AVONDGLOED door PAMELA WYNNE HET YPERSCH NIEUWS Bta 11 iS-t-1953 CINEMA COLISEUM It CAPPOTO (De Mantel) jjjrt Renato Raseel en Yvcmiw Sanson. Een mistige stad in Noord Italië. Op bet gemeentehuis volgen de dagen elkaar „aag en troosteloos op. Enerzijds ziet men tr de lange rij ongelukkigen op zoek naar we,:.- anderzijds de bedienden afge stompt door een droge en mechanische bezigheid- Deze triestige wereld wordt ge ageerd door de sekretaris-generaal. een reserve generaal die de verpersoonlijking jsder ergste ondeugden van de bureau craat en de militair. Carmine, een kleine nietige en schuch tere bediende, die om zijn belachelijk uiterlijk door zijn kollega's steeds wordt bespot, vervult de functie van gemeente- sekretaris- In deze hoedanigheid moet hij zekere dag het rapport opstellen ener conferentie tijdens dewelke een zekere prof Pighini. beweert een oud stuk mar mer te hebben ontdekt, dat afkomstig is van de grondvesten der antieke stad op dewelke de moderne agglomeratie werd gebouwd De «gegoede» lieden zien hier in een uitstekende gelegenheid om met de medeplichtigheid van de sekretaris- generaal kostelijke opgravingen te doen ondernemen welke hen een belangrijke winst zullen opleveren Door zijn ijver gedreven noteert Carmine ieder woord hoe compromitterend sommige ook zijn. en ondanks het feit. dat hij hierdoor gevaar loopt ontslagen te worden. Hij blijft even wel in dienst omdat de sekretaris-gene raal hem verdenkt op de hoogte te zijn zijner dubbelzinnige manoeuvers. Aldus zei Carmine zijn droevig bestaan voort. Zijn enige ambitie bestaat er in Zich eens een nieuwe overjas te kunnen kopen. Deze die hij draagt is tot op de draad versleten en hij schaamt er zich om voor al wanneer hij Caterina, de maitresse van de sekretaris-generaal ontmoet. Hij is in •f geheim op Caterina verliefd en in zijn ogen is zij de inkarnatie van zijn on vervulde dromen. Zekere dag echter wordt de nieuwe overjas een werkelijkheid. De sekretaris- generaal. wil van Carmine zijn mede plichtige maken en geeft hem een on verwachte premie. De kleine bediende gaat naar de kleermaker en koopt een prachtige overjas. Hij voelt zich meteen herleven, hij voelt zich groter en moedi ger en paradeert door de straten Als bij toeval komt hij in het huis van de sekre taris-generaal terecht waar die avond een feest wordt gegeven. Zonder zijn overjas uit te doen slaagt hij er in met Caterina te dansen tot groot vermaak van de aan wezigen. Wanneer Carmine door de mis tige en nachtelijke straten huiswaarts keert wordt hij overvallen en steelt een boef zijn overjas. De bediende is wan hopig. Hij dient klacht in en gaat als een bezetene te keer doch te vergeefs... Hij sterft van smart. Alleen in het hiernamaals zal Carmine kunnen piekeren over de onrechtvaardig heid van het lot. Hij zal zich wreken en als spook verschijnen aan de sekretaris- generaal en de voorbijgangers die even verschrikt zijn als hij het was door de trouweloosheid en de onrechtvaardigheid der mensen TMSTISKMM Wie Antwerpen bezoekt beperkt zich over het algemeen tot de bekende beziens waardigheden als de Dierentuin, de Kathe draal. het Museum Steen daar komt dar. wel eens het Rubenshuis of het Museum Plantin-Moretus bij en de niet weg te cijferen boottocht op de Schelde. Voor een eendagsbezoek is dit natuurlijk meer dan voldoende, laten wij maar zeggen haast te veel. Daarom raden wij de men sen. welke Antwerpen