DE KOLONIALE LOTERIJ
herneemt de volgende week haar
UITGIFTEN TEN BATE VAN DE
GETEISTERDEN
den
1945.
GOED
NIEUWS
musch bij een
voor dat zwarte
duurt, dat
scheelt
hem het
zwart, ’k bewijs het
vragen
noch wit,
de kerkuil
is
BOERTJE.
Zeden bsj de Zuivering in de
Administratie!
Bij al wat
alooi,
Hij tiert hier en raast, en wentelt zich
rond,
Mijn kleur is niet
terstond,
En dan met geweld, en een forschen ruk,
De verwe vloog af, èn dat was zijn geluk,
Want zoo werd opeens, ’t geheim opge
lost,
Hij is zwart
ros(t)
GIJ VER INK HOVE.
DE KERK UIL.
ALVERINGEM.
Belofte en Voorstellingen aan den
Führer.
„Indien gij....
waar-
WILT
Haar plan voor 1945
omvat
bij elke schijf
VIJFTIEN MILLIOEN
verdeeld in 52061 loten.
Men zegge het voort
(Vervolg van le blz. 3e kolom).
Indien gij evenals wij hiervan over
tuigd zijt, en den Heer A. FAURE als
blijk van waardeering een wederdienst
wilt bewijzen, vragen wij U bijgaand
formulier te willen onderteekenen en
naar het Arrondissementskommissariaat
terug te suren ten einde door onze zor
gen aan het Krijgsauditoriaat terug te
sturen. Het hierbij gevoegd formulier
kan ook, desgewenscht, door U eigen
handig in anderen vorm worden opge
held of een persoonlijke nota kan er
aan worden toegevoegd.
Aanvaard, Mijnheer de Burgemeester,
met onzen voorafgaanden dank, de uit
drukking onzer gevoelens van hoog
achting.
Het personeel van het Arrondisse
mentskommissariaat te Veurne.
Wij vragen ons afwaar gaan we
naar toe? Hoe lang kunnen dergelijke
praktijken nog geduld worden? Af ge
zien van het feit dat een groot gedeelte
van de burgemeesters in kwestie niet
eens tijdens de bezetting - of geduren
de een groot deel van den bezettings
tijd - in dienst waren, vragen we: „sinds
wanneer moeten de ondergeschikten
certificaten ten gunste van hun over
sten opmaken?
Is dit misschien nog een overblijfsel
uit den zaligen tijd der „Nieuwe Orde”?
Ten andere, zijn de bedienden in kwes
tie en de burgemeesters, die ev. zouden
teekenen, dan zoo goed op de hoogte
van wat den heer Faure al of niet ten
laste gelegd wordt? Wij gaan hier voor-
loopig niet in op wat den grond van de
zaak uitmaakt, maar protesteeren, in
naam van allen voor wie de zuivering
geen kluchtspel is, maar wel een zaak
van het allergrootst belang, waarvan
de toekomst van het vaderland afhangt,
tegen dergelijke procédé’s en vragen
dat dezen, die er zich schuldig aan ma
ken, op een ongenadige manier zouden
behandeld worden, als saboteurs van
de moreele en materieele gezondma
king van België! Wij hopen voor den
heer Faure dat hij zelf niet betrokken
is bij het zenden van een dergelijken
omzendbrief - zonder de bijlage te ver
geten! - en dat we hier te doen hebben
met een al te voortvarend bediende, die
in de genade van zijn chef een bevoor
rechte plaats wil bekomen. Aan den
heer Faure dit. zelf uit te maken en
alles op z’n pootjes te zetten!
Een paar weken geleden spraken we
met een burgemeester over de handel
wijze van zijn collega Degraeuwe, uit
èesen, die zijn best deed handteekenin-
gen te ronselen van de inwoners zijner
gemeente, ten zijnen voordeele. Onze
zegsman trad onze opinie bij, nl. dat
dergelijke handteekeningen in de oogen
van een onpartijdig rechter of onder
zoeker geen waarde kunnen hebben en
alleen de zaak van wie ten zijnen voor
deele dergelijke praktijken uitbaat kun
nen schaden of op zijn minst compro-
mitteeren? Het ware mij niet moeilijk,
zoo voegde hij er bij, moest een onder
zoek tegen mij geopend worden, de twee
derden van de inwoners van de ge
meente of nog meer te doen teekenen
ten mijnen gunste!
Men had, van den beginne af, paal
en perk moeten stellen aan het ronse
len van handteekeningen ten voordeele
van personen tegen wie een onderzoek
geopend was voor anti-vaderlandsche
handelingen. De feiten moeten onder
zocht worden en niets anders dan de
feiten en de houding op nationaal ge
bied vóór, tijdens en na de bezetting,
ten einde de feiten in hun waar dag
licht te stellen. Maar het is ook een feit
dat sommige verantwoordelijke perso
nen, m*t een onderzoek belast, aan der
gelijke lijsten en allerlei certificaten een
waarde hebben toegekend die ze niet
bezaten. Het is hoog tijd dat daar een
einde aan kpme! Sommige menschen,
^oófal nu in oorlogstijd, die een tijd
van armoe is, bevinden zich in een
staat van sociale en economische af
hankelijkheid tegenover anderen. En
zeker zal niemand beweren dat een on
dergeschikte gemakkelijk kan weer
staan wanneer zijn hierarchischen
chef hem om een „klein pleziertje” ver
zoekt!
