DE KOLONIALE LOTERIJ herneemt de volgende week haar UITGIFTEN TEN BATE VAN DE GETEISTERDEN den 1945. GOED NIEUWS musch bij een voor dat zwarte duurt, dat scheelt hem het zwart, ’k bewijs het vragen noch wit, de kerkuil is BOERTJE. Zeden bsj de Zuivering in de Administratie! Bij al wat alooi, Hij tiert hier en raast, en wentelt zich rond, Mijn kleur is niet terstond, En dan met geweld, en een forschen ruk, De verwe vloog af, èn dat was zijn geluk, Want zoo werd opeens, ’t geheim opge lost, Hij is zwart ros(t) GIJ VER INK HOVE. DE KERK UIL. ALVERINGEM. Belofte en Voorstellingen aan den Führer. „Indien gij.... waar- WILT Haar plan voor 1945 omvat bij elke schijf VIJFTIEN MILLIOEN verdeeld in 52061 loten. Men zegge het voort (Vervolg van le blz. 3e kolom). Indien gij evenals wij hiervan over tuigd zijt, en den Heer A. FAURE als blijk van waardeering een wederdienst wilt bewijzen, vragen wij U bijgaand formulier te willen onderteekenen en naar het Arrondissementskommissariaat terug te suren ten einde door onze zor gen aan het Krijgsauditoriaat terug te sturen. Het hierbij gevoegd formulier kan ook, desgewenscht, door U eigen handig in anderen vorm worden opge held of een persoonlijke nota kan er aan worden toegevoegd. Aanvaard, Mijnheer de Burgemeester, met onzen voorafgaanden dank, de uit drukking onzer gevoelens van hoog achting. Het personeel van het Arrondisse mentskommissariaat te Veurne. Wij vragen ons afwaar gaan we naar toe? Hoe lang kunnen dergelijke praktijken nog geduld worden? Af ge zien van het feit dat een groot gedeelte van de burgemeesters in kwestie niet eens tijdens de bezetting - of geduren de een groot deel van den bezettings tijd - in dienst waren, vragen we: „sinds wanneer moeten de ondergeschikten certificaten ten gunste van hun over sten opmaken? Is dit misschien nog een overblijfsel uit den zaligen tijd der „Nieuwe Orde”? Ten andere, zijn de bedienden in kwes tie en de burgemeesters, die ev. zouden teekenen, dan zoo goed op de hoogte van wat den heer Faure al of niet ten laste gelegd wordt? Wij gaan hier voor- loopig niet in op wat den grond van de zaak uitmaakt, maar protesteeren, in naam van allen voor wie de zuivering geen kluchtspel is, maar wel een zaak van het allergrootst belang, waarvan de toekomst van het vaderland afhangt, tegen dergelijke procédé’s en vragen dat dezen, die er zich schuldig aan ma ken, op een ongenadige manier zouden behandeld worden, als saboteurs van de moreele en materieele gezondma king van België! Wij hopen voor den heer Faure dat hij zelf niet betrokken is bij het zenden van een dergelijken omzendbrief - zonder de bijlage te ver geten! - en dat we hier te doen hebben met een al te voortvarend bediende, die in de genade van zijn chef een bevoor rechte plaats wil bekomen. Aan den heer Faure dit. zelf uit te maken en alles op z’n pootjes te zetten! Een paar weken geleden spraken we met een burgemeester over de handel wijze van zijn collega Degraeuwe, uit èesen, die zijn best deed handteekenin- gen te ronselen van de inwoners zijner gemeente, ten zijnen voordeele. Onze zegsman trad onze opinie bij, nl. dat dergelijke handteekeningen in de oogen van een onpartijdig rechter of onder zoeker geen waarde kunnen hebben en alleen de zaak van wie ten zijnen voor deele dergelijke praktijken uitbaat kun nen schaden of op zijn minst compro- mitteeren? Het ware mij niet moeilijk, zoo voegde hij er bij, moest een onder zoek tegen mij geopend worden, de twee derden van de inwoners van de ge meente of nog meer te doen teekenen ten mijnen gunste! Men had, van den beginne af, paal en perk moeten stellen aan het ronse len van handteekeningen ten voordeele van personen tegen wie een onderzoek geopend was voor anti-vaderlandsche handelingen. De feiten moeten onder zocht worden en niets anders dan de feiten en de houding op nationaal ge bied vóór, tijdens en na de bezetting, ten einde de feiten in hun waar dag licht te stellen. Maar het is ook een feit dat sommige verantwoordelijke perso nen, m*t een onderzoek belast, aan der gelijke lijsten en allerlei certificaten een waarde hebben toegekend die ze niet bezaten. Het is hoog tijd dat daar een einde aan