B ju I St n b srtrjss Wereld Zonder Honger m s l K jsrz sa i-rssk ^s' ihi; DE RIJKSWACHT IN FEEST I F" -iu. ei oeti 'I «e: I /u. I de B I l.tv F*_ L* Ho< Bk 1 p ►4. re 11 ie IeV: De 9 <01 jMij tor j tel i Ooi M tri H füp;r Po ;Po Po] Kr W rp 1 hi el gala Jen en d Oil* De, f| Ih ove d J PF s blil g i( Zo -pil] dwE Jon BüCfi I lal kj - zei er. II ïff <dc gil ee. ie-N. I Ige' irvbl 1 !0V' lac' i li mige' 'del 1 tewa, I vfilei r«De' kedic L ^a' hediei isfll< nep a rc E t; lel aa iW itjz! d; WD SY*ol M ap HERDENKING VAX DE SLAG BU EDEMOLEX - h ~*<r Een zicht op de plechtigheid aan het gedenkteken der leperse gesneuvelden Kapitein Van Latum spreekt zijn rede uit. Zondag jL herdacht het District leper van de Rijkswacht, de Slag bij Edemolen. De plechtigheid werd ingezet met een plechtige Dienst welke opgedragen werd in de St Maartenskathedraal in aanwe zigheid van tal van personaliteiten, waar onder Kolonel Fifis. bevelhebber van het Gebied West- en OcstvlaanderenKapi- tein-Kommandant Rathé. bevelhebber van de Compagnie te Kortrijk Kapitein Van Latum, bevelhebber van het District leperEre-Majoor PetitMr Vermoere Voorzitter van de Verbroedering der Rijkswachtverder tal van personalitei ten. zo van de wetgevende, van de uit voerende en de rechterlijke macht, waar onder Volksvertegenwoordiger Lefère Burgemeester VanderghoteMr Matton, voorzitter van de Rechtbank van Eerste Aanleg; H H De Gomme. substituut van de Procureur des Konings Verbeke. on derzoeksrechter Maertens. Politiecom missaris Goemaere. adjunkt-commissa- risafgevaardigden van de Franse Rijks wacht. enz... enz... Na de kerkelijke plechtigheid, werd een stoet gevormd op de Vandenpeere- boomplaats. Voorafgegaan door de Har monie Ypriana, en de vaandels der groe peringen van het Verstandhoudingscomi té. begaven de overheden zich naar het gedenkteken der leperse gesneuvelden waar kapitein Van Latum volgende rede uitsprak t Wij zijn heden bijeen gekomen om het feest van de Rijkswacht te vieren. Deze eenvoudige plechtigheid ware on zin, moest ze niet in het teken staan van al diegenen die voor Land en Wet de hel dendood stierven. Rijkswachters, die in vredestijd, in dienst van de Wet, hun leven offerden opdat orde heerse. Rijkswachters, die in de oneindige strijd tegen de misdadigheid, hun bloed ver goten. Rijkswachters die op de slagvelden, wel ke dan ook de hun opgelegde taak was, sneuvelden voor Vorst en Vaderland. Rijkswachters die vóór het executiepe loton. onder de kogels van de vijand, het einde vonden. En zij die in gevangenissen en concen tratiekampen stierven van uitputting, mis handeling en onnoemlijk lijden. Laat ons deze helden gedenken: ze droe gen onze uniform, ze waren, net als wij, met hart en ziel aan onze instelling ver bonden. Hun idealen moeten de onze zijn: orde, vrede, veiligheid en vrijheid van het Va derland. En GIJ. ouderen en jongeren die hier voor mij staan, hoort hun stem Laat hun hart tot het Uwe spreken Luistert naar hun Gebed t Gehoorzaamt aan hun bevel De vijanden van ons Vaderland staan op de loer, binnen en bui ten onze grenzen. Onze beschaving, ons Land. ons Volk, onze eenheid willen ze verscheuren. verpletteren. vernietigen. Neemt de wapens op die onze arme han den niet meer konden dragen. Staat recht en weest paraat. Verdedigt de zwakkeling. Ontmaskert de vijand, verrader of boos doener. En als het uur zal slaan, valt aan Laat zien dat ook GIJ stalen vuisten hebt, geestdrift in het hart, liefde voor ons Land, voor ons Volk. Valt aan en sterft als het moet! Weest tot het laatste toe GEN DARM s Dit is hun boodschap. Wij mogen er nooit aan verzaken Wij zullen er nooit aan verzaken Na deze indrukwekkende rede. legde Kapitein Van Latum een prachtige bloe mengarve aan de voet van het gedenk teken. terwijl de Ypriana de Braban- ?onne en de Marseillaise speelde. De overheden stelden zich vervolgens voor het gedenkteken op. om het defilee van een peloton Rijkswachters, onder be vel van Adjudant Weytens, te schouwen In onberispelijke orde. stapten die stoere kerels op. het bewijs gevende, dat de Rijkswacht nog steeds dit schitterende Keurkorps is. waarop België zo terecht fier mag gaan HET APERSCH NIEUWSBlz. 