B
ju
I St
n b
srtrjss
Wereld
Zonder Honger
m
s
l K
jsrz sa i-rssk
^s'
ihi;
DE RIJKSWACHT IN FEEST
I F"
-iu.
ei
oeti
'I «e:
I /u.
I de B
I l.tv
F*_
L*
Ho<
Bk
1 p
►4. re
11 ie
IeV:
De
9
<01
jMij
tor j
tel i
Ooi
M
tri
H
füp;r
Po
;Po
Po]
Kr
W
rp 1
hi el
gala
Jen
en d
Oil*
De,
f|
Ih
ove
d
J
PF s
blil g
i(
Zo
-pil]
dwE
Jon
BüCfi
I
lal kj
-
zei er.
II
ïff <dc
gil ee.
ie-N.
I Ige'
irvbl
1
!0V'
lac'
i li
mige'
'del 1
tewa,
I
vfilei
r«De'
kedic
L ^a'
hediei
isfll<
nep a
rc E
t;
lel
aa
iW
itjz!
d;
WD
SY*ol
M
ap
HERDENKING VAX DE SLAG BU EDEMOLEX
- h ~*<r
Een zicht op de plechtigheid aan het gedenkteken der leperse gesneuvelden
Kapitein Van Latum spreekt zijn rede uit.
Zondag jL herdacht het District leper
van de Rijkswacht, de Slag bij Edemolen.
De plechtigheid werd ingezet met een
plechtige Dienst welke opgedragen werd
in de St Maartenskathedraal in aanwe
zigheid van tal van personaliteiten, waar
onder Kolonel Fifis. bevelhebber van het
Gebied West- en OcstvlaanderenKapi-
tein-Kommandant Rathé. bevelhebber
van de Compagnie te Kortrijk Kapitein
Van Latum, bevelhebber van het District
leperEre-Majoor PetitMr Vermoere
Voorzitter van de Verbroedering der
Rijkswachtverder tal van personalitei
ten. zo van de wetgevende, van de uit
voerende en de rechterlijke macht, waar
onder Volksvertegenwoordiger Lefère
Burgemeester VanderghoteMr Matton,
voorzitter van de Rechtbank van Eerste
Aanleg; H H De Gomme. substituut van
de Procureur des Konings Verbeke. on
derzoeksrechter Maertens. Politiecom
missaris Goemaere. adjunkt-commissa-
risafgevaardigden van de Franse Rijks
wacht. enz... enz...
Na de kerkelijke plechtigheid, werd
een stoet gevormd op de Vandenpeere-
boomplaats. Voorafgegaan door de Har
monie Ypriana, en de vaandels der groe
peringen van het Verstandhoudingscomi
té. begaven de overheden zich naar het
gedenkteken der leperse gesneuvelden
waar kapitein Van Latum volgende rede
uitsprak t
Wij zijn heden bijeen gekomen om het
feest van de Rijkswacht te vieren.
Deze eenvoudige plechtigheid ware on
zin, moest ze niet in het teken staan van
al diegenen die voor Land en Wet de hel
dendood stierven.
Rijkswachters, die in vredestijd, in dienst
van de Wet, hun leven offerden opdat orde
heerse.
Rijkswachters, die in de oneindige strijd
tegen de misdadigheid, hun bloed ver
goten.
Rijkswachters die op de slagvelden, wel
ke dan ook de hun opgelegde taak was,
sneuvelden voor Vorst en Vaderland.
Rijkswachters die vóór het executiepe
loton. onder de kogels van de vijand, het
einde vonden.
En zij die in gevangenissen en concen
tratiekampen stierven van uitputting, mis
handeling en onnoemlijk lijden.
Laat ons deze helden gedenken: ze droe
gen onze uniform, ze waren, net als wij,
met hart en ziel aan onze instelling ver
bonden.
Hun idealen moeten de onze zijn: orde,
vrede, veiligheid en vrijheid van het Va
derland.
