Jlt
Zondag 6 Juni Toewijding der gemeente Per-
vijze aan het H. Hart en onthulling van een H.
Hartebeeld.
Toekomende week volledige programma
Liturgische Kalender
Heftig verzet bij
de Protestanten.
Oud wonde? grafschrift.
IVog de fameuze
officieele cijfers
DE HOSTIE
Het Doopsel werkelijk
voorgesteld en beleefd.
Het Evangelie op
andere wijze verteld
Het Parochiaal Tientje
die onmetelijke,
Vrijdag 28 Mei
Van het Oktaaf (Cibavit) Halfdubbel, Ged.
v.d. H. Augustinus, biss bel. Wit
Vleeschderven
Zaterdag 29 Mei
Van het Oktaaf (Cibavit) Halfdub Ged. v.
d. Maria-Magdalena van Pazzi, maagd. 3‘
gebed van O.L.Vrouw Wit
In alles maat
Nooit overdaad.
Eendracht maakt macht,
Tweedracht breekt kracht.
Gelijkheid houwen
Doet vrede bouwen.
Hoe dat men ook de waarheid sluit
Zij kijkt op ’t laatst het venster uit.
Met somwijlen toe te geven
Is mijn vriend, mijn vriend gebleven.
de
om-
Zondag s3 Mei
H. DRIEVULDIGHEID (Benedicite).
Dub bel ie klas Gedachtenis van den isten
Zondag na Pinksteren Vespers van het
feest Wit
Maandag 24 Mei
Van den dag (Domire) Enkel 2e gebed A
cunctis 3e gebed naar keuze Groen
Dinsdag 25 Mei
H. Gregorius VII, paus en bel. (Statuit)
Dubbel. Gedacht, v. d. H. Urbanus, p«u»
en mart. Wit
Woensdag 26 Mei
H Philippus Neri bel. (Caritas Dei) Dub.
Gedachtenis v. d, H. Eleutherius, paus en
bil. Wit
Donderdag 27 Mei
H. SACRAMENTSDAG (Cibavit) Dubb.
i’ klas met Oktaaf Vespers van het feest
Wit
hun hart vierden.
Ha 1 Ik geloof maar wat ik zie I
Geloof dan dit I 1
Is de kleine Hostie, na twee duidend
jaar levend-goddelijk genoeg Heeft Ze nu
genoeg beproevingen en vervolgingen
doorstaan em U te bewijzen dat U moogt
gelooven
Nog eens besluit dan zelf 1 I
En zoo uw hart niet heelemaal verdord
is. vraag dan aan den Hostie-God, dat Hij
U «een beetje van Zijn Leven, van Zijn
Hoop en Liefde zou meedeelen
Niets anders immers kan die gave van
Hem in Zijn Hostie, vervangen 1 1
A
/4S
Onze lezers vernamen wellicht reeds het
felle protest van den evangelischen predi
kant Ds. Niemoeller tegen de politiek van
den nationaal socialistirchen stsat op
godsdienstig gebied. Hij noemde de namen
van tien protestantsche predikanten en
lekken, wien het spreken verboden is van
dertien menschen die uit hun parochie
werden verdreven van een vrouw die in
een concentratiekamp is opgesloten van
een advokaat te Breslau die gevangen
genomen is.
Dit aantal, zoo zei de dominee, is mis
schien niet zoo groot, maar erger is dat
onze predikanten en geloovigen door den
staat als openbare vijanden worden
beschouwd en behandeld. Christus zelf
wordt als openbare vijand beschouwd. De
vervolging van Christenen wordt bedreven
in naam van een wet die heet te zijn een
wet tot bescherming van volk en staat
kei vaiadan keten waaraan gij gebonden
zijt.
Ge moet toch weten dat geheel die wer
king slechts uitgaat van «liberalen en
socialisten, en gesteund wordt door god
delooze bladen als de Peuple» en «Voor
uit
En dat zegt u allemaal niets? zie,
mijnheer, ik ben geen pilaarbijter, maar ik
weet toch dat dit ’n geheels geuzenboel
is.En daaraan wilt ge dat ik medetyerke?!
