't Is vacantie De Pontificale Hoogmis moest naar het leger den heelen oorlogstijd was hij op post, moedig en offervaardig, eerst als brancardier, later als aalmoezenier. In 1919, toen Pater Leys verlangend uitzag naar het duurbare zendingsland, vroegen hem zijn oversten een groot sacrificie hij werd tot leeraar benoemd in het Se minarie der Witte Paters te Bouchout in 1922, tot Superior van dat Seminarie. Missionaris Het jaar 1 927 bracht eindelijk den missionaris de ver wezenlijking van zijn innigsten wensch in September maand scheepte hij in, te Marseille,, voor het zwarte Mid den Afrika. De Urundi-Missie was zijn bestemmingsoord. Edelmoedig zette hij zich aan 't werk te Kibeta en daar wist hij met zijn uitstekende geestesgaven en weergalooze wilskracht, allerhande moeilijkheden te overwinnen zelfs zal hij het aangaan een voorloopige kerk op te trekken en een definitieve te beginnen, terwijl hij immer maar voort op zijn moto de omliggende posten bezocht Bisschop Maar'zie, Gods schikkingen zijn wonderbaar. Nog geen twee jaar is Pater Leys op het missieveld in den Urundi. En daar, nevens hem, in den Kivu, wordt een nieuwe toestand geschapen. Om het missiewerk beter te kunnen vooruithelpen, heeft Mgr Roelens de gedachte opgevat Kivu als afzonderlijk Vicariaat op te richten. Rome heeft het voorstel goedgekeurd en als eerste Apostolische Vi caris met de waardigheid van Bisschop, wordt, door Z. Heiligheid den Paus, Pater Leys aangeduid Terug dan naar België Op tweeden Paaschdag, 21 April 1930, werd hij tot Bisschop gewijd in St-Salva- torshoofdkerk te Brugge. Allen meehelpen Den nieuwen Bisschop staat, in het verre Congoland, een reuzenwerk te wachten. Daar zal hij stellig, lijk de ge dachtenis van zijn Eeremis zegt Een sterlicht zijn in duistren nacht Een liefdestroom in dorre zanden Moge de goede God Zijn Doorl. Hoogwaardigheid machtig helpen om in onze Kolonie den «Vrede van Chris tus Pax Christi is de leuze van Monseigneur Leys meer en meer te verspreiden. Brengt allen, a. u. b., een steentje bij dit is een vurig gebed en een milde aalmoes tot opbouw van Christus' Kerk in het Vicariaat Kivu, het uitgestrekte missieveld van Monseigneur Leys. Rust goed uit, lieve kinderen, van het lastige school jaar Weest blijde en opgeruimd, maar Dat uw verzet steeds deftig weze Vlucht als een pest degenen die U tot zonde mochten brengen En thuis, weestaltijd gehoorzaam, vlijtig en gedienstig Blijft getrouw aan de Zondagmis, aan Patronaat en Congregatie, aan Biecht en H. Communie 't Is nu de gelegenheid te toonen dat gij Onzen Lieven Heer gaarne ziet. Dierbare ouders, steekt een handje toe Zorgt voor uwe kinderen, vooral onder de vacantie. De aloude Kathedraal van Yper schijnt wel sedert hare glorieuse verrijzenis, iets van hare kathedraal-glorie terug gevonden te hebben, die ze meer dan een eeuw gemist heeft. Bij hare plechtige inwijding mocht ze binnen hare muren twee bisschoppen verwelkomen nu krijgen we eene Pontificale Hoogmis van onzen vlaamschen missie bisschop, Mgr Leys, en voor toekomende maand is nog een Pontificaal-Dienst aangekondigd. Waarlijk dat is een voorrecht. We zijn er blij om. De grootsche tempel, waar we zoo fier over zijn, is voor de heerlijke ontplooi ing der bisschoppelijke diensten als gebouwd en inge richt. Een Pontificale Hoogmis verschilt in den grond niet veel van een plechtige Mis, alleen maar door debreedere uitwerking der ceremoniën zoadat iemand die gewoon is de Mis te volgen, niet de minste moeite heeft oin den dienst te begrijpen. Wijzen we nochtans op drie bijzon derheden, die van belang zijn. Drie bijzonderheden Eerst draagt de bisschop een meer volledig gewaad dan een gewoon celebrant. Onder den kazuifel draagt hij een licht zijden tuniek en dalmatiek de gewaden van den subdiaken en diaken. Dit om te beteekenen dat hij bezit de volheid van het priesterdom. Ten tweede heeft de bisschop, behalve de gewone assistenten den diaken en subdiaken der Mis nog drie assistenten op den troon een priester met koorkap en twee eere-diakens. Dit is een herinnering aan de oude tijden. Toen de bisschop met al de aanwezige pries ters en geestelijken de Mis celebreerde. De priesters lazen dan doorgaans niet afzonderlijk hunne Mis, maar cele breerden met hun bisschop aan 't zelfde altaar. Deze gewoonte, die in de Oostersche kerk is blijven voortbe staan, hebben we slechts bewaard in de wijding van priesters en bisschoppen. Maar het ceremoniale der bis schoppen vraagt dat in de Pontificale Hoogmis, de kanunniken van het kapitel met kazuifel, of koorkap, of dalmatiek zouden assisteeren; of, waar er geen kapitel is, ten minste drie assistenten den bisschop zouden ter zijde staan. Eindelijk eene bijzonderheid is het nog dat de voormis van aan den Introïtus tot aan de offerande niet aan het altaar gecelebreerd wordt, maar op den troon. Dat was vroeger algemeen, en gemakkelijk te verklaren. Dit eerste gedeelte der Mis is immers geen altaar- of offerdienst en heeft met het eigenlijk sacrifie maar een los verband. Het zijn gebeden, lezingen en onderrichtingen. Daarom bleef de priester op zijne plaats in het koor. De Dominikanen hebben dit oud gebruik bewaard in hun Hoogmis. In onze ritus wordt alles gelezen of gebeden aan het altaar, waarschijnlijk door den invloed der stille Mis, waar, de celebrant alleen zijnde, hij het gemakkelijker vond het boek op het altaar te laten rusten. Maar in de Pontificale Mis, waar de oude gebruiken het best bewaard bleven, is dit onderscheid tusschen onderichting- en offerdienst nog aangeduid door een onderscheid van ptaats. Een artikel over onze Doopvont moet verschoven worden tot het eerstkomende nummer van De Tuinklokko

HISTORISCHE KRANTEN

Tuinklokke (1930-1940) | 1930 | | pagina 2