- Handeislia 100.000.000 franken. F- CJÜeet ge mat Kalanderberg, 1GENT betrokken bij de Het Kapitaal en de Reserven der bij deze UNIE aangesloten Banken overtreffen de 52' Jaar. - Nummer 32. 30 Centiemen. Zaterdag 9 Oogst 1930. Katholiek Weekblad van het Arrondissement Yper Belgische Held {Vlolokai van SNIPPERINGEN Matin van Parijs, door veel of president vertegenwoordigt den Ko- belgen gelezen bij duizendtallen ning en leidt de besprekingen. Op den spreekt op aandoenlijke wijze van Hin- tafel vóór hem ligt een kleinood, soorte denburg en zijne reizen in bevrijd staf, 1 meter 50 lang, wegende 7 kilos, in Duitschland. Hij rept geen woord meer verguld zilver, en verzinnebeeldende het van de Belgische werklieden, die hij deed koninklijk gezag, aan den speaker over- wegvoeren, noch van onze streken die hij gezet. Ligt die staf op den tafel niet, dan deed verwoesten, noch van zijn slag N. V. ABONNEMENTPRIJS 1 Jaar 15 fr. 6 maanden 9 fr. 3 maanden 5 fr. Men abonneert in alle Postkantoren en in het Opstelbureel. ABONNEMENT VOOR 'T BUITENLAND: 25 frank. Op het Opstelbureel alleen te vragen. BEHEER EN OPSTEL io5, ZONNEBEKE STEENWEG, io5, YPER Postcheckrekening 40.201 (j. casier) waar op alle wekedagen alle inlichtingen te bekomen zijn van 14 tot 16 uur. AANKONDIGINGEN Prijs bij overeenkomst. Alle Aankondigingen moeten tegen den WOENSDAG ten laatste ingezonden woraen. Kleine berichten en WOENSDAG avond. nieuws ten laatste tegen den ZITDAGEN. Dr BRUTSAERT, Kamerlid, is spre- kelijk voor iedereen: Te POPERINGHE, in zijn hnis, 's morgens, den Maandag en Vrijdag. Te YPER, den 1' en 3° Zaterdag der maand, van 9 tot 12 uur, in den Katholieken Kring. Te WERVICK, den 2* Zaterdag der maand, van 9 tot 12 uur, in He* Kapitel HANDELAARS vraagt eene aankondiging in «HET YPERSCHE VOLK >e •((1 zal er bij dit eeuwfeest onzer Jankelijkheid gesproken worden r helden. Het zal dan ook wel ge- t,vd zijn dat we even den groot- ïnissionaris der 19e eeuw, Pater n:ian. met nationalen trots her- hen. Zou het vermetèl zijn te be- -en, dat die prachtzoon uit ons rhaar Vlaamsche land, naar wien geheel de wereld verbaasd en in jcren eerbied opkeek, zoo niet de ptste dan toch één der grootste jen is van ons vaderland? trider de keurbende onzer schoone aainsché Priesterkoppen, blijft Pa- Pamiaan nog steeds uitstralen als grootste christenheid, die in Vlaan- ren oprees gedurende de laatste ft der vorige eeuw. •n als katholiek én als Vlaming gen we fier zijn op hem, want Da- ian is één der onzen pater Damiaanzijn naam verwekt s bij allen bewondering en eer- Jd. 0, wat een bezieling straalt er [deze heldenfiguur! Wat 'n bewijs- ifht voor de Roomsch-katholieke ligt er in dit leven van heldhaf- «Gods- en naastenliefde. Hoe voe- i wij, menschen van de %0e eeuw s nietig bij deze groot-menschelijk- Laten we nu een oogenblik vertel- van dien priester, die God liefhad al zijne krachten en zijnen naaste den heldendood f! lozef Deveuster zoo heette Pa- Damiaan in de wereld werd ge ren den 3 Januari 1840 te Tremeloo, n dorpje in de Kempen, op 4 uur •tand van Leuven. Hij was het zesde ind van een niet rijke doch doorbra- familie. Een ander broer en twee ters zouden, evenals hij, in het Kister treden. Schier onopgemerkt reide onze knaap op met zijne oers en zusters. Maar dat er paters 'fd in zijn, aderen vloeide, ja, dat kte