Wereld
Zonder Honger
koninklijk atheneum
Droevig ongeval te leper
De Montstraat 11 IEPER Tel. 729
-
A. - VOORBEREIDENDE AFDELING
B. - PRE-NIJVERHEIDS AFDELING
c. - MIDDELBARE AFDELING
Aanvang van de lessen op 3 September
De terugtrekkende
jonge mannen van 16 tot 35 j.
/V2^
Onuitgegeven Fantasieroman
van ALLAN HARVEY
MET TPER5CH MEITTS» Ba. 4 27-8-1949
MACHINIST OP SLAG GEDOOD
M
P
t>
e-
g
u
ti
a
n
li
1«
si
b
b
e
tl
1<
b
Si
S'
h
n
P
n
P
v
d
V
nr
d
D
1 Zondag 1L omstreeks 14 40 uur reed de roor 25 jaren trouwe dienst tierden, dat
H5-;arige machinist And ré Borat wonen- U to plots, en dan nog op zon vreselijke
fe; Dikkebuschsteenweg 248 per fiets
jarigs de spoorlijnen, op weg naar het
Arormingsstation om er rijn werk aan te
hvatten.
v Bij het oversteken van de sporen werd
(bet achterwiel van zijn fiets gegrepen
Idoor een aanbellende mazouttrein. waar
door Be rat tegen een betonnen paaltje
rwerd geslingerd dat letterlijk uit de
=grond werd gerukt De man was op slag
^gedood
2 Op de plaats waar hij gegrepen werd
{kan men een aankomende trein goed be
merken en daarom is dit ongeval slechts
-te verklaren docr het feit dat het slacht-
«offer waarschijnli.k een ogenblik ver-
Cstrooid moet geweest zijn. En dit valt ge-
fcnakkelijk te begrijpen, wanneer men
Iweet dat hij dagelijks langs deze weg
*»am. zodat hij er te zeer aan ge-
«woon was, om de voorzichtigheid van een
^nieuweling bv. aan de dag te leggen Hij
Ihad daarbij zojuist zijn thuis verlaten.
•waar zijn broeder overgekomen was. zo
adat hij dus zonder twijfel met zijn ge-
Vlachten nog ginds vertoefde.
André Berat was alom geacht en stond
'bekend als een levenslustig man. die al-
Jtijd een vriendelijk woord voor zijn evén-
•mens had De dood heeft hem niet ge
spaard
Het parket stapte ter plaatste af om
de nodige vaststellingen te doen Naar we
konden vernemen had het slachtoffer een
•schedelbreuk en een armbreuk opgelo
pen. Hij was gehuwd en vader van een
twintigjarige zoon.
DE BEGRAFENIS
Onder een grote toeloop van talrijke
Vrienden en bekenden had Donderdag te
(9 uur de begrafenis plaats in de Sint Ni-
klaaskerk.
Onder de aanwezigen bemerkten we de
heren Helewaut. sectie-chef van de stel-
Vlaats 1 Maes. ondermeester van de stel-
plaatsVan Labbeke Gaston, leermees
ter - machinistRoger Depoorter. voor-
1
ut
zitter der plaatselijke afdeling van de al-
'gemene centrale der openbare diensten
Verders afvaardigingen van de directie
van Brugge, van de stelplaats van Kort-
'rijk. de stations uit het omliggende, als-
'mede het voltallig personeel van het ste-
'delijk station en stelplaats.
Op het stedelijk kerkhof hield de heer
Demarré Napoleon, namens het personeel
'van de stelplaats. volgende toespraak
'.WAARDE COLLEGA EN VRIEND ANDRE,
Duurbare Familie,
1 Mevrouwen, Mijne Heren,
Niemand onder ons had ooit durven ver
moeden toen wij, agenten van de stel
plaats leper, een paar toeken geleden Uw
'vereremerking met de Burgerlijke Medaille
wt;ze uit ons midden zoudt weggerukt wor
den. Groot was de verslagenheid zowel bij
Uw oversten als bij ons. Uw werkmakkers
toen de plotse treurige mare ons bereikte
van Uw plotseling verscheiden. Moeilijk
konden wij het geloren dat U, de levens
lustige. blijde en trouwe kameraad, zo
plots heengegaan waart, gevallen als een
soldaat in dienst van de Maatschappij.