En GIJ. ouderen en jongeren die hier
voor mij staan, hoort hun stem Laat hun
hart tot het Uwe spreken
Luistert naar hun Gebed t Gehoorzaamt
aan hun bevel De vijanden van ons
Vaderland staan op de loer, binnen en bui
ten onze grenzen. Onze beschaving, ons
Land. ons Volk, onze eenheid willen ze
verscheuren. verpletteren. vernietigen.
Neemt de wapens op die onze arme han
den niet meer konden dragen. Staat recht
en weest paraat. Verdedigt de zwakkeling.
Ontmaskert de vijand, verrader of boos
doener. En als het uur zal slaan, valt aan
Laat zien dat ook GIJ stalen vuisten hebt,
geestdrift in het hart, liefde voor ons Land,
voor ons Volk. Valt aan en sterft als het
moet! Weest tot het laatste toe GEN
DARM s
Dit is hun boodschap.
Wij mogen er nooit aan verzaken
Wij zullen er nooit aan verzaken
Na deze indrukwekkende rede. legde
Kapitein Van Latum een prachtige bloe
mengarve aan de voet van het gedenk
teken. terwijl de Ypriana de Braban-
?onne en de Marseillaise speelde.
De overheden stelden zich vervolgens
voor het gedenkteken op. om het defilee
van een peloton Rijkswachters, onder be
vel van Adjudant Weytens, te schouwen
In onberispelijke orde. stapten die stoere
kerels op. het bewijs gevende, dat de
Rijkswacht nog steeds dit schitterende
Keurkorps is. waarop België zo terecht
fier mag gaan
HET APERSCH NIEUWSBlz. 4 22-10
Daarna ging het in stoet naar net Brit
se Memoriaal der Meenenpoort waar
dhr. Vermoere. namens de Verbroedering
een bloemengarve neerlegde, onder de
tonen van Last Posten God save
the King», uitgevoerd door de Ypriana
Opnieuw werd thans de stoet hervormd
om via de Meenenstraat. Grote Markt
Boterstraat en Tempelstraat naar de
Rijkswachtkazerne op te stappen. Op de
ruime koer werden manschappen en ge
nodigden in een vierkant opgesteld, rond
het gedenkteken, dat vervaardigd werd
door Wachtmeester Viaene van de bri
gade leper, en dat de wapens voorstelt
van het Korps en van de stad leper.
Terwijl de nationale driekleur boven
het gedenkteken gehesen werd. werd dit
laatste onthuld door Kolonel Fifis. ter
wijl de Ypriana de Brabangonne uit
voerde
UITREIKING VAN ERETEKENS
Door Kolonel Fifis werden vervolgens
eretekens uitgereikt aan volgende verdien
stelijke manschappen
Wachtmeester DevlooGouden Medail
le der Orde van Leopold II
le Opperwachtmeester Verschuere Mi
litair Ereteken met Palm. Oorlogskruis
1940-45 met Palm en Medaille van de
Weerstand.
Adjudant Weytens. le Opperwacht
meesters Marichal en De Keyser, Opper
wachtmeester Degroote. le Wachtmees
ters Deschèemaecker en Van Parijs,
Wachtmeesters Cornelis. Van Lancker.
Lecleir. Ternier. Van Lersberghe en De-
nysMedaille van de Weerstand.
Wachtmeester JoorisMilitair Ereteken
van le klas en Medaille van de Weer
stand.
Wachtmeester Van BiervlietMilitair
Ereteken van 2e klas en Medaille van de
Weerstand.
Wachtmeester Delatter: Medaille van
de Krijgsgevangene en Herinneringsme-
daillc 1940-1945
Wachtmeester BurggraeveHerinne
ringsmedaille 1940-45
le Opperwachtmeester Van Wanzeele
Militair Ereteken van le klas.
Opperwachtmeester Martein. le Wacht
meester Devrieze en Wachtmeesters Ros-
seeuw. Mahieu. Merlevede en Vermeersch
Militair ereteken van 2e klas.