men al heel vroeg. Op 19-ja- en ouderdom deed hij naar het pirbeeld van zijn ouderen broeder, iter Pamphilius, te Leuven, zijn in- ede in het klooster der Heilige Har- n (Picpus). Van nu af droomde hij m missie en zelfopoffering In November 1863 zouden er mis- onarissen van de Congregatie ver- ekken naar hun missie, de Hawaï- landen. Tot de gelukkigen behoorde iter Pamphilius. Doch zie, enkele eken vóór het vertrek breekt te Leu- m de typhus uitPater Pamphilius ijgt de toelating om de zieken bij staan maar hij wordt zelf door de ismetting aangetast. Onmogelijk in hij vertrekken. Daar flitst echter tn gedacht door 't hoofd van Dami- mhij loopt naar 't ziekbed van zijn toer: «vindt ge het goed dat ik ga Horstellen in uw plaats te vertrek en?» O, dat zou ik wel willen egt de zieke. En aanstonds gaat er en brief rechtstreeks naar den Alge menen Overste. De toestemming earn en op Zaterdag 1 November 563 ging P. Damiaan, die toen nog ten priester was, in de haven van 'temen aan boord van een zeilschip, hem den 19 Maart 1864, na een bereis van 139 dagen, bracht in zijn mdroomd missieland, de Hawai-eilan- en. Deze liggen in den Grooten Oce- an, halverwege Noord-Amerika en "'Jstralië. Eenige maanden na zijn aankomst *'frd hij priester gewijddaarna be- Jti het werk. Als arbeidsveld werd le'ti 't distrikt Puna toevertrouwd, in Zuiden van Hawaï. Het was een ?'tgestrekt gebied, de laatste acht far slechts zelden door een missiona- o bezocht, 't Volgend jaar vinden we rin reeds in het nog moeilijker dis- ':'kt Kohala, n 't Noorden van Ha ai. Zes weken had hij noodig om |&nsch het distrikt af te reizen. Om r'tumige zijner dorpen te bereiken jtpoest hij langs ongebaande wegen. I "r struiken en bosschenhooge r'eile bergen moest hij opklimmen, p'th vastgrijpen aan scherpe rotspun- Jn om wat hooger te klauteren en hij den bergtop bereikt had, moest zich over scherpe bergruggen langs gevaarlijke kloven naar beneden laten menglijden. Zoo moest hij nog een 'eeden en een derden berg over. Met trscheurde schoenen, met bebloede landen en gewonde voeten komt Da- aan eindelijk bij zijn dierbare chris- Atn. Daar vergeet hij alle lijden. Negen jaar werkte hij daar: negen .aren van missionariswerk met de ftwone en toch zoo buitengewone Vachtstaaltjes van alle groote missie- Mden. Damiaan was een van die frachtzendelingen, die zeven, acht uur *tr een zieke bezoeken, weinig slapen. *einig eten, altijd op de been zijn, it metselen en timmeren, bouwen en enen aandragen en toch nog tijd over hebben om te preêken, te doopen en catechismus te geven. Met zijn krachtige, onvermoeibare armen deed hij vier scholen, acht kapellen en ker ken uit den grond oprijzen en God zegende zijn priesterwerk met talrij ke bekeeringen. Zijn distrikt werd de schoonste christenheid van Hawaï. Zijn leven was zelfopoffering, on vermoeide arbeid voor het heil der zielen. Was het ook niet volgens Go- des wijze raadsbesluiten een oefen school, waar hij zich tot heldhaftiger zelfverloochening onbewust mocht voorbereiden Ja, P. Damiaan was door de Voor zienigheid voor een nog grooter ar beidsveld voorbestemd en dat arbeids veld was Molokai MolokaiBij wien wekt die naam niet tevens droevige en troostende herinneringen? Molokai! het eiland der melaatschen, dat uitgebreid hos pitaal waar de afgrijselijkste der ziek ten op een duizendtal