Spreekt men zelfs in bovenstaanden
omzendbrief niet van
den heer Faure als blijk van
deering EEN WEDERDIENST
BEWIJZEN
Het geval Faure staat, gelooven wij,
niet alleen. Het is hoog tijd dat van
hoogerhand worde ingegrepen om derge
lijke praktijken „den kop in te druk
ken”.
Führer, als je Maria van de coiffeurs
met je fonkelend oog doorpeilde, zou je
tot de conclusie komen, dat haar inner
lijke gesteldheid een sprekend even
beeld is van het uwe, een geweten bezit
ze niet en schaamtegevoel nog minder:
ze miek er geen zwaar hoofd in van
haar zoo zwijgzame tong te hebben
laten rollen, dat hetgene in haar
scheerwinkel verteld wierd, in den
„Hoepel” te berde moest komen zoo
kon de „Hoepel” haar inlichtingen ten
volle uitbaten.Führer, we mogen ’t win
keltje van Rachel niet voorbij fietsen
zonder er een aankoopje te hebben ge
daan, ze maakt op zoo’n groote klan
dizie aanspraak; ze is zoo vriendelijk,
gedienstig en voorkomend, ze gevocht
maar nooit uitverteld over de geniale
eigenschappen, die haar Führer bezat
om aan het hoofd van zoo’n machtig
leger in zulk een korten tijd bijna
geheel West-Europa onder den voet
te loopen. Gelukkig dat de samenhang
der omstandigheden haar ten gunste
was ze besteedde den tijd die ze
uitspaarde haar boterhammen niet te
moeten boteren, aan ’t omzetten van
haar Meesters gaven in haar eigen
leven het droog brood eten was een
flinke stap in die richting Als we
Rachel’s gezelschap nagaan, verbaast
het ons niet dat zij aan de zwarte ziek
te onderhevig was: Agnes, haar vroe
gere gast; Suzanne, de vrouw van den
Duitschen hoofdonderwijzer. Rachel, is
het U nog nooit te binnen gekomen ter
verantwoording te kunnen geroepen
worden hopefis de „verklikking”, waar
van jij „oorzaak” zijt geweest - als
het noodzaak doet, vinden wij ons be
reid even den sluier van deze zaak op te
lichten.
Gabrieltje van Gaston’s, hoeven wij
niet Uw schoenen te onderzoeken om
Uw verstand te vinden? Met welk doel
nam je Jef, den S.S. man in logement?
Om hem aan je dochter Maria op te of
feren? Dat de liefde reeds diep wortel
had geschoten, hebben we wel gemerkt:
met opengesprelde armen liep ze hem
op de straat te gemoet. Gabriel zag je
dan niet in, welk een schurk je in huis
getrokken had ja, blindheid is steeds
een speciaal kenmerk geweest van de
Hitlermenschen. Een bijzondere ver
melding verdient ook de bulte uit de
Nieuwstraat, de getrouwe meid van den
primus der landverraders, ze zou geen
oogenbllk aarzelen, verkeerde ze in de
mogelijkheid, alle ware vaderlanders
den genadeklop toe te brengen, jammer,
Madeleintje, dat de Duitsche terreur
methodes voor jou niet achtergebleven
zijn, dan had je allang het tijdelijke
met het eeuwige verwisseld. Agnes van
rechtover, we steken ook eens bij jou
ons neuske binnen: heb je nog veel ge
profiteerd met den oorlog? Führer, de
naam „Rozendaalhoek” was echt niet
uit de lucht gegrepen, drie roosjes
smukten dien hoek op; drie roosjes,
wier geur het reukorgaan van je Frits-
jes prikkelden; iedere maal dat ze voor
bij kwamen gesnord, renden zij instinct
matig voor dat nieuwe huis. Niette
genstaande al dat over- en weergeloop
VLADSLOO.
Ook hier moet een artikel tot toeko
mende week verschoven worden. Met
genoegen wordt aangestipt dat burge
meester Joye, groote beschermer van
den heer O. Devriendt, geschorst werd.
Aan onze vrienden uit Vladsloo
we zoo het waar is dat een persoon, die
gedurende zes maand bij de N.S.K.K.
diende, in vrijheid op de gemeente
rondloopt?
VERZOEKSCHRIFT.
De ondergeteekende
Burgemeester der gemeente,
Arrondissement verklaart
hierbij in eer en geweten dat de houding
van den Heer A. FAURE, Arrondisse-
mentskommissaris te Veurne, tijdens de
heele bezettingsperiode onder vader
landslievend oogpunt onberispelijk is
geweest. Hij meent te weten dat be
langhebbende ambtenaar zoowel in de
uitoefening van zijn taak als in zijn
omgang met den bezetter, geen daden
gesteld heeft welke in het voordeel wa
ren van den vijand, maar dat hij zich
steeds op correcte wijze van de hem op
legde taak heeft gekweten.