Maar, boer Verschaete, daar wordt
toch ieders opinie gerespekteerd
Hoe zoo, gerespekteerd Kijk, daar
hebt ge zóó ’n neutrale school: 40 kinders,
3g van geloovige ouders, 1 kind van vrij,
zinnige ouders... en omwille van dat één
kind mag er in de klasse over God geen
woord gesproken worden. Heet ge dat
respekteeren van opinie
En daarbij in elk geval, mijr heer de pro
pagandist boer Verschafte is meteen
rechtgestaan en langzaam zegt hij het
zijn niet de ongeloovigen die ons moeten komen
zeggen welke school voor een roomsch katho
Hek geloovig kind goed is en welke slecht
Aan zijn keten rammelt Due, de h nd.
Door de balie verdwijnt mijnheer Van
Smuide. En hij denkt aan den keten met
de 5 schakels.
op een kerkhof van de Yzerstreek, vóór
den oorlog
Hij ligt zonder ziele
Pieter van de Wiele
Dewyl alhoewel)
Hij was Kleermaecker van stiel
Hij en ha’ geen draaien
Om zijn ziel aan zijn lichaam te naaien.
Ende
Hij was van Westende
«w sender end®.
Hard is het tweegevecht tusschen de
nationaal socialistische en de confessio-
neele school in Duitschlard. Dcchwaar
de Nazis met c fficieele cijfers sehermen
strijden de bit scheppen met de taal der
werkelijkheid.
De B sschop van Trier hield in der. dem
een toespraak over den schoolst: ijd in het
Saargebied en deed een krschtigen aanval
op de zgn, volksraadpleging in deze zaak.
Hij deelde aan zijn geloovigen mee dat in
verschillende do pen er in’t gt heel geen
stemming had plaats gehad. De burgemee
ster li-t omreepen dat een nieuwe school
zou worden ingevoerd en dat alwie daar
tegen bezwaren had, ’s avonds op het
gemeentehuis kon komen. Het spreekt
vanzelf dat er in die condities niemand
naar ’t gemeentehuis kwam om te protes-
teeren. Dan werd er maar eenvoudig
gepubliceerd dat de bevolking ico procent
voor de nieuwe school had gestemd I
In een ander dorp werd er wel een
stemming gehouden en 25 procent vsn de
bevolking st.mde voor de nieuwe school.
De gemeenteraad die voor de katholieke
school was, werd eenvoudig afgesteld en
men maakte bekend,.dat heel de bevol
king voor de nieuwe school was.
Ten slotte zei de bisschep dat hij een
heel dossier met soortgelijke feiten naar de
autoriteiten had opgezor den, maar dat hij
daarvan weinig resultaat verwachtte.
Niettemin zeu hij zijn plicht doen er de
werkelijke waarheid bekerd maken in
plaats van de officieele dagblad-waar-
heid
(voor H. Sacramentsdag)
Ik geloof maar wat ik zie.
Dit was het groote woord op het ein
de der voorbije eeuw
Welnu, geloof dan dit, omdat ge het
kunt zien.
Welhaast zal het twee duizend jaar
worden, dat Christus, wetende dat elk af
scheid een beetje sterven is een middel
zocht om dat sterven teniet te doen. Hij
wilde bij de menschen blijven, zich één
maken met hen. Hij vond geen eenmaking
zóó inters als deze voedsel worden en
zich aan ors, menschen, geven. En zonder
aarzelensprak Hij degoddelijk mysterie use
woorden Neemt en eet, allen, hiervan,
want dit is mijn Lichaam En aanstonds
daarop Dit s mijn Bloed En een
kelk met het goddelijk Verlcssirgsbloed
werd aan iederen apostel gegeven,
Dit is een feit dat door geen enkel
historicus geloochend wordt.
En,Christus besloot Doet dit te
mijner gedachten's
Da Apostelen gehoorzaam len en
cirkelgang der Hostie, die de wereld
vatten zou, begon.