ongelukkigen hare verwoestingen aanrichtmaar ook het veld ter eere van de christe lijke liefdadigheid, waar P. Damiaan als held en martelaar der zuiverste naastenliefde is opgetreden en toege juicht Laten we niet te rap loopen, maar eerst eens zien hoe het er te Molokai zooal uitzag vóór de komst van Pater Damiaan. Eerst een woord over de melaatsch- heid. Deze ziekte begint bijna onmerk baar met enkele roode plekken op de wangen. Maar weldra komt het vree- selijke. De vlekken worden grooter, verspreiden zich over het lichaam en vloeien uit tot zweren en roode open wonden. Dan ondergaat de mensch langzaam een afschuwelijke misvor ming. Het gezicht zwelt op, met diepe rimpels in de huid; ooren, lippen, neus, alles wordt grooter in omvang, totdat de knobbels week worden en uitbre ken in een etterenden kanker. De ont binding begint reeds in 't levende lijf. De zweren overdekken zich met zwar te korsten en verspreiden een walge lijke lij'lucht ;- vingers, handen, ©oren en andere deelen vallen afde stem wordt heesch en-de ademhaling lasti ger. Het lichaam wordt een wandelend lijk, dat tot ontbinding overgaat nog voor het ten grave daalt. Sinds 1860 nam de besmetting on rustbarend toe. De regeering greep in en kondigde de wet af die als een vonnis hing boven de huisgezinnen Wie aangetast is door de melaatsch- heid zal afgezonderd worden naar het eiland Molokai Dat ballingsoord is een stuk van het eiland Molokai. Het is ongeveer l.'IOO hectaren groot, langs drie zijden door de zee omspoeld en aan de zuidzijde door steile rotsbergen van het overige eiland afgesloten. Dat was de gevan genis zonder hoop; niemand keerde er ooit van terug. Indien een vreeselijke ziekte aan! hun lichaam knaagde, ook hunne ziel was door den kanker der afschuwe lijkste ondeugden aangetast. Bij hun ne aankomst klonk hun dat duivelsch spreekwoord tegen: «hier bestaan geene wetten meer De meesten leef den in de schandelijkste losbandigheid. Hun verdriet smoren in dolmakenden drank, hun genot zoeken in het vol doen van oneerbare wellusten, dat was het leven der melaatschen van Molo kai. Alleen een engel van liefde kon er in slagen die schrikwekkende gevan genis om te scheppen in een gelukkig verblijf. Zie, daar komt op Godes stem die engel aangetogen In Mei 1873 ging P. Damiaan met nog andere Paters eene kerkwijding bijwonen. Hij had als een geheimzin nig voorgevoel dat hij niet meer zou weerkeeren. Toen ik te paard steeg zoo schrijft hij vier maanden na dien hoorde ik inwendig een stem. die me zeide, dat ik mijn dierbare christenen niet meer zou terugzien. En weenend wierp ik een laatsten blik op mijn christenheid van Kohala De bisschop, Mgr Maigret, vertel de over den droevigen toestand onder de melaatschen van Molokaiwilde voortaan een priester hen bezoeken, dan moest hij zich voor altijd bij hen laten opsluiten. De reus had zijn werk gevonden. Pater Damiaan voelde dat dit 't be slissend oogenblik was, waarnaar zijn ziel verlangd had en dat God hem wachtte. Hij knielde neer voor den bisschop en gaf dit edel antwoord Monseigneur, op den dag mijner ge loften heb ik onder het lijkkleed ge legen om aan te toonen. dat ik aan de wereld wilde sterven. Nu ook ben ik gereed om me levend met de melaat schen te begraven Ontroerd nam de bisschop, die zoo een zwaren last aan niemand durfde opleggen, dat heldhaftig offer aan en den 10 Mei landde P. Damiaan aan te Molokai. (Vervolgt.) 