ÏIP R'F L Jfj: 8 K 3 n st r ;{L n i F1 V VI I A Si d vir. i spot; VOOR Registers Classeurs Bureelbenodigheden Drukkerij DUMORTIER 34, Boterstraat, 34 YPEE ONS NIEUW FEUILLETON STAN VAN KAMPEN HET VPERSCH NIEUWS BH. 8 lï-11-1849 f- «Si An ys. J" hte® ie 5 U* 11 >r f or.*. i Lor ais1 ^,efOOI ^jaril ,e4:.ierd :-fc an s I f' fc ela T>,°g ii 'ItJ lel trfl ;°w VI V, ge; op (Di K S." der. er. c U Dm .jtc W 's ]n, I w 'M ove c tl J Hd f Ie lo fü- fc^g, ïei Bi P 'd< i* liJet 4e\N H lg< I lie m bl i t lov d^lal 4i; 4 mlge de 1 teWa vtde. Ir <(d.t hdie sill, ntna j I n rJ Z Vp-U l N Mt ap •i ii CINEMA COLISEUM: LA ROSE BLANCHE 'DE MAN ES" HAAR LEVEN) ■eel Loretta Voting en Conradl Veidt. Gedurende een vertoning in een Vond- re;zend cirkus merk: de bailetmeester Sta sias Rosing. eertijds wereldberoemd een zeer jonge danseres op bij wie het uit zonderlijke danstalent opvaii Hij nodigt haar uit en neemt haar on der zijn leiding Na jaren volhardende •efening is zijn leerlinge bekwaam in grote scènes op te treden Zij doet haar eer ste schitterend optreden in de opera van Parijs onder de naam van Lina Varsa- vina Sir Hoger Chevis; een jonge Engelsman, met wie zij kennis maakte gedurende haar opleiding bij Rosing vraagt haar ten huwelijk, maar Lina weigert en huwt Rosing aan wie zij alles te danken heeft. Na een rondreis in Europa, schepen Lina en haar echtgenoot in voor New- York waar zij moet dansen in het nieuw ste ballet van deze laatsteDe Witte RoosAan boord maakt Lina kennis met een Amerikaan David Gibson die haar hartstochtelijk het hof maakt. De bijval die het ballet van Rosing •ogst overtreft alle verwachtingen. De vreugde van Lina wordt echter grote droefheid wanneer haar echtgenoot plot seling komt te sterven. Buiten zich zelf van droefheid en verlatenheid aanvaardt aij de zedelijke steun van de Amerikaan Gibson die zij na enkele maanden huwt Op aandringen van Gibson zegt zij vaarwel aan haar loopbaan als danseres. Gedurende enkele maanden gaan zij v»lledig in elkaar op en leven een heer lijke liefderoman. Tot op zekere dag ech ter dat Lina aanvaardt van te dansen •p een galafeest ter herdenking van Sta nislas Rosing. niettegenstaande de hef tige tegenstand van haar echtgenoot. Het is de scheiding. Lir.a die in blijde verwachting is keert terug naar Londen. Kort na de geboorte van haar kind. een dichtertje, ontmoet Lina opnieuw Sir Ro ger Chevis die nog steeds buitengewoon met haar is ingenomen. David komt naar Londen om zijn kind te halen. Niettegenstaande een wanhopige strijd om haar kind moet Lina tenslotte met gebroken hart afstand doen van haar kleine Rose. David geeft de jonge vrouw kaar volledige vrijheid terug, zodat ze het leven zal kunnen ingaan samen met Sir Roger. Doch de gebeurtenissen zullen dit laat ste opzet verijdelen. Sir Roger wordt bij een ongeval gedood en Lina zelf gekwetst- Wanhopig en gebroken door deze zware slag heeft Lina haar wilskracht en vita liteit verloren die haar vroeger op de top van de roem hadden gebracht. Het gaat snel de planken af. want het naamloze publiek heeft gauw vergeten. Lina is ge dwongen in haar levensonderhoud te voor zien met kleine rondreizen te aanvaarden in Provinciestadjes en in afgelegen ko- lraies. Een scène uit de filmLa Rose Blanche»: de man is ge komen om het kindje te halen- Na herhaalde pogingen gelukt zij er toen in een laatste contract te verkrijgen voor New-York- Eén verlangen bezielt haarginder haar dochtertje terugzien- Gibson laat haar weten dat het kind zijn moeder overleden waant. Hij aanvaardt nochtans het kind mede te nemen naar de vertoning waar Lina zal optreden Aangemoedigd door de aanwezigheid van haar kind vindt Lina haar vroeger talent terug en danst als in haar beste dagen. Haar laatste