Corsets D. W.
De JPoilus
Aux Morts de la 20 Division
Légère Britannique
Zelfstandig Vlaanderen 1 1
environnants et même du Congo por-
V l et du Congo franpais.
tUgn un seul mois (décembre dernier), contre
consultations par des travailleurs de la
-té le médecin chargé de ce service eut
S°C1 a t coo consultations d'autres indigè
nlus oe
il découvrit en tout 1,907 nouveaux cas
S maladies tropicales diverses. Sur 3,789
digènes examinés au point de vue de la
10 ladie du sommeil, 54 nouveaux cas furent
constatés et traités.
Ce service medical est done d une haute
tilité mais il coüte fort cher d'établissement
de personnel et surtout pour les produits
harmaceutiques, dont la consommation et
le coüt dépassent de beaucoup toutes les pré-
visions.
Je me permets de demander a M. le minis
tre des colonies si l'intelligence et le dévoue-
ment apportés par nos sociétés coloniales a
^organisation dans leurs secteurs de services
médicaux et dispensaires ne justifieraient pas
une intervention de l'Etat dans les frais
Requisition des médicaments employés pour
le traitement des indigènesétrangers aux dites
sociétés.
Celles-ci fournissent médecins, agents sani-
taires et infirmières, construisent dispensaires
et höpitaux, organisent et surveillent un ser
vice qui accueille tous les malades présentés,
quelle que soit leur provenance.
Ces services médicaux ont done bien le
caractère de services d'utilité publique et il
neserait que normal, me semble-t il, de faire
supporter par l'Etat au inoins les frais d'achat
des médicaments. Je fais observer a l'appui
de cette idéé que les médicaments spéciaux
de certaines maladies sont extrêmement coü-
teux et reviennent a plusieurs milliers de
francs le kilogramme.
Mais il est temps de conclure
Après avoir payé un juste tribut d'homma-
ges au département des colonies, aux mis
sions, aux sociétés privéts, il me reste com-
me médecin ayantla vision nette de l'immense
tache qui reste a accomplir, il me reste le
devoir de faire un pressant appel a tous les
dévouements et surtout a la jeunesse médi
cale beige, pour que chacun remplisse encore
plus généreusement son devoir colonial au
gouvernement, pour qu'il inscrive au pro
chain budget de plus larges subsides pour les
travaux d'hygiène, pour le recrutement et la
formation du personnel médical de tous
grades et de toute couleur, pour les installa
tions hospitalières.
II n'est point possible que nous laissions
aux philanthropes américains le soin d'établir
chez nous les grands hópitaux pour indigènes.
II n'est point possible que nous permet-
tions peut être a des convoitises étrangères
d'invoquer notre impuissance a con server, a
régénérer, a améliorer la race nègre pour
nous contester la libre et intégrale possession
tie notre empire africain.
Répétons, car la répétition est encore une
des meilleures formes de rhétorique, répétons
1Ue si nous voulons être dignes de conservi r
le Congo et d'en exploiter les richesses, nous
devons savoir l'assainir par la multiplication
de nos services médicaux, l'appel aux méde-
c'ns beiges et une large intervention de l'Etat.
(Trés bien trés bien
L Inauguration d'un Mémorial a Langemarck
souvenir de la bataille de Langemarck
COniuiémoié, dimanche dernier, au cours
Urie brêve et solennelle cérémonie qui eut lieu
J1 plein air, au pied du mémorial dédié aux
raves de la 2oe division légère britannique
'lil périrent le 16 aoüt 1917.
est une stéle de pierre, affectant la forme
uue pyramide tronquée. La cérémonie a duré
e tlues minutes, en présence d'une assem
blee recueillie, qui a communiédans le souve
nir de ceux qui, il y a dix ans, se sacrifièrent
a une cause glorieuse.