bezoeken, aan. eens wat anders te gaan bekijken, want zovele dingen zijn er de moeite waard Wij vernemen bv. dat het stedelijk mu seum Smidt van Gelder op de Belgtë- lei. opnieuw voor het publiek is toegan kelijk gesteld Deze prachtige patriciërs woning bergt onvergelijkbare collecties stijlmeubelen, oude schilderijen, antiek porselein, juwelen en allerhande kunst voorwerpen. Het is opvallend hoe smaak vol en passend ieder salon gedecoreerd en gestoffeerd is geworden. Het geheel is typisch voor de onderscheiden kunststij len van de 18e eeuw. Voor wie zich hier aan interesseert delen wij mede dat het museum Smidt van Gelder geopend ls op de oneven data. met uitzondering van de Vrijdagen, waarop alle musea te Antwer pen gesloten zijn. telkens van 10 tot 17 uur. in de zomerperiode. Enkele weken geleden vierde de Hertog dUrsel. voorzitter van de Royal Auto' mobile Club van België zijn 80e verjaar dag. Hij is sedert 1911 voorzitter van deze véreniglng. die niet alleen op het gebied van het automobielwezen, maar ook op toeristisch gebied heel wat verwezenlijkt heeft. De laatste weken hebben onze Schelde- dorpen In de belangstelling van het pu bliek gestaan, om wille van de droevige gebeurtenissen welke er zich hebben af gespeeld. Een reden te meer opdat ze later nogmaals onze belangstelling zou den hebben, maar dan op een ander ter rein. zoals wij verleden week reeds schre ven. In dit verband wil lk hier wijzen op een werkje dat enkele tijd van de pers is gekomenAan de Waterkant door Julien Kuypers. Het boekje kost 80 fr. maar het is zijn prijs ruimschoots waard. Schrijver schafte zich een motor jacht aan en ging daarmee op ontdek kingstocht langs de Vlaamse waterwegen. Over zijn bevindingen en de bezochte plaatsen schreef hij een soort dagboek, waarvan de lectuur boeit als een roman niet alleen wordt de aandacht besteed aan het landschap maar eveneens aan de mensen die er wonen. Werkelijk, het boek i doet in ons verlangens oprijzen om al deze schone streken van de Schelde, de Rupel. de Demer. de Dijle zelf te gaan ontdekken. Wie zich het boekje aanschaft zal het rich helemaal niet beklagen en er genoeglijke uren aan beleven, te meer dat het in een schone taal ls geschreven leper heeft Zondag zijn Kattefeest. Er is reeds zoveel over geschreven geweest, vooral door mensen van de streek zelf. die deze gebeurtenis niet meer met nieu we ogen kunnen bezien. Daarom is het wel de moeite waard eens te luisteren naar wat een buitenstaander hierover schrijft in het maandblad van de Royal Automobile Club. Daar wij echter vooraf toelating moesten verkrijgen tot overna me. reserveren wij het uittreksel tot vol gende week. Het zal niets van zijn actua liteit hebben verloren. Een zeer curieuse folkloristische gebeurtenis is. ook in de Vasten, en wel op Witte Donderdag van ieder jaar. het werpen der Apostelbrokken te Rupelmonde. Deze plechtigheid is enig in België. Om 2 uur in de namiddag wordt in de kerk door de pastoor overgegaan tot de voetwassing bij twaalf arme jon gens. die daarna een geldstuk en een brood ontvangen. Geestelijkheid en bur gerlijke overheden gaan daarna naar het gemeentehuis om er. van uit de vensters der eerste verdieping, naar de toege stroomde menigte de apostelbrokken. stuk ken gewoon brood, te werpen. Net zoals op het Ieperse kattefeest wordt er dan heel wat gevochten om een stuk apostel brood te bemachtigen. Er zijn hier echter geen premies te