ji
h
i
■il'
111
I
I
Gebruikt de KLEUREN en VERNISSEN
Franco-Beige
Déclarations-PaSLi
au bureau de ce 1
kill
U'
1
c 0 M IW
L’école de Musique d’Ypres
i
M
FABRIEK Legein Gebr, Brugge.
DepotVANDE LANOITTE, Dixmu-
destraat, Yper.
banen. Verscheidene mijner nieuwe makkers
van een flink geweer voorzien, schoten al
reizende menig prachtig stuk wild hazen,
reebokken, zelfs herten en ook gevogelte
vooral wilde ganzen, patrijzen en fezanten.
Dat wij er lekker aan peuzelden hoeft niet
gezegd. Vooral ik, die sedert verscheidene
dagen om zoo te zeggen van water en brood
geleefd had.
De tocht duurde 10 dagen. Eindelijk geraak
ten wij vreugdevol op onze bestemmingsplaats.
Aanstonds wierden drie of vier houten
barakken opgetimmerd, om ons tot eet- en
legerplaats te dienen. Dit gedaan zijnde, viel
men ijverig aan het werk. Wij moesten begin
nen met eene lange strook gronds effen te
maken, hier aardhoogten af te delven, ginder
met de afgevoerde aarde, putten en diepten
aan te vullen, al navolgens de plaatselijke
grondligging zulks vereischte.
Ik had mij dezen arbeid omjer de aanlok-
kendste kleuren voorgesteld... de onmeet
bare blauwe lucht... de wijduitgestrekte
vlakte... het vrije onafhankelijke leven... geen
rechtstreeksch gezag... arbeiden naar zijnen
zin... slechts zoolang en zooveel men wilde...
Helaas de ontgoocheling, die mij trof was
bitter Ik viel van kwaad in erger. Alles wat
ik binnen de stad New-York aan de zeehaven
had uitgestaa'n, was slechts een lachspel in
vergelijking van hetgeen mij hier wachtte. Hoe
u mijn toestand afschetsen Ik zal het niet
beproeven, overtuigd als ik ben, dat elke
beschrijving ervan, hoe krachtig gekleurd dan
ook, beneden de wezenlijkheid blijven zou.
IL'l s I
Voorwaar, een galeiboef hadde voor zulk
leven terug geschrikt.
Ach waarom kon ik mijne eerste opvoe
ding niet vergeten in mijnen boezem de
herinneringen mijner gelukkige kindschheid
niet dooden mij niet verlagen tot den staat
van het stompe redelooze dier dat zich in het
slijk wentelt Waarom blonk mij soms nog de
reinglanzende star der deugd als een verruk
kend goochelbeeld vóór den geest Waarom
gevoelde ik nog teedere gemoedsopwellingen
en gewaarwordingen Was dat in dergelijken
toestand geene dubbele straf Ik was gedwon
gen om te gaan met lieden, wellicht minder
verdorven dan ik, edoch bovenmate ruw en
onbeschaafd, zoodat zij bij eiken oogenblik
mij bloedige wonden aan het harte sloegen.
Wij sliepen door elkander onder een afdak op
vuile stroozakken uitgestrekt. Hoe afgemat ik
dan ook wezen mocht, daar kon ik noch slaap
noch rust genieten. Een onoverwinbare afkeer
belette mij zulks. De met ademdamp bezwan
gerde lucht drukte mij loodzwaar op de zin
tuigen. Het luide snorken dezer met ruwe
haren begroeide borsten, verscheurde mijn
zenuwgestel. Ook bij kalme nachten, vloog ik,
even als een naar vrijheid snakkende vogel'
uit zijne kooi, naar buiten en rustte liever
onder den blooten hemel.
