DE LIEFDE BEGINT MET 40 SOCIAAL BUREAU, v. z. w. d MATRASSEN ALBERT SLOSSE door PAMELA WYNNE HET YPERSCH NIEUWSBii 11 17-4-1954 SPIJSKAART VOOR DE GANSE WEEK. IONDAGGevulde eieren Ossen staartsoep Lamscoteletten Spi nazie Gekookte aardappelen Diplomaatpudding. MAANDAG: Asperges met ossentong Ossenstaartsoep Biefstuk Sla Frites Fruit DINSDAGStokvis met mosterdsaus Gekookte aardappelen Broodpud ding- WOENSDAGGebakken lever Ge stoofde uien Gekookte aardappelen Pannekoekjes. DONDERDAG: Witloof in schotel me: hesp en kaassaus Aardappelpuree Vanillevla. VRIJDAGGekookte schelvis Boter saus Gekookte aardappelen Rijstpudding. ZATERDAGGebakken bloedworst Appelmoes Gebakken aardappelen Ha ve rmo u tkoek j es VOOR DE LEKKERBEKKEN. Gevulde eieren Benodigd 8 eieren. 20 gr. boter. 25 gr. geraspte oude kaas, 25 gr. van dezelfde kaas in kleine blokjes gesneden. 1 lepel tomatenpuree, een krop sla. peper en zout BereidingKook de eieren hard (onge veer 10 minuten). Laat ze afkoelen en snijd ze overdwars doormidden. Roer de boter tot room. Neem de dooiers uit de eiwitten, wrijf ze door een zeef. en ver meng ze met de tot room geroerde bo ter. Verdeel deze massa in tweeën, roer door de ene helft de geraspte kaas en door de andere helft de tomatenpuree. Maak beide mengsels op smaak met peper en zout en vul er de eiwitten mee op. Strijk de bovenkant glad met een nat gemaakt mes. Garneer de eieren met het kaasmengsel met een blokje kaas en die met het tomatenvulsel met een klein tak je peterselie. Leg ze op de gewassen sla bladeren of geef de sla er apart bij. Nota. De eihelften zullen niet om vallen wanneer men er van onder een klein puntje afsnijdt. Diplomaatpudding Benodigd1/2 liter melk. 75 gr. suiker, 1/4 vanillestokje. 3 eierdooiers. 100 gr rozijnen. 50 gr. sucade. 50 gr. biscuits. 20 gr. gelatine en 1 1/4 dl slagroom. BereidingRoer de eierdooiers met de suiker tot een gladde massa. Ontdoe de rozijnen van de steeltjes, was ze in lauw water, zet ze op met kokend water en laat ze 10 minuten koken. Laat ze in een zeef goed uitdruipen. Snijd intussen de sucade in kleine stukjes. Breng nu de melk met de vanille langzaam aan de kook. week er. als ze lauw geworden is. even de bis cuits in en giet hem roerende bij de eier dooiers. Laat de massa flink roerende even binden, doch niet koken. Week de gelatine 10 minuten in koud water, knijp ze uit en los ze daarna op in de vloei stof. die van het vuur genomen is. Laat de massa enigszins bekoelen en doe er de sucade en de rozijnen bij. Voeg deze massa nu bij de stijfgeklopte room. laat hem. af en toe roerende geleiachtig wor den en leg hem laag om laag met de ge weekte biscuits in een met ongeklopt ei wit omgespoelde vorm. maar zorg dat de eerste en laatste laag niet uit biscuits be staan. Stort de pudding na bekoeling op een vochtige schotel en dien hem op zon der saus. Nota. In plaats van in de melk. kan men de biscuits ook weken in rum of ma rasquin. Asperges met ossentong Benodigd1 kgr. asperges. 