DE MINNEZANGER
-In de Puppen-
Huis AIME GRUW EZ
Alle Bouwstoffen en Kolen
L. MONKERHEY-VAN NESTE
Ceramo -
Eternit Producten
Tegel*
Alle Drukwerken,
DRUKKERIj DUMORTIER
Vuylsteke Cebr.
MEUBELEN
Marcel SOETE - BOERHAVE
12.
ONS MENGELWERK
Nr 11
in.
2, Boterstraat, 2 - YPER
34 Boterstraat, 34 YPER Tel. 500
112-114, Bruggestraat
Tel. 63 MEENEN
- Statiestraat, 39. IEPER - Tel. 182 -
HET YPERSCHE 3 -10-1941
door HENDRIK CONSCIENCE
o
(Vervolg)
Ach, wat zijt gij allen goed voor mij, groot
moedige heeren, en gij, edele jonkvrouw
zuchtte Wilfried ontroerd. Mij begeven de
krachten... en evenwel zal ik nog tot groet u iets
min treurigs laten hooren. Ik grijp dus weder
mijne lier, en terwijl van de snaren bij poozen
een trippelend deuntje klinkt, zing ik u
DES MINNEZANGERS GOEDE NACHT.
Aan den donkeren hemel.
Te midden van 't glinsterend starrengewemel,
Schijnt helder de maan.
Alweder een dag van ons leven vergaan
Gij, ridders, die. kampend, den prijs mocht behalen
Of, treurend van spijt, uwe kracht hebt zien falen,
Het lot voldoet "morgen misschien ieders lust
Gaat hopend ter rust.
Op den toren
Galmt de horen
Van de wacht.
Goeden nacht.
Koene ridders, goeden nacht
O maagd, die bemind wordt, van vreugd klopt u 't harte.
O maagd, die miskend wordt, uw ocg traant van smarte.
Wat morgen ons wacht, is toch niemand bewust
Gaat hopend ter rust.
Op den toren
Galmt de horen
Van de wacht.
Goeden nacht.
Zoete maagden, goeden nacht
Aan den donkeren hemel.
Te midden van 't glinsterend starrengewemel.
Schijnt helder de maan.
Alweder een dag van ons leven vergaan
Zijn tranen van lijden uw oogen ontvloten.
Of hebt gij gelukkige stonden genoten
Vermoeid van den arbeid, van rouw of van lust,
Gaat hopend ter rust.
'Op den toren
Galmt de horen
Van de wacht.
Goeden nacht.
Alle menschen, goeden nacht
Onder het zingen dezer laatste woorden ver
wijderde zich Wilfried, herhaalde maal diep
groetende. Lofkreten en gelukwenschen galmden
door de zaal. Basilissa zond hem met handen en
oogen teekens van dank en tevredenheid toe
maar hij, schier bezwijkend van vermoeidheid,
volgde den dienaar, die de toorts droeg, en ver
liet de zaal, terwijl nog de opgetogene ridders
hem achternazongen
Op den toren
Galmt de horen
Van de wacht.
Goeden nacht,
Schoone zanger, goeden nacht
De eerste morgenschemering begon in het °°s-
ten te dagen, toen Wilfried reeds uit zijnen loo-
men slaap werd opgewekt door een getrappel
van paarden, dat van op het binnenplein tot in
zijne kamer hergalmde.
Hij herinnerde zich, dat de oude ridders vóór
den dageraad zouden vertrekken. Ongetwijfeld lag
Ser Gunther van Rotsburg nog te bed.
Daar het, om zoo te zeggen, nog nacht was en
de jongeling zich zeer vermoeid gevoelde, legde
hij weder zijn hoofd op het kussen en poogde te
slapen maar wat moeite hij er ook toe deed, hij
kon de oogen niet meer gesloten houden, dewijl
het besef van zijnen toestand en van de gewaar
wordingen, die den avond te voren zijn gemoed
hadden ontsteld, met eene tergende klaarheid in
zijnen geest oprees.
