e het te Schielijk overleden. van Krijgsraad te Brugge. voordeed Westrooze- zich nog katholieken; li- Het is ook hun niet ten dien- in het kamp hij dagelijksch te Koningsgezinden”, zou moeten besluiten dat er ook „zuivere zwarte koningsgezinden” be staan. Zoolang de plakbrieven niet onderteekend worden, nemen wij aan met „zwarten” te doen te heb- rechters zouden kunnen verschijnen. Met een regelmatige tijdverdeeling, minimum comfort, geen vitamine, meer dan er noodzakelijk was eni medisch advies wanneer dit noodig was hebben sommige gevangenen j een beter gezondheid verkregen dan ooit te voren. Ze geven, het dan ook grif toe vooral de morphine maniak Goering. Stoute jongens worden gestraft. Gedenksteen. Madona. Op de wijk Madona zal er een gedenksteen opgericht wor den ter herinnering aan de helden die hun leven geofferd hebben voor het' vaderland in de concentratie kampen van Duitschland. Een mooi gebaar van alle Madonanaars die een blijvende, herinnering willen aan hun duurbare vrienden. Dat die ge denksteen een gloed doe opflakke ren van vaderlandsliefde en echte naastenliefde. Reeds vroeger had iemand Houtulst geschreven dat wij een „goddeloos” b‘ad waren. Wij vroegen toen naar bewijzen. Onze naamlooze aanvaller bracht er geen voor. Om niet kon! Wij vragen dus die bewijzen? Zul- (of oude) naam- thans gelukkiger het niet, want om het even aan en zal dit geen schrik hebben de verantwoor delijkheid te nemen van wat hij schrijft. Ook wist men niet te zeg gen wie of wat ONVERDIEND ge hekeld of afgebroken werd. Volgens onze naamlooze tegenstrevers is „De Vrijheidsecho” liberaal., goddeloos en tegen den koning. Een feit is zeker: de uitgever van het blad heeft een politieke meening. Dat is Zijxa leunt/, uictar uaur neen net otaa iancj) Verleden, week deed er zich op vijvertje bijna een smartelijk onge- I luk voor. Zekere V. uit Zarren ge raakte in een put door het aa,n Vanneste, zij verstrekt en; het nippertje van den M. en Gunst van Nog vier weken en Houthulst ker- moreel in de beste condities voor hun mis s^aat v09r de deur. En daarom I doet men er duchtig aan voort -om 1 de cinema „Printania”,, die door de ontploffing van 24 Maart zoo danig beschadigd werd, dat ze moest af- i gebroken worden, weer op te bou- i wen. Voorwaar het zal een reuzen gebouw zijn, zeer modern ingericht, maar of hét zal gereed zijn in vier weken, is een andere kwestie. Nu, het is de vurigste wensch van alle Houtulstenaars en van vele men schen der omliggende gemeenten' dat zij binnen zeer korten tijd de mooie filmen, thans in een schoone zaal opnieuw zullen kunnen bewonderen. Dewulf Charles, echtgenoot Elodie Schacht, zakte plots ineen. De dood trad oogenblikkelijk in. Heropbouw. Bijna 5 maand zijn voorbijgegaan sedert de gewel dige ontploffing zich in het munitiepark te beke. Iedereen herinnert goed deze gebeurtenis en iedereen weet ook nog goed hoeveel schade er aangebracht werd te Houthulst. Thans is men volledig aan den her opbouw bezig. Daken worden hersteld, muren rechtgezet, schoorsteenen her opgebouwd, enz. enz... Eén ding Ont breekt echter: glas! Waar blijft het glas? In de fabrieken! waarom is er te. Houthulst geen glas? Omdat men het niet laat verzenden. Moeten wij I dan gansche dagen met open ramen zitten of met papier vóór de vens ters genageld? Weldra staat de winter weer voor de deur! Beseffen de heeren van den Wederopbouw dat niet? Nu, wij hopen dat ze betere inzichten zullen krijgen en dat wij weldra van glas worden voorzien! Bé „concentratie tegen „De Vrijheidsecho”. Vrienden vertellen ons Houthulst een campagne wordt tegen ons blad, dan nog met Ontbijt: beschuit,soep. HOUTULST. Middagmaal: soep, hachee (stoof-, sel) aardappelen, erwtjes en salade, koffie. Avondmaal gekookte boenen, kof fie, brood. Al het voedsel wordt Amerikaansche leger 1 wordt door gecontroleerde Duitsche door Pollet koks klaargemaakt. Zij krijgen cn niet te veel van en ook geen dubbele' naar den portie. 