200 gr. ge sneden. gerookte ossentong. wat truffels, geknipte peterselie, een paar eetlepels mayonnaise. BereidingMaak de asperges schoon, maar laat ze in hun geheel en kook ze In ongeveer 3 kwartier in water met zout gaar. Neem ze met een schuimspaan voor zichtig uit het kookvocht en laat ze uitlek ken en afkoelen. Snijd de ossentong in kleine stukjes, doch houd enige plakjes voor garnering achter. Leg de asperges laag om laag met de fijn gehakte ossentong op een schotel en bedek de bovenste laag. die uit asperges moet bestaan, met dikke mayonnaise. Garneer de bovenkant met geknipte pe terselie. rondjes van truffel en schuin ge legde reepjes van ossentong. VOOR DE PAAST.AFEL Pasen is het feest van verjongd leven I en blijde lente, daarom mag noch het paasdiner. noch de tafelschikking iets j zwaarmoedigs hebbenalles moet er vro- i lijk en fris uitzien- Voor het dekken ge bruikt men liefst een effen licht gekleurd linnen tafelkleed met bijpassende vinger doekjes- Over het tafelkleed legt men kruiselings gele en zacht-groene linten In de aldus ontstane ruiten plaatst men dan de borden en schalen van het ser vies. Als bloemversiering gebruikt men katjes, narcissen, gele of lila tulpen en gele watten kuikentjes. Tegenwoordig kan men ook tafelkleden van papier kopen. Deze zijn met toepasselijke figuurtjes be drukt en vragen dus geen verdere ver siering. Het papier geeft de indruk van glanzend damast en maakt werkelijk een zeer mooi effect. Het is een gewoonte gebleven de kinde ren met Pasen te verrassen met gekleurde eieren. De eieren worden daartoe op de gewone manier hard gekookt in water, dat een ander, liefst natuurlijk, kleur- middel bevat De kleurmiddelen kan men bij de drogist verkrijgen. Om de eieren na het kleuren een mooi glanzend uitzicht te geven, zal men ze. na afkoeling, met een stukje spekzwoord of een lapje met olie afwrijven. Wil men de eieren met bonte figuurtjes beschilderen, dan doet men dit na het ko ken met waterverf. Gekleurde eieren worden In kleine mandjes gelegd. Vanzelfsprekend zal het voorgerecht van ons paasdiner bestaan uit gevulde eieren. Gewoonlijk plaatsen we deze eieren op een bedje van frisse slablaadjes. Maar om nu eens een echt paas-effect te ver krijgen dienen we de gevulde eieren op in groene papieren geplisseerde caisses. die we in de winkel kunnen kopen Na tuurlijk geven we de sla er dan bij in een aparte glazen schaal. BENT U EEN ZUINIGE HUISVROUW? Wij kennen allemaal het spreekwoord Met zuinigheid en met vlijt bouwt men huizen als kastelenWel over de vlijt van de huisvrouw zullen wij het hier niet hebben. Maar hoe staat het met de zui nigheid Wordt er niet veel te veel brood weggegooid, terwijl er van oud brood toch zulke smakelijke gerechten te maken zijn En waarom beperkt u het gebruik van pistolets en boterkoeken niet tot de Zon en feestdagen Draait u de gasvlam lager, wanneer er stoom uit de pan komt en kookt u wel met weinig water Dat laatste is boven dien beter omdat de voedingsstoffen meer Voor het bijhouden hunner SOCIALE VERPLICHTINGEN wenden alle handelaars, werkgevers, landbouwers, enz. zich to Lange Torhoutstraat 13, te IEPER <Soc Sekret aangenomen bij M B. van 7-3-44. onder Nr 515>_ behouden blijven. Bewaar uw levensmiddelen nooit lan ger dan nodig is en verwerk de restjes tot smakelijke hapjes. Nog veel te veel gaat er in ons land verloren aan bederf. De houdbaarheid van onze levensmiddelen wordt bedreigd door insecten, warmte, vocht. e. d. Kijk daarom regelmatig uw voorraden na goed bewaren is huishoud geld sparen Neem als broodbelegging eens wat ra dijs. ramenas. geraspte wortel, appelen en peren en in het voorjaar de kleinere vruchten. Tot slot nog een goede raadU kunt beter, wat meer besteden aan melk. zui vel. fruit e. d.. dan aan snoeperijen. Het is niet alleen veel goedkoper, maar ook veel gezonder. En dat er in ons land nog behoorlijk gesnoept wordt, bewijzen de aanhoudende drukke verkoop aan de snoepafdelingen in de warenhuizen en de overvolle etalages van de banketbakkers. 