IN DEN STORM 30-7-1932 biet Yp&rfsche - 2e .Bijvoegsel-JLjcl Irtegfion d' Ypres N°17 STAD YPER, St-Jacobstraat (dicht bij de Gr. Markt) Dancing Victoria—Ralace De Lustige Pierrots uit Antwerpen Mengelwerk van Het Ypersche Nr 3 Roman door A. BRULEZ (Vervolg) Wel, Mevrouw Verdonck en Elza, riep André bij 't opendoen uit, wat nu - Komt binnen. Dag Karei. Dag Mijnheer Terdam,! Wij komen U vaarwel zeggen Hoe ge vertrekt Ja, de kinderen en ik voelen ons daar zoo ongerust in ons huis, wij hebben geen sterken kelder, 't gevaar wordt zoo dreigend... en wij zouden er ziek van worden Reeds twee nachten hebben wij niet durven slapen en voelden h -t bloed in de aderen stollen, bij 't vervaarlijk fluiten der granaten in den nacht en krompen ineen van schrik bij 't brutaal openspatten dier moordtuigen. Daarom gaan wij heen. Elza en André hadden eikaars hand gevat, terwijl Mijnheer Terdam vroeg Zoo, zoo en waarheen dan Wij wisten eerst niet goed, maar wij denken diep Frankrijk in te gaan, daar zullen wij toch wel vrij zijn. Wij kwamen juist te beslissen dat wij nog zouden blijven, ging Mijnheer Terdam voort want zoodra men vertrekt mag men vaarwel zeggen aan al wat men achterlaat. Wij hebben alles goed opgeborgen en weggesloten, kwam Elza tusschen, en als... Mijnheer André, zou willen... van tijd tot tijd eens zien Natuurlijk, natuurlijk Maar er kan een bom op komen, de soldaten kunr.en 's nachts openbreken, de overheid kan opeischen Ja, maar wat wilt Ge, hier blijven kan ik niet! besliste Mevrouw Verdoack. We trekken naar Poperinghe, daar zijn nog treinen te nemen Er hcerschte een oogenbiik stilte, waarbij Elza en André zich dichter tegen een aan drongen en Mijnheer en Mevrouw, die dit gadesloegen, een veelbeteekenden blik wissel den, terwijl Karei reeds de deur uit was. Mijnheer Terdam wenschte Mevrouw en kin deren goede rtis en terwijl hij de dame, op zijn stok leunende uitgeleide deed, bleven Elza en André nog een oogenbiik in de kamer, vlogen in malkanders armen en wis selden den eersten kus. Na hun vertrek bleven M. Terdam en An dré een tijdje nadenkend zitten. De vader overwoog wat het beste besluit zou zijn hij dacht aan den schrik dien hij zelf reeds had doorstaan, en anderzijds aan al wat hij moest achterlaten. De zoon liet het stoffelijke ter zij de en zag niets anders voor de oogen dan een aanlokkelijk meisjesbeeld, waarmede hij den eersten zoo zaligen kus kwam te wisse len. Nauwelijks op werkelijke wijze in zijn leven getreden, verdween zij. Waarheen Hoelang Bij wien Gescheiden alles verwijderde zich in een wijd uitloopenden kring 't onbekende lag voor hem als een ijdele ruimte waar niets meer tastbaar is, waar niets te grijpen valt, alles is er twijfel, onzekerheid, angst Da eerste angstwekkende teekens van den naderenden Storm deden zich voeler. Hoofdstuk: II. Sedert het afreizen van de familie Verdonck, was André Terdam, aan 't mijmeren gebleven. Het beeld der minnelijke Elza, zweefde hem gedurig voor den geest. Hij vroeg zich af waar mogen zij nu zijn Hoe mag het hun gaan Zijn vader was dit niet ontsnapt en zich hunne houding bij het afscheid herinnerende besloot hij de zaak op te klaren. Zekeren avond dat het bombardement als 't ware stilgevallen was en de avond kalm over de geteisterde stad neergedaald was, bezag hij André die, met den blik doelloos in de ruimte, rookwolkjes uit zijn pijp blies, en sprak schielijk An iré, heb ik me misgrepen bij 'c af scheid van Mevrouwen Elz i Verdonck, of... Of wat, vader? schrikte André verbaasd op, terwijl zijn hart sneller aan 't jagen ging, omdat hij wel wist waar zijn vader heen wilde. Heb ik niet rnseneo te bemeiken dat het... nogal vertrouweli k toeging tusschen u en Elza Uit den lichten straal, die zacht uit vader's oogen blonk én meer welwillendheid dan be risping liet (dijken, wist