ZILVERVOSSEN
PAULA 1
10-3-1934 Het Ypersche - 2e Bijvoegsel - JLa Ftégion d'Ypres N° 49
aan alle prijzen
Ook Blauwe Fumé Platine Roode en
Zwarte Vossen. Prachtige keus Visons eu Martres.
Ten bureele dezer kan men de voor
gaande nummers van het mengelwerk
bekomen.
Mengelwerk van Het Ypersche N' i5
Na Regen, Zonneschijn
De machtigste keus der streek bij
YPER.
Uit de eerste vangsten van dezen winter
rechtstreeks uit CANADA aangekomen
Neem de gelegenheid te baat KIES NU
Roman door A. BRULEZ
(Vervolg)
Er kwamen nog meer studenten binnen, de
eenen dansend en zingend, de anderen moe
deloos en droevig. Er werd ondereen getikt
en gedronken en daarna nam ik Raph in den
arm en we trokken op zwier. Ik wilde hem
zijn leed doen vergeten.
We deden de ronde der studenten cafés,
waar we overal talrijke studenten vonden die
dronken, 't zij om een goeden uitval te vieren,
't zij om een tegenvaller te vergeten.
Laat op den avond kwamen we lichtjes
aangeschoten naar den Anker terug.
Paula, die een bedronken student tot aan
de deur geleid had, stond op de stoep en
lachte toen zij ons in verblijden toestand zag
opkomen.
Raph, verstout door zijne opgewekte stem
ming en door de aankomende duisternis,
legde onmiddellijk den arm rond haar leest en
haar smeekend in de oogen ziende, vroeg
Paula, geef me een kus
't Meisje schrok bij die onverwachte vraag
en trok zich verder in 't portaal terug.
Laat af, Raph zei ze, ge weet niet wat
ge zegt
'k Weet het maar al te goed, lieveling,
'k ben niet zat, ho®r
Neen, maar 't mag toch niet.
Zelf eenigszins opgezweept en medelijden
gevoelend met mijn vriend, praamde ik
Toe, Paula, geef hem dat, om hem te
troosten
Och ja, Paulatje,één maar? smeekte hij,
zijn cigaar reeds uit den mond nemend.
Zij aarzelde nog, maar ik duwde haar hoofd
wat nader en de kus klonk.
Als beschaamd over hare zwakheid, draaide
zij zich ijlings om en trok, door ons gevolgd,
weer binnen.
Ge moet niet meer drinken, Raphke en
Gustje zei ze dan.
Geef ons water zei ik.
Niets van, riep Raph, Jack op
Neen, neen, Raphke, 't is te sterk, ge
zoudt ziek zijn.
Geef ons eerst water, Paula, en vraag
aan moeder dat zij een kop sterke koffie zette 1
vroeg ik.
Terwijl Paula daarvoor zorgde knikte
Blanche ons van verre blijde toe, omdat zij
zag dat ik erin gelukt was mijn vriend zijn
droevige luim te doen vergeten.
Paula kwam dan terug, gaf ons spuitwater
en zette zich bij ons. En Raph die had zitten
nadenken, greep al met eens hare hand en
vroeg zacht
Heeft mijn zoentje gesmaakt
Ja, naar de tabak lachte ze.
Ik lachte hartelijk mee en dacht niet eens
dat het gesprek eene heel ernstiger wending
zou nemen.
't Spijt me erg I zei Raph. Ik zou er u
willen geven die beter smaken.
't Is al wel zoo sprak ze blozend.
Neen, Paula, 't is niet wel het is me
leed dat het in zulke omstandigheden moest
gebeuren. Maar als GIJ wilt zult gij er nog
vele en betere krijgen.
Dat hoop ik, zei ze, maar 'k weet nog
niet van wien
Van mij
We keken hem beiden verbaasd aan.
Zwijg, zei ze dan ernstiger, ge spreekt te
licht.
Nikske van Ik weet heel goed wat ik
zeg en houd vol. Van mij, zeg ik u en uit
ernst.
Dat kan niet ernstig zijn. Wat zult ge
morgen zeggen
Hetzelfde. Vraag aan Gust, die al mijn
inzichten kent, of dat niet gemeend is, of ik u
niet bemin en niet vast besloten ben mis
schien wel iets later uwe hand te vragen.
Houd op, Raphke, morgen 1
Neen, niet morgen vandaag. Spreek
Gust is dat niet ernstig.
