PRIJS 1,50 Fr.
Ie JAAR. Nr. 13.
ZONDAG 10 JUNI 1945.
ONAFHANKELIJK WEEKBLAD
De Oorlog is niet gedaan.
d
het
klasse. Wanneer iemand het
dan. kunnen wij heel
l drie sneedjes brood
avonds. Daarmee moesten zij het
Na anderhalven dag maakte
André kennis met de zachtaardige on
derzoekmethodes der Gestapo. Drie
man kwamen in zijn cel en ranselden
den geboeiden Vladsloonaar af met de
matrak. Daarna werd hij naar het kan
toor gebracht. Daar hoorde hij één der
beulen telefoneeren dat men de drie
noofdvogels vast had... Een zeer eervol
le, maar uiterst gevaarlijke reputatie!
Gedurende tien dagen werd hij één of
twee maal per dag flink afgeranseld,
weer vóór het lichaam ge-
zoodat ze aiieeï: net eten in
handen
Oude Kennissen voor
Krijgshof.
Men weet dat reeds enkelen tijd ge
leden „tante Bertha” (B. Derveaux) uit
Veurne, te Gent in beroep ging tegen
de te Brugge opgeloopen doodstraf. De
straf werd echter bevestigd!
Andere oude kennissen probeeren,
ook op dezelfde manier geheel of ge
deeltelijk aan moeder Justicia’s greep
te ontkomen.
Men herinnert zich onzen vriend
Adrien Adam, den gedistingeerden oud-
ersatz-schepen uit Bovekerke, die te
Brugge door zijn advocaat als een
steenezel werd afgeschilderd en er als
zoodanig met vijf jaar pot vanaf kwam!
Adrien vond het te veel en zijn lieve
echtgenoote Bertha deelde die opinie!
Maar de verwaande Moffenknecht zal
nu wel moeten inzien dat hij werkelijk
een pyramidale domheid beging door in
beroep te gaan tegen zijn veel te kleine
straf. Resultaat: vijftien jaar brom
men! Wat zeg je daar van, Eva...., par
don, Bertha? De mannen van de W.B.
Bovekerke mogen op hun twee ooren
onder de wer-
er nog NATIO-
nog IN-
ja,
iets
Zelfs de meest ge
rechtvaardigde eischen moeten in oor
logstijd wel eens tijdelijk op zak ge
stoken worden. In het tegenovergesteld
geval zou die rechtvaardige zaak ge-
compromiteerd kunnen worden!
Laat ons hier naar het kleine
Noorwegen kijken. Het is een land met
socialistische meerderheid, sinds lang
geregeerd door een arbeidersministerie.
Er bestaan bloeiende syndicaten, met
gekende leiders, die zich tijdens den
oorlog prachtig hebben gedragen en
waarvan velen de nazi-beulen ten offer
vielen. Ten einde de economische her-
opbeuring van het land te bespoedigen
en aldus mede de geallieerden te hel
pen, hebben de Noorsche vakbonden,
zonder dat van officieele zijde iets ge
vraagd werd, besloten gedurende een
tijdperk van één jaar van het stakings-
moeten uitge-
Dit alles gebeurde dus
in den ochtend, den 16 Maart 1944.
Denzelfden dag had een monster-
razzia plaats in het bosch. Niet min
dan 75 man vielen in de handen van
de moffen Roger Dehaemers bevond
zich onder de slachtoffers, allen Fran-
schen op hem en twee Polen na. Dit wist
André echter pas later. Met Vandamme
naar de gevan-
overgebracht.
Ze werden elk in een i
telkens een
Sommige menschen om niet te zeg
gen de groote meerderheid in dit land
denken dat V-dag vrede-dag beteekent.
De illusies zijn de wereld niet uit en
allerminst ons klein landje! V-day is
Victory-day, ZEGE-DAG, maar geen
PEACE-DAY, VREDE-DAG! Het ver
schil is hemelsbreed- De V-dag was een
dag van-zegeJn Europa en beteekende
het glorierijk einde van de reusach
tigste militaire operatie van alle tijden.
Maar het wasjftok den eersten dag van
een nieuwen titanischen strijd op het
diplomatiek schaakbord, een verbeten
kamp om vrede en menschel!jkheid en
dit alles terwijl te land, op zee en in de
lucht in een groot deel van de wereld
DE OORLOG in al zijn afschuwelijkheid
verder gezut wordt. Voor hoe lang nog?
Wij weten het niet en zullen het beste
hopen, zonder ons aan een pronostiek
te wagen. Van vrede kan er in ieder ge
val NU nog niet gesproken worden, zelfs
niet voor ons, Belgen. Want wettelijk
zijn wij in oorlog met Japan, juist lijk
rede- de in Europa als het voortzetten van den
actief aan zuiver j oorlog in het i
militaire operaties tegpn dit land zullen
deelnemer, verandert daar niets aan.
Onze pbcht van solidariteit tegenover
onze verbondenen, die rechtstreeks in
het conflict in het Verre Oosten be
trokken zijn, is er des te grooter om.
