VLADSLOO.
EES'EN.
RAMSKAPELLE.
PERVIJZE.
hé, dat komt weer voor den dag
aanzien niet
dan
F.
NANTEN
CRACK
te
eh
goed, er
wel
TERECHTWIJZING. In een voorgaand nummer hadden wij
het over de kwestie van slechte bevoorrading in zake ravitail-
leering. Sommige zwartjes wilden het op den nek van onzen
gemeentelijken ravitailleringsdienst schuiven. Dit betreft hier
niet onzen eigen dienst.
niets misdaan en zelf
ge-
Drie weken voor ,.zij” hier waren, als „men” bezig was den
mof te achtervolgen in Frankrijk, durfde hij nog vertellen aan
de menschen, dat zij nu wel iets gingen zien, dat de Duitschers
een geheim wapen hadden om 17 vliegtuigen met één schot
naar beneden te halen en dat onze harten gingen stil staan I
Maar de menschen gelooven dat zijn hart stil viel, als de man
nen van de Witte Brigade aan zijn deur waren! Het kon niet
baten dat hij hen vertelde dat hij een hartziekte had! Hij
heeft zeker die ziekte opgedaan als hij de plaats niet kreeg van
zijn kameraad, garde Vandaele van DiksmuideDe moffen
zijn allen onderkruipers en stoeffersi! Voor hen is moffrika het
beste land ter wereld, maar in België gekomen waren de grij
zen als uitgehongerden.
Ja, lange, sommigen zeggen dat gij vrij zijt voor
Verleden week bracht de briefdrager een geel kaartje binnen
van den konijnenhond, waar de naatn van den voorzitter nog
immer staat te prijken! Wel, konijnenhoeders, weet U wel wat
dien voorzitter zooal uitgevoerd heeft met zijn moffenvriendjes
Toen de Duitschers in 1940 hun doorbraak in ons duurbaar
België begonnen, vreesde de voorzitter hen en bedacht reeds een
middel om te vluchten. Maar toen onverwachts de Moffen den
•28sten Mei ons dorp binnendrongen, was hij de eerste om
de Duitschers toe te wuiven. Met zijn boezemvriend René
deed hij de Duitsche propaganda van Dr Goebbels overal
rondzwieren. W€ldra liep zijn zoon in het zwarte kostuum,
Jongen, hoe is het met dat kostuumke Zeker hebben de motten
er reeds aangeknaagd, hé! Vindt ge het nog plezierig te St.
Kruis? Daar zit U zeker droog te wachten op den goeden dag
der veroordeeling Dan hebben we nog de dochter van den pre
sident, die met haar wit blouseken aan het hoofd der meisjes
scharen trok. Die dagen zijn toch ook voorbij hé, kindje! En dan
nog die heks van een vrouwDie beweerde, wanneer de nazi-
vliegers door de lucht naar Donden zwierden, dat we niet bang
moesten zijn, ,,’t Zijn van d’onze!” zegde ze. En tevens was
ze kwaad wanneer de uitspraak van den naam van haar kinde
ren, volgens haar, niet klonk zooals het hoorde
Wel, konijnenhouders, denkt dat dien man nog waardig is
vroczitter te zijn? We denken w’el dat een vaderlandslievenden
burger ook dit ambt zou kunnen vervullen in plaats van een
laarzenlikker.
,>Een herinnering doet nooit kwaad” zegt het spreekwoord.
Ja, beste vrienden, het gaat hier over een landbouwer en vader
van een kroostrijk gezin, hoe jammer dat wij daarover één en
ander moeten op het papier brengen, maar het is onze plicht
en daaraan zullen wij niet te kort komenAls wij het niet ver
keerd voor hebben, heeft diezelfde vader nog verklaard, in het
publiek, „dat hij veel liever zijn zonen had zien naar het „land
van den glimlach” gaan arbeiden dan soldaat te moeten zijn
voor de Tommies! Nochthans. als de dag kwam dat zij moesten
de Werbestelle bezoeken om naar Moffrika te gaan, wat hoorden
en zagen, wij Gansche dagen naar hier en daar loepen om hen
vrij te krijgen, wat natuurlijk gelukt is zonder onderduiken
(misschien voor eenige kilotjes boter en een stuk varken!)