In andere omstandigheden had ik misschien
gesproken gelijk Paula, maar zelf in meer op-
gewekten toestand zijnde, gaf ik het meisje
dat me vragend in de oogen keek, ten ant
woord.
Inderdaad, Paula. De omstandigheden
veranderen er niets aan. Ik weet met alle
zekerheid dat Raph u diep en rechtzinnig
bemint en dat hij het u nu of later in allen
ernst zou zeggen.
Ziet ge wel 1
Het meisje wierd erg rood, sloeg de oogen
neder en plukte aan haar nagelen.
Wat antwoordt ge, Paula vroeg hij
smeekend weer hare hand vattend.
Ik zat zelf in angstige verwachting het
meisje te bekijken, dat nog bleef zwijgen, tot
ze droevig de oogen ophief en zeide
Ik dank u, Raphke, en geloof u omdat
ge twee echt-goede, rechtschapen jongens
zijt. Maar ik moet ook rechtzinnig zijn en u
zeggen ge komt te vroeg en te laat
Wat riep Raph, half opspringend.
Wat bedoelt ge, Paula vroeg ik.
Aarzelend keek ze weer op en begon
Men heeft het mij vóór u gevraagd,
Raphke, en alhoewel ik gezegd heb dat er een
tijd moest aan gesteld worden en dat ik in
't geheel niet zeker ben dat de jongen het zal
volhouden en het dan zal doorhalen, heb ik
beloofd te wachten. Ik mag dus geene andere
belofte doen I
Verlegen stond ze op en liet ons, als aan den
grond genageld, zitten.
Raph staarde eerst als verdwaasd, doelloos,
in de ruimte en liet dan, ontzenuwd, het hoofd
in de handen vallen met een grollend
Verdoemenis Te laat
Ik zag Blanche eenige woorden fluisteren
tot Paula, die met haar voorschoot een paar
tranen deed verdwijnen en haar iets ant
woordde.
Dan bracht Blanche ons de koffie, waarin
Raph kortweg een borrel vroeg, en ze zeide
mistroostig
't Is jammer doch kon niet verder,
't gemoed was vol.
We dronken de heete, zwarte koffie zwij
gend uit, en dan wenkte ik Paula om te
betalen.
Raphke zei ze vol genegenheid.
Paula I zuchtte hij, haar smartelijk in de
oogen kijkend.
Wees niet boos I smeekte ze zijne hand
grijpend.
Neen, Paula, alleen zoo onzeglijk be
droefd 1
En hunne vingeren drukten in een hand
greep uit wat geen woorden zeggen konden.
Daarop trokken wij af, maar ik moest met
mijn vriend een eenzaam straatjen inslaan,
want hij begon geweldig te snikken en weende
als een kind, dat zijn lievelingsspeelgoed in
vlammen heeft zien opgaan
Zwakheid
Neen
Wanhopige spijt... gekrenkte mannentrots...
pijnlijke verbittering.... en machtelooze wrok
tegen den bevoorrechte, hadden hem te zamen
een oogenblik overweldigd.
Het moest op een of andere wijze los
XI.
Na 't groot verlof van 1913, toen ik te
Leuven terugkwam, vond ik den toestand
heelemaal veranderd.
Raph had me niet veel geschreven, enkel
nu en dan een kaart met een paar woorden,
en eenmaal een brief om mij te zeggen dat hij
goed studeerde en bijna zeker was een goed
examen af te leggen, en dat hij zijne aanvraag
gedaan had om zijn legerdienst te mogen doen,
ten einde er, na zijn derde jaar, vanaf te zijn.
Zoo was ik dan ook niet verbaasd hem
reeds vóór mij te Leuven te zien, om wille
van zijn examen, en hem in soldatenpak te
vinden.
Maar wat me veel meer deed opkijken, was
hem in gezelschap van Blanche en Paula, in
de hoogst vroolijke stemming, in den Anker
aan te treffen.
Bravo riep hij met blijdschap, teen ik
binnentrad. Dat is de man dien ik hebben
moet om 't succes te vieren. Allo 1 Paula,
laat nu maar een flesch champagne komen
Dag, Gustje I zei Blanche.
Welkom, Gustje I sprak Paula. Raph
kwam juist te zeggen dat het jammer was dat
hij u niet bij zich had. Vervolg te naaste week.
FL. VANDEVOORDE