Voor wat het lichaamsgestel betreft, was ik
slechts een zwak, kranke riet, tegenover deze
ijzeren mannen, van hunne teere jeugd af, aan
harden arbeid en allerhande luchtgesteltenis
sen gewoon. Ik toonde weinig aanleg bij het
hanteeren van spade, schup of houweel, bij
dringen aan op het onverwijld herbouwen van
den toren zij verlangen naar hun beiaard, om
de stad toch iets terug te geven van het be
koorlijke der gelukkige jaren. Moge hij daar
binnen afzienbaren tijd weer prijken als het
symbool der liefde voor den geboortegrond.
Bij dit alles zal het oud-karakter der stad
in het nieuw Yper niet meer teruggevonden
•worden. De vroegere Ypersche huizingen
waren, elk op zich zelfs, musea van snijwerk,
antieke meubelen, prachtige ornementatië in
steen of marmer. Wel heeft men een loffelijke
poging gedaan om de gevels te herbouwen
naar den ouden trant, maar, spijtig genoeg,
zonder een breed programma op te maken.
De geldelijke toestand heeft niet toegelaten
op te treden zooals te Leuven, waar, zoo het
schijnt, premies werden uitgeloofd voor de
mooiste gevels. Echter, tusschen veel storende
dingen prijken ook juweeltjes van huizen, en
het geheel wint er door aan sierlijkheid. Nu
is het nog te nieuw, te blinkend maar de tijd
zal het zijne doen.
Het bekende museum Merghelijnck werd
ook niet gespaard door den brand. Wel heeft
men de kunstwerken en oudheden tijdig kun
nen verhuizen, maar de eigenaardigheid van
dit museum bestond juist in het inwendig
decor der zalen, met hun typischen kijk op
den woonaard der Fransche aristocratie in
vervlogen eeuwen.
Voortaan zal Yper-meer kosmopolitisch
zijn. Vele gevluchte Yperlingen kunnen de
oude positie niet meer goed maken en hebben
binst den oorlog, op vreemden grond, allicht
andere richtingen gevolgd.
Het Gemeentebestuur werd gezien de
omstandigheden zonder verkiezing samen
gesteld bij overeenkomst van katholieken en
liberalen op het eenig mogelijk programma
Politiek van heropbouw en volledig herstel.
Moge de taak op kloeke schouders blijven
rusten en tot eer. goed einde worden gebracht.
Wij willen dit artikel niet sluiten zonder
een innig woord van dank aan den knappen
stadsbibliothekaris, den heer Antony, die ons
ter plaatse heeft rondgeleid en in vaak kleu
rige taal, de lijdensgeschiedenis zijner Vader
stad verhaalde, en met opbeurende woorden
van een hoopvolle toekomst sprak. H. B.
(Gazet van Antwerpen.)
Après les écoles officielles ir.stallées toutes
dans leurs nouveaux locaux, les unes depuis
2 ans déja, les autres, depuis octobre deiniei,
voici qu’approche le tour de l’école de Musi
que.
Cette institution d’enseignement musical
dissoute par faits de guerre, n avait pu être
réorganisée plus tót, par suite de multiples
obstacles en présence et dont les uns ont pré
senté plus de difficultés que les autres, poui
être surmontés. Les batiments détruits n ont
vu démarer leur reconstruction que tardive-
ment M. Van de Vyvere, bien que Gantois,
n’aime sans doute pas la musique et s’est
laissé tirer l’oreille bien des semaines avant
de donner son assentiment a la reconstruction
de l’école.
De l’ancien comité administratif de cette
école, un seul membre était rentré a Ypres
il a fallu remplacer les1 morts et les absents
par des concitoyens réinstallés en ville et qui
deplus, s’intéressent au développement de
l’art musical. Leur dévouement nous étant
acquis, nous pouvons espérer de ces Mes
sieurs, un controle permanent des cours et
une administration raisonnée et opportune.
Le personnel enseignant de 14 était dis-
disséminé un peu dans tous les coins du pays
et même a l’étranger il bénéfipiait d’un petit
traitement d’attente et certains de ces profes-
seurs avaient pris des engagements dans
d’autres établissements. Le comité administra
tif, aprês pas mal d’échanges de lettres, est
parvenu a reconstituer son personnel ensei
gnant et n’attend plus que du conseil commu
nal, la confirmation de son choix.
