T~ een AMOR. BARRA. Getuigenverhoor. Getuigen werden opgeroepen voor de infirmière Zwaenepoel, die dienst deed in Duitsche hospitalen. hulpveldwachter waardige belop STADEN. Opgemerkt. Toen de rekruten te leper uit den trein stapten, bemerkten zij er Roger Mortier. Een geluk dat het station gesloten bleef anders zou hij een p>k - siaag opgeloopen hebben lijk zijn confrater Eeckout die nu met gezwol len kop in ’t hospitaal ligt te Brugge. riOUÏULST. De brief van Agnes. Door plaatsgebrek werd de verta- wenschen wij van het aandoénlijk lief debrief je .ning! verschoven tot toekomende week. „Als ik volkomen genezen ben!” watiten. De ^,cheri<gfaüwden hem lijk had hij er goeden moed op, maar zijn; de pest! Hij zag ei^fet tegen op zelfs Aangehouden. Naar wij vernemen is Fiete van de Post in hechtenis genomen te St. Ni klaas. Fiete heeft alleszins het warm water uitgevonden. Zij engageerde een vervoerdienst uit Brusselom haar meubels af te halen, toen de auto’s hier aankwamen was alles gesloten, uit een telefoongesprek met Fiete bleek het dat de auto’s moesten langs St. Niklaas rijden om Madam Blink mede te hebben, maar zij had het vergeten te zeggen. Nu had ze eigen lijk een keer gezwegen, maar 't zal ’n kostelijken keer zijn. Onder Dwangbeheer. In de lijsten van personen, ven nootschappen of lichamen aan wie het beheer van hun goederen ont- u-snkcr weid, noteeren we de volgen de namen x.êjcnaerc Gérard, Staden. Coulier André, Oostvleteren. Decaestecker Sylvère, Langemark. Degryse Cyriel, Staden. De dienst van het sekwester stelde mandatarissen aan om de goederen in kwestie te beheer en. De namen de ser mandatarissen vindt men in het .„atsblad. Met droefheid hebben wij-het over lijden vernomen van onzen vriend Michel Vanrobaeys. Na achtereenvol gens in 5 gevangenissen en de uit- moordingskampen Gross - Strelitz, Gross-Rozen en Neu-Brahdenburg de hevigste martelingen onderstaan te hebben, is hij weergekeerd naar zijn geliefd dorp Houtulst. Ik herinner mij nog goed dén dag van zijn thuiskomst. Het was laat, het was nacht, maar niettegenstaan de dat waren honderden menschen opgekomen en geschaard rond zijn huis om onzen held te verwelkomen. Iedereen was verheugd en blij ten minste één van onze, mannen terug te zien, één van de zoovelen die weg gesleurd zijn geworden door de nazi- beulen, /de barbaren, de onmen- schen. Ik zeg, het deed ons goed er één terug te hebben; maar bij het aanschouwen van dit uitgemer gelde lichaam, gingen onze gedach ten dan naar de heeren Georges en Gauthier de- Grocte, naar Marcel Vandecandelaere, naar Etienne Van- ersatz-burgsmeester Veile tet gemeen- gheluwe die ook in de gruwelkampen tewerker aangesteld. Z ARREN. Dat er te Zarren goede patriotten wonen is maar al te wel gekend, die, bij de bevrijding zich uitgaven voor echse Belgen en de eersten waren ■om de aangehouden verraders en col laborateurs uit te jouwen en iedereen op te hitsen tegen hen. Maar, wat ■doen zij nu? M. X., bijv, zou veel beter doen met eens naar zich zelf te zien. Hij was er ook bij om zijn' BRIEVENBUS-ECHO. Bamboula. Wat is er aan de hand met De Gra ve Antoon. Hij is hier vóór ’n paar maanden weggehaald met ’n roode kruiswagen en niet meer gezien ge- jveest. Zijn vrouw houdt er een vreemd leventje op na. Zij verkoopt haar meubels en trapt het af. Haar 15 jarige stiefdochter Odette DE- GRAEVE sluit zij op in huis zonder geld en bijna zonder eten. Hier zal de gemeenteoverheid moeten ingrij pen. gen onze gedachten naar de anderen waarvan wij neg zonder nieuws zijn. Toen Michel een paar dagen thuis was, ging ik hem eens bezoeken. Met stralend gelaat ontving hij mij en was blij na zoo langen tijd de hand' van een vriend te kunnen drukken. Hij vertelde mij een en ander over zijn lijden en belevenissen in het! nazirijk. Ik deed hem echter zwijgen daar het spreken hem te veel afmatte en zei hem: Michel, gij zult mij eens alles vertellen a nezen zijt. Ja, hij beloofde het mij: sukkelaars die wat ..brandbiouf‘^>Al^'>’lïaa^,aan pVsson Doch werken in Duitschland zijn omgekomen; gin- was nooit iets naar zijn tand gewdest. Het is heel lastig en geen mensch is daar ooit rijk mee geworden. Men moest dus uitzien naar een ander baantje voor hem. Zoo werd hij hulp- veldwachter en volgens zijn eigen be kentenis, zelfs