CINEMA COLISEUM
LA MAIN DU DIABLE
jozef DE BACKER
TWEELINGZUSTERS
St jacobstraat 28
IEPER
ZATERDAG 10 NOVEMBER te 8 u.
ZONDAG 11 NOVEMBER te 2.30 u., 5 u. en 8 u.
MAANDAG 12 NOVEMBER te 8 u.
de ophefmakende Franse film die iedereen zal willen
zien met Pierre Fresnay, joseiine Gael, Pierre Larquey.
Kinderen niet toegelaten
DE FIGUUR VAN DE NEDERLANDSE LETTERKUNDIGE
LOUIS DE BOURBON
SCHILDER - BEHANGER
Patteelstraat 15 te IEPER
Alle Schilder-, Behang- en Onderhoudsartikelen
SCHILDER- en BEHANGWERKEN
OPENING op ZATERDAG 10 NOVEMBER 1951
BIJ DE VUURKRUISEN
PAMELA WYNNE
Naar aanleiding van een spreekbeurt van de h. Louis de Bourbon
over het Probleem Naundorffspreekbeurt ingericht door het
Daridsfonds. welke doorgaat op Maandag 12 November 1951
te 20 uur stipt, in het St Vincentiuscollege te leper, is het wel
even interessant de figuur van Louis de Bourbon nader te be
lichten.
Voegen we er nog bij dat voor deze spreekbeurt een inkomgeld
gevraagd wordtleden 5 fr- niet-leden 10 fr.
Louis de Bourbon is een dubbel-interes-
sante figuur én als knappe Nederlandse
dichter, én hoe ongelooflijk het ook
moge klinken wellicht als i de Prins
de troonpretendent van Frankrijk.
Hij werd op 27 December 1908 te Ren-
kum. een gemeente in Gelderland, als ach
ter-kleinzoon van Karl Wilhelm Naun
dorff geboren. Deze rechtstreekse afstam
ming is van historisch belang. Want vol
gens de mening van vele deskundigen was
Naundorff de zoon van Lodewijk XVI en
Marie-Antoinette Koning en Koningin van
Frankrijk.
Waarop berust dit oordeel
Vooreerst op de verklaringen van Naun
dorff die hij uiteenzette in twee gepu
bliceerde boekjesMémoires du Due
de Normandieécrits par lui-même
<1831) en Révélations sur l'existence de
Louis XVII» (1832). In deze geschriften
verhaalt Naundorff. hoe hij. de dauphin,
in 1795 uit de Temple kon ontvluchten en
zijn leven wist te redden. Hij leefde een
tijd verborgen in Duitsland, waar hij als
horlogemaker te Spandau. voorstad van
Berlijn, werkzaam was en er in 1818 huw
de In 1831 dacht hij het ogenblik gunstig
om terug naar Frankrijk te reizen en er
officieel aanspraak op zijn prinselijke titel
te maken Tevergeefs zocht hij contact
met zijn zuster, toen Hertogin van An-
goulême. en verzocht in 1834 om terug
gave van de private eigendom van de
dauphin. Maar... de toenmalige politie van
Louis-Philippe wenste geen levende zoon
van de onthoofde vorst en... verplichtte
Naundorff «als ongewenste buitenlander»
Frankrijk te verlaten Naundorff vestigde
zich dan eer£l in Londen en later in Ne-
de"h... alwaar hij in Augustus 1845. te
Delft overleed en begraven werd.
Aldus bleef een van de boeiendste ge
heimen der geschiedenis onopgelost: was
Karl Wilhelm Naundorff werkelijk de
ongelukkige dauphin
Het is een feit dat de Nederlandse Ko
ning Wilhelm II. die in 1849 overleed, een
dossier Naundorff bezat en dat deze vorst
onvoorwaardelijk aan Naundorff's iden
titeit geloofde.
Bij de lijkschouwing, in 1845. van Naun
dorff werden dezelfde lidtekens en ken
merken gevonden als deze die men wist.
dat ook de dauphin had. o.a.de bescha
diging op de rechterarm, afkomstig van
een op hem te Parijs gepleegde aanslag.