27, VaodeBpeereboompl. leper - Tel. 441 ONS WEKELIJKS PRAATJE Oude Paasgebruiken Er wordt de laatste tijd veel gesproken en geschreven over het invoeren van een nieuwe jaarkalender. Iedere datum zou dan eik jaar op dezelfde dag vallen. Ook Pasen krijgt dan een vaste datum en zou dus niet meer, zoals dat hans het geval is. op de eerste Zondag na de Lente-volle- maan vallen. En daarmee zal dan weer iets van het traditionele paasfeest ver dwijnen. Echte en chocoladen paaseieren zullen dan nog het enige overblijfsel zijn van vele schilderachtige overoude Paas- gebruiken. In het verleden werd het Paasfeest, evenals Kerstmis, vooral als een vreug defeest voor de jeugd beschouwd en de Kerk deed daar braaf aan mee door het vertonen van Paasspelen waarin verklede geestelijken medewerkten, spelen dia later met de Passie-spelen samensmolten. Men begroette in die oude tijden de lentezon, die nieuw leven uit de aarde te voorschijn toverde, met dansen, optochten, spelen en vreugdevuren. Men stelde daa 1 overwinning van de Lente op de Wint* plastisch voor. door een gevecht tegen een pop. die tot besluit van het feest ver brand werd. De thans nog gebruikelijke paasvuren in Nederland. Denemarken en Noord-West Duitsland zijn hier nog een overblijfsel van. Een ander oud gebruik was het rond dragen van t Palm-pasen dit zijn stok ken waaraan koek, broodjes, sinaasappe len. vijgen, enz gestoken zijn en versierd worden met papieren vlaggetjes en palm takjes. Dit behoorde stellig tot de heiden se Paasgebruiken wij immers hechten gro tere waarde aan de palmtakjes. Heden worden gewijde palmtakjes bewaard als een kostbaar embleem, zij moeten niet al leen het huis tot volgende Pasen tegen blik sem en brandgevaar beschermen, maar zij worden ook gebruikt om de dingen in buis bij ziekte of onweer met wijwater te besproeien. Een andere gewoonte, die ook in de vergeethoek geraakt is. bestond er in dat ouders en kinderen in de vroege ochtend van tweede Paasdag elkaar in bed tracht ten te verrassen door elkaar met een ge- zondheidbrengende tak te bewerken Wat dan natuurlijk een bron van groot jolijt werd. Heden is tweede Paasdag de dag der begankenissen. Overal in het Vlaamse land hebben bedevaarten plaats, de be gankenis van Hakendover is wel de voor naamste. Duizenden voetgangers en rui ters nemen er aan deelallen trekken midden door de velden en vertrappelen het uitschietend graan. En de boeren Zij laten rustig gebeuren, want een oude legende verhaalt dat een boer. die zijn veld voor de bedegangers had afgesloten, dat jaar slechts ledige aren oogstte. Welke gewoonten zich ook handhaven of welke ook verloren gaan, toch is het weer Pasen en dit betekent de heropstan ding uit de dood het terug licht worden na een lange duisternis het hoopvol te- gemoetgaan van een nieuwe lente- en zo mertijd. TANTE DIN A (Nadruk, ook gedeeltelijk, verboden). Verantwoordelijke uitgever l dVmortier. 