ÏAN YPEREN EN HET ARRONDISSEMENT.
Politiek, Nieuws- en Handels Annoncenblad.
Bericht.
Philips van Artevelde.
Twintigste jaar.
Zaterdag 17 November 1906.
Nummer 46.
De personen die een
abonnement nemen aan
ons blad voor 1907 zullen
van heden tot nieuwjaar
het blad gratis ontvan
gen.
De abonnementsprijs
voor dit jaar is slechts
2.50 voor stad. 3 fr. voor
de vreemde.
Wij moedigen alle le
zers aan dit blad te ver
spreiden.
Hatelijke laster,
jy
Abonnementsprijs voorop betaalbaar 3.00 fr. par jaar voor den buitan, 2.50 fr. voor stad. Per 6 maanden 1 fr, 50 Per 3 maanden 1 fr. Annoncen 15 cent.
per drukregel. Rechterlijke eerherstellingen 1 fr. per regel. Akkoord per jaar of per maand. 5 centiemen per nummer. Afzonderlijke nummers voor artikels, enz. 4. fr. per 100
Alle berichten van verknopingen of andere bekendmakingen ten bureele dezer gedrukt worden eens gratis ingelijfd. De annoncen voor België, ter uitzondering der beide Vlaanderen, als
mede die voor liet buitonland worden ontvangen door den Office de Publïcilé, Magdalenastraat. Brussel. Men wordt verzocht alle hoegenaamde artikels uiteliijk tegeü VfjJdajjMfldag vrtf
en onderteekend toe te zenden. Artikelen ongeteekend of personnaliteiten bevattende worden niet opgenomen.
Niet tegenstaande M. Jan Van Rijs-
wijck sedert ongeveer cene maand overleden
is, doet zekere klerikale pers voort met
veel lawijd te maken rond het graf van den
oud-burgemeester van Antwerpen.
Samen builende, doen al de sakristij
bachibouzoucks hun best om ter meest dit
groot aandenken le bevuilen en met vuile
schuppen modder bedekt men de pasgesloten
doodskist.
Een dagblad van St Nikolaas, Het land
van Waas, schittert bijzonderlijk in dit
afstootelijk concert, ziehier, inderdaad, het
verfoeilijk artikel in het nummer van zoudag
14 October verschenen.
Hoe men een geus begraaft.
Kort geleden stierf to Antwerpen een
anti-klerikaal van belang.
Langentijd was hij ziek geweest, graag,
zeer gretig zelfs, zou Lij de gezondheid van
de heilige maagd Maria wilhn terugkrijgen
hebben; ton dien einde zag men bem
verscheidene malen te Scherpenheuvel,
Geschiedkundige Romax.
Ik geloof dat gij u te veel geluk in eens
voorspielt- wedervoer de Ruwaard het
hoofd schuddend. - Maar wijl gij evenals
talrijke schepen denkt dat, door den' vrede,
het welzijn van Vlaanderen grootelyks zou
bevorderd worden en dat (ovens het heil
onzer kinderen er van afhangt, wil ik eene
toenadering met den graaf beproeven. Mis
lukt de poging, zoo is er nog niets verloren
en men zal ons in geenen gevalle de verant
woordelijkheid van den oorlóg kunnen op
dringen, Reeds morgen zal ik de afgevaar
digden van de drie leden des lands te Gent
beroepen en intusschen onderzoeken op
welke wijze wij hel best ons doel zullen be
reiken.
Ten gevolge vam dit onderhoud werd eeni-
ge dagen later, in de vergadering der gevol
machtigden van Gent, Brugge en I<-per be
sloten eenen bode naar' den Frauschen ko-
godvruchtig geknield voor het graliebeeld
van de heilige moeder, zijn gebed werd
niet ingewilligd, zijne ziekte deed steeds
rasser vooruitgang cn welhaast was alle
h op op horstel verloren.
't Schijnt dat de ziéke zijné vroegere
gevoelens ingezien zich zou gebiecht
hebben zoo zijne familie en zijne vrienden
den priester niet van het ziekbed van den
lijder gehouden hadden.
Wat ervan zij', bij stierf zonderde hulp
der heilige kerk, hij stierf als vrijmetselaar,
en zou ingevolge zij-nen laatsten wil
zeggen sommigen als vrijmetselaar zonder
welkdanig ken toeken ter aarde besteld
worden. Gp de praatlijkbaar waarop- het
lijk ten toongesteld wierd, prijkte het ken-
teeken der Loge. 'b Was reeds een uitdruk
kelijke wensch des stervenden. Zoo is het
dat men in het atithklerikaal kamp den
laatsten wil der vrienden eerbiedigt.