Aan het zoontje van Opperwachtmees
ter De Fleur, die de marteldood stierf
in het uitroeiïngskamp van Neuengamme
werden volgende decoraties opgespeld
Oorlogskruis 1940-45 met Palm. Kruis
van Ridder in de Orde van Leopold II
met Palm, Medaille van de Weerstand.
Herinneringsmedaille 1940-45 en het Mi
litair Ereteken van 2e klas.
Dhr Van Lierde uit Zonnebeke. vader
van één der rijkswachters die tijdens de
bezetting te Moorslede doodgeschoten
werden, ontving de Herinneringsmedaille
1940-45.
Het Kruis van Ridder in de Kroonorde
met Zwaarden, werd uitgereikt aan vol
gende gepensionneerdende hh. Vier-
straete. Raeymaekers en Van Greveling.
-1949
Kruis van Ridder in
«SS°-
»<rd MM.il*
"Zrbtdigd
gadeccmmandant vm «en van de
aan het Franse verzet.
HET BANKET
Te 13 uur werd in de Lapiere s Zaal
een banket opgediend aan niet Mto
dan 300 genodigden, rijkswacht
en werden verwelkomd
door Voorzitter Vermoere. die met ge
noegen kon bestatigen dat het eest mt-
greeide tot een ware triomf. Hij dankte
allen die daadwerkelijk medehieipen tot
het weilukken van het feest. Hij steld
vast dat de sectie leper van de Verbroe
dering. bekend staat als een der bloeiend-
stedit is nog niet voldoende, zegt spre
ker wij willen voor ons de eretitel ver
werven van de meest bloeiende te zijn
Mr Vermoere richtte verder een bij
zonder dankwoord aan Kolonel Fifis, die
andere uitnodigingen afwees om toch
maar te leper te kunnen aanwezig zijn
aan Kapitein-Commandant Rathé, de
nieuwe Compagniebevelhebber, die voor
het eerst het feest te leper kon bijwo
nen; en last, but not least, aan Kapitein
Van Latum, onze gewaardeerde Ere-Voor-
zitter. die steeds met hart en ziel onze
sectie ter zijde staat en wier bevordering
tot Kapitein we onlangs met zoveel vol
doening konden vernemen.
Spreker richtte zich vervolgens in hef
Frans tot de Franse afvaardiging om hen
te danken voor hun aanwezigheid, die
een blijk is van sympathie ten opzichte
van de Belgische Rijkswacht en de Ver
broedering.
Na het voorgerecht beklom Mr Ver
moere nogmaals het podium, om volgen
de rede uit te spreken
Mijn Kolonel, Heren Officieren, He
ren Volksvertegenwoordiger, Rech
terlijke en Bestuurlijke Overheden,
Dames, Heren, Beste Makkers,
Er blijft mij thans een zeer aangename
taak te vervullen. De Verbroedering Rijks
wacht-Sectie leper, heeft gemeend van dit
feest te moeten gebruik maken om haar
dank en erkentelijkheid te betuigen tegen
over Kolonel Fifis, om de herhaalde blijken
van sympathie welke hij reeds tegenover
onze verbroedering betoonde.
Mijn Kolonel,
Als Voorzitter van de Verbroedering-Sec
tie leper, beschouw ik het als een grote
eer Ued. het Gouden Kenteken der Ver
broedering te overhandigen. Wil dit ken
teken aanvaarden als blijk van onze wel
gemeende dank voor de vele diensten wel
ke Ued. aan onze Vereniging bewees. Nooit
hebben we tevergeefs een beroep op Uw
welwillendheid gedaan. Voor onze Sectie
was Ued. een warme vriend. Uw aanwezig
heid op al onze feesten en plechtigheden
is daarvan wel het sprekendste bewijs i
onze leden, en niet in het minst tor
manschappen die nog in het actieve
staan, was Ued. een chef, die oreral
het kon, bijstand en beschermina
leende. tfT~
Draag dit kenteken dan ook als h
nering aan de Verbroedering tot wier
en bloei U zoveel hebt bijgedragen
indien ik er een bescheiden wens maó Z'
voegen, laat dit kenteken een blijr
bindteken zijn tussen onze VerenigiL.***
U, waar U zich ook moge bevinden t
ons zal het goed zijn te weten dat "Z
steeds op Uw machtige bescherming
beroep mogen doen.