34, Boterstraat. leper Feuilleton Het Ypersch Nieuws 5 Ja, ik weet het. Maar zij had een te mooi karak ter om altijd samen mee te zijn, vervolgde Winifred. Dat is te zeg gen voor iemand die zo impressiona- bel is, als jij bent. Zij heeft je mee gesleept zij heeft je opgenomen en gevormd. Zij heeft je tot een copie gemaakt van zichzelveen dat toch ook weer niet. Zichzelf zonder ka rakter. Een levenloos iets. Ethel, je hebt hier twintig jaar lang gewoond wat heb je gedaan Hoe bedoel je dat wat ik gedaan heb Onder Ethel's blanke huid verbreidde zich een lichte blos. «Je bent kwaad. Volstrekt niet. Jawel, maar ik ben er niet zeker van of het niet goed voor je is,zei Winifred langzaam. Dus ga ik ver der. Gedurende twintig jaar heb je in Tangmere gewoond en in dit be koorlijke huis. Van een jong meisje ben je een vrouw geworden achter in de dertig. Ethel, wat heb je in die twintig jaar gedaan Wat heb je ge voeld Wat heb je ondervonden Heeft een grote hartstocht je beroerd Liefde bijvoorbeeld Ben je ooit ver liefd geweest, Ethel «Je weet heel goed van niet.» En veronderstel je, dat je het ooit zult worden Neen. En je bent van plan zo in je Kraf te gaan Niet gewekt, zonder ondervinding, onervaren Niet aan geraakt door de grote dingen van het leven En toch tevreden Ethel Niet iedereen kan zo maar ver liefd worden,zei Ethel driftig. Zij was plotseling recht gaan zitten in haar stoel. Daarenboven heb ik het oooit nodig gehad, daar ik bij tante was. Het is steeds zo heerlijk ge weest. zo gelukkig, zo vrij van al dat... van al die soort van dingen! 0 ik weet wel. dat jij me onbedui dend en kleurloos en zo vindt. En dat het dwaas van mij is om naar huis te gaan en er de rest van mijn «ven door te brengen. Maar wat kan anders doen Tante leefde om zo 'e zeggen voor mij, als je begrijpt h°c ik dat bedoel. Ik bedoel, dat ik 'Det niets iets te maken had. Zij was er en ik had haar slechts te volgen. Bleek van aandoening tuurde Ethel over de glimmende tafel met zijn zil ver en vrolijk servies. Ga voort. «Wat is er nog te zeggen Ethel schoof rusteloos heen en weer. Bo vendien praat jij over verliefd wor den. Stel je voor. dat ik eens verliefd werd, wat een meewarig mal schep sel zou ik dan zijn. Wie zou er ooit verliefd kunnen worden op mij Ik ben zeven en dertig en zie er veel ouder uit. Waar zijn de mannen, die klaar staan om verliefd te worden op een vrouw van zeven en dertig Zoals de zaken nu staan, zijn er niet eens genoeg mannen op de wereld. Voor de jongeren, bedoel ik. Dat is waar. Waarom hoon je mij dan zo riep Ethel bitter. Al de zelfbeheer sing van de vrouw van middelbare leeftijd was verdwenen. En Winifred keek haar aan, denkend dat Ethel waarlijk mooi kon zijn. Mooie tan den. Een zachte, licht-rode mond. Donkere ogen, ver van elkaar. Het leek wel, of Ethel gebalsemd was, dacht Winifred. Het was eigenaardig. Gebalsemd in de kalme tevredenheid van het alledaagse leven. Goed voed sel veel frisse lucht, niets om de rus tige klaarheid der dagen te versto ren. Want het voelen van de dingen maakte je oud, dacht Winifred wrang. Gevoelens, die je verscheurden als je wakker was en het nog sterker deden, wanneer je trachtte te slapen. En dat was alles langs het meisje ge gaan. Het was net als een dier zon derlinge verhalen, die je las over bergbeklimmers, die in een gletscher- spleet waren gevallen om dertig jaar later ontdekt te worden, precies zoals zij er eens uitzagen, bewaard door het onveranderlijke ijs van hun graf. Hier was Ethel Seddon, die er bijna net uitzag als twintig jaar geleden, toen zij hierheen was gekomen... Er was iets ongerijmds in, vond Winifred, ongeduldig geworden. Jij bent verontwaardigd over mij,zei Ethel eensklaps. Zij was op gestaan. Maar zo onbekwaam als jij me vindt, ben ik niet Ik heb al les nagezien, wat van mij is gewor den na de