Eerste punt
De stad Antwerpen de geuzen zóu
aan haar opperhoofd een uiterste en groot-
sebe eer bewijzenzoo zouden toonen dat
zij anders als de katholieken konden! en
daarom moesten' zij hulp hebben van
katholieken zoowel als van liberalen om
eene begrafenis boven alle gedacht te doen.
Zij zouden het lijk op eene kar zetten, waar
van zij een dood wagen gingen maken Hebt
gij reeds een doode hond gezien die men in
eenen put wil delven? Dan hebt gij misschien
den eigenaar gezien, met de tranen in
d'oogen, zich van het geliefkoosde dier
ontlasten, door het in de vuil kar ie werpen
met tegenzin.
Dit schouwspel kwam ons voor den geest
Lij de teraardshdling van den antwerpschen
geus.
De geuzen vonden niets beters dan eenè
kar van den openbaren zuiveringsdienst, en
bobben dus het lijk op eene mestkar gelegd,
en vooruit naar den put! gelijk men doet
met een dooie hond.
Tweede punt!
Da mestkar moest zoo schitterend moge
lijk opgezet worden
ning te Senlis te sturen ten einde hem- te
verzoeken als bemiddelaar tusschea den
graaf van Vlaanderen en zijne onderdanen
op te treden. Het Vlaamsche volk, zoo
luidde de brief, dio m -n Karei VI deed ge-
wordeD, was g 'woon iu alie zware ge
schillen zijne toevlucht tot den koning van
Frankrijk te nemeu wijl hij, als opperheer,
recht had op den eerbied en de gehoorzaam
heid zijn< r onderdai on. Het hoopte dat de
vo:st, inde tegenwoordige omstandigheden,
zijne bemiddeling insgelijks niet zou weige
ren maar zijn gezag zou aanwenden om
alles op het minzaamste bij te leggen. Kwam
door zijne tusscbenkomst de vrede tot stand
of hielp hij den graaf niet in zijnen strijd
tegeD de Vlamingen, dan zou ien zij ook,
hun vroeger gedrag getrouw, de stipte on
zijdigheid behouden iu den oorlog tusschen
Frankrijk en Engeland.
Verwachtten de afgevaardigden der ste
den wonderen van deze voorstellen, de Ru
waard deelde geenszins hunne begoocheling
en de gebourteniss n bevestigden ten- volle
zijne zienswijze. Dagen, weken gingen voor-
Een weesmeisje wierd aangeduid om op
den voorkant van de kar te zitten en er de
ontroostbare maagd van Antwerpen te ver
beelden. Niettegenstaande de stad sinds
maanden niets meer te zien had met den
afgestorvene, en dat bijgevolg het beter
geweest ware, om geene voorgaande te
maken, van geene begrafeniskosten te doen,
en die duizende franks aan nuttiger werken
te besteden.
En nu: over wien moest zij weenen?
Dood, alles is dood, zeggen de geuzen.
Indien het zoo was moesten zij zich ver
lustigen, want dan was hun vriend verlost
van zijn lijden en zijne ellenden.
Dood, alles is doodl waarom dan zooveel
eer en hulde brengen aan het stoffelijke over
schot?
Tusschen dit en datgene van een dooden
hond is er geen verschil.
Een blad' uit Brussel vraagt nopens die
weenende antwerpsche maagd, wat de geu
zen der hoofdstad vóór den lijkwagen zouden
plaatsen, bij het afsterven een hunner hoofden
St Micbiel, de aar tsengel, patroon der stad,
zullen zij niet willen! wie zullen zij dan
nemen? 'tzal misschien mannekenpis zijn?"
Derde punt!
v» De vreemde maagd, zeggen wij, was
een weesmeisje 1 vteendezij misschien, om
dat de afgestorvene medegegolpen had uit
haar jeugdig hart de kiemen der deugd
te rukken (in andere woorden eene H.....)
en er de toorts van het geloof uit te dooven
Als bewijs hetgene voorgevallen is in de
kerk der Rekoietten, naar het verhaal der
dagbladen Zekere dame kwam uit de
kerk en ontmoette aan de derir een groep
kinders, jongens en meisjes, die kwamen
schreeuwen en li uilen in de kerk en de ge-
loovigen storen in hunne gebeden,
De dame zegde kinders gij moogt
zulks niet doen weet gij niet dat Jesus,
God van hemel en aarde, zich ginder in het
tabernakel bevindt «"Oh! schreeuwden
de kinders, er is geen God Wie heeft
het u geleerd hernam de dame.
De schoolmeester was het antwoord.