optreden wordt aldus een ongehoorde triomf. De kleine Rose over haalt haar vader om van dichtbij deze schitterende balletdanseres te mogen zien. David begeleidt zijn dochtertje in de loge van Lina die een bovenmenselijke poging doet om haar ontroering te verbergen David die nooit opgehouden heeft zijn vrouw te beminnen, aanvaardt het ge meenschappelijk leven met Lina te her nemen- Lina geeft definitief haar loop baan als kunstdanseres op voor de vreug den van het gezinsleven, burgerlijker en eenvoudiger misschien maar zoveel duur zamer. KORTE INHOUD VAN WAT VOORAF GING Arnold Duncker, de bekende autorenner, komt het bureel van Dr Woodley, zijn werkgever, binnengestormd met een krant ia de hand. Daaruit blijkt dat de ophef makende uitvinding van hun eerste inge- aiesr Pradly, namelijk de automatische aafiakeling. reeds in het beait is van hun ••awige rivaal Sinnesfaere. Deze heeft •r een nieuw type renwagen, de «Knock- •■lvan voorzien, zodat de nieuwe wa- fisa Tan Woodley, de Evelyne achter haald werd. Woodley doet Pradly bij zich ontbie- dem en stelt hem van de diefstal op de fiswgte. Pradly toont hem dan een aan bieding van de Sinnesfaere fabrieken om fiij hen te komen werken, wat hij natuur lijk van de hand wijst. Daarop onthult Pradly plots dat hij opnieuw een uit vinding heeft gedaan, waarmee hij de vi Evelynezal voorzien, zodat ze toch a»g de grote race zal winnen. Meer uit leg wil hij niet geven. Nadat Pradly hem verlaten heeft, schrijft Woodley een telegram voor zijn dochter Evelyne. Daarna verlaat hij zijn bureel. Juist komt Pradly met twee in genieurs aan. Woodley houdt hem staande. Pradly, de gedachte dat mijn gehe le personeel vanavond in de kranten leest, dat de Zweed ons weer eens te slim af geweest is, is mij zeer on aangenaam. Zou men niet kunnen... Maak U maar geen zorgen, mijn heer Woodley, de ingenieurs zijn voor zover nodig reeds van het voorge vallene in kennis gesteld, overigens staat niet in de kranten dat Sinnes faere de zaak van ons gestolen heeft en wij zeggen het niet. omdat wij het niet bewijzen kunnen. Alleen maar kalm blijven. Ik zal voor een in dit verband passende verklaring zorgen en voor de verspreiding van het bericht, dat wij Sinnesfaere reeds ver vooruit zijn. Dr Woodley keek zijn chef-inge nieur ongelovig en verbaasd aan. Maar Pradly. van U word ik nog gek. Ik kan er niet meer bij. Vroe ger kon men geen woord uit U krij gen en nu maakt U de zaak dus danig tot gemeengoed, dat de spion van de Zweed er zeker van moet horen. «Misschien ligt dat juist in mijn bedoelingantwoordde Pradly met klem. tot nu toe heeft zwijgen niet geholpen, dus proberen wij het nu maar eens met het tegenovergestel de. Heeft Londen heden vernomen CINEMA COLISEUM DE ZOON VAN LASSIE met Peter Lawford en Donald Crisp. De oude hertog van Rudling bezit een prachtige Schotse collie Lassie. Sam Car- raclough. die de hond opleidde is in de hele streek beroemd. Lassie heeft een zoon. een kleine speel se en koddige collie, die de naam Laddie draagt. Hij behoort aan Joe Carraclough. zoon van Sam. Laddie is even schoon als zijn moeder maar geenszins zo verstan dig. Hij verwoest de moestuinen en men heeft alle hoop opgegeven om hem te dresseren. Alleen Joe en Priscilla. de kleindochter van de hertog geloven aan de toekomstvan Laddie. Joe en Pris cilla houden van elkaar maar Joe denkt dat hij nooit zijn uitverkorene zal kun nen huwen gezien het verschil in hun sociale positie. Joe wordt onder de wapens geroepen. Joe moet naar Noorwegen, maar zijn trouwe Laddie ral hem vergezellen. Wanneer hij in het cantonnement aan komt vindt hij er echter reeds Laddie, cie uit het kasteei ontsnapte. Wanneer Jee naar Noorwegen vliegt merkt hij, dat Laddie eveneens middel heeft