Quarante officiers et soldats anglais, qui
firent partie de la 20e division légère pendant
la guerre, étaient venus apporter leur salut a
leurs héroïques compagnons d'armes ce
détachement était commandé parle lieutenant-
colonel Story On reconnaissait également
le major-général sir Douglas Smith, les colo
nels Troyte, Ballock, Piggott, Stratton et
Boyle les majors Brace et Norman. Le
ministre beige de la défense nationale était
représenté par le général major chevalier de
Callatay, commandant d'infanterie de la divi
sion d'infanterie de Bruxelles. II y avait la,
également, la musique du 4' de ligne, sous les
ordres du lieutenant Hendrickx.
A midi, toutes les autorités sont rassernblées
autour du tertre, qui, au bord de la route,
supporte le mémorial. Le major-général sir
Douglas Smith, au nom de ses hommes,
exprime son admiration et sa reconnaissance
aux vaillants soldats de la 20e division légère.
II adresse a leur mémoire un salut ému. II
dépose une couronne devant la stéle qu'en-
tourent déja des gerbes envoyées par la plu
part des régiments britanniques.
Le général-major de Callatay apporte a son
tour son tribut de reconnaissance a ceux qui
combattirent a nos cötés pour le triomphe de
la liberté.
Après une sonnerie de clairon, le R.-P.
Barry, chapelain de la division, célèbre un
court service et convie l'assistance au recueil-
lement. Devant le monument dévoilé, sur la
face duquel ont lit In Memoriam twentiesth
light Division la foule observe une minute
de silence. Les clairons de l'Infanterie légère
de l'Oxford's Live et Buckinghamshire reten-
tissent. La musique du 4' de ligne joue le The
God save the King et la Brabanfonne en
sourdine.
Les fleurs couvrent peu a peu le monticule,
et la cérémonie s'achève.
Volgende regelen ontleenen wij aan Duit-
sche en Activistische geschriften
Sedert eeuwen is de grens tusschen
Vlamingen en Walen dezelfde gebleven,
doch ze heeft nimmer tot het vormen
van een zelfstandig Vlaamsen staats
wezen geleid, daar zij strategisch zoo
ongunstig loopt, dat het Vlaamsche
taalgebied zonder het Waalsche hinter-
land, in militair en politiek opzicht tot
onmacht zou veroordeeld zijn...
Uit zich zelf, wij zagen het in de
geschiedenis, is Vlaanderen niet bij
machte zijn eigene vrijheid te behou-
den. Het heeft de militair politieke
bescherming noodig van een machti
geren staat. (Professor von Bissing
Westliche Kiiegsziele blz. i5)
Een Vlaanderen, heelemaal auto-
noom, is eene onmogelijkheid.
(de activistische Gazet van Brussel
6 April 1918)
Een volledige Vlaamsche staatsma
chine zou slechts door vreemd geweld
in stand kunnen worden gehouden.
(de activistische Toekomst 23-3-1918)
Het gevaar var» de jong vlaamsche
politiek zit volgens mij daarin, dat de
Vlaamsche staat, dien zij voor ideaal
heelt, als werkelijke zelfstandige staa-
niet leefbaar is...
(de activistische Toekomst 6 7 1918)
de beste
de sterkste
de voordeeligste
Wat' hebben ze ons over de Franschen in
België toch een onzin verteld 1 'k Hoor nog
den verdoemenistoon waarop, bij ons, door
sommige wonderdoeners gesproken werd
over het bedorven Frankrijk, het zon
dige Frankrijk, het zedelooze Frankrijk,
en meer andere benamingen, vol naastenliefde,
die ons moesten leeren dat Frankrijk een
reusachtig Sodoma en Gomorrha is, iets als
de hel zelve. Die brave menschen praatten
over Frankrijk als blinden over kleuren. Mijn
ooren tuiten'er nog van.
