T~
een
AMOR.
BARRA.
Getuigenverhoor.
Getuigen werden opgeroepen voor
de infirmière Zwaenepoel, die dienst
deed in Duitsche hospitalen.
hulpveldwachter
waardige belop
STADEN.
Opgemerkt.
Toen de rekruten te leper uit den
trein stapten, bemerkten zij er Roger
Mortier. Een geluk dat het station
gesloten bleef anders zou hij een p>k
- siaag opgeloopen hebben lijk zijn
confrater Eeckout die nu met gezwol
len kop in ’t hospitaal ligt te Brugge.
riOUÏULST.
De brief van Agnes.
Door plaatsgebrek werd de verta- wenschen wij
van het aandoénlijk lief debrief je .ning!
verschoven tot toekomende week.
„Als ik volkomen genezen ben!” watiten. De ^,cheri<gfaüwden hem lijk
had hij er goeden moed op, maar zijn; de pest! Hij zag ei^fet tegen op zelfs
Aangehouden.
Naar wij vernemen is Fiete van de
Post in hechtenis genomen te St. Ni
klaas. Fiete heeft alleszins het warm
water uitgevonden. Zij engageerde een
vervoerdienst uit Brusselom haar
meubels af te halen, toen de auto’s
hier aankwamen was alles gesloten,
uit een telefoongesprek met Fiete
bleek het dat de auto’s moesten langs
St. Niklaas rijden om Madam Blink
mede te hebben, maar zij had het
vergeten te zeggen. Nu had ze eigen
lijk een keer gezwegen, maar 't zal ’n
kostelijken keer zijn.
Onder Dwangbeheer.
In de lijsten van personen, ven
nootschappen of lichamen aan wie
het beheer van hun goederen ont-
u-snkcr weid, noteeren we de volgen
de namen
x.êjcnaerc Gérard, Staden.
Coulier André, Oostvleteren.
Decaestecker Sylvère, Langemark.
Degryse Cyriel, Staden.
De dienst van het sekwester stelde
mandatarissen aan om de goederen
in kwestie te beheer en. De namen de
ser mandatarissen vindt men in het
.„atsblad.
Met droefheid hebben wij-het over
lijden vernomen van onzen vriend
Michel Vanrobaeys. Na achtereenvol
gens in 5 gevangenissen en de uit-
moordingskampen Gross - Strelitz,
Gross-Rozen en Neu-Brahdenburg de
hevigste martelingen onderstaan te
hebben, is hij weergekeerd naar zijn
geliefd dorp Houtulst.
Ik herinner mij nog goed dén dag
van zijn thuiskomst. Het was laat,
het was nacht, maar niettegenstaan
de dat waren honderden menschen
opgekomen en geschaard rond zijn
huis om onzen held te verwelkomen.
Iedereen was verheugd en blij ten
minste één van onze, mannen terug
te zien, één van de zoovelen die weg
gesleurd zijn geworden door de nazi-
beulen, /de barbaren, de onmen-
schen. Ik zeg, het deed ons goed
er één terug te hebben; maar bij
het aanschouwen van dit uitgemer
gelde lichaam, gingen onze gedach
ten dan naar de heeren Georges en
Gauthier de- Grocte, naar Marcel
Vandecandelaere, naar Etienne Van- ersatz-burgsmeester Veile tet gemeen-
gheluwe die ook in de gruwelkampen tewerker aangesteld.
Z ARREN.
Dat er te Zarren goede patriotten
wonen is maar al te wel gekend, die,
bij de bevrijding zich uitgaven voor
echse Belgen en de eersten waren
■om de aangehouden verraders en col
laborateurs uit te jouwen en iedereen
op te hitsen tegen hen. Maar, wat
■doen zij nu? M. X., bijv, zou veel
beter doen met eens naar zich zelf
te zien. Hij was er ook bij om zijn'
BRIEVENBUS-ECHO.
Bamboula.
