IN DEN STORM HDi! SOIGNIES GUÉRiT 16-7-1932 Met YperscJie-Bi^vocgsei-Met Megriou d ITpres N°15 uwe leverancier 3 HET MERK 33, Meeoenstraat, 33 YPER. /'apoplexie, 'hypertension, les ver/ces et loos fes vices du sang. Nombreuses references Oppot general: PharuidcieMDésrne, Soigniei j Mengelwerk van Het Yparsche Nr i De gezichteinder werd zwaar, en de zon ver bleekte in eens. Het water kreeg grauwe tinten en werd, als beangstigd, stil en ongerimpeld. Het hemelgewelf werd donker en zwart, doorkliefd met enkele verre bliksemflitsen. Gansch de natuur was in bange stilte vervallen menscken en die ren voelden er zich door aangevat, in spannende verwachting. Weldra wierd het ruim en de wolken ge scheurd door verblindende schichten en slangen grollend en ratelend rolde de donder De wind begon dan te huilen en te jagen, en zweepend de boomen te buigen en te schudden, terwijl het water, bij stroomen, uit de lucht gegoten werd. Alles bulderde, blaasde en fluitte de donder, de krochten en de wateren 't was een oorver- doovend gewoel en gekraak, alsof de wereld moest vergaan. En de wereld wachtte sidderend naar de uit komst I' DEEL Hoofdstuk I. September .1914 Enkele minuten geleden, was een trein jagend en blazend, met een groote witte rook pluim het station van Yper binnen geloopen, terwijl eene talrijke menigte begeerig voor den uitgang stond uit te zien, alsof er een buitengewoon, voornaam personage moest aankomen. De enkele reizigers, die nog mee waren, werden nochtans bijna onverschillig voorbij gelaten. Alleen een oud doch stevig kereltje, met een zwaair pak op den rug, kreeg aller aandacht. Zoodra hij aanstapte begonnen de kreten Hier, Louis, voor mij twee Métro- pole I Alhier, Louis Louis, 1'Echo maritime! Allo, Louis geef eens langs hier 'k wacht al zoo lang Seffens, seffens 1 zuchtte de arme Louis, schier bezwijkend onder den last der versch aangekomen dagbladen en overrompeld door de steeds aangroeiende menigte, die dagelijks voor het station lange, ledige uren kwam slij ten met de vaste overtuiging dat het de plaats was om 't jongste nieuws over de krijgsver richtingen te vernemen. Op 'c oogenblik der aankomst der enkele dagbladen, die nog in staat waren te verschijnen, vlogen zij allen op den armen, ouden Louis, die geen handen genoeg had om zijne uitgevochten dagbladen te beschermen, uit te reiken en geld te ont vangen. De geluksvogels, die er in geslaagd waren eerst een blad te bemachtigen, werden dade lijk door een bende nieuwsgierigen omringd, die over hunne armen en schouders kwamen lezen wat in groote vette letters bovenaan stond Liége tient toujours nous avons fait 40.000 prisonniers Dan stoof de bende uiteen en 't nieuws verspreidde zich van mond tot mond, joeg het bloed sneller door de ade ren, deed veler oogen van fierheid blinken en hield de geestdrift hoog, terwijl onze arme helden van Luik, zwart, moe, gekwetst en bebloed, met hangenden kop, reeds in gevan genschap werden gesleurd, terwijl N amen als bij tooverslag viel, en 't overschot van ons afgemat leger in allerhaast de verschansingen van Antwerpen binnen liep. Toen viel de geestdrift sterk, omdat men niet meer begrijpen kon dat, na al die schitte rende wapenfeiten, ons leger toch moest wij ken, ja, reeds tot in 't hart van België. Maar dan kwamen diezelfde dagbladen weer nieu wen moed inpompen Antwerpen was onin- neembaar, alle dagen kwamen er gansche ladingen engelsche troepen toe om ons leger te versterken, en zelfs krioelde het reeds van de Russen, die ons ook hulp kwamen bieder- Bij de meesten kwam zelfs niet eens het denk beeld op zich ernstig af te vragen hoe die Russen daar waren aangt land. En ware er nog een geweest die daartegen eene bedenking opwierp, dan waren er lien die hem dadelijk de mogelijkheid ervan wisten op te dringen. Na vruchteloos verschillige groepen l;zers afgeloopen te hebben, kwam een knaap van ongeveer zeventien jaar, met een glimlach toegeschoten op een jongen heer, die nog steeds verdiept was in de 1 zing van zijn dag blad. Dag mijnheer André Hebt gij een nieuwsblad voor Elza kunnen krijgen Och, Karei, ja zeker Ge weet wel, daar zorg ik voor. Is uwe zuster niet geko men Neen, moeder voelde zich eenigszins on passelijk zij is te bed gebleven