ONZE FILMKRONIEK
CROCHET
150 fr. Prijzen
in LAPIEÖE'S Zaal, d'Hondtstraat
Voor het aanleeren ran Accordeon
BRUNO VERSTRAETE
STAD YPER
CINEMAPROCRAMMAS
Opdracht-en van de Filmspeelster
Het Geschenk van de Liefde
Filmbedrijvigheid in Nederland
KORTE COLVEN
Ufa's weekoverzicht- voor Vrijdag
30 januari 1942
Frauenchiemsee
Ol» ZlOXnVG 1 FültltlJ VRI It)«
Een jong lepersch Dichter
DRIELUIK
HET YPERSCHE 30-1 -1942
FLORA
Groote Markt
MAJESTIC
Rljselstraat
Ik ben Sebastiaen OU
Duitsch gespreken
Laatste Jeugd
Fransch gesproken
OUD IEPER
R Colaertplaats
Marguerite 3
Duitsch gesproken
met Willy Forst
en Trade Marlen.
Vrijdag, Zaterdag, om 8 u.
Zondag., 2 J, 5 en 8 uur
Maandag, om 8 uur
met Raimu, Jacqueline Delubac
en Tramei.
Zaterdag, om 7 uur
Zondag, om 21, 5 en 7 1 u.
Maandag, om 7 uur
met Theo Lingen, Gusti Huber
en Grethe Weiser.
Zaterdag, om 7 J uur.
Zondag, om 2 J, 5 en 7 i u.
Maandag, om 7 uur
WAT OLGA TSCHECHOWA EROVER DENKT.
Olga Tscheehowa, een filmspeelster die ook alhier een
groote bekendheid bezit is zij niet gehuwd met een
Antwerpenaar? heeft te Berlijn een lezing gehouden
over a De vrouw in het artistiek beroep waarin zij er
onder meer op wees dat het voor een artiste niet vol
staat looi te zijn om zich in de gunst van het publiek
te handhaven.
De loopbaan van een artiste verklaarde zij zal
niet duurzaam zijn indien achter haar uiterlijke ver
schijning geen persoonlijkheid staat. Jonge artisten, die
bij hun eerste optreden grooten bijval behaalden, ver
wonderen er zich wel eens over niettemin in hun loop
baan tegengehouden te worden. Zij ervaren dan dat het
gemakkelijker is een succes te beoogen dan te behouden.
De plaats, door een kunstenares veroverd, moet steeds
opnieuw door haar veroverd worden, opdat zij ze heele-
maal zou kunnen bekleeden en ermede vergroeid zou
worden.
Zeer veel jonge artisten genaken slechts halfweg, om
dat zij voordien niet met voldoenden ernst het gebied
hunner opdracht hebben betreden, omdat zij niet onder
zocht hadden of zij sterk genoeg waren om zich voor
een gansehe leven aan de kunst te binden. Zeer dikwijls
deinzen zij terug wanneer het er op aan komt met ernst
en zelfverloochening te arbeiden, met zooveel zelfver
loochening dat menigmaal het particulier leven erbij
moet inboeten».
TOONEEL EN FILM.
De artiste herinnerde er verder aan, dat zelfs de be
roemdste kunstenaressen steeds aan zich zelfte
werken hebben, steeds te oefenen en te studeeren heb
ben om haar uitdrukkingsmiddelen aanhoudend te ver
edelen. Zij is ervan overtuigd dat een filmspeelster
goed doej zich ook als tooneelspeelster te doen gelden.
Zeker, tooneelspel en filmspel zijn door andere wet
ten beheerscht. Maar Olga Tscheehowa heeft het steeds
als weldoend ondervonden, na een filmrol te hebben ge
speeld, weer op de planken te kunnen verschijnen. In
den schouwburg kan zij dan een boog spannen over
een heele lotsbestemming of over een groote belevenis
iets wat in de studio niet mogelijk is, daar de opnamen
er slechts broksgewijs elkander opvolgen.
Door tooneelarbeid vrijwaart de artiste haar ver
mogen om een rol in haar geheel te spelen, zonder eeni-
ge onderbreking, wat ook haar arbeid in de studio ten
goede komt.
Vooral de vrouwen zien op tegen het vertolken van
onsympathieke rollen zij vreezen hierdoor afbreuk te
doen aan haar populariteit. Olga Tscheehowa is even
wel overtuigd dat die tijd voorbij is.
Een artiste, die het ernstig meent met haar kunst-
toeroeo, moet ook den moed hebben in een onsympathie
ke rol te verschijnen, wanneer zij het gevoel heeft dat
haar krachten opgewassen zijn om aan die rol gestalte
te geven, en vooral wanneer het stuk, de gedachte
ervan, een dergelijke inzet vereischt.
