AVONDGLOED
door
PAMELA WYNNE
HET YPERSCH NIEUWS Bta 11 iS-t-1953
CINEMA COLISEUM
It CAPPOTO
(De Mantel)
jjjrt Renato Raseel en Yvcmiw Sanson.
Een mistige stad in Noord Italië. Op
bet gemeentehuis volgen de dagen elkaar
„aag en troosteloos op. Enerzijds ziet men
tr de lange rij ongelukkigen op zoek naar
we,:.- anderzijds de bedienden afge
stompt door een droge en mechanische
bezigheid- Deze triestige wereld wordt ge
ageerd door de sekretaris-generaal. een
reserve generaal die de verpersoonlijking
jsder ergste ondeugden van de bureau
craat en de militair.
Carmine, een kleine nietige en schuch
tere bediende, die om zijn belachelijk
uiterlijk door zijn kollega's steeds wordt
bespot, vervult de functie van gemeente-
sekretaris- In deze hoedanigheid moet hij
zekere dag het rapport opstellen ener
conferentie tijdens dewelke een zekere
prof Pighini. beweert een oud stuk mar
mer te hebben ontdekt, dat afkomstig is
van de grondvesten der antieke stad op
dewelke de moderne agglomeratie werd
gebouwd De «gegoede» lieden zien hier
in een uitstekende gelegenheid om met
de medeplichtigheid van de sekretaris-
generaal kostelijke opgravingen te doen
ondernemen welke hen een belangrijke
winst zullen opleveren Door zijn ijver
gedreven noteert Carmine ieder woord
hoe compromitterend sommige ook zijn. en
ondanks het feit. dat hij hierdoor gevaar
loopt ontslagen te worden. Hij blijft even
wel in dienst omdat de sekretaris-gene
raal hem verdenkt op de hoogte te zijn
zijner dubbelzinnige manoeuvers. Aldus
zei Carmine zijn droevig bestaan voort.
Zijn enige ambitie bestaat er in Zich
eens een nieuwe overjas te kunnen kopen.
Deze die hij draagt is tot op de draad
versleten en hij schaamt er zich om voor
al wanneer hij Caterina, de maitresse van
de sekretaris-generaal ontmoet. Hij is in
•f geheim op Caterina verliefd en in zijn
ogen is zij de inkarnatie van zijn on
vervulde dromen.
Zekere dag echter wordt de nieuwe
overjas een werkelijkheid. De sekretaris-
generaal. wil van Carmine zijn mede
plichtige maken en geeft hem een on
verwachte premie. De kleine bediende
gaat naar de kleermaker en koopt een
prachtige overjas. Hij voelt zich meteen
herleven, hij voelt zich groter en moedi
ger en paradeert door de straten Als bij
toeval komt hij in het huis van de sekre
taris-generaal terecht waar die avond een
feest wordt gegeven. Zonder zijn overjas
uit te doen slaagt hij er in met Caterina
te dansen tot groot vermaak van de aan
wezigen. Wanneer Carmine door de mis
tige en nachtelijke straten huiswaarts
keert wordt hij overvallen en steelt een
boef zijn overjas. De bediende is wan
hopig. Hij dient klacht in en gaat als
een bezetene te keer doch te vergeefs...
Hij sterft van smart.
Alleen in het hiernamaals zal Carmine
kunnen piekeren over de onrechtvaardig
heid van het lot. Hij zal zich wreken en
als spook verschijnen aan de sekretaris-
generaal en de voorbijgangers die even
verschrikt zijn als hij het was door de
trouweloosheid en de onrechtvaardigheid
der mensen
TMSTISKMM
Wie Antwerpen bezoekt beperkt zich
over het algemeen tot de bekende beziens
waardigheden als de Dierentuin, de Kathe
draal. het Museum Steen daar komt dar.
wel eens het Rubenshuis of het Museum
Plantin-Moretus bij en de niet weg te
cijferen boottocht op de Schelde. Voor
een eendagsbezoek is dit natuurlijk meer
dan voldoende, laten wij maar zeggen
haast te veel. Daarom raden wij de men
sen. welke Antwerpen bezoeken, aan.