't ls met en waar en onzeggelijk genoe gen dat wij het laatst nummer van 't Westland gelezen hebben. Vanaf den dag waarop dat zuiver Ypersch weekblad van Yper naar Aalst via Stavele verhuisde om aldaar in «West- land vermomd en omgewerkt te wor den (wat voor een Ypersch weekblad nogal koddig en kluchtig voorkomt) was het intellectueel peil en de journalistieke waarde van dat voorname blad ver onder nul gezakt, 't Was, och Heere, ver groeid geraakt tot een dezer schamele gazetjes dat men met schaar en lijmpot pleegt met moeite bijeen te krijgen en waarvan als Ypersch karakter slechts enkele stedelijke mededeelingen en Yper- sche aankondigingen in aanmerking kon den genomen worden. Maar zijn laatste nummer is geheel iets anders... De opstelraad van Westland heeft voorloopig ten minste (want wij kennen de bestendigheid van hare evolutiegeest) vaarwel gezegd aan de zeer wetenschap pelijke beschouwingen zoowel op poli tiek als op economisch, historisch en theologisch gebied waarmede ze zeer behendig placht haar nationalistisch stel sel te steunen... of liever trachte te steu nen. Ze heeft dat vaag en kleurloos atmosfeer van obnulligheid en mediocri teit var, hare schouders geschud. Ze heeft hare verwaande gebroodroofde en niet gebroodroofde schoolmeesters en regent jes buitengeschopt met al hunne geleerd heid, hunne ezelooren en hunnen onme telijke kuituur (met eene k, a. u. b.) en Westland doet nu aan humour ende aan fantaisie. We vinden wij deze radikale verande ring zeer zeer prettig en vinden er genoe gen in. 't Was tijd ook. Als men denkt dat sinds zij als Katholieke Vlamingen tot het bewustzijn en tot de overtuiging gekomen zijn dat ze echte Nationalisten waren (en dat is reeds van over enkele jaren) kregen we van hen op straat niet anders te zien dan lange, bleeke afgelik te martelaarstronie's echte Torquemada's figuren waarop slechts bitsigheid, vinnig heid; prikkelbaarheid, haat en misnoegd heid te lezen lag. We vinden dan ook zeer heerlijk dat ze nu ook maar eens op hunne beurt la joie de vivre kennen en waardeeren. Een enkele omstandigheid heeft deze radikale bekeering te weeggebrachthet vieren van het Nationaal feest te Yper. Wat moet het welgelukken van dit feest hier in Yper die heerschapjes geër gerd hebben. Wat moet dat sukses hen op de maag keeren. De toon van hun schertsen en grinniken is er een slaande bewijs van. Indien men immers vijf ko- lonnen van een blad noodig heeft om iets te kleineeren is dit niet het beste bewijs dat hetgeen men kleineeren wie niet te kleineeren is Het belachelijke doodt van zelf... daarbij is geen halfweekbladruim- te met een caricatuur van noode... De humorist die heeft het gevonden 't was cirk in open lucht Dat is eene rare vondst... en eene zeer fijne zet waarvoor we noch het West land noch z'n anonieme schrijver ge noeg kunnen gelukwenschen. Westland is immers het eenige weekblad der streek dat met bevoegdheid over cirkespelen handelen kan. Van cirkespelen heeft dit weekblad altijd een handje gehad. Ze treden op als Vlaamsche Katholie ken en na enkel» weken zijn ze Nationa list en de Vlaamsche Katholieken vliegen buiten. Een Vlaamsch Huis,een Vlaamsch Muziek, eene Vlaamsche Studiekring,een Vlaamsch weekblad worden beurtelings gesticht onder het teeken der