4 22-10 Daarna ging het in stoet naar net Brit se Memoriaal der Meenenpoort waar dhr. Vermoere. namens de Verbroedering een bloemengarve neerlegde, onder de tonen van Last Posten God save the King», uitgevoerd door de Ypriana Opnieuw werd thans de stoet hervormd om via de Meenenstraat. Grote Markt Boterstraat en Tempelstraat naar de Rijkswachtkazerne op te stappen. Op de ruime koer werden manschappen en ge nodigden in een vierkant opgesteld, rond het gedenkteken, dat vervaardigd werd door Wachtmeester Viaene van de bri gade leper, en dat de wapens voorstelt van het Korps en van de stad leper. Terwijl de nationale driekleur boven het gedenkteken gehesen werd. werd dit laatste onthuld door Kolonel Fifis. ter wijl de Ypriana de Brabangonne uit voerde UITREIKING VAN ERETEKENS Door Kolonel Fifis werden vervolgens eretekens uitgereikt aan volgende verdien stelijke manschappen Wachtmeester DevlooGouden Medail le der Orde van Leopold II le Opperwachtmeester Verschuere Mi litair Ereteken met Palm. Oorlogskruis 1940-45 met Palm en Medaille van de Weerstand. Adjudant Weytens. le Opperwacht meesters Marichal en De Keyser, Opper wachtmeester Degroote. le Wachtmees ters Deschèemaecker en Van Parijs, Wachtmeesters Cornelis. Van Lancker. Lecleir. Ternier. Van Lersberghe en De- nysMedaille van de Weerstand. Wachtmeester JoorisMilitair Ereteken van le klas en Medaille van de Weer stand. Wachtmeester Van BiervlietMilitair Ereteken van 2e klas en Medaille van de Weerstand. Wachtmeester Delatter: Medaille van de Krijgsgevangene en Herinneringsme- daillc 1940-1945 Wachtmeester BurggraeveHerinne ringsmedaille 1940-45 le Opperwachtmeester Van Wanzeele Militair Ereteken van le klas. Opperwachtmeester Martein. le Wacht meester Devrieze en Wachtmeesters Ros- seeuw. Mahieu. Merlevede en Vermeersch Militair ereteken van 2e klas. Aan het zoontje van Opperwachtmees ter De Fleur, die de marteldood stierf in het uitroeiïngskamp van Neuengamme werden volgende decoraties opgespeld Oorlogskruis 1940-45 met Palm. Kruis van Ridder in de Orde van Leopold II met Palm, Medaille van de Weerstand. Herinneringsmedaille 1940-45 en het Mi litair Ereteken van 2e klas. Dhr Van Lierde uit Zonnebeke. vader van één der rijkswachters die tijdens de bezetting te Moorslede doodgeschoten werden, ontving de Herinneringsmedaille 1940-45. Het Kruis van Ridder in de Kroonorde met Zwaarden, werd uitgereikt aan vol gende gepensionneerdende hh. Vier- straete. Raeymaekers en Van Greveling. -1949 Kruis van Ridder in «SS°- »<rd MM.il* "Zrbtdigd gadeccmmandant vm «en van de aan het Franse verzet. HET BANKET Te 13 uur werd in de Lapiere s Zaal een banket opgediend aan niet Mto dan 300 genodigden, rijkswacht en werden verwelkomd door Voorzitter Vermoere. die met ge noegen kon bestatigen dat het eest mt- greeide tot een ware triomf. Hij dankte allen die daadwerkelijk medehieipen tot het weilukken van het feest. Hij steld vast dat de sectie leper van de Verbroe dering. bekend staat als een der bloeiend- stedit is nog niet voldoende, zegt spre ker wij willen voor ons de eretitel ver werven van de meest bloeiende te zijn Mr Vermoere richtte verder een bij zonder dankwoord aan Kolonel Fifis, die andere uitnodigingen afwees om toch maar te leper te kunnen aanwezig zijn aan Kapitein-Commandant Rathé, de nieuwe Compagniebevelhebber, die voor het eerst het feest te leper kon bijwo nen; en last, but not