MARJOLEINTJE ANNIE DE HOOC - NOOY «HET TPERSC1I XIElTtS Btz 12 M-11-195Z SPIJSKAART VOOR DE GANSE WEEK ZONDAGGevulde eieren Ajuinsoep Gestoofd wild konijn Appelcom pote Gekookte aardappelen Rijst- schoteltje MAANDAG: Gehaktballetjes in tomaten saus Aardappelpuree Fruit- DINSDAGStokvis met mosterdsaus "Worteltjes Gekookte aardappelen Havermoutkoekjes. WOENSDAGVarkensfilet Spruitjes Gekookte aardappelen Vanillepud ding. DONDERDAG Gebakken spek Sla van rauwe andijvie Gekookte aardap pelen Verloren brood. VRIJDAG Gekookte tongfilets Dra- gonsaus Gekookte aardappelen Fruit. ZATERDAG: Biefstuk Frites Kar- nemelkpap. VOOR DE LEKKERBEKKEN St Niklaaslekkernijen Speculaas Benodigd 150 gr. bloem. 75 gr boter, i 12 1/2 gr. amandelen. 2 1/2 gr. gestampte kruidnagelen. 1/2 theelepel fijne kaneel •f 5 gr. fijne speculaaskruiden, wat noot muskaat. 5 gr. succade. een lepel melk 75 gr. donkerbruine suiker, een mespunt bakpoeder, wat rijstmeel. BereidingLos de suiker in de melk op hak de gepelde amandelen in grove stukken, snipper de succade. Kneed alle ingrediënten tot een bal en druk die ste vig in een met rijstmeel bestrooide spe culaasplank. Snijd met een scherp dun wies het overtollige deeg af. licht de koek jes uit de plank en leg ze op een met meel bestrooid bakblik op enige afstand van elkaar. Bak ze midden in een tamelijk hete oven geplaatst lichtbruin en gaar (ongeveer 15 minuten) neem ze van het blik en laat ze bekoelen. Nougat Benodigd300 gr suiker. 200 gr. aman delen. 10 gr. boter. BereidingPel de geweekte amandelen, droog ze. snipper ze. Doe de suiker, met de boter desverkiezende. in een ijzeren potje of koekenpan. Roer hem op een niet te fel vuur, tot hij gelijkmatig bruin geworden is en vermeng hem dan met de amandelen. Giet het mengsel uit op een met boter besmeerde plaat, druk het met een citroen of vochtige lepel uit. snijd het vlug in ruiten en neem ze van de plaat. Marsepein Benodigd250 gr. amandelen 125 gr. poedersuiker. 125 gr. kristalsuiker. 1 eiwit. 1 theelepeltje rozenwater. Bereiding Pel de amandelen (wanneer men ze enige minuten in warm water legt laten de schilletjes gemakkelijk los) en maal ze enige keren Vermeng ze met de suiker, het losgeklopte eiwit en het ro zenwater. Roer alles met een houten le pel goed doorheen en kneed de massa tot een glad soepel deeg. Maak er voorwerp jes van zoals aardappeltjes, worteltjes, worstjes, enz. Leg deze op een stuk per kamentpapier te drogen. De voorwerpjes worden gekleurd met plantaardige kleur stof De aardappeltjes worden door ka neel of cacaopoeder gerold KEUKENGEHEIMEN. Soepvlees. Wie het maximum uit het soepvlees wil halen om een krachtige soep te bekomen, zal het vlees opzetten in koud water. Wenst men echter een smakelijke soep. doch tevens ook een sappige bouilli over te houden, dan zal men eerst het water aan de kook brengen en er dan pas het soepvlees bijvoegen. Dit vlees is dan nog smakelijk genoeg om afzonderlijk bij een maaltijd te worden opgediend. Welke manier men ook verkiest, denk eraan dat soepvlees steeds zeer langzaam gaar wordt gekookt. Aardappelen als bindmiddelen. Met een geraspte rauwe aardappel kan men uitstekend soepen en sauzen binden. Vooral de gekleurde soepen lenen zich heel goed voor dit bindmiddel, daar het absoluut kleurloos is en het fris rode to maten- of fleurige groentensoep hun mooie kleur doet behouden. Hetzelfde geldt voor gekleurde sauzen. Mits men rauwe geraspte aardappel goed gaar laat worden (en dat is in en kele minuten het geval) kan men ze voor alle gerechten gebruiken, zelfs voor pap te bereiden. Koolafkooksel. We hebben er hier reeds