En hij heeft ook gezegd dat O. L. V. maar
eene popis, en dat de vrouwen welke naar
bij eer men iets van1 de boodschap of den
drager vernam. Dan eindelij» bracht een
hespieder Artevelde de tijding dat de brieven
der Vlamingen, iu het hof voorgelezen, met
eenen langen spotlach onthaald waren ge
worden en dat men den zendeling in de ge
vangenis had geworpen,
Het nieuws dezer'onkiesche en laakbare
handelwijze werd door de eeiien met ver
ontwaardiging,door de anderen met droef
heid onthaald. Lente en Kerste en met
haar talrijke vrouwen waren ontroost
baar. Zij voorzagen het oogenblik waarop
het Fransche leger, na de Vlaamsohe ben
den verpletterd te hebber?,- plunderend,
roovend, moordend en niets eerbiedigend,
zjch als een alvernielende zwerm over
Vlaanderen zou verspreiden, de afgevaar
digden der steden ea de legeroversten
daarentegen waren woedeüd als zij het
schandelijk gedrag, van's konings raads-
heeren' Vernamen. Sommigen wilden zelfs
onverwijld naar het Zuiden' rukken en de
Franschen op het lijf vallen om hun den"
tijd niet te laten zich tot tegenweer gereed
de kerk gaan Hzijn i
Misschien zegden wij hooger was dit wee-
nend meisje een dier ongelukkigen, uit
wier hart de geuzen van Antwerpen alle
godsdienstgevoel gerukt hebben.
Eu dan, had zij reden om te schreien
Vierde punt
De geus werd in de aarde gestopt gelijk
een hond.
Wat kunnen heden de uittërlijke praal
en de lijkreden uitgesproken op zijn graf
hem doen Zijne stof ontbindt zich als
dit van een beest 1 welk drollig gezrëht
zal hij getrokken hebben bij het bestadigen
van het bestaan eener eeuwigheid 1 een
God, die hem rekening zal vragen zijner
daden De geloovige, integendeel, sterft ge
rust met de zekerheid van zijne belooning te
gaan ontvangen Hij heeft de vaste hoop
dat zijn lichaam op een glorierijken dag uit
het graf zal verrijzen, om niet meer te lijden,
noch tot stof tefüg te keeren, maar om
onafscheidbaar aan de ziel te blijven in eene
gelukzalige onsterfelijkheid
In hetzelfde nummer waarin die eerloos
heid verscheeD, strekt zich bij verscheidene
kolommen, den lof uit van Mgr. Stillemans.
Die onverteerbare proza is bekroond door
het wapen van den bisschop van Gent, met
de volgende woorden in het ondervak
vivat Jesus.
Eu 't is in naam van Jesus dat men der-
dergelijke laagheden schrijft, 't ziju deze
mannen die de christelijke weldadigheid, de
verdraagzaamheid en den eerbied voor den
evennaaste. Treurige geestestoestand
Ziedaar een staaltje van wat in het bin
nenste der papen omgaat. Dat een burger
eerlijk zij, dat hij een der geleerdste bur
gers zij van België, zooais het met M. Van
Rijswijck het geval was, en uitstekende
diensten aan het algemeene bewezen hebbe,
alles baat niet. Het zwart gebroed spaart
niemand, wanneer men zijn winkel niet
laat draaien. En spijts de jakhalzen die zich
op een nog niet koudgeworden lijk wierpen,
zijn er toch eerlijke katholieken opgetreden
om de nagedachtenis van den grooten ant
werpschen burgemeester te vereeren.
te maken. Zij spraken van niet minder
dan den koning te Senlis op te lichten,
hem gevankelijk naar Vlaanderen te voe-,
ren en hem daar tot eenen gunstigen vrede
te dwingen. Artevelde had moeite genoeg
om het buitensporige en het onmogelijke
van zulk besluit té doen begrijpen, want
de opgewondenheid der Vlamingen was te
groot dan dat zij onmiddelijk de roeke
loosheid en de ongerijmdheid van hun
ontwerp zouden inzien.
Naar mijn oordeel, sprak de Ruwaard
op eenen hevigen uitval van den voorsche
pen, Gozewijn, Muiaert, antwoordende,
«dienden wij geheel en al met Frankrijk
af te breken en ons voor goed aan Engeland
te hechten,...
Hetzelfde stelsel dat den betreurden
Jacob van Artevelde deed bozwijkeu en
dat mijn eigen vader hem zoo dringend
afraadde. Pasop, Ruwaard, gij speelt met
vuurberispte voorzichtig Simon van
Vaernewijck.
WóMt voortgezet.)
itiuimiïiÉmMMtifi
WEEKBLAD
umm
vggranaiisav ■•afiSgR EB55S8
(72" Vervolg).
aui