Gods heilig Bloed had hua lippen ge
wijd, welhaast rustte Zijn H. Lichaam op
de tongen der discipelen, en deed spoedig
zegevierende intochten is het hart der
eerste Christenen.
En aanstonds veropenbaarden zich won
dere dingen.
De Oulen hidden welwillend alle
leerstellingen aanvaard.
A’hene had zijn tallooze godentempels
en één was gewijd aan den onbekenden
god
Rome was nog grootmoediger Het
schonk zelf aan de grofsten der gladiatoren
een eigen kapel, waar ze om het even wel
ken strijdgod konden aanroepen, teneinde
niet al te gauw in de arena verwurgd te
worden.
En dan kwam de kleine witte Hostie
die overal schrik baarde.
Men vertelde de meest fanatische dingen
van die Hostie, en men verbood haar den
doorgang.
Maar toch baarde Zij haar weg
Om zich te wreken ontketenden de Cse
sars de wildste vervolgingen. Drie eeuwen
lang werdt de grens van Judea afgesloten
door ijzer en bloed.
De Hostie kwam er over I
De Grieksche grens liet Haar voorbij
gaan 1
Doorheen de gevreesde legioenen trok
Zij over de Romeinsche grenslijn het
Keizerrijk binnen I I
Rome, zoo machtig nochtans, werd ge
dwongen zich te verlaten op de fijne
schelmstreken van Julianus den Afvallige.
Ze mochten niet baten 1 De Hostie zege
vierde, ook in Rome.
De strijd was lang en bloedig.
Van Gallië uit deed Zij baar intocht in
gansch Europa.
Nu ééns droeg men haar in triomf in de
Haar bestemde Ka'hrdralen dan weer
w rdt ze verloochend, vervolgd maar
immer weer drong Ze zich op.
Zóó ging het eeuw aan eeuw.
Nieuwe vervolgingen braken los. Een
Voltaire braakte helsche laste rir gen uit
De Fransche Revolutie sidderde van haat.
Kerken en priesters moesten hetontgelden.
Wat later be> fde Mexico onder de slagen
van een Calles..
Spanje’s kerken knetteren onder de
vlammen van het vijandelijk vuur
Ook daar is den zegevierenden verove
ringstocht der heilige witte Hostie begon
nen,
Maar schitterender en trillend van glorie
verschijnt de goddelijke Schuilgedaante
na iedere nieuwen, maar immer nuttelooze
aanval.
Altijd door beloert duivelsche haat de
goddelijke grooi en ook haat is vinding
rijk I
Men heeft gepoogd, en in naam der
wetenschap, de Hostie te bedelven onder
een berg van uitvindingen, van boeken en
encyclopediën.
En wanneer het hoofdmoment gekomen
was waarop het nu zou gedaan zijn
dan gebeurde het eenvoudig, dat immer
hernieuwd wordt de Hostie ging onge
hinderd haar Zegeweg.
Een n:euwe poging werd gewaagd tn
men trilde van hoop toen men in naam der
«VRIJHEID» den doortocht wou ver
sperren:
Er werd geld voortgebracht als nooit te
voren en uitzonderingswetten werden in
leven geroepen om tusschen Hostie en
jeugd een onoverkomelijken muur op te
trekken. Het gevolg? Evenals elk jaar te
voren, glijdt over en door elk land den
lichtstraal der duizenden communik anten
oogjes, die tintelen van hemelsch geluk,
omdat zij evenals hun ouders en voorou
ders en gansch bun geslacht, de eerste
komst van de Witte goddelijke Hostie in
Voor velen bestaat het Doopsel hierin
ingeschreven staan op een doopregister,
in zekere sacristij sedert zooveel jaren.
Wij waren er onbewust van, toen ze ons
doopten maar we mogen het toch niet
immer voort blijven. Toen wisten we niet
wat wa ontvingen, maar, blijven we toch
niet eeuwig onwetend van hetgeen we ont
vangen hebben. Om lat h et Sacrament ons
gegeven werd zonder ons, laten wij niet
blijven leven alsof wij zonder het Sacrament
waren.