kpme! Sommige menschen, ^oófal nu in oorlogstijd, die een tijd van armoe is, bevinden zich in een staat van sociale en economische af hankelijkheid tegenover anderen. En zeker zal niemand beweren dat een on dergeschikte gemakkelijk kan weer staan wanneer zijn hierarchischen chef hem om een „klein pleziertje” ver zoekt! Spreekt men zelfs in bovenstaanden omzendbrief niet van den heer Faure als blijk van deering EEN WEDERDIENST BEWIJZEN Het geval Faure staat, gelooven wij, niet alleen. Het is hoog tijd dat van hoogerhand worde ingegrepen om derge lijke praktijken „den kop in te druk ken”. Führer, als je Maria van de coiffeurs met je fonkelend oog doorpeilde, zou je tot de conclusie komen, dat haar inner lijke gesteldheid een sprekend even beeld is van het uwe, een geweten bezit ze niet en schaamtegevoel nog minder: ze miek er geen zwaar hoofd in van haar zoo zwijgzame tong te hebben laten rollen, dat hetgene in haar scheerwinkel verteld wierd, in den „Hoepel” te berde moest komen zoo kon de „Hoepel” haar inlichtingen ten volle uitbaten.Führer, we mogen ’t win keltje van Rachel niet voorbij fietsen zonder er een aankoopje te hebben ge daan, ze maakt op zoo’n groote klan dizie aanspraak; ze is zoo vriendelijk, gedienstig en voorkomend, ze gevocht maar nooit uitverteld over de geniale eigenschappen, die haar Führer bezat om aan het hoofd van zoo’n machtig leger in zulk een korten tijd bijna geheel West-Europa onder den voet te loopen. Gelukkig dat de samenhang der omstandigheden haar ten gunste was ze besteedde den tijd die ze uitspaarde haar boterhammen niet te moeten boteren, aan ’t omzetten van haar Meesters gaven in haar eigen leven het droog brood eten was een flinke stap in die richting Als we Rachel’s gezelschap nagaan, verbaast het ons niet dat zij aan de zwarte ziek te onderhevig was: Agnes, haar vroe gere gast; Suzanne, de vrouw van den Duitschen hoofdonderwijzer. Rachel, is het U nog nooit te binnen gekomen ter verantwoording te kunnen geroepen worden hopefis de „verklikking”, waar van jij „oorzaak” zijt geweest - als het noodzaak doet, vinden wij ons be reid even den sluier van deze zaak op te lichten. Gabrieltje van Gaston’s, hoeven wij niet Uw schoenen te onderzoeken om Uw verstand te vinden? Met welk doel nam je Jef, den S.S. man in logement? Om hem aan je dochter Maria op te of feren? Dat de liefde reeds diep wortel had geschoten, hebben we wel gemerkt: met opengesprelde armen liep ze hem op de straat te gemoet. Gabriel zag je dan niet in, welk een schurk je in huis getrokken had ja, blindheid is steeds een speciaal kenmerk geweest van de Hitlermenschen. Een bijzondere ver melding verdient ook de bulte uit de Nieuwstraat, de getrouwe meid van den primus der landverraders, ze zou geen oogenbllk aarzelen, verkeerde ze in de mogelijkheid, alle ware vaderlanders den genadeklop toe te brengen, jammer, Madeleintje, dat de Duitsche terreur methodes voor jou niet achtergebleven zijn, dan had je allang het tijdelijke met het eeuwige verwisseld. Agnes van rechtover, we steken ook eens bij jou ons neuske binnen: heb je nog veel ge profiteerd met den oorlog? Führer, de naam „Rozendaalhoek” was echt niet uit de lucht gegrepen, drie roosjes smukten dien hoek op; drie roosjes, wier geur het reukorgaan van je Frits- jes prikkelden; iedere maal dat ze voor bij kwamen gesnord, renden zij instinct matig voor dat nieuwe huis. Niette genstaande al dat over- en weergeloop VLADSLOO. Ook hier moet een artikel tot toeko mende week verschoven worden. Met genoegen wordt aangestipt dat burge meester Joye, groote beschermer van den heer O. Devriendt, geschorst werd. Aan onze vrienden uit Vladsloo we zoo het waar is dat een persoon, die gedurende zes maand bij de N.S.K.K. diende, in vrijheid op de gemeente rondloopt? VERZOEKSCHRIFT. De ondergeteekende Burgemeester der gemeente, Arrondissement verklaart hierbij in eer en geweten dat de houding van den Heer A. FAURE, Arrondisse- mentskommissaris te Veurne, tijdens de heele bezettingsperiode onder vader landslievend oogpunt onberispelijk is geweest. Hij meent te weten dat be langhebbende ambtenaar zoowel in de uitoefening van zijn taak als in zijn omgang