zuivere Katholieke Vlaamschgezindheid en buiten alle politiek en in een haai en een zwaai is alles Nationalist, Separatist en wat weet ik al meer. We zien deze Vlaamsche Katholieken alles in werking stellen en deze strijdwapenen gebruiken om het kerkelijk gezag aan te vallen en te be kampen. Is dat misschien geen cirkespel en van het beste nog Hé We zien regenten en schoolmeesters en schoolmeesteressen de Nationalisten in de hand werken en maandelijks hunne Belga's opstrijken. Is dat geen cir kespel We zien de Vlaamsche Nationalisten van Yper de 11 Juli-feesten door andere groepeeringen op touw gezet boycottee- ren. Is dat geen cirkespel Van vele andere en zelf persoonlijke dergelijke cirkespelen zouden wij kunnen slaande voorbeelden aanhalen... maar daarmee genoeg... die cirkenspe- len laten wij graag aan... August Borms en zijne acolieten over. Nochtans in zijne crisis van humour en systematiek humour is Westland blood- en domweg in eenen strik geval len. Dat feit doet aan zijne welbekende spitsvondigheid geene eer. Volgens dat weekblad zou de betoo ging van'27 Juli door de liberalen van Yper op touw gezet zijn en het Katholiek Schepencollege zou onder deze drukking gehafideld hebben. Mogen wij Westland opmerkzaam maken dat wij reeds in ons vorig nummer dat manceuver aangeklaagd hebben er. onze lezers ervan op de hoogte gebracht. ledereen in stad buiten de opstelraad van Westland wel te verstaan was daarvan reeds op de hoogte... Maar Westland blijft graag blind, doof en stom wanneer het zijne scheuring- en verwarringspolitiek bevoordeeligen kan. Wat een zeer slaande bewijs is van zijne eerlijkheid en van zijn strijdmethode met het open vizier Een ander stokpaardje van «Westland» is de betooging der oud-strijders te Brus sel. Dat krijgt ze over haar hert niet. 't Is al een oude geschiedenis... 't Was een overweldigend sukses... Voor de be dreigingen der stokslagers en ruitenbre kers was niemand teruggedeinsd. 't Is een stoot tegen den Vlaamschen geest (ja, niets deugt dat van de Natio nalisten niet komt en we weten dat bui ten hen geen heil is, dat weten we reeds lang) en tegen den katholieken geest in Vlaanderen (Die bekommernis vinden nogal kluchtig van wege degenen die op de Bisschoppen schimpen, ze verdacht maken, hunne onderrichtingen onder de voeten trappen en hen oneerbiedig de les spellen Dat doorslaande argument heeft Westland geput in de Standaard Wqt 'ne standard'ezel om dusdanige bees tigheid uit z'n duim te zuigen Zelfs onze oude stadsgenoot, hoofdal- moezenier Mgr Dugardin wordt er zeer hoffelijk bijgesleept. Deze voorname katholieken eerbiedigen immers de gees telijkheid en dat nog in de volgende las terlijke bewoording God zegene U Monseigneur En die Mgr Dugardyn Is hij diezelfde Heer niet die te Yper onderpastoor was wanneer de oorlog losbarstte, en die bij de eerste Duitsche bommen die op stad vielen, een der eersten was om weg te prutten Ja... Mgr is weggeprut maar 't was om als krijgsalmoezenier dienst te doen en in de loopgrachten aan den Yzer zwaar ge kletst te worden Wij vernemen... (laat ons maar kor daat bekennen met verwondering) dat het tegenstrijdig is eene week propaganda te maken voor F. N. C.