least, aan Kapitein Van Latum, onze gewaardeerde Ere-Voor- zitter. die steeds met hart en ziel onze sectie ter zijde staat en wier bevordering tot Kapitein we onlangs met zoveel vol doening konden vernemen. Spreker richtte zich vervolgens in hef Frans tot de Franse afvaardiging om hen te danken voor hun aanwezigheid, die een blijk is van sympathie ten opzichte van de Belgische Rijkswacht en de Ver broedering. Na het voorgerecht beklom Mr Ver moere nogmaals het podium, om volgen de rede uit te spreken Mijn Kolonel, Heren Officieren, He ren Volksvertegenwoordiger, Rech terlijke en Bestuurlijke Overheden, Dames, Heren, Beste Makkers, Er blijft mij thans een zeer aangename taak te vervullen. De Verbroedering Rijks wacht-Sectie leper, heeft gemeend van dit feest te moeten gebruik maken om haar dank en erkentelijkheid te betuigen tegen over Kolonel Fifis, om de herhaalde blijken van sympathie welke hij reeds tegenover onze verbroedering betoonde. Mijn Kolonel, Als Voorzitter van de Verbroedering-Sec tie leper, beschouw ik het als een grote eer Ued. het Gouden Kenteken der Ver broedering te overhandigen. Wil dit ken teken aanvaarden als blijk van onze wel gemeende dank voor de vele diensten wel ke Ued. aan onze Vereniging bewees. Nooit hebben we tevergeefs een beroep op Uw welwillendheid gedaan. Voor onze Sectie was Ued. een warme vriend. Uw aanwezig heid op al onze feesten en plechtigheden is daarvan wel het sprekendste bewijs i onze leden, en niet in het minst tor manschappen die nog in het actieve staan, was Ued. een chef, die oreral het kon, bijstand en beschermina leende. tfT~ Draag dit kenteken dan ook als h nering aan de Verbroedering tot wier en bloei U zoveel hebt bijgedragen indien ik er een bescheiden wens maó Z' voegen, laat dit kenteken een blijr bindteken zijn tussen onze VerenigiL.*** U, waar U zich ook moge bevinden t ons zal het goed zijn te weten dat "Z steeds op Uw machtige bescherming beroep mogen doen. Een tweede aangename opdracht heb a. te vervullen. U weet allen, beste makken dat onze Sectie, sinds dit jaar een nieuJ Effe-Voorzitter heeft in de persoon -T Ere-Majoor Petit. Wij hebben eraan af houden insgelijks van deze gelegenhZ, gebruik te maken om hem het GonsZ kenteken te overhandigen als blijk «2 de bewezen diensten aan onze Verbroed ring en met de wens dat wij steeds in t, toekomst op zijn hulp zullen mogen jl beroep doen. Ik hef mijn glas ter ere van Kolonel Fifis, ter ere van Ere-Majoor Petit ere van de Verbroedering der Rijkswacht en van gans het Korps. Vervolgens overhandigde Mr Vermoei* dit prachtige kenteken aan Kolonel Fife en Ere-Majoor Petit. Kolonel Fifis die zijn ontroering moeilijk kon verbergen dankte in korte, maar hartelijke bewoor dingen. Het woord werd verder gevoerd door i Burgemeester Vanderghote, Volksverte genwoordiger Missiaen, Bestendige afge vaardigde Storme. Burggraaf d'Udektm D'Acoz, Burgemeester van Proven, et- door Commandant Rathé. Alle sprekers mochten bogen op een hartelijk hand geklap voor hun lovende woorden aan het adres van onze Rijkswacht. Het gedeelte Ontspanningwas niet minder goed verzorgd. Mejuffer Daele- mans en Mevr. Dutry-Lefère vertolkten met veel kunstgevoel enkele prachtige liederen, en mochten op een dankbaar applaus bogen. Ook dhr. André Moerman viool en zijn zuster Mej. Andréa Moer man, pianiste, die de kunstenaars be geleidde, oogstten een ruime bijval voor hun prestaties van hoge kunstwaarde. Door Wachtmeester André Sourie, de bekende romancier, werd het gedicht Rijkswachtmet veel gevoel voorge dragen. Ook hij werd onthaald op eer. langdurig handgeklap. De luimige noot werd vooral gebracht door Wachtmeester Vanderhaeghe var, de brigade van Waasten. die een onbe taalbare reportage ten beste gaf over de boksmatch Joe Louis-Joe Walcott, die