VAN YPEREN EN HET ARRONDISSEMENT.
Politiek, Nieuws- en Handels Annoncenblad.
STADSNIEUWS.
Twintigste jaar.
Zaterdag 3 Februari 1906.
Nummer 5.
Kazak'keerderij.
Staat men voor den oorlog
Arm West-Vlaanderen.
Pour la Defense
de mes Amis.
Abonnementsprijs voorop betaalbaar 3 00 fr. per jaar voor den buiten, 2.50 fr. voor siad. Per 6 maanden 1 fr, 50 Per 3 maanden 1 fr. Annoncen 15 cent.
per drukregel Rectit-rlijke eerherstellingen 1 fr per regel. Akkoord per jaar of per maand. 5 centiemen per nummer Afzonderlijke nummers voor artikels, enz. 4. fr. per 100
A'Lé berichten «aa ver Roepingen of andere beken lm aki ogen ten bureele dezer gedrukt worden eens gratis ingelijfd. De annoncen voor België, ter uitzond* ring der beide Vlaanderen, als
mede die voor het buitenland worden ontvangen door den Office de Pubïieité, Magdalenastraat. Brussel Men wordt verzocht alle hoegenaamde artikels uiterlijk tegen Vrijdag middag vrij
en ondertekend toe te Z '.iifeu. Artikelen ongetekend of persoaualiteiten bevattende worden niet opgenomen.
Zou er wel een land ter wereld
zijn, waar het favoritisme op zoo er
gerlijke wijs als in ons gezegend Bel
gië overheersohend is geworden
Yoor alle betrekkingen, zelfs en
vooral voor de belangrijkste, kent
men maar een vereischte, een hoofd-
vereischte steun, bescherming, pro
tectie.
Kennis, degelijkheid, karaktervast
heid, zedelijkheid, dat is alles over
bodig. Protectie moet gij hebben, meer
niet. Volksvertegenwoordigers, sena
toren, pastoors, moeders-oversten en
soortgelijken moeten u bij den minis
ter aanbevelen, en dan zijt gij zeker
benoemd te worden tot de eene of
andere voorname betrekking, al zijt
gij ook een toonbeeld van onbekwaam
heid, onwetendheid, onzedelijkheid,
enz.
Zoo is het nu eenmaal in ons land.
Nepotisme en favoritisme voor al
les en overal. Met verdienste alleen
komt ge tot niets.
En liefst benoemen onze klerikale
meesters hatelijke, verfoeilijke ka-
zakkeerders, als het ware om ze te
beloonen voor den heldenmoed, dien
ze aan den dag legden toen ze, op de
meest onbeschaamde wijze, de libe
rale partij verrieden.
Dit feit kan niet geloochend wor
den. De dag zal komen waarop wij
namen zullen moeten noemen.
Wij kennen katholieke geleerden
van meer dan gewone verdienste, die
volle recht hebben op een behoor
lijke betrekking, maar die niet kun
nen verkrijgen.
Waarom 1
Omdat zij geen protectie genoeg
hebben en ook nooit kazak hebben
gekeerd.
Wilt gij inspecteur, bestuurder,
prefekt worden
Verraad de liberale partij, verloo
chen uwe beginselen. Gaan uwe kin
deren naar de een of andere school
van den Staat, trek ze zonder de
minste reden uit dit verderfelijk
gesticht en zend ze naar de broeder-
kens of nonnekens. Wordt dan lid
van de een of andere katholieke Asso
ciatie en heul, liefst op luidruchtige
wijs, met den vijand Ge zult het dan
zeer ver brengen.
Zoo zijn er,die inspecteur, bestuur
der, prefekt, enz. geworden zijn zon
der de minste wetenschappelijke
waarde en zonder den minsten takt,
die twee hoofdvereischten voor een
gewichtig ambt, alleen omdat zij ka
zak hebben gekeerd
Dus omdat zij klinkklaar bewezen
hebben, dat zij niet een schijn van
mannenwaarde bezaten.
Vroeger waren zij ultraliberaal,
republikein. In de herbergen spron
gen ze op de tafels om tegen 't onge-
diert der papen te donderen. Zij rie
pen: Vive la République! Ze toonden
zich vrijzinnig, al hadden zij ook
hunne opvoeding in een priestercol
lege genoten.
Natuurlijk werden zij door het li
beraal bewind van 1879 tot 1884 be
noemd tot een bescheiden betrekking,
waarvoor ze soms niet eens het noo-
dig diploma bezaten.
Kort na den val van 't liberaal mi
nisterie verflauwt hun republicanis
me. Ze beginnen te gevoelen, dat de
papen nog voor een tijdje aan 't roer
van den Staat zullen blijven.