Wij mogen niet vergeten wat deze ver
bondenen sinds de donkere dagen van
-laAVU: VOÓ3> ons gedaan he^hen
en nog steeds doen. Waar zouden we
zijn op gebied van bevoorrading zonder
hun tusschenkomst? Wij hebben dan
ook tot plicht hun taak zoo licht moge
lijk te maken. Kunnen wij, die thans
geen soldaten of burgers op het slag
veld of tijdens luchtbombardementen
meer verliezen, die geen angst voor oor
logsgeweld meer uitstaan, die onze
landgenooten bij duizenden uit Duitsch-
land zien terugkeeren, dan op geen en
kel gebied offers brengen voor onze
Engelsche, Amerikaansche, Chineesche,
Nede-rlandsche en Fransche bondgenoo-
ten, in wier Aziatische of Oceanische
gebieden de gele slavernij nog heerscht,
wier beste zonen nog lijden in Japan-
sche „Buchenwalds”, zoo erg als de fol-
terkampen der nazi-monsters, wier sol
daten en matrozen in een vaak buiten
gewoon ongezond klimaat een onge
meen verbeten kamp aanbinden tegen
den meest fanatieken vijand, die men
zich indenken kan of sinds maanden of
jaren een onmenschlijk harde krijgs
gevangenschap kennen, waar mensch-
lievende organisaties zooals het Roode
Kruis niet veel kunnen aanvangen?
Zijn wij dan een volk van egoïsten? Het
is noodig dat sommige waarheden eens
onomwonden gezegd worden. Men is
soms beschaamd zich Belg te moeten
noemen, wanneer men landgenooten
hoort, spreken over de capitulatie van
ons leger den 28 Mei 1940, zonder het
geschrijf van sommige kranten uit het
oog te verliezen. Wij nemen aan dat
men het heeft over het al of niet on
vermijdelijk zijn van de capitulatie,
doch het stoot tegen de borst dat men,
terwijl onze bevrijders nog steeds in
ons land vertoeven, vooral den nadruk
hoort leggen op de zooveel duizenden
menschenlevens die door deze capitu
latie gered werden! Men moet dergelijke
dingen hooren uitleggen door onze pan
toffelhelden aan soldaten van het
roemrijk 8ste leger, dat voor onze vrij-
doch bracht niets uit. Ook Vandamme
en Notebaert zwegen, hoewel zij ook
hun dagelijksch rantsoen matrakslagen
kregen. Na tien dagen werden zij op
he; gewoon gevangenisregiem geplaatst.
Tijdens een ondervraging in massa
zag André de andere aangehoudenen
I van zijn éénheid, waaronder zijn broer
Roger, met wie hij enkele woorden kon
spreken. Ook Roger had met de ma
trak kennis gemaakt. Hij w7as in een cel
met nog zes andere makkers. Ze moch
ten pakjes ontvangen en de Fransche
bevolking bedacht hen rijkelijk met
spek, boter, enz.
Het verblijf te Fonténaible^u duurde
in alles ongeveer drie weken, waarna
ze, lijk weleer Napoléon, hun „adieu”
mochten maken en overgebracht wer
den naar Compiègne. De gestapo was
zoo goed kosteloos vrachtwagens ter
hunner beschikking te stellen, doch ze
moesten het plezierreisje geboeid afleg
gen! Moeder en dochter Vandamme
werden in vrijheid gesteld, alsook Roger
Notebaert, die dit onverhoopt succes te
danken had aan het feit dat hij reeds
acht jaar in Frankrijk verbleef. Ook
André had zich gerechtvaardigd door te
zeggen dat hij zich in Frankrijk be
vond.... om te trouwen, daar hij ver
afzonderlijke i i00f(i was met één der meisjes Vandam
me. Doch al hielp dit hem bij de onder
vraging eenigszins, hij geraakte er niet
vrij door. Vader Vandamme was de
eenige van de groep, Notebaert uitge
zonderd, die de reis van Fontenaibleau
naar Compiègne niet heeft meegemaakt;
waar hij heengevoerd werd is niet ge
iend, want niemand'heeft'toT^'fieaeT'
nieuws over hem bekomem Wij hopen
met André Dehaemers dat zijn toe-
komstigen schoonvader, net als broer
Roger, die in Tcheko-Slowakije door de
Amerikanen bevrijd werd, doch nog niet
kan terugkeeren, weldra terug thuis zal
zijn en dan zal er op een Belgische
hoeve in het gastvrije Frankrijk flink
gebruiloft worden....
Om nu tot de lotgevallen van onzen
held terug te keer en: te Compiègne wer
den de maquisards van Cély en Bière
in een kamp gestoken, waar zich vijf
a zes duizend lotgenooten bevonden, al
len behoorende tot de F.F.I.
(Wordt voortgezet).
waarvan de niet
noch meer,
ook lafheid zou beteekenen. De
Van Acker is een gewezen
een oud-militant uit
heid ook duizenden menschlevens
ferde!