helper - van de Duit sche politie! Dag en nacht was hij op gang met zijn revolver. Het rosse beest moest ons bewaken,- maar hij wist denkelijk niet dat wij hem ook in de gaten j hielden! Hij deed dienst in de bosschen. Met als gij volkomen ge- bet wapen in de vuist bedreigde hij VLAÖSLOO. Onze Rosten. Veel menschen vragen. zich, af wat er gebeuren zal met onzen fameuzen rosten Zw., die tijdens de bezetting de schrik van Vladsloo was. Zij. die weten wat dit beest heeft misdaan, hopen dat men te Brugge twaaf ko gels op zij heeft gelegd,, die voor hem bestemd zijn. Reeds op jeugdigen ouderdom had hij lange vingers err pikte zelfs de konijnen van zijn ouders! Zijn hu welijk was ook niet, zonder winstge vend doel. Hij moest een vrouw heb ben die iets „trok”. Hij nam dus een meisje die in 1914/18 gekwetst werd en uit dien hoofde een pensioen ont ving, dat nu door onzen Rosten ver kwist werd. In ieder geval trok hij nu geld van den staat! Reeds lang vóór 1940 mengde hij zich in de politiek en was natuurlijk, zooals alle gelukzoekers, een apostel van Adolf. Waren er toen reeds zilver lingen te verdienen? v Hij was na 28 Mei een aangewezen zoollikker van. de Duitschers en in 1941 trok hij zelf de Moffenplünje aan zijn lijf en weg was hij... naar het Oostfront? Onnoodig er bij te voegen dat hij dacht dat d» Nazis den oorlog reeds gewonïren hadden en dat hij niets anders ging moeten doen dan te paradeeren, een belang rijke post te krijgen en een heele boel schijven op te strijken. „Au se- cours du vainquéur!” Onze rosse ezel werd naar huis ge zonden vóóraleer de Russen verplet terd waren. Hij kon het echter niet meer gewoon worden in ons rustig dorp en ging te Zedelgem bij de Vlaamsche Wacht.. Hij bleef in functie tot in 1944. Hij kreeg zijn ontslag jammer voor hem! veel te laat. Als belooning voor de groote diensten door Zw. aan Führer, leider f>n w.-rd hij door den ma. Münheer X zou veel beter doen verraders! dat gespuis naar huis te jagen dan ze bij zich te houden, of durven zij in- het geheel met meer naar hun dorp ZAPRFN. gaan, uit vrees daar te goed onthaald te worden? v zou het ook nog wel eens kunnen tegenkomen als hij dat gespuis nog lang bij zich houdt, ling AZAR. En P. I Ook zal uw bloed niet tevergeefs ge- niemand vloeid hebben, want het is in uw bloedschietenslflaar^In ongelukkigen te liggen re speiem ue zuiien nerupoouwen, waaruit aiie schietenDoch zij wisten waar onze i gansch te gemeente zwarten zullen verbannen worden,verkliRker zat en nooit kreeg hij er, maar al te veel over, dat want het is hun fout dat de besten ^én pajJ]je.Ri Nochtans zaten er te ieselare of ergens anders uit onze rangen ons ontnomen wer- y]adsloo een- tiental van die mannen die spijts de Duitschers en hun zwarte en rosse helpers, toch hun vollen plicht deden. Aan den gewezen een KAASKERKE De - boekendoos, (Vervolg). Laura Fockcnier, echtgenoote Coucke, „fokte” Hitler jongens: één van. haar spruiten was in. de Waffen S.S. en een andere in de Hitlerjeugd. Een schoon rommelzoodje, dus! Voor een niets ging er een koekepoot de lucht in om de beteekenis van een krachti- gen „Heil Hitler” te onderlijnen. Onze lieve Laura hield er ook geweldig aan een woordje te wisselen met de heeren uit de Feldgendarmerie. Kul- tuurmenschen zoeken elkaar op, dat is begrijpelijk. Haar .geliefkoosde spreuk was dan ook: „ik zal het aan de Feldgendarm.es zeggen”. Moet men daaruit nu besluiten dat zij een ver- klikster was? De menschen zijn toch boos! Toen Kaaskerke’s patriotische pas toor, E.H. Modest Vinek, een sermoen hield over de „naastenliefde” vond zij dat het TEGEN haar gericht was. Aan de Duitsche pakkemannèn ging ze dan ook de zaak op haar manier uitleggen. Ze ronselde zelfs mede- getuigen, die echter doorgaans niet met het baantje van „inlichtings- agent” gediend waren. De pastoor zat gedurende zes- dagen vast. Dat was de goeie tijd voor Laura, toen de vinken in een kooi zaten. Te Kaas- kerke vertelt- men dat het nu een andere tijd is: de koeken in de doos! De rollen zijn omgekeerd en het is de oude pastoor die op de hem eigen gemoedelijke wijze aan de Belgische rechters „een eenvoudig relaas der feiten” geeft. Andere getuigen had den last met de grijsjes omdat hun kind een pandoering gegeven had aan den „Hitlerjungen