EEN MAN IN CHINA..
En zii eind'ede met een svm-bolisch verhaal aan te
halen, dat feitelijk als de zedeles van een harer laatste
films Bevrijde Handen mag beschouwd worden en
dat in die prent door een der acteurs aldus wordt ver
teld
Een man in China wou een houten staander voor
een klokkenspel snijden, en hij dacht aan het geld, dat
hij ermede behouden kon, en het werd een misluk
king. Hij herbeson en hij dacht aan den roem dien hij
met zijn werk beha'en kon. en er kwam niets van te
recht. Dan dacht hij aan de liefde en aan de vereering
der menschen, die hij winnen kon. maar andermaal
mislukte het werk. Tenslotte dacht hij er nog maar
alleen aan een goeden staander voor een klokkenspel
te maken. en het werk schooi ot> en hij veroverde
tegelijkertlid ge'd en -oem, alsmede de liefde en de
vereering der menschen.
De film Annelie die bekroond werd op het jongste
Filmfestival te Venetië en die half Februari te Antwer
pen zal worden uitgebracht, bevat tal van schoone too-
neelljes. die door hun eenvoud recht naar 't hart gaan.
Ten gerieve van onze lezers laten wij hieronder een
van deze pareltjes volgen.
Annelie's echtgenoot ligt zwaar gekwetst in een veld
lazaret
Zuster, hebt u naar mijn vrouw getelegrafeerd?...
Ik heb het toch beloofd...
Dan kan ze hier toekomen met den nachttrein...
De zusje; meent goed te handelen met den ge
kwetste op een mogelijke ontgoocheling voor te be-
Teiden.
-In dezen tijd komen de treinen en vooral de nacht
treinen met véél vertraging toe.
De treinen missch.en wel, ruischt het antwoord
van onder de dekens, en haast als een gebed... Maar
mijn vrouw nooii Mjjn vrouw is altijd stipt op tijd.
Over een kwa:t uur is ze hier... Zuster, ik wou een brief
cticteeren...
De oogen van dokter Laborins bleven op de zoldering
gevestigd. Het dictee begint en woord voor woord tee
kent de zuster nauwkeurig op. Zeer aandachtig moet
ze toeluisteren. Als een heiligschennis zou ze 't be
schouwen, wanneer ze 't wagen moest hem te vragen
onbegrepen woe. den te willen herhalen. De gekwetste
heeft vertrouwen in de siiptheid van zijn gade, maar
hij is er n et zeker van of hem, na haar komst, wel ge
noeg tijd zal overblijven om zijn afscheidswoord ten
einde te brengen.
Snel maar geruischloos wordt de deur geopend.
Annelie verschijnt in de opening. Gejaagd doorpei
len haar onrustige oogen de luimte van het vertrek tot
ze Laborins gevonden hebben. Dankbaarheid straalt
nu van haar wezen, omdat ze vaststellen kan, dat ze nog
niet te laat kwam.
Maar zijn blik blijft beweegloos cp de zoldering ge
vestigd
Ach Annelie, dicteert de gekwetste, eerst in de
laatste oogenblikken beseffen we, hoe dankbaar we
moeten zijn...
De houten vloer kraakt onder den.tred van de lang
zaam naderbij tredende -vrouw. Van de zoldering strijkt
de ijle blik in de richting van de deur. De dokter heeft
zijn geliefde gade ontdekt, maar zijn gelaat blijft on
beweeglijk, wanneer hij even zijn onderbroken zin
herneemt om hem te kunnen voleinden
Hoe dankbaar wij moeten zijn over het geschenk
van de liefde...
Laborins tracht zich op te richten om zijn vrouw te
kunnen begroeten. Dadelijk staat Annelie naast hem
aan de sponde.
Martin, fluistert ze, maar die zucht verraadt al
haar smart naast al haar liefde. De blik van den dokter
wordt reeds wazig. Hij voelt méér de aanwezigheid
van Annelie dan hij zijn gade zelf waarnemen kan.
Moeilijk glimlacht hij nog en zegt dan
En nu ben je daa-r... zooals altijd stipt op het
uur...
Zijn hoofd zinkt tegen haar schouder. Seconden lang
blijft het liefdevolle paar in deze starre houding.
Martin...
Nogmaals valt de naam van haar lippen, maar in deze
zucht klinkt reeds onderdanige gelatenheid naast een
innerlijke vrede. Want hoe ze ook bevreesd was, ze had
toch woord gehoudenze was op tijd gekomen.