Dan blijft er de verbluffende gelijkenis
van de leden van de familie Naundorff
met Marie-Antoinette en Lodewijk XVI.
Op grond van deze en verschillende an
dere stavende argumenten gaf, in 1863
het Nederlandse parlement aan de leden
der familie Naundorff officieel toestem
ming zich voortaan de Bourbonin
plaats van Naundorff te noemen. Van
daar de naam van de huidige Louis de
Bourbon en de motivering van zijn titel
Hertog van Normandië
Louis de Bourbon studeerde rechten aan
de R K. Universiteit te Nijmegen, werkte
enige tijd als journalist in Oost-Indië en
was burgemeester in Nederland van
Escharen en vervolgens van Oss.
Gedurende de jongste wereldoorlog had
den de Duitsers vérgaande plannen om
het huis de Bourbonte restaureren.
Maar tevergeefs poogden zij Meester Louis
«HET YPEBSCH NIEUWS» Blz 4 19-11-
de Bourbon DE prins van Frankrijk
er toe te bewegen hun plannen te aan
vaarden te dienen. Door zijn trotse af
wijzende houding tegenover de Duitse be
zetter. werd bij door de Nazis als een
gevaarlijke vijand beschouwd en moest
hij onderduikenHij werd toer. door
de bezettende overheid, bij verstek, ter
dood veroordeeld, doch had de grote eer
er. het echte genoegen aan het hoofd van
de plaatselijke weerstand zijn eigen ge
meente te bevrijden. Hij werd dan op
nieuw burgemeester van de gemeente
Oss. tot hij, om persoonlijke redenen, zijn
ontslag aanbood en bekwam. Toen werd
hem het gewestelijk directeurschap van
een hoogaangeschreven Nederlandse Ver
zekeringsmaatschappij aangebodenhij
vestigde zich te Nijmegen, maar de dich
ter haalde het op de zakenman. Hij dien
de zijn ontslag in en ging naar Den Haag
wonen, waar hij nu nog steeds met zijn
Deense vrouw en zijn drie kinderen ver
blijft.
Louis de Bourbon publiceerde in ver
scheidene litteraire bladen verzen van een
vloeiend metrum en een zelfbewuste beeld
rijke taal. waarin hij zijn vreugde en
weemoed tegelijker tijd overgiet. Ook als
prima verteller staat hij in Nederland
en in Vlaanderen zeer goed aangeschre
ven. Het karakteristieke van de Bourbon's
poëzie en verhaalkunst wordt als essen
tiële Franse romantiek bepaaldeen
kwetsbare tederheid en een ongerepte
puurheid, die onafgebroken gepaard gaan
met een waarachtige noblesse. Van hem
verschenen reeds de volgende bundels
c< Reisverhalen Zwerving In Extre
mis Het licht achter Golgotha
Vrouwen In Ballingschap en ille
gaal tijdens de bezetting «Nocturne». Na
de oorlog verscheen een anthologie Het
negende uur die men representatief mag
achten voor heel zijn poëtisch oeuvre. Een
nieuwe novellenbundel Meervoudig avon
tuur en een eerste roman Troubadour
zijn in Brussel ter perse en zullen nog
dit jaar verschijnen. Hij werkt momen
teel aan zijn Mémoiresdie zowel lit
terair als historisch vol hooggespannen
belangstelling worden tegemoet gezien, en
waarvoor door verscheidene grote pers-
bureaux internationale publicatieplannen
worden ingestudeerd.
Louis de Bourbon is eveneens een ge
liefde causeurmet welluidende zachte
stem weet hij zijn gehoor te boeien, te
bevredigen.
1951 - -
«VOW» rui.1-u»
voorheen te Dikkebus, heeft het genoegen bekend te maken dat
hij zich komt te-vestigen
alwaar te bekomen zijn
Als ervaren en bekwaam vakman stelt hij zich te uwen dienste
voor alle
Jet VAN WYNSBERGHE
ROOD KRUIS
Het Rood Kruis van België Afdeling
Yper brengt ter kennis van de belang
hebbenden dat cursussen voor hulp bij
ongevalen ambulanciers (sters) op 15
November om 18 uur zullen beginnen.
