ÏIP
R'F
L
Jfj:
8
K
3
n st
r
;{L
n i
F1
V
VI
I A
Si
d
vir. i
spot;
VOOR
Registers
Classeurs
Bureelbenodigheden
Drukkerij DUMORTIER
34, Boterstraat, 34 YPEE
ONS NIEUW FEUILLETON
STAN VAN KAMPEN
HET VPERSCH NIEUWS BH. 8 lï-11-1849 f-
«Si
An
ys.
J"
hte®
ie 5
U* 11 >r
f or.*. i
Lor
ais1
^,efOOI
^jaril
,e4:.ierd
:-fc an
s
I f'
fc ela
T>,°g
ii
'ItJ
lel
trfl
;°w
VI
V,
ge;
op
(Di
K
S."
der.
er. c
U
Dm .jtc
W 's
]n, I w
'M
ove
c
tl J
Hd
f
Ie
lo
fü-
fc^g,
ïei
Bi
P 'd<
i* liJet
4e\N
H lg<
I lie
m bl
i
t
lov
d^lal
4i;
4
mlge
de 1
teWa
vtde.
Ir
<(d.t
hdie
sill,
ntna
j I
n
rJ Z
Vp-U l
N
Mt
ap
•i
ii
CINEMA COLISEUM:
LA ROSE BLANCHE
'DE MAN ES" HAAR LEVEN)
■eel Loretta Voting en Conradl Veidt.
Gedurende een vertoning in een Vond-
re;zend cirkus merk: de bailetmeester Sta
sias Rosing. eertijds wereldberoemd een
zeer jonge danseres op bij wie het uit
zonderlijke danstalent opvaii
Hij nodigt haar uit en neemt haar on
der zijn leiding Na jaren volhardende
•efening is zijn leerlinge bekwaam in grote
scènes op te treden Zij doet haar eer
ste schitterend optreden in de opera van
Parijs onder de naam van Lina Varsa-
vina
Sir Hoger Chevis; een jonge Engelsman,
met wie zij kennis maakte gedurende
haar opleiding bij Rosing vraagt haar
ten huwelijk, maar Lina weigert en huwt
Rosing aan wie zij alles te danken heeft.
Na een rondreis in Europa, schepen
Lina en haar echtgenoot in voor New-
York waar zij moet dansen in het nieuw
ste ballet van deze laatsteDe Witte
RoosAan boord maakt Lina kennis
met een Amerikaan David Gibson die
haar hartstochtelijk het hof maakt.
De bijval die het ballet van Rosing
•ogst overtreft alle verwachtingen. De
vreugde van Lina wordt echter grote
droefheid wanneer haar echtgenoot plot
seling komt te sterven. Buiten zich zelf
van droefheid en verlatenheid aanvaardt
aij de zedelijke steun van de Amerikaan
Gibson die zij na enkele maanden huwt
Op aandringen van Gibson zegt zij
vaarwel aan haar loopbaan als danseres.
Gedurende enkele maanden gaan zij
v»lledig in elkaar op en leven een heer
lijke liefderoman. Tot op zekere dag ech
ter dat Lina aanvaardt van te dansen
•p een galafeest ter herdenking van Sta
nislas Rosing. niettegenstaande de hef
tige tegenstand van haar echtgenoot. Het
is de scheiding.
Lir.a die in blijde verwachting is keert
terug naar Londen.
Kort na de geboorte van haar kind. een
dichtertje, ontmoet Lina opnieuw Sir Ro
ger Chevis die nog steeds buitengewoon
met haar is ingenomen.
David komt naar Londen om zijn kind
te halen. Niettegenstaande een wanhopige
strijd om haar kind moet Lina tenslotte
met gebroken hart afstand doen van haar
kleine Rose. David geeft de jonge vrouw
kaar volledige vrijheid terug, zodat ze
het leven zal kunnen ingaan samen met
Sir Roger.
Doch de gebeurtenissen zullen dit laat
ste opzet verijdelen. Sir Roger wordt bij
een ongeval gedood en Lina zelf gekwetst-
Wanhopig en gebroken door deze zware
slag heeft Lina haar wilskracht en vita
liteit verloren die haar vroeger op de top
van de roem hadden gebracht. Het gaat
snel de planken af. want het naamloze
publiek heeft gauw vergeten. Lina is ge
dwongen in haar levensonderhoud te voor
zien met kleine rondreizen te aanvaarden
in Provinciestadjes en in afgelegen ko-
lraies.