Hij stond op, kleedde zich... en zakte denkend
neder op eenen stoel, bij het hoofdeneinde van
zijn bed.
Wat had hij zoo aanhoudend gedroomd gedu
rende zijnen slaap Het zweefde als eene duis
tere, vormelooze herinnering door zijnen geest
maar dit wist hij toch duidelijk, dat hij den gan-
schen nacht het zoet gelaat van Basilissa hem had
zien toelachen. Waarom ontroerde, zelfs bij de
enkele herinnering zijner droomen, die glimlach
hem zoo diep Liefde Maar hij had de maagd
slechts gedurende eenige oogenblikken gezien
In haren kinderlijken eenvoud had zij uit bijzon
deren lust naar zang en snarenspel den zanger
willen vereeren en hem minzaamheid betoonen.
Zij kon geene neiging des harten gevoelen voor
iemand, dien zij van onedele geboorte moest wa
nen... Maar hoe verdwaalde hij toch in zijne ge
dachten Wat gewicht kon dit alles, hoe het ook
ware, voor hem hebben Was alle liefdegevoel
hem niet verboden, aan hem, die onbekend en
zonder rusten door de wereld moest zwerven en
zelfs veroordeeld was om den zwaksten band der
vriendschap te ontvluchten
Een lach verscheen op zijne lippen hij spotte
met zijne eigene ontsteltenis als met eene kin
derachtige dwaasheid... Maar eene wijl daarna
sidderde hij van angst. Hij was inderdaad bewus
teloos weggevlot in de beschouwing van Basi-
lissa's schoonheid en minzaamheidhare stem
had weder zoo bekorend in zijn oor gezongen
haar glimlach had weder zoo verleidend in zijne
oogen gestraald, en hij, door zooveel bevalligheid
als betooverd, had zich het hart in den boezem
voelen kloppen... O, schrikkelijke twijfel
Werkte de invloed der vermaledijding op hem
Had de macht van het lot hem naar Rotsburg
gedreven, om hem hier in eenen noodlottigen
strik te doen vallen Waarschijnlijk bedroog hij
zich in dit angstwekkend vermoeden maar het
gevaar was toch zoo groot en zoo dreigend
Wat zou hij doen Ha, er was niet te aarzelen
hij moest Rotsburg verlaten en in aller haast
verre weg reizen. Het bedroefde hem wel diep,
zoo onmiddellijk vaarwel te moeten zeggen aan
edele, grootmoedige lieden, warme liefhebbers
van zang en spel, die hem zonder twijfel gedu
rende eenige dagen eene gulle gastvrijheid zou
den gegund hebben. Nu moest hij weder zijn
ellendig en troosteloos leven voortzetten... maar
er was niets aan te doen het lot beheerschte
hem, en als een deemoedige slaaf moest hij zich
onderwerpen.
Hij stond op en wandelde zuchtend door zijne
kamer. De zon was onderwijl boven de kimme ge.
rezen maar buiten het geblaf van eenige honden
hoorde men geen geruchtzeker, de meesters
van de burcht sliepen nog.
Wilfried opende evenwel de deur zijner ka
mer en trad in een langen gang. Hij kwam wel
haast voor eene steenen trap, die afdaalde naar
eene vierkante graszode, omringd met eenen la
gen gekanteelden leunmuur en uitzicht gevende
over een gedeelte der landstreek.
Ongetwijfeld kwamen de meesters van den
burcht dikwijls hier onder den blauwen hemel
de frissche lucht scheppen want er stonden twee
zware stoelen van gesneden eikenhout.
De jongeling ging de trap af tot op de graszode,
zette zich achter den leunmuur op eenen stoel en
keek droomend naar de majestatische natuur, die
zich onder zijne oogen ontvouwde.
Aan den voet van den burcht, op meer dan
honderd vademen diepte, liep een breede berg
stroom over een hobbelig bed, en dewijl hij door
den korten zwaai rondom de rots in zijnen loop
was verhinderd, bruiste, schuimde en huilde hij.
als maakte dit beletsel hem woedend.
