelen ongetekend of persoaualiteiten bevattende worden niet opgenomen. Zou er wel een land ter wereld zijn, waar het favoritisme op zoo er gerlijke wijs als in ons gezegend Bel gië overheersohend is geworden Yoor alle betrekkingen, zelfs en vooral voor de belangrijkste, kent men maar een vereischte, een hoofd- vereischte steun, bescherming, pro tectie. Kennis, degelijkheid, karaktervast heid, zedelijkheid, dat is alles over bodig. Protectie moet gij hebben, meer niet. Volksvertegenwoordigers, sena toren, pastoors, moeders-oversten en soortgelijken moeten u bij den minis ter aanbevelen, en dan zijt gij zeker benoemd te worden tot de eene of andere voorname betrekking, al zijt gij ook een toonbeeld van onbekwaam heid, onwetendheid, onzedelijkheid, enz. Zoo is het nu eenmaal in ons land. Nepotisme en favoritisme voor al les en overal. Met verdienste alleen komt ge tot niets. En liefst benoemen onze klerikale meesters hatelijke, verfoeilijke ka- zakkeerders, als het ware om ze te beloonen voor den heldenmoed, dien ze aan den dag legden toen ze, op de meest onbeschaamde wijze, de libe rale partij verrieden. Dit feit kan niet geloochend wor den. De dag zal komen waarop wij namen zullen moeten noemen. Wij kennen katholieke geleerden van meer dan gewone verdienste, die volle recht hebben op een behoor lijke betrekking, maar die niet kun nen verkrijgen. Waarom 1 Omdat zij geen protectie genoeg hebben en ook nooit kazak hebben gekeerd. Wilt gij inspecteur, bestuurder, prefekt worden Verraad de liberale partij, verloo chen uwe beginselen. Gaan uwe kin deren naar de een of andere school van den Staat, trek ze zonder de minste reden uit dit verderfelijk gesticht en zend ze naar de broeder- kens of nonnekens. Wordt dan lid van de een of andere katholieke Asso ciatie en heul, liefst op luidruchtige wijs, met den vijand Ge zult het dan zeer ver brengen. Zoo zijn er,die inspecteur, bestuur der, prefekt, enz. geworden zijn zon der de minste wetenschappelijke waarde en zonder den minsten takt, die twee hoofdvereischten voor een gewichtig ambt, alleen omdat zij ka zak hebben gekeerd Dus omdat zij klinkklaar bewezen hebben, dat zij niet een schijn van mannenwaarde bezaten. Vroeger waren zij ultraliberaal, republikein. In de herbergen spron gen ze op de tafels om tegen 't onge- diert der papen te donderen. Zij rie pen: Vive la République! Ze toonden zich vrijzinnig, al hadden zij ook hunne opvoeding in een priestercol lege genoten. Natuurlijk werden zij door het li beraal bewind van 1879 tot 1884 be noemd tot een bescheiden betrekking, waarvoor ze soms niet eens het noo- dig diploma bezaten. Kort na den val van 't liberaal mi nisterie verflauwt hun republicanis me. Ze beginnen te gevoelen, dat de papen nog voor een tijdje aan 't roer van den Staat zullen blijven. Langzaam keeren ze zich van het compromettante geuzenvaandel af. worden de steunpilaren van het zoo gezegde parti de l'ordre en krijgen weldra de belooning van het snood verraad. Er ontbreekt iets aan hunne niet zwaar wegende kennis'? Ze ken nen bij voorbeeld geen Vlaamsch. Geen nood Och kom, 't is maar Vlaamsch! En 't is een overlooper, een kazakkeerderVoor zoo'n wezen mag men wel een oogje sluiten. Arm België! Arm land, waar zoo'n premie aan de karakterloosheid wordt uitgereikt. Of vindt de lezer dat wij niet naar de werkelijkheid, niet naar de natuur hebben geschetst 1 't Is de Kwestie dat iedereen zich stelt, niet alleen in de hooge politieke wereld, maar oek in al de standen der samenleving. Zij was ook het voorwerp van aller gesprek - ken dezer laatste dagen. Maar vooral bij de Duitschers en de Fran- schen laat men er zich mee in. In Frankrijk mobiliseert men de troepen rond de gren zen al de