P. Thomas, Meessen
6-1-1934 Het Ypersctm - 2e Bijvoegsel - Ju.ct Jrlegion d'Ypres N° 40
Ten bureele dezer kan men de voor
gaande nummers met het mengelwerk
bekomen.
Ver Genoeg
vraagt R MUM
IDJANNA
Alle boekhouden voor kleinhandelaars
en landbouwers
Alle schryfmachienwerk voor handelaars
notarissen en advokaten
Verzekeringen voor brand en ongelukken
Toutes comptabilités
pour commerpants et fermiers
Tous travaux d'écriture la machine
pour commerpants, notaires et avocats
Assurances contre l'incendie
et les accidents.
shfïk
GENERAL MOTORS CONTINENTAL S.A. BELGE i
Mengelwerk van Het Ypersche Nr 6
Roman door A. BRULEZ
(Vervolg)
V.
Bij 't heengaan had Raph me nog gezegd
dat hij in alle geval een tijdje zou wachten
vóór hij terug zou gaan raar Den Anker
Lang zou het echter niet duren, daar het
toeval er anders over besliste.
Een paar dagen later, toen hij zich op weg
bevond naar een zijner leergangen, zag hij al
met eens het meisje van verre hem te gemoet
komen.
Zijn hart klopte eerst onwillekeurig sneller
van blijde verrassing. Maar onmiddellijk daar
op vroeg hij zich af wat hij doen zou haar
aanspreken, of haar alleenlijk groeten in
't voorbijgaan
Indien hij haar enkel groette, dan was er
maar kale voldoening aan vastbleef hij inte
gendeel met haar een praatje voeren, dan
waren er duizend kansen dat het zou gekiekt
worden door een aantal andere studenten, en
de praatjes zouden hun gang gaan 1
lntusschen verminderde de afstand tusschen
beiden met dubbele snelheid zij lachten el
kander reeds toe.
Hij groètte enkel, doch kon toch niet nala
ten er bijna onmiddellijk bij te voegen Tot
van avond
Paula ook had enkel gegroet met een dag
Raphke maar had daarbij zoo zeer gebloosd
dat het hem opgevallen was.
Waarom mocht dat zijn, vroeg hij zich af,
is dat ook van verlegenheid, of is 't van genoe
gen en blijde verrassing Hij was daarop zoo
in zijn beslommeringen verdiept dat hij de
straat, die hij moest inslaan, voorbijliep en
een heelen omweg moest doen om aan zijn lo
kaal te geraken.
Den heelen dag dacht hij aan het voorval
en 't was hem een ware verlichting toen de
avond naderde en het uur waarop hij er zou
mogen heengaan.
Hij kwam mij echter eerst vinden, gaf me
verslag over den toestand, en vroeg me mêe.
Toen we in Den Anker aankwamen, was
het café nog leeg en Paula's moeder zat alleen
op de klanten te wachten. Zij was diklijvig,
had gezwollen beenen, kon daardoor moeilijk
gaan en bleef meestal in hare keuken.
'n Avond Heeren, zei ze vriendelijk, wilt
ge even zitten, de meisjes zullen dadelijk hier
zijn. Blanche is naar de kleermaakster moeten
gaan en Paula soupeert, eer de studenten af
komen, anders heeft ze geen tijd meer.
Inderdaad, moeder, veel werken en niet
eteB gaat niet 1 zei ik.
Zeker niet, zei ze, 't is alle dagen zeer
laat eer de meisjes kunnen slapen gaan
's morgens moeten ze weer vroeg eruit om al
les schoon te maken, 't Is geen gemakkelijk
leven herberg houden voor studenten.
Maar ze zijn vlijtig en doen het gaarne
zei Raph lachend.
En 't zijn brave meisjes, zei ik dan.
Braaf dat geloof ik wel, Mijnheer. Iede
reen mag hier komen. Zij zullen zich altijd
deftig houden. Ik heb het hen ook genoeg
voorgehouden. In mijn huis was 't ook café en
toen ik weduwe werd wist ik geen ander mid
del om er te geraken dan het ook am te gaan.
Toen was ik echter zoo niet geplaagd met
mijn beenen en was ik er zelf vlug bij. Ik heb
Blanche dan ingenomen en de twee samen ge
dresseerd. Nu mag ik gerust de gelagzaal aan
haar overlaten en mij bezig houden met mijn
keuken.
Daar htt wat lang scheen te duren, riep ze:
Paula
Bijna onmiddelli k kwam net meisje binnen
en hare moeder trok sleepvoetend heen.