Een scène uit de filmLa
Rose Blanche»: de man is ge
komen om het kindje te halen-
Na herhaalde pogingen gelukt zij er
toen in een laatste contract te verkrijgen
voor New-York- Eén verlangen bezielt
haarginder haar dochtertje terugzien-
Gibson laat haar weten dat het kind zijn
moeder overleden waant. Hij aanvaardt
nochtans het kind mede te nemen naar
de vertoning waar Lina zal optreden
Aangemoedigd door de aanwezigheid van
haar kind vindt Lina haar vroeger talent
terug en danst als in haar beste dagen.
Haar laatste optreden wordt aldus een
ongehoorde triomf. De kleine Rose over
haalt haar vader om van dichtbij deze
schitterende balletdanseres te mogen zien.
David begeleidt zijn dochtertje in de loge
van Lina die een bovenmenselijke poging
doet om haar ontroering te verbergen
David die nooit opgehouden heeft zijn
vrouw te beminnen, aanvaardt het ge
meenschappelijk leven met Lina te her
nemen- Lina geeft definitief haar loop
baan als kunstdanseres op voor de vreug
den van het gezinsleven, burgerlijker en
eenvoudiger misschien maar zoveel duur
zamer.
KORTE INHOUD
VAN WAT VOORAF GING
Arnold Duncker, de bekende autorenner,
komt het bureel van Dr Woodley, zijn
werkgever, binnengestormd met een krant
ia de hand. Daaruit blijkt dat de ophef
makende uitvinding van hun eerste inge-
aiesr Pradly, namelijk de automatische
aafiakeling. reeds in het beait is van hun
••awige rivaal Sinnesfaere. Deze heeft
•r een nieuw type renwagen, de «Knock-
•■lvan voorzien, zodat de nieuwe wa-
fisa Tan Woodley, de Evelyne achter
haald werd.
Woodley doet Pradly bij zich ontbie-
dem en stelt hem van de diefstal op de
fiswgte. Pradly toont hem dan een aan
bieding van de Sinnesfaere fabrieken om
fiij hen te komen werken, wat hij natuur
lijk van de hand wijst. Daarop onthult
Pradly plots dat hij opnieuw een uit
vinding heeft gedaan, waarmee hij de
vi Evelynezal voorzien, zodat ze toch
a»g de grote race zal winnen. Meer uit
leg wil hij niet geven.
Nadat Pradly hem verlaten heeft,
schrijft Woodley een telegram voor zijn
dochter Evelyne. Daarna verlaat hij zijn
bureel. Juist komt Pradly met twee in
genieurs aan. Woodley houdt hem staande.
Pradly, de gedachte dat mijn gehe
le personeel vanavond in de kranten
leest, dat de Zweed ons weer eens te
slim af geweest is, is mij zeer on
aangenaam. Zou men niet kunnen...
Maak U maar geen zorgen, mijn
heer Woodley, de ingenieurs zijn voor
zover nodig reeds van het voorge
vallene in kennis gesteld, overigens
staat niet in de kranten dat Sinnes
faere de zaak van ons gestolen heeft
en wij zeggen het niet. omdat wij
het niet bewijzen kunnen. Alleen
maar kalm blijven. Ik zal voor een
in dit verband passende verklaring
zorgen en voor de verspreiding van
het bericht, dat wij Sinnesfaere reeds
ver vooruit zijn.
Dr Woodley keek zijn chef-inge
nieur ongelovig en verbaasd aan.
Maar Pradly. van U word ik nog
gek. Ik kan er niet meer bij. Vroe
ger kon men geen woord uit U krij
gen en nu maakt U de zaak dus
danig tot gemeengoed, dat de spion
van de Zweed er zeker van moet
horen.
«Misschien ligt dat juist in mijn
bedoelingantwoordde Pradly met
klem. tot nu toe heeft zwijgen niet
geholpen, dus proberen wij het nu
maar eens met het tegenovergestel
de. Heeft Londen heden vernomen
CINEMA COLISEUM
DE ZOON VAN LASSIE
met Peter Lawford en Donald Crisp.
De oude hertog van Rudling bezit een
prachtige Schotse collie Lassie. Sam Car-
raclough. die de hond opleidde is in de
hele streek beroemd.
Lassie heeft een zoon. een kleine speel
se en koddige collie, die de naam Laddie
draagt. Hij behoort aan Joe Carraclough.
zoon van Sam. Laddie is even schoon als
zijn moeder maar geenszins zo verstan
dig. Hij verwoest de moestuinen en men
heeft alle hoop opgegeven om hem te
dresseren. Alleen Joe en Priscilla. de
kleindochter van de hertog geloven aan
de toekomstvan Laddie. Joe en Pris
cilla houden van elkaar maar Joe denkt
dat hij nooit zijn uitverkorene zal kun
nen huwen gezien het verschil in hun
sociale positie.