meermalen op gewezen dat men het afkooksel van groenten niet zo maar weg moet gieten, omdat dit vocht nog zo rijk is aan minerale stoffen en het dus nog ge bruikt kan worden voor soep of saus. Koolafkooksel echter mag hiervoor niet gebruikt worden dit afgietsel schijnt niet goed te zijn bevonden voor de ingewan den en wordt daardoor liever niet ge bruikt. Visreuk. Opdat de onaangename reuk na het bakken van vis, spoedig zou ver dwijnen. giet men in de nog warme koe kenpan/ een flinke scheut azijn. NUTTIGE WENKEN. Wanneer een serge herehkostuum glim mende plekken vertoont, zal men het van onder naar boven opborstelen met gelijke delen water en ammoniak Daarna onder een vochtige doek op persen. Ingeroeste inktvlekken kan men ver wijderen door ze te wassen in een op lossing van geliike delen terpentijn en ammoniak. Het schijnt dat men gebroken porce- leïn terug aan elkaar kan lijmen door de stukken een tijdje te laten koken in melk. Eenvoudig nietwaarToch lijkt ons het volgend middeltje zeker der. Klop een eiwit tot schuim en ver meng hierin een weinig ongebluste kalk. Bestrijk met dit papje de ran den van het gebroken voorwerp en duw ze tegen elkaar. Goed laten drogen. Verflucht kan hinderend zijn en he vige hoofdpijn bezorgen. Een middeltje dat de lucht zoniet doet verdwijnen dan toch in ieder geval draaglijk maakt, bestaat er in. in het vertrek een scho tel met stukken oud brood te plaatsen. Voor een groot deel zal de verflucht door het brood worden opgeslorpt In dit vochtige jaargetijde wordt er weer een veelvuldig gebruik gemaakt van rubberlaarzen. Ze zijn zo prak tisch nietwaar De kinderen hebben geen natte voeten meerMoeder moet zoveel vuile kousen niet meer wassen en geen doorweekte lederen schoenen drogen en kuisen Toch moet men met rubberlaarzen een beetje voorzichtig heid aan de dag leggen. Deze laarzen laten inderdaad geen vocht door maar ze wasemen ook geen vocht uit. met het onaangename gevolg dat de voeten beginnen te transpireren. Ook is be wezen dat kinderen die veel rubber laarzen dragen, blootgesteld zijn aan rheumatiek in de voeten Het dragen van deze laarzen dient dus wel beperkt te worden tot de dagen waarop het regent of sneeuwt Laat de kinderen in rubber laarzen steeds wollen kousen dragen en geef ze een paar pantoffels mee naar school, opdat ze geen uren achtereen met de Jaar zen aan moeten blijven zitten WAAR DE VROUW BELANG IN STELT. Pelsmantels van nylon. In Engeland wordt thans een nieuw- soortige nylon pels i vervaardigd voor mantels, garnering voor handschoenen, voering voor winterschoenen en dergelijke doeleinden. De korte nylon bontmantels zijn zeer elegant en zullen waarschijnlijk erg in de smaak vallen van dames die een warm en toch licht kledingstuk wensen. Alhoe wel dit bont niet zo t winddichtis als echte pels. is het toch even warm als wol. bovendien is het goed wasbaar. uiterst sterk, bestand tegen vuur en motten. Voor het ogenblik wordt nog slechts beverbont in wit en bruin nagemaakt maar weldra zal men nylonpels maken in marter en hermelijn. Het nylon bont gelijkt zo sterk op echte pels dat het vele mensen misleidtmen moet het waarlijk van zeer dichtbij be kijken voor men bemerkt met imitatie te doen te hebben. Rode Spruitjes. Het rode spruitje, een nieuwe groenten- soort. door een Hollandse zaadflrma ge kweekt. is thans op het menu verschenen. Een aantal hoteliers, verspreid over Ne derland heeft een contract met de firma gesloten zodat van nu af in deze hotels het rode spruitje op het menu zal staan. Maar ook in een aantal Hollandse steden is in beperkte mate het rode spruitje in de