HARTEN-DRIE
KOFFIES en CHICOREI met PREMIEN
Christiaens S Devolder - KortrijK
I
GLASHANDEL
Te koop io alle goede winkels. - PremiedepotG. Laroye, 20, Boomgaardstfaal, Yper.
17-8-1935 Het ITpersche- 2e Bijvoegsel - La JRégion d'Ypres N° 20
EISCHT ALTIJD EN OVERAL DE
Mengelwerk van «Het Ypersche» - N'3
van BERTA RUCK
Vertaald door F. Van Velsen
Verven Droog kuischen
N ieu wwasschen
Luxe - Waschdienst
Kilowascb
Teintures Nettoyages
Blanchissage de luxe et au kilo
Glagage Américain
de Cols Manchettes
Bijhuis L. KNOCKAERT - JOOS Dépöt
g»3, Diksmudestraat Rue de Dixmude,
YPER. Tel. 260 YPRES.
Cyr. TAVERN IER-VAN UXEM
Kleuren Vernissen Lakken
29, Vandenpeereboomplaats
YPER Tel. 357
(Vervolg)
Nora riep hij zacht. Er volgde echter geen
antwoord. Hij begaf zich naar de portiek tusschen
de bakken met roode hanggeraniums door en
trok aan de bel.
Op den toon van iemand, die er van verze
kerd is datgene te zullen bereiken, waarvoor
hij gekomen is, vroeg hij miss Nora te spreken.
Het kamermeisje, dat reeds bij de familie
diende, toen Nora nog een klein kind was,
ontving hem met dat vriendelijke glimlachje
waarmede de meeste dienstmeisjes van zijn
kennissen hem begroetten hij was ook zoo'n
knap militairDaarna werd haar gezicht iets
ernstiger en deelde zij hem mee, dat miss Nora
tot haar spijt niet thuis was.
Niet thuis riep Billy ten zeerste verwon
derd. Niet thuis Weet je het wel zeker
Ja mijnheer, heel zeker. Miss Nora heeft
mij nog zooeven gezegd, dat zij voor niemand
thuis was.
Voor niemand, nu ja zei Billy overmoedig,
terwijl hij dachtNatuurlijk, die lieve schat
heeft gezegd, dat ze voor niemand, dan voor
mij thuis wasen hij voegde er bij Zeg,
Mary, ga maar aan miss Nora zeggen, dat ik
er bert, wil je
Zeker, mijnheer zei Mary eenigszins twij
felend.
En niet zonder reden twijfelde zij, want een
paar minuten te voren was miss Nora binnen
komen stuiven en had haar fluisterend bevo
len Zeg, Mary, mijnheer Somers kómt daar
aan bij het tuinhek, maar als hij naar mij
vraagt, moet je hem zeggen, dat ik hem niet
kan ontvangen.»
Daarom diende Mary, die van de situatie
niets begreep, hem in de huiskamer aan. Dit
vertrek was rijk voorzien van allerlei Indische
voorwerpen en snuisterijen en voor den haard
lag de huid van een prachtigen koningstijger
uitgespreid men kon tusschen de twee oogen
duidelijk het gaatje zien, dat de kogel van
Majoor Pritchard er in geschoten had.
Overal glom koperwerk. Aan de wanden hin
gen ingelijste aquarellen, door mevrouw Prit
chard geschilderd, tijdens hun verblijf in Indië.
En op den schoorsteenmantel troonde bovenop
de rood-lederen reisklok een klein Indisch af
godsbeeldje zijn amandelvormige oogjes glim
lachten als uit de verte onder zijn oosterschen
hoofdtooieen arm was rechthoekig, als in zege
nende houding uitgestrekt.
't Was een huwelijksgeschenk geweest, en over
al waar zij heengetrokken waren, hadden zij het
met de grootste zorg in en uitgepakt en een eere
plaats in hun nieuw verblijf gegeven. Want,
waar hun beeldje stond, voelden zij zich thuis
zóó waren zij verindischt.
Dit alles hadden zij destijds aan Billy ver
teld, toen hij voor de eerste maal een beleefd
heidsvisite kwam maken en de jonge luitenant
had het idee wel aardig gevonden. Zelfs toen
vormde zich reeds de gedachte bij hem, dat het
geen slecht voornemen was, als hij op den een of
anderen geluksdag zelf ook zoo'n afgodsbeeldje
kon aanschaffen. Zélf had hij nooit een werkelijk
thuis gehad. Een stief-oom, of zooiets heel-vers-
in-de-relatie, was als zijn voogd opgetreden. Bij
hem kwam hij gedurende de vacanties, maar die
oom bleef altijd op een afstand. Er was voor dien
jongen niets gezelligs daar, zoodat hem niets
overbleef dan zich met de stalknechts en jongens
uit de buurt te vermaken. Hij had er zich altijd
goed doorgeslagen, want hij wist zich steeds zeer
spoedig vrienden te maken maar dit alles kon
toch het gemis van een eigen tehuis niet vergoe
den en juist omdat hij nooit den band met een
ouderlijk huis had gevoeld, verlangde hij er mis
schien zoo vurig naar. Na die eerste visite scheen
het Billy toe, of de lichten van een eigen tehuis
hem uit de mooie blauwe oogen van miss Nora
Wynne-Pritchard wenkten en nog eens wenkten...
Mevrouw Pritchard was bezig brieven te schrij
ven. Zij was een nog knappe vriendelijke dame
en de blik, waarmede zij hem begroette, kwam
uit oogen, die zoo het evenbeeld van die van Nora
waren, dat hij in zijn verliefden toestand haar
bijna had gekust.