De Cinelone-studio's te Amsterdam, die geruimen tijd
niets van de bedrijvigheid van een filmproductie hebben
meegemaakt, zijn weer in bedrijf. Dat kan op zich zelf
een teeken zijn dat moed kan geven voor de Nederv
landsche film. Een fiimagentschap heeft namelijk op
dracht gegeven een aantal korte films te vervaardigen
nl. Oost, West, thuis Ach, wat hindert het nou
en De Hollandsche Ballade spelende aan boord van
het opleidingsschip Polinx. Deze films worden vervaar
digd door Nederlandsche krachten en de heer Gerand
Rutten, de ontwerper en regisseur van het eerste filmpje,
heeft in een bijeenkomst voor journalisten, get: acht de
bedoeling van de ondernemers uiteen te zetten. Deze is
dan, nu deze studio's in bedrijf zijn genomen door
Nederlandsche krachten, te trachten films te maken die
vóór alles Nederlandsch zijn en een atmosfeer hebben,
die den Nederlander kan liggen. Het ideaal van de
filmers is een film te maken die men zou kunnen be
schouwen als een soort voortzetting van Rutten's
Dood water zonder al te strakke avaqt-gardistische
dogmatiek.
Zoo ver is men echter nog niet en thans is dan Oost
West, thuis... in voorbereiding, de geschiedenis van een
oud mannetje, dat nimmer uit mag van zijn vrouw en
dan droomt van een cabaret.
Bokskamp Sys De Boer te Charleroi.
Voetbalwedstrijd Rijsel Robaais.
Yshockeykamp Berlijn Pressburg.
Inwijding van de langste Europeesche luchtbaan.
Stichtinesherdenking van de Spaansche Phalanx.
De 250 000* arbeider vertrekt naar Duitschland.
Wol- en Pelsinzameling in Duitschland.
De V'.amtneen zamelen wol in te Brussel.
Van het Oostfront.
De oorlog in Afrika.
EEN CULTUURFILM
Het eilanddorp Frauenchiemsee heeft zijn eigen leven
en zijn e'gen menschen...
In de d. oomerige steegjes, waar de netten te drogen
hangen, heerscht een gonzende bedrijvigheid. 400 jaar
:s- het geleden dat de eerste visschers zich op het
eilandje vestigden, en vele families kunnen prat gaan
on »en even ouden slam-boom Ho bewore-s re-
vinden zich ook een aantal pottenbakkers, die sierlijk-
gevormde en bont gekleurde schalen en kruiken ver-
vaa-^'pen. He' kunstgevoel moet wel ontwikkeld zijn
bij wie te midden van zoo'n mooie brok natuur leven
Maar nie', enkel de producten van de hedendaagsche
handwerklui, harmonieeren met de n-oodige rus'ige om-
gev'ng. Wat de oorlogsfurieën vernielden, bouwden toe-
gewi'de menschenhanden weer op... In de zuilengangen
van de kerk bewondert men 6 eeuwen oude :omaansche
wandschilderljen Oeroude' wapenschilden herinneren
aan een tijd waarin de volksgemeenschap zco herh;. was
als thans. En dit mooie stukje aarde wordt overscha
duwd door de reusachtige kruinen van zwa;e lindeboo-
men. In deze schaduwen is het of zomersche dagen goed
droomen. Hier brengt elke dag in het verloop der ge-
t'jden nieuwe en onvergetelijke 'ndrukken. De schilder
Karl Hanshofer was de ontdekker van dif paradijs der
kunstenaars.
De oude kroniek in de herberg De L'rdevertelt
van het bezoek van vele schilders en dichters. Ralner
Maria Rilke verwijlde tusschen deze oude muren eu
slenterde door deze stegen.
Droom en werkelijkheid worden hier toj een gropte
belevenis vereenigd. Hier versmelten moeizame arbeid
en echte levensvreugde, karakter en bezonkenheid tot
één zinvol geheel.
Den stedeling, die vermoeid is door het drukke en
nooit-ophoudende gedaver en wiens blik maandenlang
gevangen zit tusschen steeds dezelfde huizenrijen, zal
een bezoek aan Frauenchiemsee hét gevoel van een
blijde verlossing schenken.
wendt U in volle vertrouwen
bij den accordeon - virtuoos
Statiestraat, 52 - YPER
Afgezien van enkele tekortkomingen begroeten we in
Felix Verb eke een jong dichter, die het met de poëzie
ernstig meent en werkelijk iets te zeggen heeft.
Maar nu -het werk zelf.
In het eeiste luik; «Nachten en Dagen» geven de
verzen ons den indruk, dat ze meer willen zeggen dan
ze kunnen. Wel is er soms een zekere rhythmische be-
wogenheid, zooals in den aanvang vanDe Vlier is
goed
Een witte vlinderpracht
van sprookjesparasols
ombloeit het lichte groen van héél de viler.
en buigt zich over ons...