Werkelijk Andri. een trouwe kameraad zijt
U altijd voor ons geweestran U mag en
moet werkelijk gezegd worden dat U on
der Uw werkmakkers geen vijanden telde,
maar dat Uw alles overtreffende dienst
vaardigheid en de arbeidsvreugde die
steeds op uw wezen straalde, een troost
en een steun waren voor iedereen. Nooit
hebben wij onze oversten tevergeefs weten
op U beroep doen, nooit hebben wij ge
zien dat U ook maar in de minste kleinig
heid uw beroep verwaarloosde want U was
waarlijk een ideaal spoorwegagent, dit is.
iemand, die zich steeds en ten allen tijde
ten dienste stelt van zijn land en volk en
van de Maatschappij.
Er. hier aan de boord van Uw graf kun
nen wij dan ook niets anders dan U dank
zeggen. Dank om al het goede dat U hebt
gedaan, dank om Uw gulle vriendschap,
dank om Uw dienstvaardigheid en dank
om Uw blijde levenslust.
Wij zijn hier allen mensen die geloven
dat de dood ons niet scheidt, en dat weze
onze grote troost. Uw lichaam daalt neder
in het graf maar Uw geest zal onder ons
voortleven nu en altijd. En zolang wij le
ven zal de gedachtenis aan U die voor ons
allen een trouwe vriend waart, ons steunen
en ons verblijden.
Kameraad André, hard is het woord van
vaarwel, dat wij U hier nu moeten toe
sturen. Vaarwel, Vriend André, en moge
de Heer die heerst over alle leven, U be
lonen voor Uw goedheid.
Duurbare Familie, hard is de slag die
U komt te treffen door het pijnlijk af
sterven van Uw echtgenoot, vader, zoon of
broeder. Daarom buigen wij. collega's en
vrienden van André, ons diep neder voor
het schrijnend leed dat zijn heengaan U
brengt. Het weze U een grote troost te
weten dat André steeds een goed en recht
vaardig mens geweest is en dat goedheid
en rechtvaardigheid nooit onbeloond blij
ven. Wij bidden de Almachtige dat Hij U
moge troosten en sterken.
Nogmaals vaarwel vriend André en tot
wederziens hiernamaals.
Vervolgens nam de heer Roger De-
poorter het woord, voor volgende toe
spraak
Achtbare Familie,
Mevrouwen, Mijnheren.
Waarde Makkers.
Vandaag is mij de droevige taak opge
legd om hier. bij het open graf, m naam
der Algemene Centrale der Openbare Dien
sten, een laatste huldegroet te brengen
aan ons dierbaar afgestorven Ud André.
André. die als plichtsgetrouw dienaar der
.VationaJe Maatschappij van Belgische
Spaoruegen op weg was om zijn dienst aan
te nemen ter stelplaats. is plotseling on
verwachts door een wreed en smartelijk
ongeluk uit ons midden weggerukt.
Toen enkele ogenblikken na het gebeur
de de droeve mare ons bereikte, bekroop
ons allen een koude rilling en ons eerste
gedachte was, dat kan niet. dat mag niet.
Helaas, het was maar al te waar. Onze
goede vriend André was niet meer. Hij die
als echtgenoot en vader steeds begaan was
met de zijnen en zijn gezin, hij die als
werk makker en vriend steeds een toon
beeld van bezorgdheid, geduld en plichts
besef was geweest, werd brutaal en wreed
van het leven beroofd.
André die als machinist de beste dien
sten aan de N. M. B. S. bewees, werd door
zijn oversten aanzien als een hunner bes
te agenten die ten volle van zijn plicht
bewust was en al het mogelijke deed om
aan zijn oversten voldoening te geven, iets
wat hem dan ook ten volle slaagde. Het
bewijs ligt begrepen in het feit dat zijn
Koninklijke Hoogheid de Prins Regent van
België hem over enkele tijd vereerd heeft
met het burgerlijk ereteken 2e klas voor
25 jaar goede en trouwe dienst aan de
NMBS.
Voor zijn werkmakkers was André de
goede trouwe kameraad steeds blijgezind.
met een kwinkslag op de lippen, altijd ge
reed om te helpen of genoegen te doen,
niemand deed beroep op hem of er wierd
gevolg aan gegeven.
Als syndikalist was hij een getrouw lid
goed van zijn rechten en plichten bewust,
steeds bereid om propaganda te voeren
waar het nodig mocht blijken en ook
steeds bereid om kritiek uit te brengen die
immer goed geplaatst en gegrond was.
Velen, heel velen zullen André missen,
helaas aan het noodlot is niets te verhel
pen.