groentenhandel verkrijgbaar, omdat de kweker wil nagaan hoe het publiek op zijn nieuwe groente reageert. De vraag van de kopers zal er over beslissen of het de moeite loont de teelt uit te breiden Het zal van het oogstresultaat in dit seizoen afhangen of het rode spruitje ook op de veilingen zal komen. Nu is het nog een kwestie van beperkte distributie on der een klein aantal groentenhandelaars Het rode spruitje mist bij de bereiding de nare koollucht. Hoewel de smaak over helt naar spruitjes, blijkt de nieuwe groente minder zwaar te zijn en een ge heel eigen aroma te hebben, zeide een hufsvrouw die de eerste dag deze groente k«n bemachtigen in de winkel en haar huisgenoten ermee verraste. Ze zijn veel vlugger gaar en blijven rood. zodat zij nieuwe mogelijkheden bieden om schotels od te fleuren. Het schijnt dat rode spruit jes wat zoeter smaken. ONS WEKELIJKS PRAATJE. Kameraadsohappelijkheid onder vrouwen. Is het eigenlijk niet diep beschamend voor ons dat we zo dikwijls de bewering horen, dat vrouwen onder elkaar zich niet kunnen verdragen. Vraagt U de geburen van appartementen in de stad. de kolo nisten van elkaar grenzende nederzet tingen. de leden ener vereniging of de gasten van een hotel, of ze goed met el kander op kunnen schieten, dan zullen ze U allen antwoorden Wij mannen kun nen het best met elkaar vinden, wij ver staan elkaar wel. maar... de vrouwen... dat is wat andersHet schijnt nu een maal onmogelijk te zijn dat vrouwen on der elkaar lang vrede kunnen houden. Men behoeft zich slechts enkele dagen onder dit gezichtspunt bij zijn vrienden of verwanten op te houdenlegio zijn de grotere of kleinere twisten, onenighe den. botsingen of geharrewar, waarvan de aanstokers en deelnemers bijna altijd vrouwen zijn. terwijl de daarbij beho rende mannen er met een verlegen, on gelukkig gezicht bijstaan en vruchteloos trachten te bemiddelen, of onpartijdigheid voorwenden, krampachtig naar een over eenkomst zoekend. Hoe komt het toch dat vrouwen het onder elkaar zo zelden eens zijn, dat on der buurvrouwen, collega's, verwanten, zo vaak niet de werkelijke harmonie der samenleving heerst, terwijl aan de an dere kant toch juist vele vrouwen dit zal men niemand tegenspreken, die er eenmaal de bewijzen van heeft beleefd in staat zijn de roerendste en meest op offerende vriendschap te betonen Ik ge loof dat de fout hierin schuilt dat vrou wen onder elkaar nog te weinig doordron gen zijn van het gevoel der kameraaé- schappelijkheid en dit is het wat wij nog moeten leren. Men zou zelfs enigermate tot verklaring en rechtvaardiging dezer negatieve eigenaardigheid der vrouwen kunnen aanvoeren, dat zij zelfs tot nog voor betrekkelijk korte tijd. nooit tot ka meraadschappelijkheid. doch eigenlijk eer der tot een min of meer openlijk getoon de rivaliteit, opgevoed werden. Vroeger nl. toen er voor de vrouw nauwelijks een andere bestaansmogelijkheid bestond dan die door de man. nauwelijks een andere weg dan die in het huwelijk, moest zich dan ook geheel automatisch de rivaliteit, de wedijver, onder de vrouwen ontwik kelen. Er waren altijd trouwlustige mannen, doch de vraag een man te krijgen was voor vele vrouwen gewoon een levens vraag. wat 'n wonder dat zij de naast haar opduikende concurrentie in de wed loop om de man met scheve blikken aan zagen. ja. haar bewust of onbewust, als een soort vijandin beschouwden. Heden liggen de verhoudingen geheel anders mag men altijd nog, en met recht, op het standpunt staan, dat het huwelijk voor de vrouw het schoonste, het meest bevredigende en het nastrevenswaardigst is. zo is dat toch niet meer de enige mo