Ie JAAR. Nr 8.
PRIJS ÉÉN FR.
ZONDAG 12 NOVEMBER 1944.
WEEKBLAD
Elf November
de krijgsgevangenen van de verbonden legers en onze
ongelukkige gedeporteerden, die zagen hoe
het O.F. Regionaal Comité Diksmuide
En nu
Hei einde van de serie artikels ”En nu?” moet
plaats maken voor een 11 Novemberartikel en zal
toekomende week verschijnen.
Tot in Duitschland bereikte de golf van blijdschap, anderen wil vernietigen!
Hitler heeft gezegd: ”Een 11 November 1918 komt
nimmer voor Duitschland terug”. Zooals immer,
Na meer dan vier jaar harden strijd en bitter lij
den, weerklonk aan alle fronten den lln November
1918, om 11 uur ’s morgens, klaroengeschal die de
soldaten der geallieerde legers den wapenstilstand
en de overwinning aankondigde.
In het kleine hoekje van ons vaderland, waar
den vijand niet was kunnen indringen en in alle ver
bonden landen werd door klokgelui het goede nieuws
aan het volk bekend gemaakt. In de bezette gebieden
(konden onze klokken hun feestlied niet zingen: de
gehate moffen hadden ze naar Duitschland gesleurd
ten einde brons te hebben voor Krupp e.a. die de ka
nonnen moesten gieten die voor de overwinning van
den keizer en de vestiging van de Duitsche hegemonie
t.t.z. de slavernij, noodig waren.
Maar ook in de steden en dorpen die door den vij
and bezet waren, werd door het uitgehongerd volk
feest gevierd:
onze torens niet konden zingen, dan klonk toch een
jubellied in de harten van onze zoo lang verdrukte j
landgenooten.
wie, was deze dag de mooiste van hun leven. Vier
jaar hadden ze in het slijk van den IJzer gewroet en
geleden om dezen dag mogelijk te maken. Tiendui
zenden onder hen waren gevallen, tienduizenden
anderen kwamen verminkt uit den reuzenstrijd!
Doch alle leed was den lln November 1918 verge
ten! Allen dachten toen dat een bloeitijdperk van
vrede aangebroken was! Hoeveel illusies ontstonden
er niet in het brein van khaki-jongens? En hoeveel,
helaas, werden er niet vergruisd, zelfs in de eerste
dagen na Versailles?
Soldaten van den IJzer, in 1918 dacht ge allen dat
den dvzingeland voor immer schadeloos gemaakt was.
Heel vroeg hebt ge ingezien dat niets minder waar
was! Maar zoo, iets meer dan 20 jaar later, dezelfde
mof opnieuw ons land en Europa te vuur en te
zwaard zette, dan is dit toch UW schuld niet geweest.
Het zijn dezen die het lot van de wereld in handen
hadden, die uw offer niet hebben begrepen... of niet
hebben willen begrijpen. Politiekers van laag allooi,
soms onder den dekmantel van een naar oorlog lei
dend ersatz-pacifisme, hebben de vruchten van uw
offer, van het bloed van MILLIOENEN, laten te loor
gaan. Ze hebben het toegelaten dat den meineedige
de pinhelmen trapten het af en zoo van 1914 een kwart-eeuw later weer en in grootere
mate dezelfde onheilen over de menschheid bracht.
Een ’’Kaiserliche” uit den vorigen wereldbrand of een
nazi van heden: het is steeds dezelfde mof die alle
Nederland vernamen onze vluchtelingen, die door de
Duitsche horden uit hun haardsteden verdreven wa
ren, het nieuws met uitbundige vreugde.
Hoewel wij toen nog bitter jong waren, herinneren
we ons, nog Sint-Maartensdag T918.
Te 11 uur ’s morgens kwam een politieman, door den
meier gezonden ons verwittigen in de school van het
Fransch stadje waar we toen woonden, dat de oorlog
met een geallieerde overwinning kwam te eindigen.
Een overdonderend gejubeld steeg uit de knapenbent
op. De school was uit, natuurlijk! Een Amerikaansche
auto-kolonne, die iets vroeger de stad had verlaten,
had langs den weg het goede nieuws vernomen en
kwam terug, begroet door de menigte, die zich, dank
zij het klokkengelui, vlug verzameld had. De dag
ging voorbij in feestgetier. ’s Avonds hoorden we zin
gen in de verte en zagen een bonte wemeling van
Sint-Maartenlantaarns. Geen twijfel, de Belgen wa
ren er! We hoorden Vlaamsche liederen zingen! Ons
kinderhart klopte sneller weldra zouden we terug-
keeren naar ’t verre vaderland, waarvan we slechts
een vage herinnering bewaard hadden! De zang van
onze soldaten deed ons, knapen, voelen dat we fier
mochten zijn op ons volk!
Voor onze IJzerjongens, meer dan voor om het even
Orgaan van
ongelukkige gedeporteerden, die zagen hoe de eens o
zoo opgehemelden keizer het hazenpad koos en hoeheefr de Führer gelijk. Maar niet in den zin dien hij
de arrogante officieren, voor hun eigen soldaten del denkt! Laat al dezen uit alle landen die in bei-
vlucht namen of er door mishandeld werden. de oorlogen tegen de Duitsche pest gestreden heb-
In de gastvrije buurlanden, Frankrijk, Engeland en ben, hand in hand gaan om den vijand VOOR
Nederland vernamen onze vluchtelingen, die door de! EEUWIG te verpletteren!
Laat ons den wapenstilstand van 1918, de groote
overwinning die thans herhaald wordt, met onze
makkers van den N.S.B. herdenken!
Door ons zal ons land herrijzen, door onze innige
samenwerking! Leve 11 November ’18!
F. WILLEMYNS.
BERICHTEN VAN DEN NATIONALEN STRIJDERSBOND
EN DE NATIONALE VEREENIGING DER INVALIEDEN.
Ter gelegenheid van de herdenking van den wapenstilstand,
een
van den huidigen oorlog.
N.V.I. bij Henri Dejonghe.
vóór het monument
Baron Generaal Jacques.
richten de locale afdeelingen van den N.S.B. en het N.V.I.
bescheiden, maar door iedereen te volgen plechtigheid in.
Programma
1. Samenkomst te 10 1/2 u. bij Willem Doheyn van alle leden
van den N.S.B. en alle strijders
Idem voor de leden van
2. Te 11 u. neerleggen van bloemtuilen
onzer gesneuvelden en dit van
3. Bezoek van leden herbergiers.
4. Het bestuur doet een: oproep tot bijwonen van een voetbal
match tusschen een Engelsch elftal en S. V. Diksmuide.
’s Avonds is er bal in de ’’Villa Blanche”, kosteloos toegan
kelijk voor
a) alle geallieerde soldaten.
b) alle leden N.S.B., N.V.I en V.S.K. met hun familie
c) alle strijders 1940-44 en O.F.-leden met hun familie.
Het politie-uur wordt verlaat.
Iedereen neme aan de feestelijkheden deel