Iedereen zal wel akkoord gaan dat
men in oorlogstijd het nutteloos slacht-
offeren van menschen moet vermijden j
en dat, na uitputting van alle middelen,
het neerleggen der wapens tegenover
een veel sterkeren vijand kan verrecht- j
vaardigd worden, wanneer er geen
middel meer bestaat aan de omsingeling
van den tegenstander te ontkomen en
voor de verbonden strijdkrachten niets
meer kan gedaan worden.
We zullen de heeren strategen die
zaak in het
een capitulatie, hoe eervol ook, als een j
succes laten doorgaan, vinden we al te i
bar, net als het feit het behoud van on- gedaan
ze kostbare huid op één lijn stellen André). Denkelijk was er verraad in het
met de meest heldhaftige fazen uit despel, doch dit zal later
geschiedenis! Dit is een staaltje van eenj maakt worden,
zekere mentaliteit! We zullen het daar
bij maar niet hebben over met tegen
over onze bevrijders. Maar dit schijnt
de eenige zaak niet te zijn waarover jve
ons moeten ergeren! Ten einde de taak
van onze geallieerden te vergemakkelij-
onze’bevriente^^^ feit dat kenvzgowel wat den opbouwvan.denvre-
we, om louter aardrijkskundige
nen, denkelijk niet
in het Verre Oosten aangaat, er. Notebaert werd hij
hebben wij enkele plichten te vervullen, genis te Fontainbleau
nakoming noch min
benevens ondankbaarheid, cel gestoken, met telkens een cel tus-
heer schen in, dit om alle gemeenschap tus-
werkman, schen hen onmogelijk te maken. Ze
de syndicale be- verbleven er met de handen op den rug
j weging, een weldoener van de werkende gebonden. Alleen voor dmaaltijden
loochent, werden de boeien los gemaakt, doch on
eenvoudig del. niddellijk -
schouders óphalen! Wanneer uezelide 'i'öóndêcC
heer Van Acker, de burgerlijke mobili- hun samengebonden handen konden
satie en het stakingsverbod uitvaardigt, I brengen. Het menu bestond uit bieten
dan is het zeker niet met het doel de ar- soep ’s middags en
beiders te treffen. En heel de regeeringi s avonJ~ r'~'-
staat op dit gebied achter den minister- j stellen,
president, vanaf du Bus tot Lalmand.
En geen enkele partij heeft haar mi
nisters af gekeurd; we mogen daaruit
dus besluiten dat de vier partijen ins
gelijks achter de regeering «taan, t.t.z.
bijna de heele natie. Wij èijh de laats ten
die zullen beweren dat het lot der mijn
werkers niet meer kan verbeterd wor
den, doch wij zien met leedwezen dat
sommige werklieden zich laten verblin
den door ophitsers, die uit relletjes en
stakingen politieke of andere munt
trachten te slaan. Wanneer er kolen
gebrek zal heerschen, wie zal dan in de
eerste plaats het slachtoffer zijn? De
werkman, zonder eenigen twijfel. Be
staat er nog solidariteit
kende klasse? Bestaat
NALE solidariteit? Bestaat er
TERNATIONALE solidariteit? Zoo
dan is het hoog tijd dat we daar
van te zien krijgen.
recht geen gebruik te maken. De Noren
zijn nuchtere menschen. Zij doen geen
afstand van wat hen toekomt, maar
dragen het hunne bij tot de uiteindelijke
overwinning op ALLE VIJANDEN van de
democratie en tot het bekomen van een
zoo lang verbeiden duurzamen vrede.
De Noren weten dat het NOG STEEDS
OORLOG IS, spijts den V.-day! Alle
Belgen beseffen dit klaarblijkelijk niet.
Men schijnt hier nog niet te begrijpen
dat er dringender werk is dan met een
gebalde vuist of met drie omhoog gesto
ken vingers rond te loopen. We zullen
het overgroot belang van zekere kwes
ties niet negeeren, maar toch is de taak
van heden nog steeds het land zuive
ren en het tot normalen bloei brengen
(het tweede gaat ten andere niet zon
der het eerste) en ons deelachtig te
maken in de vruchten der overwinning,
door het onze bij te brengen om de
totale zegepraal te helpen bewerken.
Ons land heeft behoefte aan rust en
werk. De STAAT van OORLOG heerscht
nog steeds: Belgen, vergeet het niet en
toont vooral dat we geen land zijn,
waar het individueel en nationaal
egoïsme hoogtij vieren’
F. WELLEMYNS.
de Gruwelkampen van het
Cultuurland.
Anèr^peha*»mers, uit Vladsloo,
ver^C^ons zijn lijdensweg
(Vervolg).
André deed op z’n duizend gemakken!
z'n schoenen aan. Men verwachtte er
zich aan den Luikschen vriend te zien
binnenkomen... het was de Gestapo
Aan ontvluchten viel niet te denken
Met boer Vandamme en een zekere
j Roger Notebaert, afkomstig uit Adin-
reine laten trekken. Maar kerke, dus drie Belgen, werd André De
haemers aangehouden. Ook moeder en
een dochter Vandamme werden mee-
(echter niet de verloofde van
of- H