verdienen, omdat hel feest een rellgieuse ondergrond heeft. Ook dit gebruik verhoogt de toeristische rijkdom van het Scheldeland. waarover wij het even hadden. Een molen te koop Wij hebben geen molens meer in onze streek, en toch waren zij eens het sieraad van het golvende land schap dat zich In een schone bocht ten zuiden en ten oosten van leper uitstrekt Tot vóór een vijftigtal jaren en zelfs pas vóór de le wereldoorlog draalden zij hun rode wieken ginds boven op de bergen. De Verbrande molen, die na de le wereldoorlog terug werd opgeridht. verdween in het jaar 1940. Hij was de laatste der Mohikanen. Te Kassei ook. waar zovele molens had den gestaan, verdwenen ze één voor, één na. Maar de Vereniging voor Vreemdelin genverkeer uit Kassei kocht ergens in de buurt een oude molen en liet hem boven op de Kasselberg heropstellen. Nu wordt hij bezocht door duizenden toeristen, en naar men mij verzekerde doet de V.V.V. (zie vervolg onderaan volg. kolom) IIT INNIGE VRIENDSCHAP Te La van thai, in de Noordelijke Alpen staat op een grafsteen het volgende op schrift te lezen Hier rust de achtbare Johan Miszeg- ger op de hertenjacht door een onvoor zichtig schot doodgeschoten, uit innige vriendschap door zijn zwager A. Schle- ger. OP HET DIERE.VKERKHOF Bij Salerno, in Italië, bestaat een die- renkerkhof dat daar door de Amerikanen werd aangelegd. Op een van de graf stenen leest men Hier ligt de muilezel Maggie begra ven Er traden in zijn leven twee gene raals. zeven kolonels, acht majoors, zes tien kapiteins, vier en twintig luitenan ten en vijf honderd vijf en veertig sol daten Zijn laatste stap zette hij op de ontsteker van een 200 kg.-bom SMAKELIJK ETEN A Kerel wat ben jij in verval ge raakt Waar leef je tegenwoordig van B Ja. dat is moeilijk te zeggen, het meest denk ik tegenwoordig aan de tijd van vroeger Dan krijg ik altijd een brok in mijn keel en die slik ik dan maar door. Kassei er geen verlies aan. Een molen te koop. schreven wij. In derdaad. de bladen meldden ons vandaag dat de eigenaars van een zeer schone molen uit Geel het is geen mop over de Geelse z... zinnens zijn hun molen te verkopen. Waarom zou een V.V.V. De Westvlaamse Bergen het geval niet even onderzoeken, om weer op onze schone heuvels een molen te hebben De schoon heid van ons landschap zou er alleszins bij winnen en met een goede uitbating in het zomerseizoen zou er ik ben er van overtuigd geen verlies zijn. Vooral als wij denken hoe duizenden schoolkin deren elk jaar naar de Westvlaamse Ber gen komen. Weet U dat de eerste Amerikaan reeds enkele tientallen jaren na de ontdekking van Amerika door Colombus. naar Europa kwam Hij woonde in 1521 de Rijksdag van Worms in Duitsland bij. Deze rijks dag was, door het optreden van Luther, een episode van grote betekenis in de wereldgeschiedenis geworden. Ten einde Keizer Karei V zijn bijzondere hulde te betuigen, had Ferdinand Cortez. de ver overaar van Zuid-Amerika, uit Mexico een inboorling naar de overzijde van de oceaan gestuurd. In zijn kleurige exo tische klederdracht wekte hij te Worms heel wat opschudding VIATOR. LETTERLIJK OPGENOMEN Een schoolmeester had zijn leerlingen bevolen steeds mond in plaats van muil te zeggen Bij een les in de natuurlijke historie wees hij op de afbeelding van een muilezel en vroeg hoe dat dier heette Een mondezelschreeuwden terstond al de scholieren DE PUT Charei werkt aan de beerput en hee* zijn vest op de boord