Langzaam keeren ze zich van het
compromettante geuzenvaandel af.
worden de steunpilaren van het zoo
gezegde parti de l'ordre en krijgen
weldra de belooning van het snood
verraad.
Er ontbreekt iets aan hunne niet
zwaar wegende kennis'? Ze ken
nen bij voorbeeld geen Vlaamsch.
Geen nood Och kom, 't is maar
Vlaamsch! En 't is een overlooper,
een kazakkeerderVoor zoo'n wezen
mag men wel een oogje sluiten.
Arm België! Arm land, waar zoo'n
premie aan de karakterloosheid wordt
uitgereikt.
Of vindt de lezer dat wij niet naar
de werkelijkheid, niet naar de natuur
hebben geschetst 1
't Is de Kwestie dat iedereen zich stelt,
niet alleen in de hooge politieke wereld,
maar oek in al de standen der samenleving.
Zij was ook het voorwerp van aller gesprek -
ken dezer laatste dagen.
Maar vooral bij de Duitschers en de Fran-
schen laat men er zich mee in. In Frankrijk
mobiliseert men de troepen rond de gren
zen al de reservisten houden zich gereed
om alle oogenblikken te vertrekken Bij de
Duitschers worden ook alle mogelijke toebe
reidselen gemaakt tot eenen oorlog die schijnt
nakend te zijn.
Hier in ons land houdt de Regeering zich
ook ernstig met deze zaak bezig en zelfs,
zoo er verzekerd wordt want stellig en
officieel weet men nog niets daaromtrent,
zulke zaken geheim blijvend zouden er
reeds van het ministerie van oorlog bevelen
gezonden zijn naar wie het behoort om de
troepen gereed te houden en de reserveklas
sen binnen te roepen, ten einde deze te doen
optrekken naar de grenzen. Voor ons Belgen,
is deze zaak van groot belang, want wij
moeten kost wat kost ons grondgebied onge
schonden bewaren en daarom alle middelen
inspannen om den indringer, 't zij Fransch-
man of Duitscher, den weg te versperren en
hem te kunnen zeggen doet een toertje om,
om te gaan vechten, maar laat ons hier met
vrede.
Volgens de krijgsoverheden is ons leger,
dat in korten tijd 170,000 geoefende man Den
bijeen zou krijgen geheel goed in staat, om
't is geflik aan welken indringer weerstand
te bieden. Wij mogen dus, om zeggens gerust
zijn aan dien kant.
Wat den oorlog zelf aangaat, deze staat
voor de deur, zoo men verzekert. Maar waar
om Is het nog altijd voor die zaak van Ma-
rocco zooals men ze noemt?
't Kind moet eene naam hebben wordt er
gemeenlijk gezegd. En het is hier ook zoo.
Die kwestie van Marocco kan geheel gemak
kelijk vereffend worden zonder kanonge
schot en verlies van duizenden menschen-
levens. De waarheid is dat Duitschland en
Frankrijk elkander niet kunnen verdragen
en dat beide er op uit zijn om slag te leveren,
met of zonder reden, Duitschland vooral,
niettegenstaande al de vredelievende verkla
ringen van deu Keizer en den rijkskanselier,
zou slag willen leveren, om den overhand te
krijgen op het vaste land en alzoo aan Euro
pa te kunnen zeggen, nu dat Rusland heel
verlamd is door zijnen oorlog en den bloedi-
gen opstandZie, ik ben nu meester; niets
zal er meer geburen zonder mijnen wil.
Of die oorlog nu toch zoo nabij is als men
het zegt, kan er nu met geen zekerheid ge
zegd worden. Toch er zijn twee kansen voor
een, dat men er niet meer lang van verwij
derd is.
De toestand is gespannen tusschen Frank
rijk en Duitschland. De fransche reserve sol
daten hebben bevel ontvangen, geJagteekend
van 3 Januari, zich gereed te houden om op
te trekken. In geval van oorlogsverklaring
moeten zij den tweeden dag na dien om 8
ure te Parijs zijn op de Bastille-plaats.
Van den anderen kant heeft de Duitsche
reserveofficier, die te Brussel woont op Zon
dag 8 Januari bevel ontvangen van zijnen
consul, zich riet uit Brussel te verwijderen,
en zioh^gereed te houden, om een dag nadat
hij bevel ontvangt zich te Keulen te bevin
den. Dat ziet er weinig rooskleurig uit.
De Landbouwer.
Het overzicht van den administratieven
toestand van West-Vlaanderen voor 1905
is verschenen. Daaruit leeren wij dat de
provincie 81.683 behoeftigen bevat, die tot
last verstrekken van de openbare liefdadig
heid
Dus 10 ten honderd van de bevolking der
gansche provincie Brugge, de hoofdstad,
onderscheidt zich door haar pauperisme.