Wat is er aan de hand met De Gra
ve Antoon. Hij is hier vóór ’n paar
maanden weggehaald met ’n roode
kruiswagen en niet meer gezien ge-
jveest. Zijn vrouw houdt er een
vreemd leventje op na. Zij verkoopt
haar meubels en trapt het af. Haar
15 jarige stiefdochter Odette DE-
GRAEVE sluit zij op in huis zonder
geld en bijna zonder eten. Hier zal
de gemeenteoverheid moeten ingrij
pen.
gen onze gedachten naar de anderen
waarvan wij neg zonder nieuws zijn.
Toen Michel een paar dagen thuis
was, ging ik hem eens bezoeken. Met
stralend gelaat ontving hij mij en
was blij na zoo langen tijd de hand'
van een vriend te kunnen drukken.
Hij vertelde mij een en ander over
zijn lijden en belevenissen in het!
nazirijk. Ik deed hem echter zwijgen
daar het spreken hem te veel afmatte
en zei hem: Michel, gij zult mij eens
alles vertellen a
nezen zijt. Ja, hij beloofde het mij: sukkelaars die wat ..brandbiouf‘^>Al^'>’lïaa^,aan pVsson
Doch werken
in Duitschland zijn omgekomen; gin- was nooit iets naar zijn tand gewdest.
Het is heel lastig en geen mensch
is daar ooit rijk mee geworden. Men
moest dus uitzien naar een ander
baantje voor hem. Zoo werd hij hulp-
veldwachter en volgens zijn eigen be
kentenis, zelfs helper - van de Duit
sche politie!
Dag en nacht was hij op gang met
zijn revolver. Het rosse beest moest
ons bewaken,- maar hij wist denkelijk
niet dat wij hem ook in de gaten j
hielden!
Hij deed dienst in de bosschen. Met
als gij volkomen ge- bet wapen in de vuist bedreigde hij
VLAÖSLOO.
Onze Rosten.
Veel menschen vragen. zich, af wat
er gebeuren zal met onzen fameuzen
rosten Zw., die tijdens de bezetting
de schrik van Vladsloo was. Zij. die
weten wat dit beest heeft misdaan,
hopen dat men te Brugge twaaf ko
gels op zij heeft gelegd,, die voor hem
bestemd zijn.
Reeds op jeugdigen ouderdom had
hij lange vingers err pikte zelfs de
konijnen van zijn ouders! Zijn hu
welijk was ook niet, zonder winstge
vend doel. Hij moest een vrouw heb
ben die iets „trok”. Hij nam dus een
meisje die in 1914/18 gekwetst werd
en uit dien hoofde een pensioen ont
ving, dat nu door onzen Rosten ver
kwist werd. In ieder geval trok hij
nu geld van den staat!
Reeds lang vóór 1940 mengde hij
zich in de politiek en was natuurlijk,
zooals alle gelukzoekers, een apostel
van Adolf. Waren er toen reeds zilver
lingen te verdienen? v
Hij was na 28 Mei een aangewezen
zoollikker van. de Duitschers en in
1941 trok hij zelf de Moffenplünje
aan zijn lijf en weg was hij... naar
het Oostfront? Onnoodig er bij te
voegen dat hij dacht dat d» Nazis
den oorlog reeds gewonïren hadden
en dat hij niets anders ging moeten
doen dan te paradeeren, een belang
rijke post te krijgen en een heele
boel schijven op te strijken. „Au se-
cours du vainquéur!”
Onze rosse ezel werd naar huis ge
zonden vóóraleer de Russen verplet
terd waren. Hij kon het echter niet
meer gewoon worden in ons rustig
dorp en ging te Zedelgem bij de
Vlaamsche Wacht.. Hij bleef in functie
tot in 1944.
Hij kreeg zijn ontslag jammer
voor hem! veel te laat.