Een tweede aangename opdracht heb a.
te vervullen. U weet allen, beste makken
dat onze Sectie, sinds dit jaar een nieuJ
Effe-Voorzitter heeft in de persoon -T
Ere-Majoor Petit. Wij hebben eraan af
houden insgelijks van deze gelegenhZ,
gebruik te maken om hem het GonsZ
kenteken te overhandigen als blijk «2
de bewezen diensten aan onze Verbroed
ring en met de wens dat wij steeds in t,
toekomst op zijn hulp zullen mogen jl
beroep doen.
Ik hef mijn glas ter ere van Kolonel
Fifis, ter ere van Ere-Majoor Petit
ere van de Verbroedering der Rijkswacht
en van gans het Korps.
Vervolgens overhandigde Mr Vermoei*
dit prachtige kenteken aan Kolonel Fife
en Ere-Majoor Petit. Kolonel Fifis die
zijn ontroering moeilijk kon verbergen
dankte in korte, maar hartelijke bewoor
dingen.
Het woord werd verder gevoerd door i
Burgemeester Vanderghote, Volksverte
genwoordiger Missiaen, Bestendige afge
vaardigde Storme. Burggraaf d'Udektm
D'Acoz, Burgemeester van Proven, et-
door Commandant Rathé. Alle sprekers
mochten bogen op een hartelijk hand
geklap voor hun lovende woorden aan
het adres van onze Rijkswacht.
Het gedeelte Ontspanningwas niet
minder goed verzorgd. Mejuffer Daele-
mans en Mevr. Dutry-Lefère vertolkten
met veel kunstgevoel enkele prachtige
liederen, en mochten op een dankbaar
applaus bogen. Ook dhr. André Moerman
viool en zijn zuster Mej. Andréa Moer
man, pianiste, die de kunstenaars be
geleidde, oogstten een ruime bijval voor
hun prestaties van hoge kunstwaarde.
Door Wachtmeester André Sourie, de
bekende romancier, werd het gedicht
Rijkswachtmet veel gevoel voorge
dragen. Ook hij werd onthaald op eer.
langdurig handgeklap.
De luimige noot werd vooral gebracht
door Wachtmeester Vanderhaeghe var,
de brigade van Waasten. die een onbe
taalbare reportage ten beste gaf over de
boksmatch Joe Louis-Joe Walcott, die
ons verder een paar moppen aan de man
bracht, en ten slotte met wachtmeester
Van Biervliet van de brigade leper in
een daverende sketch, de zaal aan het
gieren bracht.
De verbroedering der Rijkswacht dankt
langs deze weg de maatschappijen, leden
van de Verstandhouding der Vaderlandse
groeperingen, voor hun deelname aan de
plechtigheid.
En Weldon voelde hoe ze trilde...
En bijna zonder het te willen
schreeuwde hij opeens
Het is waar. Het is waarIk kan
niets anders zeggen!...»
Het duurde even voor Evelyn
Weldon losliet...
Langzaam... langzaam... lieten haar
handen hem los...
Uit haar gezicht week de span
ning...
Langzaam scheen ze in elkaar te
schrompelen... Kleiner werd ze. Er
kwam een glimlachje over haar ge
laat... Haar ogen staarden in de ver
te... heel in de verte...
En haar lippen fluisterden
«Ik droom... maar. ik droom... Ik
houd... zo van hem...»
Bijna geluidloos zakte ze op het
dek in elkaar. Doodstil bleef ze lig
gen. Nog steeds dat glimlachje om
de lippen.
En ook Weldon zakte op dat mo
ment in elkaar.
Hij viel naast Evelyn op de grond.