Wij denken dat die Gestapoleider van Nieuwpoort er niet
vreemd aan was, voor zulk gespuis was er daar alles te krijgen,
wij zagen hem dikwijls genoeg de hoeve op -en afrijden en
nooit terugkomen met ledige handen, gelijk vele anderen die
wat tarwe gingen vragen uit noodmaar voor die dorpsgenooten
was er niets. Eten moesten die niet doen, alles was voor den
mof en zijn beulenknechten
Echte vaderlandsliefdeWij hoorden hem ook verklaren dat
het ten minste een góeien tijd was! Goeie tijd wanneer 75%
van de bevolking dreigde en dreigt van koude en ellende om te
komen! Als er een arm kindje ging vragen om een boterham,
moest het één frank betalen, leest goed, beste vrienden, één frank
voor één boterham. Hoe bitter jammer dat er zooveel van die
slechte Belgen gevonden worden die op niets naders uit zijn
dan op bloedzuiperijHadden die ten volle hun plicht begrepen
dan was alles misschien heel anders geweest tijdens de bezetting
Waarom wordt aan zulke personen niet eens rekenschap ge
vraagd? Hoe dikwijls hebben wij reeds diezelfde vraag moe
ten herhalen Maar tot heden was alles vergeefsMocht de
regeering toch eens ten volle licht -werpen op die schandalen en
de zwaarste straffen toekennen, dan zouden wij kunnen zeggen:
die heeft loon naar werkenMaar vóóraleer dit gebeurt,
zullen wij geen rust kennen! Vadertje Arseen (bijgenaamd
Goebbels)moesten wij, een oordeel vellen, dan zou het spoedige
gevolgen hebbenwij vragen toch maar dat er recht geschiede
of is die evenmin schuldig als zooveel anderen Wij denken
er anders over, hoor!
Tot toekomende week.
Neen, Omer heeft, gelijk al de zwartjes, niets misdaan tegeno
ver ons vaderland! Maar hoe kwam het, dat van de eerste
uren der bevrijding, wel honderd menschen aan zijn deur
stonden om hem eens de waarheid te zeggen en dat hij een
knots op zijn moffenkop kreeg en iedereen, over van vreugde,
in de handen klapte
Jammer dat onze jongens, die itj Moffrika vertoeven, niet
kunnen spreken en getuigen hoe hij hen 'aanraaddde, in plaats
van te vluchten, veel liever naar zijn geliefd vaderland te gaan
om te werken, daar de overwinning des te sneller zou komen.
En hij ging hen vergezellen naar Veurne om de arme knapen
nog dieper in den zak. te krijgen!
Daarom is het dat zijn vrouwtje naar dat groot wit hof liep
om hulp en bijstand, zeggende: „gij moet hem nu helpen”
hetgeen dan gebeurdeDe man heeft geen moeite gespaard,
het mocht hem een stier kostenAlles werd in het werk ge
steld en met geld koopt men kriekenMaar de vogel zag het
te laat! Juist enkele maanden vóór de Kanadeezen met hun
schoone en zware tanks over ons dorp reden, ging Omer voor
den bouwer Engelsche lessen halen! Hij dacht zich zelf
kunnen redden, maar den 7 September sloeg het 5 uur
daar waren de vaderlanders met de wapens in de hand;
zijn oogen draaiden gelijk n. n. h. z. k. t. men hem zou
O.L. Heer geven zonder biechten! Had hij geen Judas-daad op
zijn geweten gehad, dan zou Omertje dit alles niet gebeurd
zijn
Nu weer naar school om de leerlingen den mofscheri parade-
marsch aan te leeren, maar wie Belg is zal daar nooit in zijn
leven zijn kinderen naar toe zenden, maar de waarheid getui
gen om hem weder te krijgen waar zijn plaats is, of om hem
naar moffrika te sturen, met een vliegtuig, om hem naar be
neden te laten met een parachute in papier, bij slecht w’eder!