LokaalStadshospitaal. Lange Torhout-
straat. Yper.
InschrijvingenSecretariaat, Diksmui-
destraat. 95. Yper
DE JAARMIS
Door de striemende regen trokken onze
IJzerbonken. verleden Zondag, naar de kerk
der E. E. Paters Ongeschoeide Karmelieten,
waar de jaarlijkse H. Mis opgedragen werd.
ter nagedachtenis onzer duurbare afgestor
ven Vuurkrulsen.
Dat het water giet, wat geeft dat On
telbaar zijn de dagen en nachten dat we
dit alles hebben getrotseerd. Wij ploeter
den zolang in de modder en het slijk, ge
durende die vreselijke eeuwigheid van vier
Jaren.
Terwijl de regen in ons gelaat striemt,
gaan onze gedachten, 33 Jaren terug. Geen
enkele IJzerrat, die de ellendige frontmise
ries vergeten kan. In hun geest zien ze
nog zó afgrijselijk de Minoterieen de
Boyau de la mortte Dlksmuide, de kron
kelende passerellen, de loopgraven met va-
derlanderkes en olifantplaten. Ze horen nog
de kogels fluiten, ze herinneren zich de dode
lijke bommenregens, de feu de barrages
der artillerie, de krijsende sirenes die de
moordende stikgassen, in aantocht, aiover
het slagveld aankondigden. Midden al dat
gewoel, al die vernieling, loerde steeds de
dood. Kameraden lagen er zieltogend ver
spreid. de ledematen vaneengerukt. licha
men opengereten. Loerende dood en doden
overal en ten allen kant. Naar die gesneu
velde makkers gaan eerst onze gedachten
ook naar deze, die jaarlijks worden neer
geveld door het ontstane leed. Dit Jaar heb
ben we er nogmaals 39 te betreuren en.,
hoeveel zullen er nog bijkomen vooraleer
het Jaar ten einde is.
Heel plechtig wordt de dienst door drie
Paters opgedragen.
Vooraan zitten de overlevende oud-piot
ten van de IJzer. in vroom gebed terzon-
ken. in al hun eenvoud. Het gelegenheids-
sermoen wordt door al de aanwezigen span
nend aanhoord ...Vuurkrulsen uw doden
spreken. Uw doden leren U te leven. Ont
roerende woorden. Treffende waarheden. In
de grootste stilte wordt dit alles zó ziels-
roerend aanhoord. Vrouwen snikken... Tra
nen banen een weg over het stoere gelaat
der oud-IJzerbonken. Het is zo mooi dat
gij uw gevallen en afgestorven kameraden
blijft gedenken, het strekt uw vereniging
tot eer. maar, Vuurkrulsen, uw doden zijn
niet dood. Zij leven in uw harten, was het
besluit van de' predikant en voorwaar, zij
zien op ons neer vol eerbied, broederlijk
heid en dank. Offerande met honderden le
den en andere... Consecratie... Ons symbo
lisch Vaandel met de doodskop buigt
even symbolisch omringd door Voorzitter-
en Ondervoorzitter.
De dienst door alle aanwezigen in koor
meegezongen loopt ten einde en onder het
spelen van het Vaderlands Lied, staan onze
jongens daar als levende monumenten, waar
lr hun harten, zoveel roemrijke namen,
onuitwisbaar staan gegrift, symbolen van
vreselijke strijd en... van heldenmoed.
Vrome hulde, die eenieders bewondering
afdwingt.
