HARTEN-DRIE KOFFIES en CHICOREI met PREMIEN Christiaens S Devolder - KortrijK I GLASHANDEL Te koop io alle goede winkels. - PremiedepotG. Laroye, 20, Boomgaardstfaal, Yper. 17-8-1935 Het ITpersche- 2e Bijvoegsel - La JRégion d'Ypres N° 20 EISCHT ALTIJD EN OVERAL DE Mengelwerk van «Het Ypersche» - N'3 van BERTA RUCK Vertaald door F. Van Velsen Verven Droog kuischen N ieu wwasschen Luxe - Waschdienst Kilowascb Teintures Nettoyages Blanchissage de luxe et au kilo Glagage Américain de Cols Manchettes Bijhuis L. KNOCKAERT - JOOS Dépöt g»3, Diksmudestraat Rue de Dixmude, YPER. Tel. 260 YPRES. Cyr. TAVERN IER-VAN UXEM Kleuren Vernissen Lakken 29, Vandenpeereboomplaats YPER Tel. 357 (Vervolg) Nora riep hij zacht. Er volgde echter geen antwoord. Hij begaf zich naar de portiek tusschen de bakken met roode hanggeraniums door en trok aan de bel. Op den toon van iemand, die er van verze kerd is datgene te zullen bereiken, waarvoor hij gekomen is, vroeg hij miss Nora te spreken. Het kamermeisje, dat reeds bij de familie diende, toen Nora nog een klein kind was, ontving hem met dat vriendelijke glimlachje waarmede de meeste dienstmeisjes van zijn kennissen hem begroetten hij was ook zoo'n knap militairDaarna werd haar gezicht iets ernstiger en deelde zij hem mee, dat miss Nora tot haar spijt niet thuis was. Niet thuis riep Billy ten zeerste verwon derd. Niet thuis Weet je het wel zeker Ja mijnheer, heel zeker. Miss Nora heeft mij nog zooeven gezegd, dat zij voor niemand thuis was. Voor niemand, nu ja zei Billy overmoedig, terwijl hij dachtNatuurlijk, die lieve schat heeft gezegd, dat ze voor niemand, dan voor mij thuis wasen hij voegde er bij Zeg, Mary, ga maar aan miss Nora zeggen, dat ik er bert, wil je Zeker, mijnheer zei Mary eenigszins twij felend. En niet zonder reden twijfelde zij, want een paar minuten te voren was miss Nora binnen komen stuiven en had haar fluisterend bevo len Zeg, Mary, mijnheer Somers kómt daar aan bij het tuinhek, maar als hij naar mij vraagt, moet je hem zeggen, dat ik hem niet kan ontvangen.» Daarom diende Mary, die van de situatie niets begreep, hem in de huiskamer aan. Dit vertrek was rijk voorzien van allerlei Indische voorwerpen en snuisterijen en voor den haard lag de huid van een prachtigen koningstijger uitgespreid men kon tusschen de twee oogen duidelijk het gaatje zien, dat de kogel van Majoor Pritchard er in geschoten had. Overal glom koperwerk. Aan de wanden hin gen ingelijste aquarellen, door mevrouw Prit chard geschilderd, tijdens hun verblijf in Indië. En op den schoorsteenmantel troonde bovenop de rood-lederen reisklok een klein Indisch af godsbeeldje zijn amandelvormige oogjes glim lachten als uit de verte onder zijn oosterschen hoofdtooieen arm was rechthoekig, als in zege nende houding uitgestrekt. 't Was een huwelijksgeschenk geweest, en over al waar zij heengetrokken waren, hadden zij het met de grootste zorg in en uitgepakt en een eere plaats in hun nieuw verblijf gegeven. Want, waar hun beeldje stond, voelden zij zich thuis zóó waren zij verindischt. Dit alles hadden zij destijds aan Billy ver teld, toen hij voor de eerste maal een beleefd heidsvisite kwam maken en de jonge luitenant had het idee wel aardig gevonden. Zelfs toen vormde zich reeds de gedachte bij hem, dat het geen slecht voornemen was, als hij op den een of anderen geluksdag zelf ook zoo'n afgodsbeeldje kon aanschaffen. Zélf had hij nooit een werkelijk thuis gehad. Een stief-oom, of zooiets heel-vers- in-de-relatie, was als zijn voogd opgetreden. Bij hem kwam hij gedurende de vacanties, maar die oom bleef altijd op een afstand. Er was voor dien jongen niets gezelligs daar, zoodat hem niets overbleef dan zich met de stalknechts en jongens uit de buurt te vermaken. Hij had er zich altijd goed doorgeslagen, want hij wist zich steeds zeer spoedig vrienden te maken maar dit alles kon toch het gemis van een eigen tehuis niet vergoe den en juist omdat hij nooit den band met een ouderlijk huis had gevoeld, verlangde hij er mis schien zoo vurig naar. Na die eerste visite scheen het Billy toe, of de lichten van een eigen tehuis hem uit de mooie blauwe oogen van miss Nora Wynne-Pritchard wenkten en nog eens wenkten... Mevrouw Pritchard was bezig brieven te schrij ven. Zij was een nog knappe vriendelijke dame en de blik, waarmede zij hem begroette, kwam uit oogen, die zoo het evenbeeld van die van Nora waren, dat hij in zijn verliefden toestand haar bijna had gekust. Majoor Wynne-Pritchard een schraal man met bruin