gelijkheid die haar open staat. Ook buiten het huwelijk kan zij haar leven tegen woordig zelf vormen, het rijk van inhoud en schoon maken en daarmede valt een der voornaamste aanleidingen voor onver draagzaamheid onder de vrouwen weg. De jeugd die reeds in deze atmosfeer op gegroeid is. valt het dan over het alge meen ook gemakkelijk kameraadschappe- lijker te denken en te handelen. De jon gere vrouwen leggen dan ook een grotere verdraagzaamheid aan de dag dan haar oudere sexegenoten. Deze laatsten en vooral de huisvrouwen en moeders, die geheel instinctmatig geneigd zijn de be langen van haar kring, haar familie boven al het andere te stellen zouden niet mo gen vergeten dat ook zij lid ener gemeen schap zijn, met ontelbare sexegenoten ver bonden door een gelijk beleven en het nastreven van een gelijk lot. Solidariteit der Vrouwen Een lelijk koud woord Het duidt op tegenstand je gens de man en niet de tegenstand ver heffen, doch ze opheffen is de taak der vrouw. Kameraadschap klinkt al beter, doch liever zou ik zeggen zusterlijkheid. Wanneer we dit onder ogen houden en proberen verdraagzaamheid te betrachten, zullen we heel spoedig van een bescha mende reputatie verlost zijn. TANTE DINA (Nadruk, ook gedeeltelijk, verboden) Verantwoordelijke uitgever: L DUMORTfER 34 Boterstraat. leper (NADRUK VERBODEN» Feuilleton Het Ypersch Nieuws 24 «Lieve Heertje, laat er toch asje blieft niets met me gebeuren... Ze hield even haar adem in, alsof ze wachtte op iets, waaruit ze kon opmaken dat haar gebedje verhoord was. En plotseling hoorde ze weer het geschuifel van juffrouw Vroman's voeten. Dat geluid, dat haar aanvan kelijk ook zo beangstigd had, gaf haar nu een gevoel van rust. Nu wist ze weer dat er in ieder geval iemand in haar nabijheid was, een die haar zou horen als ze hard zou beginnen te schreeuwen. Het was of die gedachte haar moed gaf. Met een plotselinge beweging schoot ze op een der grote armstoelen af. Met alle kracht van haar teer kin derlichaampje duwde ze de zware stoel naar de deur. Ze haalde ver licht adem toen ze hem er vlak te genaan geduwd had. Zó was het goed, nu kon er niemand meer bij haar komen en kon ze zich rustig verder uitkleden. Nu durfde ze ook wel naar bed. Dat ze daar niet direct aan ge dacht had... In een ogenblik stond ze in haar nachtjaponnetje en zich naar haar bed begevend dat in het aangren zende vertrekje stond, wipte ze er snel in en boven op de dekens neer knielend, deed ze zacht haar klein avondgebedje... En alsof ze bang was dat onze lieve Heer datgene, wat zij zo belangrijk vond, niet goed zou ver staan als ze zo fluisterde, bad ze aan het eind hardop «U hebt me goed geholpen, lieve Heertje, maar maak nu ook nog dat Mammie 's avonds nooit meer weg moet. want misschien ben ik toch nog wel eens een keertje heel erg bang. Asjeblieft lieve Heertje, dank U wel Ziezo, dat had ze gevraagd en dat zou nu wel gebeuren ook, daar twij felde ze geen ogenblik aan. Moeder Dekkers had haar dikwijls verteld je alles kreeg wat je aan onze lieve Heer vroeg, en wat moeder Dek kers zei, dat was altijd waar. Als het maar niet te brutaal was, om twee dingen op één avond te vragen... Met een vaartje dook ze onder de dekens. Hé, wat was het fijn in bed. Nu voel de ze pas hoe moe ze was. En wat had ze een honger... Dat was waar ook, ze was helemaal vergeten haar boterhammetjes op te eten. Maar ze had ze ook niet gezien. Anders ston den ze altijd op tafel klaar, met een half glas melk er bij, ook wel eens een héél, als er melk over was. Zou Mammie ze in de broodtrommel heb ben laten staan Ja, ze moest er dan toch nog maar even