Joe wordt onder de wapens geroepen.
Joe moet naar Noorwegen, maar zijn trouwe Laddie ral hem vergezellen.
Wanneer hij in het cantonnement aan
komt vindt hij er echter reeds Laddie,
cie uit het kasteei ontsnapte. Wanneer
Jee naar Noorwegen vliegt merkt hij, dat
Laddie eveneens middel heeft gevonden
om hem te vervoegen. Het vliegtuig wordt
boven Noorwegen neergeschoten. Joe kan
zich met zijn valscherm redden. Hij
heeft Laddie in zijn armen Bij de lan
ding is Joe bewusteloos maar Laddie gaat
om hulp zoeken. Hij ontmoet twee Duit
se soldaten die hem door een geweer
kogel kwetsen. Laddie wordt door Noorse
kinderen opgenomen en verzorgd
Wanneer hij genezen is gaat hij op zoek
naar zijn meester, die hij terugvindt in
een krijgsgevangenkamp Joe ontsnapt,
doch de Duitsers kunnen dank zij Laddie.
die het spoor van zijn meester vol«l
terugvinden. Joe wordt terug
kamp geleid maar onderweg
zich op zijn bewaker, ook LaddiTkB
tussen in het gevecht en vtrpj,cL«
Duitser zijn revolver te lossen.
Joe ontsnapt een tweede maai Eer ,B
achtervolging wordt ingezet doch dit»
lacht het geluk Joe en Laddie tc* J
beiden slagen ze er in Engeland ie
ken.
Zekere dag zien Priscilla en Sam
met Lassie op wandel zijn op <je -—m
twee gedaanten naderen. Het zijn
Laddie...
Nidftiand zal thans meer kunnen nm
gen, dat Laddie zijn moeder Lassie J
waardig is.
Peter Lawford en de mooie Schotse collie Laddie.
wendt U ter
DOOR
ONUITGEGEVEN ROMAN UIT DE AUTOWERELD
dat Sinnesfaere een grote uitvinding
gedaan heeft, zo zal het morgen ho
ren dat wij een nog veel belang
rijkere gedaan hebben
II
SCHADUWEN
Frank Horn liep haastig door de
donkere stormachtige Aprilnacht naar
zijn> huis, dat aan de uiterste rand
van Londen lag. De klokken sloe
gen reeds drie uur toen hij eindelijk
de geweldige steenmassa's van de
Woodley-fabrieken zag opduiken, in
welker nabijheid de oude ongezelli
ge huurkazerne lag, waar hij een
kamer bewoonde.
In deze buurt was het geweldige
complex van de autofabrieken het
enige wat eraan herinnerde dat men
zich niet in een smerige doodse klei
ne plaats bevond, doch in een rus
teloze millioenen stad.
De wind floot ijskoud boven de
daken en door de nauwe straten van
de voorstad. Windwijzers piepten in
hun verroeste hangsels en een dich
te koude motregen waaide de late
wandelaar in het gezicht. In don
kere schaduwen verdoezelden de om
trekken van het gebouw, geen mild
maanlicht toverde een verzachtend
schijnsel op de nuchtere doelmatig
heid van het voorstads complex.
Frank was zeer vermoeid en moest
zich dwingen om niet in een apa-
tische slaperige tred te vervallen.
Elke nacht legde hij dezelfde afstand
af van het kroegje, waar hij tot 2
uur 's nachts, dikwijls ook langer,
viool speelde, naar zijn ongezellige
woning. Elke nacht was zijn ziel van
dezelfde gedachten vervuld. Het was
een hondenleven, dat het noodlot
hem opdrong. De klank van de viool
stond hem evenzeer tegen als de eeu
wige thee met belegde broodjes, wel
ke zijn lunch en middagmaal vorm
den. Hij was geen musicus, geen kun
stenaar, dat wist hij. Zijn spel was
juist voldoende om de beperkte eisen
van het voorstadpubliek te bevredi
gen. Hij haatte het instrument waar
hij aan overgeleverd was om niet te
verhongeren. En toch dankte hij dik
wijls zijn vader, die hem tot dit viool
spel gedwongen had, want het be
hoedde hem ten slotte voor de ergste
nood. Voor de ergste nood Alsof
het nog erger kon. Een smalle don
kere, met een paar oude meubelen
smakeloos ingerichte kamer, een
onzeker en niet geliefd beroep, als
men zijn bezigheid zo wilde noemen,
geen meevoelende ziel, geen ouders,
zijn broer gevallen in de oorlog. Hij
had geen vriend, geen liefhebbende
vrouw, welke aan zijn leven het zo
zeer gewenste doel kon geven, want
Sonja Alfieri, zijn kamerbuurvrouw
had hem wel door haar donkere
schoonheid betoverd, maar zij was
straatarm, als hijzelf en haar don