dood van tante. Ik heb al mijn condoleance-brieven beantwoord en gezorgd voor het opbergen der meubelen en zo al meer. Ik heb ge toond, niet zo onbenullig te zijn, als jij wel denkt. Maar Winifred luisterde niet. Dus Ethel was van plan de meubelen in bewaring te geven Het rustig aan vaarden van haar toekomst was dus niet zo zeker als wel scheen Opge borgen meubelen deden denken aan een tijd, waarin die meubelen weer gebruikt zouden worden. Er was dus hoop voor Ethel. Was die er Dat zich opbergen in de boezem van een bijna onbekende familie was dus niet zo absoluut, als het wel leek. Lieve,zei zij, het is mijn be doeling niet om hard te zijn.Er was nu iets heel prettigs in het door de buitenlucht verweerde gezicht, dat glimlachte over de tafel heen. Maar men moet verstandig zijn. Je hebt een zeer afgezonderd, bijna kloosterachtig leven geleefd, Ethel. Ik kan je dat niet kwalijk nemen. Het is een mooi leven geweest. Juf frouw Seddon was een uitstekende gastvrouwen zeer belezen. Je hebt alles gekregen wat je zowel lichame lijk als geestelijk nodig had. Ten min ste, dat geloof ik,en Winifred glim lachte nu een beetje wrang, hoe wel het mij geen voldoening gege ven zou hebben. En nu zal je leven even tegenovergesteld worden als de polen van elkaar zijn. Bedenk, dat je niet moet verwachten, dat het je voldoening zal schenken of gelukkig maken. Vooral in het begin niet. En ik voor mij hoop, dat het je niet vol daan en gelukkig zal maken. Niet in het begin en evenmin later, Ethel. «Je hebt liever niet, dat ik naar Wimbledon ga Natuurlijk heb ik het liever niet. Maar ik heb een gevoel, dat ik het moet proberen. Of ben je soms bang iets anders te proberen Waarschijnlijk. Ethel's donkere ogtn vulden zich met tranen, c Dat is het juist,zei zij. Ik ben hier be dorven en kan nu moeilijk beslis sen. Ik ben slechts de schaduw van tanteik weet. dat ik dat ben, daar in heb je volkomen gelijk. En het gaan naar Wimbledon ligt nu voor mij het meest voor de hand. Ik kon niet besluiten om iets anders te doen. Eerlijk, ik kon het niet. «Ik begrijp het.» Winifred nam een sigaret uit haar étui dat zij bijna gedachtenloos in het slot drukte. Ik begrijp het. Ik begrijp het werkelijk, I Ethel en misschien is het wel het I beste wat je doen kunt, het te pro beren. En met je opgeborgen meu belen en je eigen inkomen, is er geen reden om daar te blijven, wanneer je het liever niet doet. Neen. En als je de dag van je vertrek hebt vastgesteld, laat het me dan we ten. Dan neem ik je mee in mijn wa gentje. Ik moet toch naar de stad en ik kan even goed over Wimbledon rijdet). Ook je bagage kan mee. Meen je het Natuurlijk,en nu kwam Wini fred's prettige stralende glimlach te voorschijn. Ethel, zei zij, je bent een baby, anders niet. Ga nu mee naar de tuin, ik zou graag een stuk of wat van je planten overnemen. Ik ken een van de mensen van de firma Woodruff en Wilson en hij zegt, dat, wanneer ik het hem bijtijds laat weten, wat ik hebben wil, hij erop zal letten dat ik ze krijg om ze in de herfst te kunnen uitpoten. Volgens jou zal ik tegen die tijd zelf wel weer hier terug zijn,zei Ethel spottend, en zij lachte even, toen zij uit haar stoel opstond. Dan kun je net zoveel als je wil uit mijn tuin krijgen,zei Winifred hartelijk. Zij liep om de lage tafel met zijn wijd uitstaande poten en stak haar arm door die harer vrien din. HOOFDSTUK VII Nu was eindelijk alles voorbij. De hoog opgepakte vrachtauto's