eens wat anders te gaan bekijken, want
zovele dingen zijn er de moeite waard
Wij vernemen bv. dat het stedelijk mu
seum Smidt van Gelder op de Belgtë-
lei. opnieuw voor het publiek is toegan
kelijk gesteld Deze prachtige patriciërs
woning bergt onvergelijkbare collecties
stijlmeubelen, oude schilderijen, antiek
porselein, juwelen en allerhande kunst
voorwerpen. Het is opvallend hoe smaak
vol en passend ieder salon gedecoreerd
en gestoffeerd is geworden. Het geheel is
typisch voor de onderscheiden kunststij
len van de 18e eeuw. Voor wie zich hier
aan interesseert delen wij mede dat het
museum Smidt van Gelder geopend ls op
de oneven data. met uitzondering van de
Vrijdagen, waarop alle musea te Antwer
pen gesloten zijn. telkens van 10 tot 17
uur. in de zomerperiode.
Enkele weken geleden vierde de Hertog
dUrsel. voorzitter van de Royal Auto'
mobile Club van België zijn 80e verjaar
dag. Hij is sedert 1911 voorzitter van deze
véreniglng. die niet alleen op het gebied
van het automobielwezen, maar ook op
toeristisch gebied heel wat verwezenlijkt
heeft.
De laatste weken hebben onze Schelde-
dorpen In de belangstelling van het pu
bliek gestaan, om wille van de droevige
gebeurtenissen welke er zich hebben af
gespeeld. Een reden te meer opdat ze
later nogmaals onze belangstelling zou
den hebben, maar dan op een ander ter
rein. zoals wij verleden week reeds schre
ven. In dit verband wil lk hier wijzen
op een werkje dat enkele tijd van de
pers is gekomenAan de Waterkant
door Julien Kuypers. Het boekje kost 80
fr. maar het is zijn prijs ruimschoots
waard. Schrijver schafte zich een motor
jacht aan en ging daarmee op ontdek
kingstocht langs de Vlaamse waterwegen.
Over zijn bevindingen en de bezochte
plaatsen schreef hij een soort dagboek,
waarvan de lectuur boeit als een roman
niet alleen wordt de aandacht besteed
aan het landschap maar eveneens aan de
mensen die er wonen. Werkelijk, het boek
i doet in ons verlangens oprijzen om al
deze schone streken van de Schelde, de
Rupel. de Demer. de Dijle zelf te gaan
ontdekken. Wie zich het boekje aanschaft
zal het rich helemaal niet beklagen en
er genoeglijke uren aan beleven, te meer
dat het in een schone taal ls geschreven
leper heeft Zondag zijn Kattefeest. Er
is reeds zoveel over geschreven geweest,
vooral door mensen van de streek zelf.
die deze gebeurtenis niet meer met nieu
we ogen kunnen bezien. Daarom is het
wel de moeite waard eens te luisteren
naar wat een buitenstaander hierover
schrijft in het maandblad van de Royal
Automobile Club. Daar wij echter vooraf
toelating moesten verkrijgen tot overna
me. reserveren wij het uittreksel tot vol
gende week. Het zal niets van zijn actua
liteit hebben verloren. Een zeer curieuse
folkloristische gebeurtenis is. ook in de
Vasten, en wel op Witte Donderdag van
ieder jaar. het werpen der Apostelbrokken
te Rupelmonde. Deze plechtigheid is enig
in België. Om 2 uur in de namiddag wordt
in de kerk door de pastoor overgegaan
tot de voetwassing bij twaalf arme jon
gens. die daarna een geldstuk en een
brood ontvangen. Geestelijkheid en bur
gerlijke overheden gaan daarna naar het
gemeentehuis om er. van uit de vensters
der eerste verdieping, naar de toege
stroomde menigte de apostelbrokken. stuk
ken gewoon brood, te werpen. Net zoals
op het Ieperse kattefeest wordt er dan
heel wat gevochten om een stuk apostel
brood te bemachtigen. Er zijn hier echter
geen premies te verdienen, omdat hel
feest een rellgieuse ondergrond heeft.
Ook dit gebruik verhoogt de toeristische
rijkdom van het Scheldeland. waarover
wij het even hadden.