Als belooning voor de groote
diensten door Zw. aan Führer, leider
f>n w.-rd hij door den
ma. Münheer X zou veel beter doen verraders!
dat gespuis naar huis te jagen dan ze
bij zich te houden, of durven zij in-
het geheel met meer naar hun dorp ZAPRFN.
gaan, uit vrees daar te goed onthaald
te worden? v zou het ook nog
wel eens kunnen tegenkomen als hij
dat gespuis nog lang bij zich houdt, ling
AZAR.
En P. I Ook zal uw bloed niet tevergeefs ge-
niemand vloeid hebben, want het is in uw bloedschietenslflaar^In
ongelukkigen te
liggen re speiem ue zuiien nerupoouwen, waaruit aiie schietenDoch zij wisten waar onze
i gansch te gemeente zwarten zullen verbannen worden,verkliRker zat en nooit kreeg hij er,
maar al te veel over, dat want het is hun fout dat de besten ^én pajJ]je.Ri Nochtans zaten er te
ieselare of ergens anders uit onze rangen ons ontnomen wer- y]adsloo een- tiental van die mannen
die spijts de Duitschers en hun
zwarte en rosse helpers, toch hun
vollen plicht deden.
Aan den gewezen
een
KAASKERKE
De - boekendoos,
(Vervolg).
Laura Fockcnier, echtgenoote Coucke,
„fokte” Hitler jongens: één van. haar
spruiten was in. de Waffen S.S. en
een andere in de Hitlerjeugd. Een
schoon rommelzoodje, dus! Voor een
niets ging er een koekepoot de lucht
in om de beteekenis van een krachti-
gen „Heil Hitler” te onderlijnen. Onze
lieve Laura hield er ook geweldig
aan een woordje te wisselen met de
heeren uit de Feldgendarmerie. Kul-
tuurmenschen zoeken elkaar op, dat
is begrijpelijk. Haar .geliefkoosde
spreuk was dan ook: „ik zal het aan
de Feldgendarm.es zeggen”. Moet men
daaruit nu besluiten dat zij een ver-
klikster was? De menschen zijn toch
boos!
Toen Kaaskerke’s patriotische pas
toor, E.H. Modest Vinek, een sermoen
hield over de „naastenliefde” vond
zij dat het TEGEN haar gericht was.
Aan de Duitsche pakkemannèn ging
ze dan ook de zaak op haar manier
uitleggen. Ze ronselde zelfs mede-
getuigen, die echter doorgaans niet
met het baantje van „inlichtings-
agent” gediend waren. De pastoor zat
gedurende zes- dagen vast. Dat was
de goeie tijd voor Laura, toen de
vinken in een kooi zaten. Te Kaas-
kerke vertelt- men dat het nu een
andere tijd is: de koeken in de doos!
De rollen zijn omgekeerd en het is
de oude pastoor die op de hem eigen
gemoedelijke wijze aan de Belgische
rechters „een eenvoudig relaas der
feiten” geeft. Andere getuigen had
den last met de grijsjes omdat hun
kind een pandoering gegeven had aan
den „Hitlerjungen Quax” van kame
raad Coucke. Deze Duitsche neder
laag kon men zoo maar niet laten
voorbijgaan! Julien Eruynooghe
werd in 1942 door Laura beticht het
woord; „Judas” te hebben geschil
derd op den gevel van de koekendoos.
We kunnen de fokster van Hitler-
knapen op dit punt gerust stellen;
iemad anders heeft die poetsge
bakken! Doch toen Bruynooghe in
1943 door de Duitschers opgeleid
werd, vond hun vriendin toch noodig
te roepen: „spert hem maar in,.’t is
een goede vangst!” Verscheidene ge
tuigen leggen bezwarende getuige
nissen af voor de volksgenoote Laura,
doch er is toch een ander I lokje:
Leon Pysson, landbouwer, komt ver
klaren dat vrouw Coucke zijn zoon
redde van deportatie. De voorzitter
van den krijgsraad schijnt echter dat
liedje al meer gehoord te hebben en
1 i waarom hij zich
tot' echtgenoote van den Kaas-
kerkschen Führer wendde. En het
antwoord luidt zooals verwacht
„omdat zij goed stónd met de Duit
schers!” Verzachtende omstandighe
den.... Veel Kaaskerkenaars zullen
zich wel een incidentje herinneren,
dat op de rechtbank niet ter sprake
kwam en gebeurde .toen de wettelijke
aan werken, menschen burgemecst. - na een ziekteverlof en
nationaliteit, die meer sla-1 juist vóór hij van de Moffen den bons
I kreeg, voor een korten tijd weer in
dienst kwam: namelijk toen door een
paar personen werd rondgegaan ten
voordeele van de opgeëischten van de
gemeente.... Toen toonde onze Laura
den omvang van haar groot-Ger-
maansch solodariteitsgevoel en de
scherpte van haar vischwij ven tong!