17 jarige meisje in De bevelhebber over het kamp ver-' toestand aantroffen, telde dat hij er voor zou zorgen dat zijn „gasten” zoowel geestelijk als dat te gevoerd plakbrieven, geteekend „Zuivere Wit-1 enr^^a dat hij weer: waar zijn len onze nieuwe looze vijanden zijn? Wij gelooven nooit viel ons blad welken godsdienst ook nooit doen. Na ons uitgemaakt te hebben voor „blauw”, wordt dan gezegd dat wij op sleeptouw genomen worden door de „rooden”! Wat is het .dan feite lijk? De bevolking van Houtulst weet dat ons blad zoo min met de blauwen en Wanneer Goering aankwam nam hij dagelijksch 40 pillen morphine-mengsel (hij had er 20.000 in zijn valies). Geleidelijk heeft men zijn dosis herleid zoodat hij er nu nog 10 per dag inslikt. Weldra zal hij er volledig zonder kunnen leven. Qsychiaters van het Amerikaansch leger verklaren dat hij zich in heel goede conditie be vindt, niettegenstaande, of misschien dank zij... een gewichtsverminde- ring van 20 kg. Streicher is de eenige van de ver zameling die 100i% Nazi gebleven is. Ribbentrop ontsnapte onlangs op het nippertje aan 14 dagen opsluiting op water en brood. De gevangenen mogen geen brillen bij zich hebben maar ze mogen ze leenen voor het gebruik in de bibliotheek indien ze lust voelen om de weinige boeken die beschikbaar zijn te lezen. Ribben trop dacht dat hij den bewaker kon bedriegen en wandelde weg met een monocle in zijn zak. Het pakte ech ter niet! Labër gaf de bevelhebber hem een uitbrander dat hij er van sidderdeen de bedreiging vair 14 dagen. Volgens de laatste berichten zou Goering met zijn handlangers naar de gevangenis van Nuremberg zijn overgebracht.- teZsnder Heeren Roger’ levenslange, hech-j ben, want wie werkelijk wit is, moet niets mee te maken. Onder de me- j dewerkers zijn er beralen en. anderen. recht. Het blad staat ste van om het even welke partij, noch nu noch in verkiezingstijd. Het maakt gebruik van het recht van kritiek en de persvrijheid. Daar voor werd' er gedurende vier jaar gestreden! Andere bladen en andere menschen mogen dit ook doen, wij hebben er niets tegen. Wij kunnen de strekking van een blad bekampen, doch zullen nooit iemand aanzetten het niet te lezen. Dit is bekennen dat men niet bij machte is de bewijsvoering van een tegenstrever te weerleggen! En het is vooral anti-democratisch! -Wat de koningskwestie aangaat, wij hebben BEWEZEN niet geleid te zijn door partijdigheid. Wij bekam pen al wie van deze kwestie een twistappel wil maken en vooral de zen die hopen de zuivering naar het tweede (of twintigste!) plan te ver dringen, dank zij de huidige grond wetten jke crisis. Het is niet onze schuld zoo men van de koningskwes tie een straatkwestie gemaakt heeft, waarbij de verdedigers, zoowel als de bekampers van Leopold III, maar vooral het vaderland, van hun plui-1 toebehoorende werd echter op dood gered M. die op e.en buurvrouw, put toesnelden en het i bewusteloozen krijgen er verwittiging naar cis rooden als met de gelen iets te het heeft en ze zal het naamloos ge-dragen, schrijf weten te waardeeren. heeft volgende personen STAD VEURNE. Zondag 2 September ACHTBARE FA ME VROU- er zich bij bijzondere groote op schitterende manier, had liij, maar ’t is troostend ail’s dat hij gestorven is nagedachtenis altijd ven! Wij allen, die die getuigen Op Zaterdag 1 en 7 Z. r-. in het St. Walburgapark fancy fair Programma volgende week. Hier volgt de tekst van de rede, uitge