van de put gehan gen. Door een verkeerde beweging valt de vest in de putmet een lange stok begint Charei te vissen. Zijn vriend Louis komt voorbij en ziet hem bezig. Wel Charei. wat doet gij daar? Mijn vest is er in gevallen. Ge zult ze toch zeker niet meer aandoen HNeen. maar mijn boterhammen zit ten er in. VERLOF Twee leeuwen uit de Zoo mochten om beurten in betaald verlof gaan Toen de eerste van zee terug in zijn kot kwam leek hij wel 30 kg. vermagerd Ziek geweest vroeg zijn rasgenoot Neen! Maar veel te kostelijk aan de kust om te eten! klonk het antwoord Zijn collega, die daarop met verlof ging. kwam 30 kg. zwaarder terug Beter verlof gehad dan ikzei de magere. 't Zou er nog moeten aan manke ren. antwoordde de dikke Ik heb acht dagen geleden in de Wetstraat te Brussel zeven ministers binnengespeeld, en het plezierigste van al is dat nog niemand hun verdwijning heeft vastgesteld IDIOOT Adjudant Soldaat, stel u voor. dat de vijand op drie honderd meter van u zit. maar dat uw geweer maar honderd meter ver schiet Wat zoudt gij doen in zulk geval Soldaat Dat is heel simpel, adjudant ik zou drie maal schieten. HET GOEDE MIDDEL? Een man. die onderhevig is aan een onophoudbare hoestbui wordt bij een apotheker binnen gebracht. Daar de apotheker niet thuis is komt zijn vrouw voor en dient die man drie grote soeplepels van een zeker recept voor. als juist de apotheker binnen komt. en ra gezien te hebben wat zijn vrouw toegediend had. roept hij uitMaar vrouw, ge weet toch. dat dat middel diept om achter te gaan maar niet om een hoestbui te stoppenWaarop de vröiiw zegtDat denkt ge. bekijk hem eens. hij durft toch niet meer hoesten Feuilleton Het Ypersch Nieuws 11 HOOFDSTUK XI De baby werd Margaret gedoopt. Mevrouw Latimer was teleurgesteld. In het geheim had zjj haar zinnen gezet op zo iets als Marygold of June of zelfs Pamela. Iets fantastisch, dat uitdagend klonk, vol van avontuur en romantiek. Maar meneer Latimer had zelfs nooit van zulke namen ge hoord in connectie met een gewoon kind uit de welgestelde midden klasse. Zie je niet in, hoe het kind er la ter door gehandicapt zou worden vroeg hij een beetje geërgerd. Nee, waarom zei mevrouw La- timer verbaasd. Zij zat te werken heel dicht bij het laaiende vuur. Als zij warme voeten had. beweerde zij, voelde zij zich moediger. Op een natte Juliavond in een kamer zon der vuur, zou zij niet in staat zijn geweest deze vraag te stellen. «Waarom?» vroeg mevrouw Lati mer weer, haar lange oogharen wat dichter bij elkaar brengend. Zij had een steek laten vallen en de dansen de vlammen op de glinsterende brei naalden maakten het oprapen ervan moeilijk. Waarom Omdat geen enkele vrouw of liever meisje, dat zulk een naam droeg in de buurt der examen lokalen zou kunnen komen,zei me neer Latimer kleinzielig. En inder daad, ik zou zeggen dat de examina toren zeer gerechtvaardigd zouden zijn als zij er haar buiten hielden op grond daarvan. Meneer Latimer leunde voorover en pookte in het flinke vuur met een kleine koperen pook. Toen rukte hij zijn stoel wat achteruit en zodoende sjorde hij de schapenvacht op. Ge ërgerd stond hij op en terwijl hij het rolletje onder aan zijn stoel los maakte van de lange zwarte krullen de haren, liet hij zijn stoel op de parketvloer bonzen. Hoe of je die oven uit kunt houden, gaat mijn be grip te boven,riep hij uit. Ik vind het zalig,zei mevrouw Latimer rustig. Het heeft iets met 'mijn hersenen