Inderdaad, op 53,561 inwoners telt men er
11,000 of meer dan 201. h. van de bevol
king, die door het armbestuur moeten onder
steund worden. Te Bruggo telt men dus
1 behoeftige op 5 ingezetenen!... en 60
kloosters
Ook Thielt, Ieperen, Kortrijk, en de grens
streek zijn om hun getal behoefiigen beruch..
Welke zijn daarvan de oorzaken? Deze
zijn talrijk. Onder de voornaamste gelden
onwetendheid, dronkenschap, luiheid langs
de eene zijde en klerikalisme, rijkdom der
godshuizen en gemis van initiatief langs de
andere zijde.
In West-Vlaanderen blijft het getal onge-
letterden een der hoogste van het land. Het
klerikalisme vindt er een citadel.
Brugge blijft de stad der 60 kloosters en
der klerikale scholen, evenals Thielt,
De rijken, leven er als renteniers liever
dan handel te drijven of nijverheidsgestich
ten te bouwen,
Zoo dragen de nobiljonskens van Brugge
er veel bij om het Brugsche proletariaat in
de onmogelijkheid te stellen in zijn eigen
stad een stuk brood te verdienen, want
handel drijven of fabrikant spelen, zou die
edelen onteeren wier adelijke titels het
meest niet hooger opklimmen dan tot Leopold
I en II, Willem I, Napoleon of Marie
Theresia.
Daarenboven zijn de burgerlijke gods
huizen van Brugge, Ieperen en Kortrijk
schatrijk en de arme standen dier steden
laten zich liever onderhouden dan te werken.
Zij gelijken een beetje aan de lazzaroni van
Napels.
Overigens zijn de te groote rijkdommen
van de godshuizen in het Vlaamsche land
eene hoofdoorzaak van het pauperisme in
zekere Vlaamsche steden. Eene hervorming
van de openbare weldadigheid dringt zich op.
J'ai éprouvé quelque surprise en lisant
dans le Journal d' Ypres un article
ayant pour titre Les Compères du Pro-
grës Gette prose si haineuse, si intransi-
geante entachée de tous les défauts de la
jeunesse avee ces maladroites exagérations
familières aux débutants est mensongëre
d'un bout A l'autre de la première partie de
l'article.
Le Journal d' Ypres a une fagon de par-
ler de la jeunesse libérale yproise qui doit
la rendre curieuse aux yeux de tout le mon
de. A mon tour, je tiens k faire connaitre aux
lecteurs du Weekblad mon jugemeat sur
cette même jeunesse; je ne prétends pas
qu'il sera d'une impartialité défini'ive car je
suis assez éloigné de ce manque de modestié
lequel est propre k certain rédacteur de Tor-
gane clérical. Nos jeunes gens lihéraux sont
actifs et travailleurs; en maiuies occasions
ils se joignent a leurs chefs politiques pour
élever la voix contre les injustices, contre
les passe-droits et les abus d'une administra
tion cléricale, enfincontre les excès du fana
tisme religieux.
Certains il est vrai sont «trés imprégnés
des principes du libre examen et de la pensée
libre s'ils apportent parfois qudque/exalta-
tion faire valoir leurs principes, la chose
est sans conséqaence. L'essentiel pour eux
c'est de rester fidèles a leurs convictions, de
travailler au maintien et a la prospérité des
organismes libéraux crées par leurs prédé-
cesseurs, et de payer vaillamment de leur
personne en période électorale. Je dois le
dire k leur hoDneur tous indistinctement
font leur devoir, ils ne ressemblent pas k
ces jeunes cléricaux yprois qui ne font rien
par dévouement, car, si parfois Tun deux
s'avise k vouloir défendre les intéréts d'une
politique religieuse, il le fait toujours dans
lëspoir d'obtenir une place mieux rénumé-
rée, un avancement plus rapide ou la clien
tèle de quelques puissants bourgeois. Et,
dans ses luttes futures, la j-unesse libérale,
(je m'honore d'en faire partie) conservera
toujours cette sérénité bienveillante qui lui
est chère ainsiqu'une petite dose d'entbou-
siasme qui font que les partis deviennent
puissants grandissement dans lëstime pu-
blique et arrivent k réaliser leur rêve.
Si la jeune génération catholique se désio-
téresse de la politique, abstraction faite de
deux ou de trois jeunes-gens peu sympathiques
c'est parceque leur méfiance se tient aux
aguets contre les duperies contre les menues
lachetés, dont la politiques cléricale est
trop souvent faite De plus, ils détestent cette
politique préconisêe dans le temps par M.
Colaert, qui aurait eu pour résultat immé-
öiatque certains fractions de la population
HET WEEKBLAD