11 NOVEMBER, ONZE GROTE ZEGEDAG
Wij doen een laatste dringende oproep
tot onze leden, om voltallig deel te nemen
aan al de plechtigheden van morgen 11 No
vember. Vergadering in ons lokaal te 9 15
uur. In groep naar de Ktekenmarkt, waar
wij de andere oud-strijdersgroeperingen zul
len vervoegen om ons samen in stoet te
begeven naar de St Maartenskathedraal.
waar wij te 10 uur, de dienst bijwonen, ter
nagedachtenis der gesneuvelden der beide
oorlogen en afgestorven Invalieden, Oud-
strljders en Gelijkgestelden. Te 11 uur.
hervorming van de stoet, neerleggen van
kransen aan de Belgische en Britse gedenk
tekens, alsook op het Frans kerkhof aan
de Potyze. Plaatsen in autocars voorbe
houden voor al de leden. Daarna optocht en
défilé voor de overheidspersonen op de Gro
te Markt. Te 13.15 uur zeer stipt banket
der Vuurkrulsen in het Hotel Ypriana.
waarbij huldebetoon aan onze Voorzitter,
gevolgd door gezellig samenzijn, opgeluis
terd met prachtig orkest, zang en verras
singen. Medewerking van de vermaarde
Funny BUI», verzekerd. In trouwe ka
meraadschap zullen wij het plechtig ogen
blik herdenken, toen het Staakt de strijd
werd geblazen. Die blijheid zullen we bot
vieren zoals in de feestroes van 33 jaar ge
leden. bij die heerlijke herdenking van de
mooiste stonde uit onze soldatentijd.
DEZE VAN 1940-1945
VEREREMERKT Onze Voorzitter Soete
Joseph. Kalfvaartstraat 6. komt vereerd te
worden met de Herinneringsmedaille 1940-45
met twee gekruiste bronzen sabels. Alle
leden in het bijzonder en de Vuurkrulsen
in het algemeen bieden aan de achtbare
Voorzitter 40-4£ hun hartelijkste geluk-
wensen.
Feuilleton Het Ypersch Nieuws» 21
En dan zou hij haar tegen zijn hart
drukken en haar smoren onder zijn
kussen. Zoals de mensen in de boe
ken doen. dacht April treurig. Maar
zij hield zich rustig en Ronald had
zich wel eens afgevraagd of April
koud was, ofschoon met een zuster
als Flavia het eigenlijk onmogelijk
leek. Het speet hem echter niet, toen
de reis voorbij was. Terwijl de trein
wegreed langs het brede perron van
het Terminus station, wuifde hij en
keerde zich om en verdween tussen
de zonderlinge, niet te beschrijven
menigte, die zich altijd bij het ver
trekken van een trein aan het station
bevindt. Dat was weer voorbij, dacht
Ronald Carew en hij wenkte een taxi
"en reed naar Jewellerswaar hij
een heel mooie ring voor April wilde
kopen. Hij wilde het kind graag een
geschenk geven, en hij koos een ver
rukkelijke ring met een rozetje van
diamantjes. Hij had de dikte van haar
vinger en het ging dus gemakkelijk
genoeg. Maar zij was te zenuwachtig
geweest om met hem mee te gaan
en er zelf een uit te kiezen.
«Ik zou bang zijn, dat ik er een
zou kiezen, die veel te duur was,
had zij gefluisterd, toen hij haar voor
stelde om met hem mee te gaan. Fla
via zou zo nederig niet zijn geweest,
had hij gedacht met een wrang glim
lachje, terwijl hij aan de toonbank
een chèque invulde en de geschikte
Engelse bediende van Jewellers
naar hem keek. Hij kende majoor
Carew heel goed, daar hij ook in Ban
galore had gewoond.
Het is er dan eindelijk van ge
komen, Danby,zei Ronald, het vloei
papier, dat op de toonbank lag, Daar
zich toetrekkend.
Ja meneerik dacht het al, maar
ik durfde niets vragen,zei meneer
Danby.
Ja,zei Ronald en keek glim
lachend naar zijn handtekening.
Ik hoop meneer, dat ik u eerlang
een trouwring zal mogen verkopen,
zei meneer Danby, met een brede
lach.
Nu, dat is wel een beetje voor
barig, Danby.zei Ronald, terwijl
hij de dop weer op zijn vulpen
schroefde en haar in zijn zak stak.
Mag ik vragen of de dame in In-
dië is zei meneer Danby, die een
geoefende, maar discrete blik wierp
op de ingevulde chèque, die Ronald
hem overhandigde.