reservisten houden zich gereed om alle oogenblikken te vertrekken Bij de Duitschers worden ook alle mogelijke toebe reidselen gemaakt tot eenen oorlog die schijnt nakend te zijn. Hier in ons land houdt de Regeering zich ook ernstig met deze zaak bezig en zelfs, zoo er verzekerd wordt want stellig en officieel weet men nog niets daaromtrent, zulke zaken geheim blijvend zouden er reeds van het ministerie van oorlog bevelen gezonden zijn naar wie het behoort om de troepen gereed te houden en de reserveklas sen binnen te roepen, ten einde deze te doen optrekken naar de grenzen. Voor ons Belgen, is deze zaak van groot belang, want wij moeten kost wat kost ons grondgebied onge schonden bewaren en daarom alle middelen inspannen om den indringer, 't zij Fransch- man of Duitscher, den weg te versperren en hem te kunnen zeggen doet een toertje om, om te gaan vechten, maar laat ons hier met vrede. Volgens de krijgsoverheden is ons leger, dat in korten tijd 170,000 geoefende man Den bijeen zou krijgen geheel goed in staat, om 't is geflik aan welken indringer weerstand te bieden. Wij mogen dus, om zeggens gerust zijn aan dien kant. Wat den oorlog zelf aangaat, deze staat voor de deur, zoo men verzekert. Maar waar om Is het nog altijd voor die zaak van Ma- rocco zooals men ze noemt? 't Kind moet eene naam hebben wordt er gemeenlijk gezegd. En het is hier ook zoo. Die kwestie van Marocco kan geheel gemak kelijk vereffend worden zonder kanonge schot en verlies van duizenden menschen- levens. De waarheid is dat Duitschland en Frankrijk elkander niet kunnen verdragen en dat beide er op uit zijn om slag te leveren, met of zonder reden, Duitschland vooral, niettegenstaande al de vredelievende verkla ringen van deu Keizer en den rijkskanselier, zou slag willen leveren, om den overhand te krijgen op het vaste land en alzoo aan Euro pa te kunnen zeggen, nu dat Rusland heel verlamd is door zijnen oorlog en den bloedi- gen opstandZie, ik ben nu meester; niets zal er meer geburen zonder mijnen wil. Of die oorlog nu toch zoo nabij is als men het zegt, kan er nu met geen zekerheid ge zegd worden. Toch er zijn twee kansen voor een, dat men er niet meer lang van verwij derd is. De toestand is gespannen tusschen Frank rijk en Duitschland. De fransche reserve sol daten hebben bevel ontvangen, geJagteekend van 3 Januari, zich gereed te houden om op te trekken. In geval van oorlogsverklaring moeten zij den tweeden dag na dien om 8 ure te Parijs zijn op de Bastille-plaats. Van den anderen kant heeft de Duitsche reserveofficier, die te Brussel woont op Zon dag 8 Januari bevel ontvangen van zijnen consul, zich riet uit Brussel te verwijderen, en zioh^gereed te houden, om een dag nadat hij bevel ontvangt zich te Keulen te bevin den. Dat ziet er weinig rooskleurig uit. De Landbouwer. Het overzicht van den administratieven toestand van West-Vlaanderen voor 1905 is verschenen. Daaruit leeren wij dat de provincie 81.683 behoeftigen bevat, die tot last verstrekken van de openbare liefdadig heid Dus 10 ten honderd van de bevolking der gansche provincie Brugge, de hoofdstad, onderscheidt zich door haar pauperisme. Inderdaad, op 53,561 inwoners telt men er 11,000 of meer dan 201. h. van de bevol king, die door het armbestuur moeten onder steund worden. Te Bruggo telt men dus 1 behoeftige op 5 ingezetenen!... en 60 kloosters Ook Thielt, Ieperen, Kortrijk, en de grens streek zijn om hun getal behoefiigen beruch.. Welke zijn daarvan de oorzaken? Deze zijn talrijk. Onder de voornaamste gelden onwetendheid, dronkenschap, luiheid langs de eene zijde en klerikalisme, rijkdom der godshuizen en gemis van initiatief langs de andere zijde. In West-Vlaanderen blijft het getal onge- letterden