kere melancholieke Russische natuur
bezwaarde zijn ziel meer, dan haar
liefde hem bevrijdde. Was het niet
erg genoeg Frank Horn had als
student en officier betere tijden ge
kend. De oorlog had hem uit zijn
veelbelovende studie gestoten daar
na was hij werkeloos geworden, het
vermogen van zijn vader was geheel
ingeteerd waarna hij in wanhoop
naar zijn viool gegrepen had. Dik
wijls legde hij zichzelf op zijn nach
telijke weg naar huis de vraag voor
«Waarom maak ik geen einde aan
dit hongerleven Sonja kon hem
slechts met moeite van deze sprong
in het niets weerhouden, haar warme
treurige, grenzeloze liefde liet hem
soms enkele uren het zin- en waar
deloze van zijn leven vergeten. Soms,
in een plotseling opkomende opti
mistische bui, was hij zelfs in staat
aan een mogelijke verbetering te ge
loven. Maar hoe hij ook zijn best
deed in een ander beroep te komen,
het gelukte hem niet. Als hij dan in
wanhoop maar weer naar zijn viool
greep, zag hij op Sonja's lippen een
melancholieke glimlach vol van cy
nisme, de glimlach waarmede zij op
de avond, dat gelukkige mensen de
geboorte van de Heiland vierden, in'
het vuil en de stof van haar onver
zorgde kamer een gescheurde zijden
kous stopte en waarmee zij Frank
op zijn vraag, of zij tezamen niet
een beetje Kerstmis konden vieren,
antwoordde Ons heeft hij niet ver
lost.
Terwijl hij over dit alles nadacht,
was Frank Horn onder de hoge muur
van Woodley's huis aangekomen. De
storm was heviger opgestoken. Grote
regendruppels kletterden op de ste
nen. Frank verborg zijn gezicht nog
dieper in de beschermende jas. Bij
de inrijpoort die tussen de woning
van Dr Woodley en de kantoorruim
ten lag. stond hij stil. In de bene
denverdieping van het kantoorblok
was nog een venster verlicht. Hij
wilde reeds weer doorlopen, toen
plotseling de schijn van een dieven
lantaarn oplichtte. Frank zag hoe
een man lenig uit het venster sprong,
hij hoorde een lichte droge tik. alsof
een slot dichtsprong en daarna r?:
nam hij stappen, welke op de poer
toekwamen, waarbij hij stond. D(
stromende regen en de slagschadii
wen van het huis beletten hem di
gestalte te herkennen. Vlug trad hi
in de donkere schaduw van de poor
terug. Op dat moment was de vreerr.
deling daar ook reeds. Frank hoord'
hoe hij met een sleutel het hek ope»
de, voorzichtig naar buiten trad ei
het hek weer sloot. Daarna verwi;
derde de man zich in de richtini
van de stad. Hem voorzichtig naglr
rend zag Frank wazig een hoge, slat
ke gestalte, die echter snel in he
donker was verdwenen. Hoofdschud
dend liep Frank Horn door. D
kwestie was beslist merkwaarde
Volgens zijn optreden moest de ge
heimzinnige man een medewerke
of employé van de Woodley-Work
zijn. Doch waarom koos hij dan de-
ongebruikelijke weg door het raam
Frank deed moeite deze ongerijmd
heden te ontwarren, want aan mis
dadige opzet geloofde hij niet. Hi
dacht aan de mogelijkheid dat eet
van de ingenieurs nog laat in d<
nacht werkend zijn sleutel verget
kon hebben en daar hij de huismees
ter niet wilde wekken, de weg dooi
het venster van de benedenverdie
ping gekozen had. Maar hij voeló-
zelf, dat deze verklaring niet zee:
aannemelijk klonk. Was het venste1
dan niet getralied geweest Ja.-- nl
kwamen hem duidelijk de verboge-
staven van het helder verlichte raaff
voor de geest. En de vreemde ha^
er zich niet met moeite doorheen g^
wrongen, doch was snel naar buitel
gesprongen. Hoe was dat te verkla
ren Frank rilde. Het verdachte va-
de zaak wond hem op. Toch een nuf
daad Was het niet zijn plicht
reet de politie te waarschuwen
sluiteloos stond hij stil. Doch n®
bleef in stromen doorregenen en
lend en doornat besloot hij naar li
te gaan. Hij zou morgenochtend
zien wat hij deed. Indien er W
gebeurd was. dan had hij zich >e^
minste niet geblameerd. En in
tegenovergestelde geval kon hij
altijd nog gaan melden.
(Ver