Ja, ik heb haar juist naar de trein
naar Wandara gebracht. Zij en naar
moeder en zuster gaan er logeren bij
de ontvanger Despard.
O, meneer Despard. Hij betrekt
altijd de prijzen van de Ghymkana
bij mij,zei meneer Danby, nog be
leefder. En gisteren heb ik hem een
ijsemmertje toegezonden en een as
pergetang en een dozijn theelepels
en twee zilveren broodhouders,zei
meneer Danby, die nu een en al be
langstelling was.
Hij gaat zeker het gemeste kalf
slachten, zei Ronald en meneer Dan
by de hand schuddend, liep hij de
winkel uit naar zijn taxi. Maar de
schijnbaar onbelangrijke dingen be
treffende de huishouding, waar April
nu verbleef, maakten toch een zekere
indruk op hem. Het was waarlijk be
lachelijk om je op een zeereis te ver
loven. Maar als je dan hoorde, dat
je meisje aannemelijke bloedverwan
ten bezat, kreeg je verloving toch
meer waarde, dacht Ronald Carew.
En toen hij in zijn club kwam, voel
de hij zich vrolijker, dan in de laat
ste veertien dagen het geval was ge
weest.
HOOFDSTUK XXI
Eerlijk gezegd was meneer Des
pard zeer verbaasd bij het zien van
de zo mooie gezichtjes van zijn drie
vermoeide gasten, toen de Punjab-
mail het station van Wandara bin
nenreed. Hij was er heen gegaan met
zijn twee chuprassies in hun vuur
rode jassen om de gasten te ontvan
gen. De trein kwam 's avonds om tien
uur aan en meneer Despard stond
met zijn blote hoofd en in zijn smo
king te praten met de stationchef, die
een halfbloed was.
De trein is gesignaleerd, meneer,
de Bramaanse assistent-station-
verrukt in het rond. Alles zo inte
ressant. dacht April, alles in zich op
nemend. Het volle perron en alle
maal in die wonderlijke kleren en
dan zo 'n eigenaardige" geur. Zo heel
anders dan in Engeland, dacht zij
weer, toen zij buiten het lage station
waren gekomen en de scherpe rook
Oi. UUL.
chef. die op zijn inlandse schoenen inademden, die opsteeg uit het mid-
kwam aangesloft en diep salaamde.
Dank je, Rama. Meneer Despard
had een aangename manier om met
de Inlandse beambten om te gaan en
zij mochten hem graag lijden, als
hij hen maar met rust liet. In de
laatste tijd was er nogal wat rode
actie in de Punjab geweest en Wan
dara was erin gemoeid geworden.
Hier is de trein,kondigde de
stationchef aan, die de naam droeg
van De Carteret, waarschijnlijk het
overblijfsel van een voormalige
mésallianceDat dacht meneer
Despard ten minste.
Dank u, de Carteret, ik zal hen
wel spoedig ontdekken,zei meneer
Despard en hij wierp de rest van zijn
sigaar weg, kijkend naar de lichten
van de lange trein, die flikkerend te
voorschijn kwamen. Een wel opge
voed Engelsman onder de babbelende
armoedige dringende troep Inlan
ders. Maar niemand drong meneer
Despard, daar zorgden de twee rood-
gejaste chuprassies wel voor, en een
nieuwsgierige man met een witte
tulband, die al te dicht naderde,
kreeg zo 'n por in zijn lenden, dat
hij grommend en spuwend wegliep.
Aha Daar zijn ze In zijn op
winding sprak hij hardop. Hij had
zijn zuster zien uitstappen
Wel MadelineHij deed een
paar schreden voorwaarts en kuste
haar hartelijk.
Hier zijn Flavia en April,zei
mevrouw Metcalfe, die zich verlegen
voelde en op het punt was van in
tranen uit te barsten.
Hallo, oom Arthurzei Flavia
en heel toevallig, zei April precies
hetzelfde.
Goede HemelWie is wie riep
meneer Despard. Hij nam zijn nicht
jes bij de hand. Maak je niet druk
om de bagage. Madeline, de chupras
sies zorgen voor alles. Kom mee naar
de auto.Hij ging voor. De drie rei
den van een groepje inlanders, die
hurkten om een klein vuurtje van
houtskool.