dezen morgen en Elza moet voor 't huishouden helpen zórgen, terwijl de meid aankoopen doet. Zoo, zoo 1 niet erg zeker, met moeder Neen, toch niet zij wilde niet eens den Dokter. Best dan, hier is de Métropole en beste groeten aan Elza. Tot later Dit tot later en niet tot morgen had zijne bedoeling want André Terdam was zeker de familie Verdonck, althans Elza en Karei, dien dag nog te ontmoeten. Immers, sedert de jongste oorlogsgebeurtenissen, leefde de Ypersche be.volking meer in de straten dan in huis. De gemoederen waren opgejaagd, 't werk lag stil, en op straat was er nieuws te ver nemen, er waren soms vreemde soldaten te zien en af en toe een duitsch krijgsgevangen, die door eene engelsche auto mitrailleuze de stad werd binnen gevoerd. Dit was dan ook een buitenkansje om jonge lieden, die zich niet onverschillig aanktken, meer gelegenheid te geven tot samenkomst. André Terdam en Elza Verdonck behoor-, den tot dat soort. Rank opgeschoten, flink gebouwd was André Terdam een knappe jonge man van rond de 24 jaar. Zijn aangezicht bezat niet die regelmatige fijnheid welke men in beelden zoekt, maar hij had een ópen, vriendelijk ge laat, met groote, zuivere oogen die dadelijk voor hem deden instemmen. Een moeder had hij niet meer en zijn vader was groothandelaar langs de Maloulaan. Maar, ten gevolge van een ongeval, werd hem enkele maanden ge leden den rechter voet afgezet en Karei, die uit liefhebberij, handelsstudiën volgde, te Leuven, was thuis gebleven om de zaken voort te zetten, daar zijn vader .zich thans te gebrekkelijk voelde. Hij had Elza en Karei Verdonck, die, met hunne moeder, in de Stuersstraat woonden, waar zij van het kapiteinspensioen van den overleden vader nog immer op denzelfden voet leefden, van kindsbeen af gekend, ermede gespeeld en vriendschap gesloten. De jaren die Elza op de kostschool door bracht en deze door André aan 't college en ce Hoogeschoolstudiën besteed, hadden beide jonge lieden gescheiden en eenigszins vervreemd, André had sedert zijne terug komst reeds dikwijls met welgevallen zijne oogen laten drinken aan 't mooie meisjes beeld, dat schuins tegenover hem plaats nam in de zondagmis van St- Niklaaskerk. Hij wist niet wat hij meest moest bewonderen aan Elza, haar lenig welgevormde leest, haar gol vend zwart haar, of de regelmatige snit van het lichtroosgekleurd aangezicht, met roode lippen, fijnen mond en helderblanke, regel matige tandjes. Hij had het niet meer aange durfd deze flinke twintigjarige jufvrouw te herinneren hoe vertrouwelijk zij vroeger samen speelden. De jongste gebeurtenissen, die 't land in beroering zetten, en meer gemeenzaamheid, zelfs toenadering onder de uiteenloopende standen te weeg brachten, hadden ook die vroegere vriendschap... en ook wel iets meeil doen opluiken. Tot hiertoe echter was er van beide kanten nog geene verklaring afgelegd geworden. Sinds lang had André naar eene gelegenheid uitgezien om weer met de speelgenoote zijner kinderjaren toenadering te brengen. Doch langen tijd was die gelegenheid hem steeds ontsnapt. Zekeren dag echter, terwijl hij haar van verre met begeerige oogen volgde, zag hij dat zij te laat kwam om een dagblad te bekomen. Hij moest de kans wagen. Alsof het heel toevallig was dat hij erop kwam, sprak hij haar aan. Ik zie met spijt, Mejuffer, dat gij te laat zijt om een nieuwsblad te hebben. Kan ik U aangenaam zijn met U het mijne aan te bieden Zij schoot rood aan, maar vóór hare lippen zegden hare oogen reeds met blijdschap ja Voor den vorm, zei ze echter. Maar dan hebt gij er geen, mijnheer André Oh dat geeft niet Ik zal er wel een ander bekomen bij een vriend Ziet ge, voegde ze er dan reeds toestem mend bij, moeder houdt er zoo erg aan. Dat begrijpt zich Met plezier dan ook 1 Hij reikte het blad met kloppend hart, over, en de aarzelende beweging van 't meisje om 't geld te geven afwijzend, zei hij lachend O neen, dat niet, 't is U met het groot ste plezier geschonken En... als ge wilt, zal ik het U iederen dag bezorgen. Als ik betalen mag Aangenomen (Vervolg te naaste week). vradgrin af vertrouwen by Fi LE PLASTIQUE, Wordt verkocht bij Jw Vandenberghe In de Kleine Winst ft,

HISTORISCHE KRANTEN

Het Ypersch nieuws (1929-1971) | 1932 | | pagina 9