gevonden om hem te vervoegen. Het vliegtuig wordt boven Noorwegen neergeschoten. Joe kan zich met zijn valscherm redden. Hij heeft Laddie in zijn armen Bij de lan ding is Joe bewusteloos maar Laddie gaat om hulp zoeken. Hij ontmoet twee Duit se soldaten die hem door een geweer kogel kwetsen. Laddie wordt door Noorse kinderen opgenomen en verzorgd Wanneer hij genezen is gaat hij op zoek naar zijn meester, die hij terugvindt in een krijgsgevangenkamp Joe ontsnapt, doch de Duitsers kunnen dank zij Laddie. die het spoor van zijn meester vol«l terugvinden. Joe wordt terug kamp geleid maar onderweg zich op zijn bewaker, ook LaddiTkB tussen in het gevecht en vtrpj,cL« Duitser zijn revolver te lossen. Joe ontsnapt een tweede maai Eer ,B achtervolging wordt ingezet doch dit» lacht het geluk Joe en Laddie tc* J beiden slagen ze er in Engeland ie ken. Zekere dag zien Priscilla en Sam met Lassie op wandel zijn op <je -—m twee gedaanten naderen. Het zijn Laddie... Nidftiand zal thans meer kunnen nm gen, dat Laddie zijn moeder Lassie J waardig is. Peter Lawford en de mooie Schotse collie Laddie. wendt U ter DOOR ONUITGEGEVEN ROMAN UIT DE AUTOWERELD dat Sinnesfaere een grote uitvinding gedaan heeft, zo zal het morgen ho ren dat wij een nog veel belang rijkere gedaan hebben II SCHADUWEN Frank Horn liep haastig door de donkere stormachtige Aprilnacht naar zijn> huis, dat aan de uiterste rand van Londen lag. De klokken sloe gen reeds drie uur toen hij eindelijk de geweldige steenmassa's van de Woodley-fabrieken zag opduiken, in welker nabijheid de oude ongezelli ge huurkazerne lag, waar hij een kamer bewoonde. In deze buurt was het geweldige complex van de autofabrieken het enige wat eraan herinnerde dat men zich niet in een smerige doodse klei ne plaats bevond, doch in een rus teloze millioenen stad. De wind floot ijskoud boven de daken en door de nauwe straten van de voorstad. Windwijzers piepten in hun verroeste hangsels en een dich te koude motregen waaide de late wandelaar in het gezicht. In don kere schaduwen verdoezelden de om trekken van het gebouw, geen mild maanlicht toverde een verzachtend schijnsel op de nuchtere doelmatig heid van het voorstads complex. Frank was zeer vermoeid en moest zich dwingen om niet in een apa- tische slaperige tred te vervallen. Elke nacht legde hij dezelfde afstand af van het kroegje, waar hij tot 2 uur 's nachts, dikwijls ook langer, viool speelde, naar zijn ongezellige woning. Elke nacht was zijn ziel van dezelfde gedachten vervuld. Het was een hondenleven, dat het noodlot hem opdrong. De klank van de viool stond hem evenzeer tegen als de eeu wige thee met belegde broodjes, wel ke zijn lunch en middagmaal vorm den. Hij was geen musicus, geen kun stenaar, dat wist hij. Zijn spel was juist voldoende om de beperkte eisen van het voorstadpubliek te bevredi gen. Hij haatte het instrument waar hij aan overgeleverd was om niet te verhongeren. En toch dankte hij dik wijls zijn vader, die hem tot dit viool spel gedwongen had, want het be hoedde hem ten slotte voor de ergste nood. Voor de ergste nood Alsof het nog erger kon. Een smalle don kere, met een paar oude meubelen smakeloos ingerichte kamer, een onzeker en niet geliefd beroep, als men zijn bezigheid zo wilde noemen, geen meevoelende ziel, geen ouders, zijn broer gevallen in de oorlog. Hij had geen vriend, geen liefhebbende vrouw, welke aan zijn leven het zo zeer gewenste doel kon geven, want Sonja Alfieri, zijn kamerbuurvrouw had hem wel door haar donkere schoonheid betoverd, maar zij was straatarm, als hijzelf en haar don kere melancholieke Russische natuur bezwaarde zijn ziel meer, dan haar liefde hem bevrijdde. Was het niet erg genoeg Frank Horn had als student en officier betere