uit, want het kriebelde ineens zo in haar maag. Met enige moeite haalde ze de trommel van de plank, doch toen ze haar open gedaan had, keek ze er ont hutst. De trommel was leeg... Een paar enkele korstjes lagen er in, dat was alles. Hoe kon Mammie haar zó vergeten Maar dan bedacht ze met schrik dat haar Moeder gezegd had, dat ze, al ze naar huis kwam, een half brood mee moest brengen en dan zelf haar boterhammetjes maar klaar moest maken. Een paar plakjes kaas lagen er nog in de kast... Dat kwam er van als ze op straat bleef spelen en niet direct naar huis ging, zoals Mammie dat wou. Nu had ze haar niet eens meer gezien en nu had ze niets te eten ook. Het was haar eigen schuld, dat begreep ze nu heel goed, maar haar gevoel van honger werd er niet minder om, eerder nog erger. Ze zag in gedachten weer de sta peltjes brood op tafel bij Doortje's moeder. Wat zou ze er nu voor over hebben om één zo 'n lekkere boter ham met worst te hebben. Doortje had er haar wel graag een gegeven, als ze maar gedurfd had. Maar Door tje was bang voor d'r moeder nou dat kon zij best begrijpen, dat was ook een echte moeder om bang voor te zijn. Niets leuk. Nee, dan haar Mammie, die was heel andersZe had ineens grote spijt dat ze niet precies gedaan had, zoals moeder het haar bevolen had. Dat kwam altijd verkeerd uit. dat kon niet anders. Nu had ze d'r straf al. En onze lieve Heer, noü, Die zou er ook niet erg over te spreken zijn. En nu had ze Hem nogal zoveel gevraagd... Het kwam ook allemaal wel erg slecht bij elkaar. Ze voelde zich verschrik- keliik schuldig. Ze zou het allemaal weer goed maken. Mammie zou zich in het vervolg niet meer over haar te beklagen hebben, dat nam zij zich vast voor. O, jeetje, wat begon het nu toch gek te doen in haar maag. Net of er van binnen een muisje zat te knagen... Zou ze die twee plakjes kaas maar opeten Dat mocht an ders niet zonder brood, maar nu, dat ze zo 'n honger had?... Ze dacht er aan hoe ze die middag nog ontevre den tegen haar moeder had gezegd Ajakkes, vanavond alwéér kaas... en nu vond ze het zo heerlijk, hoe kon dat nou Ze vergat de broodtrommel weg te zetten alvorens ze weer in bed stap te. Dat kwam omdat haar gedachten alweer met iets anders bezig waren. Wat had juffrouw Vromans ook weer allemaal gevraagd over haar vader Dat moest ze Mammie zeker vertel len... Hé, wat stak dat licht in haar ogen. Het beste zou zijn, dat ze hele maal met haar hoofd onder de dekens kroop, dan zag ze het niet... Maar dat durfde ze toch niet goed, al wist ze zeker, dat ze bij dat helle licht niet gemakkelijk in slaap kon komen. En het nachtlichtje uit het donkere keu kentje halen... dat deed ze voor geen geld van de wereld. Nee, dan maar zo. Als ze haar gezichtje eens naar de muur keerde Maar dan kon ze immers de deur niet in het oog hou den... Daar moest ze toch steeds naar blijven kijken, al stond die grote stoel er ook voor. Ze was er wel ze ker van dat er nu niemand binnen kon komen, maar je kon toch nooit weten, sommige mannen waren zó sterk Toen bedacht ze plotseling met schrik, dat haar Mammie er nu ook niet in kon. Wat nu De stoel weg schuiven Daar dacht ze niet aan. Er was dus maar één uitweg, wakker blijven totdat ze thuiskwam. Ja, dat zou ze doen... Maar geen vijf minu ten daarna sliep ze als een roos. De nabijzijnde torenklok deed juist twaalf slagen horen, toen Diny de straat harer woning inkwam. Ze was laat vanavond. De meisjes hadden ook nog zoveel kleine werkjes gegeven. En als Ze die nu niet even afgemaakt had, zou ze er morgen een uur vroeger voor hebben moeten komen. Morgen... Er was altijd weer een