Was Frankrijk inderdaad niet het land van
de Fransche revolutie, het land dat met den
Paus had afgebroken, scheiding van Keik en
Staat had ingevoerd, het land dat de paters
en nonnen had verjaagd, het land van Com
bes, en Caillaux en... Bonnot, en niets meer
Neen, een slechter land kon er op Gods
lieve wereld niet bestaan. Dit belette echter
onze waardige opvoeders niet onze jonge
geesten zoo ijverig vol te proppen met Fran
sche taal, letterkunde, wetenschap, met Fran
schen geest en Fransche kuituur, dat wij er
heelemaal door verfranscht werden en onze
jonge gemoederen een wel voorbereide akker
waren om de verdorvenheid, en wulpschheid,.
en zondigheid van het goddelooze Frankrijk
welig te doen tieren.
'k Heb nog nooit van mijn leven een voet
in Frankrijk gezet, en mijn ervaring en kennis
haal ik enkel uit den omgang met de tien
duizend Fransche jongens waaronder ik hier
sedert eer, paar maanden leef. Daar zijn er
uit alle streken van Frankrijk, buitenjongens
en Parijzenaars, Bretons én Normandiërs,
Zuiderlingen en Vlamingen, Savoyaards" en
Basken alle Fransche dialekten worden er
gesproken, alle verschillende typen en standen
zijn er -bij vertegenwoordigd, en gedurende
dit paar maanden heb ik met deze menschen
in zeer enge vceling geleefd. Mijn ervaiing is
dus nog zeer jong, maar toch oud genoeg om
een oordeel te kunnen vormen.
Welnu, die menschen zijn hoegenaamd niet
slechter dan bij ons. Ik zou bijna het tegen
deel durven beweren. Daar loopt er natuur
lijk hier en daar een die zich onderscheidt
door gemeenen praat, brutaliteit of andere
algemeen menschelijke gebreken, m?ar het
zijn uitzonderingen. Onder solda'en vindt
men dat overal. En wat zedeloozen praat
betreft, wel, ze kunnen best de vergelijking
doorstaan met de Dukschers, dat verzeker ik
U ten stelligste, want hetgeen ik op dat gebied
moet hooren uit den mond van Feldwebel
Dehlemann, Unteroffizier Lange en hunsge-
lijken, dat staat waarlijk beneden alles.
Behalve enkele uitzonderingen zijn deze
Franschen goede, deftige jongens. Daar ligt
iets zoo edelmoedigs, een zoo natuurlijke
goedhartigheid in hen, dat ge er willens r.il-
lens moet van houden. Van kunstmatigheid
zijn ze heelemaal vrij. Daar is iets zoo aan
trekkelijks in 't karakter van deu Franschman,
dat ik nu zeer wtl begrijp hoe vreemdelingen,
die in Frankrijk eenigen tijd hebben geleefd,
zoo enthusiast over dit volk kunnen zijn. Ze
kunnen kijven en schelden als geen in de
wereld, staan v-u'or een nietigheid in vuur en
vlam, en zouden zich lalen hangen liever dan
te zwijgen maar 't zijn regenbuien in voll-n
zomer, al dadelijk lacht de zon weer. Ik sprak
hooger van Combes en Caillaux, ge moest
ze echter zelf eens hooren losdonderen ov^r
hun politiekers hemeltje lief En wat hun
onkrislelijkheid betreft, daar geloof ik ook al
niet meer aan sedeit ik die jongens hier heb
zien bidden.
Den Belgen betuigen zij een bijzondere
genegenheid In onze Stube ben ik <-e eenige
Belg, en sedei t zij weten dat ik zwaar ben
gewond geweest en mijn linkerarm erg zwak
is, hebben ze mij nog g- en enkelen keer toe
gelaten le corvée de ehambre te doen, de
kamer te keren, de soep ol het brood te halen.
De sergeant heeft dat aan de anderen uitge
legd, ze vonden 't allemaal best, en ik mag
eenvoudig niet.
(Uit .- Bei uns in Deuischland door Ernest Ctaes, de
gemoedelijke schrijver van Oorlogsnovellen Uit den
0>rlog. Namen 1914 De Witte Uit het Demer-
tand enz?)
700
Al