In de volle kracht zijns levens, op het
ogenblik dat hij er toe gekomen was, door
noeste arbeid, de zijnen een bijna kommer
loos bestaan te verzekeren is hij van de
zijde zijner trouwe echtgenote en zoon
weggerukt.
Gaarne zou hij zoals zijn andere kame
raden binnen enkele jaren op rustgeld ge
gaan zijn om van de vrucht zijner lange
wcrkersloopbaan te genieten. Helaas dit
ook is niet mogen zijn.
Moge het echter voor zijn dierbare naast-
bestaanden een troost zijn, in het droe
vige dat hen treft, te weten dat André
steeds een plichtsgetrouw dienaar geweest
is. bemind en geëerd door allen die met
hem omgang hadden.
André U bent aan Uw naastbestaanden.
Kinderen var. hun 6e jaar af (vóór Januari 1950) Franse lessen van
het 3e studiejaar af.
Bereidt voor tot de verschillende ambachten, de nijverheid, volledige
technische studiën. arnri laic
1) Grieks-Latijnse afdeling 3) Wetenschappelijke afdeling
Latijns-Wiskundige afdeling 4) Handelsafdeung
N. B. - De meisjes worden toegelaten in gans de oude humaniora en in
de hoogste 3 klassen van de moderne humaniora.
WEINIG LEERLINGEN PER KLASSE GEDIPLOMEERDE LERAARS
Biedt dc meeste kansen tot slagen in de Staatsexamens en aan de Universiteit
AVONDSTUDIE MIDDAGMAAL
Inschrijving en Inlichtingen De Montstraat 11. iedere Zaterdag van 9 30
tot 11-30 u Op 29. 30 en 31 Oogst de ganse dag
Toelatings- en Overgangsexamens op 1 en 2 September.
(2010)
vrienden, kennissen en werkmakkers weg
gerukt, wreed en onverwachts. Vandaag
zeggen wij U hier geen vaarwel want Uw
nagedachtenis zal steeds in ere gehouden
worden en Uw wijze van dienen zal steeds
tot voorbeeld strekken.
U bent gegaan beste vriend. De herinne
ring blijft. De A.C.OJj afdeling leper
wenst U een zalige rust. Rust zacht An
dré. Rust zacht.
Talrijke bloemen, alsmede twee mar
meren herdenkingsplaten van de algeme
ne centrale der openbare diensten en
het personeel van de stelplaats leper,
werden vervolgens op het graf gelegd.
Aan de diepbeproefde familie Berat
bieden wij onze innigste blijken van
deelneming aan.
Pensioen voor bepaalde categorieën
Toen de regering in 1940 de jonge man
nen van 16 tot 35 jaar bevel gaf naar
Frankrijk te gaan om er zich bij de wer
vingscentra van het Belgisch leger te ver
voegen. gaven duizenden gehoor aan die
oproep.
Velen kwamen in de kampen van Zuid-
Frankrijk terecht of liepen onderweg al
lerlei tegenslag op, zodat een niet gering
percentage van die jonge mensen uit de
vlucht een blijvende kwaal of gebrek
meebracht.
B Een besluit van de Regent bepaalde
evenwel in 1946 dat zij de hoedanigheid
van militair niet verworven hadden en
dus ook geen beroep konden doen op de
faciliteiten aan invalide of zieke militai
ren toegestaan. Uit uitspraken van het
Verbrekingshof is gebleken dat het terug-
trekkingsbevel niet als een oproepingsbe
vel onder de wapens kan beschouwd
worden.
Luidens de samengeordende wetten op
de vergoedingspensioenen kunnen even
wel aanspraken laten gelden op een pen
sioen
D» mannen van 16 tot 35 jaar, die in
Mei 1940 door de regering verzocht wer
den het grondgebied te verlaten, bene
vens degenen die tot de wervingsreserve
behoorden en die ingevolge de dienst ge
kwetst of door een ongeval getroffen wer
den. terwijl zij onder het bevel van de
militaire overheid geplaatst waren
Behoudens hetgeen de wet op de ver
goedingspensioenen aan de burgerlijke
oorlogsslachtoffers desaangaande in de
toekomst zal beslissen, zullen de jonge
lieden. die niet voldoen aan de voorwaar
den. aanspraak mogen maken op een
pensioen van burgerlijk slachtoffer in
dien hun ziekte of kwetsuur een recht
streeks gevolg is van het feit. dat zij zich
teruggetrokken hebben.
v
g
d
b
0
g
li
w
V
g
r
z
1
b
t
J.