met den bezetter, geen daden gesteld heeft welke in het voordeel wa ren van den vijand, maar dat hij zich steeds op correcte wijze van de hem op legde taak heeft gekweten. Hij kan bovendien als Burgemeester verklaren dat de Heer Arrondissements commissaris steeds de belangen van zijn volk en land heeft gediend en te genover den vijand een houding heeft aang»nom»n welk* niet laks of toege- vend was Hij is eveneens overtuigd dat de Heer A. FAURE, een waardig Arrondisse mentscommissaris is geweest, die ge durende de bezetting zijn verantwoor delijkheid en moeilijke taak met veel wijsheid en takt heeft volbracht, en daarom de achting geniet en verdient van allen die weten hoe lastig dit ambt was en die onbevooroordeeld de balans kunnen maken van zijn werking. Om deze redenen draagt de Heer A. FAURE, de volle sympathie van de on dergeteekende. te liga Alice VLAEMYNCK, uit Beerst. We zullen over deze zaak niet veel uit-I weiden, daar we er destijds in „DE VRIJHEIDSGALM” nog ai breedvoerig over gehandeld hebben. Men herinnert zich dat Aliesje niet alleen lid was van het V.N.V., maar ook van „De Vlag”, volgens zij beweerde omdat vader Van- dekerckhove in deze laatste vereeniging regelmatig haar lidgeld betaalde, zonder dat zij ooit om lidmaatschap verzocht had. Een eigennaardige maatschappij, die De Vlag-cel. te Diksmuide, waar de leden bijna allemaal ingeschreven wa ren, zonder dat zij het zelf wisten! Want Aliesje is niet het eenigste ornaat van deze „kultUreele” vereeniging dat met dergelijke argumenten te voor schijn komt! Wij gelooven zelfs dat de ze leden in de cel heel zeker de meer derheid moeten gevormd hebben! Als ’t maar waar is! Men herinnert zich ook nog wel de verklaringen van Blancke, De. Cae, Coutteau, Roily! En Aliesje dat maar steeds ontkende ooit met deze mannen te hebben medege werkt! Sommigen er van kende ze zelfs niet eens! Het ergste geval van ver klikking was dit van een boer, die werkweigeraars verstopte. Bij hem werd O.m. Ernest Everaert, onder doodsbe dreigingen, door het Alveringemsch hulpfeldgendarmenpaar uitgehaald! De advocaat van het lief meisje uit Beerst tracht zich uit den slag te trekken door te beweren dat de welbekende „Fezante”, Lucie Van Nieuwkerke, reeds voor verklikking van E. Everaert werd veroordeeld. Alsof één persoon niet door verscheidene anderen kan bij den vij and worden aangedragen! Zoo schijnen de rechters er ook over te denken en ons schatteboutje krijgt tien jaar pot! Nog een bekende die op ’t bankje komt, is LAGEIRSSE Maria, echtge- noote van Bolle. Zij hield er een zeer eigenaardige redeneering op na. Omdat haar zoon in Duitschland zat, moest men "er de anderen, ook maar steKen'. Daarom verklikte zij, met Julia DE- POORTER, uit Houtulst, den zoon van Jozef Ghysdael. Haar eigenaardige fi losofie kost haar drie jaar meditatie! De 18 jarige leurster'Julia DEPOOR- TER, uit Houtulst, die uit haar huis weg was en bij vrouw Bolle-Lageirsse ver bleef, verklikte haar bloedeigen vader voor wapenbezit! De Duitschers vonden er dan ook een revolver. Het mag een wonder heeten dat de zaak geen verde re gevolgen had! De verdediger van de jonge betichte, Meester Huyghebaert, deed uitschijnen dat Julia een uiterst ongelukkig leven had, daar haar vader haar nooit met rust liet. Ze werd tot twee jaar hechtenis veroordeeld. (Wordt vervolgd)KO DE RECHTER. De kerkkuil is ros, geverfd is hij zwart, Zwart is zijne ziel, ook zwart is zijn hart, Zwart is de kleure, van wat Duitsch is en vuil, En zwart tot in ’t bloed, is de kleur van den uil, Hij zwaait hier den scepter, ruim vier jaar lang, En woeker en roof ging er zijn gang, En als het maar was, voor zijn grooten zak, De uil was er bij, als de kak, Och was dat een tijd, beest, Een anders verdriet, kwam niet voor zijn geest, Dat d’oorlog maar hem geen zier, Voor anderen de pijn, voor plezier, De Engelschman kwam, en met hem het recht, De uil werd nu bang, en dacht het gaat slecht, Hij keerde zijn veste, en wit was hij nu, Een kerkuil is valsch, geslepen en sluw, Maar ditmaal was ’t mis hij vloog in de kooi, was zwart, en van ’t zelfde ■I D.V.l.

HISTORISCHE KRANTEN

De Vrijheidsecho (1945-1947) | 1945 | | pagina 2