Een molen te koop Wij hebben geen
molens meer in onze streek, en toch waren
zij eens het sieraad van het golvende land
schap dat zich In een schone bocht ten
zuiden en ten oosten van leper uitstrekt
Tot vóór een vijftigtal jaren en zelfs
pas vóór de le wereldoorlog draalden
zij hun rode wieken ginds boven op de
bergen. De Verbrande molen, die na de
le wereldoorlog terug werd opgeridht.
verdween in het jaar 1940. Hij was de
laatste der Mohikanen.
Te Kassei ook. waar zovele molens had
den gestaan, verdwenen ze één voor, één
na. Maar de Vereniging voor Vreemdelin
genverkeer uit Kassei kocht ergens in de
buurt een oude molen en liet hem boven
op de Kasselberg heropstellen. Nu wordt
hij bezocht door duizenden toeristen, en
naar men mij verzekerde doet de V.V.V.
(zie vervolg onderaan volg. kolom)
IIT INNIGE VRIENDSCHAP
Te La van thai, in de Noordelijke Alpen
staat op een grafsteen het volgende op
schrift te lezen
Hier rust de achtbare Johan Miszeg-
ger op de hertenjacht door een onvoor
zichtig schot doodgeschoten, uit innige
vriendschap door zijn zwager A. Schle-
ger.
OP HET DIERE.VKERKHOF
Bij Salerno, in Italië, bestaat een die-
renkerkhof dat daar door de Amerikanen
werd aangelegd. Op een van de graf
stenen leest men
Hier ligt de muilezel Maggie begra
ven Er traden in zijn leven twee gene
raals. zeven kolonels, acht majoors, zes
tien kapiteins, vier en twintig luitenan
ten en vijf honderd vijf en veertig sol
daten Zijn laatste stap zette hij op de
ontsteker van een 200 kg.-bom
SMAKELIJK ETEN
A Kerel wat ben jij in verval ge
raakt Waar leef je tegenwoordig van
B Ja. dat is moeilijk te zeggen, het
meest denk ik tegenwoordig aan de tijd
van vroeger Dan krijg ik altijd een brok
in mijn keel en die slik ik dan maar
door.
Kassei er geen verlies aan.
Een molen te koop. schreven wij. In
derdaad. de bladen meldden ons vandaag
dat de eigenaars van een zeer schone
molen uit Geel het is geen mop over
de Geelse z... zinnens zijn hun molen
te verkopen. Waarom zou een V.V.V. De
Westvlaamse Bergen het geval niet even
onderzoeken, om weer op onze schone
heuvels een molen te hebben De schoon
heid van ons landschap zou er alleszins
bij winnen en met een goede uitbating
in het zomerseizoen zou er ik ben er
van overtuigd geen verlies zijn. Vooral
als wij denken hoe duizenden schoolkin
deren elk jaar naar de Westvlaamse Ber
gen komen.
Weet U dat de eerste Amerikaan reeds
enkele tientallen jaren na de ontdekking
van Amerika door Colombus. naar Europa
kwam Hij woonde in 1521 de Rijksdag
van Worms in Duitsland bij. Deze rijks
dag was, door het optreden van Luther,
een episode van grote betekenis in de
wereldgeschiedenis geworden. Ten einde
Keizer Karei V zijn bijzondere hulde te
betuigen, had Ferdinand Cortez. de ver
overaar van Zuid-Amerika, uit Mexico
een inboorling naar de overzijde van de
oceaan gestuurd. In zijn kleurige exo
tische klederdracht wekte hij te Worms
heel wat opschudding
VIATOR.
LETTERLIJK OPGENOMEN
Een schoolmeester had zijn leerlingen
bevolen steeds mond in plaats van muil
te zeggen Bij een les in de natuurlijke
historie wees hij op de afbeelding van
een muilezel en vroeg hoe dat dier heette
Een mondezelschreeuwden terstond
al de scholieren
DE PUT
Charei werkt aan de beerput en hee*
zijn vest op de boord van de put gehan
gen. Door een verkeerde beweging valt
de vest in de putmet een lange stok
begint Charei te vissen. Zijn vriend Louis
komt voorbij en ziet hem bezig.