Twee of drie stortbeken, vlietend in grillige
bochten, kabbelend en glinsterend, daalden met
zacht gemurmel uit het gebergte als reuzenslan
gen met zilveren schubben en vermengden hare
stille wateren met de rollende golven van den
grooteren stroom.
Recht over den burcht steeg een naakte, bon
kige rotswand somber en schrikwekkend uit het
water zelf in de hoogte. Meer ter linkerhand, daar
waar de stortbeken hare dalen hadden uitgegra
ven, verhief de grond zich met zichtbare hellin
gen en toonde de weligste groeikracht. Eerst met
malsch gras en bloemen bedekt als met een bont
tapijt, hooger nog gesierd met dè veranderlijke
tinten der middelbare heesters en gewassen, dan
eindelijk op den top bekroond met het donkere
groen der machtige eikeboomen, voorwachten
van het eeuwenheugende woud, dat tot in de da
len scheen te willen afzakken...
Wilfried hield gedurende meer dan een uur de
oogen op het schoone landschap gevestigdmaar
hij gaf in der waarheid er weinig acht op. Hij
worstelde in zijn binnenste om tot een vast be
sluit te geraken aangaande hetgeen hem te doen
stond. Tienmaal had hij reeds in zich zeiven uit
geroepen Vertrekken moet ik, vertrekken zal
ik Maar dan verdwaalde hij weder in besluite
loosheid en overwoog, of het niet eene ongegron
de vrees was, die hem ontstelde. De glimlach der
schoone Basilissa glansde hem weder voor het
gezicht, en hij murmelde, als door eene geheime
aantrekking overwonnen Ik zal ten minste nog'
een paar dagen op Rotsburg kunnen blijven Het
is hier zoo goed elders wacht mij niets dan ver
driet en ellende
('t Vervolgt)
In het belang uwer eigen veiligheid en deze
uwer medeburgers, zorgt steeds dat alle vertrek
ken van uw woning volledig verduisterd zijn ea
dat niet het minste licht naar buiten schijne.
Telefoon 60 Postcheck. 37.117
HUIS VAN VERTROUWEN
Prachtige keus van Mantelstoffen, allerlaatste mode.
Groote keus van Kieerstoffen, zwarte en alle modekleuren.
Wollen en Zijdenstoffen.
Volledig assortiment van alle Kinderartikelen.
Merceriën en Breigoed Katoenen en Wellen Dekens.
Gordijnen Specialiteit van Stoors.
Wit artikelen en alle Ellegoederen. Specialiteit van Roode Vlies.
Gerantsoeneerde artikelen worden alleen tegen bevoorradingsmarhtigingen
afgeleverd
Telefoon 120 9, Koeimarkt, YPER Telefoon 12*
,ouvière en der
ALLEENVERKOOPER
voor Yper en omstreken der
van La Louvière en der
van Kapelle-
op - den - Bosch
ZooalsGolfplaten, Vlakke Platen, Buizen, Geëmailleerde Eternit plates
voor lambrizeeringen en tafelbladen, enz.
Doopkaarten Trouwbrieven»
Rouwbrieven Gedachtenissen;
Briefhoofden en -omslagen Wissels Adreskaarten
en alle ander drukwerk.
Notarieele- en andere Plakbrieven.
WORDEN MET ZORG UITGEVOERD TER
TRANSPORT en VERHUIZINGEN
MET PEBSONENW AGEN8
OF GECAPITONNEERDE AUTOS
Huis sedert lang bekend om zijn
gcede zorgen en zijn stiptheid.
EETPLAATSEN - SLAAPKAMERS
Alle slach van zetels, stoelen, kinderbedden, keukenbuffetten, enz
MATRASSEN (wol, kapok, flocon. windhaar).
Levering met waarborg
Matige prijzen
Druk. Dumortier. 34. Boterstraat. se leper Tel. 500