Na de geboorte wordt een kindje zijn
moeder aangeboden straks, na het Doop
sel, z.il ik het omhelzen I» Wat een schoon
voorbeeld van doorvoelden christenzin.
F óór hei Doopsel slechts een menschen-
kind, na het Doopsel een Godskind,
Aan een grijsaard in Noord-Amerika
vroeg eers een missionaris, hoe cud hij
was Twee jaar, ik begin maar te tellen
van den dag af waarop het Doopsel mij tot
kind van God maakte de tachtig jaar
voordien was het maar een doodenleven
Hebben wij die sedert lang gedoopt zijn,
die frissche waardeering
Op een avond wandelde Sint Aujustinus
langs de zee al peinzend, hij dacht na over
het geheim van de H. Drievuldigheid.
Augustinus was een groote geest en na zijn
bekeering stel Ie hij zijn wetenschap geheel
in dienst van de H. Kerk.
Nu wilde hij het grootste geheim, het
grootste raadsel van den godsdienst
oploss n ot tenmii ste tot meer klaarht id
brengen. Opeens werd zijn aandacht
getrokken door een klein kind dat aan het
strand speelde. Het had een kuiltje gegra
ven en liep vu met een schelp naar de zee,
schepte water en liep naar zijn putteke
om er den inhoud van zijn schelp in te
gieten. Augustinus keek monkelend naar
het weik van den kleine die zoo ijverig
werkte om het kui'je vol te krijgen. Doch
zoo rap het water er in gegoten, zoo rap
was hst weer verdwenen, opgeslorpt door
hit zand Maar kleine toch, zei de Heili
ge even later, wat doet ge tcch
Ik, antwoordde het kind wijl h t Au
gustinus bezag, ik ga heel de zee in dit
kuiltje scheppen Augustinus lachtte luid
bij zooveel onnoozelheid Maar kleine
toch, heel de zee Ziet ge dan niet dat die
veel en veel te groot is om in zoo’n klein
putttke te gaan
Toen keek de kleine Augustinus strak in
de oogen en sprak Hoe wilt gij dan
met uw klein menrehenverstand de onein
dige grootheid van God begrijpen Na
die woorden verdween het kind en Augus
tinus begreep dat het een godsgezant was,
gezonden om him de verm>telheid van
zijn poging te doen doorgronden
Vandaag nu vieren wij de feestdag van
die onbegrijpelijke grootheid, van dat on
eindig geheim dat de Vader en den Zoon
en de H. Geest vereenigt in een Godheid.
Op de schoolbanken heeft men ons reeds
verteld dat er drie personen waren en toch
maar een God. Toen begrepen we er niets
van en nu nog niet. Niemand zal het ooit
begrijpen of dorrgronden, want het is een
geheim van ons H. Geloof. Dat geheim nu
is het groote struikelpuot voordeonge-
loovigen Zij vinden het geloof belachelijk,
want, zeggen ze het begint reeds met een
tegenstrijdigheid, namelijk drie en een
tegelijk.
Wat moeten wij dan antwoorden Wel
heel eenvoudig dit Er zijn zooveel dingen
onbegrijpelijk in het leven, die boven het
msnschelijk verstand gaan, die we onmo
gelijk kunnen uitleggen, die we aan de
macht van een oneindig-grooten God
moeten toeschrijven. Wanneer die Godheid
dan zelf heeft kenbaar gemaakt dat er in
zijn oneindige Eenheid drie personen zijn,
waarom dat niet geloofd God steekt zoo
onnoemelijk ver boven ons uit dat er geen
vergelijk te maken valt tusschen zijn Wezen
en het onze, tusschen zijn verstand en ors
verstand. Wij weten alleen zooals het
Evangelie van dezen Zondag zegt, dat aan
Hem alle macht op aarde en in den hemel
gegeven is en dat Hij ons en iedereen
gezonden heeft om alle volken te onder
wijzen, hen doopend in den vaam des Va
ders en des Zoons en des H. Geestes Drt is
de dure plicht ons door Christus opgelegd.