ons verder een paar moppen aan de man bracht, en ten slotte met wachtmeester Van Biervliet van de brigade leper in een daverende sketch, de zaal aan het gieren bracht. De verbroedering der Rijkswacht dankt langs deze weg de maatschappijen, leden van de Verstandhouding der Vaderlandse groeperingen, voor hun deelname aan de plechtigheid. En Weldon voelde hoe ze trilde... En bijna zonder het te willen schreeuwde hij opeens Het is waar. Het is waarIk kan niets anders zeggen!...» Het duurde even voor Evelyn Weldon losliet... Langzaam... langzaam... lieten haar handen hem los... Uit haar gezicht week de span ning... Langzaam scheen ze in elkaar te schrompelen... Kleiner werd ze. Er kwam een glimlachje over haar ge laat... Haar ogen staarden in de ver te... heel in de verte... En haar lippen fluisterden «Ik droom... maar. ik droom... Ik houd... zo van hem...» Bijna geluidloos zakte ze op het dek in elkaar. Doodstil bleef ze lig gen. Nog steeds dat glimlachje om de lippen. En ook Weldon zakte op dat mo ment in elkaar. Hij viel naast Evelyn op de grond. Hij pakte haar hand en kuste die onophoudelijk, terwijl hij voortdu rend fluisterde: «Ik... houd van je... ik houd van je... ik houd... van je... Bij het zien van zoveel verdriet, maar ook van zoveel waarachtige liefde, kwam bij Joan ook weer het gevoel van vrouw boven. Ze drong haar verstand terug. Haar gevoelens konden niet meer gedood worden. Ze trilde over haar gehele lichaam. Ze trok Weldon langzaam van de grond op... trok hem naar zich toe... trok hem in haar armen. Haar lip pen zochten zijn mond. Weldon stond stijf, koud voor haar.. Hij begreep ternauwernood wat er gebeurde. Joan drukte haar lippen op de zijne, op zijn koude mond. Met een zucht liet ze hem toen weer los. Nog eens streek ze met moeder lijke tederheid over zijn voorhoofd toen zei ze Ik geef je je woord terug. Je bent weer vrij En met bevende schouders en op elkaar geperste lippen ging ze weg Maar ze had nog maar een paar schreden gedaan, of Dr Yoshi pakte haar bij de schouder. Hij zag doods bleek. Hij siste 4U Onuitgegeven Fantasieroman van ALLAN HARVEY Het einde van die scène was je gelukAl die tijd hield ik mijn revolver op jou en Weldon gericht... Nog een paar seconden... en jullie waren beiden dood geweest... Ik houd... van je. Ik... ik... ik geef je aan niemand anders... Joan trok zich los. Ze lachte verachtelijk. Een spottend trekje gleed over haar lippen Dwaas. Dacht U, dat ik voor doodsbruid geschikt was. Die korte tijd, die we nog te leven hebben Dr Yoshi ademde zwaar en wild. Hij fluisterde Ik zal U de waarheid zeggen. Die heb ik tot nu toe geheim gehouden, omdat ik hoopte, de Japanse beman ning tijdens de angstpaniek te kun nen bevrijden... Ik heb al eerder die vreselijke pestcultures van de professor vernietigd. Hij heeft slechts een ongevaarlijke koortsbacil op het schip losgelaten Nog maar een paar dagen en de koorts zal bij ons allen weer geweken zijn. Dan zijn we weer zo gezond als een vis. Ik deed alleen maar of ik ontsteld was... ik wilde mijn mensen bevrijden Nog voor dat Joan op die wonder lijke biecht antwoord geven kon, kwam er een vreemde man op hen toegerend. Zijn gelaat was geheel vertrokken. Toen hij bij hen was, herkende Wel don John Bighead. Waar is mijn kind hijgde Bighead. Evelyn is hier antwoordde Wel don rustig. Bighead knielde naast Evelyn op de grond neer en streelde met tril lende handen haar doodsbleek ge- laat. Mijn kindsnikte hij, mijn lief, enig kind Plotseling weerklonk er een scherp, gillend gelach. Allen keken op. De professor stond in de deur van de rooksalon. John Bighead verstijfde. De ge leerde schudde zijn hoofd heen en weer. Plotseling herkende hij zijn broer. Ha, ha, ha, daar ben je dan ein delijk Je bent net op tijd gekomen, om met ons te stervenIk