Wel Charei. wat doet gij daar?
Mijn vest is er in gevallen.
Ge zult ze toch zeker niet meer
aandoen
HNeen. maar mijn boterhammen zit
ten er in.
VERLOF
Twee leeuwen uit de Zoo mochten om
beurten in betaald verlof gaan Toen de
eerste van zee terug in zijn kot kwam leek
hij wel 30 kg. vermagerd
Ziek geweest vroeg zijn rasgenoot
Neen! Maar veel te kostelijk aan
de kust om te eten! klonk het antwoord
Zijn collega, die daarop met verlof ging.
kwam 30 kg. zwaarder terug
Beter verlof gehad dan ikzei de
magere.
't Zou er nog moeten aan manke
ren. antwoordde de dikke Ik heb acht
dagen geleden in de Wetstraat te Brussel
zeven ministers binnengespeeld, en het
plezierigste van al is dat nog niemand
hun verdwijning heeft vastgesteld
IDIOOT
Adjudant Soldaat, stel u voor. dat
de vijand op drie honderd meter van u
zit. maar dat uw geweer maar honderd
meter ver schiet Wat zoudt gij doen in
zulk geval
Soldaat Dat is heel simpel, adjudant
ik zou drie maal schieten.
HET GOEDE MIDDEL?
Een man. die onderhevig is aan een
onophoudbare hoestbui wordt bij een
apotheker binnen gebracht.
Daar de apotheker niet thuis is komt
zijn vrouw voor en dient die man drie
grote soeplepels van een zeker recept
voor. als juist de apotheker binnen komt.
en ra gezien te hebben wat zijn vrouw
toegediend had. roept hij uitMaar
vrouw, ge weet toch. dat dat middel diept
om achter te gaan maar niet om een
hoestbui te stoppenWaarop de vröiiw
zegtDat denkt ge. bekijk hem eens.
hij durft toch niet meer hoesten
Feuilleton Het Ypersch Nieuws 11
HOOFDSTUK XI
De baby werd Margaret gedoopt.
Mevrouw Latimer was teleurgesteld.
In het geheim had zjj haar zinnen
gezet op zo iets als Marygold of June
of zelfs Pamela. Iets fantastisch, dat
uitdagend klonk, vol van avontuur
en romantiek. Maar meneer Latimer
had zelfs nooit van zulke namen ge
hoord in connectie met een gewoon
kind uit de welgestelde midden
klasse.
Zie je niet in, hoe het kind er la
ter door gehandicapt zou worden
vroeg hij een beetje geërgerd.
Nee, waarom zei mevrouw La-
timer verbaasd. Zij zat te werken
heel dicht bij het laaiende vuur. Als
zij warme voeten had. beweerde zij,
voelde zij zich moediger. Op een
natte Juliavond in een kamer zon
der vuur, zou zij niet in staat zijn
geweest deze vraag te stellen.
«Waarom?» vroeg mevrouw Lati
mer weer, haar lange oogharen wat
dichter bij elkaar brengend. Zij had
een steek laten vallen en de dansen
de vlammen op de glinsterende brei
naalden maakten het oprapen ervan
moeilijk.
Waarom Omdat geen enkele
vrouw of liever meisje, dat zulk een
naam droeg in de buurt der examen
lokalen zou kunnen komen,zei me
neer Latimer kleinzielig. En inder
daad, ik zou zeggen dat de examina
toren zeer gerechtvaardigd zouden
zijn als zij er haar buiten hielden op
grond daarvan.
Meneer Latimer leunde voorover
en pookte in het flinke vuur met een
kleine koperen pook. Toen rukte hij
zijn stoel wat achteruit en zodoende
sjorde hij de schapenvacht op. Ge
ërgerd stond hij op en terwijl hij
het rolletje onder aan zijn stoel los
maakte van de lange zwarte krullen
de haren, liet hij zijn stoel op de
parketvloer bonzen. Hoe of je die
oven uit kunt houden, gaat mijn be
grip te boven,riep hij uit.