Quax” van kame raad Coucke. Deze Duitsche neder laag kon men zoo maar niet laten voorbijgaan! Julien Eruynooghe werd in 1942 door Laura beticht het woord; „Judas” te hebben geschil derd op den gevel van de koekendoos. We kunnen de fokster van Hitler- knapen op dit punt gerust stellen; iemad anders heeft die poetsge bakken! Doch toen Bruynooghe in 1943 door de Duitschers opgeleid werd, vond hun vriendin toch noodig te roepen: „spert hem maar in,.’t is een goede vangst!” Verscheidene ge tuigen leggen bezwarende getuige nissen af voor de volksgenoote Laura, doch er is toch een ander I lokje: Leon Pysson, landbouwer, komt ver klaren dat vrouw Coucke zijn zoon redde van deportatie. De voorzitter van den krijgsraad schijnt echter dat liedje al meer gehoord te hebben en 1 i waarom hij zich tot' echtgenoote van den Kaas- kerkschen Führer wendde. En het antwoord luidt zooals verwacht „omdat zij goed stónd met de Duit schers!” Verzachtende omstandighe den.... Veel Kaaskerkenaars zullen zich wel een incidentje herinneren, dat op de rechtbank niet ter sprake kwam en gebeurde .toen de wettelijke aan werken, menschen burgemecst. - na een ziekteverlof en nationaliteit, die meer sla-1 juist vóór hij van de Moffen den bons I kreeg, voor een korten tijd weer in dienst kwam: namelijk toen door een paar personen werd rondgegaan ten voordeele van de opgeëischten van de gemeente.... Toen toonde onze Laura den omvang van haar groot-Ger- maansch solodariteitsgevoel en de scherpte van haar vischwij ven tong! Meester Deschepper stelt zich aan als burgerlijke partij, namens Julien uitstekend hu moristisch pleidooi takelt hij ons koekenmoertje af en noemt ze den engel-bewaarder van Kaaskerke... Krijgsauditor Smetryns vraagt vijf tien jaar pensionnaat voor het en geltje. Meester Willfe'ms heeft de on dankbare taak I aura Fockenier te verdedigen. Hij noemt zijn kliënte voor den vijand en hij moe: ook wel' gij zijt een held, een Belg, een vader-1 gen dan eten kregen. Velen onder hen liepen dan ook vriendinnetjes te verduiken, denkt zeker dat zij van gezien kunnen worden wanneer zij dat wij in het gras liggen te spelem De zullen geburen en gansch spreken er j zij naar Roeselare of ergens niet meer moeten gaan naar de kine- den. Dood aan alle collaborateurs en verscholen. Een volgende maal zullen wij hierBrnynooghe. In een Rouwdienst. Onder groote belangstelling had een rouwdienst plaats ter nagedach tenis van den te Buchenwald overle den Etienne Vangheluwe, den sympat- hieken zoon van den veldwachter, slachtoffer van de razzia van Novem ber 1943. Zoöals zooveel van zijn makkers nam hij een heldhaftige houding aan tegenover den bezetter, die geen folteringen bespaarde. Ook hij weigerde gehoor te geven aan be loften en bedreigingen. Zijn nage dachtenis zal door alle ware vader landers, ook buiten Houtulst, in eere worden gehouden. Wij maken van de gelegenheid gebruik om onze deel neming en sympathie aan te bieden aan de achtbare familie van den voor land eri vrijheid gevallen weerstan den Moge zijn offer vruchten dra gen! „Als ik volkomen genezen ben!” wat -t,en. De if^'^cheri^Ail had hij er goeden moed op, maar zijn de pest! Hij zag ei^e. c lot was anders bedeeld. Na eerst in het-aan deuren en venslers te luisteren, hospitaal te Brugge geweest te zijn,j om te weten zoo er geen B.B.C. stem heeft hij den geest gegeven in het! doordrong! militair hospitaal te Doornik den 12 Er moest te Vladsloo een V 1 start- Juli 1945. Michel, gij zijt heengegaan,baan >-rden aangelegd. Gelukkig is maar niettegenstaande dat zult gij I ze nooiT klaar gekomen. Te Korte- blijven voortleven in den géést van - mark gelegerde^politieke gevangenen alle Houtulstenaars, want gij, bestemoesten er aan werken, menschen burgemecst. - na een ziekteverlof en alle Houtulstenaars, want gij, beste j moesten raam te zetten om te kunnen werken! vriend, gij zijt het bewonderen waard, van alle T --1 -T-1 -----I veel veranderd zijn om zelf Mcffen-- lander. Nooit zullen wij u vergeten. i weg. Ons ros schandaal verdook zich een beek om die snappen of neer te een krachtig en vrij België! heropbouwen, waaruit alle i t (Buiten verantwoordelijkheid der redactie). hulde brengen aan de dorpsgenooten,

HISTORISCHE KRANTEN

De Vrijheidsecho (1945-1947) | 1945 | | pagina 3