-vlaginhuldiging en de andere week volk optrommelen voor de Yzerbedevaart Wij wisten niet dat de Yzerbedevaart eene politieke betooging...eene Vlaamsch Nationalistische betooging was... Dat heeft tot nu toe Westland nooit willen erkennen. Zooals eenieder weet zijner in het noorden van Frankrijk enkele stakingen losgebroken in protest tegen de toepas sing van de wet op de sociale verzekerin gen.Eene zuiver politieke beweging door socialisten en communisten gesteund en opgewekt. De werklieden en werksters die van uit Belgie dagelijks naar Frankrijk rijden om er hun dagelijksch brood te verdienen hebbtn Maandag laatst enkele angstige uurtjes aan de grens beleefd. De autobussen werden met steenen onthaald, de ruiten ingeslegen en werk lieden en werksters werden tusschen de posten der douanen duchtig afgeranseld. Enkel2 werden door steenworpen ver wond. Deze baldadigheden en rumoerighe den zal Baas Ganzendonck alias Mis- siaen (Edgard pour les Dames) zeker wel goedkeuren en er zijn behagen in schep pen. Wij hebben reeds in de Werkman de goedkeuring van dergelijke baldadig heden gelezen. Wie wind zaait, oogst storm, zegt het spreekwoord. veel vuil volk. En nu staat men verstomd is de zitting van geen tel. CromVell, die ais men de nette straten doorwandelt, de den Koning Karei I onttroonde en be- prachtige magazijnen bewondert, de ge- schermer der Engelsche Republiek werd, steperde kaaien betreedt waar pakjedra-deed met soldaten inval in het parlement gers in 't gelid staan en zonder u lastig te I en deed dien staf, die in zuiver goud was, vallen ten uwen dienste zijn, als men de'wegnemen en nooit zag men hem nog prachtige lanen autostrades ontwaart, I terug. Na het koninklijk herstel, Karei die u leider, naar Pompei en Castellama- re. Onder dit alles zit Mussolini In Pensylvanië (Noord-Amerika) heeft men boringsn gedaan tot 3000 meters diepte. In Europa de diepste boringen ge schiedden in Hoog-Silesië, namelijk tot 2230 m. Daar de doorsnede van de we reld 12674 kilometers is, het boren van Pensylvanië, weergegeven op een bal van 2 meters doorsnede, ware nog maar eene diepte van 1/3 van een millimeter. In sommige bergstreken zijn er veel gehuchten zonder priester en zij heb ben een bee-huis of bergkappelleken. Daar vergaderen den Zondag, op de uur der mis in het dorp, al de lieden die naar de vallei niet kunnen dalen en doen hun ne gebeden in geestelijke vereeniging met dezen, die in de «erk de mis bijwonen. Dat herinnert de blinde missen van den besloten tijd der Fransche omwente ling. Vóór korte jaren was Napels, alhoe wel schilderachtig, een vuile stad met De jongste aardbeving in Italië heeft nevens het veroorzaken van veel sterfgevallen, ontzaggelijk veel stoffelijke schade berokken aan woonsten en gebou wen. Ettelijke miljoenen werden gestemd voor den heropbouw... maar de stad Alessina, die verwoest werd in 1908, is nu nog niet totaal heropgebouwd In de XVe eeuw deden de Engelschen de H. Joanna D'Arc veroordeelen en ze verbrandden ze op de markt te Rouen. 500 jaar na haren dood, is in England, - waar reeds eene kerk ter harer eer ingehuldigd werd, een komi- teit tot stand gekomen, met kardinaal Bourne als voorzitter, om een standbeeld op te richten, de Heldin hunne gewezene viiandin voorstellende. Met 1930 zullen in veel landen nieuwe volksoptellingen geschieden. Dit is reeds gedaan voor 41 staten uit de Ver- eenigde Staten van Noord-Amerika, wat kenbaar maakt, dat er daar nu 123 mil joen menschen wonen, hetgeen 17miljoen meer is dan in 1920. 