een der hoogste van het land. Het klerikalisme vindt er een citadel. Brugge blijft de stad der 60 kloosters en der klerikale scholen, evenals Thielt, De rijken, leven er als renteniers liever dan handel te drijven of nijverheidsgestich ten te bouwen, Zoo dragen de nobiljonskens van Brugge er veel bij om het Brugsche proletariaat in de onmogelijkheid te stellen in zijn eigen stad een stuk brood te verdienen, want handel drijven of fabrikant spelen, zou die edelen onteeren wier adelijke titels het meest niet hooger opklimmen dan tot Leopold I en II, Willem I, Napoleon of Marie Theresia. Daarenboven zijn de burgerlijke gods huizen van Brugge, Ieperen en Kortrijk schatrijk en de arme standen dier steden laten zich liever onderhouden dan te werken. Zij gelijken een beetje aan de lazzaroni van Napels. Overigens zijn de te groote rijkdommen van de godshuizen in het Vlaamsche land eene hoofdoorzaak van het pauperisme in zekere Vlaamsche steden. Eene hervorming van de openbare weldadigheid dringt zich op. J'ai éprouvé quelque surprise en lisant dans le Journal d' Ypres un article ayant pour titre Les Compères du Pro- grës Gette prose si haineuse, si intransi- geante entachée de tous les défauts de la jeunesse avee ces maladroites exagérations familières aux débutants est mensongëre d'un bout A l'autre de la première partie de l'article. Le Journal d' Ypres a une fagon de par- ler de la jeunesse libérale yproise qui doit la rendre curieuse aux yeux de tout le mon de. A mon tour, je tiens k faire connaitre aux lecteurs du Weekblad mon jugemeat sur cette même jeunesse; je ne prétends pas qu'il sera d'une impartialité défini'ive car je suis assez éloigné de ce manque de modestié lequel est propre k certain rédacteur de Tor- gane clérical. Nos jeunes gens lihéraux sont actifs et travailleurs; en maiuies occasions ils se joignent a leurs chefs politiques pour élever la voix contre les injustices, contre les passe-droits et les abus d'une administra tion cléricale, enfincontre les excès du fana tisme religieux. Certains il est vrai sont «trés imprégnés des principes du libre examen et de la pensée libre s'ils apportent parfois qudque/exalta- tion faire valoir leurs principes, la chose est sans conséqaence. L'essentiel pour eux c'est de rester fidèles a leurs convictions, de travailler au maintien et a la prospérité des organismes libéraux crées par leurs prédé- cesseurs, et de payer vaillamment de leur personne en période électorale. Je dois le dire k leur hoDneur tous indistinctement font leur devoir, ils ne ressemblent pas k ces jeunes cléricaux yprois qui ne font rien par dévouement, car, si parfois Tun deux s'avise k vouloir défendre les intéréts d'une politique religieuse, il le fait toujours dans lëspoir d'obtenir une place mieux rénumé- rée, un avancement plus rapide ou la clien tèle de quelques puissants bourgeois. Et, dans ses luttes futures, la j-unesse libérale, (je m'honore d'en faire partie) conservera toujours cette sérénité bienveillante qui lui est chère ainsiqu'une petite dose d'entbou- siasme qui font que les partis deviennent puissants grandissement dans lëstime pu- blique et arrivent k réaliser leur rêve. Si la jeune génération catholique se désio- téresse de la politique, abstraction faite de deux ou de trois jeunes-gens peu sympathiques c'est parceque leur méfiance se tient aux aguets contre les duperies contre les menues lachetés, dont la politiques cléricale est trop souvent faite De plus, ils détestent cette politique préconisêe dans le temps par M. Colaert, qui aurait eu pour résultat immé- öiatque certains fractions de la population HET WEEKBLAD

HISTORISCHE KRANTEN

Het weekblad van Ijperen (1886-1906) | 1906 | | pagina 1