Oe VrIJheidsecho
„fine fleur” der reactie
de Concentra-
ONAFHANKELIJK WEEKBLAD
grondwettelijken aard. De democratie,
het hart ligt, alsook de
als doorslaande
Viel het den hooggeleerden heer Professor niet op
dat de nazi-terminologie door onze fascistjes (is het
toegelaten ze zoo te noemen?) zoo maar klakkeloos
werd overgenomen?
Trok den eminenten jurist daar geen enkel besluit
uit? Advocaten zijn daar doorgaans toch geweldig
knap in! Zag, hoorde, voelde een universiteitspro
fessor, een geroutineerd parlementair, niet wat den
eenvoudigsten volksjongen, met een greintje gezond
verstand, reeds sinds lang gezien, gehoord en aange
voeld had? Is daar waarachtig vijf jaar oorlog voor
noodig geweest? Maar nog schijnt Prof. Orban niet te
begrijpen! In
stemming in
in onze par-
onaanzienlijk
vaderen”
dat- de
cohcen-
vermits de ge-
De Hooge Vergadering!
Zoo wordt met een vleienden term, waaraan de le
den van deze achtbare vergadering doorgaans niet
ongevoelig zijn den senaat genoemd, in tegenstel
ling met de volledig rechtstreeks door het volk geko
zen kamer van volksvertegenwoordigers, alhoewel
men die hier niet, zooals in Engeland, het Lagerhuis
noemt, wat dan nog geen al te gelukkige vertaling is.
In. ieder geval, enkele dagen geleden heeft onze
„hooge vergadering” zich uiterst laag aangesteld! Ze
is in de achting van de bevolking geweldig diep ge
vallen!
Iedereen weet dat ze het in haar „hooge” wijsheid
heeft noodig geacht aan de regeering Van Acker de
volmachten te weigeren, broodnoodig om het land te
redden, die ze had meenen te mcgen toekennen aan
de ploeg Pierlot (om het land te kelderen, is ’t niet,
heer Verbaet?)in dewelke minister Van Acker één der
weinigen was die toonde het in hem gestelde vertrou
wen waardig te zijn.
De heer Van Acker had de noodige volmachten
noodig om doortastend en vlug op te treden tegen
sjacheraars en uithongeraars, daar de gewone tribu
nalen (cf. de krijgsraden die zoo veel tijd noodig heb
ben om belachelijke straffen uit te spreken; neemt
het in overweging nemen van nog belachelijker ver
zachtende omstandigheden misschien het grootste
gedeelte van de activiteit onzer magistraten in be
slag?) absoluut niet opgewassen blijken de eerste
minister haalde cijfers aan! voor deze uiterst zwa
re taak.
De rechterzijde echter, de
zooals den heer Moeyersoenen
tielui Orban en Cs. aan het hoofd, opperde be
zwaren van
die hen toch zoo nauw aan
rechten van het parlement moesten
argumenten dienst doen om een negatief votum te
wettigen. Die beste oude grondwet vond vurige ver
dedigers in de fascisten Van Dieren, Boon en Vigne-
rton. (Is de plaats van die kerels NU, en half jaar
na de bevrijding, nog in het parlement?) en in dezen
die, volgens de verklaring van den heer Orban zelf,
in 1636 meenden met behulp van Rex en V.N.V. het
land te kunnen redden! Wist de hooggeleerde heer
Professor Orban toen, niet dat het V.N.V. fascistisch
was en dus onverzoenlijk had moeten bekampt wor
den door dezen die door dik en door dun onze con
stitutie ongeschonden willen bewaren? Had de hoog
geleerde heer Professor Orban nooit iets gehoord
over de zgn. „Nieuwe marschrichting” van het V.N.V.,
„toevallig” uitgebazuind korten tijd na het aan de
macht komen van Hitler in Dultschland, dus drie
jaar vóór de verkiezingen van 1936 en vijf vóór de
gemeenteverkiezingen van 1938, die na Münich plaats
grepen?
hebben begrepen... of niet te willen
ieder geval hebben we bij de beruchte
de „Hooge Vergadering”, die misschien
lementaire geschiedenis een niet
plaatsje zal bekomen, waarop de „vroede
denkelijk niet heel fier zullen zijn, gezien
vóóroorlogsche concentratie, over vijf jaar
tratiekampen heen, nog niet dood is,
wezen rexisten Vigneron en Boon, alsook den heer
Van Dieren, V.N.V.ër en ontegensprekelijk anti-Belg,
met hun vroegere vrienden stemden.
Wij moeten bij deze ongelukkige stemming opmer
ken dat - op minister De Bruyne na, die bezwaarlijk
anders kon (hoe zou hij gestemd hebben ware hij
geen minister geweest?) de katholieke partij IN
BLOK TEGEN VAN ACKER HEEFT GESTEMD De
katholieken hadden voorspeld dat de kommunisten,
alhoewel ze in de regeering zetelden, er niet voor zou
den terugdeinzen de regeering in den rug te schieten.
Reeds vóór de gewraakte stemming in den Senaat
werd er echter reeds op gewezen dat de katholieke
partij met één voet in de regeering stond en één in
de oppositie. Het heeft niet lang geduurd om deze
woorden bewaarheid te zien. Dezen die, uit kiesbe-
lang, niet durfden tegen Van Acker stemmen, hebben
gedacht dat het nu zonder veel gevaar kon. Doch on
ze premier had hen doorzién en geweigerd vrede te
nemen met een verminkt ontwerp. Opnieuw zullen
onze senatoren vóór hun verantwoordelijkheid ge
plaatst worden. Denkelijk zal het zelfs niet heel lang
duren. Intusschen werd aan de slechte Belgen en
schuimers opnieuw respijt verleend. Het gedrag van
de drie fascisten en de conservatieve katholieken ver
wondert ons echter niet buitenmate. Pijnlijker wer
den we getroffen door het gedrag van de kristen de
mocraten, die verondersteld worden den geringen
man te vertegenwoordigen en wier houding dus noch
min noch meer als verraad moet bestempeld worden.
Dit geldt ook voor den eenigen socialist, die, volgens
het verslag van „La Cité Nouvelle”, insgelijks het
beruchte ontzenuwend amendement zou gestemd
hebben. We vragen: zal de socialistische partij derge
lijk element nog langer in haar schoot dulden? Het
zelfde vragen we aan de liberalen, gezien negen hun
ner met de clerico-fascisten hebben meegestemd,
niettegenstaande den pathetischen oproep van den
liberalen senator Godding, uit Antwerpen, die steeds
getoond heeft zoowel de materieele nooden van ons
volk als de levensbelangen van onzen handel en nij
verheid te begrijpen. We kunnen aannemen dat en
kele senatoren werkelijk uit eerbied voor de grondwet
PRIJS ÉÉN FRANK
F. W.
ZONDAG 18 MAART 1945.
BELEID EN BEZADIGHEID.
We moeten eens te meer onze serie bijdragen over dit onder
werp onderbreken, daar wij niet mogen nalaten, onze commen
taar uit te brengen over de schandalige stemming die verleden
week in den Senaat plaats greep.
1» JAAR. Nrl.