tijden ge kend. De oorlog had hem uit zijn veelbelovende studie gestoten daar na was hij werkeloos geworden, het vermogen van zijn vader was geheel ingeteerd waarna hij in wanhoop naar zijn viool gegrepen had. Dik wijls legde hij zichzelf op zijn nach telijke weg naar huis de vraag voor «Waarom maak ik geen einde aan dit hongerleven Sonja kon hem slechts met moeite van deze sprong in het niets weerhouden, haar warme treurige, grenzeloze liefde liet hem soms enkele uren het zin- en waar deloze van zijn leven vergeten. Soms, in een plotseling opkomende opti mistische bui, was hij zelfs in staat aan een mogelijke verbetering te ge loven. Maar hoe hij ook zijn best deed in een ander beroep te komen, het gelukte hem niet. Als hij dan in wanhoop maar weer naar zijn viool greep, zag hij op Sonja's lippen een melancholieke glimlach vol van cy nisme, de glimlach waarmede zij op de avond, dat gelukkige mensen de geboorte van de Heiland vierden, in' het vuil en de stof van haar onver zorgde kamer een gescheurde zijden kous stopte en waarmee zij Frank op zijn vraag, of zij tezamen niet een beetje Kerstmis konden vieren, antwoordde Ons heeft hij niet ver lost. Terwijl hij over dit alles nadacht, was Frank Horn onder de hoge muur van Woodley's huis aangekomen. De storm was heviger opgestoken. Grote regendruppels kletterden op de ste nen. Frank verborg zijn gezicht nog dieper in de beschermende jas. Bij de inrijpoort die tussen de woning van Dr Woodley en de kantoorruim ten lag. stond hij stil. In de bene denverdieping van het kantoorblok was nog een venster verlicht. Hij wilde reeds weer doorlopen, toen plotseling de schijn van een dieven lantaarn oplichtte. Frank zag hoe een man lenig uit het venster sprong, hij hoorde een lichte droge tik. alsof een slot dichtsprong en daarna r?: nam hij stappen, welke op de poer toekwamen, waarbij hij stond. D( stromende regen en de slagschadii wen van het huis beletten hem di gestalte te herkennen. Vlug trad hi in de donkere schaduw van de poor terug. Op dat moment was de vreerr. deling daar ook reeds. Frank hoord' hoe hij met een sleutel het hek ope» de, voorzichtig naar buiten trad ei het hek weer sloot. Daarna verwi; derde de man zich in de richtini van de stad. Hem voorzichtig naglr rend zag Frank wazig een hoge, slat ke gestalte, die echter snel in he donker was verdwenen. Hoofdschud dend liep Frank Horn door. D kwestie was beslist merkwaarde Volgens zijn optreden moest de ge heimzinnige man een medewerke of employé van de Woodley-Work zijn. Doch waarom koos hij dan de- ongebruikelijke weg door het raam Frank deed moeite deze ongerijmd heden te ontwarren, want aan mis dadige opzet geloofde hij niet. Hi dacht aan de mogelijkheid dat eet van de ingenieurs nog laat in d< nacht werkend zijn sleutel verget kon hebben en daar hij de huismees ter niet wilde wekken, de weg dooi het venster van de benedenverdie ping gekozen had. Maar hij voeló- zelf, dat deze verklaring niet zee: aannemelijk klonk. Was het venste1 dan niet getralied geweest Ja.-- nl kwamen hem duidelijk de verboge- staven van het helder verlichte raaff voor de geest. En de vreemde ha^ er zich niet met moeite doorheen g^ wrongen, doch was snel naar buitel gesprongen. Hoe was dat te verkla ren Frank rilde. Het verdachte va- de zaak wond hem op. Toch een nuf daad Was het niet zijn plicht reet de politie te waarschuwen sluiteloos stond hij stil. Doch n® bleef in stromen doorregenen en lend en doornat besloot hij naar li te gaan. Hij zou morgenochtend zien wat hij deed. Indien er W gebeurd was. dan had hij zich >e^ minste niet geblameerd. En in tegenovergestelde geval kon hij altijd nog gaan melden. (Ver

HISTORISCHE KRANTEN

Het Ypersch nieuws (1929-1971) | 1949 | | pagina 8