met de meubels, handig volgedragen door het werkvolk met hun zwarte voorscho ten, rode gezichten en strohalmen tussen hun haren, waren weggere den. Clara en Emily waren vertrok ken, achterom kijkend en wuivend uit hun wagen, zolang zij de nicht van haar oude meesteres nog konden zien. Ethel en Winifred stonden voor de gesloten deur van Lavender Cot tage, en deden alsof zij niet zo ellen dig waren, als zij eigenlijk waren. Als het maar niet regende. Ethel keek een beetje triestig naar het grasveld. Zij had een hekel aan regenhet regende bijna nooit in Tangmere. De regen spatte op de bloemhoofdjes van de rozen en maak te ze zwaar neerhangend en vlekke rig. Hij droop langs de kleine glas ruiten en verzamelde zich in de hoe ken bij de ijzeren omlijstingen. Met ergerlijke eentonigheid drupte hij uit de dakgoot in de grote groene re genton. Om de regen prettig te vin den. diende je binnenshuis te zijn, dacnt Ethel met een ongelukkig ge voel. Binnenshuis, dicht bij een vuurtje, al was het dan ook Juni. Met iemand, die je genegen was in de stoel tegen over je. Misschien bezig met een pa- tiencespelmet een pijnlijke steek bij haar hart moest Ethel denken aan de handen met de korte vingers, die zo handig met het nette pakje kaarten bezig waren. Ethel, kind lief. houd eens even op met lezen om me te zeggen, of je bij het einde van het spel rood op zwart mag leg gen... Dat onthoud ik nooit.» Heer lijke avonden met dichtgetrokken gordijnen en een geur van geroosterd brood, dat in de lucht scheen te zwe ven. De radio, een heel goede, die nu nutteloos was geworden, want het huis in Wimbledon was niet aange sloten op het electriciteitsnet. Het verrukkelijke gevoel van zo 'n avond, iets wat je niet goed kon beschrijven. Vredeeen bestaan dat afgesloten was geweest van al de dingen, die hinderlijk waren en stoorden en je ellendig maakten. Een teerheid... een verfijnde atmosfeer... O, het was heel gemakkelijk voor Winifred om te zeg gen, dat het een soort van leven was geweest, waarmede men onmogelijk door kon gaan, dacht Ethel hartstoch telijk. Maar het was het enige leven, dat waard was geleefd te worden. Met door tranen verblinde ogen buk te zij zich om een bemodderd stuk krantenpapier op te rapen, dat op het pad lag. Nu, zullen we gaan Winifred's stem klonk vrolijk en zakelijk. In alle geval zou Ethel deze avond het warm en gezellig hebben, besloot zij. Wat haar lot in Wimbledon zou zijn, daaraan durfde Winifred niet den ken. Dat zou voornamelijk afhangen van de voorjaarsschoonmaak, meen de zij lakoniek. Na de schoonmaak zouden er stellig geen vuren meer zijn achter de vooruitstekende stan gen van de verschillende haarden. Want zij kende mevrouw Seddon. Maar... en toen Winifred haar hoofd ophief om te voelen, of het nog re gende, klonk uit de appelboom een verrukkelijk gorgelende zang. Luister eens naar die schat van een lijster,zei zij snel. «Ja.» Ethel zocht tersluiks naar haar zakdoek. Hij zegt, dat je gauw hier terug zult zijn,zei Winifred plotseling. Ik voel het, Ethel. Huil niet, lie ve... Ik weet het. Het is alleen maar, omdat...» Toen hief Ethel haar nat te ogen op naar de druipende appel boom. Dit is het einde van alles, zei zij hartstochtelijk. Helemaal niet. Ik geloof, dat het het begin is,zei Winifred ferm. Zij greep de slappe hand van haar vrien din en trok ze beslist door haar arm. (Vervolgt)

HISTORISCHE KRANTEN

Het Ypersch nieuws (1929-1971) | 1954 | | pagina 11