En Kilo? Niemand kan vertellen welk kwaad er in dien
lange man heeft gezeten en -wat er nog in zit! Hij zelf heeft
verklaard dat hij mof was, reeds 25 jaar vóór den oorlog en
dat hij als mof zal sterven I
Het was ongelooflijk hoeveel zwarten of halve zwarten al
met eens vaderlandsgezind geworden waren, tijdens de eerste
dagen na de bevrijding, maar enkel eenige dagen, want toen
het meeste gevaar geweken was en de Weerstandsgroepen ont
wapend, staken die zwartjes hun koppen bijeen. Zij hadden het
warm gehadZij waren er goedkoop vanaf gekomenenkel de
hoofdschuldigen werden vast gezet, maar niettegenstaande dat
hadden zij niets misdaan
Zie bijvoorbeeld onzen René, die had
heeft hij met zijn personenwagen een verstopte weg
vperd naar veiliger oorden! Wel te verstaan in 1944, toen de
bom al gesprongen was en hij goed inzag dat er aan de wonde
van Frits niets meer te verhelpen was! Een daad van vader
landsliefde op zijn manier want zijn vaderland was niet
hier maar over den Rijn en ten tweede, de weggevoerde was ook
een V.N.V.ër, die het veiliger vond hier te blijven dan te moeten
gaan 'werken naar het land van belofden en bommen!
Enfin, René was de vurigste moffensleppendrager van ge
heel de gemeente. lederen dag was hij in hun lief gezelschap.
Zijn vrachtwagen stond geheel ten hunnen dienste tot zelfs - - 3 “V "'■r
2 heeft hij er versleten, maar met zijn derde heeft hij de kroon 's dossier verloren, doch het ander spel e je, gi] wee
gespannen, ’s Morgens ontving René de bevelen van den
kommandant van de toen hier verblijvende troepen, in hou
ding juist zooals een soldaat; hij miste juist een uniform en
een wapen.
Eens heeft zijn Hitlergroet niet mogen baten, toen hij op
zekeren mag met een vrachtje haringen uit Frankrijk kwam.
(Ginds waren zij goedkoop, hier duur). René werd door de
Feldgendarmen tot staan gebracht! Zeker van zijn stuk sprong
hij uit zijn wagen, klakte de hielen, hief den gestrekten arm
op en riep met zijn zoetste stem: „Heil Hitler” Het mocht
niet baten; de buit wierd aangeslagen en René moest in het
donker, maar natuurlijk niet voor lang, hij was V.N.V.ër en
maakte propaganda, maar toch voigde een geldboete.
Op het kasteel, dat hij met zijn gezin ging bewonen, was hij
ook voor niets goeds aanzien niet minder dan voor een
Gestapo en vond zich genoodzaakt terug naar Pervijze te
keeren, waar het nog, hoe slecht het er voor hem uitzag,
veiliger bleek te zijn.
Toen Renétje moest aangehouden worden was hij natuurlijk
niet thuis. Goed verstopt bij de geburen en de vlaag ging
voorbij. Welke was niet de verwondering van een O.F.man uit
Diksmuide, ’s anderendaags, na herhaaldelijk aan de ingangs
deur te hebben gescheld, hem langs achter in zijn garage te
vinden, hoog in den veust van het dak verscholen! Wat moest
hij dan toch misdaan hebben om zich zoo bang aan te stellen
Geloofbare burgers vertelden dat hij meermalen zooals een
speurhond kwam snuffelen om te zien of hun dienstplichtigen
zoon wel naar Duitschland vertrokken was. De tranen van de
moeder waren geloofbaar, maar toch was hij gefopt!
Toen de geallieerden met snelle schreden naderden, bracht hij
bezoek aan den Führer der Vlamingen die ze natuurlijk ook
al leelijk klopte en die hem vroeg wat er voor hun te doen
stond. Hij antwoordde: wij zullen probeeren onze jas te draaien.
Maar wij antwoorden dat gaat niet. René is nu thuis in
voorloopige vrijheid en spreekt ook al van een aanvraag te
doen om per auto te rijden! Of.dit hem lukken zal valt te be
twijfelen -
Ingezonden door een lezer van „De Vrijheidsgalm”.