I
I
e
g
t
h
fi
e
v
n
t
d.
Vi
z
s
t
z
a
s
1
s
t
t
Het scheen de kamer van een of
'andere fantastische uitvinder te zijn.
'Hij was gevuld met de meest merk
waardige apparaten uit alle moge
lijke metalen. In het midden van
ide kamer stond een geweldige
'schrijftafel van dergelijke afmetin-
'gen, als Weldon nog nooit gezien
,had. Honderden drade* liepen er
<om heen. De tafel was als het ware
'door een net van draden omgeven
jen op de tafel stonden toestellen...
Itoestellen.toestellen...
Bighead wierp zich in een stoel
ivoor de schrijftafel.
Met een bijna bevelend gebaar
Vees hij op de stoelen, die overal
verspreid in de kamer stonden.
«Alsjeblieft... neem plaats... ga
•zitten...
Zijn stem klonk zeer beheerst.
Ze verried op dat moment noch
nieuwsgierigheid, noch opwinding,
•noch een slechte stemming.
Weldon moest de geweldige zelf-
beheersing van deze man steeds
iweer bewonderen.
(Daar zat hij... een onttroonde ko
ning.
En hij wist nauwkeurig, dat hij
onttroond was.
Maar geen beweging, geen woord,
geen gebaar toonde zijn gevoelens.
Bighead stelde geen vragen meer
aan Weldon.
Hij scheen de vraag, die hem daar
straks beziggehouden had, vergeten
te zijn.
De vraag, wie Weldon was...
Maar in Evelyn's ogen stond deze
vraag te lezen.
Haar ogen waren geheel in tra
nen. Haar hart klopte tot in haar
hals. Haar gehele innerlijk was in
tweestrijd.
Ze begreep van dit alles niets.
'Weldon, de inbreker, de dief, de aan-
'voerder van een wilde en vreselijke
ibende...
Een bende van boeven...
En dan nog dat andere...
Weldon, de redder... De man, die
.bijna als een God opdook, juist op
jhet vreselijke moment, wanneer het
'noodlot zich van haar wilde mees-
'ter maken. Daar moest toch een ze
kere samenhang zijn, een verbin-
,ding...
Maar welke
I En steeds weer voelde Evelyn in
32
het warme en onrustige kloppen van
haar hart dat merkwaardige en on
gekende gevoel, dat ook als een wil
de verterende vlam in haar opsloeg,
toen die man haar kuste.
Bij de gedachte er aan kon ze nog
een kleur krijgen.
Maar toch kreeg ze ook een heer
lijk gevoel, wanneer ze er aan dacht.
Weldon had het gevoel, dat Big
head het gesprek moest beginnen.
Met zijn verstand haatte hij deze
man. Hij haatte het wilde despotisme
waarmee deze man sinds jaren een
wereld tyranniseerde en knechtte.
Moest men hem eigenlijk dit einde
niet gunnen Einde
Ja, want de macht van deze man,
die door de kogeltjes van zijn broer
vernield was, kon niet weer hersteld
worden.
En bijna leek het, of Bighead een
gedachtenlezer was.
Hij tastte opeens in zijn zak en
wierp een klein kogeltje op tafel.
Het sprong over de tafel en klikte
tenslotte tegen het metaal van een
van de voorwerpen, die op tafel ston
den, aan. Bighead keek het kogeltje
koel en rustig na.
Dit kogeltje heeft het Bighead-
syndicaat vernietigd. Het zal een
gehele wereld vernietigen.
«Gisteren had U...begon Wel
don.
«Nee!... zei Bighead... sinds he
den morgen heb ik tal van berichten
ontvangen. Maar ook gisteren had
den we niets meer kunnen redden.
Het was al te laat. De organisatie
van mijn broer is prachtig! Ik zou
haar bewonderen, wanneer ze niet
ten doel had... een volkomen anar
chie. Het is niet de gedachte van een
machtige persoon, niet van een heer
ser. Het is de gedachte van een
krankzinnige. Het zal heel erg voor
de wereld zijn. De wereld in han
den van een krankzinnige...
Dr. Yoshi...» bracht Weldon in
het midden.
Nu glimlachte Bighead voor de eer
ste keer.
Dr. Yoshi... Japan... Bah!! ze
lijden aan hoogmoedswaanzin... Ze
denken, dat ze de wereld aan ban
den kunnen leggen... Ze zouden haar
dan willen beheersen... Gekken!...