te maken ik weet niet wat het is, maar het schijnt dat i er iets losser in me wordt. Dat be- 1 treffende baby's naam bijvoorbeeld 'ik kan allerlei dingen bedenken om er over te zeggen, wat ik zeker niet jzou kunnen als ik koud was. Over de 'academie en over examens ik zou 'het naar vinden als zij naar de aca demie ging en nog naarder als zij examens deed. Ik vind dat een vrouw alleen maar bekoorlijk en bevallig en gewoon hoeft te zijn. Een beetje luchtig met een dansende trek op haar gezicht en dan zal vast de een c* andere aardige man verliefd op haar worden, en dan trouwt zij en dan is haar leven tot bestemming gekomen.zei mevrouw Latimer op tevreden toon. c Wat En de academie is vreselijk duur daarenboven,vervolgde mevrouw Latimer, die nu zij haar steek had opgeraapt, verder kon breien, terwijl zij in het vuur staarde. «Kostbaar in twee opzichten. Zie je al die tijd dat je bekoorlijker zou kunnen wor den en tot een huwelijk komen, zit je te suffen over dingen, die er voor een vrouw niet op aan komen din gen zoals wiskunde en algebra. Als je dat doet wordt je lelijk dat wordt je bijna altijd als je dingen doet waarbij je verbeelding niet nodig is. En dan wordt je nog lelijker, omdat 'je om je ogen te sparen, misschien wel een bril gaat dragen. En dan begin je te denken dat mannen van geen betekenis zijn, omdat je je hele leven alleen maar onder vrouwen doorbrengt. En als je dan door je examens bent gekomen of ervoor ge zakt bent, zijn er drie belangrijke jaren van je leven voorbij gegaan. En dan wil niemand met je trouwen, of omdat je lelijk bent geworden en zo krom als een hoepel of omdat je denkt dat je knapper bent dan de mannen, die je ontmoet. Waarschijn lijk ben je dat ook, maar de mannen vinden het niet prettig als je dat weet,zei mevrouw Latimer, zich plotseling over haar werk buigend en niet begrijpend waar die stroom jvan gedachten plotseling vandaan was gekomen. Zij peinsde, dat zij dik wijls voor zichzelve dacht, maar het waren geen dingen om hardop te zeggen tegen haar man. Meneer Latimer deed niets dan haar aanstaren. Plotseling kwam hij tot het besef, dat zijn vrouw maar zelden tot hem sprak. Was er iets niet goed met haar Hij vroeg het I haar een beetje aarzelend, i Ja, ik ben heel goed. Waarom vroeg mevrouw Latimer, haar hoofd met een voor haar zeer wonderlijke beslistheid opheffend. Waarom Ik weet niet waarom, maar je praat zo vreemd,zei me neer Latimer kortaf. Maar het brengt geen verandering in mijn be sluit betreffende baby's naam. Zij jzal Mary heten, naar haar moeder, j dat is mijn wens.zei meneer Lati mer flink. Maar de mijne niet,zei me vrouw Latimer. Plotseling bezielde haar het zelfde vuur en dezelfde hartstocht door haar tentoongespreid toen zij pleitte om een beetje geld Ivoor haar zelve te hebben. Maar dit was nog heel iets andersdit was voor het welzijn van haar kind. Een naam was een geweldig belangrijk ding daarvan was zij hoe langer hoe meer overtuigd geworden. Het was een levend ding op de een of andere wijze dronk je er de essence van in. Zij bijvoorbeeld. Zij was j Mary genoemd. Mary was een makke naam. Als zij Petunia had geheten, of zo iets gloeiends als Marygold zou zij nooit zo mak zijn geworden op die alles verzwelgende, alles vernie lende wijze. Zij had makheid inge dronken uit haar naam. En nu zou haar dochter, dat geheimzinnige we zentje waar zij het leven aan gege ven had, door diezelfde naam gehan