Jammer genoeg wordt deze deining dan niet volge
houden, wordt ze niet tot intense gebondenheid en ver
vloeit ze daarbij te dikwijls tot een te neutraal slot.
als dit
De vlier is goed
en houdt de wacht.
Stemmingsbeelden-bemijmeringen van jeugdindrukken
zouden we dan liefst deze verzen noemen. Als we nog
even uit Nachtdit aanhalen
De bleeke lantaarnen
zijn ziek van de koude
en stil
als vervrorene yammen van biddende kaarsen,
dan hebben we wel den indruk, dat de schrijver een
zekere atmosfeer wil scheppen, of een visie geven op de
dingen, maar tevergeefs zoeken we toch naar dien
diep - menschelijken inhoud, naar dit sterke concen-
treerend rhythme, dat ons toch in elk volledig gedicht
doet huiveren, zij dit dan ook nog in vrijen vorm ge
schreven.
Met de beste bedoeling en altijd uit eerbied voor dit
schoone wonder, dat men poëzie noemt, willen we ook
er nog even op wijzen, dat regels als
zijn melodieën droomt.
naar blauwe einders zoekt
en eeuwigheden vindt.
'k voelde dagen doodgaan
op een horizon van hoop...
wel een zekere melancholie in hun melodieusheid dra
gen, wel een zeker droomerig waas over ons brengen,
maar ze toch niet kunnen volstaan om het gebrek aan
onvoldragenheid, d. 1. die helderheid van waarachtig
gevoelen en streng, klaar denken te dekken.
Toch zijn er nu wel in dit gedeelte verzen, waarin de
bewogenheid van de zuivere, wezenlijke emotie reed*
meer waarachtig en ontroerend aandoet
HAGEDOORN.
Znal vemarmd
Dranken l»t0 Kous
Omdat je koninklijk gewaad
je zoc eenvoudig staat
heb ik je lief, mijn lentekind
Omdat je blankheid een verlangen stilt.
dat in me groeit en leeft,
omdat de Heer je zóó gewild
en zóó geschapen heeft,
heb ik je lief, mijn lentekind.
In het tweede luik Van Z%1 tot Zielkomen de
gedichten over het algemeen dan toch meer boven het
pittoreske der sentimenteele aquarellen uit het eerste
gedeelte te staan. Soms bezingen ze nog wel een geval,
een gelegenheid, maar het gevoel is ruimer en zoekt
hoorbaar een vaster stollen in een meer stevigen vorm.
In «Ik sluit de Blinden van mijn Z!el» hooren we
zeer dankbaar en graag, hoe de dichter zich definitief
schijnt loseerukt te hebben uit de eigen droomliefkoo-
zing. om zijn hart ruim-ontvankelijk te maken voor de
nocden der menschen.
Werkelijk, er is in dit gedicht reeds een lyrische
kracht waardoor de dfeo-menschelijke toon zich reeds
bij ons weet in te griffen.
IK SLUIT DE BLINDEN VAN MIJN ZIEL.
Ik sluit de blinden van mijn z'el,
voor de klachten van mijn volk...
Ze sleepen voort hun hart de dagen door.
harten van miserie,
Er groeit een bitterheid in hen,
Ze zijn toch niet geboren,
om in r'i te wachten od hun brood,
om dagenlang te kloppen
aan de doode poorten van verlichte zalen..
Ze zijn toch niet geboren
om hun stalen lijf te laten roesten
in een moddersloot...
Ze leven, om hun hart te dragen
door de brand ng van het werk,
en zi n een machtelooze klacht,
gedweeë slaven van de nood.
Ze z'.in de zwoerers en ze rus'en.
wachten maar, omdat ze moeten...
Ik sluit de blinden van mijn z'el,
voor de klachten van mijn volk.
De vriendschap is een ander thema waarvoor de dich
ter aandoenlijke accenten vindt, die beloven voor een
zniveie innerlijke lyr'ek.
STERVENDE VRIENDSCHAP
Ik zal met weemoed op den drempel staan,
waar met uw trots de vriendschap mij verliet,
en hooren hoe in 't leege. koude huis
de klank vergaat van een verheven lied.
Al zijn de gestalten van het persoonlijk lijden- ver
ianeen en beminnen niet a'.'emaal hun vaagheid van
vroeger ontstegen, toch kunnen we reeds met ons hart
en verstand er in het eigen leven tot schoonheid her
kennen.
Tens'otte :n het derde lu'k «God» vinden we Ver-
beke op zijn best. Hier werkt de beweging van zijn
ve-zen meer en meer eoncentreererd. Nét langer is de
kader hoofdzaak gebleven de kern is er waaruit het
nhythme stuwt naar volledige, mannelijke zeggings-