heb ze allemaal vernietigd. Eerst je zoon (John Bighead uitte een smartelijke kreet), toen je dochter en nu jezelf nog Waar is mijn zoon ontsnapte het aan Bighead's keel. De professor stond krom van het lachen. Heb je die niet herkend Daar staat hijHij noemt zich tegenwoor dig Walter Weldon. Ik liet hem bij vreemde mensen opvoeden, ik wilde een misdadiger van hem maken, maar hij ontsnapte aan mijn greep toen hij achttien jaar oud was. Hij heeft zich toen zelfstandig gemaakt en is attaché gewordenmaar dat zal hem nu niet veel meer helpen, hij moet net zoals wij allen sterven, net als wij allen De geleerde huppelde heen en weer. Waanzin blonk in zijn ogen. Plotseling rende hij op Dr Yoshi af en schreeuwde En jij moet ook sterven, gele sa tan. en nu direkt Hij greep Dr Yoshi beet. die zich wanhopig verweerde. De anderen stonden verlamd. Steeds dichter kwamen de beide vechtenden bij de verschansing. Plotseling weerklonk ei een doffe slag. De beide mannen waren over boord gerold. Het was het werk van seconden geweest. Redding was niet meer mogelijk. De golven van de oceaan hadden zich alweer gesloten... John Bighead keek op. Daar stond zijn zoon, zijn kind, dat hij jaren gezocht had. Nu had het leven weer een doel... XXIV HET GELUK TEGEMOET Bij de verschansing van de torpe doboot «De Meeuw» stonden twee mensen, de armen om elkaar heen. Op volle kracht stoomde het schip naar de naastbijgelegen haven. Het is als een droom.zei Eve lyn en haar lippen zochten Walter mond. Ja 1 fluisterde Walter en dicht trok hij het meisje tegen zich aan. Het is bijna te veel geluk, een va der en een meisje te krijgen...» ...en de vreselijke pest... ...die naderhand geen pest bleek te zijn... maar het was toch vrese lijk. zoals de professor de waarheid vernam... en zich toen op Dr Yoshi gooide en hoe ze toen beide over boord vielen... Evelyn's stem trilde... Nog dichter trok Walter haar te gen zich aan. u Het is zo maar het beste. Teza men met de professor is die vrese lijke uitvinding. die toch geen heil nad kunnen brengen, in de diepte verdwenen. Niemand kent nu die siheikundige formule...» Liefste.fluisterde Evelyn, en wij brengen nu aan de wereld het geneesmiddel voor die vreselijke zwerenziekte, die de mensen be dreigt Walter zei ernstig Het zal voor de mensen een waarschuwing zijn...» Evelyn rilde... Het was een vreselijke organisa tie, die Dr Yoshi op touw gezet had Terwijl jij dacht, de edelstenen van vader in veiligheid te brengen, ver wisselden zij door een truc de echte tegen valse stenen... «...en we vonden de schat weer aan boord van het jacht, in D1 Yoshi's hut...» Even was het stil tussen hen bei den. Maar toen kon Evelyn zich niet bedwingen. I Ze verborg haar hoofdje aan Wal ter's borst en fluisterde En zij Walter glimlachte zwaarmoedig- Zij heeft een sterk hart en een sterke wil. In Zuid-Amerika zal li een grote farm inrichten, waarbij Trenton en zijn mensen haar zul«* helpen. Ze is sterk genoeg, om 6 mensen, die aan de schaduwzijde het leven geboren zijn. te temmen- Met de Neptunus is zij reeds op weg er heen... Ze zal wel vergeten op de duur... «...en vader!?» J «Vader?...» Walter glimlach. eigenaardig. Al was ik nog zo blü mijn vader, naar wie ik mijn le*. lang gezocht had, gevonden te - c- ben, toch werd mijn geluk ve:rd I terd door angst. Als ik zijn z was, dan zou jij mijn zuster ge* zijn... «Wist je dan niet, dat ik maaf aangenomen kind was Dest'-^ toen professor Bighead jou had, hebben ze mij aangeno®®' i Spoedig daarop stierf je moede^ Maar vader heeft mij steeds ben**ri deld als een eigen kind...» Walter sloot Evelyn in zijn «...en ik zal je altijd behandel j als...__jJj ...je vrouw...juichte E*8® en kuste de man naast haar..- EINDE.

HISTORISCHE KRANTEN

Het Ypersch nieuws (1929-1971) | 1949 | | pagina 4