Hier is mijn wagen. Kunnen jul
lie er alle drie in Dan ga ik naast
Hassan zitten,zei meneer Despard,
terwijl hij het portier sloot en om
liep om naast de chauffeur van de
prachtige Sunbeam auto te gaan zit
ten.
Madeline, wat grootscheeps
April kroop tegen haar moeder aan
en greep in het donker naar haar
hand. De auto reed het stationserf
af en sloeg een brede witte weg in.
Hoog in de lucht hing de grote stra
lende maan en verlichtte alles. Toen
zij buiten de lichten van het station
was zag April pas, hoe helder de maan
was. Een ossenkar schommelde voor
hen uit over de weg de voerman
zat op de disselboom met bengelende
benen en van onder uit de huif straal
de het licht van een kleine lampion.
Het was alles even geheimzinnig,
meende April, die even schrok toen
de auto draaide en tussen twee witte
palen doorgleed en stil hield voor een
lage begroeide deur.
En daar werden zij verwelkomd.
Fazal Khan in zijn helder witte en
best gestreken kleren en met zijn
eerwaardige baard, die van opwin
ding trilde, stond onder aan de trap
en salaamde diep. De khitmagar, even
vlekkeloos gekleed, stond achter hem.
En boven aan de trap met. haar glan
zend zwarte haar over het ene oor
getrokken met een sneeuwwitte sari
stond Mitu. de ayah. Mitu barstte
van opgewondenheid. Drie dames om
te verzorgen en het salaris meer dan
goedZij wachtte, terwijl de glazen
armbanden om haar pols rinkelden,
toen haar bruine vingers werden sa
mengeknepen.
En toen Mitu's ogen zich op April
richtten, begreep zij dadelijk, dat zij
van haar het meest zou houden. De
schillend. Zij kende ze dadelijk van
eikaar. Zij eerbiedigde mevrouw Met-
calte en hield ook van haar. Maar
aa>. April schonk zij dadelijk al de
liefde van haar oude hart. Die liefde
sti aaide in haar ogen, nu zij diep
salaamde voor de drie dames, die
met meneer Despard op-de mat in
ae veranda stonden en haar aan
staarden.
Plotseling had niemand meer iets
te zeggen. Het was alles zo vreemd,
vond Madeline Metcalfe, toen zij
dacht aan de dikke brief in haar tas
en vurig verlangde zij naar het ogen
blik, waarop zij naar haar eigen ka
mer zou kunnen gaan om die brief
te lezen.
Nu en willen jullie niet wat
eten vroeg meneer Despard. Fa-
zal Khan»... «Wij niet,» zei me
vrouw Metcalfe snel. We hebben in
de trein gedineerd. En ik denk, dat
de meisjes wei zullen verlangen om
naar bed te gaan.
Ja,zei Flavia, die nieuwsgierig
was naar haar slaapkamer.
Best, Mitu zal wel voor jullie zor
gen, zei meneer Despard. Made
line- jouw kamer is dicht bij de mijne
en de meisjes slapen aan de andere
kant van de bungalow. Ga mee, Mitu
zorgt voor de meisjes.
Dank je, Arthurzei mevrouw
Metcalfe. Zij volgde haar broer door
de veranda en verbaasde zich over
de ruimte en de weelde ervan. Haar
kamer was evéneens groot en voor
de deur. die op de veranda uitkwam,
hing een gordijn. In het midden op
een mat stond een smal bed. hele
maal omgeven door een muskieten
gaas. Er naast was nog een kleinere
kamer, waarin een wastafeltje stond
en een toilettafel. En dan ging men
een kort stenen trapje af en was in
de badkamer, die een stenen vloer
had en gewitte muren, terwijl in een
der hoeken een grote gegalvaniseerde
kuip stond.
O. hoe hemels riep mevrouw
Metcalfe, als een kind in haar han
den klappend.
(Vervolgt)
zigsters volgden hem en staarden zusters waren volgens haar heel ver-