Hij pakte haar hand en kuste die
onophoudelijk, terwijl hij voortdu
rend fluisterde: «Ik... houd van je...
ik houd van je... ik houd... van je...
Bij het zien van zoveel verdriet,
maar ook van zoveel waarachtige
liefde, kwam bij Joan ook weer het
gevoel van vrouw boven. Ze drong
haar verstand terug. Haar gevoelens
konden niet meer gedood worden.
Ze trilde over haar gehele lichaam.
Ze trok Weldon langzaam van de
grond op... trok hem naar zich toe...
trok hem in haar armen. Haar lip
pen zochten zijn mond.
Weldon stond stijf, koud voor
haar.. Hij begreep ternauwernood
wat er gebeurde.
Joan drukte haar lippen op de
zijne, op zijn koude mond.
Met een zucht liet ze hem toen
weer los.
Nog eens streek ze met moeder
lijke tederheid over zijn voorhoofd
toen zei ze
Ik geef je je woord terug. Je bent
weer vrij
En met bevende schouders en op
elkaar geperste lippen ging ze weg
Maar ze had nog maar een paar
schreden gedaan, of Dr Yoshi pakte
haar bij de schouder. Hij zag doods
bleek.
Hij siste
4U
Onuitgegeven Fantasieroman
van ALLAN HARVEY
Het einde van die scène was je
gelukAl die tijd hield ik mijn
revolver op jou en Weldon gericht...
Nog een paar seconden... en jullie
waren beiden dood geweest... Ik
houd... van je. Ik... ik... ik geef je
aan niemand anders...
Joan trok zich los.
Ze lachte verachtelijk.
Een spottend trekje gleed over
haar lippen
Dwaas. Dacht U, dat ik voor
doodsbruid geschikt was. Die korte
tijd, die we nog te leven hebben
Dr Yoshi ademde zwaar en wild.
Hij fluisterde
Ik zal U de waarheid zeggen. Die
heb ik tot nu toe geheim gehouden,
omdat ik hoopte, de Japanse beman
ning tijdens de angstpaniek te kun
nen bevrijden... Ik heb al eerder
die vreselijke pestcultures van de
professor vernietigd. Hij heeft slechts
een ongevaarlijke koortsbacil op
het schip losgelaten Nog maar een
paar dagen en de koorts zal bij ons
allen weer geweken zijn. Dan zijn
we weer zo gezond als een vis. Ik
deed alleen maar of ik ontsteld was...
ik wilde mijn mensen bevrijden
Nog voor dat Joan op die wonder
lijke biecht antwoord geven kon,
kwam er een vreemde man op hen
toegerend.
Zijn gelaat was geheel vertrokken.
Toen hij bij hen was, herkende Wel
don John Bighead.
Waar is mijn kind hijgde
Bighead.
Evelyn is hier antwoordde Wel
don rustig.
Bighead knielde naast Evelyn op
de grond neer en streelde met tril
lende handen haar doodsbleek ge-
laat.
Mijn kindsnikte hij, mijn
lief, enig kind
Plotseling weerklonk er een scherp,
gillend gelach.
Allen keken op.
De professor stond in de deur van
de rooksalon.
John Bighead verstijfde. De ge
leerde schudde zijn hoofd heen en
weer. Plotseling herkende hij zijn
broer.
Ha, ha, ha, daar ben je dan ein
delijk Je bent net op tijd gekomen,
om met ons te stervenIk heb ze
allemaal vernietigd. Eerst je zoon
(John Bighead uitte een smartelijke
kreet), toen je dochter en nu jezelf
nog
Waar is mijn zoon ontsnapte
het aan Bighead's keel.
De professor stond krom van het
lachen.
Heb je die niet herkend Daar
staat hijHij noemt zich tegenwoor
dig Walter Weldon. Ik liet hem bij
vreemde mensen opvoeden, ik wilde
een misdadiger van hem maken,
maar hij ontsnapte aan mijn greep
toen hij achttien jaar oud was. Hij
heeft zich toen zelfstandig gemaakt
en is attaché gewordenmaar dat
zal hem nu niet veel meer helpen,
hij moet net zoals wij allen sterven,
net als wij allen
De geleerde huppelde heen en
weer. Waanzin blonk in zijn ogen.