Dag heeren zti ze gemoedelijk de hand
reikend.
Goed gewandeld vandaag vroeg Raph
schalks.
Gewandeld tcch roet een boodschap
op een loopje, dat is alles.
Zegeens, Paula, waarom kreegt ge zoo'n
kleur, toen ik u tegenkwam
Omdat ik in de straat liep zonder hoed
lachte ze.
Ik zag de teleurstelling op zijn aangezicht.
Hij was den heelen dag bezig geweest daar-
mêe en was met voorliefde stil gebleven bij de
gedachte dat het was uit genegenheid en blijde
verrassing, en nu was 't ei kei uit verlegenheid,
omdat zij geen hoed aan had.
Hij hervatte zich nochtans dadtlijk.
Kom, kom, wedervoer hij schertsend, ik
zie u even gaarne met of zonder hoed.
Hoor hem nu eens praten kwam het er
dadelijk uit, en wat hebt gij aan Louis Ver-
donck gezegd, deugniet
Oh Daar hebben we het dacht ik.
Wat zou ik aan Louis gezegd hebben
vroeg hij met gemaakte verwondering, om tijd
te winnen.
Dat ik uw zakdoekje niet lang zou hou
den, dat ik mocht naar de maan loopen, hé,
fijne ging het eenigszins verbitterd.
Raph schoot ditmaal zelf een kleur en
'k vroeg mij eenigszins beangstigd af wat er nu
zou volgen, 't Duurde niet lang.
Pfeu! zei Raph, zoo'n jaloersche babbel
kous, die Louis Denk even na, Paula. Heb
ik u 't zakdoekje niet ten geschenke gegeven
Dan kan er geen spraak zijn van terug geven.
En dat gij naar de maan mocht loopen, die
woorden zijn nooit over m'n lippen gekomen,
vraag het hier aan Gust, hij was erbij.
Dat is waar bevestigde ik.
Foei, ging Raph verder, wie zou zoo iets
durven zeggen op een lieftallig meisje als gij
zijt
Hij zei dit met zooveel overtuiging dat zij
er niet meer kon aan twijfelen en ze ging tap
pen. Maar tot ons beider grooten schrik trad
Louis op dat oogenblik zelf binnen.
Hadden we maar dadelijk kunnen heengaan,
maar we hadden zelfs nog niet gedronken 1
Zou Paula er hem niet tusschen brengen en
hem doen herhalen wat mijn vriend eigenlijk
gezegd had. 't Meisje zette de glazen neer en
moest onmiddellijk terug om voor Louis te
tappen. Toen ze terug kwam had ze den tijd
niet dat koetje weer uit de gracht te halen,
daar Raph hartelijk zat te lachen, terwijl ze
tusschen hem en Louis, op een leeggebleven
stoel, plaats nam.
Waarom lacht ge zoo vroeg ze, ziende
dat ik er ook niets van begreep.
Dat zal ik u later eens vertellen was
't antwoord, terwijl hij nog meer moest lachen
om't aangezicht dat Louis zette, toen deze
aldus meende te vermoeden dat er geheimen
bestonden tusschen Paula en Raph.
We zijn in getal zei ik daarop om af
leiding te geven. Geel maar de kaarten. We
spelen whist.
De studenten begonnen hoe langer hoe
talrijker af te komen, doch Blanche kwam
toen ook juist terug en zoo konden wij 't spel
beginner. Dat duurde een tijdje, tot Louis,
die bemerkte dat hij in 't bijzijn van Raph niet
den minsten bijval had, naar het uur keek en
zei dat hij naar eene vergadering moest.
Welnu, Raphke, vroeg Paula nieuws
gierig toen hij weg was, vertel eens waarom
ge zooveel pleizier hadt.
Wel, lachte mijn vriend weer, toen
Louis zich kwam zetten stond uw stoel tus
schen ons beiden, doch nader bij mij dan bij
hem. Dat ging hem niet, en alsom zijn voet
erop te kunnen doen rusten, haalde hij uw
stoel naar zich toe.
Paula en ik lachten om de kleingeestigheid.
Maar, wacht, ging Raph verder. Toen
gij terugkwaamt en gingt zitten, hebt ge dien
stoel weer onwillekeurig verder van hem afge
zet. 't Was toen dat ik er zooveel schik in had
dat zijne poging mislukte en hij zoo zwart
keek.
Nu had ze waarlijk pret dat ze hem had
beet genomen zonder het te willen.
Vervolg te naaste week).
i