't Is hier nu geen zomerweder en in Amerika heerscht er eene buitengewone warmte, die reeds 200 doodelijke slachtoffers gemaakt heeft. Te Brugge stierf dezer dagen en werd er begraven, onder een toeloop van 2000 vrienden, kennissen en bijzonderlijk oud leerlingen, E. H. Vanhalst, die de vak school van Brugge*, in elf jaar tijd, tot een ongehoorden bloei bracht, zoodanig dat zij als een model van dien aard mag genoemd worden. Vóór 30 jaar, begon priester Rudynski, in een patronnaat der volkskwartieren van Parijs eene vakschool. Nu huisniert hij, met zijne jonge werkkrachten inde Hermitage» bij Parijs, d. i. een buiten goed van 26 hectaren oppervlakte, waar van 20 beboscht. De werkzaal is 67 me ters lang, 17 breed, 10 hoog. Vijftig machienenzijn erin werking. 150 leer lingen volgen er dé driejaarsche lessen en op 18 jarigen ouderdom, kunnen zij hun brood zeer eerlijk verdienen, niet als sjouwers maar als ploegbazen (contre- maitres). Ziet daar weer een dobbel bewijs dat de pasters dompers zijn In de Engelsche Kamer de speaker 111 schonk den huidigen staf aan den Kamer, en 't is die staf, dien dezer dagen in volle zitting, door den socialist Be ckett weggenomen werd. Aanstonds door de deurwaarders vastgenomen, vloog hij buiten en de Kamer met 304 stemmen tegen 4 keurde zijn uitdrijven goed. In Algiers werden 60.000 duiven, van Fransche en Belgische Afkomst, samen losgelaten. Een dezer duiven is te Brussel haar hok binnen gevlogen, 62 uren later. Hoe kan zoo een dier, al over zee en ber gen, zijnen weg vinden naar huis en dat op een afstand van 400 uren Te Cousoire, fransch dorp in de streek van Avesnes en dicht de grens van Henegouwen, zijn groeven van bijzonder marmer. Te Cousoire werden gemaakt het gedenkteeken van Chaniplain te Quebec, dit van Koningin Victoria te Bonden, dit van Carnot te Fontainebleau en de versiersels der groote statie van Antwerpen. Dezer dagen was er te Cou soire eene tentoonstelling van veel kunst gewrochten, zoo oudeals nieuwerwetsche, van daar herkomstig. Kerel wat doet ge nu, vroeg een jonge ling aan een vriend, dien hij toevallig ontmoette in eene groote stad. Ik ver dien mijn brood met schrijven. Hoe Zijt gij nu redacteur bij een dagelijksch nieuwsblad Dat niet maar twee maal per maand, schrijf ik naar Vader, dat ik 't einden geld ben In Scheut was er vergadering van het Kapitel, wat alle tien jaar gebeurt, voor het verkiezen van een nieuwen alge- meenen overste. Ter dier oorzaak kwam E. Pater Crabbe van China naar Brus sel. Hij verklaarde o. m. Door den hongersnood, ten jare 1929 en 1930, zijn er in vier provinciën samen, minstens 10.000.070 gestorven van honger en 320.000 vrouwen werden er verkocht, om gezonden te worden in andere streken... In China zijn wij met 200 paters van Scheut, maar waren wij er met 2000, wij zouden nog de handen vol werk hebben. Gelukkiglijk dat het groot Seminarie ginder door den nieuwen algemeenen overste gesticht, goed vooruit wil. Er zijn 70 seminaristen reeds hebben wij 10 nieuwe priesters per jaar en wij verhopen tot 20 te komen. Is reeds gesticht een bisdom, bediend door chineesche Bisschop en Priesters en van dees jaar wordt er een tweede opgericht. De oogst is moei lijk om bewerken, maar zeer hoopvol. De

HISTORISCHE KRANTEN

Het Ypersche Volk (1910-1915, 1927-32) | 1930 | | pagina 1