Ik vind het zalig,zei mevrouw
Latimer rustig. Het heeft iets met
'mijn hersenen te maken ik weet
niet wat het is, maar het schijnt dat
i er iets losser in me wordt. Dat be-
1 treffende baby's naam bijvoorbeeld
'ik kan allerlei dingen bedenken om
er over te zeggen, wat ik zeker niet
jzou kunnen als ik koud was. Over de
'academie en over examens ik zou
'het naar vinden als zij naar de aca
demie ging en nog naarder als zij
examens deed. Ik vind dat een vrouw
alleen maar bekoorlijk en bevallig
en gewoon hoeft te zijn. Een beetje
luchtig met een dansende trek op
haar gezicht en dan zal vast de een
c* andere aardige man verliefd op
haar worden, en dan trouwt zij en
dan is haar leven tot bestemming
gekomen.zei mevrouw Latimer op
tevreden toon.
c Wat
En de academie is vreselijk duur
daarenboven,vervolgde mevrouw
Latimer, die nu zij haar steek had
opgeraapt, verder kon breien, terwijl
zij in het vuur staarde. «Kostbaar
in twee opzichten. Zie je al die tijd
dat je bekoorlijker zou kunnen wor
den en tot een huwelijk komen, zit
je te suffen over dingen, die er voor
een vrouw niet op aan komen din
gen zoals wiskunde en algebra. Als
je dat doet wordt je lelijk dat wordt
je bijna altijd als je dingen doet
waarbij je verbeelding niet nodig is.
En dan wordt je nog lelijker, omdat
'je om je ogen te sparen, misschien
wel een bril gaat dragen. En dan
begin je te denken dat mannen van
geen betekenis zijn, omdat je je hele
leven alleen maar onder vrouwen
doorbrengt. En als je dan door je
examens bent gekomen of ervoor ge
zakt bent, zijn er drie belangrijke
jaren van je leven voorbij gegaan.
En dan wil niemand met je trouwen,
of omdat je lelijk bent geworden en
zo krom als een hoepel of omdat je
denkt dat je knapper bent dan de
mannen, die je ontmoet. Waarschijn
lijk ben je dat ook, maar de mannen
vinden het niet prettig als je dat
weet,zei mevrouw Latimer, zich
plotseling over haar werk buigend
en niet begrijpend waar die stroom
jvan gedachten plotseling vandaan
was gekomen. Zij peinsde, dat zij dik
wijls voor zichzelve dacht, maar het
waren geen dingen om hardop te
zeggen tegen haar man.
Meneer Latimer deed niets dan
haar aanstaren. Plotseling kwam hij
tot het besef, dat zijn vrouw maar
zelden tot hem sprak. Was er iets
niet goed met haar Hij vroeg het
I haar een beetje aarzelend,
i Ja, ik ben heel goed. Waarom
vroeg mevrouw Latimer, haar hoofd
met een voor haar zeer wonderlijke
beslistheid opheffend.
Waarom Ik weet niet waarom,
maar je praat zo vreemd,zei me
neer Latimer kortaf. Maar het
brengt geen verandering in mijn be
sluit betreffende baby's naam. Zij
jzal Mary heten, naar haar moeder,
j dat is mijn wens.zei meneer Lati
mer flink.
Maar de mijne niet,zei me
vrouw Latimer. Plotseling bezielde
haar het zelfde vuur en dezelfde
hartstocht door haar tentoongespreid
toen zij pleitte om een beetje geld
Ivoor haar zelve te hebben. Maar dit
was nog heel iets andersdit was
voor het welzijn van haar kind. Een
naam was een geweldig belangrijk
ding daarvan was zij hoe langer
hoe meer overtuigd geworden. Het
was een levend ding op de een of
andere wijze dronk je er de essence
van in. Zij bijvoorbeeld. Zij was
j Mary genoemd. Mary was een makke
naam. Als zij Petunia had geheten,
of zo iets gloeiends als Marygold zou
zij nooit zo mak zijn geworden op
die alles verzwelgende, alles vernie
lende wijze. Zij had makheid inge
dronken uit haar naam. En nu zou
haar dochter, dat geheimzinnige we
zentje waar zij het leven aan gege
ven had, door diezelfde naam gehan
dicapt worden Nee Het klonk
plotseling en als een uitbarsting.