Plotseling rende hij op Dr Yoshi af
en schreeuwde
En jij moet ook sterven, gele sa
tan. en nu direkt
Hij greep Dr Yoshi beet. die zich
wanhopig verweerde. De anderen
stonden verlamd. Steeds dichter
kwamen de beide vechtenden bij de
verschansing. Plotseling weerklonk
ei een doffe slag. De beide mannen
waren over boord gerold.
Het was het werk van seconden
geweest.
Redding was niet meer mogelijk.
De golven van de oceaan hadden
zich alweer gesloten...
John Bighead keek op.
Daar stond zijn zoon, zijn kind,
dat hij jaren gezocht had. Nu had
het leven weer een doel...
XXIV
HET GELUK TEGEMOET
Bij de verschansing van de torpe
doboot «De Meeuw» stonden twee
mensen, de armen om elkaar heen.
Op volle kracht stoomde het schip
naar de naastbijgelegen haven.
Het is als een droom.zei Eve
lyn en haar lippen zochten Walter
mond.
Ja 1 fluisterde Walter en dicht
trok hij het meisje tegen zich aan.
Het is bijna te veel geluk, een va
der en een meisje te krijgen...»
...en de vreselijke pest...
...die naderhand geen pest bleek
te zijn... maar het was toch vrese
lijk. zoals de professor de waarheid
vernam... en zich toen op Dr Yoshi
gooide en hoe ze toen beide over
boord vielen...
Evelyn's stem trilde...
Nog dichter trok Walter haar te
gen zich aan.
u Het is zo maar het beste. Teza
men met de professor is die vrese
lijke uitvinding. die toch geen heil
nad kunnen brengen, in de diepte
verdwenen. Niemand kent nu die
siheikundige formule...»
Liefste.fluisterde Evelyn, en
wij brengen nu aan de wereld het
geneesmiddel voor die vreselijke
zwerenziekte, die de mensen be
dreigt
Walter zei ernstig
Het zal voor de mensen een
waarschuwing zijn...»
Evelyn rilde...
Het was een vreselijke organisa
tie, die Dr Yoshi op touw gezet had
Terwijl jij dacht, de edelstenen van
vader in veiligheid te brengen, ver
wisselden zij door een truc de echte
tegen valse stenen...
«...en we vonden de schat weer
aan boord van het jacht, in D1
Yoshi's hut...»
Even was het stil tussen hen bei
den.
Maar toen kon Evelyn zich niet
bedwingen. I
Ze verborg haar hoofdje aan Wal
ter's borst en fluisterde En zij
Walter glimlachte zwaarmoedig-
Zij heeft een sterk hart en een
sterke wil. In Zuid-Amerika zal li
een grote farm inrichten, waarbij
Trenton en zijn mensen haar zul«*
helpen. Ze is sterk genoeg, om 6
mensen, die aan de schaduwzijde
het leven geboren zijn. te temmen-
Met de Neptunus is zij reeds op
weg er heen... Ze zal wel vergeten
op de duur...
«...en vader!?» J
«Vader?...» Walter glimlach.
eigenaardig. Al was ik nog zo
blü
mijn vader, naar wie ik mijn le*.
lang gezocht had, gevonden te - c-
ben, toch werd mijn geluk ve:rd I
terd door angst. Als ik zijn z
was, dan zou jij mijn zuster ge*
zijn...
«Wist je dan niet, dat ik maaf
aangenomen kind was Dest'-^
toen professor Bighead jou
had, hebben ze mij aangeno®®' i
Spoedig daarop stierf je moede^
Maar vader heeft mij steeds ben**ri
deld als een eigen kind...»
Walter sloot Evelyn in zijn
«...en ik zal je altijd behandel j
als...__jJj
...je vrouw...juichte E*8®
en kuste de man naast haar..-
EINDE.