sproken door den heer Faucounier namens de W.B. van Oostende bij het graf van den hëer Michel Van Robaeys, politiek gevange ne uit Houthulst. vooral het vaderland, van hun plui-| Hoe is het mogelijk dat menschen!.. ja, men laten.. Wat wij daarover schre- I menschen! (als wij ^ze nog menschenmogen ven in 1945,. zegde» wij den 28n Mei 1940. Wat toen waar was, is het nu nog. Wij zijn, niet zooals zekere heeren die den koning te Limoges verketterden en hem nu ophemelen. Ook niet zooals anderen die hem eerst aanvielen, later hun veront schuldigingen aanboden en hem nu opnieuw aanvallen. Van den dood gered. te Koningsgezinden waaruit men ..hier aan den rand van zijn graf, een laatste vaarwel toe te sturen, aan den voorbeeldi- gen jongeling, Michel Van Robaeys, wiens afsterven de geheele streek met rouw heeft .geslagen, op wien zooveel hoop was geves tigd en voor wien- de schoone toekomst openstond. Gij allen, die mij omringt en aanhoort, zult mijn woorden bevestigen. Miehel Van Robaeys, militair, oud-leerling der Vlaam- sche Militaire E’jpillenschooï te St. Trui- den, student der Universiteit te Gent, (Politiek gevangene, Overste der „Doodsibriga- de” Houthulst, Sectie-Overste van het Ge heim Leger, geboren te Houthulst, op 16 April 1922, en glorierijk gestorven voor het vaderland, in het Militair Hospitaal, te Doomijk, op 12 Juli 1945, slachtoffer der Duitsche barbaarschheid in de gevangenis sen, uitmoordingskampen van Gros-Strelitz, Zijn recht, m^77aa7h^^ en Neu-Brandenburg. (Duitsch- ma- I geacht den. naam I Ofschoon, hij ons verlaten heeft en het ons voortaan niet meer gegund zal wezen aan gename en opbeurende stonden van weleer in ons midden door te brengen, toch zal steeds onze geest bij hem zijn en de her innering aan hem zal onuitwischbaar in ons geheugen geprent blijven. Mochten de woor den van zijn strijdmakkers een troost we zen, voor zijne dierbare ouders, zijne geraak te familiemochten zij hun bewijzen, welke plaats van eer wij uw zoon toekennen en hoe rechtzinnig onze genegenheid voor bent is gebleven. Ziedaar Ihoe hij getrouw is gebleven je gens zijne strijdmakkers, waar eer en deugd gepaard gingen en* wiens naam uit het ge- slachtboek van een familie niet zou mogen verdwijnenHij stierf, fier als een soldaat, voor zijn dierbaar vaderland, waarvoor hij alles geofferd had, zijn leven, zijn toekomst, zijn ouderlijk huis En wie onder U, zou hier zijne laatste woorden kunnen herhalen 1. Aan zijn geliefden' Vorst U hebt ons gezegd op 28 Mei 1940; „Morgen zullen wij terug aan den arbeid gaan, met den vasten wil, het land uit zijne puinen herop te bou wen”. Voor mij, was morgen, die' jaren van onderdrukkende bezetting, waarin ik de toe komst van mijn land voorbereidde. De vij and belette mij, dit gedenkteeken der toe komst te voltooien, maar ik heb mijn plicht gedaan. Uw volk, dat ik zoo beminde, zat ons land verder opbouwen, naar Uw woord, naar Uw hart! Vaarwel, ik sterf met Uw beeld voor oogen, met Uw woorden in heit hart, voor dit land, dat ik zoo beminde 2. Aan zijn Strijdmakers Vaarwel Bouwt mijn ideaal verder op. Bemint Uw Vaderland uit het diepste van Uw hart; daM kunt u in vrede leven en glimlachend, spijttt ACHTBARE OUDERS, MILIE, STRIJDMAKKERS, WEN, MIJNHEEREN, Vergeef mij als ik’ onvolmaakt de taak vervul, die ik als vriend, met'fierheid op mij nam en als mijn t oespraak al te zeer mijn diepe aandoeningen en. verkropt De krijgsraad veroordeeld HOLLE VOET, aannemer, collaborateur, St. Andries. Hij wordt veroordeeld tot 5 jaar op sluiting. De Belgische staat bekomt 2 millioen frank schadevergoeding en de N.M. van Buurtspoorwegen 3.400.000 fr. en terugbeta ling van 7 millioen aan de