Meester Deschepper stelt zich aan
als burgerlijke partij, namens Julien
uitstekend hu
moristisch pleidooi takelt hij ons
koekenmoertje af en noemt ze den
engel-bewaarder van Kaaskerke...
Krijgsauditor Smetryns vraagt vijf
tien jaar pensionnaat voor het en
geltje. Meester Willfe'ms heeft de on
dankbare taak I aura Fockenier te
verdedigen. Hij noemt zijn kliënte
voor den vijand en hij moe: ook wel' gij zijt een held, een Belg, een vader-1 gen dan eten kregen.
Velen onder hen liepen dan ook
vriendinnetjes te verduiken,
denkt zeker dat zij van
gezien kunnen worden wanneer zij dat wij
in het gras liggen te spelem De zullen
geburen en gansch
spreken er j
zij naar Roeselare of ergens
niet meer moeten gaan naar de kine- den. Dood aan alle collaborateurs en verscholen.
Een volgende maal zullen wij hierBrnynooghe. In een
Rouwdienst.
Onder groote belangstelling had
een rouwdienst plaats ter nagedach
tenis van den te Buchenwald overle
den Etienne Vangheluwe, den sympat-
hieken zoon van den veldwachter,
slachtoffer van de razzia van Novem
ber 1943. Zoöals zooveel van zijn
makkers nam hij een heldhaftige
houding aan tegenover den bezetter,
die geen folteringen bespaarde. Ook
hij weigerde gehoor te geven aan be
loften en bedreigingen. Zijn nage
dachtenis zal door alle ware vader
landers, ook buiten Houtulst, in eere
worden gehouden. Wij maken van
de gelegenheid gebruik om onze deel
neming en sympathie aan te bieden
aan de achtbare familie van den voor
land eri vrijheid gevallen weerstan
den Moge zijn offer vruchten dra
gen!
„Als ik volkomen genezen ben!” wat -t,en. De if^'^cheri^Ail
had hij er goeden moed op, maar zijn de pest! Hij zag ei^e. c
lot was anders bedeeld. Na eerst in het-aan deuren en venslers te luisteren,
hospitaal te Brugge geweest te zijn,j om te weten zoo er geen B.B.C. stem
heeft hij den geest gegeven in het! doordrong!
militair hospitaal te Doornik den 12 Er moest te Vladsloo een V 1 start-
Juli 1945. Michel, gij zijt heengegaan,baan >-rden aangelegd. Gelukkig is
maar niettegenstaande dat zult gij I ze nooiT klaar gekomen. Te Korte-
blijven voortleven in den géést van - mark gelegerde^politieke gevangenen
alle Houtulstenaars, want gij, bestemoesten er aan werken, menschen burgemecst. - na een ziekteverlof en
alle Houtulstenaars, want gij, beste j moesten
raam te zetten om te kunnen werken! vriend, gij zijt het bewonderen waard, van alle
T --1 -T-1 -----I
veel veranderd zijn om zelf Mcffen-- lander. Nooit zullen wij u vergeten.
i weg. Ons ros schandaal verdook zich
een beek om die
snappen of neer te
een krachtig en vrij België!
heropbouwen, waaruit alle i
t
(Buiten verantwoordelijkheid der redactie).
hulde brengen aan de dorpsgenooten,