Majoor Wynne-Pritchard een schraal man
met bruin gezicht, volmaakt type van gepen-
sionneerd Indisch militair kwam uit den moes
tuin binnenslenteren en de wijze, waarop hij
Billy op z'n schouder klopte en zijn handen
schudde, bewees, dat hij bizonder op hem gesteld
was.
Op Billy, die vol was van zijn teedere gevoelens
tenopzichte van het meisje zijner keuze, maakte
deze hartelijke ontvangst een overweldigenden
indruk en verhoogde aanmerkelijk zijn toch al
groote sympathie voor deze goede menschen.
Als het geluk hem diende, dan zouden zij z'n
schoonouders worden wat een voorrecht
FIRMA
Depot der QE «EYN G™
Werkhuizen "At I II VJ
Fabriek van
Alles voor den schilder en den glaswerker
Maar waar bleef Nora Het scheen hem
eeuwen geleden, sedert hij haar voor 't laatst
had gezien. En 't waren toch slechts urenHij
had juist op 't laatste nippertje nog gelegenheid
gevonden, toen zij met haar ouders naar huis
ging, om haar toe te fluisteren Tot ziens, lieve
ling. Ik kom morgen, zoodra ik vrij ben, met je
papa spreken.
Terwijl hij nu met z'n toekomstige schoon
ouders over koetjes en kalfjes zat te praten,
schoot hem plotseling het idee te binnen, dat Nora
misschien wachtte met naar-beneden-komen, tot
hij officieel met papa had gesproken en zij ge
roepen zou worden.
Indien zulks het geval was, dan was er niets
anders te doen, dan de koe bij de hoorens te
grijpen en direct aan te vallen. Alsof hij een ge
heel bataljon moest exerceeren, zoo hard schraap
te hij z'n keel, terwijl een hevig tomaatrood met
het bruin van z'n wangen om den voorrang streed.
Toen begon hij heel gemoedelijk te zeggen, dat
hij hoopte, dat de majoor en mevrouw Pritchard
niet boos zouden worden, om hetgeen hijg ing
zeggen, maar dat hij had gedacht, dat het beter
was voor den dag te komen en uit te leggen,
waarom hij hen den laatsten tijd zoo druk had
bezochtde geheele zaak draaide om
Toen hij zonder haperen zoover gekomen was
stotterde hij en brak af. Hij meende Nora's stap
in de hal gehoord te hebben. Was het niet
Neen, het was valsch alarm.
Doch voor hij goed en wel met zijn speech
wilde voortgaan, viel mevrouw Pritchard hem
vroolijk in de rede.
Eric riep zij, terwijl zij haar hand op den
arm van haar echtvriend legde, wat heb ik je
altijd gezegd Zijn visites betroffen per slot van
rekening Nora
Nora's aanbidder slaakte lachend een zuchtje
van verlichting.
Ja, ik kwam werkelijk om Norabekende
hij jongensachtig. Ik moet U bekennen, dat ik
hopeloos verliefd op haar ben en ik hoop mijn
heer», hier keerde hij zich naar den majoor
dat U er geen bezwaar tegen heeft, dat ik
eh met haar ga trouwen.
Een vreemd glimlachje krulde de bovenlip
van den majoor onder zijn kortgeknipt grijs
snorretje. Eenigszins norsch antwoordde hij
Ik veronderstel, dat je je daar niet veel van zou
aantrekken is het dat, wat je bedoelt Stel je
eens voor, dat ik er sterk op tegen was, dat je
met mijn dochter trouwde
Billy verschootdus Nora's vader had iets te
gen hem
Zeer zeker zou ik mij daar iets van aantrek
ken, mijnheer, ik verzeker U, ik
Dat je dan van Nora zou willen afzien
Neen zei de jonge man beleefd, doch beslist..
Als U mij toestaat het te zeggen, dan verklaar
ik U, dat niets ter wereld mij zal dwingen van
haar af te zien, tenzij Nora zelf zou bekennen,
dat zij mij niet wilde hebben.
«En heeft zij dat niet uitdrukkelijk verklaard?»
vroeg de majoor kortdroog.
Neenantwoordde Billy en hield zijn blik
strak op den vader van Nora gevestigd. Ik ben
haar natuurlijk niet waard, maar ik ben er toch
trotsch op te kunnen zeggen, dat zij mij niet
ongenegen is. Natuurlijk zal niets mij liever zijn,
dan haar met uw toestemming en uw zegen uit
uw huis naar ons nieuw tehuis te voeren, doch
als die hoop ijdel zou blijken, dan
Ach, mijnheer Somers viel Nora's moeder
hem met haar lieve zachte Iersche stem in de
rede, mijn man plaagt U maar wat. Ik verzeker
U, dat hij erg in z'n schik is, dat U onze schoon
zoon zal worden. Wij hebben het wel zien aanko
men en wij waren er blij om en dan nog wel een
militairU begrijpt wel, dat 't voor ons een
groote geruststelling is, dat onze lieve spring in
't veld tot haar bestemming komt met iemand,
dien wij hartelijk genegen zijn.
«O, mevrouw Pritchard Meent U dat heusch
stamelde Billy, overweldigd door verlichting.
En ik hoop, dat dit ook het gevoelen van majoor
Wynne-Pritchard is vervolgde hij met een ze-
nuwachtigen blik naar den vader van Nora.
De fronsrimpels waren bij den majoor verdwe
nen en zijn getaande huis glansde van genoegen