A’s belooning zal Hij met or s zijn al'e
dagen tot het einde der wereld.
3'. Door zijn bezoeken, plant het Pa
rochiaal Tientje zijn eerste bakens. Het
spoort de parochianen op en bestudeert
hun mentaliteit, Weldra worden nieuwe
bezoeken noodzakelijk. De eene met het
doel de vernomen opwerpingen te weer
leggen en op een voorzichtige wijze de
onwetendheid te leeren, de andere om het
werk een nieuwen spoorslag te geven. In
minder dan één jaar, verzamelden wij 1200
inschrijvingen, Het komt er nu op aan,
deze leden minstens om het jaar te bezoe
ken om hen aan hun verplichting te herin
neren. Onze eerste bezoeken tot dat doel
ondernomen openbaarden ons een ge
trouwheid, die onze verwachting te boven
ging... nog. bezoeken om nieuwe leden
aan te werven. Het vraagt zooveel tijd
om een parochie aldus in détail te bezoe
ken en er blijven nog duizenden leden aan
te werven Bezoeken ten slotte ter
gelegenheid van eene of andere gezamen
lijke kampagne, zooals de drie achtereen
volgende, die wij aflegden in ieder gezin
tor- voorbereiding van de missie. Wij heb
ben de missionarissen een kleinen syllabus
vam kourante opwerpingen ter hand ge-
stetd zij hebben niet nagelaten ors na
derhand te zeggen, met hoeveel belang
stelling zij er kennis hadden van genomen.
De. parochiale geestelijkheid, die onze
w«:kelijksche verslagen ontvangt, ziet aan
dej hand van de antwoorden, die zij
vermelden, de ziel van de paroch;e voor
zich leven, de ziel van
onbekende parochie
Ons werk leverde een onverwacht
resultaat op. Wij mochten ondervinden,
dat ds bezoeken van het Tientje
ondernomen met een zuiver geestelijke
bedoeling, een ideaal middel uitmaken,
om kontakt te nemen met de parochie.
Enkele kiesche vragen 1 chten algauw
omtrent de samenstelling van het gezin en
zijn godsdienstig peil in. Hadden wij een
geschikt middel moeten uitvin den om ons
volmaakt en volledig in te lichten, en aldus
de parochie toe te laten op de meest doel
treffende wijze hare taak als helpster en
heiUgmaakster van de zielen te vervuiler,
wij hadden er voorwaar geen beter kunnen
uitpeinzen. Van elke ronde brachten wij
een heele garve inlichtingen mede, waar,
mede het kaartenbakje van het parochiaal
sekretariaat ruimschoots zijn voordeel
deed.
Maar er is meer. Het Parochiaal
Tientje streeft er immers eerst en vooral
naar en bereikt dit schitterend resultaat,
de parochianen te doen bidden en nog wel
met een onbaatzuchtig doel, het rozen
kransgebed in eer te herstellen, het ge
meenschappelijk gebed, zooals het menig
maal het geval was, in den huiskrirg terug
in te voeren, de parochianen de mystische
realiteit van de parochiale gemeenschap te
doen begrijpen en beleven.
Gelijk alle parochiale aktie, die in de
diepte werkt, hebben de bezoeken van het
k Parochiaal Tientje een onmetelijk
apostolaatsterrein blootgelegd en heerlijke
verwachtingen in ’t verschiet gesteld. Ook
hier ontbreken de werkkrachten Mccht
de- katholieke aktie in dien zin begrepen,
vele zielen van goeden wil aantrekken.
Wij voegen er met de redaktie van La Cité
Chrétienne aan toe, keurzielen, zooals
schrijfster zelve, die er niet tegen op zien
zich weg te schenken aan een apostolaat,
dat nederig in den schijn, in werkelijkheid
zoo hooge kwaliteiten en gedegen vorming
vereischt 1 G. D. K.