dicapt worden Nee Het klonk plotseling en als een uitbarsting. Wat nee vroeg meneer Lati mer, die zich voorover boog om zijn pijp boven het vuur uit te kloppen. Nee. niet die hopeloze naam voor baby.zei mevrouw Latimer. Hopeloze naam Wat bedoel je De naam van de moeder van onze HeerIk schaam me voor je,zei meneer Latimer streng. Ik weet het en gedeeltelijk is het juist daarom. Ik verwacht dat zij la ter wensen zal, dat zij zo niet heet- I te. Daarvan ben ik zeker. Die naam brengt treurigheid met zich en leed. jHet moest niet veroorloofd zijn die naam te gebruiken. Er moest een wet tegen gemaakt worden.riep me vrouw Latimer opgewonden. Een wet ertegen Meneer La- timer schoof van het vuur weg en j streek met een dom gebaar door zijn (haar. Een naam die treurigheid en j leed brachtDeze woorden van zijn vrouw zijn vrouw die zulk een verrukkelijk beschermd leven leidde als welke vrouw ter wereld ook. Ver wonderlijk en niet alleen verwon derlijk. ook schandelijk. «Ik schaam Ime over je,zei hij weer en er een eind aan makend schoof hij zijn stoel ,nog meer achteruit en stond op. j Dat verheugt mij, want dan zul je misschien beseffen, dat ik dit ern stig meen,zei mevrouw Latimer. Op stuk van zaken hoort het kind meer aan mij dan aan jou. Ik had al de ellende om het te krijgen eerst die afgrijslijke negen maanden, die ik er op moest wachten en hoe zag ik er niet uit in de laatste maan den Ik had altijd de angst, dat ik er best aan zou kunnen sterven en dat durfde ik aan niemand zeggen, uit vrees, dat ik aan hen zou zien, ,dat het best kon gebeuren. En tochj mag ik niet kiezen, hoe de naam van mijn kind zal zijn. Maar ik wil het, ik wil hetHoor je zei mevrouw Latimer opstaand en haar breiwerk neersmijtend en plotseling in een he vig opgewonden snikken uitbarstend. Houd je stilriep meneer Lati mer razend, een stap voorwaarts doende en er dreigend uitziend. Dat zal ik niet,snikte mevrouw Latimer. Zij had willen zeggen Dat kan ik nietmaar die woor den wilden niet over haar lippen. HOOFDSTUK XH Dr Willoughby, die het niet sche len kon om gestoord te worden als het voor mevrouw Latimer was, ging die avond in het beste humeur ter wereld nog naar haar toe, al was het ook half tien. Hij woonde vlak in de buurt, het was dus slechts een korte wandeling naar Gloucester House. Emily opende hem de deur, klaarblijkelijk in een hevige opwin ding verkerend. Haar mevrouw was in de salon, zei zij na een korte vraag van de dokter. Heel goed, dan ga ik dadelijk daarheen. Dr Willoughby legde zijn slappe hoed op de kast en trok zijn schouders naar achteren. Hij was een lange man en hij leek nog langer, toen hij de knop van de salondeur omdraaide. Hij liep regelrecht naar het haardkleed en greep mevrouw Latimer bij haar schouder vast. Houdt op, zei hij kortaf. «Hij zegt. dat zij Mary moet he ten. Mevrouw Latimer hijgde en snoot haar neus. Maar de korte be nauwde snikgeluiden hadden dade lijk opgehouden, toen de dokter haar aanraakte. Zij greep naar die vrien delijke hand. die op haar schouder rustte. Zeg, dat dat niet hoeft, zeg dat zij zo niet zal genoemd worden, hijgde zij. Ik leed alle pijn voor haar, u weet, dat ik geen chloroform kreeg en u zei, dat ik dapper was. En toch mag ik haar naam niet kie zen. Maar ik wil het, ik wil het. Mevrouw Latimer was weer op het punt van hysterisch te worden. (Vervolgt)

HISTORISCHE KRANTEN

Het Ypersch nieuws (1929-1971) | 1953 | | pagina 11