DwazenWie wil een uitgebarste
taifoen weer aan banden leggen, wie
wil uit de kracht van een aardbe
ving elektriciteit winnen... Wie wil
een woedende vulkaan met een
brandspuit blussen... Wie wil een
zondvloed met de hand opvangen...
Gekken... Dwazen Wanneer men
de wereld de honger beneemt, dan
beneemt men de wereld het veilig
heidsventiel... geweldige krachten
komen vrij... onbeteugeld... Een cha
os... een nieuwe zondvloed... erger
dan de pest, ijstijd en een planeten-
brand bij elkaar.
Misschien schept deze chaos een
nieuwe mensheid...
Misschien... misschien...
Bighead keek naar een geweldige
zwarte wolk. die als een groot voor
wereldlijk dier voor de zon sprong
en haar verslond...
Was het maar een wolkzei
Bighead een beetje bitter.
Weldon was opgewonden opge
staan.
Maar moet het dan zo erg wor
den Ziet U de toestand niet te
zwart in Kan het tenslotte niet een
zegen voor de mensheid Worden
Kunnen de vrijkomende krachten
niet iets anders doen...
Neen
En met een bijna wild gebaar
sprong Bighead op.
Kijkriep hij uit en liep naar
de glaswand.
Daar stond een geweldige teles
coop.
Hij stelde het instrument in en
liet Evelyn en Weldon er door kij
ken.
De geweldige telescoop greep in
de diepte en haalde van het plein
voor het Bigheadgebouw de gezich
ten van de mensen omhoog, die nog
steeds het gebouw belegerden.
Evelyn uitte een lichte kreet en
trad met trillende knieën achteruit.
«Vreselijk!» steunde ze.
Ook Weldon keek nu door de te
lescoop.
Een lichte rilling liep over zijn
rug.
Hij zag de gezichten der mensen
heel dicht voor zich.
Het waren vertrokken, verwron-
g n woedende gezichten.
Bijna de gezichten van dieren. Van
dreigende, op buit beluste, vraat
zuchtige dieren.
En in al die gezichten las hij:
«Haat... haat... haat...!»
Bighead lachte. Het was een hard
en dreigend lachje.
U ziet het zelf. Daar is de mens
heid... of tenminste een deel van
de mensen. Wat veroorzaakt bij hen
de gedachte aan een hongerloos tijd-
perk?... Instincten... kwaadaardige
dierlijke instincten... Haat... wraak»
Maar u hebt hen ook lang gety-
ranniseerd antwoordde Weldon.
Goed, volgens de mening van de
ze mensen heb ik hen getyranni-
seerd. Maar nu zouden ze dan ook
tevreden moeten zijn, nu ze mij van
mijn troon gestoten hebben, nu ik
op de grond lig en tegen hen niets
meer beginnen kan. Nee, ze willen
meer... Ze willen wraak... Ze wil
len hun krachten niet gebruiken, om
een betere tijd op te bouwen... Ze
willen hun dierlijke instincten be
vredigen... ha... ha... ha... het zou
werkelijk hun hoogste geluk zijn,
wanneer ze mij ergens zouden kun
nen ophangen... Nee... nee!! wan
neer je de mensheid van haar vei
ligheidsventiel berooft, dan wordt
de wereld een chaos... een chaos...
Weldon veegde het zweet van zijn
voorhoofd.
NeenDe mensheid is ook..-
goed... Ook goede driften komen
vrij... Zeker, er zal een vreselijke
strijd ontstaan tussen het goede en
het kwade... maar het Goede over
wint, evenals het licht de duister
nis overwint...
Bighead keek de jongeman spot
tend aan.
Het licht wordt echter iedere
avond weer door de duisternis over
wonnen
Weldon zweeg.
Zijn wereld, zijn gedachten, zijn
gevoelens waren anders dan die van
Bighead.
«Nee!... Nee!...» riep hij wan
hopig uit.
Men moet om het goede vech
ten zei Evelyn, die zich nu voor
het eerst in het gesprek mengde.
Haar ogen schoten vlammen.
Het bloed steeg haar naar het g®
laat. f
Haar slanke gestalte strekte zich-
Ja, we moeten om het goede
vechten. We moeten ons verdedig®1
tegen het slechte. We moeten de ver
nietigende slag van uw broer en van
dr. Yoshi opvangen».
V/eldon ving een warme blik van
Evelyn op en dit maakte hem 11
strijdlustiger.
«Ja, vecht U maar om het goede-
Ik zal voor mijn macht strijden»-
Bightad's gelaat was hard
scherp.
(Vervolg1''