Hij kan bovendien als Burgemeester
verklaren dat de Heer Arrondissements
commissaris steeds de belangen van
zijn volk en land heeft gediend en te
genover den vijand een houding heeft
aang»nom»n welk* niet laks of toege-
vend was
Hij is eveneens overtuigd dat de Heer
A. FAURE, een waardig Arrondisse
mentscommissaris is geweest, die ge
durende de bezetting zijn verantwoor
delijkheid en moeilijke taak met veel
wijsheid en takt heeft volbracht, en
daarom de achting geniet en verdient
van allen die weten hoe lastig dit ambt
was en die onbevooroordeeld de balans
kunnen maken van zijn werking.
Om deze redenen draagt de Heer A.
FAURE, de volle sympathie van de on
dergeteekende.
te
liga Alice VLAEMYNCK, uit Beerst.
We zullen over deze zaak niet veel uit-I
weiden, daar we er destijds in „DE
VRIJHEIDSGALM” nog ai breedvoerig
over gehandeld hebben. Men herinnert
zich dat Aliesje niet alleen lid was van
het V.N.V., maar ook van „De Vlag”,
volgens zij beweerde omdat vader Van-
dekerckhove in deze laatste vereeniging
regelmatig haar lidgeld betaalde, zonder
dat zij ooit om lidmaatschap verzocht
had. Een eigennaardige maatschappij,
die De Vlag-cel. te Diksmuide, waar de
leden bijna allemaal ingeschreven wa
ren, zonder dat zij het zelf wisten!
Want Aliesje is niet het eenigste ornaat
van deze „kultUreele” vereeniging dat
met dergelijke argumenten te voor
schijn komt! Wij gelooven zelfs dat de
ze leden in de cel heel zeker de meer
derheid moeten gevormd hebben! Als
’t maar waar is! Men herinnert zich
ook nog wel de verklaringen van
Blancke, De. Cae, Coutteau, Roily! En
Aliesje dat maar steeds ontkende ooit
met deze mannen te hebben medege
werkt! Sommigen er van kende ze zelfs
niet eens! Het ergste geval van ver
klikking was dit van een boer, die
werkweigeraars verstopte. Bij hem werd
O.m. Ernest Everaert, onder doodsbe
dreigingen, door het Alveringemsch
hulpfeldgendarmenpaar uitgehaald! De
advocaat van het lief meisje uit Beerst
tracht zich uit den slag te trekken
door te beweren dat de welbekende
„Fezante”, Lucie Van Nieuwkerke, reeds
voor verklikking van E. Everaert werd
veroordeeld. Alsof één persoon niet door
verscheidene anderen kan bij den vij
and worden aangedragen! Zoo schijnen
de rechters er ook over te denken en
ons schatteboutje krijgt tien jaar pot!
Nog een bekende die op ’t bankje
komt, is LAGEIRSSE Maria, echtge-
noote van Bolle. Zij hield er een zeer
eigenaardige redeneering op na. Omdat
haar zoon in Duitschland zat, moest
men "er de anderen, ook maar steKen'.
Daarom verklikte zij, met Julia DE-
POORTER, uit Houtulst, den zoon van
Jozef Ghysdael. Haar eigenaardige fi
losofie kost haar drie jaar meditatie!
De 18 jarige leurster'Julia DEPOOR-
TER, uit Houtulst, die uit haar huis weg
was en bij vrouw Bolle-Lageirsse ver
bleef, verklikte haar bloedeigen vader
voor wapenbezit! De Duitschers vonden
er dan ook een revolver. Het mag een
wonder heeten dat de zaak geen verde
re gevolgen had! De verdediger van de
jonge betichte, Meester Huyghebaert,
deed uitschijnen dat Julia een uiterst
ongelukkig leven had, daar haar vader
haar nooit met rust liet. Ze werd tot
twee jaar hechtenis veroordeeld.
(Wordt vervolgd)KO DE RECHTER.
De kerkkuil is ros, geverfd is hij zwart,
Zwart is zijne ziel, ook zwart is zijn hart,
Zwart is de kleure, van wat Duitsch is
en vuil,
En zwart tot in ’t bloed, is de kleur van
den uil,
Hij zwaait hier den scepter, ruim vier
jaar lang,
En woeker en roof ging er zijn gang,
En als het maar was, voor zijn grooten
zak,
De uil was er bij, als de
kak,
Och was dat een tijd,
beest,
Een anders verdriet, kwam niet voor
zijn geest,
Dat d’oorlog maar
hem geen zier,
Voor anderen de pijn, voor
plezier,
De Engelschman kwam, en met hem het
recht,
De uil werd nu bang, en dacht het gaat
slecht,
Hij keerde zijn veste, en wit was hij nu,
Een kerkuil is valsch, geslepen en sluw,
Maar ditmaal was ’t mis hij vloog in de
kooi,
was zwart, en van ’t zelfde
■I
D.V.l.