Wat nee vroeg meneer Lati
mer, die zich voorover boog om zijn
pijp boven het vuur uit te kloppen.
Nee. niet die hopeloze naam voor
baby.zei mevrouw Latimer.
Hopeloze naam Wat bedoel je
De naam van de moeder van onze
HeerIk schaam me voor je,zei
meneer Latimer streng.
Ik weet het en gedeeltelijk is het
juist daarom. Ik verwacht dat zij la
ter wensen zal, dat zij zo niet heet-
I te. Daarvan ben ik zeker. Die naam
brengt treurigheid met zich en leed.
jHet moest niet veroorloofd zijn die
naam te gebruiken. Er moest een wet
tegen gemaakt worden.riep me
vrouw Latimer opgewonden.
Een wet ertegen Meneer La-
timer schoof van het vuur weg en
j streek met een dom gebaar door zijn
(haar. Een naam die treurigheid en
j leed brachtDeze woorden van zijn
vrouw zijn vrouw die zulk een
verrukkelijk beschermd leven leidde
als welke vrouw ter wereld ook. Ver
wonderlijk en niet alleen verwon
derlijk. ook schandelijk. «Ik schaam
Ime over je,zei hij weer en er een
eind aan makend schoof hij zijn stoel
,nog meer achteruit en stond op.
j Dat verheugt mij, want dan zul
je misschien beseffen, dat ik dit ern
stig meen,zei mevrouw Latimer.
Op stuk van zaken hoort het kind
meer aan mij dan aan jou. Ik had
al de ellende om het te krijgen
eerst die afgrijslijke negen maanden,
die ik er op moest wachten en hoe
zag ik er niet uit in de laatste maan
den Ik had altijd de angst, dat ik
er best aan zou kunnen sterven en
dat durfde ik aan niemand zeggen,
uit vrees, dat ik aan hen zou zien,
,dat het best kon gebeuren. En tochj
mag ik niet kiezen, hoe de naam van
mijn kind zal zijn. Maar ik wil het,
ik wil hetHoor je zei mevrouw
Latimer opstaand en haar breiwerk
neersmijtend en plotseling in een he
vig opgewonden snikken uitbarstend.
Houd je stilriep meneer Lati
mer razend, een stap voorwaarts
doende en er dreigend uitziend.
Dat zal ik niet,snikte mevrouw
Latimer. Zij had willen zeggen
Dat kan ik nietmaar die woor
den wilden niet over haar lippen.
HOOFDSTUK XH
Dr Willoughby, die het niet sche
len kon om gestoord te worden als
het voor mevrouw Latimer was, ging
die avond in het beste humeur ter
wereld nog naar haar toe, al was het
ook half tien. Hij woonde vlak in
de buurt, het was dus slechts een
korte wandeling naar Gloucester
House. Emily opende hem de deur,
klaarblijkelijk in een hevige opwin
ding verkerend. Haar mevrouw was
in de salon, zei zij na een korte vraag
van de dokter.
Heel goed, dan ga ik dadelijk
daarheen. Dr Willoughby legde zijn
slappe hoed op de kast en trok zijn
schouders naar achteren. Hij was een
lange man en hij leek nog langer,
toen hij de knop van de salondeur
omdraaide. Hij liep regelrecht naar
het haardkleed en greep mevrouw
Latimer bij haar schouder vast.
Houdt op, zei hij kortaf.
«Hij zegt. dat zij Mary moet he
ten. Mevrouw Latimer hijgde en
snoot haar neus. Maar de korte be
nauwde snikgeluiden hadden dade
lijk opgehouden, toen de dokter haar
aanraakte. Zij greep naar die vrien
delijke hand. die op haar schouder
rustte. Zeg, dat dat niet hoeft, zeg
dat zij zo niet zal genoemd worden,
hijgde zij. Ik leed alle pijn voor
haar, u weet, dat ik geen chloroform
kreeg en u zei, dat ik dapper was.
En toch mag ik haar naam niet kie
zen. Maar ik wil het, ik wil het.
Mevrouw Latimer was weer op het
punt van hysterisch te worden.
(Vervolgt)