schatkist. MAERTENS Hugo, 21 jaar, drukker, -Ich- tegem. Lid van het V.N.V., Hulpbrigade en Zwarte Brigade: 5 jaar hechtenis. COGGHE Miehel, 53 jaar, ersatz burge meester, Koolskamp en lid van het V.N.V. 2 jaar hechtenis. Een groep verklikkers uit Rumbeke, liep volgende veroordeelingen op: Van Haverbeke Richard: de doodstraf. Taveirne Oscar: de doodstraf. Sergeant Valere: de doodstraf. Vande Casteele Albert 20 jaar hechtenis. Casteleyn Gustaaf9 jaar gevangenisstraf. Bardyn Adelson: 7 jaar gevangenisstraf. Rosseel Gerard, 15 jaar gevangenisstraf. Botsoen Leonie6 maanden (voorw. 3 j.) Depuydt Rachel: 3 maanden (voorw. 3 j.) noemen), omgaan Michel Van Robaeys, was een weer»tau- der, die zijne taak begrepen had, en dit, reeds het eerste uur. Alles zette hij in 't werk, om te doen mislukkenwat den. vijand tot nu kop zijn. Bij het oprichteu van den weerstand, Was hij een der eerste om er zich bij aan te sluiten en waar hij een bijzondere groote rol vervulde. Alles, heeft hij op schitterende wijze volbracht. Op die manier, had pij, door zijne open hartigheid, edelmoedigheid en vriendschap, het vertrouwen van iedmen gewonnen. Niettegenstaande alles, werd hij te .Gent van de schoolbanken afgéhaald en te Brugge in de gevangenis opgesloten. Op 31 Maart 1944, werd hij naar de gevangenis te St. Gillis overgebracht, om eindelijk op 1 April 1944, in Duitschland te belanden, waar eigen lijk voor Miehel, het kalvarielijden begon. Hij werd gesleurd, gesleept, van het eene folterkamp naar het andere, tot hij te recht kwam in Gross-Rosen en Ravensbruek. Daar werd Miehel verlost door de geallieer de legers. Bezield met den grootsten moed en wils kracht, om op dat oogenblik van een duurza- men vrede te mogen genieten, is dit maar van korten duur geweest. D'e voorzienigheid heeft er anders over geoordeeld, met de- leuze „Niemand kan hooger verheven worden, dan diegenen welke hun leven ten beste ge= ven voor anderen”. En in welken staat is Miehel in het ouder lijk huis weergekeerd Wat moet hij ge leden hebben 1!! Welke barbaarsche me thodes passen sommige menschen toch toe, het menschdom uit te moorden, zooniet het in een ellendigen staat van ontbering te brengen Hoe is het mogelijk zóó met hun evennaaste kunnen Hoeveel lijden deze enkele woorden beteekenen, kan niemand beseffen, alleen diegenen, die zelf in de Duitsche hel geleefd hebben, weten wat er van is. Ook zal de gedachtenis van ^lie strijders in eere blijven als blijk vdbr hun opofferingen en vaderlandsche liefde. Als een rods op wier bladeren nog de morgendauw schittert, en lachend in de schoone natuur blinkt, zoo ook was hij aan den morgen des levens, alles scheen hem een schoone toekomst te voorspellen, toen op ’t onverwachts die frissche bloem van. haren stengel werd gerukt, ’t Valt hard, ’t is waar, voor ouders hun zoon te verliezen, -„Is men mag zeggen in vrede en dat zijne een zegening zal blij- hem gekend hebben, geweest zijn, zijner rijke deugden, wij verliezen in'hem een wegwij zer, een ijverigen medebroeder, een mild- dadigen vriendmen heeft uw zoon aan zijn vrienden ontnomen. Het is onmoge lijk u de droefheid te beschrijven, welke die noodlottige slag in ons midden heeft gezaaid! Wie zou de hartverscheurende droefheid van zijne beproefde familie kun nen afschilderén Wie zon woorden van troost vinden om haar wreed verdriet eenigszins te verzachten De vreugde heeft het ouderlijk huis verlaten, het geluk is heengevlogen De leden van den weerstand zullen vooral den schok gevoelen ons door zijn afsterven veroorzaakt, want hij heeft zich altijd w’aardig getoond en grootsch van weerstander te mogen

HISTORISCHE KRANTEN

De Vrijheidsecho (1945-1947) | 1945 | | pagina 2