gezicht, volmaakt type van gepen- sionneerd Indisch militair kwam uit den moes tuin binnenslenteren en de wijze, waarop hij Billy op z'n schouder klopte en zijn handen schudde, bewees, dat hij bizonder op hem gesteld was. Op Billy, die vol was van zijn teedere gevoelens tenopzichte van het meisje zijner keuze, maakte deze hartelijke ontvangst een overweldigenden indruk en verhoogde aanmerkelijk zijn toch al groote sympathie voor deze goede menschen. Als het geluk hem diende, dan zouden zij z'n schoonouders worden wat een voorrecht FIRMA Depot der QE «EYN G™ Werkhuizen "At I II VJ Fabriek van Alles voor den schilder en den glaswerker Maar waar bleef Nora Het scheen hem eeuwen geleden, sedert hij haar voor 't laatst had gezien. En 't waren toch slechts urenHij had juist op 't laatste nippertje nog gelegenheid gevonden, toen zij met haar ouders naar huis ging, om haar toe te fluisteren Tot ziens, lieve ling. Ik kom morgen, zoodra ik vrij ben, met je papa spreken. Terwijl hij nu met z'n toekomstige schoon ouders over koetjes en kalfjes zat te praten, schoot hem plotseling het idee te binnen, dat Nora misschien wachtte met naar-beneden-komen, tot hij officieel met papa had gesproken en zij ge roepen zou worden. Indien zulks het geval was, dan was er niets anders te doen, dan de koe bij de hoorens te grijpen en direct aan te vallen. Alsof hij een ge heel bataljon moest exerceeren, zoo hard schraap te hij z'n keel, terwijl een hevig tomaatrood met het bruin van z'n wangen om den voorrang streed. Toen begon hij heel gemoedelijk te zeggen, dat hij hoopte, dat de majoor en mevrouw Pritchard niet boos zouden worden, om hetgeen hijg ing zeggen, maar dat hij had gedacht, dat het beter was voor den dag te komen en uit te leggen, waarom hij hen den laatsten tijd zoo druk had bezochtde geheele zaak draaide om Toen hij zonder haperen zoover gekomen was stotterde hij en brak af. Hij meende Nora's stap in de hal gehoord te hebben. Was het niet Neen, het was valsch alarm. Doch voor hij goed en wel met zijn speech wilde voortgaan, viel mevrouw Pritchard hem vroolijk in de rede. Eric riep zij, terwijl zij haar hand op den arm van haar echtvriend legde, wat heb ik je altijd gezegd Zijn visites betroffen per slot van rekening Nora Nora's aanbidder slaakte lachend een zuchtje van verlichting. Ja, ik kwam werkelijk om Norabekende hij jongensachtig. Ik moet U bekennen, dat ik hopeloos verliefd op haar ben en ik hoop mijn heer», hier keerde hij zich naar den majoor dat U er geen bezwaar tegen heeft, dat ik eh met haar ga trouwen. Een vreemd glimlachje krulde de bovenlip van den majoor onder zijn kortgeknipt grijs snorretje. Eenigszins norsch antwoordde hij Ik veronderstel, dat je je daar niet veel van zou aantrekken is het dat, wat je bedoelt Stel je eens voor, dat ik er sterk op tegen was, dat je met mijn dochter trouwde Billy verschootdus Nora's vader had iets te gen hem Zeer zeker zou ik mij daar iets van aantrek ken, mijnheer, ik verzeker U, ik Dat je dan van Nora zou willen afzien Neen zei de jonge man beleefd, doch beslist.. Als U mij toestaat het te zeggen, dan verklaar ik U, dat niets ter wereld mij zal dwingen van haar af te zien, tenzij Nora zelf zou bekennen, dat zij mij niet wilde hebben. «En heeft zij dat niet uitdrukkelijk verklaard?» vroeg de majoor kortdroog. Neenantwoordde Billy en hield zijn blik strak op den vader van Nora gevestigd. Ik ben haar natuurlijk niet waard, maar ik ben er toch trotsch op te kunnen zeggen, dat zij mij niet ongenegen is. Natuurlijk zal niets mij liever zijn, dan haar met uw toestemming en uw zegen uit uw huis naar ons nieuw tehuis te voeren, doch als die hoop ijdel zou blijken, dan Ach, mijnheer Somers viel Nora's moeder hem met haar lieve zachte Iersche stem in de rede, mijn man plaagt U maar wat. Ik verzeker U, dat hij erg in z'n schik is, dat U onze schoon zoon zal worden. Wij hebben het wel zien aanko men en wij waren er blij om en dan nog wel een militairU begrijpt wel, dat 't voor ons een groote geruststelling is, dat onze lieve spring in 't veld tot haar bestemming komt met iemand, dien wij hartelijk genegen zijn. «O, mevrouw Pritchard Meent U dat heusch stamelde Billy, overweldigd door verlichting. En ik hoop, dat dit ook het gevoelen van majoor Wynne-Pritchard is vervolgde hij met een ze- nuwachtigen blik naar den vader van Nora. De fronsrimpels waren bij den majoor verdwe nen en zijn getaande huis glansde van genoegen

HISTORISCHE KRANTEN

Het Ypersch nieuws (1929-1971) | 1935 | | pagina 11