Quant a la date d’ouverture de l’école, un
membre du comité nous assure que si les
entrepreneurs des Batiments MM. Boom, tien-
nent leur promesse, si le mobilier a fournir
par les soins de M. le H. C. R. ne se fait pas
attendre outre mesure, l’ouverture de l’école
peut être espérée pour le xer février prochain.
Rc-mi bémol.
het voeren van den kruiwagen. Oo/
eiken oogenblik stortte wegens mijne on
digheid eene hagelvlaag van grove sc u
scheuten en scheldwoorden op mij neder.,
den weg, domkop Wat rapper aan
gang, luiaard Meent gij dan nog m"
vaders huis te zijn, melkbaard Die P®nne^
weegt zwaar eh 1 porseleinen manne 'en
uwe fijne jufvrouwpootjes 1
Wel is waar, staken enkele beterg®^
mij ondertusschen een handje toe,
uitgeput van krachten niet ver der me
maar toch, ’t is zoo, de meesten on
vonden er een boosaardig vermaa
hunne moedwillig berekende sPott5ten/[
giftige pijlen naar het hert te sc 1
reden daarvan is doodeenvoucig-
ten dat ik eene betere opvoeding g
en zij wilden mij daarvoor bloe
ren. ^est^1
Wij arbeidden op eene wij
dorre vlakte, onder den blaken
gloed, halfnaakt, dampende van ^^1
gevaar loopende eiken oogen o1 '^or(je)), 6
zonnesteek doodelijk getroffen t®^^ele'
nergers in den omtrek zelfs niet
boom, om ons ter verkoeling
schaduw te bieden. ]iande°
Weldra waren mijne téeie gek1’611''
bloedbleinen overdekt, mijne vo
en gezwollen, mijne ledematen
K±r"k"n---
Cérémonie funèbre du retour d(
soldat J. LANNOqj^
Dimanche, 16 Décembre, a eu f
rement du brave soldat I’^tf
tombé pour la Patrie a Som^ °°1
La cérémonie a laquelle assist ’9’
les Sociétés de Comines était, lentt°u1
pressionnante. ra’menti
M. L. Jonville, Secrétaire de la p v
remplapant le Président, M. J Geu
nonqa sur la tombe, le discours suivTnu P
Mesdames, Messieurs etChers Camar
Au nom de la F. N. C. Sectionde Co^
je me fats 1 interprête de tous les anci
combattants de Comines pour venir po t*
notre camarade LANNOOTE J. un
salut.
Nous venons nous incliner sur les dépo
les mortelles d’un brave, d’un des enfants
Comines.
Le drapeau de la Patrie, le Drapeau di
victoire agite tristement ses glorieusesc
leurs sur cette tombe et dans la plénitude
notre reconnaissance patriotique nous ven
prier pour le soldat qui a donné sa vie p
notre liberté.
Ceux qui sont morts pour la Patrie
droit qu’a leur tombeau l’on prie et que
foule leur rende les honneurs. C’est ce qu
passe en ce moment, c’est notre devoir
pratriotique admiration et de gratitude 1
nous remplissons ici...
Jules LANNOOTE ëst né le 21 Octo
1882. En 1914 lors de l’arrivée des hor
barbares, Jules, comme beaucoup de seso
patriotes, chercha un refuge en France.
Après avoir déja connu de tristes passa;
de l’exil, la Patrie fit appel a son dévouero
et rentra a l’armée faisant partie du conting
spécial 1917. Son dévouement était a to
épreuve et bien souvent sa vaillance fat
l’admiration de tous ses chefs et ses cai
rades d’armes.
II a connu les tristesses, les incertituc
les angoisses des hivers dans la boue et
tranchées de l’Yser.
Mais enfin, la grande bataille des F1
dres se déclancha et notre Roi Héroiquet
duisit sa vaillante petite armee des bords
ji
I'.’i
I I
-