Andié waaraan zich houden en voelde meteen zijne eeiste veile genheid wijken. Ja, va ler,., datiszoo onvrijwillig en on- weeistaanbaar opgekomen Zooals altijd Toch niet, vader, 't was als iets dat bij ons beiden sluimerde, sedeit wij in onze kinder jaren samen speel len, en ja, die vriend schap.. is onwill k urig opgeschoten we hebben zelfs niets moeten verklaren, 't is van beide kanten ontstaan zonder spreken,... maar 't is zoo Vader gli-nhch e even, maar dadelijk weer ernstig gjng hij verder Gij zijt geen kind meer, jongen maar hebt gii wel ernstig nagedacht 't Schijnt me zoo haastig in een hoop gegooid Maar vader, ik kom toch juist te verkla ren dat het reeds lang hii ons sluimerde, dat wij er dus dikwijls aan gedachthebben, weder voer Anrbé. die zich krikkelig begon te voelen Dat was dus de reden van dit afscheids bezoek 't kwam me eerst vreemd voor, al hoewel de benarde omstandigheden waarin wij leven, de menschen wat nader tot malkan der brengen. Nu begrijp ik beter. Maar kent gij hun toestand Daar heb ik geen berekening naar ge maakt, vader. Ik heb U zelf altijd hooren zeg gen dat men het gehalte van een mensch niet meet naar 't eewicht «an de beurs. Nochtans moeten zii niet ka ig bedeeld zijn. teoordeelen naar hun levenstrant. Daarenboven bezit Elza eene ruime dosis wetenschap en kan zich in alle standen bewegen. Ja, juist. Maar neemt het Elza, niet wat breed volgens haren stand Is zij niet wat uitvoerig in kteedij? Weet Gij of hunne midde len dit straffeloos tot laten Dat zijn al vraag jes die niet zoo in eens opgelost zijn en die, later, eer.e gewichtige rol kunnen spelen denkt gij daaraan Ik ben overtuigd, vader, dat Mevrouw Verdonck mag aanzitn worden als een dame met ondervinding; zij heeft, ongelukkiglijk, al te zeer de grillen van het leven leeren kennen, en zal toch niet meeloopen in buitensporig heden, enkel om hare dochter te voldoen meent ge niet Neen, jongen, dat meen ik juist niet. Mevrouw Verdonck is hier aangeland als een. onbekende, en is na de dood van haar man hier gebleven. Vanwaar zij komen, hoe hun forluinstaat eigenlijk is, weet ik niet met zekerheid te bepalen. Maar wat ik wel weet,. dat hoort men tusschenin zonder ernaar te vragen is dat het er nauwtjes moet toe gaan. En als moeder de dochter niet al te zeer intoomt, dan is het juist met de bijgedachte het enkele jaren te kunnen uithouden... tot. dat Elza, iemand vindt, die... Vader schoot André, bloozend op. Kalmpjes, jongen, kalm. Ik weet wel dat zoo iets u kwetst, omdat gij... Onmogelijk u aldus te laten doorgaan, vader, ik zegde reeds dat het van onze speel- jaren is, toen kon er bij Elza toch geen spraak zijn van berekeningen Kom, kom, André. Later zult gij daar kalmer en andeis over denken. Heeft zij met geen andere knapen gespeeld en vriendschap gesloten. Zijn daar niet Dereus, Martin, Van- dewalle uit de buurt waarmede zij langer speelmaatjes bieef dan met u. 't Doet me leed, vader I Ik weet het wel, jongen, maar ik spreek rechtuit, eer het soms mocht te laat zijn In dien gij gerustgesteld zijt nopens hare bedoe lingen en hare gevoelens, heb ik er niets op tegen maar wordt nu geen droomer omdat het meisje weg is. 't Is.i^ter zoo wat zouden die twee vrouwen hier^rebben kunnen doen, omringd van onophoudend gevaar,.van alle slag van soldaten, er. zonder steun Kom, daarop gaan we wat rust nemen terwijl het kalm blijft. Vervolg te naaste week). Ter gelegenheid der Tuïndagf eesten 2ondag©n 7V 14 21 Oogst 1932 o o;t wê mm met bijzondere volle medewerking van het vermaard Jass Band Orkest n ii Buitengewoon nieuw programma met SELEFONE waar wij onzen KOMIEK JAN in volle werking zullen zien die iedereen zal doen lachen. Verders alle Zonfagen BAL met verandering van Orkest.

HISTORISCHE KRANTEN

Het Ypersch nieuws (1929-1971) | 1932 | | pagina 9