nieuwe dag waarop dat afschuwelijk werk haar wachtte. Hoe lang nog In ieder geval niet langer meer dan enkele weken. Ze begreep nóg niet hoe ze er toe gekomen was zo 'n be trekking aan te nemen. Nog nooit had ze ergens zó 'n spijt van gehad. Iedere avond voelde ze weer op nieuw, hoe dat toneelgedoe haar te genstond. Dat was een wereldje op zichzelf, waar zij zich niet op haar plaats gevoelde. En nu had zij er eigenlijk nog zo weinig mee te ma ken. Ze deed haar werk en daarmee was het voor haar afgelopen. Maar dat nam niet weg dat zij er toch hele maal tussen zat. Daar zag ze Lottie ook pas, zoals ze werkelijk scheen te zijn, los in woorden en manieren. En ze was nog niet eens de ergste van het troepje. De een stak daar de ander aan. Ze kreeg verhalen over avontuur tjes te horen, zoals ze niet gedacht had, dat ze konden bestaan. Ze liet het allemaal maar langs zich gaan, nadat ze haar eens in koor uitge- lachen hadden, toen zij haar veront- waardiging er over uitsprak dat men in de kleedkamers zo onbeschaamd over dingen durfde te spreken, waar aan 'n ander zelfs vermeed te denken. Later, toen ze naar huis was, hadden de anderen flauw gelegen van het lachen. Dat vertelde Lottie de vol gende dag. Wat was zij er eigenlijk voor een, hadden zij zich afgevraagd. En wat verbeeldde zij zich wel Dat ze hun een beetje de les kon lezen over wat ze al of niet mochten zeg gen Kon ze geen aardigheidje ver dragen Waar dacht ze eigenlijk dat ze terecht gekomen was, in een kloos ter Ze had non moeten worden. Was ze altijd zo braaf geweest? En dat kind dan Ze was getrouwd, ja dat kenden ze. Zo van tijd tot tijd waren ze allemaal getrouwd. Ze had ze achter de ellebogen, dat was vast. dan was ze misschien wel tienmaal erger dan zij... Meid, trek je er niks van aan, had Lottie haar aangeraden. Ze snappen niet, dat hetgeen ze zeggen, voor iemand die er buiten staat heel anders klinkt. Ze hebben zo hun eigen manier. Het is heus niet altijd hun bedoeling om gemeen te zijn. Ik hoor het niet eens meer. «Omdat jij zelf meedoet...» had Diny haar verwijtend toegevoegd. Wat wou je dan Nee, ik zal me uit laten lachen zoals jij. Bovendien zou ik nog wel wat anders te horen krijgen. Van jou weten ze per saldo niks... Sindsdien had Diny zich zo weinig mogelijk met hen bemoeid. Met Lot tie ging ze wel om. dat kon niet an ders. Die zocht haar steeds op en ze wou haar niet voor het hoofd stoten, omdat ze het aan haar toch te dan ken had, dat ze er op het ogenblik goed kon komen. Alleen dat ze Marry altijd mee uit wou hebben, dat be viel haar niet. Ze wist wel dat Lottie het goed bedoelde en het alleen deed om haar eens een verzetje te geven. Doch over de manier waarop, liepen hun opvattingen nogal uiteen. Ze vond het helemaal niet prettig dat Lottie het kind af en toe mee naar de bioscoop nam. Laatst had ze haar ook eens bij Scala mee naar binnen genomen en toen tegen haar gezegd Hier werken we nou, je Mammie en ik Ze had dat Lottie erg kwalijk ge nomen. Waarom moest het kind dat f weten Zo over alles nadenkend naderde i ze het pleintje.. Als alles nu maar goed was als ze thuiskwam. Het had haar de gehele avond gehinderd, dat ze Marry niet meer gezien had, voor ze wegging Ze moest maar meteen instellen dat het kind niet meer zolang op straat bleef. Als zij wegging, moést let thuis zijn. Ze had er toch zo 'n hekel aan dat het zoveel met die buurt kinderen omging. De ene was rog brutaler dan de andere, behalve can die Doortje, dat was wel een -pf kind, en altijd erg bezorgd v0°r Marry. (Vervolgt!

HISTORISCHE KRANTEN

Het Ypersch nieuws (1929-1971) | 1952 | | pagina 12